Ανασκαφές πλούσιες σε ευρήματα

[GTS]

Μου κάνει εντύπωση πως έχει διατηρηθεί ξύλινο πλοίο τόσες χιλιάδες χρόνια...εδώ το Σουηδικό πολεμικό που βρίσκεται στο Vasa museum είναι θαύμα που έχει διασωθεί και βυθίστηκε πριν μόλις 400 χρόνια. Λογικά λοιπόν δεν θα έχει μείνει και τίποτα από την αρχική καρίνα, παρά μόνο ίσως θραύσματα.

 

[harilander]

Μου κάνει εντύπωση πως έχει διατηρηθεί ξύλινο πλοίο τόσες χιλιάδες χρόνια...εδώ το Σουηδικό πολεμικό που βρίσκεται στο Vasa museum είναι θαύμα που έχει διασωθεί και βυθίστηκε πριν μόλις 400 χρόνια. Λογικά λοιπόν δεν θα έχει μείνει και τίποτα από την αρχική καρίνα, παρά μόνο ίσως θραύσματα.

διατηρήθηκε έτσι γιατί σε αντιθεση με τα περισσοτερα πλοια που έχουν βρεθεί στο νερό αυτό βρεθηκε θαμενο στην έρημο. Η έλειψη υγρασίας, η άμμος και αλλοι μικροκλιματικοί παράγωντες έχουν συμβάλει στην τόσο καλή κατασταση σου.

 

[Rosa]

Το Ηρώδειο κράτησε το ρεκόρ για 17 αιώνες

Για 17 αιώνες το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού κατείχε ένα εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ: έφερε την μεγαλύτερη στέγη χωρίς ενδιάμεσα στηρίγματα.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε, έπειτα από εκτεταμένη έρευνα στο μνημείο, αλλά και σε όλα τα στεγασμένα κτίσματα της αρχαιότητας, ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μανώλης Κορρές.

Το κυριότερο σημείο διαφωνίας των επιστημόνων γύρω από το Ηρώδειο είναι εάν αυτό είχε πλήρη και ενιαία στέγαση ή όχι. Καλύπτοντας έκταση πλέον των τριών στρεμμάτων και έχοντας άνοιγμα προς γεφύρωση από τον τοίχο της σκηνής μέχρι πίσω από το κοίλο 52 μέτρα, το Ηρώδειο είναι αδύνατον κατά πολλούς να ήταν πλήρως και ενιαία στεγασμένο.

«Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι είναι αδύνατον με την τεχνολογία του αρχαίου κόσμου να στεγαζόταν πλήρως και χωρίς ενδιάμεσα στηρίγματα το Ηρώδειο και ισχυρίζονται ότι, όπως και σε άλλα ρωμαϊκά θέατρα, θα υπήρχε στέγη πάνω από τη σκηνή και περιμετρικό στέγαστρο για το ανώτατο μέρος του κοίλου. Όμως, η νέα έρευνα δείχνει ότι το Ηρώδειο είχε πλήρη και ενιαία στέγαση» εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο κ. Κορρές.

Για να επιτευχθεί το μεγαλειώδες έργο της στέγασης του Ηρωδείου, κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., οι αρχιτέκτονές του χρησιμοποίησαν ειδικές ευρεσιτεχνίες δανεισμένες από τη γεφυροποιία της εποχής.

Μετά την κατασκευή του Ηρωδείου, ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες πολλά φιλόδοξα έργα, μεγάλων διαστάσεων και με εντυπωσιακές στέγες, τις μεγαλύτερες για την εποχή τους. Ωστόσο, καμία δεν ξεπερνούσε σε μέγεθος το Ηρώδειο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η βασιλική του Κωνσταντίνου που χτίστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. στους αρχαίους Τρεβίρους της Γερμανίας. Η στέγη, που σωζόταν μέχρι τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, είχε άνοιγμα 29 μέτρα. Επίσης, στο αναγεννησιακό Παλάτσο Ντουκάλε στη Βενετία, που σήμερα συγκαταλέγεται στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο, η κύρια αίθουσά του έχει άνοιγμα 25 μέτρα.

Το παγκόσμιο ρεκόρ της στέγης του Ηρωδείου καταρρίφθηκε μόλις το 1818-1824, με τη Σχολή Ιππασίας, έργο του Αγκουστίν Μπετανκούρ, στη Μόσχα. Η στέγη, μήκους 175 μέτρων -διπλάσια δηλαδή σε μήκος από το Ηρώδειο- έχει μεγάλο πλήθος ζευκτών της στέγης με άνοιγμα περίπου 50 μέτρα. Αντιθέτως, στο Ηρώδειο μόνο δύο ζευκτά ξεπερνούν τα 52 μέτρα και τα υπόλοιπα είναι κάτω από τα 50 μέτρα. Ωστόσο το ρεκόρ καταρρίφθηκε έπεται από έξι χρόνια, αφού διαπιστώθηκε ότι έπρεπε να προστεθούν υποστυλώματα για να συγκρατήσουν τη στέγη.

Την Τρίτη (7 μ.μ.) ο Μ.Κορρές πρόκειται να δώσει διάλεξη με θέμα «Στεγασμένοι χώροι μουσικής της Αρχαιότητας: το Ηρώδειο» στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η διάλεξη οργανώνεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Megaron Plus» και σε συνεργασία με το σωματείο «Διάζωμα». Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

in.gr - Το Ηρώδειο διατηρούσε επί 17 αιώνες το ρεκόρ της μεγαλύτερης στέγης χωρίς ενδιάμεσα στηρίγματα - Ειδήσεις - Πολιτισμός

 

[Rosa]

Η 'Λούσι' δε ζούσε μόνη...

Ένας από τους πιο διάσημους ανθρωπίδες προγόνους μας, η «Λούσι» δεν ήταν μόνη. Περίπου την ίδια εποχή που εκείνη ζούσε, πριν από 3,4 εκατ. χρόνια, και στην ίδια περιοχή, περιφερόταν κι ένα άλλο είδος που κάποιες φορές μπορούσε να περπατήσει όρθιο στα δύο του πόδια, αν και κάπως αδέξια, ενώ κατά κύριο λόγο ζούσε πάνω στα δέντρα, όπως οι πίθηκοι. Αυτό προκύπτει από την ανακάλυψη του σπάνιου απολιθώματος ενός μη πλήρους δεξιού ποδιού στην Αιθιοπία, το οποίο πιθανότατα παραπέμπει σε ένα ξεχωριστό προϊστορικό παρακλάδι της προ-ανθρώπινης οικογένειας.

Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί δείχνει πως πάνω από ένα προ-ανθρώπινα είδη ζούσαν στην Ανατολική Αφρική πριν από τρία έως τέσσερα εκατομμύρια χρόνια και το καθένα είχε τον δικό του τρόπο να μετακινείται, πότε στα τέσσερα και πότε στα δύο πόδια.

Το εύρημα ρίχνει νέο φως στην εξέλιξη των ανθρώπων και στη σταδιακή ανάπτυξη της ικανότητάς τους να περπατάνε όχι στα τέσσερα πόδια, όπως οι πίθηκοι, αλλά στα δύο. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια το είδος των προγόνων μας από όπου προέρχεται το απολίθωμα του ποδιού. Μόνο αν βρεθούν πρόσθετα απολιθώματα κρανίου και δοντιών, θα μπορεί να γίνει μια ταυτοποίηση. Μία πιθανότητα είναι ότι σχετίζεται με το γένος του Αρδιπίθηκου (ramidus), που ζούσε πριν από 4,4 εκατ. χρόνια στην Αιθιοπία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αιθιοπικής καταγωγής παλαιοανθρωπολόγο Γιοχάνες Χαϊλέ-Σελασιέ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Κλίβελαντ του Οχάιο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», εκτιμούν, με βάση την ανατομία του ποδιού, ότι το πλάσμα μπορούσε να βαδίζει όρθιο κατά καιρούς, όταν δεν ζούσε στα δέντρα, αν και προτιμούσε ακόμα τη δεύτερη λύση.

Το νέο απολίθωμα βρέθηκε στην περιοχή Αφάρ, περίπου 520 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Αντίς Αμπέμπα. Το 1974 είχε ανακαλυφθεί από τον παλαιοντολόγο Ντόναλντ Γιόχανσον στην ίδια περιοχή του Αφάρ η διάσημη «Λούσι» (Αυστραλοπίθηκος Αφαρένσις), σε απόσταση μόλις 50 χλμ. από εκεί που έγινε η νέα ανακάλυψη. Η ανατομία του ποδιού της «Λούσι» δείχνει ότι, μολονότι το σώμα και ο εγκέφαλός της δεν ήταν πολύ μεγαλύτερα από ενός χιμπατζή, μπορούσε να βαδίσει όρθια σχεδόν κανονικά, ενώ το μυστηριώδες είδος που μόλις ανακαλύφθηκε, δεν είχε ακόμα κάνει στον ίδιο βαθμό τη μετάβαση από τα δέντρα στη δίποδη ζωή των πεδιάδων.

Η συνύπαρξη των δύο ειδών, κατά τους επιστήμονες, η οποία πιθανώς κράτησε ένα εκατομμύριο χρόνια (η «Λούσι» εμφανίστηκε πριν από 4 εκατ. χρόνια και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 3 εκατ. χρόνια), δείχνει ότι μάλλον υπήρχαν περισσότεροι από ένας εξελικτικοί δρόμοι που οδήγησαν τους προγόνους μας στην εγκατάλειψη της ζωής στα δέντρα (ιδίως τις νύχτες για προστασία) και στην πλήρη υιοθέτηση του βαδίσματος στα δύο πόδια. Το βάδισμα αυτό ήταν η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους ανθρωπίδες προγόνους μας και στους πιθήκους (οι ανθρωπίδες είναι εκείνα τα είδη που είναι πιο συγγενικά με τον άνθρωπο παρά με τους χιμπατζήδες).

in.gr - Απολίθωμα άγνωστου προγόνου μας επιβεβαιώνει ότι η «Λούσι» δεν ζούσε μόνη... - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[Rosa]

Στο φως τμήμα αρχαίου δικαστηρίου φόνων στην Αθήνα

Τμήμα του αρχαίου Δικαστηρίου επί Παλλαδίω, στο οποίο εκδικάζονταν υποθέσεις ακούσιων φόνων στην Αθήνα, από την κλασική και μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή, ήρθε στο φως στην περιοχή του Μακρυγιάννη, μαζί με κινητά ευρήματα που προσφέρουν νέα στοιχεία για τη λειτουργία του.

Το πρώτο τμήμα του δικαστηρίου, το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Αθηνά Παλλάδα είχε ανακαλυφθεί τη δεκαετία του 1960 στις οδούς Μακρή και Αθανασίου Διάκου. Ο αρχαιολόγος Ιωάννης Τραυλός που το εντόπισε επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για το Δικαστήριο επί Παλλαδίω εξετάζοντας την είσοδό του.

Στη διάρκεια πρόσφατων ανασκαφών της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ήρθε στην επιφάνεια και το νότιο τμήμα του δικαστηρίου.

Οι ανασκαφές από τους αρχαιολόγους Χρήστο Κοντοχρήστο και Αντωνία Κοκκολιού προσφέρουν πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το κτήριο, το οποίο φαίνεται πως ήταν πιόσχημο και είχε τη μορφή στοάς, στο εσωτερικό της οποίας γίνονταν οι δίκες.

Ανάλογες κατόψεις απαντώνται και αλλού στην αρχαία Αγορά, όπως στην εμπορική Στοά του Αττάλου και στην Ποικίλη Στοά που επίσης χρησίμευε ως δικαστήριο.

Το Δικαστήριο επί Παλλαδίω λειτούργησε από τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. και μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Πρωτύτερα, κατά τη γεωμετρική εποχή, ο χώρος χρησιμοποιούνταν ως νεκροταφείο παιδιών.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα κινητά ευρήματα, μεταξύ των οποίων πήλινα όστρακα
και μία χάλκινη ψήφος. Όπως φαίνεται στο δικαστήριο στήνονταν πήλινες κάλπες, μέσα στις οποίες έριχναν οι δικαστές την ψήφο τους, υπέρ ή κατά της υπόθεσης.

Στο φως ήρθαν επίσης χάλκινα νομίσματα του 4ου αιώνα π.Χ., τα οποία βοήθησαν στη χρονολόγηση του χώρου, αλλά και γραφίδες των δικαστών.

Το 2008 είχαν έρθει στο φως τα μαρμάρινα λεοντοπόδαρα που στήριζαν το βάθρο στο οποίο πιθανολογείται ότι καθόταν ο δικαστής.

Η ανωδομή του βάθρου δεν βρέθηκε, ωστόσο αντίστοιχα βάθρα έχουν βρεθεί ολόκληρα στη Δήλο, οπότε υπάρχει πλήρης εικόνα της μορφής τους.

Το δικαστήριο βρισκόταν σε κεντρικό σημείο των Αθηνών, κοντά σε διάφορες οδικές αρτηρίες της αρχαιότητας.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, στους ναούς της θεάς Αθηνάς υπήρχε ένα ξύλινο ειδώλιο, το «Παλλάδιο», το οποίο έφτιαξε η θεά Αθηνά, στη μνήμη της φίλης της Παλλάδας, κόρης του Τρίτωνος, την οποία τραυμάτισε θανάσιμα καθώς έπαιζαν.

Σε κοντινό ιερό, το οποίο δεν έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα, λατρεύονταν η Αθηνά Παλλάδα και ο Δίας.

Στο Δικαστήριο επί Παλλαδίω δικάζονταν μόνο διέπρατταν φόνο εξ αμελείας. Σε μικρή απόσταση βρισκόταν και το Δικαστήριο επί Δελφινίω, όπου δικάζονταν οι «δίκαιοι» φόνοι, δηλαδή όσοι διαπράττονταν σε περίπτωση μοιχείας ή κατά τη διάρκεια πολεμικών αγώνων.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο δικαστήριο της αθηναϊκής πολιτείας ήταν το δικαστήριο της Ηλιαίας, όπου γινόταν οι δικαστές επιλέγονταν με κλήρωση. Η Ηλιαία βρισκόταν στους χώρους της Αγοράς, όπου ήταν συγκεντρωμένες οι κύριες πολιτικές, διοικητικές και νομοθετικές λειτουργίες του
αθηναϊκού κράτους. Αναφορά στον τρόπο λειτουργίας των δικαστηρίων κάνει ο
Αριστοτέλης στην «Αθηναίων Πολιτεία».

Η πληθώρα των δικαστηρίων του αθηναϊκού κράτους και το γεγονός ότι δεν υπήρχε οργανωμένο σώμα δικαστών, κατηγόρων ή συνηγόρων, αλλά ο κάθε πολίτης μπορούσε να βρεθεί σε κάποια από αυτές τις θέσεις, καθιστούν τη δικανική δραστηριότητα κεντρικό στοιχείο του αθηναϊκού κράτους, ιδιαίτερα κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.

in.gr - Στο φως τμήμα αρχαίου δικαστηρίου φόνων στην Αθήνα - Ειδήσεις - Πολιτισμός

 

[Rosa]

Τσουνάμι στο Θερμαϊκό έσωσε την αρχαία Ποτίδαια από τους Πέρσες

Η αρχαία Ποτίδαια στη Χαλκιδική θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Περσών, αν ένα τεράστιο τσουνάμι δεν σάρωνε τα στρατεύματα του σατράπη Αρτάβαζου, υποστηρίζουν Γερμανοί ερευνητές, οι οποίοι μάλιστα εκτιμούν ότι ο Θερμαϊκός Κόλπος δεν έχει διαφύγει τον κίνδυνο.

«Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος περιέγραψε την παράξενη υποχώρηση της παλίρροιας και τα τεράστια κύματα στην Ποτίδαια, καθιστώντας τη μαρτυρία του την πρώτη περιγραφή ενός ιστορικού τσουνάμι» αναφέρει η ομάδα του Κλάους Ράιχερτερ στο Πανεπιστήμιο του Άαρχαους.

Η αρχαία Ποτίδαια βρισκόταν στη θέση της σημερινής Νέας Ποτίδαιας στις ανατολικές ακτές του Θερμαϊκού, λίγο βόρεια της χερσονήσου Κασσάνδρας, η οποία ονομαζόταν τότε Παλλήνη.

Το 479 π.Χ πολιορκήθηκε χωρίς να ηττηθεί από τη μεγάλη στρατιά του Αρτάβαζου, σατράπη της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι η πόλη σώθηκε από τσουνάμι, η ομάδα του Δρ Ράιχερτερ πραγματοποίησε δειγματοληψίες ιζημάτων στις βόρειες και ανατολικές ακτές του Θερμαϊκού.

Τα κόκκινα αστέρια αντιστοιχούν στα σημεία δεγματοληψίας (Πηγή: K.Reicherter, RWTH Aachen University)

Οι πυρήνες που ανασύρθηκαν από τις ερευνητικές γεωτρήσεις αποκάλυψαν ενδείξεις «θαλάσσιων συμβάντων υψηλής ενέργειας», τα οποία χρονολογήθηκαν στον 5ο π.Χ αιώνα. Τις ενδείξεις αυτές ενισχύουν τα ευρήματα στην αρχαία πόλη της Μένδης, λίγο νότια της Ποτίδαιας: πολύ αρχαιότερα θαλάσσια όστρακα που μεταφέρθηκαν από τον πυθμένα του κόλπου βαθιά μέσα στις ακτές.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μοντελοποίηση της σεισμικής δραστηριότητας στη λεκάνη του Βορείου Αιγαίου υποδεικνύει ότι η περιοχή θα μπορούσε να πληγεί και στο μέλλον από μεγάλα τσουνάμι.

Ο Θερμαϊκός Κόλπος, επισημαίνει ο Ράιχερτερ, δεν περιλαμβάνεται σήμερα στις δέκα ελληνικές περιοχές που απειλούνται περισσότερο από τσουνάμι. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Αρχές θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο προσθήκης του Θερμαϊκού στην εν λόγω λίστα, δεδομένου μάλιστα ότι οι ακτές του είναι πυκνοκατοικημένες.

Η μελέτη παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Σεισμολογικής Εταιρείας Αμερικής (SSA), το οποίο πραγματοποιείται στο Σαν Ντιέγκο.

in.gr - Τσουνάμι στον Θερμαϊκό «έσωσε την Ποτίδαια από τους Πέρσες» - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[Rosa]

Ενδείξεις για αρχαίες ανθρωποθυσίες στο Μεξικό

Ίχνη αίματος και υπολείμματα από μύες, τένοντες και τρίχες, τα οποία βρέθηκαν πάνω σε λίθινες λεπίδες ηλικίας 2.000 ετών στο Μεξικό, προσφέρουν τις πρώτες σαφείς ενδείξεις για ανθρωποθυσίες στους προκολομβιανούς πολιτισμούς της Αμερικής.

Τα αιματοβαμμένα λίθινα εργαλεία βρέθηκαν στην επαρχία Πουέμπλα του κεντρικού Μεξικού και προέρχονται από τον ελάχιστα γνωστό πολιτισμό των Καντόνα, ο οποίος άκμασε περίπου την ίδια εποχή με την πόλη-κράτος του Τιχουακάν, η οποία βρισκόταν κοντά στη σημερινή Πόλη του Μεξικού. Οι Καντόνα έζησαν όμως πάνω από 1.000 χρόνια πριν τους Αζτέκους, οι οποίοι επίσης πιστεύεται ότι επιδίδονταν σε ανθρωποθυσίες.

Μετά την άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου στα τέλη του 15ου αιώνα, οι Ισπανοί κατακτητές περιέγραψαν τελετές ανθρωποθυσίας σε διάφορους πολιτισμούς της Αμερικής, κάτι που δείχνουν να επιβεβαιώνουν προκολομβιανές απεικονίσεις πρακτικών όπως η αφαίρεση της καρδιάς, ο αποκεφαλισμός, ο διαμελισμός και το γδάρσιμο των θυμάτων. Όπως φαίνεται, στους προκολομβιανούς πολιτισμούς το αίμα ήταν ένα είδος ζωικού υγρού που απαιτείτο για να παραμείνει ο κόσμος σε ισορροπία.

Δεδομένου όμως ότι δεν υπήρχαν σαφείς αρχαιολογικές ενδείξεις για αυτές τις πρακτικές, πολλοί υποψιάζονταν ότι οι Κονκισταδόροι υπερέβαλαν στις αναφορές τους για να κάνουν τους αυτόχθονες να φαίνονται βίαιοι και απολίτιστοι.

Φαίνεται όμως ότι οι αναφορές των κατακτητών ήταν ακριβείς. «Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι αυτά τα εγχειρίδια χρησιμοποιήθηκαν για να κόψουν ανθρώπινη σάρκα» λέει η Λουίσα Μαϊνού του μεξικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας.

Οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν τις λεπίδες από οψιδιανό λίθο είχαν παρατηρήσει ότι έφεραν λεκέδες που έμοιαζαν με αποξηραμένο αίμα. Πριν από δύο χρόνια οι λεπίδες εστάλησαν στη Δρ Μαϊνού, η οποία τις μελέτησε με τη συνδρομή του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου, επίσης στο Μεξικό.

Η εξέταση στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης αποκάλυψε την ύπαρξη ερυθρών αιμοσφαιρίων και υπολειμμάτων από μύες, τένοντες και τρίχες. Σε κάθε περίπτωση το βιολογικό υλικό έμοιαζε ανθρώπινο.

Η μελέτη δεν έχει ακόμα υποβληθεί για δημοσίευση σε επιστημονική επιθεώρηση, ωστόσο ανεξάρτητοι ειδικοί που ενημερώθηκαν για τα ευρήματα τα χαρακτηρίζουν πειστικά: «Πρόκειται για πειστικές ενδείξεις ότι τα μαχαίρια αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να κόψουν ανθρώπινη σάρκα» λέει η Σούζαν Γκιλέσπι, ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου της Φλόριντα.

Όπως επισημαίνει η Δρ Μαϊνού, τα ευρήματα δείχνουν να διαψεύδουν τη θεωρία ότι οι τελετές είχαν στόχο να προκαλέσουν συμβολικές μόνο αιμορραγίες που δεν απειλούσαν τη ζωή του θύματος -τα εγχειρίδια είναι προφανές ότι χρησιμοποιούνταν για να ακρωτηριάσουν τα θύματά τους.

Μάλιστα, ορισμένα από τα εγχειρίδια έφεραν περισσότερα ίχνη αίματος, ενώ άλλα είχαν μόνο δέρμα ή μόνο μύες και κολλαγόνο, «γεγονός που υποδεικνύει ότι κάθε εργαλείο κοπής χρησιμοποιούνταν για διαφορετικό σκοπό, ανάλογα με το σχήμα τους».

Τα μακάβρια υπολείμματα είναι πιθανό να παρέμειναν πάνω στα μαχαίρια επειδή τα εργαλεία αυτά τοποθετήθηκαν επίτηδες σε κάποιο ειδικό σημείο χωρίς να καθαριστούν.

Τα ευρήματα δείχνουν εξάλλου να επιβεβαιώνουν προηγούμενες μελέτες, οι οποίες εξέταζαν τα ίχνη από μαχαίρι που εντοπίζονταν σε ανθρώπινα οστά της προκολομβιανής εποχής.

in.gr - Αίμα θυμάτων ανθρωποθυσίας βρέθηκε σε αρχαία μαχαίρια στο Μεξικό - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[tas]

Η αρχαία Ποτίδαια στη Χαλκιδική θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Περσών, αν ένα τεράστιο τσουνάμι δεν σάρωνε τα στρατεύματα του σατράπη Αρτάβαζου, υποστηρίζουν Γερμανοί ερευνητές, οι οποίοι μάλιστα εκτιμούν ότι ο Θερμαϊκός Κόλπος δεν έχει διαφύγει τον κίνδυνο.

«Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος περιέγραψε την παράξενη υποχώρηση της παλίρροιας και τα τεράστια κύματα στην Ποτίδαια, καθιστώντας τη μαρτυρία του την πρώτη περιγραφή ενός ιστορικού τσουνάμι» αναφέρει η ομάδα του Κλάους Ράιχερτερ στο Πανεπιστήμιο του Άαρχαους.

Η αρχαία Ποτίδαια βρισκόταν στη θέση της σημερινής Νέας Ποτίδαιας στις ανατολικές ακτές του Θερμαϊκού, λίγο βόρεια της χερσονήσου Κασσάνδρας, η οποία ονομαζόταν τότε Παλλήνη.

Το 479 π.Χ πολιορκήθηκε χωρίς να ηττηθεί από τη μεγάλη στρατιά του Αρτάβαζου, σατράπη της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι η πόλη σώθηκε από τσουνάμι, η ομάδα του Δρ Ράιχερτερ πραγματοποίησε δειγματοληψίες ιζημάτων στις βόρειες και ανατολικές ακτές του Θερμαϊκού.

Τα κόκκινα αστέρια αντιστοιχούν στα σημεία δεγματοληψίας (Πηγή: K.Reicherter, RWTH Aachen University)

Οι πυρήνες που ανασύρθηκαν από τις ερευνητικές γεωτρήσεις αποκάλυψαν ενδείξεις «θαλάσσιων συμβάντων υψηλής ενέργειας», τα οποία χρονολογήθηκαν στον 5ο π.Χ αιώνα. Τις ενδείξεις αυτές ενισχύουν τα ευρήματα στην αρχαία πόλη της Μένδης, λίγο νότια της Ποτίδαιας: πολύ αρχαιότερα θαλάσσια όστρακα που μεταφέρθηκαν από τον πυθμένα του κόλπου βαθιά μέσα στις ακτές.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μοντελοποίηση της σεισμικής δραστηριότητας στη λεκάνη του Βορείου Αιγαίου υποδεικνύει ότι η περιοχή θα μπορούσε να πληγεί και στο μέλλον από μεγάλα τσουνάμι.

Ο Θερμαϊκός Κόλπος, επισημαίνει ο Ράιχερτερ, δεν περιλαμβάνεται σήμερα στις δέκα ελληνικές περιοχές που απειλούνται περισσότερο από τσουνάμι. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Αρχές θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο προσθήκης του Θερμαϊκού στην εν λόγω λίστα, δεδομένου μάλιστα ότι οι ακτές του είναι πυκνοκατοικημένες.

Η μελέτη παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Σεισμολογικής Εταιρείας Αμερικής (SSA), το οποίο πραγματοποιείται στο Σαν Ντιέγκο.

in.gr - Τσουνάμι στον Θερμαϊκό «έσωσε την Ποτίδαια από τους Πέρσες» - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

Μπορεί να γίνει τσουνάμι στον Θερμαικό;Δεν το περίμενα είναι πολύ στενή θάλασσα.:roll:

 

[Rosa]

Στο φως αρχαία ημερολόγια των Μάγια

Αν έχετε έστω και ελάχιστα επηρεαστεί από την όλη παραφιλολογία των τελευταίων ετών σχετικά με το «κατά Μάγια» τέλος του κόσμου τον Δεκέμβριο του 2012, μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι. Τα αρχαιότερα ημερολόγια του χαμένου αυτού προκολομβιανού πολιτισμού ήρθαν στο φως από Αμερικανούς αρχαιολόγους και δεν «διανοούνται» κάτι τέτοιο. Αντίθετα προβλέπουν ότι ο κόσμος θα συνεχίσει ατάραχος την πορεία του για πολλές ακόμη χιλιάδες χρόνια.

Εκτός από τους καθησυχαστικούς αυτούς οιωνούς, τα ημερολόγια αποκαλύπτουν επίσης ότι οι Μάγια όχι μόνο γνώριζαν καλά την Αστρονομία τουλάχιστον μισό αιώνα νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε αλλά και πως η επιστήμη αυτή δεν ήταν κρυφή, προοριζόμενη μόνο για τους λίγους, αλλά προσπελάσιμη από τους πολλούς και διαδεδομένη στην κοινωνία τους.

Σκαλισμένα στον τοίχο

Η ομάδα των Αμερικανών αρχαιολόγων ανακάλυψε τα ημερολόγια σκαλισμένα σε τοίχους κατά την ανασκαφή ενός σπιτιού στον αρχαιολογικό χώρο του Σουλτούν στη Γουατεμάλα. Τα ανάγλυφα, τα οποία ανάγονται στον 9ο αιώνα, απεικονίζουν παραστάσεις αλλά και σύμβολα με τα οποία οι Μάγια υπολόγιζαν τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων και συνέθεταν τα ημερολόγιά τους.

Όπως περιγράφουν οι επιστήμονες στο σχετικό άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science», τα σύμβολα συνθέτουν τουλάχιστον πέντε διαφορετικά ημερολόγια: ένα σεληνιακό, διάρκειας 29,5 ημερών, ένα τελετουργικό διάρκειας 260 ημερών, ένα ηλιακό διάρκειας 365 ημερών, ένα διάρκειας 584 ημερών με βάση την κίνηση της Αφροδίτης, και ένα διάρκειας 780 ημερών με βάση την κίνηση του Αρη.

Το σπίτι ανήκε σε κάποιο εξέχον πρόσωπο, αλλά όχι σε μέλος βασιλικής γενιάς, κάτι το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς σημαίνει ότι οι αστρονομικές γνώσεις δεν ήταν προνόμιο των λίγων αλλά κυκλοφορούσαν ελεύθερα στην κοινωνία του συγκεκριμένου μεσοαμερικανικού πολιτισμού.

Το τέλος δεν έρχεται το 2012

Απέναντι στις τόσες συζητήσεις των τελευταίων ετών για την ολική καταστροφή της Γης με το πέρας του έτους που διανύουμε ο υπεύθυνος των ανασκαφών Γουίλιαμ Σατούρνο, αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, αισθάνθηκε την ανάγκη να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, «αποκαλύπτοντας» τι προβλέπουν σχετικά οι τοίχοι του ανασκαφέντος σπιτιού.

«Σε αντίθεση με τις λαϊκές προκαταλήψεις, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στα ημερολόγια αυτά ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει στα τέλη του 2012» τόνισε. «Τουναντίον, οι αρχαίοι Μάγια προέβλεπαν ότι ο κόσμος θα συνεχιζόταν και ότι σε 7.000 χρόνια η κατάσταση θα ήταν ακριβώς όπως ήταν τότε».

Σε αυτό συμφωνεί και ο Άντονι Αβένι, καθηγητής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Κολγκέιτ της Νέας Υόρκης ο οποίος μετείχε στη μελέτη. Ο αστρονόμος επεσήμανε ότι οι υπολογισμοί στα ημερολόγια καλύπτουν περισσότερα από 6.000 χρόνια, κάτι το οποίο σημαίνει ότι ξεπερνούν το 2012 τουλάχιστον κατά πέντε χιλιετίες.

«Γιατί να φθάσουν σε τέτοια νούμερα αν πίστευαν ότι ο κόσμος θα τελείωνε εφέτος;» αναρωτήθηκε. «Μπορεί να πει κανείς ότι ένας τόσο μεγάλος αριθμός υποδηλώνει τουλάχιστον ότι ο χρόνος συνεχίζεται».

Πριν από τους κώδικες

Το ξεχωριστό στοιχείο των νεοανακαλυφθέντων ημερολογίων, εκτός από την αρχαιότητά τους, είναι ότι βρέθηκαν σκαλισμένα στους τοίχους ενός σπιτιού.

Όπως υπογράμμισε ο Ντέιβιντ Στιούαρτ, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας που τα αποκρυπτογράφησε, τα ανάγλυφα αποτελούν τις πρώτες επιτείχιες επιγραφές που ανακαλύπτονται μέσα σε κατοικία και αποκαλύπτουν μια «παράδοση» που είχε προηγηθεί των μεταγενέστερων κωδίκων στους οποίους αναφερόμαστε σήμερα ως «αρχεία» των Μάγια.

«Το πιο συναρπαστικό στοιχείο αυτής της ανακάλυψης» σχολίασε από την πλευρά του ο κ. Αβένι αναφερόμενος στη σημασία της αρχαιότητας του ευρήματος «είναι ότι οι Μάγια επιδίδονταν στους υπολογισμούς των ημερολογίων τους πάνω σε τοίχους, εκατοντάδες χρόνια προτού οι γραφείς τα καταγράψουν στους κώδικες».

Βήμα Science
Newsroom ΔΟΛ

in.gr - Στο φως τα αρχαιότερα ημερολόγια των Μάγια - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[Rosa]

Αρχαία λουτρά ανακαλύφθηκαν δίπλα στην Ακρόπολη

Ένα καλά διατηρημένο πολυτελές λουτρικό συγκρότημα με χώρους θερμών, χλιαρών και ψυχρών λουτρών, που λειτούργησε από τον 2ο μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ., σε μικρή απόσταση από τη νότια πλαγιά της Ακρόπολης, έφεραν στο φως οι ανασκαφές της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην περιοχή Μακρυγιάννη, στην Αθήνα.

Το συγκρότημα εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια πρόσφατης σωστικής ανασκαφής, σε οικόπεδο επί της οδού Πορίνου 7 και σε βάθος μόλις ένα μέτρο από το επίπεδο της σύγχρονης οδού.

Το ακίνητο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, εντός του τειχισμένου τμήματος της αρχαίας πόλης, κοντά στον Ιλισό ποταμό, σε περιοχή που υπήρξε κατά την αρχαιότητα σημαντικός τόπος λατρείας, με ορισμένα πανάρχαια ιερά.

Η διατήρηση του οικοδομήματος είναι αρκετά καλή, με τους τοίχους να σώζονται στο επίπεδο των υπογείων θαλάμων σε μέγιστο σωζόμενο ύψος 1-1,3 μέτρα.

Πρόκειται για ένα σχετικά μεγάλου μεγέθους βαλανείο (balneum), που κάλυπτε έκταση 1.450 τετραγωνικών μέτρων. Τα αρχικά όριά του δεν είναι γνωστά, είναι βέβαιο, όμως, ότι συνέχιζε περαιτέρω προς τα ανατολικά, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους τοίχους του που κατευθύνονται προς τα εκεί.

Η πιθανότερη θέση για την αναζήτηση της εισόδου του βρίσκεται στα δυτικά, σε σημείο όπου θα ήταν δυνατή η άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση σε αυτό, από κεντρικό δρόμο, η θέση του οποίου βρισκόταν στην πορεία σχεδόν της σημερινής οδού Μακρυγιάννη. Πρόκειται για κεντρική οδική αρτηρία που διέσχιζε το ανατολικό τμήμα της πόλης και συνέδεε τους βόρειους δήμους με τον Φαληρικό όρμο. Το νότιο όριο του λουτρού ίσως ήταν άλλη αρχαία οδός, τμήμα της οποίας εντοπίστηκε κάτω από τη σύγχρονη οδό Χατζηχρήστου.

Προσδιορίστηκαν τέσσερις τουλάχιστον οικοδομικές φάσεις του λουτρού, χρονολογούμενες από τον 2ο έως τον πρώιμο 7ο αιώνα μ.Χ. Η καλύτερα σωζόμενη φάση ήταν η δεύτερη, δηλαδή από τα τέλη του 3ου αιώνα και τουλάχιστον ως τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. Κατά τη φάση αυτή το λουτρό αναπτύσσεται σε έναν ειδικά ισοπεδωμένο χώρο με τις αίθουσές του παρατακτικά διατεταγμένες πάνω σε έναν άξονα. Στα λουτρά αυτού του τύπου οι λουόμενοι έπρεπε να διατρέξουν ορισμένους χώρους για να φτάσουν στους θερμούς χώρους και κατόπιν να περάσουν από τους ίδιους πάλι χώρους για να επιστρέψουν στο αποδυτήριο.

Περιλαμβάνει μια κυκλική δεξαμενή, δύο τουλάχιστον ορθογώνιους χώρους με δεξαμενές για το ψυχρό λουτρό (frigidarium), όπου ήταν εγκατεστημένοι και οι λουτήρες για την ατομική λούση, και τέσσερις υπόκαυστους χώρους, έναν για το χλιαρό λουτρό (tepidarium) και τρεις για τα θερμά λουτρά (caldaria). Αναγνωρίστηκαν, επίσης, τέσσερις εστίες πυροδότησης (praefurnia), τρία προπνιγεία και δύο βοηθητικοί χώροι (πιθανότατα αίθουσες για μαλάξεις). Η μεγάλη ποσότητα από οστά ζώων και τα θραύσματα από μαγειρικά σκεύη που βρέθηκαν στο βόρειο προπνιγείο, παρέχουν πληροφορίες για την τοποθέτηση εκεί του μαγειρείου του λουτρού.

Η επιμελής κατασκευή του κτιρίου, καθώς και τα σπαράγματα των τοιχογραφιών και των μαρμαροπλακιδίων από τη διακόσμηση των τοίχων και των δαπέδων του, μαρτυρούν τον πολυτελή χαρακτήρα του οικοδομήματος. Από τις επιχώσεις του λουτρού, προήλθε μεγάλος αριθμός νομισμάτων, θραύσματα γυάλινων και πήλινων αγγείων από την οικοσκευή του, καθώς και τμήματα λύχνων, πιθανότατα για τη νυχτερινή λειτουργία του. Επίσης, στην περιοχή για το ψυχρό λουτρό βρέθηκαν τρεις μαρμάρινες ανδρικές κεφαλές, η μία από τις οποίες απεικονίζει τον Λύκειο ή Κιθαρωδό Απόλλωνα. Πιθανότατα οι κεφαλές προέρχονται από τον εσωτερικό διάκοσμο του λουτρού.

Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η αρχαιολόγος της Γ’ ΕΠΚΑ, Χαρά Χαραμή, το λουτρικό συγκρότημα δεν αποκλείεται να αποτελούσε τμήμα αστικής κατοικίας. Όμως, οι εκτεταμένες διαστάσεις του, καθώς και το πλέγμα των χώρων που το περιέβαλε, επιτρέπουν την υπόθεση ότι συνιστούσε μέρος ενός μεγαλύτερου ιδιωτικού ή δημόσιου οικοδομήματος.

Κατά τους χριστιανικούς χρόνους, στον 6ο-7ο αιώνα μ.Χ., στον χώρο του ακινήτου θεμελιώνεται ένα αρκετά εκτεταμένο κτίριο, με παρόμοια λουτρική χρήση. Ωστόσο, κατά τους χριστιανικούς χρόνους τα λουτρά περιορίζουν τις λειτουργίες τους σε απλές μόνο λούσεις, πρακτική που οφείλεται στους νέους ηθικούς κώδικες που επέβαλε η χριστιανική θρησκεία. Οι χώροι για το ψυχρό λουτρό επαναχρησιμοποιούνται με την εγκατάσταση ατομικών λουτήρων, ενώ έχουμε ενδείξεις και για τη λειτουργία τουλάχιστον δύο από τους υπόκαυστους χώρους του. Η διάρκεια χρήσης του οικοδομήματος δεν είναι γνωστή. Το κτίριο καταστρέφεται ή εγκαταλείπεται και η περιοχή των ερειπίων του χρησιμοποιείται κατά τον 11ο αιώνα ως οικιστικός χώρος, όπως μαρτυρεί η εύρεση αποθηκευτικού χώρου.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

in.gr - Αρχαία λουτρά βρέθηκαν δίπλα στην Ακρόπολη - Ειδήσεις - Πολιτισμός

 

[Rosa]

Το αρχαιότερο πορνό του κόσμου έχει ηλικία 37.000 ετών...

Αμέσως μόλις του ήρθε η έμπνευση για ζωγραφική, ο Homo sapiens έσπευσε να σχεδιάσει το αιώνιο αντικείμενο του πόθου του: μια βραχογραφία που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε σπήλαιο της νότιας Γαλλίας, και είναι πιθανώς το αρχαιότερο σχέδιο του κόσμου, απεικονίζει σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ένα... αιδείο.

Το πορνογραφικό σχέδιο χρονολογήθηκε στα 37.000 χρόνια, και πρέπει επομένως να δημιουργήθηκε λίγο μετά την άφιξη των πρώτων σύγχρονων ανθρώπων στην Ευρώπη, πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Αρχικά, οι ανθρωπολόγοι πίστευαν ότι ο Homo sapiens δεν εκδήλωσε καλλιτεχνικές ανησυχίες παρά πολύ καιρό αργότερα. Το 1994, όμως, ανακαλύφθηκαν οι περίφημες βραχογραφίες στο σπήλαιο Σοβέ της Γαλλίας -εικόνες λιονταριών, ρινόκερων και άλλων ζώων που ζούσαν τότε στην περιοχή- οι οποίες χρονολογήθηκαν στα 40.000 χρόνια.

Οι βραχογραφίες του Σοβέ θεωρούνται μέχρι σήμερα οι αρχαιότερες βραχογραφίες του κόσμου και από τις αρχαιότερες ενδείξεις συμβολικής σκέψης για τις οποίες υπάρχει ακριβής χρονολόγηση.

Από το 1994 έως σήμερα έχουν ανακαλυφθεί και άλλα ανάλογα ευρήματα, τα οποία ωστόσο δεν ήταν δυνατό να χρονολογηθούν με ακρίβεια, επειδή δεν περιείχαν οργανικά υλικά με άνθρακα.

Τώρα, όμως, διεθνής ερευνητική ομάδα αναφέρει στην επιθεώρηση PNAS ότι εντόπισε ένα προϊστορικό σχέδιο που φτάνει ή και ξεπερνά σε ηλικία τα τεχνουργήματα του Σοβέ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ράνταλ Ουάιτ του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, εξέτασε έναν γιγάντιο βράχο που αποσπάστηκε από την οροφή ενός ρηχού σπηλαίου στην περιοχή Αμπρί Καστανέ της νότιας Γαλλίας, στην κοιλάδα του ποταμού Βεζέρ. Το σπήλαιο ήταν γνωστό ότι φιλοξενούσε έναν από τους αρχαιότερους πληθυσμούς στην Ευρώπη και οι ανασκαφές στο σημείο συνεχίζονται εδώ και δεκαετίες.

Το 2007, η ομάδα του Δρ Ράνταλ διαπίστωσε ότι η πλάκα που αποσπάστηκε από την οροφή της σπηλιάς έφερε στο κάτω μέρος της ένα σχέδιο που προφανώς δημιουργήθηκε από ανθρώπινο χέρι. Ακριβώς κάτω από την πλάκα βρέθηκαν οστά ζώων, τα οποία χρονολογήθηκαν από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στα 36 με 37 χιλιάδες χρόνια.

Δεδομένου ότι το σχέδιο στην οροφή της σπηλιάς δεν μπορεί να είναι νεότερο από την επιφάνεια πάνω στην οποία έπεσε, το συμπέρασμα είναι ότι το σχέδιο είναι τουλάχιστον 37.000 ετών και πιθανώς παλαιότερο.

Το προϊστορικό καλλιτέχνημα αποτελείται από έναν κύκλο με μια κάθετη γραμμή να διακόπτει την περιφέρειά του, και οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι πρόκειται για τα χείλη του αιδοίου και την κλειτορίδα αντίστοιχα.

Το συμπέρασμα αυτό είναι βέβαια αδύνατο να αποδειχθεί -και ίσως είναι πιο ενδεικτικό για το έχουν στο μυαλό τους οι σημερινοί αρχαιολόγοι, αντί να δίνει μια εικόνα για τις πρώτες ανθρώπινες καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Οι ερευνητές τονίζουν πάντως ότι το σχέδιο του Αμπρί Καστανέ είναι τελείως διαφορετικό από τα χρωματιστά σχέδια ζώων στο σπήλαιο του Σοβέ, που απέχει μόνο λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Αν οι βραχογραφίες των δύο σπηλαίων δημιουργήθηκαν όντως την ίδια εποχή, το συμπέρασμα θα ήταν ότι οι πρώτες ανθρώπινες κοινότητες στην Ευρώπη ανέπτυξαν η καθεμία τη δική της τεχνοτροπία.


Newsroom ΔΟΛ

in.gr - Βραχογραφία 37.000 ετών είναι το αρχαιότερο πορνό του κόσμου - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[σαιτας]

Ιερό της Αρτέμιδος Λυκοάτιδας εντόπισαν αρχαιολόγοι στην Αρκαδία

22 May

Το ιερό της Αρτέμιδος Λυκοάτιδας, το μοναδικό γνωστό ιερό στην Ελλάδα αφιερωμένο στη θεά με το συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό, εντόπισαν κατά τις ανασκαφές τους στην Αρκαδία οι αρχαιολόγοι του Φινλανδικού Ινστιτούτου Αθηνών, δημιουργώντας νέα δεδομένα στην αρκαδική τοπογραφία.
Το 2006 το Φινλανδικό Ινστιτούτο Αθηνών άρχισε να ερευνά την περιοχή κοντά στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στις Αραχαμίτες Αρκαδίας, με τη συστηματική ανασκαφή να ακολουθεί από το 2010 και έπειτα.
Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής εντοπίστηκε μικρό ιερό, που χρονολογείται από τα μέσα του 6ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. Επίσης, ήρθε στο φως παραλληλόγραμμο κτίριο της ύστερης ελληνιστικής περιόδου, που φαίνεται ότι ανήκε στο ιερό. Το κτίριο αυτό κατασκευάστηκε στο πρώτο μισό του 2ου αιώνα π.Χ. και καταστράφηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 1ου αιώνα π.Χ.
Οι πιο πρόσφατες έρευνες του Ινστιτούτου επικεντρώθηκαν στο παραλληλόγραμμο κτίριο, προκειμένου να αποσαφηνιστεί η λειτουργία του. Παρόλο που δεν έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα πλήρως τα όρια του κτιρίου, οι αρχαιολόγοι έχουν συμπεράνει ότι είχε μέγεθος 45Χ11 μέτρα. Τα περισσότερα δωμάτια ήταν διαταγμένα σε δύο σειρές που χωρίζονταν από έναν τοίχο με κατεύθυνση από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Εξαίρεση αποτελεί μόνο το δωμάτιο 3 που καταλαμβάνει το δυτικό όριο του οικοδομήματος. Μέχρι σήμερα έχουν ερευνηθεί επτά δωμάτια στο κτίριο.
Τα δωμάτια 1 και 4 συνδέονταν με λουτρικές δραστηριότητες. Το δωμάτιο 1 είναι κυκλικού σχήματος και το πάτωμά του είναι καλυμμένο με κεραμικά πλακίδια. Το νερό απομακρύνεται από το δωμάτιο με σωλήνες νερού προς τα δυτικά, διαμέσου του δωματίου 3. Στα ανατολικά του κυκλικού δωματίου υπάρχει μία κόγχη, που είναι σαφώς διαχωρισμένη από αυτό με κράσπεδο από τερακότα. Στο δωμάτιο 4 αποκαλύφθηκε ένας κλίβανος σε σχήμα σήραγγας για να ζεσταίνει το νερό, που λήγει απότομα κοντά στην κόγχη, όπου πρέπει να τοποθετούνταν τα θεμέλια του άξονα της καμινάδας.
Το δωμάτιο 2 είναι ορθογώνιο και η πρόσβαση γίνεται από τα ανατολικά. Από το δωμάτιο 2 υπήρχε πρόσβαση προς το κυκλικό δωμάτιο, αλλά και ανατροφοδοτούνταν ο φούρνος. Επίσης, στο δωμάτιο 2 εντοπίστηκε ένας παλαιότερος τοίχος παράλληλος με τον τοίχο που χωρίζει το δωμάτιο 2 από το δωμάτιο 3. Στα δυτικά του παλαιότερου τοίχου στο δωμάτιο 2 υπάρχει ένα χαμηλότερο επίπεδο του δαπέδου και φαίνεται να συνεχίζει κάτω από τους τοίχους που χωρίζουν το δωμάτιο 2 από το δωμάτιο 3. Τα ευρήματα από αυτό το επίπεδο του δαπέδου χρονολογούνται από το τέλος του 4ου μέχρι τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Εξάλλου, περαιτέρω ανασκαφή στο δωμάτιο 4 αποκάλυψε σε χαμηλότερο επίπεδο αγγεία χρονολογημένα στον 3ο αιώνα π.Χ. Όλα τα παραπάνω ευρήματα οδήγησαν τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι το κτίριο είχε χτιστεί επάνω σε ένα παλαιότερο οικοδόμημα του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα π.Χ., με παρόμοια λειτουργία.
Ιερό της Αρτέμιδος Λυκοάτιδας εντόπισαν αρχαιολόγοι στην Αρκαδία « Πολιτισμός