Ανασκαφές πλούσιες σε ευρήματα

[galat]

Ζωγραφική 15.000 ετών σε σπήλαιο της Κεντρικής Ευρώπης.

Μας αρέσει πολλές φορές να αναφέρουμε αυτάρεσκα ότι "όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί - αναφερόμενοι στους Δυτικοευρωπαίους - ζούσαν στις σπηλιές".
Να λοιπόν που απ'ότι φαίνεται από ευρήματα σε σπήλαιο στης Νότιας Γερμανίας, οι Κεντροευρωπαίοι ζούσαν πράγματι σε σπηλιές, όμως αρκετά πιό παλιά. 12.000 χρόνια πριν τον Παρθενώνα όχι μόνο ζούσαν σε σπηλιές αλλά ζωγράφιζαν κιόλας.

Διαβάζουμε από το Βήμα :

Ιδού η ζωγραφική της Ευρώπης 15.000 έτη πριν

"Πρόκειται για την παλαιότερη απόδειξη ανθρώπινης ζωγραφικής που βρέθηκε ποτέ στην Κεντρική Ευρώπη και δεν είναι τίποτε άλλο από ζωγραφισμένες πέτρες. Το γεγονός όμως ότι έχουν ηλικία 15.000 ετών τις καθιστά αυτομάτως την πρώτη και καλύτερη απόδειξη, ότι οι άνθρωποι είχαν ήδη ζωγραφική στην Ευρώπη από τα τέλη της Παλαιολιθικής εποχής. Η ανακάλυψη έγινε στο σπήλαιο Χόλε Φελς της Νότιας Γερμανίας πλησίον της πόλης Ουλμ και αφορά τέσσερις πέτρες, οι οποίες ανακαλύφθηκαν το 2009, αλλά παρουσιάζονται για πρώτη φορά τώρα, σε έκθεση που άνοιξε χθες στο Πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν....

....Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως, που το συγκεκριμένο σπήλαιο έχει δώσει σημαντικά ευρήματα της εποχής των παγετώνων, συμπεριλαμβανομένου αυτού του πιστεύεται, ότι είναι αρχαιότερη απεικόνιση ανθρώπινης μορφής αλλά και ενός ελεφαντουργήματος ηλικίας 40.000 ετών, που παριστάνει γυναίκα και το οποίο επίσης ήρθε στο φως από τον Νίκολας Κόναρντ. "

 

[Rosa]

Ακόμα αρχαιότερος «ναός του Ήλιου» κάτω από το Στόουνχεντζ

Χρησιμοποιώντας εξελιγμένες τεχνικές απεικόνισης του υπεδάφους, διεθνής ομάδα αρχαιολόγων εντόπισε κοντά στο κεντρικό μνημείο του Στόουνχεντζ ενδείξεις για ένα ακόμα παλαιότερο χώρο λατρείας, στον οποίο φαίνεται ότι εορταζόταν το θερινό ηλιοστάσιο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν τα θαμμένα ίχνη δύο λάκκων, οι οποίοι ευθυγραμμίζονταν με τον Ήλιο την ώρα της ανατολής και της δύσης, όταν κανείς τις κοιτάζει από τη θέση ενός ογκόλιθου κοντά στην σημερινή κεντρική είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Αυτό συνέβαινε μόνο κατά το θερινό ηλιοστάσιο, τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.

Τα νέα ευρήματα δεν έχουν χρονολογηθεί με ακρίβεια, είναι όμως προφανές ότι είναι παλαιότερα από το διάσημο νεολιθικό μνημείο του Στόουνχεντζ, ηλικίας περίπου 5.000 ετών. Η περιοχή δεν έχει ανασκαφεί, ωστόσο οι λάκκοι είναι ορατοί σε εικόνες από μαγνητόμετρα (παράδειγμα στην ένθετη αριστερά) και άλλα όργανα απεικόνισης του υπεδάφους.

Όπως ανακοίνωσαν οι αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, οι οποίοι συνεργάζονται με συναδέλφους τους στη Βιέννη, οι δύο λάκκοι πιστεύεται ότι ήταν τα σημεία στα οποία ξεκινούσε και τερμάτιζε μια πομπή που ακολουθούσε την κίνηση του Ήλιου στη διάρκεια της ημέρας.

«Τα συναρπαστικά αυτά ευρήματα υποδεικνύουν ότι, παρόλο που το Στόουνχεντζ έγινε τελικά το σημαντικότερο μνημείο του τοπίου, δεν αποκλείεται να μην ήταν πάντα το μόνο, ή το σημαντικότερο, τελετουργικό σημείο της περιοχής και ενδέχεται να έγινε σημαντικό ως ιερός τόπος παρά πολύ αργότερα» αναφέρει ο καθηγητής Βινς Γκάφνι, επικεφαλής της μελέτης από το Κέντρο Οπτικής και Χωρικής Τεχνολογίας IBM στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.

Οι λάκκοι, μέσα στους οποίους εκτιμάται ότι μπορεί να υπήρχαν ξύλινοι στύλοι, ογκόλιθοι ή φωτιές που σημάδευαν τα σημεία, βρέθηκε εντός του «Νεολιθικού Cursus», μιας γνωστής διαδρομής που ορίζεται από δύο παράλληλα χαντάκια.

«Είναι πιθανό οι πομπές εντός του Cursus να κινούνταν από τον ανατολικό λάκκο το ξημέρωμα, συνεχίζοντας ανατολικά κατά μήκος του Cursus και, ακολουθώντας την πορεία του Ήλιου, κινούνταν πίσω προς τη δύση, φτάνοντας στον δυτικό λάκκο το ηλιοβασίλεμα, γιορτάζονταν τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου» εικάζει ο Δρ Γκάφνι.

Η ομάδα του καθηγητή ερευνά το υπέδαφος της περιοχής από το 2010, στο πλαίσιο του ερευνητικού Προγράμματος Κρυμμένων Τοπίων του Στόουνχεντζ.

in.gr - Ακόμα αρχαιότερος «ναός του Ήλιου» κρυβόταν στο υπέδαφος του Στόουνχεντζ - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[soudianos]

Hμερομηνία δημοσίευσης: 20-11-11

Ιχνη Νεάντερταλ στο Μεγανήσι

Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν χιλιάδες πολύτιμα λίθινα εργαλεία,
ηλικίας ώς και 100.000 χρόνων
Της Χριστινας Σανουδου
Για ένα σχεδόν ασύλληπτα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του Μεγανησίου, ενός μικρού νησιού νοτιοδυτικά της Λευκάδας, δεν γνώριζαν ότι περπατούσαν, καλλιεργούσαν και έχτιζαν πάνω σε πολύτιμα ίχνη της ιστορίας του ανθρώπινου είδους. Ωστόσο, εκεί που τα άπειρα μάτια αντίκριζαν μόνο σκόρπιες πέτρες στο έδαφος, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν χιλιάδες λίθινα εργαλεία, ηλικίας ώς και 100.000 χρόνων. Και για τους ανθρώπους του Νεάντερταλ, που έβρισκαν καταφύγιο στους υγροτόπους και τις κοιλάδες των σημερινών Ιόνιων νησιών πολύ πριν από την άφιξη των Homo sapiens από την Αφρική, αυτοί οι λαξευμένοι με κόπο λίθοι ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό - τα μοναδικά «όπλα» που διέθεταν στον αγώνα για την επιβίωση.
Δύο χρόνια διήρκεσε η επιφανειακή έρευνα, που πραγματοποίησε στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Μεγανησίου το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με επικεφαλής τη Νένα Γαλανίδου, σε συνεργασία με τη ΛΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων υπό τη διεύθυνση της Ολυμπίας Βικάτου. Στο ίδιο διάστημα, η ιστορία του νησιού και των κατοίκων του υπήρξε αντικείμενο μελέτης μιας ομάδας κοινωνικών ανθρωπολόγων, γεωλόγων, γεωγράφων, παλαιοντολόγων και άλλων ερευνητών από διάφορα επιστημονικά ιδρύματα της χώρας, οι οποίοι συμμετείχαν στο πρώτο μεγάλης κλίμακας διεπιστημονικό εγχείρημα με εστίαση στην παλαιολιθική αρχαιολογία.
Η ανασκαφή
Τα περίπου 2.000 φορητά αρχαία ευρήματα, που συλλέχθηκαν σε έκταση 8,5 τ.μ., θα μελετηθούν και θα ερμηνευθούν από την επιστημονική ομάδα πριν από την έναρξη της δεύτερης ερευνητικής περιόδου, πιθανώς τον επόμενο χρόνο. Στο μεταξύ, η ΛΣΤ΄ ΕΠΚΑ συνεχίζει την ανασκαφή στα σημαντικά Μυκηναϊκά ταφικά και οικιστικά κατάλοιπα, που εντοπίστηκαν στην περιοχή, προκειμένου να αποτρέψει μία πιθανή απόπειρα αρχαιοκαπηλίας. Σαφώς μικρότερο είναι το ενδιαφέρον των αρχαιοκαπήλων για τα «ταπεινά» παλαιολιθικά εργαλεία, τα οποία όμως αποτελούν τη σπουδαιότερη πηγή συμπερασμάτων σχετικά με τις απαρχές της ανθρώπινης ιστορίας.
«Το Πλειστόκαινο είναι μία γεωλογική περίοδος, που ξεκινά πριν από 2,6 εκατ. χρόνια και διαρκεί μέχρι το 10.000 π.Χ.», εξηγεί η Νένα Γαλανίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Πιο γνωστή στο ευρύ κοινό ως η Εποχή των Παγετώνων, χαρακτηρίζεται από μία «εναλλαγή παγετωδών και μεσοπαγετωδών φάσεων» διάρκειας πολλών χιλιάδων χρόνων, οι οποίες καθορίζονται από την τροχιά της γης και την ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας. «Η παλαιολιθική αρχαιολογία μελετά την Εποχή των Παγετώνων: Πώς αναπτύσσονται οι άνθρωποι ως βιολογικό είδος και οι ανθρώπινοι πολιτισμοί στο πέρασμα του χρόνου, μελετώντας παλαιοανθρωπολογικά και αρχαιολογικά ευρήματα», τονίζει η κ. Γαλανίδου.
Οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου, που γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν κατά τη διάρκεια των παγετωδών φάσεων, αντικρίζουν ένα παγωμένο, άνυδρο και αφιλόξενο τοπίο, όπου καλούνται να επιβιώσουν ανάμεσα σε μαμούθ, αρκούδες των σπηλαίων και άλλα μεγαλόσωμα πλάσματα. Μολονότι διαθέτουν μόνο υποτυπώδη τεχνολογικά μέσα, οι άνθρωποι του Νεάντερταλ, πυρήνας εξάπλωσης των οποίων είναι η Ευρώπη της Μέσης Παλαιολιθικής εποχής -αν και ίχνη τους εντοπίζονται ώς το Ουζμπεκιστάν και το Ισραήλ-, είναι από τη φύση τους προσαρμοσμένοι στο ψύχος, όπως συμβαίνει και με τα άλλα θηλαστικά της εποχής τους. Επιπλέον, εξαιτίας της πτώσης της στάθμης της θάλασσας, έχουν στη διάθεσή τους πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις στεριάς, στις οποίες μετακινούνται αδιάκοπα σε αναζήτηση τροφής.
Tην ίδια πρακτική ακολουθούν και οι πρώτοι Homo sapiens της Ανώτερης Παλαιολιθικής Εποχής, πολύ πριν από την ανακάλυψη της γεωργίας και την έναρξη της μόνιμης εγκατάστασης σε έναν τόπο. Κάποιες από τις περιοχές, που συναντούν κατά τη διάρκεια των αέναων περιπλανήσεών τους, εξελίσσονται σε «δημοφιλείς» προορισμούς, όπου επιστρέφουν συχνά ή παραμένουν για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα -ένας από αυτούς ήταν το Μεγανήσι, το οποίο προσέφερε πλούτο θηραμάτων, άφθονα νερά, φυσικά καταφύγια, καθώς και εξαιρετικής ποιότητας πυριτόλιθο, ιδανικό για την κατασκευή εργαλείων. «Η παλαιολιθική αρχαιολογία είναι μία μεγάλη αφήγηση ταξιδιών και στάσεων. Στο Μεγανήσι μελετάμε και τα δύο», υπογραμμίζει η κ. Γαλανίδου.
Η τελευταία παγετώδης εποχή κορυφώνεται πριν από περίπου 20.000 χρόνια. Με το πέρασμα στο Ολόκαινο, πριν από 12 χιλιετίες, «το κλίμα γίνεται λιγότερο ψυχρό και ξηρό, λιώνουν οι πάγοι, διοχετεύεται νερό στους ωκεανούς και ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας μετατρέποντας τα παράκτια τοπία του Πλειστοκαίνου σε υποθαλάσσια τοπία». Ετσι, τα ψηλότερα σημεία της Πλειστοκαινικής ξηράς, που κάποτε υπήρχε στη θέση του Ιονίου πελάγους, μετατρέπονται στο σημερινό, κατακερματισμένο νησιωτικό σύμπλεγμα, ενώ γύρω στο 8.000 π.Χ. Η ακτογραμμή οριστικοποιείται και ο κόσμος αρχίζει να παίρνει τη σημερινή του μορφή.
Ανθρώπινα οστά
Σε αντίθεση με τους αρχαιολόγους των ύστερων προϊστορικών και των ιστορικών χρόνων, οι μελετητές της παλαιολιθικής περιόδου δεν έχουν στη διάθεσή τους αρχιτεκτονικά κατάλοιπα ή επιγραφές, ενώ τα βιολογικά κατάλοιπα -εν αντιθέσει με τους πολυάριθμους σκελετούς, που συνήθως εντοπίζονται σε ανασκαφές μεταγενέστερων αρχαιολογικών θέσεων- είναι σπάνια. Οχι, πάντως, τόσο σπάνια ώστε να αποκλείεται το ενδεχόμενο εύρεσης ανθρώπινων οστών στα σπήλαια του Μεγανησίου και των γειτονικών νησιών, που θα μελετηθούν από τους αρχαιολόγους στο επόμενο ερευνητικό στάδιο.

"Καθημερινή" 20-11-11

 

[ΕΡΣΗ]

Χμμμ και οι Νεάτερνταλ ήταν Έλληνες...

 

[GTS]

Χμμμ και οι Νεάτερνταλ ήταν Έλληνες...

Σήμερα ισχύει το αντίστροφο....

 

[Rosa]

Πότε ακριβώς πέθανε η Νεκρά Θάλασσα?

Βότσαλα που ανασύρθηκαν από γεώτρηση στον πυθμένα της Νεκράς Θάλασσας αποκαλύπτουν ότι η διασημότερη αλμυρή λίμνη στον κόσμο σχεδόν στέγνωσε από μόνη της πριν από 120.000 χρόνια.

Έπειτα από προσπάθειες δέκα ετών, κοινοπραξία γεωλόγων από έξι χώρες (ΗΠΑ, Ισραήλ, Γερμανία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ελβετία) ολοκλήρωσε δύο ερευνητικές γεωτρήσεις, από τις οποίες η μία βρίσκεται κοντά στο βαθύτερο σημείο της Νεκράς Θάλασσας.

Από το φρεάτιο ανασύρθηκαν τα πολλαπλά στρώματα ιζημάτων που εξιστορούν το γεωλογικό παρελθόν αυτής της παράξενης υδάτινης μάζας.

Στο υπέδαφος κάτω από βαθύτερο σημείο του πυθμένα βρέθηκαν βότσαλα, ένδειξη ότι σε αυτή την περιοχή βρισκόταν κάποτε η ακτή της λίμνης. Με άλλα λόγια, η Νεκρά Θάλασσα ήταν κάποτε ακόμα μικρότερη από ό,τι είναι σήμερα.

Αν και η ανάλυση των ιζημάτων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η λίμνη σχεδόν εξαφανίστηκε πριν από περίπου 120.000 χρόνια, κατά την προτελευταία Μεσοπαγετώδη Περίοδο, όταν οι θερμοκρασίες ήταν ίδιες ή ελαφρώς υψηλότερες σε σχέση με σήμερα.

Η διαπίστωση είναι ενδεικτική της εκτεταμένης ξηρασίας που απειλεί τη Μέση Ανατολή λόγω της σημερινής κλιματικής αλλαγής.

«Η λίμνη ξεράθηκε πριν από 120.000 χρόνια χωρίς οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση» λέει η Έμι Ίτο, καθηγήτρια Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.

Σήμερα, όμως, η άντληση μεγάλων ποσοτήτων νερού από τον Ιορδάνη ποταμό επιταχύνει τη συρρίκνωση της Νεκράς Θάλασσας: Από το 1997, η στάθμη έχει πέσει κατά 14 μέτρα και βρίσκεται πλέον 425 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου.

Η υποχώρηση των υδάτων συντελεί και σε περαιτέρω αύξηση της περιεκτικότητας σε αλάτι, η οποία φτάνει το 33,7‰, συγκριτικά με την αλατότητα των ωκεανών που κυμαίνεται γύρω στο 3,9‰.

«Εμείς ευθυνόμαστε για την πτώση της στάθμης της με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, γεγονός που έχει και πολιτικές προεκτάσεις, καθώς το νερό αποτελεί αφορμή για πολέμους» σχολιάζει ο Στιβ Γκόλντστιν του Πανεπιστημίου Κολούμπια.

Εδώ και χρόνια, πάντως, το Ισραήλ και η Ιορδανία εξετάζουν ένα από κοινού σχέδιο διάσωσης της Νεκράς Θάλασσας με την διάνοιξη ενός καναλιού που θα τη συνδέει με την Ερυθρά Θάλασσα.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας που πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο.

in.gr - Γεωτρήσεις αποκαλύπτουν πότε πέθανε η Νεκρά Θάλασσα - Ειδήσεις - Επιστήμη-Τεχνολογία

 

[niax]

Στο φως αριστοτελική σχολή αντίστασης

Παγκόσμιο πολιτιστικό γεγονός αποτελεί η ανακάλυψη της Αριστοτελικής Σχολής Φιλοσοφίας στην Κρήτη την περίοδο της Ενετοκρατίας, την οποία είχε δημιουργήσει ο ιερωμένος φιλόσοφος Ιωσήφ Φιλάγρης και εντοπίστηκε στο όρος Αστερούσια στην κορυφή του Κόφινα, νότια του Νομού Ηρακλείου, περίπου στα χίλια υψόμετρο, κοντά στο χωριό Καπετανιανά, στην τοποθεσία Λουσούδι.

ΗΣχολή, που λειτουργούσε δίπλα στο Μετόχι των Τριών Ιεραρχών το οποίο ανήκει στη Μονή Κουδουμά, αποτελούσε κέντρο πνευματικής και πολιτικής αντίστασης στα πρώτα σκληρά χρόνια της Ενετοκρατίας, όταν οι κατακτητές απέκοψαν την Κρήτη από το Βυζάντιο, ήθελαν βιαίως να την εκλατινίσουν με την κατάργηση της ελληνικής γλώσσας, της εκπαίδευσης και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που είχε αποτέλεσμα τις διαρκείς επαναστάσεις και εξεγέρσεις των Κρητών μέχρι που ενσωμάτωσαν τους Ενετούς κατακτητές.

Το μείζον θέμα για την ελληνική ιστορία, αλλά και για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά είναι πως ο Ιωσήφ Φιλάγρης, μετά τους διωγμούς που εξαπέλυσαν οι Βενετοί, έφυγε από το Ηράκλειο, πήγε στα απρόσιτα Αστερούσια και δημιούργησε μία Σχολή Φιλοσοφίας, που δίδασκε Φιλοσοφία, Αστρονομία, Γραμματική, Θεολογία και Ιατρική.

Ταυτόχρονα όμως είχε στήσει και ένα εξελιγμένο εργαστήριο αντιγραφής αρχαίων κειμένων, ο ίδιος ήταν αριστοτελικός φιλόσοφος με σπουδές στο Πανδιδακτήριο της Κωνσταντινούπολης και αντέγραφε η ομάδα του αρχαία κείμενα, την εργασία των οποίων επόπτευε ο ίδιος και έκανε τα σχόλια πλαγίως των κειμένων. Τα κείμενα αυτά, εκτός από την Κρήτη και την Κωνσταντινούπολη, ταξίδευαν στην Ευρώπη, συμβάλλοντας στη διάσωση και διάχυση της αρχαίας ελληνικής σκέψης, που υπήρξε το εφαλτήριο της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Στη χειμαζόμενη σήμερα Ευρώπη από τα έγκατα της ελληνικής γης φυτρώνει η ελπίδα του πνεύματος και της αντίστασης.

Oλοκληρο το αρθρο (γιατι ειναι και μεγαλο) εδω Στο φως αριστοτελική σχολή αντίστασης | Eλλάδα | Ελευθεροτυπία

 

[Borealis]

Το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Γερμανίας, αυτό της Χαιδελβέργης, φιλοξενεί τη Δυτική Μακεδονία στο πρώτο συμπόσιο που οργανώνεται στο εξωτερικό και αφορά στην αρχαιολογία και ιστορία της περιοχής μας. Ιδιαίτερη τιμή για τη Μακεδονία, ελπίζουμε να έχει επιτυχία (δυστυχώς και αυτό, θα επαναλάβω, έρχεται αργά, όπως και οι τοσο επιτυχημένες εκθέσεις στην Οξφόρδη και το Λούβρο)

Το πρόγραμμα εδώ για όποιον βρεθεί στη Χαιδελβέργη στις 17 Δεκεμβρίου και για όσους θέλουν να το στείλουν σε συγγενεις και φίλους που μένουν εκεί.
http://ellindex.de/pdf/archaeologisches-fachsymposium-ober-makedonien-in-heidelberg-17.12.2011.pdf

 

[niax]

Βρήκαν την αρχαία Κερύνεια

Μια επιγεραφή που βρέθηκε κοντά στο σημερινό χωριό Μαμουσιά Αχαϊας έδειξε που ακριβώς ήταν η αρχαία Κερύνεια. Μια πόλη, που αναφέρει ο Παυσανίας τον 2ο μ.Χ. αιώνα στα Αχαϊκά του, ως μία από τις δώδεκα πόλεις των Αχαιών. Σύμφωνα με τον αρχαίο περιηγητή, οι κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν εκεί, στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, αφού εκδίωξαν τους παλιούς κατοίκους, οι οποιόι ήταν Ιωνες.

Η ακριβής θέση της αρχαίας Κερύνειας αποτελούσε αίνιγμα για τους αρχαιολόγους, καθώς οι θεωρίες που είχαν διατυπωθεί με βάση τις αναφορές του Στράβωνα, του Παυσανία, του Πολύβιου κ.ά ήταν αντικρουόμενες. Η επίτιμη έφορος Αρχαιοτήτων Ιφιγένεια Δεκουλάκου υποστηρίζει ότι η αρχαία πόλη ταυτίζεται με τα ερείπια που σώζονται βόρεια από το σημερινό χωριό Μαμουσιά.

Αυτό επιβεβαιώνεται μετά την ανεύρεση μιας επιγραφής εκεί με το όνομα Καρυναίων. Η εικόνα πάντως των ορατών ευρημάτων της περιοχής προϊδεάζει για την ύπαρξη μιας πόλης ισχυρής, τειχισμένης, με θέατρο και νεκροταφείο. Απόψε στις 7 μ.μ. η κ. Δεκουλάκου θα δείξει -μιλώντας με θέμα «Η αρχαία Κερύνεια και το Ταφικό Μνημείο»- στο πλαίσιο των διαλέξεων της Ενωσης Φίλων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (Τοσίτσα 1), τα τεκμήρια της άποψής της.

Τα ερείπια της αρχαίας Κερύνειας τα βρίσκει κανείς ακολουθώντας τον παλιό δρόμο από το Αίγιο προς την Κόρινθο. Πριν από το Διακοφτό υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί νότια, προς το χωριό Μαμουσιά. Στο ύψωμα, ανάμεσα σε δύο βαθιές χαράδρες, απλώνεται η αρχαία πόλη. Κοντά στο εξωκλήσι του Αγ. Κωνσταντίνου (500 μ. πριν από τη Μαμουσιά), είναι ορατό κατά διαστήματα το τείχος (4ου-2ου αι. π.Χ.) που περιέβαλλε την πόλη σε μήκος 1.350 μ. με μια πύλη και κάποιους πύργους. Σε μερικά σημεία σώζεται σε ύψος 2 μέτρων.

Εντός του τείχους διακρίνονται θεμέλια μεγάλων κτισμάτων. Το 1951 ο Αγγλος αρχαιολόγος J. Anderson ανέσκαψε μια αγροτική οικία 3ου-2ου αι. π.Χ. Πλάι υπάρχει και άλλο κτίσμα, πιθανώς κρήνη, όπως και τα υπολείμματα ενός αρχαίου θεάτρου, από το οποίο σώζεται τμήμα του τοίχου της σκηνής και η δεξιά πάροδος. Το κοίλο του έχει διάμετρο 44 μ.

Ναοί

Λίγο πιο πάνω, στο ύψωμα του προφήτη Ηλία και γύρω από το εξωκλήσι υπάρχουν τα θεμέλια ενός μεγάλου περίπτερου δωρικού ναού (36,40 x 15,40 μ.) του 5ου αι. π.Χ. και σε μικρή απόσταση ενός μικρότερου ναού (13,30 x 8,70 μ.) του 4ου αι. π.Χ. Στη δυτική πλαγιά του υψώματος Κάτω Βουνί εκτείνεται το νεκροταφείο της αρχαίας Κερύνειας. Το 1970 βρέθηκε τυχαία ένας κιβωτιόσχημος τάφος των Ελληνιστικών χρόνων πλούσια κτερισμένος με χρυσό περιδέραιο και χρυσά ενώτια που φέρουν ερωτιδείς.

Στην ίδια θέση ανασκάφηκε το 1974 μνημειώδες ταφικό κτίσμα (3ου αι. π.Χ.) σε σχήμα πι (Π), η πρόσοψη του οποίου κοσμείται με οκτώ ιωνικούς ημικίονες, ψευδόθυρα στο μέσο και από ένα θρανίο στα άκρα της πρόσοψης για τη συγκέντρωση και την παραμονή των συγγενών. Ψηλά στα διάκενα, ανάμεσα στους ημικίονες, υπήρχαν ανάγλυφες ασπίδες που βρέθηκαν πεσμένες στην πρόσοψη του μνημείου μαζί με κομμάτια από τον θρίγκο, όταν αυτό κατέρρευσε.

Σύμφωνα με την αρχαιολόγο το ταφικό αυτό μνημείο κατασκευάστηκε την εποχή που αναδιοργανωνόταν η Αχαϊκή Συμπολιτεία και άρχιζε μια νέα περίοδος ακμής των πόλεων της Αχαϊας και ιδιαίτερα της Κερύνειας, η οποιά έπαιξε τότε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα. Το κτίριο πιθανότατα ήταν ηρώο κάποιας εξέχουσας προσωπικότητας της αρχαίας Κερύνειας, το οποίο ανήγειρε προς τιμήν η πόλη.

Βρήκαν την αρχαία Κερύνεια | Τέχνες | Ελευθεροτυπία

 

[Rosa]

Αστρολογικός χάρτης 2.200 ετών σε σπήλαιο της Κροατίας

Tον αρχαιότερο αστρολογικό χάρτη που έχει διασωθεί ώς σήμερα φαίνεται ότι ανακάλυψε μία ερευνητική ομάδα που πραγματοποίησε ανασκαφές σε μία σπηλιά της Κροατίας. Πρόκειται για 30 κομμάτια μιας ελεφαντοστέινης πλάκας επάνω στην οποία είναι χαραγμένα ζώδια αλλά και επιγραφές σε ελληνορωμαϊκό στυλ.

Ο Καρκίνος, οι Δίδυμοι, οι Ιχθείς και εντελώς αποσπασματικά ο Τοξότης διασώζονται πάνω στην πλάκα. Τα κομμάτια του «χάρτη» βρέθηκαν δίπλα σε ένα σταλαγμίτη φαλλικού σχήματος ανάμεσα σε χιλιάδες θραύσματα αγγείων πόσης της Ελληνιστικής εποχής.

Την άποψη ότι πρόκειται πιθανώς και για το μεγαλύτερο γνωστό παράδειγμα που έρχεται από τον ελληνορωμαϊκό κόσμο διατυπώνει ο Αλεξάντερ Τζόουνς, καθηγητής στο Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Αρχαίου Κόσμου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος μάλιστα επισημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί ζωδιακοί χάρτες που έχουν καταγραφεί ως ένα είδος εγγράφου σε πάπυρο ή σε τοίχο αλλά κανένας από αυτούς δεν είναι τόσο παλιός.

Σύμφωνα με Το Βήμα, η ραδιοχρονολόγηση έδειξε ότι ελεφαντόδοντο που χρησιμοποιήθηκε ως βάση για την κατασκευή του αστρολογικού χάρτη είναι περίπου 2.200 ετών, βρίσκεται δηλαδή πολύ κοντά στην εμφάνιση αυτής της νέας μορφής της αστρολογίας.

Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι τα αγγεία πόσης που βρέθηκαν στο σπήλαιο ήταν προσεκτικά επιλεγμένα και είχαν κατασκευασθεί εκτός της χώρας. Ελάχιστοι αποθηκευτικοί αμφορείς εντοπίσθηκαν εξάλλου, κάτι που για τους αρχαιολόγους σημαίνει, ότι αφού μετέφεραν το κρασί στα αγγεία για να κάνουν τις σπονδές, στη συνέχεια τους πετούσαν. Κι αυτό, γιατί ένας αμφορέας δεν είναι κατάλληλος για να εναποτεθεί σε ιερό.

Οι αρχαιολόγοι δεν είναι βέβαιοι πώς κατέληξε ο «χάρτης» στο σπήλαιο ή πού κατασκευάσθηκε αρχικά. Εκτιμάται, πάντως, ότι μπορεί να προέρχεται από την Αίγυπτο.

in.gr - Αστρολογικός χάρτης 2.200 ετών εντοπίστηκε σε σπήλαιο της Κροατίας - Ειδήσεις - Πολιτισμός

 

[niax]

Μεξικό: Βρέθηκαν λείψανα θυμάτων ανθρωποθυσιών 1.500 ετών

Τα λείψανα τριάντα ανδρών, γυναικών και παιδιών, καθώς και χιλιάδες αντικείμενα που χρονολογούνται πριν από 1.500 χρόνια ανακαλύφθηκαν στην Τεοτιχουακάν στο κεντρικό Μεξικό, ανακοίνωσε σήμερα το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (Inah) της χώρας.

Τα λείψανα, 33.000 αντικείμενα και πολλά κομμάτια χρησιμοποιημένων κεραμικών σκευών που χρησιμοποιούνταν για τις θυσίες ανακαλύφθηκαν περίπου δύο χιλιόμετρα από την φημισμένη ακρόπολη της Τεοτιχουακάν, όπου οι ανασκαφές συνεχίζονται από το 1973, διευκρίνισε το ινστιτούτο και πρόσθεσε πως τα ευρήματα χρονολογούνται από την περίοδο 225-550 μ.Χ. Ανάμεσα στα λείψανα και αυτά πέντε παιδιών και ενός βρέφους.

Οι ανθρωποθυσίες ήταν πολύ συνηθισμένες στην Τεοτιχουακάν και πραγματοποιούνταν στη διάρκεια τελετών που συνδέονταν με την ανέγερση ή την επέκταση ιερών κτιρίων.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν επίσης και μια τοιχογραφία χαρακτηριστική του πολιτισμού της Τεοτιχουακάν, μιας πόλης που έχει έκταση 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά μόνο το 5% της περιοχής έχει έρθει στην επιφάνεια, αν και οι ανασκαφές έχουν αρχίσει εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

Διάσημη για τις επιβλητικές Πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης, αλλά και για το Ναό του Φτερωτού Ερπετού, η Τεοτιχουακάν απέχει περίπου πενήντα χιλιόμετρα από την Πόλη του Μεξικού. Ιδρύθηκε περίπου το 100 π.Χ. και πριν την πτώση της τον 6ο ή τον 7ο αιώνα είχε 200.000 κατοίκους. Στο απόγειό της ήταν μια από τις πέντε μεγαλύτερες πόλεις του κόσμο. Η πτώση της Τεοτιχουακάν παραμένει ανεξήγητη.

Μεξικό: Βρέθηκαν λείψανα θυμάτων ανθρωποθυσιών 1.500 ετών | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

 

[Rosa]

5 χιλιετίες αργότερα, το δεύτερο πλοίο του Χέοπα θα ξαναδεί το φως

Το Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου ανακοίνωσε ότι ξεκινά αναλύσεις στα ερείπια ενός πλοιάριου που ανακαλύφθηκε το 1954 σε έναν υπόγειο χώρο δίπλα στη Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα.

Σε αυτή τη φάση του προγράμματος, οι αρχαιολόγοι θα συλλέξουν δείγματα ξύλου για αναλύσεις, προκειμένου να καθορίσουν το πλάνο για την επασυναρμολόγηση του αρχαίου σκάφους.

Στον ίδιο υπόγειο χώρο είχε βρεθεί ένα ακόμα πλοιάριο, μήκους 43 μέτρων, το οποίο επανασυρμολογήθηκε πλήρως και εκτίθεται από το 1982 σε μουσείο που χτίστηκε ειδικά για αυτό το σκοπό δίπλα στο σύμπλεγμα της Γκίζας.

Έχει ηλικία περίπου 4.500 ετών και θεωρείται το αρχαιότερο πλοίο που σώζεται ως σήμερα.

To πρώτο από τα δύο πλοία του Χέοπα στεγάζεται σε ειδικό μουσείο (Πηγή: AP)

Λίγα είναι γνωστά για το δεύτερο πλοίο του Χέοπα, το οποίο βρέθηκε διαλυμένο σε κομμάτια και παραμένει στη θέση όπου ανακαλύφθηκε, έναν ορθογώνιο λάκκο σκαλισμένο στο πέτρωμα του υπεδάφους.

Άγνωστη παραμένει εξάλλου και η λειτουργία που επιτελούσαν αυτά τα πλοία. Το πρώτο πλοιάριο μοιάζει με «ηλιακή μαούνα», ένα είδος τελετουργικού σκάφους που μετέφερε τους φαραώ στους ουρανούς μετά την ανάστασή τους, συνοδεία του Ρα, θεού του Ήλιου.

Ωστόσο, στο σκελετό του πλοίου έχουν ανακαλυφθεί ενδείξεις για τη χρήση του στο νερό, και οι αρχαιολόγοι θεωρούν πιθανό το σκάφος να είχε χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά της σορού του Χέοπα από τη Μέμφιδα στη Γκίζα.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι, ακόμα και 4.500 χρόνια μετά, το πλοιάριο θα μπορούσε να άνετα να ταξιδέψει στα νερά του Νείλου.

Παραμένει πάντως ασαφές αν το δεύτερο πλοιάριο είναι ίδιο με το πρώτο.

Πιθανότατα θα περάσουν χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί η επανασυναρμολόγησή του.

in.gr - Σχεδόν πέντε χιλιετίες μετά, το δεύτερο πλοίο του Χέοπα θα ξαναδεί το φως - Ειδήσεις - Πολιτισμός