Αναζητώντας την απόλαυση σε μια απλή βόλτα με παπί στο Ηράκλειο!

[rethimno]

Eρωτευμένος θα σαι

Απο τη χαρα του που θα μας συναντησει....καθε νομός χωριστα ειπαμε !!!

 

[danev]

Η Διαδρομή που ακoλούθησα είναι η γνωστή και αγαπημένη μου, ακολουθώντας την παλιά Εθνική οδό Πάτρα- Αθηνα ! Την θεωρώ μια από τις πλέον όμορφες διαδρομές της Ελλάδος αν και παρεξηγημένη, επειδή την εχουμε διασχίσει, οι περισσότεροι, χιλιάδες φορες.
Το αρχικό κομμάτι μέχρι την Κόρινθο, είναι για μένα και για πολλούς λόγους, ο χειρότερος της Ευρώπης ! Προσοχή, χαμηλή ταχύτητα, ποδι και χερι έτοιμα στο φρένο. Άλλωστε όπως περιέγραψα και πιο πάνω, εχω ηδη αγοράσει ένα <οικόπεδο> στον δρομο αυτό και δεν θέλω άλλο !
Μετά τον Ισθμο, στον οποίο παρακαλώ να σημειωθεί ότι δεν σταμάτησα για σουβλάκι, η κίνηση αρχίζει να αραιώνει και μπορεις να κινηθείς με πιο γρήγορους ρυθμούς αν το επιθυμείς. Ετσι όμως θα χάσεις την ευκαιρία να απολαύσεις ένα τοπίο, με πευκα που φτάνουν μέχρι την συνήθως ηρεμη θάλασσα, με ωραια εξοχικά, και στο βάθος να αχνοφαίνεται η σιλουέτα της Πελοποννήσου, της Αίγινας και του Αγκιστριού πιο αριστερά. Σε μερικά σημεία το όμορφο τοπιο χαλάει η παρένθεση κάποιας μεγάλης βιομηχανίας, αλλά θεωρώ ακομη και τις εγκαταστάσεις αυτές μέρος του τοπίου και θυμάμαι μικρός όταν περνούσα με το τραίνο, τι εντυπωση μου προκαλούσαν τα μεγάλα φουγάρα με την φωτιά στην κορυφή τους, οι καπνοί, οι γιγαντιαίοι σωληνες και οι τεράστιες δεξαμενές καύσιμων που σιγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος λογικός η μη, που να μην εχει κρυφά ευχηθεί να ηταν εστω και μια μονο απ΄αυτές, δική του !
To ακουστικό του handsfree από το πανάκριβο (!) κινητό μου, περασμένο κάτω από το κράνος, στο αυτί και ψάχνω εναγωνίως για τον κατάλληλο για τα κέφια μου σταθμό. Όχι, δεν έπιασα μελωδία αλλά σταθμο με τον γνωστο εκ Βορίου Ελλάδος σμιχτοφρύδη αοιδό, να ωρύεται ότι εχει μια αγάπη κοφτερό γυαλί! Ωπα μεγάλε λεω εδώ είμαστε και αρχίζω μαζί του, να ωρύομαι και εγω μαζί του….Απόλαυση !
Ξαφνικά και ενώ ο ήλιος λάμπει και λέω <πάλι την πάτησε η ΕΜΥ>, η ζελατίνα του κράνους αρχιζει να θολώνει! Τι στα κομμάτια σκέπτομαι, συμπτώματα πρεσβυωπίας ξαφνικά ? Ευτυχώς η δυστυχώς, δεν ηταν αυτό, αλλά η βροχή που άρχισε να πέφτει απότομα και ραγδαία, χωρίς σεβασμό στον ταξιδιωτη! Κοιτάζω για σύννεφα… πουθενά, παρά μόνο ένα στο βάθος ! Δεν μπορεί λέω, κάποια αμαρτία πληρώνω, και αφήνω αρον αρον τα κοφτερά γυαλιά, αρχίζοντας ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις να σιγοτραγουδώ το Δημοτικό άσμα για το παπάκι που πάει στην ποταμιά, και ψάχνω προληπτικά για ασφαλές παρκινγκ, όχι γιατι φοβάμαι την βροχή, αλλά με δίκυκλο είναι επικίνδυνα, αφου και γλιστράς αλλά και δεν φαίνεσαι από τους άλλους οδηγούς. Ευτυχώς κράτησε λίγο, και αφού πήρα μυρωδιά από βρεγμένο χωμα και πευκο, (απόλαυση), συνέχισα απτόητος !
Προχωρώντας μπαίνουμε στον Νομό Αττικής και φθάνοντας στην Κακιά Σκάλα, το τοπίο σιγά σιγά αγριεύει ευχάριστα, αλλά ευτυχώς οι μυθικοί ληστές δεν είναι πια εκεί. Τους σκότωσε ο Θησέας, και γι αυτό οι νεότεροι μετακινήθηκαν λίγο ανατολικότερα, οπου και τα διόδια της Ελευσίνας !
Στον όχι και πολύ μακρινό ορίζοντα, φαίνεται καθαρά η Σαλαμίνα, η γνωστή ραδιοκολώνα και το Μοναστήρι της Φανερωμένης . Στην συνέχεια Μεγαρα, μεγάλο Πευκο και Ελευσίνα. Κλεφτές ματιες στα Ναυπηγεία, γεμάτο καράβια που κυριολεκτικά εξω από τα νερά τους, έχουν καθίσει στη πολυθρόνα του κομμωτη - δεξαμενής τους και περιμένουν το σενιάρισμα τους, για να ξαναβγουν και να οργώσουν άλλα μακρινές και άλλα κοντινές θάλασσες. Δεξιά στο ιδιο σημείο, ένα πανέμορφο σκαρί, το ΕΥΤΥΧΙΑ που το θαυμάζω κάθε φορά που περνώ, περιμένει κι αυτο την σειρά του. Άλλα καράβια στο βάθος σαν γεροντοκόρες στο Κυριακάτικο νυφοπάζαρο του χωριού να περιμένουν μήπως και φανει ο πολυπόθητος γαμπρός – ναυλωτής να τους κάνει πρόταση. Δυστυχώς μερικά τα βλέπω να περιμένουν στο ιδιο σημείο, για πολλά χρονια και μάλλον ο γαμπρος που θα ελθει δεν θα τα οδηγησει στην νυφική κρεβατοκάμαρα αλλά για σκραπ ! Και πραγματικά εκεί σπαράζει η καρδιά κάθε καραβολάτρη ….
Με αυτά όμως φτάσαμε Χαλυβουργική και από κει, ολες οι αισθήσεις σε πλήρη ετοιμότητα γιατί ο δρομος δεν αστειεύεται, ουτε και το σιδερένιο ασταμάτητο ποτάμι των κάθε λογης οχημάτων, και οντας με δίκυκλο, εκτεθειμένος σε κάθε στενή επαφή, μουρμουρίζω συνεχώς κιχ κιχ κιχ για να μην λένε μετά ότι δεν πρόλαβα ούτε κιχ να πω ! (όχι, ταυτότητα δεν δάγκωσα).
Λιμνη Κουμουνδούρου, και στο Σχιστο δεξιά, ανεφοδιασμός με καύσιμα και πορεία προς λιμάνι, το οποίο πλέον με το τούνελ της Ιχθυοσκαλας είναι, σχετικά με πριν λίγα χρόνια, απλή υπόθεση.
Βγαίνοντας από το Τουνελ, εκμεταλλευόμενος την αραιή κυκλοφορία, ελαττώνω ταχύτητα και αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί και πάλι σε παροπλισμένα παλαιά καράβια το οποία μην με ρωτήσετε δεν ξέρω τι περιμένουν, άλλωστε ουτε και τα ιδια ξέρουν! Μικρά, λιτά, άσχημα, φτωχοί συγγενείς κάνοντας σύγκριση με τα σημερινά σύγχρονα (τα περισσότερα ε?) πλοία της ναυτιλίας μας και ομολογώ οτι ψιλοθαυμάζω τους ναυτικούς της εποχής εκείνης και περισσότερο τους επιβάτες που πλήρωναν κι΄ολας !
Μα να, μπροστά μου τείχη θεόρατα τα Κρητικά πλοία κίτρινα, ασπροκόκκινα και κατακόκκινα! Διαλέξτεεεεε !
Εισοδος 2 , στροφή δεξιά και επιτέλους στάση στον θεόρατο καταπέλτη του ασπροκόκκινου, γεμάτος από αισθήματα χαράς, και ανυπομονησίας να ορμήσω σπινάροντας στο αχόρταγο πολυώροφο γκαράζ του ! Και επειδή κάποιοι μπορει να αναρωτιούνται, κούραση μηδέν. Απόλαυση !

 

[KLEOPATRA]

Ρε συ Βαγγο εισαι ταλεντακι!!Τα γραφεις πολυ ωραια!
Περιμενω συνεχεια και γαργαλιστικες λεπτομερειες.Ή θα προλαβεις να μας τα πεις στη συναντηση?

 

[danev]

Ρε συ Βαγγο εισαι ταλεντακι!!Τα γραφεις πολυ ωραια!
Περιμενω συνεχεια και γαργαλιστικες λεπτομερειες.Ή θα προλαβεις να μας τα πεις στη συναντηση?

Απλά εμπνεομαι από τους αναγνωστες μου !!
Με 60+ άτομα στην συνάντηση ποιος θα πρωτοπει τι σε ποιον !
Πάντως θα χαρώ που θα σε δω.

 

[danev]

Συνήθως έκλεινα εισιτήρια μέσω της ιστοσελίδας της εταιρείας, αλλά αυτή την φορά αποφάσισα να πάω χύμα, αγοράζοντας εισιτήριο επιτόπου από το κιόσκι. Στην σειρά λοιπόν, και έρχεται η σειρά μου. <Εγώ και το παπί μου> ενημερώνω την κοπέλα η οποία σκάει αυθόρμητα ένα χαμόγελα, σαν διάλλειμα στον φόρτο εργασίας της. Με τα χαρτάκια στο χερι μπουκάρω στο γκαράζ αλλά οι αφιλότιμοι, και αυτή τη φορά με στέλνουν στο υπόγειο, όπου ανάμεσα σε ουρά αυτοκινήτων και τα γνωστά < ελααα, αλλιώς, αλλιωωωώς είπαμε, δεξιά τώρα, ακόμα λιγο, ωπααα, δέσε ! αφήνω το παπί και μέσω ατελείωτης σκάλας φτάνω στο σημείο που σταθερά επιλέγω όταν ταξιδεύω με το πλοίο αυτό. Αφηνω τα λίγα πράγματα μου και μέχρι την αναχώρηση του πλοίου που, δεν αργει, περιφέρομαι στα καταστρώματα εποπτεύοντας την επιβίβαση, την κινηση του λιμανιού, τους άλλους επιβάτες και μιλώντας στο κινητό με αγαπημένα πρόσωπα!
Σε λιγο το πλοίο ξεκινά, αφήνοντας πίσω του καπνό στον αέρα, αφρό στην θάλασσα, αγαπημένα πρόσωπα στο λιμάνι, έννοιες, σκοτουρες, για άλλους χαρές και για άλλους λύπες. Οι προπέλες μαστιγώνουν αλύπητα τα κύματα και τα φώτα του πρωτου λιμανιού της χώρας, χανονται στο βάθος.
<Το ρεστωράν του πλοίου και το σελφ σέρβις έχουν ανοίξει και σας περιμένουν> αναγγέλλουν τα μεγάφωνα, και ετσι κατευθύνομαι προς τα εκεί. Θεωρώ το να τρως μόνος σου στο ταξίδι, οτι τα πιο μελαγχολικό και έτσι συντομεύω όσο μπορώ την απαραίτητη διαδικασία.
Το ταξίδι διαρκεί περίπου 7,5 ωρες τις οποίες θα περάσω περιφερόμενος στους ατελείωτους διαδρόμους του πλοίου, χαζεύοντας και ονειροπολώντας στην κουπαστή, κάνοντας σλάλομ ανάμεσα σε ωραίους κοιμώμενους στη μοκέτα, μυρίζοντας το μεθυστικό άρωμα της Podarila-Paris, (απόλαυση!) και διαβάζοντας Paulo Coelho, ένα του βιβλίο που αγόρασα επιτόπου, αφού για όλα ειχα προνοήσει, εκτός απ αυτό. Για ύπνο βέβαια ουτε λόγος. Ποτέ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ σε ταξίδι, κακή συνήθεια, αποκτηθείσα προ αμνημονεύτων ετών. Η πιο ωραία στιγμή όμως είναι μετά τα μεσάνυχτα, όταν οι περισσότεροι έχουν ήδη ξεραθεί, να κάθομαι μονος μου στο ανοιχτό κατάστρωμα, εγώ η θάλασσα και τα φεγγάρι! Απόλαυση !
Ξημερώνει, και ήδη τα φώτα του Ηρακλείου, του πρώην Χανδακα, της Κρητικής αυτής μεγαλούπολης φαίνονται καθαρά, οσο πλησιάζουμε στο λιμάνι. Η είσοδος σε αυτό, καθώς και η απίστευτη μανούβρα του μήκους 204 μέτρων θηρίου, προκειμένου δέσει στην προβλήτα είναι κάτι που κερδίζει τον θαυμασμό μου και την προσοχή μου, αμείωτη κάθε φορά! Θαυμασμός που την κοινοποιώ στον διπλανό μου, ο οποίος μου δηλώνει περήφανα ναυτικός! Καλά ταξίδια του εύχομαι και κατεβαίνω στο γκαραζ. Εκει γίνεται όπως κάθε φορά το ίδιο απίστευτο, οδηγοί αυτ/των, που είναι μπροστά, να μην έχουν κατέβει στο όχημα τους, και όλοι οι υπόλοιποι, να τον περιμένουν! Εγώ τέτοιο πρόβλημα αυτή την φορά δεν έχω, και αποβιβάζομαι γρήγορα.
Είναι περιπου 06,30, η πόλη σχεδόν ακόμη κοιμάται, οι δρόμοι άδειοι, κάτι σπάνιο για τα δεδομένα του Ηρακλειου και πορεία προς την γνωστή σε όλους πλατεία με τα Λιονταρια, σε εγγυημένο μαγαζί για πρωινό και χάζεμα! Είναι από τις λίγες ώρες που μπορείς να απολαύσεις την ομορφη πλατεια, και να πάρεις μια μικρη γεύση για το πώς ήταν πριν πολλά χρόνια, χωρίς τα απανταχού σουβλατζίδικα, καφε, φαστφουντάδικα αλλά και το πλήθος των επισκεπτών και διερχομένων! Μπροστά μου Η Κρήνη του Μοροζινη, τα Λιοντάρια, γεμάτο με αναγλυφες παραστασεις, σήμα κατατεθέν του Ηρακλείου, τόπος συνάντησης και σημείο αναφοράς των ντόπιων αλλά και των ξενων, έργο του του 17ου αιώνα του νομίζω τοποτηρητη Ενετου Φρανκ Μοροζινι. Από τα στόματα των Λιονταριών σχεδιάσθηκε να τρέχει νερό για να δειξει ότι το Ηράκλειο απέκτησε επιτέλους νερό (τα προβλήματα τελικά είναι διαχρονικά). Ο καφες και η ζεστή μπουγάτσα όσο γρήγορα ηλθαν, τόσο γρηγορα εξαφανίζονται. Απόλαυση !
Απέναντι η <Λοτζια>, ένα από τα λαμπρότερα μνημεία της Βενετοκρατιας στην ΚΡΗΤΗ. Διόρωφο οικιμα, αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής με αψιδωτά παράθυρα. Λέσχη για τις συγκεντρώσεις και την αναψυχή των ευγενών της εποχής! Σήμερα χώρος συγκέντρωσης σκειτ μπορντερς και μπρεικ ντανσερς ! Δίπλα βρισκεται ο ναός του Αγίου Τιτου, οπου και φυλάσσεται η Κάρα του Αγίου, και απ΄ότι κατάλαβα την ημέρα εκεινη ειχε κάποια εορτή!
Στο διπλανο τραπέζι, ένα νεαρο ζευγάρι βρίζει την άτιμη κοινωνία, το ΔΝΤ, την ανεργία, τους άλλους που τα φάγανε (μάλλον το πρόβλημα μας είναι στο <οι άλλοι>). Ο νεαρός σερβιτόρος κυνηγά κάθε τουρίστα που τολμά να κοντοσταθεί, και έτσι περνά αρκετή ώρα , μέχρι να αποφασίσω να σηκωθώ. Στο διαμέρισμα περιμένει ενα κρεβατάκι να ισιώσω για λίγο το κορμί μου . Απόλαυση!

 

[xenos]

Το δολιο το παπακι τι τραβηξε στην εθνικη.

Παντως εγω στο πλοιο προτιμω να κοιμηθω εστω και λιγο,
γιατι την επομενη μερα παθενω τζετ λαγκ, και οχι τιποτα αλλο
αλλα ειναι κριμα να μην το παθενω πηγαινοντας Ν.Α Ασια και να το παθενω πηγαινοντας Κρητη.

Ωραιες πληροφοριες για Ηρακλειο!!!

 

[AERIKO]

Πολύ παραστατική η ιστορία σου και γλαφυρή ...μπράβο!!!!

 

[KLEOPATRA]

Και γω δε μπορω να κοιμηθω σε καραβια -αεροπλανα με τιποτα ...τι μαρτυριο κι αυτο!

 

[danev]

Η πρώτη ημέρα θα αναλωθεί στην <τακτοποίηση εκκρεμών υποθέσεων> και γι΄αυτό θα περάσει γρήγορα και άνευ ενδιαφέροντος προς δημοσιοποίηση…. Το σημαντικό όμως με περιμένει το βράδυ! Συναυλία με έναν από τους Κρητικους καλλιτέχνες που έμαθα από ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, και απόψε έχω την ευκαιρία να τον δω λαιβ. Και πραγματικά, σε μια συναυλία σε εξωτερικό χώρο, με ώρα έναρξης 22.30 (που εγινε κατά το Ελληνικό έθιμο 23.45) και έναν αέρα που μου ανακάτευε τα μαλλιά, τυλιγμένος με το μπουφανάκι μου, και με ΠΟΛΥ κόσμο, νέους κυρίως, είχα την ευκαιρία να ακούσω ωραία τραγούδια και να απολαύσω ένα καλλιτέχνη που κυριολεκτικά τα έδωσε ΟΛΑ! Τραγούδι και χορός και μπράβο στους Κρητικους και κυρίως τους νέους που ξέρουν να γλεντάμε ! Ήπια και δυο ουισκάκια (το ένα κερασμενο) που μάλλον είχαν περισσέψει απ΄αυτές που έριξε το ΝΑΤΟ στον Καντάφι, αλλά οκ, νηφάλιος, παρ, ολο που κατηγορηθηκα αδίκως! Τέλος συναυλίας περίπου 03.00. Απόλαυση !
Η Δεύτερη μέρα ξημερωνει, ο αέρας έχει πέσει και είναι ευκαιρία να καταστρωσουμε πλάνο για μια μικρη εξόρμηση εκτος πόλεως, και κατεύθυνση Ανατολικα. Πρώτος σταθμός φυσικά το Ενυδρείο "CretAquarium" που αποτελεί τμήμα του ευρύτερου κτιριακού συγκροτήματος του «ΘΑΛΑΣΣΟΚΟΣΜΟΥ» του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. Κρήτης, στο χώρο της πρώην Αμερικανικής Βάσης Γουρνών, 15 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. Το CretAquarium περιλαμβάνει 32 δεξαμενές συνολικής χωρητικότητας 1.600.000 λίτρων θαλασσινού νερού. Πενήντα σημεία παρατήρησης επιτρέπουν στους επισκέπτες να βλέπουν τη ζωή και τις συνήθειες των πλασμάτων της θάλασσας, ενώ ειδικές κάμερες αναδεικνύουν «κρυφά» σημεία των δεξαμενών. Η είσοδος 8 Ευρόπουλα, με χαμόγελο, και αν και είναι η δεύτερη φορά που πηγαίνω, το απολαμβάνω δεόντως. Σημείο ενδιαφέροντος μάλιστα οι Καρχαρίες οι οποίοι πηγαινοερχονται ατάραχοι με τα πιτσιρίκια να σφίγγονται στις αγκαλιές των μαμάδων του και τα φλας των μηχανών να αναβοσβήνουν ασταμάτητα! Ο εξωτερικός χώρος είναι μια υπέροχη παραλία με άμμο. Βλέπετε αν και Αμερικανάκια, ηξεραν σε πια μέρη εχτιζαν τις βάσεις τους!
Στην συνέχεια και αφού χόρτασα καρχαρίες , τσιπούρες λαβράκια και αστακούς φρέσκους, αναχωρώ για ακόμη ανατολικότερα στα γνωστά σε μερικούς από το φόρουμ, Μάλια. Βρίσκονται σε απόσταση 35 περίπου χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και προσωπικά από πλευράς ομορφιάς τοπίου, μου είναι εντελώς αδιάφορα. Απλά εχουν γίνει γνωστά, για τον τρόπο με τον οποίο βοριοευρωπαιοι, καταλαβαίνουν τον τρόπο διασκέδασης, ξεδίνοντας από την καταπίεση του χειμωνιάτικου 9-5 η 6 (ανάλογα)! Όμως επειδή είναι και αρχή του καλοκαιριού, και όχι βράδυ αργά, δεν συναντώ αυτό το οποίο εχω συναντήσει άλλες φορες που έχω έλθει, με μεθυσμένους (άνδρες?, γυναικες? Θα σας γελάσω….) να ξερνοβολάνε ότι εχουν καταναλώσει στα αμέτρητα μπαρ του κεντρικου προς την παραλία δρόμου! Άλλωστε αρκετά από τα μπαρ αυτά, δεν εχουν ξεκινήσει την λειτουργία τους ακόμη! Το κλου βέβαια είναι όταν συναντώ τρεις νεαρούς άνδρες? να περιεργάζονται σε κατάστημα με αποκριάτικά, τρεις φούστες ιθαγενών (με κροσια) για να τις αγοράσουν! Αφού τους ευχήθηκα με γειά!, ξεκίνησα σιγά σιγά τον δρόμο της Επιστροφής, για το Ηράκλειο, όπου φίλοι του Φόρουμ ειχαν κανονίσει συνάντηση προκειμένου γνωριστουμε, συνάντηση που εχει περιγραφεί σε άλλο θέμα (http://www.travelstories.gr/Συνάντηση Ηρακλειωτων και μοχι μόνο.html). Τελικά η βραδιά θα κλεισει με καλή παρέα και τσιπουράκια σε έναν όμορφο επιλεγμένο χώρο! (απόλαυση!)

 

[soudianos]

ευχαριστούμε Βαγγέλη. όλα τα εξωραίζεις...
500μ ανατολικά των Μαλλίων από τον παραλιακό πας στο Μινωικό παλάτι, και σε μια γραφική παραλία. Το παλάτι ανασκάφτηκε όταν ένας αγρότης βρήκε κάτι φύλλα χρυσού στο χωράφι. επίσης το μουσείο του Ηρακλείου έχει πολλά αντικείμενα από τα Μάλλια.
η παραλία είναι η μόνη ελεύθερη από το Ηράκλειο μέχρι τον Άγιο Νικόλαο όπου βρίσκεις σκιά από αλμυρίκια και ντουζιέρες για τους λουόμενους. Επίσης έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι λόγω του αρχαιολογικού χώρου, η περιοχή είναι ελεύθερη από κάθε είδους οικοδομήματος. μόνο χωράφια


δες: Μάλια Μινωικό ανάκτορο

 

[danev]

ευχαριστούμε Βαγγέλη. όλα τα εξωραίζεις...
500μ ανατολικά των Μαλλίων από τον παραλιακό πας στο Μινωικό παλάτι, και σε μια γραφική παραλία. Το παλάτι ανασκάφτηκε όταν ένας αγρότης βρήκε κάτι φύλλα χρυσού στο χωράφι. επίσης το μουσείο του Ηρακλείου έχει πολλά αντικείμενα από τα Μάλλια.
η παραλία είναι η μόνη ελεύθερη από το Ηράκλειο μέχρι τον Άγιο Νικόλαο όπου βρίσκεις σκιά από αλμυρίκια και ντουζιέρες για τους λουόμενους. Επίσης έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι λόγω του αρχαιολογικού χώρου, η περιοχή είναι ελεύθερη από κάθε είδους οικοδομήματος. μόνο χωράφια


δες: Μάλια Μινωικό ανάκτορο

Ετσι ακριβώς ειναι, άλλωστε εσυ ξέρεις καλύτερα !
Η επιθυμία μου ειναι να γράψω ο, τι ακριβώς εζησα εγω, στην συντομη επίσκεψη μου στον ομορφο τόπο σας !

 

[rethimno]

Πολυ καλη η περιγραφη σου μου θυμισες τα νοιατα μου που εμενα στην Αθηνα και αυτο ακριβως συνεβαινε στις διακοπες μου
Μπουγατσα το πρωι στο Κιρ-κορ ξημερωματα στο λιμανι,ακριβως ιδια εμπειρια