Ολλανδία 'Αμστερνταμ

[aloha]

Ημέρα 1η

Το φετινό Πάσχα αποφασίσαμε να το περάσουμε στο Άμστερνταμ. Τον Οκτώβρη που αναζητούσαμε προορισμό ενθουσιάστηκα με την ιδέα του Άμστερνταμ και πήγα με πολύ υψηλές προσδοκίες είναι η αλήθεια. Μία βαριά γρίπη λίγες μέρες πριν παραλίγο να μας στοιχίσει το ταξίδι μας μας, αλλά όλα ξεπεράστηκαν κι έτσι Μ. Τρίτη στις 16.00 ώρα Άμστερνταμ προσγειωθήκαμε στο αχανές αεροδρόμιο του Schiphol. Πήραμε το μετρό και δεν καταλάβαμε πώς αφού αλλού θέλαμε να σταματήσουμε κατεβήκαμε στο central. Εκεί είχαμε μία πολύ ταλαίπωρη εμπειρία αφού γινόταν το πανδαιμόνιο με τα τραμ και προσπαθούσαμε να πάρουμε το 16. Εδω, το 16 εκεί το 16 να το 16, αλλά το 16 δε μας άνοιγε. Ξαναψάχναμε το 16, βρίσκαμε το 16 πέρα δώθε με τις βαλίτσες, γιατί ήταν σε τρεις σειρές παράλληλες οπότε περνούσε από όλες τις μεριές και το βλέπαμε συνεχώς μπροστά μας, αλλά πάλι δε μας άνοιγε. Ρωτούσαμε κάτι Ολλάνδούς πώς θα πάρουμε το 16, αστειευόντουσαν κι έκαναν αστεία ότι είναι περίεργη χώρα η Ολλάνδία, απάντηση δε μας έδιναν. Μποτιλιάρισμα απίστευτο με τα τραμ κ μετά από πολύ ταλαιπωρία καταφέραμε να μπούμε. Γενικά κατάλαβα ότι η πόρτα του τραμ ανοίγει μία φορά και μετά δε πα να έχει σταθεί μισή ώρα σφηνομένο στην κίνηση δεν ξανανοίγει η πόρτα. Τέλος πάντων μπήκαμε και για 4 στάσεις χρειάστηκε περίπου μισή ώρα. Οι ρυθμοί ήταν χελώνας. Μετά εμαθα ότι εκεινη η ώρα είναι δύσκολη για το 'Αμστερνταμ. Να και μια φωτογραφία που δείχνει περίπου τι γινόταν εκείνη την ώρα στο central.

Με τα πολλά φτάσαμε στο σπίτι που θα μέναμε, το είχαμε βρει μέσω rbnb και ήταν πάνω σε ένα πολύ όμορφο κανάλι, αρκετά ευρύχωρο και όμορφο.

Κόστος 100 ευρώ τη βραδιά. Πολύ καλή τιμή για Άμστερνταμ. Τελικά μας χαρίστηκαν τα 100 ευρω της μίας βραδιάς γιατί το παιδί που μας το νοίκιασε ήθελε να φύγει ταξίδι και δε θα μπορούσε να το καθαρίσει φεύγοντας και μας παρακάλεσε να το κάνουμε εμείς γι αυτόν και να παραδώσουμε το κλειδί στους επόμενους. Μισή ώρα υπόθεση ήταν μια χαρά μας έκατσε. Αφήσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε γύρω στις 6 για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Περάσαμε από τη Leidseplein , πολύ ωραία περιοχή και βρήκαμε ένα τυχαίο εστιατόριο (ο θεός να το κάνει) για φαγητό. Ευχάριστο burger, λίγο ωμό. Πολύ στενά τα μαγαζιά και σκοτεινά και με ανύπαρκτο εξαερισμό και ακριβά. Δύο burger 27 ευρώ. Οι σημειώσεις μου έλεγαν καφέ americain για το καλύτερο burger αλλά από μια ματία στον κατάλογο μας έπεσε το σαγόνι κι έτσι αλλάξαμε σχέδια.

Συνέχεια μνε τυχαία περιπλάνηση στα κανάλια και τυχαίο πέρασμα από red light district. Την αναγνωρίσαμε από τα κόκκινα led φώτα. Εκεί τα γνωστά, πόρνες στις τζαμαρίες να προσκαλούν τους πελάτες, sex shops παντού και αυτό που δεν γνωριζα, παντού σε προσκαλούσαν σε live porno show με ότι συνδιασμούς τραβάει η καρδιά σου. Ok!!! Αυτό δεν το περίμενα ότι υπάρχει. Πάντως είναι πολύ όμορφη περιοχή. Και μετά πήραμε τον ατέλειωτο δρόμο του γυρισμού. Ήταν μεγάλη διαδρομή και δεν το είχα αντιληφθεί όταν πηγαίναμε στο γυρισμό όμως το ένιωσα γερά στα πόδια μου και αντιλήφθηκα ότι δε βγαίνει όλο περπατητό όπως είχα φανταστεί. Κι αφού το τραμ μετά από αυτή την αρνητική εμπειρία του μεσημεριού το αποκλείσαμε (ευτυχώς δε βγάλαμε εισητήρια διαρκείας που ήταν κ πανάκριβα) αποφασίσαμε ότι η μετακίνησή μας θα γίνεται με ποδήλατα.

Η πλατεία Νταμ δεν είναι ακριβώς πλατεία αλλά ένα πανηγυράκι που πάνω της έχει στηθεί λούνα παρκ και έχει απίστευτα πολλούς πάγκους που πουλάνε χοντ ντογκ, burger, μαλλί της γριάς και βάφλες.

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[aloha]

Ημέρα 2η

H μέρα μας ξεκίνησε με πρωινό στο καφέ απένταντι από το σπίτι μας. 20 ευρώ περίπου χρειάζεσαι για καφέ και κάτι να φας. Πανάκριβο... Θυμάμαι πόσο συγκλονιστικά ωραία πρωινά τρώγαμε με 15 ευρώ στη Βαρκελώνη με τα φρούτα μας τους καφέδες, ντόνατς, χλιδάτα σαντουιτσάκια και πόσο χάλια ήταν η σχέση ποιότητας και τιμής στο Άμστερνταμ. Δε βαριέσαι... Επίσης τα καφέ ανοίγουν στις 9. Αργά για τα δεδομένα μας. Έπειτα νοικιάσαμε ποδήλατα. (12 ευρώ το ποδήλατο με μπροστινά φρένα, αν θες με φρενα στο πενταλ που είναι πιο φτηνό αλλά δεν το 'χαμε. Συν ασφάλεια συν κάτι άλλο που δε θυμάμαι γύρω στα 34 τη μέρα για δύο ποδηλατα. Θεωρώ ότι το ποδήλατο είναι η πιο ασφαλής και γρήγορη επιλογή για να κινηθείς στο Άμστερνταμ . Σαν πεζός μπορεί να μπερδευτείς και να βρεθείς στον ποδηλατόδρομο κι αν συμβεί αυτό κινδυνεύεις γιατί η Ολλανδοί όταν είναι πάνω στον ποδήλατο μιλάνε στο τηλέφωνο, ακούν μουσική, γενικά δε σε προσέχουν. Λογικό. Πρέπει να προσέχεις να μη μπαίνεις στο δρόμο τους και όταν είσαι στο ποδήλατο να μη σταματάς στον ποδηλατόδρομο αλλά να ανεβαίνεις στο πεζοδρόμιο αν θες να σκεφτείς την κατεύθυνσή σου ή να δεις χάρτη. Μιλάμε για πολλά ποδήλατα. Με το που ανάβει πράσινο βλέπεις ένα μπουλούκι από ποδήλατα να ξεικινά. Έχουν ειδικά φανάρια που αφορούν τα ποδήλατα και γενικά αξίζει να έχεις ποδήλατο για να νιώθεις ένα με την πόλη. Συν ότι είναι υπέροχη αίσθηση η περιπλάνηση στα κανάλια με ποδήλατο. Η βόλτα στα κανάλια με ποδήλατο είναι υπέροχη εμπειρία. Δυστυχώς δε μπορέσαμε να τραβήξουμε πολλές φωτογραφίες γιατί ποδηλατούσαμε συνεχώς. Γεμίσαμε όμως με όμορφες εικόνες.

Λοιπόν το πρωινό μας το αφιερώσαμε στην πανέμορφη συνοικία των μουσείων. Εκεί είχαμε άλλη μια δυσάρεστη εμπειρία στο μουσείο του Βαν Γκονγκ. Η ουρές ήταν γιγάντιες. Παρόλο που είχαμε την κάρτα μουσείων και μπαίναμε από χωριστή είσοδο, χρειάστηκε να περιμένουμε γύρω στη μία ώρα γιατί το μουσείο ήταν γεμάτο και προηγούνταν τα γκρουπ και όσοι είχαν ραντευού. Μπήκαμε μέσα ήδη κουρασμένη και γύρω στις 11.30 παρόλο που η μέρα μας είχε ξεκινήσει πολύ πρωί. Το μουσείο πανέμορφο, ο Βαν Γκογκ υπέροχος. Φωτογραφίες δεν επιτρέπονται, υπάρχει όμως βιβλίο με τα έργα του μουσείου που μπορείς να αγοράσεις από το κατάστημα και πάντα το κάνω στα μουσεία γιατί θέλω να θυμάμαι τι είδα και να τα μελετάω με την ησυχία μου. Ο Βαν Γκογκ έχει κλασσική Ολλανδική φατσούλα. Οι Ολλανδοί παρότι ξανθοί και καθόλου του γούστου μου είναι ομορφούληδες. Έπειτα αράξαμε στο πάρκο έξω από το μουσείο και επισκεφτήκαμε το μουσείο σύγχρονης τέχνης Stadelaik. Ωραίο , αλλά δε νομίζω ότι αξίζει να αφιερώσεις χρόνο.

Έπειτα πήραμε τα ποδήλατα και πήγαμε βόλτα στη συνοικία jordan, όμορφη περιοχή. Περπατήσαμε και φάγαμε πολύ ωραίο burger στο burger meester. Μετά πήγαμε σχετικά νωρίς στο δωμάτιο και ξεραθήκαμε στον ύπνο. Εκ των υστέρων κρίνω ότι χειριστήκαμε λάθος εκείνη τη μέρα. Τα μουσεία κλείνουν νωρίς και το ότι μπήκαμε στις 11.30 στον Βαν Γκονγκ και μετά χάσαμε χρόνο στο Stadelik κ μετά χάσαμε χρόνο να φάμε και κάπως χαζέψαμε και κουρασηκαμε χωρίς λόγο μας στοίχισε μια μέρα που θα μπορούσαμε να την κάνουμε εκδρομή. Αν πήγαινα πάλι θα φρόντιζα να είμαι στις 9 στο Van Gogh museum και μετά κατευθείαν Riksmuseum. Πως αφού τα μαγαζιά ανοίγουν αργά για να πιεις ένα καφέ και να φας πρωινό δεν ξέρω, πάντως έτσι θα το έκανα.

Φωτογραφία του Stadelik (ή κάπως έτσι)

Ξανά πλατεία Νταμ τσίρκο γενικώς αυτή η πλατεία

 

[aloha]

Ημέρα τρίτη

Η ημέρα ξεκίνησε με πρωινό στο bugels and beans. Είναι αλυσίδα στο Άμστερνταμ και έχει πολλά σε διάφορα σημεία. Ωραία είναι. Έπειτα ποδηλατάκια και πάλι στην πλατεία των μουσείων για το Riksmuseum. Φωτογραφίες κλασικά στο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του Άμστερνταμ και μετά μουσείο. Εκεί δεν ταλαιπωρηθήκαμε στην είσοδο. Πρόκειται για ένα μουσείο αριστούργημα. Απίστευτο μέσα έξω σαν κτίριο και τα εκθέματά του επίσης υπέροχα. Στις άπειρες άιθουσές του περιέχει μία μεγάλη συλλογή πινάκων από τον Ολλανδικό χρυσό αιώνα. Πίνακες του Βαν Γκογκ, Βέρμεερ, Ρεμπράντ, Γιαν Στέεν και άλλων διάσημων Ολλανδών. Πολλοί γνωστοί πίνακες με κορυφαίο τη νυχτερινή περίπολο. Την έφερα και σε μαγνητάκι. Επίσης υπάρχει κ σε πλειμομπιλ στο πωλητήριο του μουσείου.

Στη συνοικία των μουσείων είναι και τα τρία κτίρια με τα διαμάντια κοστερ. Σα μουσείο πωλητήριο. Ο καλός μου όσο και αν παρακάλεσα δε με άφησε να πλησιάσω. Ούτε φωτογραφία τα όμορφα κτήρια δεν πήρε. Όμως δέχτηκε να κάνουμε στάση σε ένα μαγαζί με τα λατρεμένα Gstar jeans και αγοράσαμε 2 τζινάκια. Για να έχουμε ενθύμιο από το Άμστερνταμ καλέ.... και μετά χαζέψαμε το μαγαζί με τα Tesla (ηλεκτρικά, πανέμορφα, πανάκριβα αυτοκίνητα).

Μετά το μουσείο πήγαμε στο σπίτι του Ρέμπραντ. Δεν αφήσαμε άλλο τον καπιταλισμό να μας αποσπάσει από την τέχνη. Πανέμορφο, τετραόροφο. Το είχε την εποχή που πλούτιζε από τους πίνακές του. Μετά όμως του το πήραν γιατί δεν κατάφερνε να το πληρώσει.

Και το εργαστήρι για τους μαθητές του.

Στάση για New York pizza!!! Είχα πλέον συμβιβαστεί με την ιδέα ότι στο Άμστερνταμ θα τρώμε πανάκριβα σκουπίδια και είπα να το απολαύσω. Η πιο τέλεια πιτσα που μπορείς να φας. Είναι αλυσίδα στο Άμστερνταμ.

Ακολούθησε βόλτα με πλοίο στα κανάλια. Είχαμε ακουστικά και ακούγαμε την ξενάγηση. Βλακεία όμως, καλύτερα θα ήταν να αφήσουμε τα ακουστικά και να βγούμε πίσω να πάρουμε ωραίες φωτογραφίες.

Μετά τη βόλτα με τα πλοία, πήραμε τα ποδήλατα και συνεχίσαμε με μία υπέροχη βόλτα στο Βόντελπαρκ. Τέλειο!!!! Το ότι το Άμστερνταμ είναι βόρεια μας βοήθησε γιατί νύχτωνε στις 9 κι έτσι είχαμε πολύ χρόνο μέχρι αργά να δούμε πράγματα. Τουλίπες, λιμνούλες, ποδήλατα και πολύ γυμναστική. Συναντήσαμε πολλά γκρουπ που έτρεχαν και έκαναν ασκήσεις.

Μετά το πάρκο νάνι!!!

 

[aloha]

Ημέρα 4η

Την 4η μέρα υπήρξε το δίλημμα για το αν θα δούμε άλλα 3 μουσεία ή αν θα κάνουμε κάποια εκδρομή. Εγώ είχα βαρεθεί λίγο μουσεία, βόλτα, μουσεία βόλτα και ήθελα λίγη περιπέτεια. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε οργανωμένη ποδηλατάδα στο βόρειο Άμστερνταμ. ΚΑτεβήκαμε πρωί στη Νταμ, όλα κλειστά, τα σνεργεία του Δήμου καθάριζαν και ένιωθες ότι το βράδυ είχε γίνει ο κακός χαμός στην περιοχή. Τα πάντα άνοιγαν στις δέκα. Όταν άνοιξε το ποδηλατάδικο μας είπαν ότι το γκρουπ για την εκδρομή είχε κλείσει αλλά αν θέλαμε μπορούσαμε να πάμε μόνοι μας τη διαδρομή. Φοβόμασταν λίγο το άγνωστο αλλά μάλλον ο καλός μου δεν άντεξε να βλέπει τα κατεβασμένα μου μούτρα και μου έκανε το χατίρι. Ψαρωμένοι πήγαμε στο central, πήραμε το δωρεάν φέρρυ, περάσαμε απέναντι και ήταν τόσο όμορφα. Άλλο τοπίο εντελώς. Πήγαμε στην περιοχή waterland, περάσαμε διάφορα χωριά και μετά από μια δίωρη βόλτα επιστρέψαμε στα γνωστά ντιν ντριν (από τα ποδήλατα), ντιν ντιν (από τα καμπανάκια του τραμ) του Άμστερνταμ. Έδειχνε τόσο όμορφο και πάλι. Αλλά και η φύση ήταν το κάτι άλλο, πουλάκια, κύκνοι, πάπιες, ρυάκια....

Επιστρέψαμε λοιπόν στο Άμστερνταμ, δώσαμε τα ποδήλατα γιατί τα πόδια μας δεν άντεχαν άλλο και έχοντας πάει πια μεσημέρι αναπληρώσαμε τις χαμένες θερμίδες με δύο κομμάτια New York pizza και κόκα κόλα. Έπειτα πήγαμε στην αγορά λουλουδιών και χαζέψμαμε τους άπειρους βολβούς. Πολλά, πανέμορφα και περίεργα λουλούδια. Φέραμε καμια τριακοσαριά βολβούς. Ασήκωτοι ήταν. Αλλά νομίζω ότι έπρεπε να τους πάρουμε χύμα για να τσεκάρουμε την ποιότητά τους. Ο καλός μου όμως δε φάνηκε να έχει υπομονή να διαλέξουμε έναν έναν τους βολβούς ούτε να διαλέξουμε πιο παράξενα φυτά. Τώρα μένει να τους μοιράσουμε σε κομβικής σημασίας ανθρώπους ώστε να τους δούμε να ανθίζουν...

Συνέχεια στο Amsterdam museum. Εντυπωσιακή η είσοδός του αλλά δε μπορώ να πω ότι είχα αρκετή υπομονή για να ακούσω πάλι όλες αυτές τις πληροφορίες. Ήταν κυρίως διαδραστικό. Εκεί είδα πρώτη φορά από κοντά τα διάφορα είδη ναρκωτικών. Οκ πώς θα ζούσα χωρίς αυτή την πληροφορία το υπόλοιπο της ζωής μου απορώ. Δεν είχε μόνο αυτό όμως μην υπερβάλλω.

Έπειτα πεταχτήκαμε να αφήσουμε τους βολβούς στο δωμάτιο γιατί μας είχαν κόψει τα χέρια και βγήκαμε γρήγορα μήηηηηηπως προλάβουμε και τίποτ' αλλο. Πήγαμε λοιπόν στο μουσείο Νεμο αλλά δεν ήταν ανοιχτό όμως είχαμε ένα εικοσάλεπτο περιθώριο να βολτάρουμε στην ταράτσα του και να δούμε λίγη θέα επιτέλους. Στις 7 κλεινει και η ταράτσα. Ήταν πανέμορφα.

Δίπλα εκεί που είναι το καράβι είναι και το μουσείο ναυτικής ιστορίας του Άμστερνταμ , δεν το προλάβαμε κι αυτό. Θα μου το συγχωρήσει η αγάπη μου πιστεύω. Όσο θα του συγχωρήσω κι εγώ ότι δεν προλάβαμε να δούμε το Ρότερνταμ, τη Χάγη, την Ουτρέχτη, το Βόλενταμ, Το Ντελφ, το Μάαστριχ, το Ένταμ, το Zaanse sanchs, κάτι τέλος πάντων. Και όχι τίποτα άλλο αλλά δε με τρέλανε το Άμστερνταμ και δε νομίζω να ξαναπάω οπότε χάθηκε η ευκαιρία.

Συνεχίσαμε την πανέμορφη βόλτα μας, ξαναβγήκαμε για πολλοστή φορά στη Νταμ, φάγαμε dunkin donuts, άλλη σαβουροαλυσίδα αυτή και μετά ήπιαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα fruit μπύρα για να αποχαιρετήσουμε το Άμστερνταμ.

 

[aloha]

Ημέρα 5η

H τελευταία μέρα δεν περιλάμβανε τίποτα γιατί πετούσαμε στις 12 και είχαμε τρομάξει λίγο με το πόσο δυσκολευτήκαμε να φτάσουμε οπότε θέλαμε να είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσουμε έγκαιρα στο αεροδρόμιο.

Ανακεφαλαιώνοτας λοιπόν.... Το Άμστερνταμ είναι πανέμορφο. Το κέντρο του όμως είναι μια τρέλα. Πολύ τουριστικό. Τα κανάλια του είναι υπέροχα, τα σπιτάκια πολύ γραφικά να τα βλέπεις, πολύ άβολα να ζεις. Απορία το έχω αν σπάσεις το πόδι σου στο Άμστερνταμ πρέπει να αλλάξεις χώρα; Πολύ στενές και ψηλές σκάλες, ασανσέρ εννοιείται πουθενά. Μικρά σπίτια, στενές προσόψεις. Το 55% των κατοίκων του Αμστερνταμ ζουν μόνοι τους. Που να χωρέσουν παιδιά έτσι που είναι τα σπίτια. Τα σπίτια έχουν πάντα ανοιχτές κουρτίνες. Φαντάζομαι είναι για πρακτικούς λόγους, να μπαίνει λίγο φως αλλά εμένα μου άρεσε. Γενικά κι εγώ στο σπίτι μου έχω πάντα ανοιχτές κουρτίνες...

Οι Ολλανδοί είναι πολυυυυυυυυυυυ κουλ. Λουλούδια παντού. Όλα τα σπίτια έχουν βάζα με λουλούδια. Το είδα γιατί όπως είπαμε οι κουρτίνες είναι ανοιχτές. Ποδήλατα παντου. Κι αυτό για πρακτικούς λόγους. Έχουν σοβαρό κυκλοφοριακό, φαντάσου να είχαν κ αυτοκίνητα. Τρώνε σαβούρες, μόνο σαβούρες. Σπίτι τους δεν ξέρω τι τρώνε, αλλά έξω τα μαγαζιά είναι όλα σαβουρομάγαζα. Οι συσκευασίες της σαβούρας όμως είναι 100% ανακυκλώσιμες. Είναι πολύ αδύνατοι. Ανεξήγητο..... Πολύ ψηλοί, οι γυναίκες κυρίως. Είναι πολυπολιτισμικοί. Εκεί ζουν πολλοί Έλληνες. Πετύχαμε ελληνίδα πωλήτρια σε ένα μαγαζί που αγοράσαμε τυριά. Τα ενοίκια είναι πανάκριβα, 1.600 ευρώ ένα σπίτι 60 τετραγωγικά. Οι μισθοί 1.500 ο κατώτερος. Δουλεύουν 9-5 αυστηρά. Ούτε λεπτό παραπάνω. Το σούπερ μάρκετ έχει κανονικές τιμές. Το νερό πανάκριβο. Από όπου και αν το αγοράσεις. 2.50 ευρώ το μπουκαλάκι. Κ το φαγητό έξω επίσης πολύ ακριβό. Το ποτό κανονικό σε τιμές. Για να σου φέρουν ένα ποτήρι νερό πρέπει να κάνεις αιτηση και στην αίτηση να μην ξεχάσεις να γράψεις ότι όταν ζητάς ένα ποτήρι νερό δεν εννοείς μόνο για σένα αλλά και για το σύντροφό σου ή όσους τέλος πάντων έχει η παρέα.

Το ότι είναι τόσο επίπεδο σε πνίγει, θες έστω ένα μικρό λοφάκι να μπορείς να ανέβεις να δεις τη θέα βρε αδερφέ. Επίσης επειδή εκεί είναι προτεστάντες δεν έχουν τις επιβλητικές εκκλησίες που βλέπεις σε άλλες χώρες και γενικά δεν έχει παλάτια και εντυπωσιακά κτήρια. Ότι καλύτερο έχει να προσφέρει είναι τα μουσεία και οι βόλτες στα κανάλια με ποδήλατο ή περπατώντας. Αν δε σ ενδιαφέρει η νυχτερινή ζωή όπως εμάς χάνεις ένα σημαντικό κομμάτι του Άμστερνταμ. Έχει πολύ έντονη νυχτερινή ζωή. Μετά τη δεύτερη μέρα αρχίζεις και ψιλοβαριέσαι τα ίδια και τα ίδια γύρω γύρω. Οπότε θα πρότεινα σε κάποιον που θα πάει να σφιχτεί να δει γρήγορα και αποτελεσματικά τα βασικά και να πάει και μια εκδρομή παραέξω. Το κομμάτι του φαγητού με κούρασε και επειδή το θεωρώ πολυτισμικό κομμάτι ενός λαού είναι σα να έχασα ένα αξιοθέατο. Το να καθίσω να φάω παραδοσιακά σαν άνθρωπος σε μία χώρα είναι μέρος του ταξιδιού. Ε στο Άμστερνταμ δεν υπάρχει αυτό.

Γενικά, εμένα με τάραζε όλη μέρα αυτή η βαβούρα με τα κουδουνάκια και τα καμπανάκια. Δε θα ήθελα να ζω εκεί για κανένα λόγο!!! Αυτά τα βασικά.. Ήταν ενδιαφέρον ταξίδι, κάτι πολύ διαφορετικό που δεν το είχα ξαναδεί και δεν ξέρω αν συναντάς αλλού κάτι παρόμοιο!!!

 

[giannismits]

Πολύ ωραία και περιεκτική η ιστορία σου. Τα είπες όλα και συμφωνώ σε όλα. Ήμουν Άμστερνταμ 2 βδομάδες πριν από εσάς. Ούτε εγώ τρελάθηκα λοιπόν και απόρησα με τον ενθουσιασμό πολλών που το έχουν επισκεφτεί. Πολύ υποδεέστερη σε σχέση με πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Πήρα εξαιρετικές φωτογραφίες με τη μηχανή μου αλλά μέχρι εκεί. Επίσης διαλύθηκαν τα πόδια μου. Εγώ ο Duracell, και επέστρεψα στην Ελλάδα σχεδόν ανάπηρος! Μπορώ να γράψω πολλά αρνητικά αλλά ίσως το κάνω όταν κατασταλάξει το ταξίδι μέσα μου.

Γι' αυτό και είναι η πρώτη φορά που δεν μου κάνει αίσθηση το να γράψω ιστορία.

 

[Dina Z]

Πολύ ωραία και περιεκτική η ιστορία σου. Τα είπες όλα και συμφωνώ σε όλα. Ήμουν Άμστερνταμ 2 βδομάδες πριν από εσάς. Ούτε εγώ τρελάθηκα λοιπόν και απόρησα με τον ενθουσιασμό πολλών που το έχουν επισκεφτεί. Πολύ υποδεέστερη σε σχέση με πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Πήρα εξαιρετικές φωτογραφίες με τη μηχανή μου αλλά μέχρι εκεί. Επίσης διαλύθηκαν τα πόδια μου. Εγώ ο Duracell, και επέστρεψα στην Ελλάδα σχεδόν ανάπηρος! Μπορώ να γράψω πολλά αρνητικά αλλά ίσως το κάνω όταν κατασταλάξει το ταξίδι μέσα μου.

Γι' αυτό και είναι η πρώτη φορά που δεν μου κάνει αίσθηση το να γράψω ιστορία.

Τιιιιιιιιιιι!!!
Πηγες στα εξωτερικα και εμεις το μαθαινουμε τυχαια;
Αν χαλασεις κι εσυ Γιαννη, δεν θα το αντεξω!

 

[giannismits]

Τιιιιιιιιιιι!!!
Πηγες στα εξωτερικα και εμεις το μαθαινουμε τυχαια;
Αν χαλασεις κι εσυ Γιαννη, δεν θα το αντεξω!

Και τι να έκανα δηλαδή να το έλεγα στις ειδήσεις?
Άμστερνταμ πήγα όχι Συρία

 

[Dina Z]

Και τι να έκανα δηλαδή να το έλεγα στις ειδήσεις?
Άμστερνταμ πήγα όχι Συρία

Αααααα! Δεν θελω υπεκφυγες. Περιμενω φωτογραφιες και εντυπωσεις.
Μας εχετε κακομαθει, κυριε πρεσβη

 

[STKF]

Ούτε εγώ τρελάθηκα λοιπόν και απόρησα με τον ενθουσιασμό πολλών που το έχουν επισκεφτεί.

Είναι όμορφη πόλη λόγω των πολλών παλαιών κτιρίων που έχει. Είναι πολύ ζωντανή. Έχει επαφή με νερό λόγω καναλιών, τον κατά την γνώμη μου κορυφαίο πίνακα ζωγραφικής, πολλά μπαρ και άφθονη μπύρα.

Μπορώ να γράψω πολλά αρνητικά αλλά ίσως το κάνω όταν κατασταλάξει το ταξίδι μέσα μου.

Στο έγραψε και η @Dina Z , στο γράφω και εγώ μήπως και πειστείς!
Η άποψή σου θα είχε πολύ ενδιαφέρον!

 

[aloha]

Γιάννη κι εγώ ειλικρινά απόρησα με φίλους που τρελάθηκαν με το Άμστερνταμ που θα ήθελαν να ζήσουν εκεί κλπ. Πράγματι το Άμστερνταμ γράφει ωραία στο φακό και τραβήξαμε κι εμείς πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά πολύ λίγες σε σχέση με άλλα ταξίδια λόγω ποδηλάτου. Περιμένω κι εγώ ιστορία σου.

 

[STKF]

Μικρά σπίτια, στενές προσόψεις

Οι στενές προσόψεις ήταν για φορολογικούς λόγους. όσο μεγαλύτερη, τόσο περοσσότερο πλήρωνες.

Τα σπίτια έχουν πάντα ανοιχτές κουρτίνες. Φαντάζομαι είναι για πρακτικούς λόγους, να μπαίνει λίγο φως αλλά εμένα μου άρεσε.

Είναι πλέον νοοτροπία που επιβλήθηκε από τον Προτεσταντισμό. Υπακούει στην λογική που λεέι ότι δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα. Ούτε τα κορίτσια στα red lights.

Είναι πολύ αδύνατοι. Ανεξήγητο..

Υποθέτω επειδή αποφεύγουν το ψωμί στο φαγητό και δεν τρώνε μετά τις εννέα το βράδυ. Τουλάχιστον κανονικό φαγητό.

Για να σου φέρουν ένα ποτήρι νερό πρέπει να κάνεις αιτηση και στην αίτηση να μην ξεχάσεις να γράψεις ότι όταν ζητάς ένα ποτήρι νερό δεν εννοείς μόνο για σένα αλλά και για το σύντροφό σου ή όσους τέλος πάντων έχει η παρέα.

Ο Ολλανδός απαντάει η ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτό που θα του ζητήσεις. Αν του πεις ένα ποτήρι νερό, ένα θα φέρει.

Επίσης επειδή εκεί είναι προτεστάντες δεν έχουν τις επιβλητικές εκκλησίες που βλέπεις σε άλλες χώρες

Στις προτεσταντικές εκκλησίες η εσωτερική διακόσμηση είναι που λείπει κα έτσι τις ξεχωρίζεις εύκολα από μία καθολική. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το εξωτερικό μέρος.