mioannidou
New Member
«Τα Χριστούγεννα είναι μια μαγική κουβέρτα η οποία τυλίγεται γύρω μας, τόσο απροσδιόριστη σαν άρωμα. Μπορεί να αναδύει μια αίσθηση νοσταλγίας. Τα Χριστούγεννα μπορεί να είναι μια γιορτή φιλοξενίας και προσευχής αλλά πάντα θα είναι μια γιορτή θύμησης, μια μέρα που όλοι σκεφτόμαστε αυτούς που αγαπήσαμε».
--Augusta E. Rundell
Μου πήρε 2 μήνες να παλεύω και να παρακαλάω να πάρω την άδεια μου 12 μέρες ....Δώδεκα ολόκληρες μέρες και έφυγα!!!!!!
Μετά από 4 χρόνια πήγα και πάλι μαζί με τη Σοφία τη φιλενάδα μου στην γιαγιά μου στην Σταυρούπολη της Ξάνθης.
Πόσο μου έλειψαν αυτοί οι άνθρωποι στο χωρίο, η φιλοξενία τους , η αγάπη τους και τα αρώματα ανατολής από την κουζίνα , τα πολίτικα φαγητά και οι επισκέψεις όπου όλοι σε μπουχτίζουν με γλυκά του κουταλιού και πίτες.
Φτάνοντας στο χωρίο κοντοστάθηκα και νοστάλγησα τις παιδικές μου αναμνήσεις , ενός αλλοτινού κόσμου χωρίς τις ανάγκες και τα προβλήματα της δικής μας εποχής... Εικόνες από τους φίλο μου τον Μιχαλάκη που μου είχε φτιάξει με μια σανίδα και ροδούλες ένα αυτοκινητάκι για να κατεβαίνω την κατηφόρα του χωριού, χιονισμένα πλακόστρωτα δρομάκια όπου τα βαδίζεις και ταξιδεύεις από τις μυρωδιές των φαγητών ...μέχρι να φτάσεις σπίτι έχεις ήδη χορτάσει.
Την πρώτη μέρα τεμπέλιαζαμε στο σπίτι , τρώγοντας , χαζεύοντας ταινίες και πίνοντας κράνα (ντόπιο ποτό από φρούτα).
α! πήγαμε για ιππασία γυρω από το μαγευτικό χιονισμένο τοπίο πλάι από το Νέστο ποταμό.
Την επομένη με τις οδηγίες του θείου μου του Παντελή πήγαμε στα Πομακοχώρια βόλτα με το αυτοκίνητο. Επισκεφθήκαμε τα χωριά Μύκη (Μουστάφτσοβο), Εχίνο, Μελίβοια, Κάτω Θέρμες (Μπιριντζί μααλέ), Μέσες Θέρμες (Ικιντζί μααλέ), Πάνω Θέρμες (Ουτσουντζού μααλέ, Ναγκόρνε μααλέ), Δημάριο (Ντέμερτζικ), Κοτύλη (Κόζλουτζα) και Αιμόνιο (Βαλκάνοβα) παίρνοντας μαζί μας ότι πιο όμορφο αναβλύζει αυτή η φυλή και τα χωριά τους τα Πομακοχώρια.
Οι κάτοικοι εκεί θρησκεία Μωαμεθανική και ασχολούνται κυρίως με την καπνοκαλλιέργεια, την κτηνοτροφία και την δασική εκμετάλλευση. Αγαπούν πολύ τα χωρία που ζουν, την ελευθερία και τη μουσουλμανική θρησκεία τους. Διατηρούν στα βάθη του χρόνου όλα τα πατροπαράδοτα έθιμά τους. Ντύνονται με τις πανέμορφες τοπικές ενδυμασίες τους. Τραγουδούν τα δικά τους τραγούδια. Ζουν απλά φτωχικά πάνω στις βουνοπλαγιές και μέσα στις κοιλάδες της Ροδόπης, μακριά από τις πόλεις και τον σύγχρονο πολιτισμό, είναι εργατικοί, φιλότιμοι, φιλήσυχοι και ευχάριστοι χαμογελαστοί άνθρωποι.
Ακολουθώντας τα χνάρια του Μέγα Αλέξανδρου προσπαθώντας να ανακαλύψουμε το χθες μέσα στο πολύχρωμο σήμερα της Θράκης. Μιας Θράκης γεμάτη με μνήμες αλλά και μιας Θράκης ζωντανής.Εδώ η διαφορετικότητα είναι πλούτος , αιώνες τώρα συμβιώνουν αρμονικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι,τραγουδούν μαζί και ο άνεμος της Νέστου ψιθυρίζει το τραγούδι τους. Άνθρωποι αγνοί , ήσυχοι και φιλόξενοι, μα ταλαιπωρημένοι στο πέρασμα των χρόνων από τους πολλαπλούς προσεταιρισμούς της ταυτότητάς τους. Ταλαιπωρημένοι τόσο πολύ που όλο και συχνότερα ακούς από τους νεωτέρους : «Αφήστε μας να ζήσουμε! Χωρίς ταμπέλες! Περήφανοι γι' αυτό που είμαστε, ό,τι κι αν είναι αυτό».
Την επόμενη μέρα μαγεμένες από τις εικόνες περπατήσαμε στην παλιά πλακόστρωτη πόλη της ξανθής , ήπιαμε σοκολάτα και ζωγραφίζαμε με το μυαλό μας την κάθε μικρή λεπτομέρεια για να προσπαθήσουμε να την φυλακίσουμε ζωντανή μέσα μας.
Το ίδιο βράδυ γίναμε λιγάκι πάλι city girls μαζί με τον Γιώργο που μόλις γνωρίσαμε από έναν συνάδελφο στη δουλειά μας έβγαλε στην νυχτερινή Ξάνθη , πίνοντας ποτό μας μιλούσαμε για τι άλλο ; τις σχέσεις. Μόνος προς αναζήτηση ενός έρωτα, μιλούσαμε με τις ώρες . Τι θέλει μια γυναικά , τι να είναι αυτό που ίσως αναζητούν οι άντρες . Καταλήξαμε στο γεγονός ότι η Ξάνθη έχει υπερπληθυσμό στους άντρες καλό αυτό ε; !!! και κανείς μας δεν ξέρει τι αναζητά .....
Τέλος πριν τελειώσει το ταξίδι μας και λίγο πριν φυλάξουμε όλες ξανά τις αναμνήσεις μας στο χοντρομπαούλο μας πήγαμε να κάνουμε επισκέψεις !
Σε θείους , θείες , ξαδέρφια , ξαδέρφες μαζί με την γιαγιά φορτωμένες με γλυκά.
Μα τι είναι αυτό το πράγμα σε φιλεύουν κάτι ένα γλυκό το οποίο είναι αγένεια εάν δεν το φας αλλά αν το φας συνεχίζουν να σου βάζουν ότι έχει το ψυγείο, ντουλάπια και αποθήκη του σπιτιού μετά από τις επισκέψεις και πολλές ευχές που μαζέψαμε άνοιξα τα κουμπιά μου , νόμιζα θα εκραγώ από το πολύ φαγητό και γλυκό!!!!!!!!!!
Μουσικές αλλοτινές Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις σαν νιφάδες χιονιού, να σου θυμίζουν πως ο κόσμος υλισμού μας είναι επιφανειακός και γύρω μας στη φύση και στους ανθρώπους που αγαπάμε υπάρχει η αληθινή ευτυχία.
Εάν υπακούσουμε το ένστικτο μας και εκφράσουμε τα συναισθήματα μας τότε και μόνο θα απλωθεί γύρω μας "Αστρόσκονη".
θα ξαναπάω με τον Χάρη και κάναμε κράτηση στον ξενώνα " Αρχοντικό " στη σταυρούπολη μέσω της booking.com το βρήκαμε σε πολυ καλή τιμή .
--Augusta E. Rundell
Μου πήρε 2 μήνες να παλεύω και να παρακαλάω να πάρω την άδεια μου 12 μέρες ....Δώδεκα ολόκληρες μέρες και έφυγα!!!!!!
Μετά από 4 χρόνια πήγα και πάλι μαζί με τη Σοφία τη φιλενάδα μου στην γιαγιά μου στην Σταυρούπολη της Ξάνθης.
Πόσο μου έλειψαν αυτοί οι άνθρωποι στο χωρίο, η φιλοξενία τους , η αγάπη τους και τα αρώματα ανατολής από την κουζίνα , τα πολίτικα φαγητά και οι επισκέψεις όπου όλοι σε μπουχτίζουν με γλυκά του κουταλιού και πίτες.
Φτάνοντας στο χωρίο κοντοστάθηκα και νοστάλγησα τις παιδικές μου αναμνήσεις , ενός αλλοτινού κόσμου χωρίς τις ανάγκες και τα προβλήματα της δικής μας εποχής... Εικόνες από τους φίλο μου τον Μιχαλάκη που μου είχε φτιάξει με μια σανίδα και ροδούλες ένα αυτοκινητάκι για να κατεβαίνω την κατηφόρα του χωριού, χιονισμένα πλακόστρωτα δρομάκια όπου τα βαδίζεις και ταξιδεύεις από τις μυρωδιές των φαγητών ...μέχρι να φτάσεις σπίτι έχεις ήδη χορτάσει.
Την πρώτη μέρα τεμπέλιαζαμε στο σπίτι , τρώγοντας , χαζεύοντας ταινίες και πίνοντας κράνα (ντόπιο ποτό από φρούτα).
α! πήγαμε για ιππασία γυρω από το μαγευτικό χιονισμένο τοπίο πλάι από το Νέστο ποταμό.
Την επομένη με τις οδηγίες του θείου μου του Παντελή πήγαμε στα Πομακοχώρια βόλτα με το αυτοκίνητο. Επισκεφθήκαμε τα χωριά Μύκη (Μουστάφτσοβο), Εχίνο, Μελίβοια, Κάτω Θέρμες (Μπιριντζί μααλέ), Μέσες Θέρμες (Ικιντζί μααλέ), Πάνω Θέρμες (Ουτσουντζού μααλέ, Ναγκόρνε μααλέ), Δημάριο (Ντέμερτζικ), Κοτύλη (Κόζλουτζα) και Αιμόνιο (Βαλκάνοβα) παίρνοντας μαζί μας ότι πιο όμορφο αναβλύζει αυτή η φυλή και τα χωριά τους τα Πομακοχώρια.
Οι κάτοικοι εκεί θρησκεία Μωαμεθανική και ασχολούνται κυρίως με την καπνοκαλλιέργεια, την κτηνοτροφία και την δασική εκμετάλλευση. Αγαπούν πολύ τα χωρία που ζουν, την ελευθερία και τη μουσουλμανική θρησκεία τους. Διατηρούν στα βάθη του χρόνου όλα τα πατροπαράδοτα έθιμά τους. Ντύνονται με τις πανέμορφες τοπικές ενδυμασίες τους. Τραγουδούν τα δικά τους τραγούδια. Ζουν απλά φτωχικά πάνω στις βουνοπλαγιές και μέσα στις κοιλάδες της Ροδόπης, μακριά από τις πόλεις και τον σύγχρονο πολιτισμό, είναι εργατικοί, φιλότιμοι, φιλήσυχοι και ευχάριστοι χαμογελαστοί άνθρωποι.
Ακολουθώντας τα χνάρια του Μέγα Αλέξανδρου προσπαθώντας να ανακαλύψουμε το χθες μέσα στο πολύχρωμο σήμερα της Θράκης. Μιας Θράκης γεμάτη με μνήμες αλλά και μιας Θράκης ζωντανής.Εδώ η διαφορετικότητα είναι πλούτος , αιώνες τώρα συμβιώνουν αρμονικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι,τραγουδούν μαζί και ο άνεμος της Νέστου ψιθυρίζει το τραγούδι τους. Άνθρωποι αγνοί , ήσυχοι και φιλόξενοι, μα ταλαιπωρημένοι στο πέρασμα των χρόνων από τους πολλαπλούς προσεταιρισμούς της ταυτότητάς τους. Ταλαιπωρημένοι τόσο πολύ που όλο και συχνότερα ακούς από τους νεωτέρους : «Αφήστε μας να ζήσουμε! Χωρίς ταμπέλες! Περήφανοι γι' αυτό που είμαστε, ό,τι κι αν είναι αυτό».
Την επόμενη μέρα μαγεμένες από τις εικόνες περπατήσαμε στην παλιά πλακόστρωτη πόλη της ξανθής , ήπιαμε σοκολάτα και ζωγραφίζαμε με το μυαλό μας την κάθε μικρή λεπτομέρεια για να προσπαθήσουμε να την φυλακίσουμε ζωντανή μέσα μας.
Το ίδιο βράδυ γίναμε λιγάκι πάλι city girls μαζί με τον Γιώργο που μόλις γνωρίσαμε από έναν συνάδελφο στη δουλειά μας έβγαλε στην νυχτερινή Ξάνθη , πίνοντας ποτό μας μιλούσαμε για τι άλλο ; τις σχέσεις. Μόνος προς αναζήτηση ενός έρωτα, μιλούσαμε με τις ώρες . Τι θέλει μια γυναικά , τι να είναι αυτό που ίσως αναζητούν οι άντρες . Καταλήξαμε στο γεγονός ότι η Ξάνθη έχει υπερπληθυσμό στους άντρες καλό αυτό ε; !!! και κανείς μας δεν ξέρει τι αναζητά .....
Τέλος πριν τελειώσει το ταξίδι μας και λίγο πριν φυλάξουμε όλες ξανά τις αναμνήσεις μας στο χοντρομπαούλο μας πήγαμε να κάνουμε επισκέψεις !
Σε θείους , θείες , ξαδέρφια , ξαδέρφες μαζί με την γιαγιά φορτωμένες με γλυκά.
Μα τι είναι αυτό το πράγμα σε φιλεύουν κάτι ένα γλυκό το οποίο είναι αγένεια εάν δεν το φας αλλά αν το φας συνεχίζουν να σου βάζουν ότι έχει το ψυγείο, ντουλάπια και αποθήκη του σπιτιού μετά από τις επισκέψεις και πολλές ευχές που μαζέψαμε άνοιξα τα κουμπιά μου , νόμιζα θα εκραγώ από το πολύ φαγητό και γλυκό!!!!!!!!!!
Μουσικές αλλοτινές Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις σαν νιφάδες χιονιού, να σου θυμίζουν πως ο κόσμος υλισμού μας είναι επιφανειακός και γύρω μας στη φύση και στους ανθρώπους που αγαπάμε υπάρχει η αληθινή ευτυχία.
Εάν υπακούσουμε το ένστικτο μας και εκφράσουμε τα συναισθήματα μας τότε και μόνο θα απλωθεί γύρω μας "Αστρόσκονη".
θα ξαναπάω με τον Χάρη και κάναμε κράτηση στον ξενώνα " Αρχοντικό " στη σταυρούπολη μέσω της booking.com το βρήκαμε σε πολυ καλή τιμή .
Attachments
Last edited by a moderator:
