Αλβανία Αλβανία, λίγες ώρες στη γείτονα!

[dimosf]

​

Τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου είχαμε αποφασίσει να τις περάσουμε στις παραλίες της Ηπείρου, μένοντας στην Καστροσυκιά της Πρέβεζας. Ήταν λοιπόν ευκαιρία να κάνουμε και μια βόλτα στη γειτονική Αλβανία. Μετά από πολύ σκέψη είπαμε να πάμε μόνο για λίγες ώρες ή μια μέρα και να γυρίσουμε το βράδυ πίσω. Βασικός προορισμός μας ο αρχαιολογικός χώρος του Βουθρωτού και δευτερευόντως η πόλη των Αγίων Σαράντα.

Μετά το πρωινό μας μπάνιο πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια, περάσαμε την Ηγουμενίτσα, τη Σαγιάδα και σε λίγο φτάσαμε στον καινούριο μεθοριακό σταθμό. Σε όλη τη διαδρομή δε βρήκαμε ούτε μία πινακίδα. Ούτε καν στα σύνορα!! Δεν καθυστερήσαμε ιδιαίτερα και μπήκαμε στην Αλβανία.

​

Το τοπίο, όπως είναι φυσικό θυμίζει Ελλάδα

​

αν και σε πολλά σημεία είναι τόσο αποψιλωμένο που θυμίζει περισσότερο Κυκλάδες παρά Ήπειρο, όπως θάταν το φυσικότερο.

​

Ο δρόμος ήταν καινούριος και καλός και περνά από άχαρα και με πολύ τσιμέντο χωριά.

​

Σε κάποια σημεία είδαμε γκρεμισμένα γιαπιά, πεσμένα από τη μια μεριά. Την εικόνα αυτή την έβλεπα για πρώτη φορά. Όπως έμαθα αργότερα από φίλο Αλβανό, όταν κάποιος χτίζει χωρίς άδεια, η πολεοδομία κόβει τις κολώνες από τη μια μεριά και το σπίτι πέφτει «μονόπατα». Αλήθεια, ψέματα, ποιος ξέρει;

Στο δρόμο είδαμε πολλά αυτοκίνητα με ελληνικές πινακίδες. Προφανώς αλβανοί μετανάστες που είχαν έρθει για διακοπές. Τα περισσότερα αυτοκίνητα με αλβανικές πινακίδες είναι μερσεντές (!!) Από σαράβαλα των μεταπολεμικών δεκαετιών μέχρι σύγχρονα.

Σε λίγο φτάσαμε στον πρώτο προορισμό μας. Τους Άγιους Σαράντα. Τι ήταν αυτό!!!

​

Αν και τις πρώτες εικόνες μπορείς να τις χαρακτηρίσεις συμπαθητικές, η απερίγραπτη κίνηση, οι πολυκατοικίες που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, η παραλία που είναι πνιγμένη από ξενοδοχεία και εστιατόρια, και οι λίγες μικρές αμμουδιές γεμάτες ομπρέλες και ξαπλώστρες με τα κτίρια πάνω από το «σβέρκο» τους δεν άφηναν περιθώρια για άλλη σκέψη. Ήταν αδύνατο να σταματήσουμε!! Άρον-άρον για τον επόμενο προορισμό μας.

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[dimosf]

Βουθρωτό. Η περιοχή φαίνεται πως κατοικήθηκε από την προϊστορική εποχή. Στα αρχαία χρόνια υπήρξε Ελληνική αποικία με το όνομα ΒΟΥΘΡΩΤΟΝ. Σαν Buthrotum είναι γνωστό στα Ρωμαϊκά χρόνια και στα Βυζαντινά ήταν έδρα επισκόπου. Στα μεσαιωνικά όμως χρόνια το πολύ υγρό έδαφος στάθηκε αιτία να εγκαταλειφθεί οριστικά, αφού πέρασε για λίγο διάστημα από τα χέρια των Βενετών.

​

Μέσα στο βαλτώδες περιβάλλον είναι μια χερσόνησος πνιγμένη στο πράσινο και γεμάτη ερείπια διαφόρων εποχών, από τους Αρχαίους Έλληνες μέχρι τον Μεσαίωνα. Σήμερα προστατεύεται από την UNESCO και είναι όλα καλοσυντηρημένα και πολύ ενδιαφέροντα.

​

Μπήκαμε, πήραμε φυλλάδια με το χάρτη του χώρου και ξεκινήσαμε.

​

Η πρώτη μας στάση ήταν στο συγκρότημα των κτιρίων που απαρτίζουν το ιερό του Ασκληπιού με το θέατρο. Τα κτίρια είναι διαφορετικών εποχών και καλύπτουν τα Ελληνιστικά χρόνια από τον 4ο αι. π.Χ. μέχρι και τον 1ο μεταχριστιανικό αιώνα (εποχή των Ρωμαίων). Μιας και το ιερό βρισκόταν στο κέντρο της πόλης

​

δίπλα του υπάρχει το Forum, η αγορά των Ρωμαίων

​

και ένα Ρωμαϊκό λουτρό.

​

Συνεχίζοντας περάσαμε από το Γυμνάσιο

​

και πήγαμε να δούμε το Βαπτιστήριο του 6ου αι. Πρόκειται για κυκλικό κτίριο με δύο ομόκεντρους κύκλους αποτελούμενους από 8 κίονες ο κάθε ένας

​

(φωτογραφία από το διαδίχτυο) ​

και ένα υπέροχο ψηφιδωτό δάπεδο (δυστυχώς καλυμμένο).

​

Συνέχεια είχε η μεγάλη παλαιοχριστιανική Βασιλική.

Η βόλτα μας κράτησε περίπου 2 ώρες και τελείωσε πάνω, ψηλά στο Βενετσιάνικο Κάστρο-Ακρόπολη

​

που σήμερα στεγάζει το μικρό αλλά ενδιαφέρον μουσείο. Δυστυχώς τα υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα που έχουν βρεθεί σε διάφορα κτίρια, κυρίως στο Βαπτιστήριο, είναι στη θέση τους, καλυμμένα με άμμο, προφανώς για λόγους προστασίας. Έτσι ότι είδαμε από αυτά είναι σε φωτογραφίες μέσα στο μουσείο. Αν και η φωτογράφιση μέσα στο μουσείο απαγορεύονταν, τα πράγματα ήταν σχετικά χαλαρά και έτσι έβγαλα μερικά στιγμιότυπα.

​

Βγήκα έξω στην ταράτσα-κήπο της Ακρόπολης από όπου η θέα είναι υπέροχη!


Έξω από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου και σε μια απόσταση περίπου 50μ,

​

βρίσκεται ο μεσαιωνικός πύργος που έφτιαξαν οι Ενετοί στις όχθες του Βιβαριού. Τα νερά του καναλιού χωρίζουν το Βουθρωτό από την απέναντι στεριά

​

και μια περαταριά (σχεδία που πάει και έρχεται συρόμενη από συρματόσχοινα) αναλαμβάνει να γεφυρώσει τις δύο όχθες, μεταφέροντας αυτοκίνητα και επιβάτες στην απέναντι μεριά. Από εκεί ο παλιός δρόμος που έρχονταν στο Βουθρωτό από τα νότια, μετά από λίγα χμ. φτάνει στο νέο δρόμο που πάει για τα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Αν και όταν ξεκινήσαμε είχαμε προγραμματίσει μετά το Βουθρωτό να πάμε στους Άγιους Σαράντα να κάτσουμε κάπου για φαΐ και αν μπορούμε να κάνουμε πριν και καμιά βουτιά, οι εικόνες που είχαμε δει λίγες ώρες πριν ήταν αποτρεπτικές. Έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε για Ελλάδα και να κάτσουμε για φαΐ στη Σαγιάδα. Δεν πήγε στο μυαλό μας ότι η περαταριά είχε σχέση με το δρόμο προς Ελλάδα (το μάθαμε αργότερα) και έτσι πήραμε το δρόμο που είχαμε έρθει. Κάπου έξω από τους Άγιους Σαράντα κάναμε ένα λάθος και βγήκαμε από τον παλιό (που ήταν μεν κακός αλλά όχι και αυτό που είχαμε ακούσει) που περνά όμως από καλύτερα τοπία. Έτσι κάναμε κύκλο χωρίς να γλυτώσουμε τον παλιό δρόμο και αργά το μεσημέρι πια περάσαμε τα σύνορα, όπου είχαμε μεγαλύτερη καθυστέρηση στο ελληνικό φυλάκιο παρά στο αλβανικό.

Στη Σαγιάδα κάτσαμε για φαΐ, στα Σύβοτα για καφέ και πάνω από τον Λύχνο στη Πάργα για να θαυμάσουμε το ηλιοβασίλεμα!

Περασμένες 9.30 φτάσαμε στη βάση μας, έχοντας κάνει μια ημερήσια εκδρομή 334χμ. διάρκειας περίπου 13 ωρών, από την οποία η μισή στην Αλβανία.


Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/ALBANIAButrint2382013?noredirect=1

Από το http://disaki.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη