Αθήνα vs επαρχία.

[tripakias]

Βοσκουν προβατα εξω απο την πορτα μου? Ναι
Εχουμε βοθρους αντι αποχετευσης? Ναι
Βρεχει και πνιγομαστε? Ναι
Στα 500μ ξεριζωνω κρεμμυδες? Ναι
Ξυπναω απο τον κοκορα του γειτονα? Ναι
Περνανε αλεπουδες απο τον δρομο μου? Ναι
Ε πώς να το ονομασω?

Καλά αλεπούδες έχει και στο κέντρο του Λονδίνου. Θα το λέμε χωριό;

 

[tripakias]

Σ' ένα απομακρυσμένο χωριό ένα μωρό γεννιέται με ανοιχτόχρωμο δέρμα και ξανθά μαλλιά. Ο πατέρας, του οποίου τα χαρακτηριστικά είναι αρκετά σκοτεινά, εξοργίζεται. Αρπάζει την καραμπίνα του και κατευθύνεται προς την εκκλησία όπου ο παππάς είναι ο μοναδικός ξανθός άνδρας σε ολόκληρο το χωριό και μοιάζει εκπληκτικά με το νεογέννητο.

Ο πατέρας μπαίνει φουριόζος στην εκκλησία: «Πώς το εξηγείς αυτό;» φωνάζει στον παππά, δείχνοντας του τη φωτογραφία του μωρού. Ο παππάς, απελπισμένος από τη δύσκολη θέση που έχει βρεθεί, δείχνει το παράθυρο: «Κοίταξε το γήπεδο! Τα πρόβατα που βόσκουν εκεί είναι λευκά, κι όμως αυτό ακριβώς ανάμεσά τους είναι εντελώς μαύρο. Αυτός είναι ο τρόπος του Θεού».

«Ω, εντάξει, κατάλαβα» λέει ο πατέρας. «Δεν θα πω τίποτα για το μωρό αν δεν πεις τίποτα για τα πρόβατα!»

 

[Nikos86]

Το να τρώτε μια Κυριακή,είναι το λιγότερο.Φαντάσου να τρώτε κάθε μέρα,εαν ζείτε στο ίδιο σπίτι ή η γυναίκα σου δεν μαγειρεύει.

Καλύτερα να μην ξέρει να μαγειρεύει. Θα την βάλεις να της δείξει η μάνα σου πως τα τρως τα φαγητά σου για να στα κάνει ακριβώς έτσι! Και μετά θα περιμένεις το φεμινιστικό κίνημα να σου χτυπήσει την πόρτα!


Υ.Γ : Και φυσικά θα βάλεις την γυναίκα σου να ανοίξει την πόρτα!

 

[Robert]

Πες μου οτι δεν το εγραψες αυτο!

Τί εννοείς;Ότι οι γυναίκες ξέρουν όλες να μαγειρεύουν;Ή ότι πρέπει να το κάνει κι αυτό ο άντρας;

 

[tripakias]

Τί εννοείς;Ότι οι γυναίκες ξέρουν όλες να μαγειρεύουν;Ή ότι πρέπει να το κάνει κι αυτό ο άντρας;

Κατάλαβες @varioAthens ; Όχι, που νόμιζες πως η ζωή στο χωριό είναι να γυρνοβολάς ολημερίς και να μαζεύεις ζοχιά και κρεμμύδες για να τα πηγαίνεις και να τα μαγειρεύει κι αυτά ο άντρας σου.

 

[Nikos86]

Κατάλαβες @varioAthens ; Όχι, που νόμιζες πως η ζωή στο χωριό είναι να γυρνοβολάς ολημερίς και να μαζεύεις ζοχιά και κρεμμύδες για να τα πηγαίνεις και να τα μαγειρεύει κι αυτά ο άντρας σου.

Ο μόνος τίμιος κανόνας για το ποιος θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού είναι όποιος δεν αντέχει την βρώμα καθαρίζει πρώτος αλλά καμμία δεν έχει δεχτεί να συγκατοικήσει μαζί μου γμτ.

Τίμιο δεν είναι?

 

[wanderwoman]

Τί εννοείς;Ότι οι γυναίκες ξέρουν όλες να μαγειρεύουν;Ή ότι πρέπει να το κάνει κι αυτό ο άντρας;

Θα έλεγα ότι εννοεί ότι τέλη του 2023 μας φαίνεται λίγο γελοίο να θεωρείται αυτονόητο ότι το άτομο που θα μαγειρεύει στο σπίτι θα είναι η γυναίκα. Αλλιώς η λύση είναι η μαμά. Να το κάνει ο χ,ψ άντρας από μόνος του απαπαπα.

 

[Yorgos]

Καλά αλεπούδες έχει και στο κέντρο του Λονδίνου. Θα το λέμε χωριό;

H αλήθεια είναι ότι στα Harrod's έχει γεμίσει με κυνηγούς με στολές παραλλαγής και καραμπίνες στο χέρι.

 

[tripakias]

H αλήθεια είναι ότι στα Harrod's έχει γεμίσει με κυνηγούς με στολές παραλλαγής και καραμπίνες στο χέρι.

Στα Harrod's έχει αρκούδες. Τις έχω δει με τα μάτια μου.

 

[Extra muros]

Κλασικό νήμα τύπου κιθαρίστας ή ντράμερ, όπου δεν υπάρχει "σωστή" απάντηση. Προσωπικά αν και γεννήθηκα εξωτερικό, πέρασα τη σχολική μου ηλικία σε χωριό τουριστικού μέρους στη βόρεια Ελλάδα, μετά τα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη, με ολιγόμηνα διαλείμματα στην Ιταλία λόγω υποτροφιών, έπειτα 2 χρόνια μεταπτυχιακό στην Αθήνα, στη συνέχεια αρκετά χρόνια στην Κρήτη (εντός ή πέριξ της πόλης του Ηρακλείου) κι επιστροφή στην πρωτεύουσα.

Κοιτώντας πίσω θεωρώ ιδανικό το χωριό για την προεφηβική ηλικία, το δικό μου τύγχανε και παραθαλάσσιο και τα καθημερινά μπάνια από Μάη ως Οκτώβρη τα θυμάμαι πάντα με μεγάλη χαρά. Μπαίνοντας στην εφηβεία όμως η κατάσταση ήταν αποπνικτική, όχι τόσο "γιατί δεν είχε πράγματα να κάνεις", ακόμα και εκτός σαιζόν, αλλά γιατί θέλοντας και μη έπρεπε να υφίσταμαι τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με τα υπό διαμόρφωση ενδιαφέροντα και απόψεις μου. Τουλάχιστον είχα ισχυρότατο κίνητρο να διαβάζω ώστε να σιγουρέψω ότι στα 18 θα έφευγα.

Η Θεσσαλονίκη είναι ασύγκριτη ως φοιτητική πόλη, αρκετά κοντινές αποστάσεις για να βρίσκεσαι εύκολα με τις παρέες, αλλά όχι τόσο μικρή ώστε να εξαντλούνται εύκολα τα στέκια, αρκετά ασφαλής για να κυκλοφορείς μέρα - νύχτα στις περισσότερες περιοχές πρακτικά άφοβα ως μόνη νεαρή κοπέλα, και βέβαια ειδικά τότε μεγάλη φτωχομάνα-βάλσαμο για τις μονίμως άδειες μας τσέπες. Αν και την επισκέπτομαι τακτικά και πάντα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, δεν είμαι σίγουρη ότι εύκολα θα ζούσα μόνιμα. Έξω από το φοιτητικό μικρόκοσμο η ζωή καθόλου "χαλαρή" δε μου φαίνεται, με το φρικτό κυκλοφοριακό, την έλλειψη υποδομών και το γνωστό αλαλούμ που προκαλεί η υποτιθέμενη βελτίωσή τους, τις συγκριτικά λιγότερες επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά και μια καζαντζίδεια μιζέρια που δυστυχώς αποπνέει - έστω και δικαιολογημένα ως ένα βαθμό - ένα σεβαστό κομμάτι των κατοίκων, παρότι κατά τα άλλα τους συμπαθώ κι έχω και ως σήμερα καλούς φίλους (από) εκεί.

Η Κρήτη είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, ευλογημένος τόπος και πραγματικά ανεξάντλητος, όσες φορές κι αν τη γύρισα μέσα στα χρόνια που έμεινα εκεί. Αν και πάντα με εκνεύριζε ο διάχυτος τοπικισμός και εκφράσεις τύπου "πάνω Ελλάδα", "ξενομπάτης/ξενομπασάρης" και τα αυτοκόλλητα του νησιού πίσω στις καρότσες των Navara, δέχομαι τη μοναδικότητα του μέρους για τα ελληνικά, μην πω παγκόσμια δεδομένα, και εύχομαι κάθε κάτοικος αυτής της χώρας να είχε τη δυνατότητα έστω για λίγο να ζήσει, κι όχι απλά να παραθερίσει εκεί. Ήταν επίσης από τα λίγα μέρη που χάρη σε τουρισμό και πρωτογενή παραγωγή κάπως προσέφεραν επαγγελματικές δυνατότητες ακόμα και στα χρόνια της βαθιάς κρίσης που έμεινα εγώ. Για έναν τόπο βέβαια με συγκριτική ευημερία, αλλά και τόσες - διαχρονικές - προσβάσεις στην εξουσία, οι υποδομές είναι για κλάματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Όσο για τους ανθρώπους η κατάσταση ήταν λίγο των άκρων, από τη μια άνθρωποι που θα σου έδιναν και τη μπουκιά από το στόμα κι από την άλλη φιλοτομαριστές, παραδόπιστοι, για να μην πιάσουμε και το κομμάτι "καπετανηλίκια", που ευτυχώς με τα χρόνια υποχωρεί, αλλά θέλει δουλίτσα ακόμα. Το βασικό όμως είναι ότι ακόμα κι ένα μεγάλο αστικό κέντρο σαν το Ηράκλειο, ουσιαστικά λειτουργεί ως υπετροφικό χωριό, καθώς οι πάντες σχεδόν βρίσκονται σε δορυφορική σχέση με τους τόπους καταγωγής τους, που σπάνια απέχουν πάνω από 1-2 ώρες με το αυτοκίνητο -χωρίς το οποίο φυσικά δεν πας κυριολεκτικά πουθενά, λόγω σχεδόν ανύπαρκτων ΜΜΜ -, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε αντιλήψεις και νοοτροπίες.

Έχοντας ζήσει λοιπόν στην Αθήνα, τόσο ημιαπασχολούμενη φοιτήτρια, όσο και ως κανονική εργαζόμενη, θεωρώ ότι στη δεύτερη ειδικά συνθήκη τα όσα μου προσφέρει, δύσκολα θα τα άλλαζα, με την επιφύλαξη βέβαια ότι δεν έχω παιδί που πιθανότατα να ανακατατάξει άρδην τις προτεραιότητές μου. Τι κι αν κάνω μια ώρα σχεδόν να πάω στη βασική μου δουλειά, ειλικρινά προτιμώ να περιεργάζομαι φάτσες στον ηλεκτρικό και να αναπνέω από το στόμα για να μη νιώθω την μπόχα του διπλανού, από το να ξαναζήσω έστω και 15 λεπτά την κίνηση και τα μπινελίκια στη λεωφόρο 62 Μαρτύρων (οδηγοί ήταν προφανώς αυτοί) ως οδηγός στο Ηράκλειο. Τι κι αν χαζεύω το skyline από το πάρκινγκ του Λυκαβηττού κι αναρωτιέμαι αν συγκρίνεται καλύτερα με αυτό του Κάιρου ή της Μομπάσα, αρκεί που από τόσα σημεία της πόλης μπορώ να δω τη φωτισμένη Ακρόπολη περπατώντας τυχαία στο δρόμο για να ξεχάσω κάθε αισθητική ασχήμια, που κι αυτή ακόμα σε αρκετές περιπτώσεις κρύβει ένα ασύγκριτο παλίμψηστο πολιτισμού και ιστορίας από κάτω. Πολύ βασικό για μένα ότι είναι και η μόνη πραγματικά κοσμοπολίτικη πόλη της Ελλάδας, όχι με την έννοια των τουριστών ή των απόκληρων που ψάχνουν ευκαιρία να φύγουν στη δυτική Ευρώπη, αλλά με την έννοια όσων από όλο τον κόσμο έχουν επιλέξει μακροχρόνια ή και μόνιμα να ζήσουν και να εργαστούν εδώ. Τέλος πάντων, αν δείτε καμιά τρελή σε ένα μπαλκόνι μεταξύ Αχαρνών και Λιοσίων καμιά μέρα να τραγουδάει σαν τη Μούσχουρη "χαρά της γης και της αυγής", μην απορήσετε...

 

[iopa22]

μια καζαντζίδεια μιζέρια

@Extra muros σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να διαβάσω αυτή την έκφραση, καθότι άρρωστος καζαντζιδιακός!!

 

[varioAthens]

Τί εννοείς;Ότι οι γυναίκες ξέρουν όλες να μαγειρεύουν;Ή ότι πρέπει να το κάνει κι αυτό ο άντρας;

Εσυ δηλαδη ως αντρας τι αλλο κανεις πλην της εργασιας σου που σου φανηκε βαρυ να κανεις ΚΑΙ μαγειρεμα στο σπιτι όπου ζεις (και προφανως απο τον τροπο που γραφεις) το βρισκεις καθαρο χαρη στην γυναικα σου;

Κατάλαβες @varioAthens ; Όχι, που νόμιζες πως η ζωή στο χωριό είναι να γυρνοβολάς ολημερίς και να μαζεύεις ζοχιά και κρεμμύδες για να τα πηγαίνεις και να τα μαγειρεύει κι αυτά ο άντρας σου.

Φαντασου να πει η γυναικα του στον φιλο μας τον Robert να κανει ΚΑΙ το ξεριζωμα της κρεμμυδας