zefuros
Member
- Μηνύματα
- 42
- Likes
- 121
Ημέρα 5 (Τετάρτη 27.04.2016)
Ξύπνημα στην Βουδαπέστη!
Μέναμε στο ξενοδοχείο City - Hotel Budapest. Χωρίς να ειναι κάτι το ιδιαίτερο, βρισκόταν σε βολική τοποθεσία, κοντά τόσο στο μετρό, όσο και σε αρκετά από τα προς επίσκεψη μέρη της πόλης.
Φυσικά η παράδοση με τον καιρό συνεχίστηκε: Ενα ψιλόβροχο μας συντρόφευσε κατά την αναχώρηση απο το ξενοδοχείο. Η πρόγνωση του καιρού μας είχε απογοητευσει: Εδειχνε βροχές την Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο!
Με 5 λεπτά περπάτημα βρισκόμασταν στην πλατεία Oktogon. Αρχικά περάσαμε έξω απο το house of Terror, χαζεψαμε για λίγο τις ενημερωτικές πινακίδες. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που αξίζει να "σπαταλήσεις" 10 λεπτά από τον χρόνο σου για να διαβάζεις:
Στο μεσοδιάστημα, το ψιλόβροχο σταμάτησε. Ευκαιρία λοιπον για περπάτημα, και αποφασίσαμε να περπατήσουμε την οδό Andrassy μέχρι την πλατεία Ηρώων (περίπου 1 τέταρτο περπάτημα). Ωραία βόλτα που επιβάλλεται να γίνει, και να χαζέψει κανείς όμορφα κτήρια κατά την διάρκεια της διαδρομής:
Φτάνουμε λοιπόν στην πλατεία Ηρώων. Μια ομρφη πλατεία με τα αγάλματα ηγεμόνων και βασιλιάδων εδώ και 1.000 χρόνια:
Συνεχίζουμε προς τα πάνω, προς το κάστρο vajdahunyad. Βρίσκεται σε ένα όμορφο πάρκο, που ομορφαίνει ακόμα περισσότερο από την λιμνούλα που βρίσκεται σε αυτό.
Αν δε κάνω λάθος, εντος του στεγάζεται κάποιο μουσείο 'αγροτικής" ιστορίας:
Πόλύ ομορφη επίσης και η εκκλησία (?) στην έίσοδο που συναντά κανείς:
Απέναντι του θα βρει κανεις τα λουτρά Széchenyi καθώς και πιο πέρα τον ζωολογικο κήπο. Το πάρκο λόγω του καιρού δεν ειχε κοσμο, οπότε ήταν όμορφο για μια μικρή βολτα και περιπλανηση.
Για τους λάτρεις του σπορ, ειδικά κουτάκια για να ταίζεις τις πάπιες
Περάσαμε έξω απο τα λουτρά - αλλά δεν μπήκαμε μέσα - και αποφασίσαμε να κατέβουμε προς το κέντρο. Πριν φυγουμε πάντως, άραγμα για 5 λεπτά σε ένα απο τα ιδιαίτερα παγκάκια του πάρκου για ένα τσιγάρο για τον δρόμο:
Επόμενος σταθμός μας είναι η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε το μετρό τους. Βρισκόμαστε λοιπόν στην στάση Hosok Tere και προσπαθούμε να δούμε τί εισιτήρια θα βγάλουμε. Αποφασίζουμε να μην βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών με κόστος περί τα 4.500 φιορίνια το ατομο (περίπου 14-15 ευρώ, ισοτιμία: 1 ευρώ = 311 φιορίνια) και αντι για αυτο επιλέγουμε μια δεσμίδα των 10 εισιτηρίων με συνολικό κόστος 3.000 φιορινια.
Το μηχάνημα "φτύνει" 11 χαρτάκια ακανόνιστου μεγεθους, οπότε κατεβαίνουμε τα σκαλάκια προς την αποβάθρα (η γραμμή 1 ειναι η παλιότερη και μικρότερη - πρακτικά ειναι σαν ενας μίνι ηλεκτρικός) και προσπαθούμε να τα ακυρώσουμε. Ευτυχώς στην είσοδο του σταθμού είχε ελεγκτές, καθώς εγώ έτυχε να προσπαθώ να ακυρώσω το αποδεικτικό πληρωμής αντι για εισιτήριο! ;-).
Εξυπηρετικότατοι και ευγενέστατοι, μας έδειξαν το κόλπο ακύρωσης (είπαμε, είμαστε ώρες ώρες χαζοί). Με επίσης άπταιστα ελληνο-αγγλικο-ουγγρικά αυτή τη φορά, προσπαθώ να ρωτήσω γιατί τα εισητήρια που μας έδωσε το μηχάνημα ειναι ακανόνιστου μεγέθους, και πως θα ακυρώσω το μεγαλύτερο απο αυτα, το οποίο δεν χωράει στην σχισμή. Χαμογελάει ο ελεγκτής, το παίρνει στα μέρια του, "Origami" μου λέει, σκάμε στα γέλια, το διπλώνει και τσουπ! Ακυρώνεται. Ευγενέστατοι τελικά οι Ούγγροι ελεγκτές.
Παίρνουμε λοιπον το τρενάκι και κατεβαίνουμε στην σταση Bajcsy-Zsilinzky. Σε 2 λεπτά βρισκόμαστε στο Αγιο Στέφανο.
Επίσκεψη στο Ναό, και μετά πληρώνουμε απο 500 φιορινια έκαστος για να ανέβουμε στην κορυφή του. Αλλάζουμε 2 ασανσερ (μην μπερδευτείτε και πάτε απο τις σκάλες που ειναι δίπλα στο γκισέ το εισιτηρίων) και συντομα βρισκόμαστε στην κορυφή να ατενίζουμε όλη την Βουδαπέστη.
Την ώρα που κατεβαίνουμε κάτω, κλασσικά έχει πιάσει παλι βροχή. Στάση σε ενα καφέ για καφέ, βλέπουμε πως δεν προκειται να σταματήσει, οπότε το παίρνουμε απόφαση να κινηθούμε προς το Δούναβη.
Πλησιάζοντας προς την γέφυρα, καταλαβαίνουμε πως με τετοιο αέρα και βροχη που είχε εκείνη την ώρα, δεν θα ειχε νόημα να προσπαθήσουμε να περπατήσουμε την γέφυρα των λεόντων για να πάμε απέναντι στην Βούδα. Οπότε αλλαγή προγράμματος, και αποφασίζουμε απλά να βολτάρουμε κατά μήκος του γνωστού πεζόδρομου Vaci. Πολλα τουριστικά μαγαζιά, 2 ice bar και αλλο ενα sand bar, γενικά λίγο σουρεάλ η κατάσταση, αλλά πάντα ευχάριστα.
Φτάνοντας στο τέλος της Vaci, αποφασίζουμε πως δεν εχει νόημα να περπατάμε στην βροχή σαν τις αδικες κατάρες, οπότε λέμε να κάτσουμε κάπου για φαγητό. Από Ελλάδα όταν διαβαζα για την Βουδαπέστη, κάπου ειχα δει κάποιον να γράφει για ενα μαγαζι Halkakas. Φτάνουμε εκεί, και βλέπουμε ενα μικρο μαγαζάκι, που εκείνη την ωρα ηταν αδειο εκτός απο 1 παρέα. Ο χωρος ενιαίος με την "κουζίνα", στην οποία τηγάνιζαν κτλ κτλ. Σερβιτόρο δεν ειδαμε - παραγγελία έπρεπε να δώσεις στο πάγκο με το ταμείο - οπότε σηκωνόμαστε να φυγουμε. 2η στάση: Ενα μαγαζι με το ονομα Fatal. Κάτι μου θύμιζε το όνομα - αλλά δεν θυμόμουν αν ήταν για καλό ή για κακό! Την ώρα που καθόμαστε, βλέπω στον κατάλογο με κάτι ψιλά γραμματάκια "Tip non included - no cards accepted". Μην τα πολυλογώ, ξανα-σηκωνόμαστε και φευγουμε, και τελικά ζατζιασμένοι καταλήξαμε σε ενα μικρο μαγαζί στην Vaci με το ονομα Paul Bistro.
Η επιλογή μας δικαιωσε απόλυτα όσα γράφονται για το φαγητό σε αυτήν: Κρατηθείτε μακρια: Πληρώσαμε 9.800 φιορινια (32 ευρώ) για 2 μέτριες σούπες, μια φτωχή ποικιλία αλλαντικών και μια στεγνή σαλάτα + 2μπύρες. Η ποιότητα μέτρια. Επίσης, τεράστια κλεψιά αν πάτε να πληρώσετε με ευρώ: Η απόδειξη πάνω έλεγε 9.800 φιορίνια ή 39,5 ευρώ!
Τι να κάνουμε, θυσιαστήκαμε για το γενικότερο καλό και κάτσαμε και μια φορά στην Vaci για να ενημερώσουμε τους συνταξιδιώτες και να τους σώσουμε απο παρόμοιες καταστάσεις.
Για την επιστροφή, αποφασίζουμε να περπατησουμε απο την Rakoczy για να χαζέψουμε λίγο την πόλη. Φτάνοντας στην Erzsebet, πέφτουμε πάνω στο New York καφέ. Ας πάμε να το δούμε και αυτό.
Μπαίνουμε μέσα, κυριλέ ατμόσφαιρα, ο χώρος μοιάζει με παλάτι και μάλιστα βαρυστολισμένο. Νομίζω αξίζει να πας μια φορά απλά για την εμπειρία, αλλά 2η δεν θα ξαναπατούσα...
Παραγγείλαμε 2 γλυκά και 1 καπουτσίνο. Δεν λέω, καλά ήταν, αλλά σίγουρα δεν νομίζω να δικαιολογούν τα 7.700 φιορινια, δηλαδή 25 ευρώ που πληρώσαμε!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, στέγνωμα, ανασυνταξη , ξεκούραση. Για το βράδυ λέγαμε να πάμε να εξερευνήσουμε τα ruin Bαrs στην εβραϊκή συνοικία. Ξεκινάμε λοιπόν πάλι με τα ποδαράκια μας, και περιπλανόμαστε στους δρομους. Δεν μπορώ να πω πως μας ενθουσίασε η περιοχή, κατά βάση Pubs θα τα έλεγες τα περισσότερα, είχε και λιγες περίεργες φάτσες... και μερικούς μεθυσμένους -κόκκαλο. Καταλήξαμε σε ενα μικρό μαγαζάκι για μπυρίτσα μαζί με ντόπιους, που χάζευαν και στην τηλεόραση αγώνα Champions League
.
Το πιο ενδιαφέρον πράγμα σε όλο το μαγαζί ήταν η πόρτα της τουαλέτας!
Μετά απο αυτά, επιστροφή στο ξενοδοχείο και νανάκια...
(συνεχίζεται....)
Ξύπνημα στην Βουδαπέστη!
Μέναμε στο ξενοδοχείο City - Hotel Budapest. Χωρίς να ειναι κάτι το ιδιαίτερο, βρισκόταν σε βολική τοποθεσία, κοντά τόσο στο μετρό, όσο και σε αρκετά από τα προς επίσκεψη μέρη της πόλης.
Φυσικά η παράδοση με τον καιρό συνεχίστηκε: Ενα ψιλόβροχο μας συντρόφευσε κατά την αναχώρηση απο το ξενοδοχείο. Η πρόγνωση του καιρού μας είχε απογοητευσει: Εδειχνε βροχές την Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο!
Με 5 λεπτά περπάτημα βρισκόμασταν στην πλατεία Oktogon. Αρχικά περάσαμε έξω απο το house of Terror, χαζεψαμε για λίγο τις ενημερωτικές πινακίδες. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που αξίζει να "σπαταλήσεις" 10 λεπτά από τον χρόνο σου για να διαβάζεις:
Στο μεσοδιάστημα, το ψιλόβροχο σταμάτησε. Ευκαιρία λοιπον για περπάτημα, και αποφασίσαμε να περπατήσουμε την οδό Andrassy μέχρι την πλατεία Ηρώων (περίπου 1 τέταρτο περπάτημα). Ωραία βόλτα που επιβάλλεται να γίνει, και να χαζέψει κανείς όμορφα κτήρια κατά την διάρκεια της διαδρομής:
Φτάνουμε λοιπόν στην πλατεία Ηρώων. Μια ομρφη πλατεία με τα αγάλματα ηγεμόνων και βασιλιάδων εδώ και 1.000 χρόνια:
Συνεχίζουμε προς τα πάνω, προς το κάστρο vajdahunyad. Βρίσκεται σε ένα όμορφο πάρκο, που ομορφαίνει ακόμα περισσότερο από την λιμνούλα που βρίσκεται σε αυτό.
Αν δε κάνω λάθος, εντος του στεγάζεται κάποιο μουσείο 'αγροτικής" ιστορίας:
Πόλύ ομορφη επίσης και η εκκλησία (?) στην έίσοδο που συναντά κανείς:
Απέναντι του θα βρει κανεις τα λουτρά Széchenyi καθώς και πιο πέρα τον ζωολογικο κήπο. Το πάρκο λόγω του καιρού δεν ειχε κοσμο, οπότε ήταν όμορφο για μια μικρή βολτα και περιπλανηση.
Για τους λάτρεις του σπορ, ειδικά κουτάκια για να ταίζεις τις πάπιες
Περάσαμε έξω απο τα λουτρά - αλλά δεν μπήκαμε μέσα - και αποφασίσαμε να κατέβουμε προς το κέντρο. Πριν φυγουμε πάντως, άραγμα για 5 λεπτά σε ένα απο τα ιδιαίτερα παγκάκια του πάρκου για ένα τσιγάρο για τον δρόμο:
Επόμενος σταθμός μας είναι η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε το μετρό τους. Βρισκόμαστε λοιπόν στην στάση Hosok Tere και προσπαθούμε να δούμε τί εισιτήρια θα βγάλουμε. Αποφασίζουμε να μην βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών με κόστος περί τα 4.500 φιορίνια το ατομο (περίπου 14-15 ευρώ, ισοτιμία: 1 ευρώ = 311 φιορίνια) και αντι για αυτο επιλέγουμε μια δεσμίδα των 10 εισιτηρίων με συνολικό κόστος 3.000 φιορινια.
Το μηχάνημα "φτύνει" 11 χαρτάκια ακανόνιστου μεγεθους, οπότε κατεβαίνουμε τα σκαλάκια προς την αποβάθρα (η γραμμή 1 ειναι η παλιότερη και μικρότερη - πρακτικά ειναι σαν ενας μίνι ηλεκτρικός) και προσπαθούμε να τα ακυρώσουμε. Ευτυχώς στην είσοδο του σταθμού είχε ελεγκτές, καθώς εγώ έτυχε να προσπαθώ να ακυρώσω το αποδεικτικό πληρωμής αντι για εισιτήριο! ;-).
Εξυπηρετικότατοι και ευγενέστατοι, μας έδειξαν το κόλπο ακύρωσης (είπαμε, είμαστε ώρες ώρες χαζοί). Με επίσης άπταιστα ελληνο-αγγλικο-ουγγρικά αυτή τη φορά, προσπαθώ να ρωτήσω γιατί τα εισητήρια που μας έδωσε το μηχάνημα ειναι ακανόνιστου μεγέθους, και πως θα ακυρώσω το μεγαλύτερο απο αυτα, το οποίο δεν χωράει στην σχισμή. Χαμογελάει ο ελεγκτής, το παίρνει στα μέρια του, "Origami" μου λέει, σκάμε στα γέλια, το διπλώνει και τσουπ! Ακυρώνεται. Ευγενέστατοι τελικά οι Ούγγροι ελεγκτές.
Παίρνουμε λοιπον το τρενάκι και κατεβαίνουμε στην σταση Bajcsy-Zsilinzky. Σε 2 λεπτά βρισκόμαστε στο Αγιο Στέφανο.
Επίσκεψη στο Ναό, και μετά πληρώνουμε απο 500 φιορινια έκαστος για να ανέβουμε στην κορυφή του. Αλλάζουμε 2 ασανσερ (μην μπερδευτείτε και πάτε απο τις σκάλες που ειναι δίπλα στο γκισέ το εισιτηρίων) και συντομα βρισκόμαστε στην κορυφή να ατενίζουμε όλη την Βουδαπέστη.
Την ώρα που κατεβαίνουμε κάτω, κλασσικά έχει πιάσει παλι βροχή. Στάση σε ενα καφέ για καφέ, βλέπουμε πως δεν προκειται να σταματήσει, οπότε το παίρνουμε απόφαση να κινηθούμε προς το Δούναβη.
Πλησιάζοντας προς την γέφυρα, καταλαβαίνουμε πως με τετοιο αέρα και βροχη που είχε εκείνη την ώρα, δεν θα ειχε νόημα να προσπαθήσουμε να περπατήσουμε την γέφυρα των λεόντων για να πάμε απέναντι στην Βούδα. Οπότε αλλαγή προγράμματος, και αποφασίζουμε απλά να βολτάρουμε κατά μήκος του γνωστού πεζόδρομου Vaci. Πολλα τουριστικά μαγαζιά, 2 ice bar και αλλο ενα sand bar, γενικά λίγο σουρεάλ η κατάσταση, αλλά πάντα ευχάριστα.
Φτάνοντας στο τέλος της Vaci, αποφασίζουμε πως δεν εχει νόημα να περπατάμε στην βροχή σαν τις αδικες κατάρες, οπότε λέμε να κάτσουμε κάπου για φαγητό. Από Ελλάδα όταν διαβαζα για την Βουδαπέστη, κάπου ειχα δει κάποιον να γράφει για ενα μαγαζι Halkakas. Φτάνουμε εκεί, και βλέπουμε ενα μικρο μαγαζάκι, που εκείνη την ωρα ηταν αδειο εκτός απο 1 παρέα. Ο χωρος ενιαίος με την "κουζίνα", στην οποία τηγάνιζαν κτλ κτλ. Σερβιτόρο δεν ειδαμε - παραγγελία έπρεπε να δώσεις στο πάγκο με το ταμείο - οπότε σηκωνόμαστε να φυγουμε. 2η στάση: Ενα μαγαζι με το ονομα Fatal. Κάτι μου θύμιζε το όνομα - αλλά δεν θυμόμουν αν ήταν για καλό ή για κακό! Την ώρα που καθόμαστε, βλέπω στον κατάλογο με κάτι ψιλά γραμματάκια "Tip non included - no cards accepted". Μην τα πολυλογώ, ξανα-σηκωνόμαστε και φευγουμε, και τελικά ζατζιασμένοι καταλήξαμε σε ενα μικρο μαγαζί στην Vaci με το ονομα Paul Bistro.
Η επιλογή μας δικαιωσε απόλυτα όσα γράφονται για το φαγητό σε αυτήν: Κρατηθείτε μακρια: Πληρώσαμε 9.800 φιορινια (32 ευρώ) για 2 μέτριες σούπες, μια φτωχή ποικιλία αλλαντικών και μια στεγνή σαλάτα + 2μπύρες. Η ποιότητα μέτρια. Επίσης, τεράστια κλεψιά αν πάτε να πληρώσετε με ευρώ: Η απόδειξη πάνω έλεγε 9.800 φιορίνια ή 39,5 ευρώ!
Τι να κάνουμε, θυσιαστήκαμε για το γενικότερο καλό και κάτσαμε και μια φορά στην Vaci για να ενημερώσουμε τους συνταξιδιώτες και να τους σώσουμε απο παρόμοιες καταστάσεις
.Για την επιστροφή, αποφασίζουμε να περπατησουμε απο την Rakoczy για να χαζέψουμε λίγο την πόλη. Φτάνοντας στην Erzsebet, πέφτουμε πάνω στο New York καφέ. Ας πάμε να το δούμε και αυτό.
Μπαίνουμε μέσα, κυριλέ ατμόσφαιρα, ο χώρος μοιάζει με παλάτι και μάλιστα βαρυστολισμένο. Νομίζω αξίζει να πας μια φορά απλά για την εμπειρία, αλλά 2η δεν θα ξαναπατούσα...
Παραγγείλαμε 2 γλυκά και 1 καπουτσίνο. Δεν λέω, καλά ήταν, αλλά σίγουρα δεν νομίζω να δικαιολογούν τα 7.700 φιορινια, δηλαδή 25 ευρώ που πληρώσαμε!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, στέγνωμα, ανασυνταξη , ξεκούραση. Για το βράδυ λέγαμε να πάμε να εξερευνήσουμε τα ruin Bαrs στην εβραϊκή συνοικία. Ξεκινάμε λοιπόν πάλι με τα ποδαράκια μας, και περιπλανόμαστε στους δρομους. Δεν μπορώ να πω πως μας ενθουσίασε η περιοχή, κατά βάση Pubs θα τα έλεγες τα περισσότερα, είχε και λιγες περίεργες φάτσες... και μερικούς μεθυσμένους -κόκκαλο. Καταλήξαμε σε ενα μικρό μαγαζάκι για μπυρίτσα μαζί με ντόπιους, που χάζευαν και στην τηλεόραση αγώνα Champions League
.Το πιο ενδιαφέρον πράγμα σε όλο το μαγαζί ήταν η πόρτα της τουαλέτας!
Μετά απο αυτά, επιστροφή στο ξενοδοχείο και νανάκια...
(συνεχίζεται....)
Last edited:
.
