Ιορδανία Ισραήλ Κίνα Μιανμάρ (Βιρμανία) Νότια Κορέα Παλαιστίνη Αίγυπτος-Σουδάν-Ιορδανία-Ισραήλ-Σεούλ-Γουαμ-Παλάου-Μικρονησία-Χαβάη-Αυστραλία-Μυανμαρ-Η.Κοng-Λονδίνo

[Yorgos]

Πόση ωρα ειναι αεροπορικα η αποσταση ;

από guam για χονολουλου είναι 7.30 ώρες. και ά΄λλη μιαμιση από yap-guam.

ή αλλιώς, όπως έκανα εγώ:
yap-pohnpei-chuuk-kosrae-kwajalein-majuro-honolulu

Καθαρές ώρες πτήσεις γύρω στο 9ωρο, αλλα μιλάμε για μεγάλες στάσεις.

 

[thgr]

Πραγματικά δεν έχω λόγια! Το μπράβο είναι λίγο! Πολύ καλή η περιγραφή του ταξιδιού σου. Δίνεις τις απαραίτητες πληροφορίες χωρίς να κουράζεις. Κάθε μέρος φαντάζει ξεχωριστό και υπέροχο. Η εναλλαγή προορισμών και πολιτισμών,όντως, σε κάνει να μην βαριέσαι. Μακάρι κάποτε να καταφέρω να πάω στα μισά μέρη από αυτά που πήγες... Η αξιολόγησή σου είναι πού ενδιαφέρουσα. Θα ήταν καλό αν μπορούσες να μας πεις ποιοι προορισμοί βρίσκονται στην κορυφή της λίστας σου.

 

[Yorgos]

Πραγματικά δεν έχω λόγια! Το μπράβο είναι λίγο! Πολύ καλή η περιγραφή του ταξιδιού σου. Δίνεις τις απαραίτητες πληροφορίες χωρίς να κουράζεις. Κάθε μέρος φαντάζει ξεχωριστό και υπέροχο. Η εναλλαγή προορισμών και πολιτισμών,όντως, σε κάνει να μην βαριέσαι. Μακάρι κάποτε να καταφέρω να πάω στα μισά μέρη από αυτά που πήγες... Η αξιολόγησή σου είναι πού ενδιαφέρουσα. Θα ήταν καλό αν μπορούσες να μας πεις ποιοι προορισμοί βρίσκονται στην κορυφή της λίστας σου.

ΤΟΠ-25
1. Περού
2. Ινδονησία
3. Ινδία
4. Νεπάλ
5. Κίνα
6. Βολιβία
7. Ιράν
8. Ελλάδα
9. Αιθιοπία
10. Ισπανία
11. Μεξικό
12. Γουατεμάλα
13. Ιαπωνία
14. Σρι Λάνκα
15. Ιταλία
16. Λάος
17. Καμπότζη
18. Βιρμανία
19. Ταϊλάνδη
20. Χιλή
21. Γαλλία
22. Κολομβία
23. Τουρκία
24. Ιορδανία
25. Κούβα

 

[kokoui]

Μπορεί να είμαι σε άλλο θέμα αλλα… που η Ιταλία ειναι πιο ψηλά απο Γαλλία νομίζω θα έχεις θέμα, αν δεν είχες ήδη

 

[apodrasi]

http://news.adventist.org/all-news/...tudent-missionary-murdered-in-yap-micronesia/
Αυτό τώρα τι είναι;; Τυχαίο περιστατικό (το άρθρο λέει πως δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση) ή έχουν θέμα με τους Αμερικανούς ή με τις "δυτικές" γυναίκες μόνες ή με το σχολείο που σπέρνει καινά δαιμόνια;

Off topic: Ωραία που τα πέντε πρώτα της λίστας σου είναι προτεραιότητες μου και δεν έχω πάει σε κανένα! Ή μήπως να λυπάμαι έτσι που ήρθαν τα πράγματα για όσους μείναμε Ελλάδα..

 

[Yorgos]

http://news.adventist.org/all-news/...tudent-missionary-murdered-in-yap-micronesia/
Αυτό τώρα τι είναι;; Τυχαίο περιστατικό (το άρθρο λέει πως δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση) ή έχουν θέμα με τους Αμερικανούς ή με τις "δυτικές" γυναίκες μόνες ή με το σχολείο που σπέρνει καινά δαιμόνια;

Ε δεν είμαι και ο Σόμπολος (πιάσε τη μύτη σου και πες αργά-αργά"ξερός έπεσε τανάσκελα ο 45χρονος κυνηγός!"), αλλά το μπολνταρισμένο το ψιλοαποκλείω, τουλάχιστον στο κεντρικό νησί είναι πολύ χριστιανάρες όλοι, βασικά αντβεντιστές, κι εγώ σε τέτοια εκκλησία πήγα.

 

[alma]

Μπορεί να είμαι σε άλλο θέμα αλλα… που η Ιταλία ειναι πιο ψηλά απο Γαλλία νομίζω θα έχεις θέμα, αν δεν είχες ήδη

Τι εννοείς; Όλα υποκειμενικά είναι βέβαια, αλλά ξέρω πολλούς που τους αρέσει η Ιταλία περισσότερο από τη Γαλλία. Είναι πολύ ωραίες χώρες και οι δυο και παρεμπιπτόντως είναι δύσκολο να διαλέξεις...

Η ιστορία σου Γιώργο είναι πολύ πρωτότυπη και "χαώδης" βέβαια με τόσα διαφορετικά μέρη που περιλαμβάνει. Βάλε κι άλλες φωτό.

 

[kokoui]

Για το θέμα "Ρώμη vs Παρίσι" το έγραψα και φυσικά ήταν για αστείο το σχόλιο μου.

 

[alma]

Που να δεις αν ποτέ μπει war με χώρες τι έχει να γίνει.....

 

[kokoui]

Πάντως και εγω… Ιταλία είμαι

 

[Yorgos]

Προσγειώθηκα επιτέλους για μια φορά σε αυτό το ταξιδι σε ανθρώπινη ώρα στην Πονπέι. Ως συνήθως "χώθηκα" στο τράνσφερ ενός συμπαθούς Σουηδού καθηγητή ονόματι Μπέρτελ (ήταν ο μόνος ξένος στην πτήση από τους άλλους... έξι επιβαίνοντες) και οι κυρίες που τον υποδέχθηκαν με πήγαν στο ξενοδοχειάκι που είχε κλείσει, που μου φάνηκε ακριβό για 95$. Συμφωνήσαμε να πάω να βρω εγώ κάτι πιο κοντινό στις δυνατότητές μου και μετά να πάμε στο τουριστικό γραφείο για να δούμε πώς θα πάμε την επομένη στο Nan Madol. Όσο έψαχνα για δωμάτιο, περπάτησα την όχι τεράστια πόλη της Πονπέι, που σε κάποια σημεία της προσφέρει ωραία θέα, ενώ είναι εμφανές ότι μιλάμε για βλάστηση πολύ πιο πρασινη -και υγρή- από τη Yap.

Βρήκα κατάλυμα, μάταια ψάχναμε για ενοικίαση αυτοκινήτου, αλλά χάρη στη βόλτα αυτή πέσαμε πάνω στον Ισπανικό Τοίχο, ένα από τα λίγα απομεινάρια της ισπανικής αποικιοκρατίας στο νησί, όπως και μια μάλλον στοιχειωμένη εκκλησία.

Καταλήξαμε στο τουριστικό γραφείο, όπου μια καταπληκτική κυρία μας έδωσε συμβουλές για το πού να βρούμε αμάξι, πού να πάμε και με βομβάρδισε με ερωτήσεις για την Κούβα και την Ελλάδα. Τελικώς βρήκαμε αμάξι μέσω μιας...γνωστής της, σε καλή τιμή, αλλά η αποκάλυψη ήταν ο τρίτος... ξένος που βρισκόταν στο νησί, ένας Ολλανδός ονόματι Γιαν, κι αυτός γύρω στα 65, όπως και ο Μπέρτελ. Σε αντίθεση με το Σουηδό, ως κλασικός Ολλανδός, ο Γιαν ήταν πολύ πιο εκφραστικός και γρήγορα μάθαμε πως είναι πρώην πρωταθλητής άρσης βαρών στην Ολλανδία με συμμετοχή σε διεθνείς διοργανώσεις, πως έμεινε άνεργος στα 45 του λόγω ατυχήματος και δούλεψε σκουπιδιάρης, αλλά αυτό δεν τον πτόησε κι έχει καταφέρει να ταξιδέψει σε... 178 χώρες. Βρισκόταν στη Μικρονησία επισκεπτόμενος μια από τις τελευταίες που του είχε απομείνει, ενώ θα κατευθυνόταν σε άλλες δύο. Φυσικά συμφωνήσαμε να πάμε και οι τρεις στο Nan Madol, είχε πολύ ωραίες ιστορίες να μοιρασετί και διάθεση να μάθει για το δικό μου ταξίδι.

Τον αποχαιρετίσαμε και πήγαμε προς τα ξεοδοχεία μας. Στο δρόμο ρώτησα το Μπέρτελ σε πόσες χώρες έχει ταξιδέψει αυτός. Η απάντηση ήταν σοκαριστική: 186... και από τις 6 που του έλειπαν τις 5 θα τις επισκεπτόταν σε αυτό το ταξίδι, με την τελευταία να είναι η... Μάλτα. Την επόμενη μέρα βρεθήκαμε, ενημέρωσα το Γιαν ότι στο αυτοκίνητο που βρισκόταν δεν ήταν ο πιο ταξιδεμένος και εν τέλει αποδείχθηκε ότι και οι δύο αποτελούν μέλη μιας ιστοσελίδας με θέμα τους πιο ταξιδεμένους ανθρώπους στον κόσμο, στην οποία πρωταθλητής είναι ένας Έλληνας, ο κύριος Μπίζας. Ο πέρτελ δε φαινόταν να πολυνοιάζεται για... το ρεκόρ του, ο Γιαν από την άλλη το έχει βάλει στόχο ζωής να πάει κυριολεκτικά παντού (στη συγκεκριμένη σιτοσελίδα κάθονται και μετράνε μέχρι σε πόσες επαρχίες της Κίνας ή της Βραζιλίας έχει πάει ο καθένας...χαρά στο κουράγιο τους), ενώ οι ιστορίες και των δύο ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Και δε μιλάω μόνο για τις ιστορίες από τα ταξίδια τους, αλλά την ιστορία της ζωής τους γενικώς. Σε χώρες σαν τη Μικρονησία λογικό είναι να συναντάς πολυταξιδεμένους και ήταν τιμή μου που τους γνώρισα και τους δύο για να μάθω πώς είναι να γίνεσαι από πρωταθλητής άστεγος και στη συνέχεια πολυταξιδεμένος ή πώς είναι από τροφική δηλητηρίαση στο Κότα Κιναμπάλου να χάνεις το 80% του εντέρου σου, να μη γνωρίζεις αν θα επιζήσεις και να παντρεύεσαι τη γιαπωνέζα νοσοκόμα που σου σώζει τη ζωή. Μη σας πλημμυρίσω με τις ιστορίες αυτών των δύο όμως, διότι και το δικό μας μυαλό πρωταρχικά, πέραν του να γνωριστούμε, ήταν στο να πάμε στο αντικείμενο του πόθου... Τον αρχαιολογικό χώρο του Nan Madol.

H διαδρομή καταπράσινη, δυστυχώς με ολίγη βροχή, αλλά από σηματοδότηση γιοκ. Τελικά βρήκαμε ένα καρόδρομο (να σημειωθεί ότι οδηγούσε ο Μπέρτελ που είχε να οδηγήσει πάνω από 10 χρόνια, αφού ούτε εγώ ούτε ο Γιαν γνωρίζουμε οδήγηση) που οδηγούσε σε...αυτό:

Δηλαδή σε μια μυστηριώδη άδεια ξύλινη καρέκλα, στο σημείο από όπου υποτίθεται ότι θα παίρναμε τη βάρκα που οδηγεί στο Nan Madol. Παραδίπλα υπήρχε ένα σπίτι, από το οποίο ακουγόταν μουσική, αλλά κανείς δεν εμφανίστηκε. Οι άλλοι δύο είπαν να κάνουμε αναστροφή και να φύγουμε, εγώ δεν ήθελα να φύγω χωρίς να διαπιστώσω αν υπάρχει κανένας φιλικός ντόπιος, οπότε πήδηξα το φράχτη, σκαρφάλωσα ένα τοίχο, μπήκα από το παράθυρο και έφυγα τρέχοντας γρηγορότερα από ποτέ όταν είδα δυο μαντρόσκυλα να με παίρνουν στο κυνήγι. Τουλάχιστον τα γαβγίσματά τους έκανανα μια κοπελίτσα που θήλαζε ένα μωρό να βγει από...το δάσος, για να μας πληροφορήσει πως ο βαρκάρης δεν ήταν εκεί και μάλλον δε θα ερχόταν, μας υπέδειξε όμως ένα "δρόμο" από τον οποίο θα φτάναμε χερσαίως...σχεδόν τουλάχιστον, στον αρχαιολογικό χώρο. Ιδού ο δρόμος:

...στο τέρμα του οποίου υπήρχε άλλο ένα μισοδιαλυμένο σπίτι, ο ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο κύριος στις οικογενειακές εκτάσεις του οποίου βρίσκεται ο -τεράστιος- αρχαιολογικός χώρος. Μας ζήτησε τα 3$ που μας είχε πει η κυρία των τουριστικών πληροφοριών πως θα μας χρέωνε και μας πήγε από ένα φανταστικό μονοπάτι:

Απέναντί μας, μετά από 10' περπατήματος, επιτέλους το πρώτο από τα άπειρα κτίρια της πόλης του Nan Madol.

 

[Yorgos]

Γνωρίζαμε πως αν επιλέγαμε να πάμε από το αγρόκτημα του κυρίου, θα έπρεπε να περάσουμε από ένα σημείο με μπόλικο νερό. Με την παλίρροια να είναι χαμηλή, αποδείχθηκε πολύ πιο εύκολο από το αναμενόμενο.

Ναι, είχα ΚΑΙ ομπρέλα. Και ναι, ήμουν πανευτυχής να είμαι τόσο κοντά σε έναν από τους βασικότερους λόγους του ταξιδιού. Έως χαζοχαρούμενος.

Οι κοτρώνες στο ποτάμι δεν πτόησαν ούτε τον Γιαν, των άπειρων εγχειρήσεων.

Μετά από τέτοια εισαγωγή θα περιμένει κανείς αναγνώστης να δει το Μάτσου Πίτσου ή το Τικάλ. Ε, όχι. Δεν είναι τόσο το οπτικό θέμα, αλλά η ιστορία, το μυστήριο και η έκταση του μέρους. Για περισσότερες πληροφορίες, τα λέει καλύτερα η βιβλιοθήκη της Βίκυς: https://en.wikipedia.org/wiki/Nan_Madol

Φυλακή ή δωμάτιο τιμωρίας.

Σκαλισμένες πέτρες με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθούν στην παρασκευή αυτού του betel nut.