varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.292
- Likes
- 11.694
Αν εχεις τετοιους "φιλους" τι να τους κανεις τους εχθρους...
Για να ακριβολογω οπου "φιλος" εννοω γνωστος-συνεργατης του husband που εχει ενα απο τα πιο γνωστα ταξιδιωτικα πρακτορεια στην Αιγυπτο (δεν το αναφερω καν... μην σας παρω και σας στον λαιμο μου) ο οποιος εδω και πολυ καιρο μας προσκαλουσε στην Αιγυπτο (καλα οχι οτι θα μας φιλοξενουσε, ως πελατες του πρακτορειου του) υποσχομενος ενα αλησμονητο ταξιδι.
Καπου εδω να πω οτι ονειρο της ζωης μου ηταν απο 10 χρονων να επισκεφθω την Αιγυπτο... ναι ναι, αντι για Ντισνευλαντ ονειρευομουν Πυραμιδες, Αμπου Σιμπελ και φελουκες στο Νειλο ... Λιγο πριν τελειωσω το σχολειο το ονειρο εγινε πραγματικοτητα... Μετα απο εκει λοξοδρομησα προς εξωτικα νησια με φοινικες και τυρκουαζ νερα, αλλα η Αιγυπτος ηταν-ειναι και θα ειναι ταξιδι-σταθμος...
Ετσι, κατι που περασαν 20 χρονια απο την πρωτη φορα που επισκεφθηκα αυτη την υπεροχη χωρα (οριστε αποκαλυπτεται και η ηλικια μου), κατι που ο husband δεν ειχε παει ποτε Αιγυπτο, κατι που οι τιμες που μας εδωσε ο "φιλος" ηταν ακρως δελεαστικες (πολυ τζαμπέ η αληθεια ειναι), κατι που δεν υπαρχουν προοπτικες να κανουμε και πολλα-πολλα ταξιδια στο εξωτερικο πλεον, κατι που στην ανησυχια μας για την κατασταση στην Αιγυπτο ο "φιλος" μας καθησυχαζε:
-"Τακη πως ειναι η κατασταση στην Αιγυπτο?"
-"Ολα καλα... μια χαρα... εχουν ησυχασει τα πραγματα"
-"Τακη να ερθουμε ή θα εχουμε προβληματα?"
-"Και βεβαια να ερθετε, κανενα προβλημα"
ε το αποφασισαμε....
Και ετσι ενα ζεστο κυριακατικο μεσημερακι του Ιουνιου βρεθηκαμε στο αεροδρομιο Ελ. Βεν. και μπροστα στο γκισε της Egypt Air με ελαχιστους ταξιδιωτες και κανεναν τουριστα...
Η αληθεια ειναι οτι η ελλειψη τουριστων στην πτηση μας, μας προβληματισε καπως, αλλα αποφασισαμε να το προσπερασουμε... Αφου ειχαμε και τις διαβεβαιωσεις του Τακη βλεπεις... Για να διασκεδασουμε την ανησυχια μας αστειευομασταν οτι οσοι αποφευγουν την Αιγυπτο για τουρισμο ειναι απλως κοτες, ενω εμεις μαγκιτες (τρομαρα μας).
Μετα απο μολις 2 ωρες πτησης προσγειωθηκαμε στο Καϊρο. Ερημος, αμμος, σκονη... Αυτη ειναι η πρωτη εικονα που αποκομιζεις απο το Καϊρο απο ψηλα... Ειχα απιστευτη ανυπομονησια να ξαναδω την τοσο αγαπημενη πολη και να κανω συγκρισεις για το ποσο αλλαξε στα 20 χρονια που περασαν απο το πρωτο μου ταξιδι. Ομως δεν θα την βλεπαμε ακομα, θα παραμεναμε στο αεροδρομιο μιας και σε 2,5 ωρες ηταν προγραμματισμενη η εσωτερικη πτηση που θα μας μετεφερε στο Λουξορ απ' οπου θα ξεκινουσε την επομενη μερα η κρουαζιερα στο Νειλο. Οι 2 ωρες αναμονης μεταξυ των πτησεων υπολογιζαμε οτι θα περναγαν νερακι με παραλαβη αποσκευων, εκ νεου τσεκ ιν (μη ρωτησετε γιατι οι πτησεις κλειστηκαν ξεχωριστα, απο εδω και στο εξης οπου εχετε απορια η απαντηση ειναι μια: "Τακης") εκδοση βιζα, αλλαγη συναλλαγματος και καφεδακι. Αμ δε!
Η μια απο τις 2 αποσκευες μας δεν εμφανιστηκε ποτε... Οταν πια ολοι οι συνεπιβατες μας παρελαβαν τις βαλιτσες τους και μειναμε πλεον μονοι κι ερημοι μπροστα σε εναν ιμαντα που επαψε πια κι αυτος να γυριζει, κρυος ιδρωτας μας ελουσε!
Ξενερωμενοι με την τροπη του ταξιδιου πριν καλα καλα αυτο ξεκινησει, κατευθυνθηκαμε στο γραφειο απωλεσθεντων για να δηλωσουμε την απωλεια, σκεφτομενοι παραλληλα "αντε και βρεθηκε η βαλιτσα, εμεις πως στην ευχη θα την παραλαβουμε αφου απο αυριο κιολας και για 5 μερες θα ειμαστε εν πλω?".
Τελοσπαντων, αφου συμπληρωσαμε τα σχετικα με ρυθμους χελωνας, ξεκιναμε να φυγουμε επιτελους απο την αιθουσα αφιξεων οπου βολοδερναμε τοση ωρα με αποτελεσμα να προλαβαινουμε πια οριακα την επομενη πτηση μας.
Κι ετσι οπως στριβουμε βιαστικοι βιαστικοι, τι να δουμε? Την αγνοουμενη βαλιτσα να γυριζει ξεχασμενη στον ιμαντα μιας ασχετης πτησης ερχομενης απο Σαουδικη Αραβια. Χαρα! Ανακουφιση! Συγκινηση!! Την αρπαξαμε και οπου φυγει φυγει... Καθως δεν μας επαιρνε για επιπλεον καθυστερησεις, δεν ενημερωσαμε καν το Τμημα Απωλεσθεντων οτι η αποσκευη μας βρεθηκε... αλλα κι αυτοι, φοβεροι επαγγελματιες, δεν μπηκαν καν στον κοπο να ενημερωσουν ποτε εκεινους τους 2 ταλαιπωρους Ελληνες για την τυχη της χαμενης τους βαλιτσας.
Του σκοτωμου αγορασαμε βιζα, καναμε τσεκ ιν και μετα απο λιγη ωρα ημασταν πια στον αερα.
Οταν φτασαμε στο Λουξορ και βγηκαμε απο το αεροδρομιο η ωρα ηταν 19.00 αλλα ειχε ηδη νυχτωσει... (Στην Αιγυπτο, τον Ιουνιο τουλαχιστον, νυχτωνει νωρις αλλα βεβαια ξημερωνει και νωρις... απο τις 5 παρα)...
Ο Τακης ειχε στειλει εναν οδηγο να μας παραλαβει και να μας μεταφερει στο ξενοδοχειο...
Με πολυ λαχταρα να "ρουφηξω" εικονες της πολης κατα τη διαδρομη μεχρι το ξενοδοχειο, τρωω ενα ακομα ξενερωμα... Το Λουξορ εμοιαζε με πολη-φαντασμα... δεν συζητω καν για τουριστες που ηταν ανυπαρκτοι, αλλα και οι ντοπιοι ηταν ελαχιστοι... Ακομη και τα καφενεια που αλλοτε εσφυζαν απο κοσμο (αυτο το θυμομουν χαρακτηριστικα απο το προηγουμενο ταξιδι αλλα ειναι συνηθες σχεδον σε ολες τις μουσουλμανικες χωρες), τωρα ειχαν μεσα 2-3 ατομα το πολυ...
Δειλα-δειλα ξεκιναω κουβεντα στον οδηγο:
-δεν βλεπω και πολυ κοσμο
-δεν εχει καθολου τουρισμο τωρα
-οταν λετε τωρα... εννοειτε Ιουνιο?
-οχι εννοω απο την Επανασταση και μετα...
ανταλαζουμε ματιες με τον husband και συνεχιζω...
-μα δεν εχουν ησυχασει τα πραγματα?
-καταστραφηκαμε κυρια! καταστραφηκαμε! κανεις δεν ερχεται πια! ολοι φοβουνται! τα πλοια που εκαναν κρουαζιερα στο Νειλο ηταν 220 και δουλευουν πια τα 20, τα ξενοδοχεια υπολειτουργουν... πειναμε...
-..........
-μας κατεστρεψε ο Μορσυ, μας πηρε και τα λιγα που ειχαμε.... αλλα θα αλλαξει αυτο!
-Τι εννοειτε?
-Την αλλη Κυριακη... Θα γινει η νεα Επανασταση!
Για να ακριβολογω οπου "φιλος" εννοω γνωστος-συνεργατης του husband που εχει ενα απο τα πιο γνωστα ταξιδιωτικα πρακτορεια στην Αιγυπτο (δεν το αναφερω καν... μην σας παρω και σας στον λαιμο μου) ο οποιος εδω και πολυ καιρο μας προσκαλουσε στην Αιγυπτο (καλα οχι οτι θα μας φιλοξενουσε, ως πελατες του πρακτορειου του) υποσχομενος ενα αλησμονητο ταξιδι.
Καπου εδω να πω οτι ονειρο της ζωης μου ηταν απο 10 χρονων να επισκεφθω την Αιγυπτο... ναι ναι, αντι για Ντισνευλαντ ονειρευομουν Πυραμιδες, Αμπου Σιμπελ και φελουκες στο Νειλο ... Λιγο πριν τελειωσω το σχολειο το ονειρο εγινε πραγματικοτητα... Μετα απο εκει λοξοδρομησα προς εξωτικα νησια με φοινικες και τυρκουαζ νερα, αλλα η Αιγυπτος ηταν-ειναι και θα ειναι ταξιδι-σταθμος...
Ετσι, κατι που περασαν 20 χρονια απο την πρωτη φορα που επισκεφθηκα αυτη την υπεροχη χωρα (οριστε αποκαλυπτεται και η ηλικια μου), κατι που ο husband δεν ειχε παει ποτε Αιγυπτο, κατι που οι τιμες που μας εδωσε ο "φιλος" ηταν ακρως δελεαστικες (πολυ τζαμπέ η αληθεια ειναι), κατι που δεν υπαρχουν προοπτικες να κανουμε και πολλα-πολλα ταξιδια στο εξωτερικο πλεον, κατι που στην ανησυχια μας για την κατασταση στην Αιγυπτο ο "φιλος" μας καθησυχαζε:
-"Τακη πως ειναι η κατασταση στην Αιγυπτο?"
-"Ολα καλα... μια χαρα... εχουν ησυχασει τα πραγματα"
-"Τακη να ερθουμε ή θα εχουμε προβληματα?"
-"Και βεβαια να ερθετε, κανενα προβλημα"
ε το αποφασισαμε....
Και ετσι ενα ζεστο κυριακατικο μεσημερακι του Ιουνιου βρεθηκαμε στο αεροδρομιο Ελ. Βεν. και μπροστα στο γκισε της Egypt Air με ελαχιστους ταξιδιωτες και κανεναν τουριστα...
Η αληθεια ειναι οτι η ελλειψη τουριστων στην πτηση μας, μας προβληματισε καπως, αλλα αποφασισαμε να το προσπερασουμε... Αφου ειχαμε και τις διαβεβαιωσεις του Τακη βλεπεις... Για να διασκεδασουμε την ανησυχια μας αστειευομασταν οτι οσοι αποφευγουν την Αιγυπτο για τουρισμο ειναι απλως κοτες, ενω εμεις μαγκιτες (τρομαρα μας).
Μετα απο μολις 2 ωρες πτησης προσγειωθηκαμε στο Καϊρο. Ερημος, αμμος, σκονη... Αυτη ειναι η πρωτη εικονα που αποκομιζεις απο το Καϊρο απο ψηλα... Ειχα απιστευτη ανυπομονησια να ξαναδω την τοσο αγαπημενη πολη και να κανω συγκρισεις για το ποσο αλλαξε στα 20 χρονια που περασαν απο το πρωτο μου ταξιδι. Ομως δεν θα την βλεπαμε ακομα, θα παραμεναμε στο αεροδρομιο μιας και σε 2,5 ωρες ηταν προγραμματισμενη η εσωτερικη πτηση που θα μας μετεφερε στο Λουξορ απ' οπου θα ξεκινουσε την επομενη μερα η κρουαζιερα στο Νειλο. Οι 2 ωρες αναμονης μεταξυ των πτησεων υπολογιζαμε οτι θα περναγαν νερακι με παραλαβη αποσκευων, εκ νεου τσεκ ιν (μη ρωτησετε γιατι οι πτησεις κλειστηκαν ξεχωριστα, απο εδω και στο εξης οπου εχετε απορια η απαντηση ειναι μια: "Τακης") εκδοση βιζα, αλλαγη συναλλαγματος και καφεδακι. Αμ δε!
Η μια απο τις 2 αποσκευες μας δεν εμφανιστηκε ποτε... Οταν πια ολοι οι συνεπιβατες μας παρελαβαν τις βαλιτσες τους και μειναμε πλεον μονοι κι ερημοι μπροστα σε εναν ιμαντα που επαψε πια κι αυτος να γυριζει, κρυος ιδρωτας μας ελουσε!
Ξενερωμενοι με την τροπη του ταξιδιου πριν καλα καλα αυτο ξεκινησει, κατευθυνθηκαμε στο γραφειο απωλεσθεντων για να δηλωσουμε την απωλεια, σκεφτομενοι παραλληλα "αντε και βρεθηκε η βαλιτσα, εμεις πως στην ευχη θα την παραλαβουμε αφου απο αυριο κιολας και για 5 μερες θα ειμαστε εν πλω?".
Τελοσπαντων, αφου συμπληρωσαμε τα σχετικα με ρυθμους χελωνας, ξεκιναμε να φυγουμε επιτελους απο την αιθουσα αφιξεων οπου βολοδερναμε τοση ωρα με αποτελεσμα να προλαβαινουμε πια οριακα την επομενη πτηση μας.
Κι ετσι οπως στριβουμε βιαστικοι βιαστικοι, τι να δουμε? Την αγνοουμενη βαλιτσα να γυριζει ξεχασμενη στον ιμαντα μιας ασχετης πτησης ερχομενης απο Σαουδικη Αραβια. Χαρα! Ανακουφιση! Συγκινηση!! Την αρπαξαμε και οπου φυγει φυγει... Καθως δεν μας επαιρνε για επιπλεον καθυστερησεις, δεν ενημερωσαμε καν το Τμημα Απωλεσθεντων οτι η αποσκευη μας βρεθηκε... αλλα κι αυτοι, φοβεροι επαγγελματιες, δεν μπηκαν καν στον κοπο να ενημερωσουν ποτε εκεινους τους 2 ταλαιπωρους Ελληνες για την τυχη της χαμενης τους βαλιτσας.
Του σκοτωμου αγορασαμε βιζα, καναμε τσεκ ιν και μετα απο λιγη ωρα ημασταν πια στον αερα.
Οταν φτασαμε στο Λουξορ και βγηκαμε απο το αεροδρομιο η ωρα ηταν 19.00 αλλα ειχε ηδη νυχτωσει... (Στην Αιγυπτο, τον Ιουνιο τουλαχιστον, νυχτωνει νωρις αλλα βεβαια ξημερωνει και νωρις... απο τις 5 παρα)...
Ο Τακης ειχε στειλει εναν οδηγο να μας παραλαβει και να μας μεταφερει στο ξενοδοχειο...
Με πολυ λαχταρα να "ρουφηξω" εικονες της πολης κατα τη διαδρομη μεχρι το ξενοδοχειο, τρωω ενα ακομα ξενερωμα... Το Λουξορ εμοιαζε με πολη-φαντασμα... δεν συζητω καν για τουριστες που ηταν ανυπαρκτοι, αλλα και οι ντοπιοι ηταν ελαχιστοι... Ακομη και τα καφενεια που αλλοτε εσφυζαν απο κοσμο (αυτο το θυμομουν χαρακτηριστικα απο το προηγουμενο ταξιδι αλλα ειναι συνηθες σχεδον σε ολες τις μουσουλμανικες χωρες), τωρα ειχαν μεσα 2-3 ατομα το πολυ...
Δειλα-δειλα ξεκιναω κουβεντα στον οδηγο:
-δεν βλεπω και πολυ κοσμο
-δεν εχει καθολου τουρισμο τωρα
-οταν λετε τωρα... εννοειτε Ιουνιο?
-οχι εννοω απο την Επανασταση και μετα...
ανταλαζουμε ματιες με τον husband και συνεχιζω...
-μα δεν εχουν ησυχασει τα πραγματα?
-καταστραφηκαμε κυρια! καταστραφηκαμε! κανεις δεν ερχεται πια! ολοι φοβουνται! τα πλοια που εκαναν κρουαζιερα στο Νειλο ηταν 220 και δουλευουν πια τα 20, τα ξενοδοχεια υπολειτουργουν... πειναμε...
-..........
-μας κατεστρεψε ο Μορσυ, μας πηρε και τα λιγα που ειχαμε.... αλλα θα αλλαξει αυτο!
-Τι εννοειτε?
-Την αλλη Κυριακη... Θα γινει η νεα Επανασταση!
Attachments
Last edited:
