Ηνωμένο Βασίλειο Όχι μιά.....αλλά έξι βραδιές στο Notting Hill !!

[Klair]

Ευχαριστώ πολύ @Klair.
Ο χρόνος δεν θα είναι πολύς, οπότε ότι προλάβουμε. Θα είναι αρχές Ιουνίου, οπότε πιστεύω να είναι και ο καιρός καλύτερος και να βοηθήσει στις βόλτες μας.

Πάντα ο καιρός παίζει καθοριστικό ρόλο στα ταξίδια και μπορεί να τα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό. Εύχομαι να σας κάνει θαυμάσιο καιρό και να ευχαριστηθείτε τις βόλτες σας.

 

[Smaragda53]

Τέλεια ιστορία, δεν την είχα διαβάσει. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα για μένα γιατί έχω να πάω στο Λονδίνο από το 1976, δηλαδή πόσα χρόνια? κάτσε να υπολογίσω... 46! Παναγία μου! Πέντε χρόνια έζησα εκεί και ήταν ένα τελείως διαφορετικό Λονδίνο. Τα μοναδικά μοντέρνα κτίρια ήταν το Μπάρμπιγκαν και η Tate modern, άντε και λίγα κτήρια γραφείων. Δεν υπήρχαν τραπεζάκια έξω, ακόμα και το κατακαλόκαιρο έπινες τον καφέ σου ή τη μπύρα σου μέσα! Το φαγητό ήταν επιεικώς χάλια (το εγγλέζικο) και δεν υπήρχαν πολλά ξένα εστιατόρια της προκοπής τότε. Οι άνδρες στο Σίτυ κυκλοφορούσαν με μελόν και ομπρέλα, το Πόρτο Μπέλλο είχε μεν το παζάρι, αλλά ήταν μια βρώμικη υποβαθμισμένη περιοχή, όπως και το Notting Hill. Τα λεωφορεία και οι τηλεφωνικοί θάλαμοι ήταν ακόμα αυτά τα παλιά που βλέπουμε στις σειρές της ΄Αγκαθα Κρίστι καθώς και όλες οι μεγάλες γυναίκες που σε αποκαλούσαν "dear", έμοιαζαν περίπου με τη Μις Μαρπλ και πολλές είχαν ροζ, γαλάζια και μωβ μαλλιά. Στα σινεμά μπορούσες να καπνίσεις βλέποντας το έργο. Η Carnaby street έπνεε τα λοίσθια, ακούγαμε μετά μανίας Jethro Tull και φοράγαμε όσο γινόταν πιο στενά ρούχα. Τι μου θύμησες!

 

[Borealis]

Τέλεια ιστορία, δεν την είχα διαβάσει. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα για μένα γιατί έχω να πάω στο Λονδίνο από το 1976, δηλαδή πόσα χρόνια? κάτσε να υπολογίσω... 46! Παναγία μου! Πέντε χρόνια έζησα εκεί και ήταν ένα τελείως διαφορετικό Λονδίνο. Τα μοναδικά μοντέρνα κτίρια ήταν το Μπάρμπιγκαν και η Tate modern, άντε και λίγα κτήρια γραφείων. Δεν υπήρχαν τραπεζάκια έξω, ακόμα και το κατακαλόκαιρο έπινες τον καφέ σου ή τη μπύρα σου μέσα! Το φαγητό ήταν επιεικώς χάλια (το εγγλέζικο) και δεν υπήρχαν πολλά ξένα εστιατόρια της προκοπής τότε. Οι άνδρες στο Σίτυ κυκλοφορούσαν με μελόν και ομπρέλα, το Πόρτο Μπέλλο είχε μεν το παζάρι, αλλά ήταν μια βρώμικη υποβαθμισμένη περιοχή, όπως και το Notting Hill. Τα λεωφορεία και οι τηλεφωνικοί θάλαμοι ήταν ακόμα αυτά τα παλιά που βλέπουμε στις σειρές της ΄Αγκαθα Κρίστι καθώς και όλες οι μεγάλες γυναίκες που σε αποκαλούσαν "dear", έμοιαζαν περίπου με τη Μις Μαρπλ και πολλές είχαν ροζ, γαλάζια και μωβ μαλλιά. Στα σινεμά μπορούσες να καπνίσεις βλέποντας το έργο. Η Carnaby street έπνεε τα λοίσθια, ακούγαμε μετά μανίας Jethro Tull και φοράγαμε όσο γινόταν πιο στενά ρούχα. Τι μου θύμησες!

H tate modern η σημερινή άνοιξε πολύ αργότερα και είναι σε παλιό σταθμό παραγωγής ρεύματος, υπήρχε άλλη σε μοντέρνο κτήριο πριν?

 

[Smaragda53]

H tate modern η σημερινή άνοιξε πολύ αργότερα και είναι σε παλιό σταθμό παραγωγής ρεύματος, υπήρχε άλλη σε μοντέρνο κτήριο πριν?

ναι, με συγχωρείς, το σκεφτόμουν κι εγώ αφού το έγραψα, είχαμε την Tate τότε και δίπλα εκεί υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα όπου μπαίνανε μόνο πρωτοποριακά έργα και την ονόμαζαν Τate modern

 

[Borealis]

ναι, με συγχωρείς, το σκεφτόμουν κι εγώ αφού το έγραψα, είχαμε την Tate τότε και δίπλα εκεί υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα όπου μπαίνανε μόνο πρωτοποριακά έργα και την ονόμαζαν Τate modern

δεν υπάρχει τίποτα για συγχώρεση, απλά και εγώ σκέφτηκα ότι ίσως είχαν κάπου την σύγχρονη συλλογή πριν μεταφερθεί στο εργοστάσιο

 

[Klair]

Τέλεια ιστορία, δεν την είχα διαβάσει. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα για μένα γιατί έχω να πάω στο Λονδίνο από το 1976, δηλαδή πόσα χρόνια? κάτσε να υπολογίσω... 46! Παναγία μου! Πέντε χρόνια έζησα εκεί και ήταν ένα τελείως διαφορετικό Λονδίνο. Τα μοναδικά μοντέρνα κτίρια ήταν το Μπάρμπιγκαν και η Tate modern, άντε και λίγα κτήρια γραφείων. Δεν υπήρχαν τραπεζάκια έξω, ακόμα και το κατακαλόκαιρο έπινες τον καφέ σου ή τη μπύρα σου μέσα! Το φαγητό ήταν επιεικώς χάλια (το εγγλέζικο) και δεν υπήρχαν πολλά ξένα εστιατόρια της προκοπής τότε. Οι άνδρες στο Σίτυ κυκλοφορούσαν με μελόν και ομπρέλα, το Πόρτο Μπέλλο είχε μεν το παζάρι, αλλά ήταν μια βρώμικη υποβαθμισμένη περιοχή, όπως και το Notting Hill. Τα λεωφορεία και οι τηλεφωνικοί θάλαμοι ήταν ακόμα αυτά τα παλιά που βλέπουμε στις σειρές της ΄Αγκαθα Κρίστι καθώς και όλες οι μεγάλες γυναίκες που σε αποκαλούσαν "dear", έμοιαζαν περίπου με τη Μις Μαρπλ και πολλές είχαν ροζ, γαλάζια και μωβ μαλλιά. Στα σινεμά μπορούσες να καπνίσεις βλέποντας το έργο. Η Carnaby street έπνεε τα λοίσθια, ακούγαμε μετά μανίας Jethro Tull και φοράγαμε όσο γινόταν πιο στενά ρούχα. Τι μου θύμησες!

@Smaragda53 έβαλα τη φαντασία μου να δουλέψει δημιουργώντας εικόνες με όλες αυτές τις retro πληροφορίες που μας μεταφέρεις. Θα πρέπει να ήταν μια εξίσου ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη εποχή. Αγαπημένοι οι Jethro Tull αλλά και τα στενά ρούχα και για μένα.

Αφιερωμένο:

 

[Smaragda53]

@Smaragda53 έβαλα τη φαντασία μου να δουλέψει δημιουργώντας εικόνες με όλες αυτές τις retro πληροφορίες που μας μεταφέρεις. Θα πρέπει να ήταν μια εξίσου ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη εποχή. Αγαπημένοι οι Jethro Tull αλλά και τα στενά ρούχα και για μένα.

Αφιερωμένο:

To "Aqualung" είχε λιώσει σ΄ένα φθηνό πικάπ που το βάζαμε στο πάτωμα για να είναι ίσιο, γιατί το τραπέζι ήταν στραβό!!!

 

[pavlos1985]

Συγχαρητήρια για την ταξιδιωτική ιστορία σου.

 

[Klair]

Συγχαρητήρια για την ταξιδιωτική ιστορία σου.

@pavlos1985 σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο. Χαίρομαι που σου άρεσε!

 

[Klair]

To "Aqualung" είχε λιώσει σ΄ένα φθηνό πικάπ που το βάζαμε στο πάτωμα για να είναι ίσιο, γιατί το τραπέζι ήταν στραβό!!!

@Smaragda53 Σε καμία συναυλία δεν πήγες μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια? Για θυμήσου...θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας περιγράψεις μια τέτοια εμπειρία! Στην Ελλάδα υπήρχε μεγάλη δίψα για συναυλίες, αλλά εκείνα τα χρόνια (1970-1980), ήταν σπάνια έως ανύπαρκτα τέτοια μουσικά γεγονότα. Η πρώτη συναυλία που πήγα ήταν το 1981 στον Rory Gallagher την οποία έχω περιγράψει σε ιστορία του @psilos3 πολύ παραστατικά. Από εκεί και μετά, δεν μπορώ να πω, άνοιξε πια ο δρόμος και έγιναν ωραία μουσικά δρώμενα και στη χώρα μας. Άντε, για πες τίποτα για το Λονδίνο του τότε.....

 

[Smaragda53]

@Smaragda53 Σε καμία συναυλία δεν πήγες μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια? Για θυμήσου...θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας περιγράψεις μια τέτοια εμπειρία! Στην Ελλάδα υπήρχε μεγάλη δίψα για συναυλίες, αλλά εκείνα τα χρόνια (1970-1980), ήταν σπάνια έως ανύπαρκτα τέτοια μουσικά γεγονότα. Η πρώτη συναυλία που πήγα ήταν το 1981 στον Rory Gallagher την οποία έχω περιγράψει σε ιστορία του @psilos3 πολύ παραστατικά. Από εκεί και μετά, δεν μπορώ να πω, άνοιξε πια ο δρόμος και έγιναν ωραία μουσικά δρώμενα και στη χώρα μας. Άντε, για πες τίποτα για το Λονδίνο του τότε.....

Δυστυχώς δεν πήγα σε καμιά συναυλία που πολύ θάθελα, δεν έφτανε το μηνιαίο budget. Ευτυχώς μετά εδώ στην Ελλάδα είχαμε το Ρόδον και τον Λυκαβηττό.
΄Εχω γράψει για τις διπλές βρύσες και για το κόλπο που χρησιμοποιούσαμε για να μην πληρώνουμε γκάζι, στην ιστορία του Γιάννη Σαρτο "2015-2021 ζώντας στο Λονδίνο για πέντε χρόνια".
Μόλις βρω το κέφι, θα γράψω καμιά ιστορία για Λονδίνο να γελάσουμε!