Όταν όλα πάνε διαφορετικά από ότι τα σχεδίασες!

[Kanel28]

Για μας η αποψινή νύκτα θα είναι μεγάλη(να περιμένουμε ή κάποια άλλη;

Ωραία τα γράφεις πάντως.Να είσθε καλά στην καινούρια στροφή της ζωής σας.

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι θα περιμένετε λιγάκι, γιατί θα πεταχτώ μέχρι το γειτονικό Manchester το Σαββατοκύριακο

 

[chris7]

Μπράβο, Kanel28.
Καταπληκτική γραφή. Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[maxoula]

Μπράβο κανελίτσα για το κείμενο. Γράφεις πολύ ωραία Ευτυχώς που είχες παρέα και η ταλαιπωρία σας μοιράστηκε. Καλή προσαρμογή

 

[mariath]

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι θα περιμένετε λιγάκι, γιατί θα πεταχτώ μέχρι το γειτονικό Manchester το Σαββατοκύριακο

Σαδίστρια! Μας έχεις κάνει όλους ν' αγωνιούμε και συ ...βολτάρεις!

 

[mitsmag]

Πολυ ωραια η ιστορια σου kanel 28. Πολύ ωραία η ροή του λόγου σου, βρίσκομαι και εγω μαζί σε ολη την ιστορια...Αναμενουμε για την συνεχεια! Give us more!
Ευχομαι ολα να πανε κατ' ευχην στην Αγγλια (να δειτε πολλους αγωνες μιας και μαντσεστερ σ/κ ακουω ).

 

[chris7]

Μπράβο, Kanel28.
Καταπληκτική γραφή. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Α, και Χρόνια σου Πολλά. Να τα εκατοστίσεις.

 

[Kanel28]

Μπράβο, Kanel28.
Καταπληκτική γραφή. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Α, και Χρόνια σου Πολλά. Να τα εκατοστίσεις.

Καλέ μου Chris σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για τα χρόνια πολλά. Να σαι καλά

Μπράβο κανελίτσα για το κείμενο. Γράφεις πολύ ωραία Ευτυχώς που είχες παρέα και η ταλαιπωρία σας μοιράστηκε. Καλή προσαρμογή

Σε ευχαριστώ πολύ maxoula. Εύχομαι ότι καλύτερο και σε εσένα. Είμαστε ξενιτεμένες και οι δύο

Σαδίστρια! Μας έχεις κάνει όλους ν' αγωνιούμε και συ ...βολτάρεις!

Χιχι μου αρέσει να σας παιδεύω λιγάκι...θα συνεχίσω σύντομα

Πολυ ωραια η ιστορια σου kanel 28. Πολύ ωραία η ροή του λόγου σου, βρίσκομαι και εγω μαζί σε ολη την ιστορια...Αναμενουμε για την συνεχεια! Give us more!
Ευχομαι ολα να πανε κατ' ευχην στην Αγγλια (να δειτε πολλους αγωνες μιας και μαντσεστερ σ/κ ακουω ).

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Αυτό με τους αγώνες είναι το μόνο σίγουρο!!!Θα δω όσους περισσότερους μπορώ

 

[battered_suitcase]

Καλή αρχή kanel! Τις καλύτερες ευχές μου, έστω κι αν δε σε ξέρω προσωπικά, γιατί δείχνεις ότι δεν το βάζεις κάτω στις δυσκολίες Έξτρα πόντους για το Μι. που δείχνει ιδανικός συνεργάτης στις αναποδιές

 

[Kanel28]

Καλή αρχή kanel! Τις καλύτερες ευχές μου, έστω κι αν δε σε ξέρω προσωπικά, γιατί δείχνεις ότι δεν το βάζεις κάτω στις δυσκολίες Έξτρα πόντους για το Μι. που δείχνει ιδανικός συνεργάτης στις αναποδιές

Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου...χαχα ναι δεν έχω παράπονο για τον Μι προσπαθεί ο καημένος

 

[Kanel28]

Αναδρομή

Η ανεύρεση σπιτιού στην Αγγλία αποδείχθηκε σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες. Η αναζήτηση είχε ξεκινήσει από πέρυσι το Μάιο, έκανε μια παύση στις καλοκαιρινές διακοπές και συνεχίστηκε με μεγαλύτερο ζήλο το φθινόπωρο.

Κάπου στα τέλη Αυγούστου ανακαλύπτω κάτι εισιτήρια για Λονδίνο κοψοχρονιά, στις αρχές Δεκέμβρη. Στις 6 Γενάρη, ο Μι ξεκινούσε τα μαθήματα, οπότε το πρόγραμμα ορίστηκε ως εξής: αρχές Δεκέμβρη το πρώτο σύντομο ταξίδι στο Λέστερ, για κλείσιμο σπιτιού, ανοίγματα λογαριασμών και τα συναφή και μια πτήση oneway κάπου στις αρχές του χρόνου...ευτυχώς ή δυστυχώς η πιο οικονομική πτήση μας προέκυψε στις 31 Δεκέμβρη. Στο τσακ το γλίτωσαν οι μαμάδες μας το εγκεφαλικό.

Η αναζήτηση σπιτιού πραγματοποιήθηκε μέσω των διαφόρων site ευρέσεως κατοικίας, μέσω μεσιτικών γραφείων καθώς και από κάποιους μεμονωμένους ιδιώτες. Μετά από πολλούς μήνες έρευνας και αποστολή άπειρων mail έγινε το ξεσκαρτάρισμα. Είχαμε καταλήξει σε 10 σπίτια. Το μόνο που έμενε ήταν η θέαση τους. Κατά συνέπεια, τα ραντεβού κλείστηκαν βάσει προτεραιότητας/προτίμησης σπιτιού και η μέρα του πρώτου ταξιδιού έφτασε αισίως.

Ως ψυχωτικοί με την οργάνωση που είμαστε εγώ και ο Μι (ευτυχώς ταιριάζουμε σε αυτό αλλιώς κάποιος θα είχε σκοτώσει τον άλλο σίγουρα ) ετοιμάσαμε ένα excel στο οποίο βάλαμε τις διευθύνσεις των σπιτιών, τον τύπο κατοικίας, το ύψος του ενοικίου και την ημέρα που ορίστηκαν τα ραντεβού. Είχαμε επίσης χρωματίσει τα σπίτια που ήταν στο top των προτιμήσεων μας όσο αφορά την εγγύτητα στα σημεία ενδιαφέροντος, την τιμή του ενοικίου καθώς και το μεσιτικό από το οποίο εκπροσωπούνταν. Την πρώτη μέρα λοιπόν θα βλέπαμε τα σπίτια που εκπροσωπούνταν από το μεσιτικό των πανεπιστημίων τα οποία και σε εξαιρετική τοποθεσία ήταν και το μεσιτικό δεν σου κρατούσε χρήματα για τη μεσολάβηση του στην εύρεση του σπιτιού.

Σημειωτέον ότι στα mail τους είχαμε ενημερώσει πλήρως για το πότε θέλουμε να μετακομίσουμε. Επίσης είχαμε απορρίψει προ πολλού τα μοιρασμένα σπίτια, καθότι και δεν θα είχαμε όλο το χώρο δικό μας και θα χρεωνόμασταν με το κεφάλι. Ακόμη απορρίφθηκαν και οι οργανωμένες εστίες γιατί: πρώτον, ήταν πανάκριβες και δεύτερον, δεν είχαμε καμία όρεξη να ξενυχτάμε, ακούγοντας μεθυσμένους φοιτητές να γκαρίζουν ακατάπαυστα...

Στις 3 Δεκέμβρη απόγευμα, φθάνουμε στο Λέστερ και στις 4 Δεκέμβρη το πρωί καταπιανόμαστε με τα ραντεβού των μεσιτικών του Πανεπιστημίου. Βρισκόμαστε με την υπάλληλο και παίρνουμε σβάρνα τα σπίτια. Θα βλέπαμε πέντε κατοικίες πρώτης επιλογής (τρία στούντιο και δυο one-bedflats) και ήμασταν πεπεισμένοι ότι θα κλείναμε άμεσα τη φωλίτσα μας.

Και στα πέντε σπίτια μπουκάραμε χύμα ενώ κατοικούνταν. Η υπάλληλος ζητούσε μια απλή συγνώμη, κοπάναγε πόρτες και εισερχόταν αδιακρίτως σε όλα τα δωμάτια για να μας τα δείξει. Οι καημένοι οι ένοικοι ήταν πολύ ευγενικοί.

Στο ένα σπίτι κατοικούσε μια νέα κοπελίτσα που είχε αραδιασμένα όλα της τα εσώρουχα στο καναπέ και φυσικά δεν πρόλαβε να τα συμμαζέψει. Αυτήν πήγαμε να την χάσουμε από την ντροπή της.

Στο άλλο ξυπνήσαμε έναν φοιτητή ο οποίος ήταν πολύ ευγενικά αγουροξυπνημένος, αλλά είμαι σίγουρη ότι από μέσα του θα ήθελα να μας πετάξει κανένα παπούτσι στο κεφάλι.

Στο τρίτο σπίτι πετύχαμε ένα ζευγάρι όπου η κοπέλα του ζευγαριού έπαιρνε εκείνη την ώρα το μπάνιο της και τραγουδούσε χαρωπή, Rihanna. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορέσαμε να δούμε το μπάνιο σε εκείνο το σπίτι αν και τη δική μας την έβλεπα αποφασισμένη να μπουκάρει μέσα προκειμένου να μας το δείξει. Δε λέω ήταν εξυπηρετική

Αφού είδαμε και τα δυο τελευταία σπίτια ήμασταν κατενθουσιασμένοι. Τα one-bedroomflat ήταν ακριβώς αυτό που ψάχναμε. Ευρύχωρα, ασφαλή, σε πολύ καλή περιοχή, με όλους του λογαριασμούς πληρωμένους και σε πολύ καλή τιμή για τα Αγγλικά δεδομένα.

– Σας άρεσε κάποιο από τα σπίτια μας ρωτάει η υπάλληλος;
– Ναι, απαντάμε και οι δυο με μια φωνή!
– Ωραία, επιστρέφουμε πίσω στο γραφείο για να κανονίσετε με την υπεύθυνη τα του συμβολαίου.

Έτσι όπως προχωρούσαμε προς το γραφείο με έτρωγε κάτι. Σκεφτόμουν ότι, αφού σε τρεις εβδομάδες μετακομίζουμε, γιατί αυτά τα σπίτια είναι ακόμη γεμάτα και χωρίς την παραμικρή ένδειξη ότι αυτοί που μένουν εκεί ξεκουμπίζονται.

– Ε, θα φύγουν λίγο πριν τις γιορτές ακούω τον Μι να λέει κάνοντας ταυτόχρονα δυνατά, την ίδια με σκέψη με εμένα. Παρόλα αυτά ρώτησα την υπάλληλο, η οποία με καθησύχασε( ; ) λέγοντας μου ότι αφού η υπεύθυνη σας είπε ότι μπορείτε να μετακομίσετε 31 Δεκέμβρη, έτσι θα είναι.

Επιστρέφουμε στο γραφείο και καθόμαστε αναπαυτικά στις καρεκλίτσες. Τελικά ήταν πολύ εύκολη η εύρεση σπιτιού μονολόγησα. Άλλωστε από τα υπολειπόμενα ραντεβού μόνο ένα σπίτι πληρούσε παρόμοιες προϋποθέσεις με τα σημερινά.

– Σας άρεσε κάποιο από τα σπίτια; μας ρωτά η υπάλληλος.
– Τα δυο one-bedflats! απαντώ με ενθουσιασμό
– Ωραία θα σας κάνω reservation από τώρα και μόλις έρθει η στιγμή θα υπογράψουμε το συμβόλαιο.
– Μπορούμε να το υπογράψουμε άμεσα της λέω αφού σε 3 εβδομάδες μετακομίζουμε όπως σας έχω ενημερώσει και στα mail που έχουμε ανταλλάξει...
– Εεε, ξέρετε αυτά τα σπίτια είναι διαθέσιμα από τον Ιούλιο του 2014...
– IBEGYOURBARDON?! Μα εμείς θέλουμε να μετακομίσουμε στις 31 του μήνα, σας έχω στείλει 35.000.000 mail που σας αναφέρω ξεκάθαρα πότε θέλουμε τα σπίτια, να τα έχω εδώ στο κινητό μου να σας τα δείξω... κάπου εδώ νιώθω το χέρι του Μι να μου ακουμπά την πλάτη και βγαίνω από το παραλήρημα.
– Τουλάχιστον έχουμε τα στούντιο διαθέσιμα για τις 31; ρωτά πιο ψύχραιμος ο Μι.
– Όχι, δυστυχώς και αυτά είναι κλεισμένα μέχρι το καλοκαίρι.
– Ε, τότε τι μας είχατε και περιφερόμασταν σαν τα χαϊβάνια όλο το πρωί και μην πω τίποτε χειρότερο, απαντώ στα ελληνικά..

Η υπεύθυνη βλέποντας με να μηχανεύομαι τρόπους να καταστρέψω το γραφείο της, μου πετά ένα ξερό:

– Συγνώμη κάποιο λάθος έγινε θα προσπαθήσω να σας βρω άμεσα κάτι. Α! Έχω δωμάτια σε ένα μοιρασμένο σπίτι 95 λίρες το άτομο την εβδομάδα μας απαντά όλο χαρά.
– Είσαι ΤΡΕΛΗ ΚΥΡΑ μου εδώ τα σπίτια που βλέπαμε ήταν όλο δικά μας με 115 λίρες και για τους δυο, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ @$^*&%$#; Αυτό θα απαντούσα σε ένα παράλληλο σύμπαν, αλλά περιορίστηκα σε ένα ξερό no thank you και εξαφανίστηκα πριν αυτοκαταστραφώ!

Απογοητευμένοι και οι δυο περπατάμε με σκυμμένο το κεφάλι.

– Εμ ήθελες να βρεις και σπίτι με την πρώτη κακομοίρα, μου απαντά ο δεύτερος μου εαυτός.
– Ναι ήθελα! του απαντώ, αφού τόσους μήνες κάναμε εμπεριστατωμένη έρευνα με χιλιάδες mail και τηλέφωνα, η περισσότερη δουλειά είχε γίνει.

Διακόπτοντας τη παράνοια μου ο Μι, μου λέει:

– Τουλάχιστον έχουμε ένα ακόμη καλό σπίτι να δούμε και ας τα σκάσουμε στο μεσιτικό. Αν δεν μας καθίσει και αυτό έχουμε και τα μπαλαντερ, κατώτερα μεν αλλά για αρχή δεν μας νοιάζει.
– Όντως δεν μας νοιάζει καλέ μου, του απαντώ και συνεχίζουμε την μέρα μας διευθετώντας τις υπόλοιπες εκκρεμότητες μας.

 

[galoz]

Δώσε την συνέχεια στο λαό..

 

[Kanel28]

Αισίως ξημερώνει η επόμενη μέρα. Το ραντεβού με το μεσίτη για το τελευταίο από τα top σπίτια, είχε οριστεί στις 14:30 έξω από το διαμέρισμα. Φτάνοντας στην περιοχή συνειδητοποιούμε ότι είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή. Βρίσκεται δίπλα στο κέντρο, στα πανεπιστήμια, στο σχολείο που θα δούλευα, κοντά στο σταθμό του τρένου, κοινώς άψογη! Επίσης το κτήριο μας πολύ όμορφο εξωτερικά με δική του αυλίτσα από πίσω!

– Θα πάρω να ακυρώσω τα υπόλοιπα ραντεβού λέω στο Μι χαρωπή. Αυτό είναι το σπίτι μας.
– Κάτσε βρε να το δούμε και μέσα, να σιγουρέψουμε το ύψος του ενοικίου και την ημερομηνία που θα είναι διαθέσιμο. Γουρούνι στο σακί θα πάρουμε; Άσε μην μας πουν πάλι ότι θα είναι ελεύθερο σε 3 χρόνια, μου απαντά.
– Καλά θα κρατηθώ, του λέω ναζιάρικα, αλλά πάμε λίγο πιο κοντά να περιεργαστούμε το κτήριο.

Γιατί ο μεσίτης μας μόνο Εγγλέζος δεν ήταν στο ραντεβού του. Μας είχε στήσει ήδη 20 λεπτά... Πλησιάζοντας την πόρτα του κτηρίου μας πλησιάζει μια κυρία με ένα φάκελο στο χέρι. Η μεσίτισα θα είναι, σκέφτομαι.
– Είστε από το τάδε γραφείο; την ρωτά ο Μι.
– Όχι είμαι από ένα άλλο, του απαντά, και περιμένω μια οικογένεια να δει το διαμέρισμα με αριθμό τάδε.
– Και εμείς για το ίδιο έχουμε έρθει! της απαντώ τσαμπουκαλεμένη.
– Καλό θα είναι να μην χάνετε το χρόνο σας, μου λέει με τουπέ, η οικογένεια που περιμένω θα έχει μετακομίσει μέχρι το βράδυ...

Την ώρα που ήμουν έτοιμη να της πετάξω την τσάντα μου στο κεφάλι της καταφθάνει η οικογένεια που περίμενε και μπαίνουν στο κτήριο για να δουν το σπίτι.

Ταυτόχρονα ένα μαύρο audi παίρνει με μπαντιλίκι τη στροφή φρενάρει απότομα μπροστά μας και σκαρφαλώνει πάνω στο πεζοδρόμιο! Από μέσα του πετιέται ένα κεφάλι και μας ρωτά:
– Είμαι από το τάδε μεσιτικό, με εσάς έχω ραντεβού;
– Ναι! του απαντάμε με μια φωνή.

Ήταν ο θεούλης ο μεσίτης μας ο οποίος πετά τα κλειδιά στο Μι και μας λέει να πάμε να το δούμε μόνοι μας το σπίτι γιατί δεν θέλει να πληρώσει parking για λίγη ώρα!!!

Έκπληκτοι παίρνουμε τα κλειδιά και μπαίνουμε στο κτήριο για να δούμε το διαμέρισμα. Το σπίτι βρισκόταν στο δεύτερο όροφο κάτι το οποίο ήταν εξαιρετικό για μένα την φοβιτσιάρα. Φτάνοντας έξω από την πόρτα βλέπουμε να βγαίνει από μέσα η οικογένεια με την άλλη μεσίτισα και να φεύγουν τρέχοντας σαν να θέλουν να προλάβουν να το κλείσουν πριν από μας.

– Μπες μέσα να το δούμε, γρήγορα! μου λέει ο Μι και ουσιαστικά με τραβά από το χέρι, με βάζει μέσα και μετά από δύο ακριβώς λεπτά με σπρώχνει προς την έξοδο.
– Τώρα τρέχουμε, μου λέει ενώ εγώ προσπαθώ να του πω πως δεν τα έχω ελέγξει όλα όπως θα ήθελα...

Η αλήθεια είναι ότι στα λίγα λεπτά που το είδα ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε. Εξοπλισμένο με όσα έπιπλα έπρεπε, ζεστό, με το μπάνιο του, δωμάτιο σοφιτούλα και μια πορτούλα που οδηγούσε στον κήπο. Το μόνο πρόβλημα που είχε είναι ότι ήταν σαν βομβαρδισμένο από βρώμα και ότι λογής φαγητό μπορούσες να φανταστείς – πραγματικά πολύ βρώμικο! Όπως μας είπε έπειτα ο μεσίτης, πρόσφατα είχαν φύγει οι ενοικιαστές –δύο φοιτητές– και δεν είχε προλάβει να έρθει το συνεργείο του καθαρισμού. Τρόμαξα είναι η αλήθεια λίγο από τη βρώμα αλλά ήταν τόσο τέλειο το σπίτι που φύγαμε και οι δυο τρέχοντας μη τυχόν και το προλάβουμε...

Μας φορτώνει ο Βρετανο-ινδός μεσίτης μας στην κούρσα του και μας λέει χαιρέκακα:

–Το μεσιτικό γραφείο της άλλης είναι 3 χιλιόμετρα από εδώ και το δικό μου δίπλα. Αν σας άρεσε δεν προλαβαίνει να το κλείσει αυτή... μουχαχαχαχα! Θα υπογράψετε ένα προσυμφωνητικό για να γίνει το ρεζερβεϊσον και μετά έχετε δυο μέρες να επεξεργαστείτε το σπίτι και να υπογράψετε το συμβόλαιο. Ωραία δουλεύουν εδώ στην Αγγλία (sic) σκεφτόμουν, ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς...ε;!

Η πρόταση ήταν πράγματι άκρως δελεαστική και αμέσως συμφωνήσαμε. Όντως περιεργαστήκαμε το σπίτι τις επόμενες μέρες και καταγράψαμε μαζί με το μεσίτη γραπτά και φωτογραφικά οποιεσδήποτε ζημιές είχε και έπρεπε να φτιαχτούν μέχρι να μετακομίσουμε. Το μόνο ουσιαστικό πρόβλημα ήταν η καθαριότητα και το παράθυρο του σαλονιού που έχασκε: είχε σπάσει μια από τις ασφάλειες με αποτέλεσμα να μην κλείνει εντελώς και να μπαίνει κρύο. Στο συμβόλαιο που υπογράψαμε υπήρχε αντίγραφο της καταγραφής που κάναμε με τον μεσίτη και μας διαβεβαίωσε πως θα παραλάβουμε το σπίτι με επισκευασμένες όλες τις ζημιές και καθαρό, οπότε ησυχάσαμε τελείως!

Την μέρα της υπογραφής του συμβολαίου πέρασα εξαιρετικά στο μεσιτικό γραφείο! Είχα αφήσει τον Μι να διαβάζει το πολυσέλιδο συμβόλαιο και είχα μια άκρως απολαυστική κουβέντα με τον εικοσιπεντάχρονο Βρετανο-ινδό μεσίτη μας. Είχε αρκετές απορίες για την Ελλάδα και έπρεπε να του τις λύσω. Καταγόταν από το Punjab της Ινδίας αλλά είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στη Βρετανία. Θεωρούσε τον εαυτό του απόγονο του Μ. Αλεξάνδρου όπως και όλη του η οικογένεια. Ακόμη, μου είπε ότι οι περισσότεροι τον περνούν για Έλληνα επειδή είναι ψιλοσκούρος και έχει μεγάλη μύτη

Επίσης στεναχωρήθηκε πάρα πολύ όταν του είπα ότι στην Ελλάδα ελάχιστοι πιστεύουν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου και ήταν πεπεισμένος ότι κάποτε ο Δίας περπάτησε στον Όλυμπο. Την ώρα που άκουγα όλα αυτά σκεφτόμουν μήπως η εκπομπή του Λιακόπουλου έχει γίνει διεθνής και εκπέμπει και από Αγγλικές συχνότητες...

Αφού υπογράψαμε το συμβόλαιο και πήραμε τα κλειδιά στο χέρι, πήγαμε μια τελευταία φορά να δούμε το σπίτι μας αφού την επόμενη μέρα επιστρέφαμε στην Ελλάδα. Φαινόταν πολύ όμορφο και ζεστό παρόλη τη ζημιά του παραθύρου, μονάχα η μπίχλα δεν μας επέτρεψε να το χαρούμε πλήρως. Πριν φύγουμε κανονίσαμε και διάφορες λεπτομέρειες όπως: ένα πάπλωμα, κάποια σκεύη και κάποια πράγματα που θα χρειαζόμασταν τις πρώτες μέρες, μέχρι να παραλάβουμε τις κούτες από την Ελλάδα! Ας είναι καλά μια Αγγλίδα φίλη, η οποία προθυμοποιήθηκε να μας τα προσφέρει και να ελέγξει αν έχουν γίνει όλα όσα πρέπει στο σπίτι μας πριν έρθουμε οριστικά.

Μαζί της είχαμε κλείσει ραντεβού 31 Δεκεμβρίου 18:30 το απόγευμα για να πάρουμε ό,τι χρειαζόμασταν.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, οι μέρες μέχρι την αναχώρηση μας κύλησαν όπως σας είπα και στην εισαγωγή. Χαιρετούρες και ρύθμιση των τελευταίων εκκρεμοτήτων. Ταυτόχρονα γινόταν καθημερινός βομβαρδισμός email στον μεσίτη μας για να γίνουν όλα όσα έπρεπε. Παραμονή των εορτών μας έρχεται η επιβεβαίωση ότι όλα έχουν γίνει όπως πρέπει και το σπιτάκι μας περιμένει. Η φίλη μας η Αγγλίδα δυστυχώς είχε φύγει από το Λέστερ για το πατρικό της γιατί είχε πλημμυρίσει (φανταστείτε ότι οι περιοχές αυτές βρίσκονταν κάτω από το νερό από τέλη Δεκεμβρίου) και ήθελε να βοηθήσει τους γονείς της οπότε δεν μπορούσε να μας πιστοποιήσει την κατάσταση... Θα επέστρεφε και εκείνη μαζί μας στις 31.

31 Δεκεμβρίου 16:55. Το τρένο μας φτάνει στο παγωμένο Λέστερ.