Όνειρο ζωής

[marydim]

γεια σας.ονομαζομαι ηλιας και ειμαι 28 ετων..ενα ονειρο με κυνηγαει απο μικρο παιδι και τα τελευταια χρονια τεινει να γινει εμμονη..η μεταναστευση στις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμμενα στη νεα υορκη...ειμαι πολυ απογοητευμενος απο την χωρα που ζω και μεγαλωσα,την αγαπω αλλα το μυαλλο μου και η καρδια μου ειναι στην νεα υορκη.δεν ξερω τον λογο για τον οποιο ξεκινησα να το σκεφτομαι ομως το μονο σιγουρο ειναι πως επειδη στην ζωη μου μεχρι στιγμης πολλα ονειρα πηγαν χαμμενα,αυτο δεν θα το αφησω να παει χαμμενο...θα ηθελα την βοηθεια σας οποιουδηποτε θα μπορουσε να με συμβουλεψει..να ειστε ολοι καλα

Έχουνε όρια τα όνειρα;

 

[Yorgos]

Αν πάντως παντρευτείς μία ευκατάστατη αμερικανίδια λύνεται και το πρόβλημα παραμονής και το πρόβλημα εργασίας!

Επειδή μάλλον η Αμερικανίδα που πληροί τις άνωθεν προϋποθέσεις δε θα είναι και ακριβώς η Wedny Combattente (τώρα κάποιοι γκουγκλάρουν, το ξέρω) αλλά θα είναι μάλλον σαν την εικονιζόμενη κυρία, λύνεται το πρόβλημα παραμονής και εργασίας μεν, ξεκινά το πρόβλημα στύσης δε. Μην τα θες και όλα δικά σου....
http://1.bp.blogspot.com/_bY2g7Aeo4i0/TK4dmflD8WI/AAAAAAAAAMw/760x562Tr8s/s1600/fatlady.jpg

Στα σοβαρά τώρα, αν δεν έχεις παιδιά-σκυλιά-ασθενείς γονείς κλπ, το μόνο σου πρόβλημα είναι η βίζα. Όλα τα άλλα (δύσκολη απόφαση, δυνατότητα ή μη προσαρμογής, οικονομική αποκατάσταση) εξαρτώνται από σένα. Μπορεί να τα καταφέρεις, μπορεί και όχι, αλλά αν νομίζεις πως αξίζει τον κόπο η προσπάθεια, έστω και ως εμπειρία ζωής, γιατί να μην το δοκιμάσεις; Κι έχεις και συγγενείς εκεί, ό,τι πρέπει για ένα διερευνητικό ξεκίνημα. Ε, κι αν δεν κάτσει, δεν έκατσε. Δεν έχει εγγυήσεις η ζωή, αλλά τουλάχιστον μπορείς να παίξεις το ρίσκο σου και να το χαρείς είτε χάσεις είτε κερδίσεις.

 

[traveladdict]

Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά τα πράγματα στην Αμερική είναι πολύ δύσκολα.
Αν δεν έχεις κάποιο δυνατό πτυχίο, ή φοβερές γνώσεις σε κάποιο συγκεκριμένο κλάδο, θα πουλάς λουκάνικα στο δρόμο. Νομίζω ότι δεν είναι αυτό το όνειρο σου.
Σαν και σένα πάνε κάθε χρόνο εκατομμύρια, ο ανταγωνισμός είναι ανελέητος και για να χτυπήσεις μια καλή δουλειά - και όχι ψήστης στα Μακντόναλντς - πρέπει να είσαι ο ένας στους χίλιους. Τουλάχιστον...
Να ξέρεις ότι πίσω από σένα θα υπάρχουν το λιγότερο άλλοι 20, που θα επωφθαλμιούν τη δουλειά σου και θα σου σκάβουν το λάκκο για να τη χάσεις και να πάρουν τη θέση σου.
Επομένως, οι ρυθμοί - ιδιαίτερα σε μια πόλη όπως η Ν.Υ. - είναι εξοντωτικοί και απάνθρωποι κάτι εντελώς άγνωστο στον μέσο έλληνα που πάει εκεί για δουλειά.
Αυτοί που σπουδάζουν εκεί, έχουν το χρόνο να μπουν στο κλίμα και προσαρμόζονται.

Θα προσθέσω εδώ, αυτό ακριβώς που έγραψα σε άλλο τόπικ, για μόνιμη εγκατάσταση μιας συμφορουμίτισας στο Παρίσι:

Αυτό που πρέπει να προσέξεις και να σου γίνει βίωμα στο εξωτερικό είναι ότι πρέπει να δουλέψεις πραγματικά και όχι να πιστεύεις ότι δουλεύεις.
Αυτό είναι το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι έλληνες, που πάνε έξω και σύντομα προσγειώνονται στη σκληρή πραγματικότητα.
Αν πιστεύεις ότι μπορείς να εργαστείς σκληρά, να σου λέει ο προϊστάμενος σου να μείνεις παραπάνω και συ να μη του λες ότι έχεις κανονίσει, να είσαι το πρωί στην ώρα σου - νταν - να τηρείς τις διορίες που σου βάζουν χωρίς να βλέπεις παντού αδικίες, καταπατημένα δικαιώματα και συνομοσίες, τότε ίσως και να μπορέσεις να μείνεις εκεί.

Αν όμως έχεις συνηθίσει να δουλεύεις όπως οι περισσότεροι έλληνες και να λουφάρεις όποτε μπορείς, να λες ότι δεν προλαβαίνεις, να βρίσκεις δικαιολογίες γιατί η δουλειά σου έμεινε πίσω, ή να μπαίνεις στο facebook και στο travelstories σε ώρα εργασίας όταν ο προϊστάμενος σου δεν είναι εκεί, τότε μη μπαίνεις καν στον κόπο να πας.
Μείνε εδώ.

 

[turms]

προσωπικα θεωρω οτι στις ΗΠΑ, ειναι οτι πιο δυσκολο για αυτο που λεει ο traveladdict, για εμας τους Ελληνες...
σε καποιες αλλες χωρες, και ευρωπης και εκτος ΕΕ, τα πραγματα ειναι ενα κλικ πιο βατα...
οι ΗΠΑ εχουν αλλη κουλτουρα+φιλοσοφια περι δουλειας + ζωης...το "ζω για να δουλευω" το συναντας εκει περισσοτερα απο οποιαδηποτε αλλη χωρα του Δυτικου κοσμου....

χωρις ομως να αποκλειεται οτι μπορεις να πετυχεις κατι...στο φιναλε οπως ειπε o Yorgos αν δεν εχεις παιδια, σκυλια, γατια....

 

[piccolo_mondo]

Παιδια ελεος! Ακουω για τους Ελληνες κ δεν μιλαω, αλλα ελεος! Σε πολλα πραγματα ειμαστε καφροι ναι, κ τα σκουπιδια μας θα τα πεταξουμε παντου κ πολλα αλλα, γιατι ετσι, ειμαστε μ@λ@κες.. Αλλα ελεος, με την δουλεια κ το εξωτερικο! Μια χαρα τα καταφερνουμε, κ μαλιστα πολυ καλυτερα απα αλλους "πολιτισμενους" Ευρωπαιους, που αν δεν τους εξηγησεις κ την παραμικρη λεπτομερεια δεν προχωρουν κ δεν βρισκουν λυσεις (ενω εμεις που εχουμε την λαμογια μεσα μας, μαθαμε να ελισσομαστε) .. Μια χαρα πανεξυπνοι (κ κουτοπονηροι, αλλα αυτο ειναι αλλο) ειμαστε κ μια χαρα μπορουμε να ανταπεξελθουμε κ σε σκληρο ωραριο, κ προοδευουμε κ διακρινομαστε κ πολλα αλλα... Τα καλυτερα παιδια ειμαστε.. κ δεν αερολογω, εχω προσωπικη εμπειρια, κ πραγματικα πιστευω οτι διαπρεπουν οι Ελληνες στο εξωτερικο, ακριβως γιατι ενα μυαλο εφυες ανθιζει σ'ενα περιβαλλον αξιοκρατικο (κατι που λειπει απο την πατριδα μας)

Φυσικα κ ειναι δυσκολα στο εξωτερικο κ φυσικα κ υπαρχει τεραστιος ανταγωνισμος, but let the best man win, αρκει να υπαρχουν σοβαρες προθεσεις.

 

[varioAthens]

Αν όμως έχεις συνηθίσει να δουλεύεις όπως οι περισσότεροι έλληνες και να λουφάρεις όποτε μπορείς, να λες ότι δεν προλαβαίνεις, να βρίσκεις δικαιολογίες γιατί η δουλειά σου έμεινε πίσω, ή να μπαίνεις στο facebook και στο travelstories σε ώρα εργασίας όταν ο προϊστάμενος σου δεν είναι εκεί, τότε μη μπαίνεις καν στον κόπο να πας.
Μείνε εδώ.

Μήπως μπερδεύεις την πλειοψηφία των ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους? Γιατί στη 2η κατηγορία, σε πληροφορώ ότι και σκληρά εργάζονται, και στην ώρα τους πηγαίνουν, και υπερωρίες κάθονται χωρίς να τις πληρώνονται και δεν βγάζουν ούτε κιχ, και για το πλέον αυτονόητο -την άδειά τους- τους βγαίνει το λάδι για να την πάρουν (μη συζητήσω για άλλες παροχές π.χ. μητρότητας κ.λ.π. κ.λ.π.), και στην τελική, μία ματιά να ρίξεις σε έρευνες που έχουν γίνει, οι δήθεν "τεμπέληδες" έλληνες φθάνουν να εργάζονται διπλάσιες ώρες (ίσως και σε 2ες δουλειές) από τους ευρωπαίους συναδέλφους τους και να πληρώνονται και τα μισά λεφτά... Δεν ξέρω που εργάζεσαι εσύ και έχεις αποκομίσει τέτοιες εμπειρίες αλλά καλό θα ήταν να ην βγάζουμε αβίαστα τέτοια συμπεράσματα και να τους τσουβαλιάζουμε όλους στην ίδια κατηγορία...

Υ.Γ. και δεν είμαι στο γραφέιο μου την ώρα που γράφω αυτό το ποστ, κάνοντας λούφα...

 

[turms]

ειδικα αυτο με τις αδειες και τις υπερωριες...
θυμαμαι στην προηγουμενη δουλεια μου, αυτη η εμμονη με τις υπερωριες...
ακομα και αν ημουνα στο facebook και στο travelstories δεν ειχε σημασια..αρκει να φαινεται οτι καθεσαι παραπανω...χωρις να τις πληρωνεσαι φυσικα..
και το αλλο με τις αδειες...
δεδομενο εινια οτι η εταιρεια εκλεινε καθε χρονο 1 με 15 Αυγουστου...
αλλα αν ελεγες τιποτα για ταξιδι κλπ 1 με 15 Αυγ. και το ακουγε ο "απο - πανω" ακουγες το γνωστο: καλα, μην το χεις και σιγουρο...εχουμε πολυ δουλεια και δεν ξερουμε ακομα ποτε θα κλεισουμε....
δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω αυτη την εμμονη καποιων εργοδοτων, να αφηνουν το θεμα αδεια για την τελευταια στιγμη...και καλα "εχουμε πολυ δουλεια", οπως και οτι πρεπει ντε και καλα να κλεισει η εταιρεια 1-15 Αυγουστου....
ενω ενας προγραμματισμος απο νωρις για τις αδειες ειναι 100 φορες πιο λογικος και αποδοτικος...ουτως ώστε η επιχειρηση-εταιρεια-υπηρεσια να λειτουργει ικανοποιητικα ακομα και 1-15 Αυγ.

 

[turms]

και ναι...ειμαι στο travelstories, και ΔΕΝ ειμαι Δημ.Υπαλληλος....

 

[ZephX]

1.Μεταναστευτικό ζήτημα

Το να μεταναστεύσει κάποιος στην Αμερική πλέον είναι σχεδόν απίθανο. Εκτός και αν κερδίσεις την πράσινη κάρτα μέσω της λοταρίας που στατιστικά είναι επίσης σχεδόν απίθανο. Και να τελειώσεις πανεπιστήμιο στην Αμερική θα χρειαστεί να φύγεις. Ακόμα μέσω γάμου είναι δύσκολο. Τόσο δύσκολο που ζευγάρια που είναι μαζί χρόνια και έχουν προβλήματα με το να αποδείξουν ότι η σχέση τους είναι αληθινή και να πάρουν πράσινη κάρτα.

2.

Έχω πτυχίο αγγλικής φιλολογίας και βιβλιοθηκονομίας και σκεφτόμουν για κάποιο μεταπτυχιακό εκεί, όπως είπατε, και μετά με κάποιον τρόπο να 'τρυπώσω' σε κάποια δουλειά μέσω πανεπιστημίου.

Όταν λες μεταπτυχιακό εννοείς μάστερ ή διδακτορικό? Θέλεις να σου πω πως είναι η πραγματικότητα? Στο Μάστερ θα πληρώσεις τα μαλλιά της κεφαλής σου χωρίς κανένα λόγο. Για μεταναστευτικούς λόγους το μάστερ είναι άχρηστο. Τα Terminal Master συνήθως χρησιμεύουν σε άτομα που θέλουν να κάνουν διδακτορικό μετά αλλά το bachelor πτυχίο τους ήταν σε άλλο τομέα. Ή σε άτομα που ήδη ζουν εκεί, εργάζονται σε κάποιο τεχνικό επάγγελμα και μπορεί να τους βοηθήσει μισθολογικά αφού τελειώσουν ή να μπουν σε κάποιο άλλο τμήμα του τομέα που ήδη εργάζονται. Ή για αυτούς που θέλουν year off και δεν θέλουν να αφήσουν κενό το βιογραφικό τους. Για διδακτορικό εάν μπορείς να μπείς σε τοπ 20 πρόγραμμα, έχεις αντοχές στην πολιτική του να γλύφεις ασταμάτητα και να βρεθείς μετά απο τουλάχιστον 5 χρόνια να διδάσκεις στην "Introduction to..." μέση του πουθενά φοιτητές που δεν ενδιαφέρονται, με καμία προοπτική για tenure ενώ βγάζεις 35,000 δολλάρια το χρόνο, τότε κάντο. Θα σου δώσει το πανεπιστήμιο H1B και όταν τα 5 χρόνια περάσουν θα σου αρνηθούν να σου δώσουν πράσινη κάρτα με τη δικαιολογία ότι θα τους κοστίσει πολύ ακριβά.

3. Εργασιακές Συνθήκες κτλ

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουν μερικοί τι σημαίνει μεσαία τάξη στο εξωτερικό και τι στην Ελλάδα. Ειδικότερα μικρομεσαία. Αν κάποιος δουλεύει στο middle office management (οι περισσότερες από αυτές τις θέσεις δεν είναι στη ΝΥ btw) δεν θεωρείτε ότι έχει καμία σπουδαία καριέρα με τα Αμερικάνικα δεδομένα και ακόμα χειρότερα, έχει χειρότερη ζωή από έναν απλό Έλληνα ιδιωτικό υπάλληλο.

Για να μπείς στο executive line πλέον των Fortune 500s (και να γίνεις στέλεχος με την Αμερικάνικη έννοια και ΟΧΙ την Ελληνική) το κάνεις μέσω απο Grad Schemes όταν τελειώνεις πανεπιστήμιο ή περνώντας από τα 4 ελίτ ξαδερφάκια (Investment Banking, Biglaw, Big 4 Accounting, Strategy Consulting). Εαν δεν υπάρχει ήδη αυτό στο βιογραφικό σου, τότε μπορείς να το ξεχάσεις.

Όσο για sectors όπως τέχνες, media, πολιτική κτλ. Στην αρχή πληρώνουν ΧΑΛΙΑ (και τα περισσότερα άτομα που δουλεύουν σε αυτούς τους τομείς στις μεγάλες πόλεις τους ζουν οι δικοί τους). Αλλά πέρα από αυτό είναι ακόμα πιο επιλεκτικοί από τις μεγάλες τράπεζες κτλ. Οπότε αν στο βιογραφικό σου δεν υπάρχει Ivy Type πανεπιστήμιο τότε μπορείς να τα ξεχάσεις και αυτά.

4. Στην Αμερική εάν βγάζεις πολλά λεφτά ή εάν βρίσκεσαι σε πορεία να βγάλεις πολλά λεφτά τότε αξίζει να δοκιμάσεις. Διαφορετικά άστο καλύτερα. Το να το κάνεις ότι έχεις το Johns Hopkins ή το Mass General δίπλα σου αν το HMO σου δεν επιτρέπει να πας εκεί και σε στέλνει σε ένα τριτοκλασάτο (στην καλύτερη) for profit νοσοκομείο με εισαγόμενους γιατρούς από το Pakistan. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στον τομέα της υγείας αλλά σε όλες τις υπηρεσίες.

 

[traveladdict]

Μήπως μπερδεύεις την πλειοψηφία των ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους? Γιατί στη 2η κατηγορία, σε πληροφορώ ότι και σκληρά εργάζονται, και στην ώρα τους πηγαίνουν, και υπερωρίες κάθονται χωρίς να τις πληρώνονται και δεν βγάζουν ούτε κιχ, και για το πλέον αυτονόητο -την άδειά τους- τους βγαίνει το λάδι για να την πάρουν (μη συζητήσω για άλλες παροχές π.χ. μητρότητας κ.λ.π. κ.λ.π.), και στην τελική, μία ματιά να ρίξεις σε έρευνες που έχουν γίνει, οι δήθεν "τεμπέληδες" έλληνες φθάνουν να εργάζονται διπλάσιες ώρες (ίσως και σε 2ες δουλειές) από τους ευρωπαίους συναδέλφους τους και να πληρώνονται και τα μισά λεφτά... Δεν ξέρω που εργάζεσαι εσύ και έχεις αποκομίσει τέτοιες εμπειρίες αλλά καλό θα ήταν να ην βγάζουμε αβίαστα τέτοια συμπεράσματα και να τους τσουβαλιάζουμε όλους στην ίδια κατηγορία...

Υ.Γ. και δεν είμαι στο γραφέιο μου την ώρα που γράφω αυτό το ποστ, κάνοντας λούφα...

Κάνεις το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι: Μπερδεύεις την εργασία με την απασχόληση. Οι έλληνες απασχολούνται, αλλά δεν εργάζονται.
Δηλαδή απασχολούνται περισσότερες ώρες, αλλά παράγουν το μισό έργο. Αυτό είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανένας.
Αν δούλευαν σκληρά, θα είχαν τα ωράρια που τους αναλογούν.
Ξέρεις εσύ καμμιά ιδιωτική επιχείρηση, που να παίρνεις τηλέφωνο και να μη πέφτεις πάντα σε κάποιο άσχετο, που δεν ξέρει τι του γίνεται?

Δυστυχώς η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία έχει επικρατήσει και στον ιδιωτικό τομέα: Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό! Ή μη μου μιλάτε, έχω δουλειά, ή δεν πρόκειται να ξεσκονίσω το γραφείο μου, την καθαρίστρια τι την έχουμε? Σιγά μη πλύνω τα φλιτζάνια του καφέ (που στέκονται στο νεροχύτη...), εγώ πληρώνομαι για γραμματέας. Ή το άλλο το αμίμητο: αυτό δεν είναι δουλειά μου, εγώ έχω ειδίκευση να τυπώνω λαχανοπορτοκαλί φωτοαντίγραφα Α3 με γαλάζιες ρίγες, μη μου δίνετε κανονικά φωτοαντίγραφα, να το κάνει άλλος! Α δεν μπορώ να κάτσω υπερωρία έχω κανονίσει να πάω για καφέ με τις φίλες μου ( το έχω ακούσει πολλάκις αυτό), δεν θα καθίσω να σκοτωθώ κιόλας για να κονομάει άλλος ( ενώ εσύ δουλεύεις τζάμπα και δεν πληρώνεσαι...) και το κλασικό: δεν προλαβαίνω...

Εγώ δουλεύω το μισό χρόνο στην Ελλάδα και το μισό στην Αμερική.
Σε πληροφορώ ότι είναι η μέρα με τη νύχτα. Το τι χάσιμο χρόνου πέφτει εδώ δεν λέγεται. Όλες οι κοπέλες έχουν στα γραφεία τους περιοδικά και στα συρτάρια τους μανό και καλλυντικά. Καταλαβαίνεις τι γίνεται μόλις φεύγει ο διευθυντής. Και οι άντρες μπαίνουν στο ιντερνετ και βλέπουν μπάλα. Μόλις επιστρέψει, όλοι πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά...
Άντε να τα κάνεις αυτά εκεί... Φεύγεις την ίδια ώρα.

Και θα σου πω και κάτι: Αν κάποιος δουλεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, αν δεν μείνει ευχαριστημένος την κάνει κανονικά και πάει αλλού. Ειδικά σήμερα στην Ελλάδα οι καλοί υπάλληλοι που αποδίδουν είναι περιζήτητοι. Θα πεταχτούν έξω τρεις άχρηστοι και θα μείνει ένας που θα δουλεύει. Αλλά είπαμε: η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Σιγά μη φύγει. Και να χάσει την αποζημίωση? Εκεί λοιπόν, κάθεται και τρώει όλα τα σκ... της μιζέριας και της αντιπαραγωγικότητας. Και μετά παραπονιέται. Καλά που ήρθε και η κρίση για να καθαρίζει σιγά σιγά το τοπίο. Όποιος δεν θέλει, ας κάτσει στο σπιτάκι του να βλέπει τον Αυτιά.

Όσο για τα υπόλοιπα, με κάλυψε πλήρως ο ZephX. Είναι ακριβώς όπως τα λέει.

 

[varioAthens]

Δυστυχώς η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία έχει επικρατήσει και στον ιδιωτικό τομέα: Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό! Ή μη μου μιλάτε, έχω δουλειά, ή δεν πρόκειται να ξεσκονίσω το γραφείο μου, την καθαρίστρια τι την έχουμε? Σιγά μη πλύνω τα φλιτζάνια του καφέ (που στέκονται στο νεροχύτη...), εγώ πληρώνομαι για γραμματέας. Ή το άλλο το αμίμητο: αυτό δεν είναι δουλειά μου, εγώ έχω ειδίκευση να τυπώνω λαχανοπορτοκαλί φωτοαντίγραφα Α3 με γαλάζιες ρίγες, μη μου δίνετε κανονικά φωτοαντίγραφα, να το κάνει άλλος! Α δεν μπορώ να κάτσω υπερωρία έχω κανονίσει να πάω για καφέ με τις φίλες μου ( το έχω ακούσει πολλάκις αυτό), δεν θα καθίσω να σκοτωθώ κιόλας για να κονομάει άλλος ( ενώ εσύ δουλεύεις τζάμπα και δεν πληρώνεσαι...) και το κλασικό: δεν προλαβαίνω

Πραγματικά τώρα που δουλεύεις να έρθω???
Γιατί στα 15 έτη που εργάζομαι και έχοντας αλλάξει 5 εταιρείες (ομίλους ετιαρειών για την ακρίβεια... και καλά οργάνωση, επαγγελματισμός μπλα-μπλα-μπλα...) οι απλοί υπάλληλοι δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε να επιλέξουν αν θα πάνε για καφέ ή θα δουλέψουν υπερωρία, ούτε να φέρουν αντίρρηση στο να βγάλουν φωτοτυπίες και φτιάξουν καφέ στον προϊστάμενό τους...

 

[piccolo_mondo]

Πραγματικά τώρα που δουλεύεις να έρθω???
Γιατί στα 15 έτη που εργάζομαι και έχοντας αλλάξει 5 εταιρείες (ομίλους ετιαρειών για την ακρίβεια... και καλά οργάνωση, επαγγελματισμός μπλα-μπλα-μπλα...) οι απλοί υπάλληλοι δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε να επιλέξουν αν θα πάνε για καφέ ή θα δουλέψουν υπερωρία, ούτε να φέρουν αντίρρηση στο να βγάλουν φωτοτυπίες και φτιάξουν καφέ στον προϊστάμενό τους...

Επιβεβαιωνω κ εγω..

υ.γ: Το προηγουμενο ποστ μου αφορουσε Ε.Ε, οχι ΗΠΑ