Βέλγιο Γαλλία Γερμανία Έτσι χωρίς πρόγραμμα. Road Trip από το πρωί των Χριστουγέννων έως το βράδυ της Πρωτοχρονιάς

[JsOphelia]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες και η ιστορία σου είναι αρκετά προσεγμένη!!
Ταξίδευες μόνος σου ή με παρέα;

 

[gelf]

Κεφάλαιο 7

Αμβέρσα

Η Αμβέρσα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Βελγίου και το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι στην Ευρώπη μετά το Αμβούργο και το Ρότερνταμ. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 500.000 περίπου κατοίκους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Είναι η μεγαλύτερη πόλη στο ταξίδι μου αυτό. Έχει έντονη νυχτερινή ζωή και είναι σε απόλυτη αντίθεση με το ήσυχο χωριό στο οποίο διανυκτέρευσα το προηγούμενο βράδυ. Η ομορφιά των αντιθέσεων.

Ήταν σούρουπο της 30 ης Δεκεμβρίου του 2014, όταν έμπαινα στην Αμβέρσα.

Προηγουμένως είχα περάσει λίγο από το Λουξεμβούργο (πέμπτη χώρα στο ταξίδι αυτό).

Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει στην Αμβέρσα ήταν το Hilton Antwerp Old Town, σε ένα εμβληματικό κτήριο, από τα σύμβολα της Αμβέρσας. Η θέση του ήταν στην κεντρική πλατεία Groenplaats 32. Είναι από τα ελάχιστα Hilton, τα οποία βρίσκονται σε κέντρο παλιάς πόλης. Τα δωμάτια ήταν κατ' ουσία διαμερίσματα, με κρεβατοκάμαρα, τουαλέτα, γραφείο κλπ

Δεν περίμενα αυτή τη χλιδή την οποίαν άλλωστε δεν μπορούσα να απολαύσω λόγω έλλειψης χρόνου.

Βγαίνω έξω από το ξενοδοχείο. Η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή.

Αφήνω την πλατεία Groenplaats και προχωράω προς τον καθεδρικό ναό, ο οποίος είναι πολύ κοντά στη Groenplaats.

Ο καθεδρικός ναός της Αμβέρσας, είναι ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός του Βελγίου.

Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης σε μια έκταση δέκα (10) στρεμμάτων. Δύο περίπου αιώνες διήρκεσε η κατασκευή του, η οποία ξεκίνησε το έτος 1352 και ολοκληρώθηκε το έτος 1521. Το υπέροχο βαθμιδωτό καμπαναριό ύψους 123 περίπου μέτρων δεσπόζει στη μεσαιωνική πόλη και είναι σημείο αναφοράς της Αμβέρσας. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες ο καθεδρικός ναός της Παναγίας είναι ένα πανέμορφο οικοδόμημα.

Επίσης πολύ κοντά στον καθεδρικό ναό της Παναγίας είναι η πλατεία Γκρότε Μαρκτ, η κεντρικότερη πλατεία της Αμβέρσας. Προχωράω προς τα εκεί, αφού περνάω και από ένα συντριβάνι σοκολάτας!

Στο κέντρο της Γκρότε Μαρκτ δεσπόζει η κρήνη του Βράβου. Είναι το σύμβολο της Αμβέρσας. Το άγαλμα παριστάνει τον Σίλβιο Βράβο. Οι παραδόσεις λένε ότι ο Σίλβιος Βράβος ήταν ατρόμητος στρατιώτης και ανηψιός του Ιούλιου Καίσαρα. Το άγαλμα παριστάνει τον Σίλβιο Βράβο να ρίχνει στον ποταμό Σκάλδη το χέρι του μυθικού γίγαντα Αντίγονου.

Ο ποταμός Σκάλδης είναι το ποτάμι της Αμβέρσας το οποίο πρόκειται να το επισκεφθώ σε λίγο. Όμως τώρα παραμένω στη Γκρότε Μαρκτ. Η θερμοκρασία εδώ στο Βέλγιο είναι σαφέστατα αρκετά ανεβασμένη σε σχέση με τις θερμοκρασίες τις οποίες είχα αντιμετωπίσει τις προηγούμενες ημέρες σε Χαϊδελβέργη, Στρασβούργο, Colmar, Eguisheim κλπ. Στη μία πλευρά της πλατείας της Γκρότε Μαρκτ δεσπόζει το Δημαρχείο (Στάντχαους) το οποίο αντικατοπτρίζει τη χρυσή εποχή του εμπορίου στην Αμβέρσα. Το Δημαρχείο χτίστηκε κατά το έτος 1565. Δημιουργός του ήταν ο κορυφαίος αρχιτέκτονας και γλύπτης Κορνέλιους Φλόρις. Το κτήριο διαθέτει περίτεχνα αετώματα. Κάθισα αρκετή ώρα θαυμάζοντας το κτήριο και θεώρησα ότι ο εορταστικός φωτισμός το αδικεί.

Παρατήρησα και τα λοιπά υπέροχα κτήρια και σε άλλα σημεία της πλατείας.

Στη συνέχεια άρχισα να κατηφορίζω προς το ποτάμι.

Σήμα κατατεθέν στην κεντρική παραποτάμια περιοχή είναι το υπέροχο κτήριο του κάστρου το οποίο στεγάζει και το εθνικό μουσείο ναυτιλίας. Το κάστρο άρχιζε να χτίζεται από τον 10ο αιώνα. Οι προσθήκες συνεχίστηκαν έως και τον 16ο αιώνα. Κατά τον μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε – ως τι άλλο; - ως φυλακή.

Ο παραποτάμιος χώρος δίπλα στο κάστρο χρησιμοποιείται και για τη χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, όπου δοκίμασα τα εθνικά φαγητά του Βελγίου, δηλαδή μύδια και πατάτες με μαγιονέζα.

Διέρχομαι μέσα από το κάστρο και συνεχίζω στον υπερυψωμένο παραποτάμιο δρόμο.

Όπως προχωράω βλέπω και ένα ποταμόπλοιο να πλέει ήσυχα στον ποταμό Σκάλδη με κατεύθυνση προς τη βόρεια θάλασσα.

Παρατηρώντας δεξιά μου προς την πόλη διακρίνω το περίτεχνο βαθμιδωτό καμπαναριό του καθεδρικού ναού της Αμβέρσας να δεσπόζει, αλλά και σύγχρονα πρωτοποριακά κτήρια με πρόσωπο στον παραποτάμιο δρόμο.

Το είδα και αυτό. Στην έδρα της μοναστηριακής μπύρας ανταγωνισμό από την Pilsner Urquell.

Έφθασα στο τέλος του υψωμένου παραποτάμιου δρόμου και πέρασα απέναντι, προς την πόλη.

Πέρασα από την πλατεία και την εκκλησία του Αγίου Παύλου

και άρχισα να επιστρέφω προς το κέντρο και συγκεκριμένα προς τη Γκρότε Μαρκτ.

Στην περιπλάνησή μου πέρασα και από το Φλέισχαους, το οποίο επί τρεις αιώνες ήταν η έδρα της συντεχνίας των κρεοπωλών. Το κτήριο αποτελούμενο από τούβλο και πέτρα (ευτυχώς στο Βέλγιο δεν έχουν σεισμούς, γιατί αν είχαν τη σεισμικότητα της Ελλάδας ούτε πέτρα θα είχε μείνει, ούτε τούβλο) είναι ένα από τα εμβληματικά κτήρια της Αμβέρσας. Το Φλέισχαους ολοκληρώθηκε το έτος 1504 και δημιουργός του ήταν ο Χέρμαν ντε Βάγκερμακερ. Ήταν δύσκολο να φωτογραφηθεί το σύνολο του κτηρίου, οι πύργοι του με τα ακροπύργια και τις εναλλαγές πέτρας και τούβλου, χωρίς υπερευρυγώνιο φακό.

Το κτήριο αυτό αποδεικνύει την ισχύ της συντεχνίας των κρεοπωλών, οι οποίοι είχαν το μονοπώλιο στην περιοχή έως τον 18ο αιώνα και συγκεκριμένα έως τη γαλλική επανάσταση. Συνεχίζω την περιπλάνηση.

Κάποια στιγμή έπρεπε να βρω ένα ρεστοράν για φαγητό. Υπέροχο και χειροποίητο το πρωινό στο Eguisheim, αξιοπρεπές το ελάχιστο street food στη χριστουγεννιάτικη αγορά στο ποτάμι, όμως ύστερα από ένα μεγάλο ταξίδι έπρεπε να αποφασίσω και που θα φάω κανονικά. Έπρεπε να αναδιοργανωθώ. Ήμουν από το πρωί στους δρόμους. Το πρωί ξύπνησα τουλάχιστον εξακόσια χιλιόμετρα μακριά από την Αμβέρσα, όπου και βρίσκομαι τώρα. Και ενώ περπατούσα και σκεφτόμουν αυτά, ως από μηχανής θεός παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια μου ένα μπαράκι. Επί τέλους θα πιω την πρώτη μου μοναστηριακή μπύρα μετά τη νέα μου επιστροφή στο Βέλγιο, ύστερα από πέντε ημέρες απουσίας. Θα πιω τη μπύρα μου και θα αναδιοργανωθώ. Θα αποφασίσω που θα φάω και που θα κυλίσει το υπόλοιπο της νύχτας.

Στην αρχή το μπαράκι δεν είχε κόσμο, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες. Αλλά ύστερα από λίγο και πριν προφθάσω να πιω τη δεύτερη μπύρα το μπαράκι άρχισε να γεμίζει από ντόπιους. Η Αμβέρσα δεν είχε ιδιαίτερο τουρισμό. Το μπαράκι είχε πολύ ωραία μουσική. Γνωριστήκαμε με τον d.j. Είχε περάσει πολλά καλοκαίρια στην Ελλάδα. Χάρηκε πολύ. Είπε ότι το μπαρ δεν κλείνει πριν από τις 04.00 πμ. Αισθάνθηκα ασφαλής. Τη νύχτα θα είχα κάποιο αποκούμπι και μάλιστα σε γνώριμο περιβάλλον.

Δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να φύγω από αυτό το φιλόξενο περιβάλλον. Αποχαιρέτησα τα παιδιά στο μπαρ, συμφωνήσαμε ότι θα βρεθούμε αργότερα και προχώρησα προς τη Γκρότε Μαρκτ. Όσο ήμουν στο μπαράκι, είχα αποφασίσει και το ρεστοράν το οποίο θα με έτρεφε τη σημερινή ημέρα (μάλλον νύχτα).

Το ρεστοράν το οποίο είχα επιλέξει ήταν το De 7 schaken επί της οδού Braderijstraat 24 πλησίον της Γκρότε Μαρκτ. Στην αρχή ήταν γεμάτο. Όταν έφευγα είχε σχεδόν αδειάσει.

Ένα από καλύτερα στοιχεία του καταστήματος αυτού ήταν και η θέα προς τον καθεδρικό ναό και τη Γκρότε Μαρκτ.

Βγαίνω από το μαγαζί και αρχίζω το περπάτημα στο κέντρο της Αμβέρσας για να δω την πόλη και παράλληλα να χωνέψω.

Η Αμβέρσα είναι υπέροχη. Το φεγγάρι σχεδόν ολόγιομο ξεπροβάλει από τα σύννεφα στον ουρανό της Αμβέρσας.

Συνεχίζω την περιπλάνηση. Σκέφτομαι ότι πρέπει να επιστρέψω κάποια στιγμή στο ξενοδοχείο μου και να απολαύσω τη χλιδή του Hilton.

Μέχρι που έφθασα σε ένα μπαρ. Απέναντι από τον καθεδρικό. Να εξομολογηθώ. Χριστιανός δεν είμαι, όμως στο μπαρ αυτό πίστευες ότι σε κερνούν οι άγιοι. Η ατμόσφαιρα στο μπαρ ήταν απίστευτη. Υπήρχαν όλες οι μοναστηριακές μπύρες του Βελγίου. Μαζί με τις μπύρες και οι υποτιθέμενοι άγιοι.

Τριάντα Δεκεμβρίου – μέρα γιορτής. Η ώρα είχε περάσει και ήταν ήδη τριάντα μία Δεκεμβρίου. Η παραμονή της νέας χρονιάς. Πάντα τη γιορτάζουμε!

Μετά από κάποια κατανάλωση μπύρας επικεντρώθηκα σε δύο συγκεκριμένες μπύρες την Trappistes Rochefort με έντεκα (11) βαθμούς αλκοόλ και όταν τελείωσε αυτή (ναι μου συνέβη και στο Βέλγιο – τελείωσαν τα καύσιμα, οι άγιοι δεν είχαν προνοήσει) επικεντρώθηκα στην αγαπημένη μου Chimay Bleue (Blue) με εννέα βαθμούς. Ευτυχώς τη Chimay Blue τη βρίσκω και στην Ελλάδα. Πάω προς το ψυγείο και ανοίγω μια ευλογημένη μοναστηριακή μπύρα Chimay Blue. Αισθάνομαι καλύτερα και συνεχίζω το γράψιμο.

Το μπαρ άρχισε να αδειάζει, η ώρα πλησίαζε 03.00 πμ.

Βγήκα έξω από το μπαρ των αγίων (συνέχισα την περιπλάνησή μου στο απογευματινό μπαρ και στη συνέχεια σε ένα μπλουζ – μπαρ το τελευταίο της νύχτας.

Επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου (πρωινή ώρα) και αφέθηκα στη χλιδή του Hilton για ξεκούραση.

Το πρωί ξύπνησα δικαιολογημένα αργά και ξεκίνησα την περιπλάνησή μου στην πόλη. Η Αμβέρσα με είχε μαγέψει και όχι μόνο για τη νυχτερινή ζωή.

Περιπλανήθηκα αρκετά. Πέρασα από τον καθεδρικό ναό, και τη Γκρότε Μαρκτ.

Προχώρησα προς το ποτάμι όμως συνεχώς το βλέμμα μου γύριζε προς τον καθεδρικό ναό.

Το εκκλησιαστικό όργανο ακουγόταν σχεδόν έως το ποτάμι.

Έφθασα στο ποτάμι και στο κάστρο. Το πρωινό, στη χριστουγεννιάτικη αγορά είχε λιγότερο κόσμο από το χθεσινό βράδυ.

Συνεχίζω την περιπλάνησή μου στο κέντρο της πόλης. Και εδώ συναντώ Απόλλωνα, όχι βέβαια την αγαπημένη μου ομάδα.

Κάποια στιγμή επιστρέφω στη Γκρότε Μαρκτ, όπου σε ένα μαγαζί της πλατείας απολαμβάνω τη θέα στην πλατεία και προς το Δημαρχείο με τη συνοδεία της μπύρας Leffe και μιας κατσαρόλας μυδιών (και τηγανητής πατάτας με μαγιονέζα προφανώς).

Πιστεύω ότι η Αμβέρσα είναι υπέροχη. Πιστεύω ότι ήταν από τις ομορφότερες πόλεις αυτού του ταξιδιού. Πιθανώς επειδή για τη Μπριζ, τη Χαϊδελβέργη, το Κολμάρ, περίμενα την αστική ομορφιά των πόλεων αυτών.

Για την Αμβέρσα, οφείλω να το ομολογήσω ότι δεν την περίμενα ότι θα είναι τόσο όμορφη. Ίσως δεν το περίμενα και για το Στρασβούργο, το οποίο με εξέπληξε ευχάριστα. Η Αμβέρσα είναι μία πόλη, όχι τουριστική, η οποία σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Η Αμβέρσα είναι πραγματική πόλη.

Η Αμβέρσα είχε και έντονη νυχτερινή ζωή. Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Σκέφτηκα το μπαρ των αγίων. Ήθελα να μείνω στην Αμβέρσα. Η Αμβέρσα (ή μάλλον ο χρόνος στην Αμβέρσα) δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ! Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος, όπως έχω εξηγήσει από την αρχή του ταξιδιού. Πρέπει να φύγω. Όμως η Αμβέρσα μου αρέσει πολύ. Όπως έχω γράψει και προηγούμενα αυτό το ταξίδι δεν ήταν για άραγμα. Δυστυχώς πρέπει να φύγω. Φεύγω από την Αμβέρσα, όμως υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω στην πόλη αυτή πολύ σύντομα. Την Αμβέρσα την αγάπησα πολύ.

Φεύγω από το ρεστοράν προς το parking του Hilton. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και βγαίνω από την πόλη.

Το τελευταίο ηλιοβασίλεμα του 2014 το βλέπω στο δρόμο για τη Λιλ. Έμπαινα στη Γαλλία όταν παρατηρούσα το τελευταίο ηλιοβασίλεμα του έτους 2014. Ύστερα από 24 ώρες είμαι πάλι στη Γαλλία.

Πάω σε μία πόλη για την οποία δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα. Έχουν όμως δίκιο αυτοί οι οποίοι δεν έχουν ταξιδέψει και απορρίπτουν μια πόλη; Δεν το πιστεύω. Άλλωστε η Λιλ είναι στα σύνορα με το Βέλγιο και διαθέτει εξαιρετικές μοναστηριακές μπύρες.
Ας αφήσουμε τις μιζέριες .
Λιλ έρχομαι!

 

[touristgirl]

Πολύ όμορφη ιστορία και οι φωτογραφίες απίθανες. Μου αρέσει που γράφεις και για τη νυχτερινή ζωή. Αναμένοντας τη συνέχεια!

 

[gelf]

Κεφάλαιο 8

Λιλ

Είχε πλέον σουρουπώσει όταν έφθασα στη Λιλ.

Η Λιλ είναι μια όμορφη πόλη που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας, πολύ κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο και αποτελεί την τέταρτη μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή της χώρας, μετά το Παρίσι, τη Λυών και τη Μασσαλία.

Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 226.000 περίπου κατοίκους, αλλά η ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή της Λιλ ξεπερνά το 1.100.000 κατοίκους.

Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει ήταν το Ibis Styles Lille Centre Gare Beffroi, επί της οδού, 172, rue de Paris. Σκέφτηκα την παράξενη σύμπτωση με το ξενοδοχείο μου στο Στρασβούργο, το οποίο ήταν και αυτό Ibis Styles επί οδού rue de Paris.

Αφήνω τα πράγματα στο ξενοδοχείο και οδηγώ το αυτοκίνητο έως το parking με το οποίο συνεργάζεται το ξενοδοχείο, 150 μέτρα περίπου από αυτό και με κατεύθυνση προς το κέντρο της πόλης. Επιστρέφω στο ξενοδοχείο και μετά από ένα σύντομο ντους, αρχίζω την περιπλάνηση κατευθυνόμενος προς το κέντρο της πόλης. Και αυτό το ξενοδοχείο ήταν πολύ κοντά στο κέντρο, οπότε μετά από λίγο βρέθηκα σε πεζόδρομο

ο οποίος οδηγεί στην κεντρική πλατεία Place du General de Gaulle, ή Grand Place, η οποία φιλοξενεί μια σειρά από όμορφα κτίρια φλαμανδικής αρχιτεκτονικής

Η πλατεία ήταν όμορφα στολισμένη, περιστοιχιζόταν από υπέροχα κτήρια, όπως προανέφερα, φλαμανδικής αρχιτεκτονικής, ώστε νόμιζες ότι η πλατεία, είναι πλατεία πόλης του Βελγίου ή της Ολλανδίας. Η χρήση των κτηρίων αυτών, στη σημερινή εποχή είναι κυρίως εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια καφέ και μπαρ.

Συνέχισα την περιπλάνησή μου, διαπιστώνοντας ότι στη Λιλ μπορεί κάποιος να περιπλανιέται με τις ώρες θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική των κτιρίων της.

Διαπίστωσα ότι και εδώ, όπως και στην Αμβέρσα πολλά κεντρικά parking ήταν σε καθεστώς παραχώρησης στην εταιρεία vinci, μία από τις εταιρείες αρχικούς μετόχους της «ολυμπίας οδού».

Συνέχισα την περιπλάνηση στο κέντρο της πόλης.

Προχώρησα προς την πλατεία της όπερας.

Διαπίστωσα ότι και εκτός από την κεντρική πλατεία στρατηγού Σαρλ ντε Γκολ και την πλατεία της όπερας η Λιλ έχει επίσης στο σύνολο του κέντρου της, έντονη τη φλαμανδική επιρροή στην αρχιτεκτονική των κτιρίων της.

Συνέχισα να περπατώ στο κέντρο της πόλης, αναλογιζόμενος για το που θα κάνω αλλαγή χρονιάς μέχρι που έφθασα στον καθεδρικό ναό της Λιλ. Ο καθεδρικός ναός και συγκεκριμένα η Basilique Cathédrale Notre Dame de la Treille είναι μια πανέμορφη εκκλησία, τόσο εξωτερικά με το φως του φεγγαριού,

όσο και κυρίως εσωτερικά.

Το βλέμμα μου στράφηκε προς το κέντρο.

Ήταν πιθανώς η μόνη μου ελπίδα για να κάνω αλλαγή χρονιάς σε κάποιο ρεστοράν, από αυτά που φημίζεται η Λίλ. Ρωτάω σε μερικά ρεστοράν, αλλά αποτυγχάνω να βρω λύση. Τα περισσότερα είχαν πάρτι με το προσωπικό ενώ τα υπόλοιπα όλα αυτά ήταν κλεισμένα για το βράδυ. Παράλληλα άρχισε να μου σφίγγεται η καρδιά. Η Λιλ έχει πολλούς άστεγους. Η ευρύτερη περιοχή της Λιλ παλαιότερα ήταν βιομηχανική και τώρα η κύρια δραστηριότητα των κατοίκων έχει μετεξελιχθεί προς τον τομέα των υπηρεσιών. Οι άστεγοι προσπαθούσαν να βολευτούν με τα χαρτόκουτα για να περάσουν μια πολύ κρύα βραδιά. Προ μηνών είχα δει πολλούς άστεγους στη Μαδρίτη. Οι άστεγοι καταλάμβαναν το σύνολο της plaza Mayor και των γύρω δρόμων του ιστορικού κέντρου της Μαδρίτης. Η σκέψη μου ευτυχώς έφυγε από το δράμα των ανθρώπων. Σκέφτηκα την αγαπημένη μου Μαδρίτη. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο σκέφτομαι την προχθεσινή συγκέντρωση των Podemos στην Puerta del Sol. Σκέφτομαι ότι το Podemos είναι το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο του ρήματος poder (μπορώ). Συλλογίζομαι πόσοι άστεγοι θα είχαν πάρει μέρος σε αυτήν τη συγκέντρωση της 31-01-2015. Podemos= Μπορούμε (από τα λίγα ισπανικά που ξέρω).

Αποπροσανατολίστηκα. Πρέπει να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Πρέπει να βρω λύση στο τι θα κάνω το βράδυ. Μάλλον το βράδυ είναι τώρα και σε δύο ώρες θα είναι η αλλαγή της χρονιάς. Το απρογραμμάτιστο ταξίδι στο μεγαλείο του. Δεν με πειράζει όμως. Αρκεί που ταξιδεύω. Παίρνω τηλέφωνο στο ξενοδοχείο για να εξασφαλίσω ότι θα ήταν κάποιος στο μπαρ, ο οποίος θα έβαζε μπύρες (είχα προνοήσει και είχα δει ότι το μπαρ του ξενοδοχείου είχε βελγικές μπύρες σε βαρέλι Affligem) ή/και θα άνοιγε τα κρασιά τα οποία είχα μεταφέρει από την Αλσατία. Η απάντηση ήταν θετική, άρα είχα εξασφαλίσει το τι θα κάνω τα μεσάνυχτα στην αλλαγή της χρονιάς. Βέβαια το τι θα κάνεις στην αλλαγή χρονιάς είναι τελείως συμβατικό. Αυτό το καταλαβαίνω, όμως κάτι με έτρωγε εσωτερικά.

Επιστρέφοντας στην κεντρική πλατεία Place du General de Gaulle

και ενώ ήμουν απογοητευμένος, βλέπω την ταμπέλα Restaurant Alcide, ρωτάω για διαθεσιμότητα και ώρες λειτουργίας Οι απαντήσεις ήταν θετικές οπότε πανευτυχής εισβάλλω στο ρεστοράν.

Το φαγητό ήταν πολύ καλό

αλλά καλύτερα ήταν τα τέσσερα μπουκάλια κόκκινο κρασί, εκ των οποίων το πρώτο ήταν αργεντίνικο μάλμπεκ (ιεροσυλία μέσα στη Γαλλία το πρώτο κρασί που ανοίγεις να είναι αργεντίνικο),

τα δύο επόμενα ήταν σατώ από τις περιοχές του Λίγηρα ενώ το πρώτο κρασί που άνοιξα με τον ερχομό της νέας χρονιάς ήταν ένα υπέροχο Βουργουνδίας του 2007.

Άριστα λοιπόν μπήκε η νέα χρονιά. Όταν αποφάσισα να φύγω, το μαγαζί είχε σχεδόν αδειάσει.

Βγήκα έξω.

Στηνπλατεία Place du General de Gaulle

Το φεγγάρι ήταν σχεδόν ολόγιομο.

Πάντως αν και η ώρα ήταν περασμένες 02.00πμ, κυκλοφορούσε αρκετός κόσμος, ενώ τα σπασμένα μπουκάλια αποδείκνυαν ότι στην πλατεία είχε πραγματοποιηθεί πανηγύρι με την έλευση της νέας χρονιάς.

Έβγαλα κάποιες φωτογραφίες και μετά σταμάτησα σε ένα μπαρ προκειμένου να πιώ μερικές μοναστηριακές μπύρες. Το θέμα που μου έκανε εντύπωση, ήταν ότι στις πινακίδες του μπαρ, αναγράφονταν οι μπύρες και δίπλα αντί για τιμή είχε τους βαθμούς αλκοόλ.

Προτίμησα την Kasteel με 8% βαθμούς αλκοόλ. Ήταν πολύ ωραία, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα να γυρίσω στο ξενοδοχείο.

Άφησα τις φωτογραφικές μου μηχανές στο δωμάτιο, ήπια μία μπύρα Affligem στο μπαρ του ξενοδοχείου και προχώρησα προς τα δυτικά, όπου όπως με είχαν πληροφορήσει στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, υπήρχε η έντονη νυχτερινή ζωή της πόλης. Αυτό επαληθεύτηκε, οπότε επέστρεψα τις πρωινές ώρες στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση.

Η πρώτη ημέρα της νέας χρονιάς ξεκίνησε ηλιόλουστη. Βέβαια εγώ καθυστέρησα να ξυπνήσω. Πάντως μετά το πρωινό άρχισα γρήγορα την περιπλάνηση. Στην αρχή πέρασα από την κεντρική πλατεία Place du General de Gaulle

Περιπλανήθηκα στο κέντρο της πόλης. Πέρασα από την πλατεία της όπερας.

Συνέχισα την περιπλάνηση. Έφθασα στο πάρκο. Από το πάρκο μου έκαναν εντύπωση τα κτήρια τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί.

Κάποια στιγμή σταμάτησα να ξεκουραστώ και να πιω μια μοναστηριακή μπύρα..

Επέστρεψα στην κεντρική πλατεία Place du General de Gaulle.

Ο αμείλικτος χρόνος όμως έτρεχε. Έπρεπε να παραδώσω το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών έως τις 16.30, λόγω πρωτοχρονιάς.

Άλλωστε η πτήση μου ήταν τρεις και κάτι ώρες αργότερα.

Έπρεπε να φύγω. Δυστυχώς. Η Λιλ εκτός από πολύ όμορφη πόλη, είναι και πραγματική. Μπορεί να μην είναι τόσο όμορφη όπως οι παραμυθένιες πόλεις, που είδα πολλές σε αυτό το ταξίδι μου, είναι όμως πραγματική.

Κατά την έξοδο από τη Λιλ συνέβη ένα κωμικό απρόοπτο το οποίο δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω λόγω έλλειψης χρόνου.

Ένα καραβάνι ή μάλλον κομβόι Ιταλών πέρναγε από τη Λιλ. Μέχρι τότε δεν είχα παρατηρήσει τουρίστες στη Λιλ. Μέχρι τότε νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος μη Γάλλος στη Λιλ.

Οι Ιταλοί ήταν με τροχόσπιτα. Το κονβόι αριθμούσε πάνω από είκοσι τροχόσπιτα.

Εγώ έπρεπε να φύγω γρήγορα προς το αεροδρόμιο των Βρυξελλών.

Το σήμα πριν από τον κόμβο ήταν σαφέστατο. Το μέγιστο ύψος αυτοκινήτου το οποίο δύναται να διέλθει τον ανισόπεδο κόμβο ήταν 1,90 μέτρα. Όμως ο πρώτος Ιταλός από το κομβόι των τροχόσπιτων αγνόησε το σήμα, Έτσι είχε σφηνωθεί κάτω από τη γέφυρα του ανισόπεδου κόμβου. Γέλασα πάρα πολύ, αλλά δεν είχα το χρόνο να βγάλω φωτογραφίες. Ούτε βίντεο. Είδα απίστευτα πράγματα. Οι υπόλοιποι Ιταλοί του κομβόι να κάνουν όπισθεν για να περάσουν ανάντη του κόμβου.

Επικίνδυνοι!

Εγώ όμως έπρεπε να φύγω. Έπρεπε να παραδώσω το αυτοκίνητο. Έτρεξα, κατάφερα να φθάσω στο αεροδρόμιο έγκαιρα, Επισημαίνεται ότι το αεροδρόμιο των Βρυξελλών είναι αρκετά χαοτικό. Άφησα το αυτοκίνητο βρήκα στο αεροδρόμιο ένα μπαρ με πέντε κάνουλες από βέλγικες μπύρες και χάρηκα πολύ.

Το ταξίδι της επιστροφής ήταν υπέροχο. Ήταν ελάχιστοι επιβάτες στο αεροπλάνο και φθάσαμε στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος πριν από την προγραμματισμένη ώρα. Πάντως η πρώτη ημέρα του χρόνου είχε ολοκληρωθεί. Παίρνω γρήγορα το αυτοκίνητο από το parking του αεροδρομίου, σταματώ για ανεφοδιασμό (κάπνισμα κλπ) στα Μέγαρα, οπότε βλέπω ότι οι οπαδοί του Απόλλωνα είχαν αφήσει τα σημάδια τους εδώ.

Πανηγυρίζουμε την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου.

Δεν γνωρίζουμε αντίπαλο. Προφανώς μας φοβούνται.

Τι καλύτερος τρόπος για να τελειώσεις ένα ταξίδι!!

 

[pxanth]

"...αλλά καλύτερα ήταν τα τέσσερα μπουκάλια κόκκινο κρασί..."

Άλλη μια ταξιδιωτική ιστορία πνιγμένη στο αλκοόλ!!! Πολύ μ' αρέσει

 

[paefstra]

Πρέπει να είσαι ο πρώτος διαβάζω να δίνει πληροφορίες για Lille και επειδή είναι στα πλάνα μου για του χρόνου, αυτό είναι ενδιαφέρον. Μόνο που πολλές δεν μπορούν να αξιοποιηθούν γιατί δεν πίνω...

 

[gelf]

Κεφάλαιο 9

Επίλογος

Συλλογίζομαι ότι καλά τελείωσε το 2014. Τους τελευταίους δύο μήνες της χρονιάς ταξίδεψα σε Ρουμανία, Ισραήλ, μου έτυχαν και επαγγελματικά ταξίδια σε Γερμανία, Χανιά, Ιωάννινα, Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, Κεντρική Ελλάδα κλπ.

Στο τέλος της χρονιάς αποφάσισα και υλοποίησα αυτό το ανοργάνωτο road trip, το οποίο σας περιέγραψα συνοπτικά και για το οποίο μέχρι και δύο ώρες πριν από την αναχώρηση υπήρχε η σοβαρότατη πιθανότητα να μην πραγματοποιηθεί.

Ευτυχώς όμως. Βάζω ένα ποτήρι Cardhu και σκέπτομαι ότι πολλές φορές η αποφασιστικότητα είναι μεγάλο προσόν. Συλλογίζομαι ότι και το νέο έτος 2015 ξεκίνησε άριστα. Με αλλαγή του χρόνου σε πόλη την οποία δεν είχα μέχρι τώρα επισκεφθεί. Αισθάνομαι ευτυχής με το ότι έχω προγραμματίσει κάποια ταξίδια στην αρχή της χρονιάς, τα οποία βέβαια ελπίζω και πρέπει να τα οργανώσω καλύτερα. Άλλωστε είναι και πιο μακρινά. Δεν είναι τώρα η στιγμή για πολλές σκέψεις. Πάντως στο τέλος της πρώτης ημέρας του χρόνου βρέθηκα σε πτήση. Τι καλύτερο;

Βάζω ακόμα ένα ποτήρι Cardhu και συλλογίζομαι το πόσο δίκιο είχε ο Αϊνστάιν. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ιδιαίτερα όταν είσαι σε τόπους τους οποίους δεν έχεις ξαναδεί ή/και έχεις κάποιο χρονικό διάστημα να επισκεφθείς, θεωρείς ότι ο χρόνος είναι μακρύς. Άρα συνεπάγεται ότι κάνοντας ταξίδια, ζεις περισσότερο (και καλύτερα). Βάζω ακόμα ένα ποτό και σκέπτομαι τη διαφορά μεταξύ μιας ημέρας ρουτίνας και μιας ημέρας ταξιδιού. Συλλογίζομαι το πόσο χρονικά μακριά ήταν η 25-12-2014 με την 01-01-2015. Μία εβδομάδα; Προφανώς όχι. Ένας μήνας; ΟΧΙ, ο ένας μήνας είναι πολύ μικρός χρόνος να χωρέσει τις εμπειρίες ενός ταξιδιού.



ΤΕΛΟΣ

 

[Borealis]

Είσαι ο πρώτος που λέει καλά λόγια για την Λιλ, χωρίς τους φοιτητές θεωρείται πόλη φάντασμα. Επίσης με εντυπωσίασε που σου άρεσε η αρχιτεκτονική της, καθώς είσαι και ειδικός.

 

[Kanel28]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[thgr]

Τέλεια η ιστορία σου σε πολύ αγαπημένα μου μέρη! Δε ξέρω γιατί, αλλά αυτό το πέπλο χιονιού τα κάνει ακόμη πιο ελκυστικά.

 

[vivasil]

Θαυμάσια Χριστουγιεννιάτικη ιστορία. Είναι στο πνεύμα των ημερών. Μου άρεσε η δομή με κεφάλαιο ανά πόλη που επισκέφτηκες.

 

[Smaragda53]

Δεν υπάρχει η πιο όμορφη πόλη, όπως δεν υπάρχει η καλύτερη ταινία.

πόσο αλήθεια!