Ιταλία Έξι μέρες στην Αιώνια Πόλη!

[Georgia86]

Τέταρτη μέρα : Βατικανό.

Περίμενα καιρό αυτή την μέρα γιατί θα επισκεφτούμε το Βατικανό. Ήθελα καιρό να το κάνω καθώς πολλά από όσα είχα σκοπό να δούμε τα είχα διδαχθεί στην ιστορία τέχνης. Έφτιαξα πρωινό με τα υλικά που είχαμε πάρει από το σουπερ μάρκετ και μετά από λίγο φύγαμε για το κέντρο του Καθολικισμού. Από εκεί που μέναμε έφευγε ένα λεωφορείο το 982 που μας έβγαζε στο Βατικάνο κάτι που βοήθησε αρκετά για να μην τρέχουμε. Φτάσαμε σε ένα μισάωρο περίπου και μετά από λίγο περπάτημα περάσαμε από την είσοδο στην πλατεία του Αγίου Πέτρου όπου είχε πολύ κόσμο. Μας πήρε λίγη ώρα να καταλάβουμε ότι πετύχαμε τον Πάπα σε μια εμφάνισή του και χαρήκαμε που θα είχαμε και αυτή την εμπειρία. Στην πλατεία επίσης είχε και ένα κοντέινερ που το είχαν μετατρέψει σε ταχυδρομείο για να στείλεις αν θες κάρτα από το Βατικανό. Στείλαμε τρείς και κόστισαν γύρω στα τέσσερα ευρώ. Από εκεί ξεκινούσε η ουρά για να μπούμε στην βασιλική του Αγίου Πέτρου και περιμέναμε αρκετά μέχρι να ανοίξει

Σιγά σιγά φτάσαμε αφήσαμε το καρότσι σε ένα μέρος που είχε για φύλαξη δεξιά λίγο πριν ανέβεις προς την είσοδο και ξεκινήσαμε την εξερεύνηση μας. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και είναι μια από τις τέσσερις παπικές βασιλικές της Ιταλίας. Είναι ο τόπος ταφής του Αγίου Πέτρου, με τον τάφο του να βρίσκεται κάτω από τον κύριο βωμό της Βασιλικής. Ο Michelangelo διορίστηκε από τον πάπα Παύλο ΙΙΙ το 1547 για να αναλάβει την Βασιλική και συνολικά για να ολοκληρωθεί το έργο πήρε 150 χρόνια.

Όσο ήμασταν μέσα αντιληφθήκαμε πως κάναμε κακή διαχείριση χρόνου και πως αν θέλαμε να δούμε την Καπέλα Σιξτίνα έπρεπε να είχαμε φύγει κανένα δεκάλεπτο πριν. Είχε αρκετό περπάτημα μέχρι του μουσείο του Βατικανού και πολλούς τουρίστες που έκανε το περπάτημα ακόμα πιο αργό. Είχε δυο σειρές για να μπεις, η μια ήταν για αυτούς που θέλανε να βγάλουν εισιτήριο και η άλλη ήταν για εμάς που είχαμε κλείσει θέση από το ίντερνετ. Ο κύριος που κοιτούσε τα εισιτήρια στην είσοδο μας είπε πως αργήσαμε αλλά τον παρακαλέσαμε να μας αφήσει να μπούμε, το έκανε και αμέσως βρεθήκαμε σε ένα υπέροχα δροσερό κτήριο.

Χαθήκαμε ψάχνοντας να βρούμε προς τα πού πρέπει να πάμε αλλά ακολουθώντας τις πινακίδες βρεθήκαμε στον σωστό δρόμο για την καπέλα Σιξτίνα. Είχε πολύ περπάτημα αλλά ήταν ευχάριστο γιατί είδαμε πολύ ωραία έργα τέχνης, την αιγυπτιακή συλλογή, την συλλογή χαλιών και φοβερές τοιχογραφίες. Μετά από αρκετό περπάτημα και αρκετές σκάλες βρεθήκαμε στο παρεκκλήσιο του αποστολικού παλατιού όπου βρίσκεται καπέλα σιξτίνα. Δημιουργήθηκε προς το τέλος του 15ου αιώνα και σχεδιάστηκε από τον Michelangelo και είναι γνωστός σαν χώρος σύγκλησης του συλλόγου των Καρδιναλίων για την ψήφιση του νέου Πάπα. Σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά θα δεις υπέροχες νωπογραφίες που σου κόβουν την ανάσα με χρώματα τόσο ζωηρά που έστω για λίγο θα νιώσεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη εποχή, μια εποχή όπου η τέχνη είχε την αξία και την προσοχή που της αξίζει! Κουρασμένοι βγήκαμε από το παρεκκλήσι και σιγά σιγά πήγαμε προς την έξοδο και το παρκάκι πίσω από μουσείο. Τόσοι άνθρωποι είχαν την ίδια σκέψη με εμάς και λιάζονταν στα παγκάκια και στο γρασίδι, ήταν πραγματικά πολύ όμορφα στο μουσείο.

Από εκεί έπρεπε να γυρίσουμε πίσω πάλι στον βασιλική του Αγίου Πέτρου για να πάρουμε το καρότσι κάτι που αποδείχτηκε μεγάλος μπελάς γιατί γινόταν χαμός από κόσμο και ο σεκιουριτάς δεν ήθελε να με αφήσει να περάσω την ουρά που ήταν τεράστια! Αλλά τον παρακάλεσα και μετά από λίγο με άφησε και με την μικρή μαζί μου πήγαμε στον χώρο αποθήκευσης και πήραμε το καρότσι. Η πείνα μας είχε πιάσει για τα καλά και ψάξαμε να βρούμε ένα ρεστοράν να φάμε, σταματήσαμε μπροστά από ένα ωραίο ρεστοράν με τραπεζάκια απέξω αλλά δεν είχε ελεύθερο και δεν θέλαμε να κάτσουμε μέσα. Ο Στάθης είχε βρει ένα ρεστοράν με επωνυμία «Tonnarello» στο google και πήγαμε εκεί, καθίσαμε και μας έφεραν μαρκαδόρους και χαρτί για την μικρή, κάτι που μας άρεσε πολύ. Παραγγείλαμε δυο cacio e pepe και μια Bolognese για την μικρή, η οποία κατέληξε να φάει το cacio e pepe που παράγγειλα για εμένα. Υπέροχες οι μακαρονάδες στην Ρώμη, αυτό της το δίνω.

Μετά από το υπέροχο φαί φύγαμε προς το Κάστρο των Αγγέλων. Η επιβλητική ροτόντα αρχικά είχε χτιστεί περί 123–139 μ.Χ σαν μαυσωλείο για τον αυτοκράτορα Ανδριανό και την οικογένεια του και την εποχή εκείνη θεωρούταν το ψηλότερο κτήριο στην Ρώμη. Μετέπειτα χρησιμοποιήθηκε από τους Πάπες σαν φρούριο και κάστρο και πλέον είναι μουσείο. Αποφασίσαμε να μην μπούμε γιατί ήταν ακριβά τα εισιτήρια και για τους τρείς μας αν και από ότι μας είπε μια φίλη μας αργότερα είχε εξαιρετική θέα. Είχαμε πλέον κουραστεί και ψάχνοντας στο google βρήκα πως πολύ κοντά μας ήταν η αφετηρία για το λεωφορείο που περνούσε δίπλα από το σπίτι μας και προχωρήσαμε προς εκεί. Την υπόλοιπη μέρα μείναμε σπίτι για ξεκούραση και όταν πεινάσαμε πήγαμε σε μια πιτσαρία που ήταν μόνο για take away και πήραμε δύο πίτσες που ήταν πολύ νόστιμες.

Η επόμενη μέρα είναι η τελευταία ολόκληρη μέρα μας στην Ρώμη και μας είχε πιάσει μια γλυκιά μελαγχολία!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Georgia86]

Δεύτερη μέρα: Βόλτα στην πόλη

Για την δεύτερη μέρα μας στην Ρώμη δεν είχαμε κλείσει τίποτα για να είμαστε πιο χαλαροί. Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Piazza Di Popolo (Η πλατεία του Λαού) και για να πάμε πήραμε το λεωφορείο και μετά από αρκετές στάσεις φτάσαμε στο μετρό με κατεύθυνση την στάση Flaminio. Η πλατεία ήταν εν μέρει κλειστή γιατί την ετοίμαζαν για την επόμενη μέρα που ήταν η ημέρα Αστυνομίας οπότε δεν είδαμε πολλά. Η μέρα ήταν πολύ καλή, ηλιόλουστη και ζεστή και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη Βίλλα Μποργκέζε που είναι ακριβώς από επάνω.

Καθώς δεν είχαμε φάει πρωινό αποφασίσαμε να φάμε σε ένα μικρό τουριστικό φαστφουντάδικο. Εκεί η πίτσα κόβεται στο μήκος που θες εσύ και επιλέξαμε πίτσα με κοτόπουλο για εμένα και ο άντρας μου με πεπερόνι και για την κόρη μας πήραμε ένα samosa (ινδική ζύμη γεμάτη με πατάτα, λαχανικά και κάρυ). Η πίτσα με κοτόπουλο ήταν ότι καλύτερο έχω φάει σε πίτσα και λάτρεψα την τραγανή βάση.

Ξεκινήσαμε το περπάτημα προς την Βίλλα και η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ ζέστη και είχα σκάσει αλλά η μικρή βρήκε μια παιδική χαρά να παίξει λίγο και αφού πήραμε λίγη ανάσα προχωρήσαμε για να βρούμε τον Ναό του Ασκληπιού. Βρεθήκαμε σε μια ωραία λίμνη με πάπιες και βάρκες που μπορείς να νοικιάσεις να κάνεις μια βόλτα. Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και μάλιστα μια κυρία μας χάρισε ένα γλειφιτζούρι για τη μικρή μας κάτι που μας φάνηκε πολύ γλυκό.

Ξεκινήσαμε σιγά σιγά για την συνέχεια της εξερεύνηση μας με αρκετό περπάτημα προς την Πύλη του Πίντσιου λόφου, ότι έχει απομείνει από τα τείχη της αρχαίας Ρώμης.

Η ώρα να επισκεφτούμε το Hard Rock cafe είχε έρθει και ήταν ακριβώς όπως το περίμενα με έντονα τα ιταλικά στοιχεία. Πήραμε τρείς χυμούς αλλά η λεμονάδα με φράουλες ήταν απίστευτα ωραία!

Επόμενη στάση, η Piazza Espagna! Υπάρχει στάση κοντά στο Hard Rock Café του μετρό και από εκεί κατεβήκαμε στην στάση Spagna και πολύ κοντά ήταν και η πλατεία. Το όνομα της το πήρε από την Πρεσβεία της Ισπανίας και τα 135 σκαλιά που τελειώνουν μπροστά στην πλατεία. Η πλατεία ήταν γεμάτη τουρίστες κάτι που όπως θα δούμε ισχύει για κάθε μέρος που θα επισκεφτούμε. Βγάλαμε όσες φωτογραφίες μπορούσαμε και από τις σκάλες αλλα και από την κρήνη του Σαπιοκάραβου, ένα πολύ όμορφο σιντριβάνι που κατασκευάστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα και κάτσαμε λίγο πιο πέρα να ξεκουραστούμε. Από εκεί είδαμε και την Στήλη της Αμώμου Συλλήψεως ένα μνημείο του 19ου αιώνα αφιερωμένο στην Παναγία.

Είχε έρθει η ώρα να αγοράσω το καθιερωμένο βιβλίο που αγοράζω σε κάθε χώρα που πάω (μόλις ανακάλυψα ότι δεν έχω πάρει από το Κατάρ) και είχα βρει ένα βιβλιοπωλείο στον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Το βρήκαμε μετά από πολύ τρέξιμο και ενώ δε μου άρεσε ιδιαιτέρα σαν χώρος δεν είχαμε χρόνο να ψάξουμε άλλο.

Τώρα πλέον ήρθε η ώρα να φάμε και είχαμε επιλέξει ένα ωραίο ρεστοράν με επωνυμία Taverna del seminario και ευτυχώς δεν είχε καθόλου κόσμο. Παραγγείλαμε από δυο καρμπονάρες και μια μερίδα κεφτέδες με σάλτσα και παρμεζάνα. Η καρμπονάρα ήταν φοβερά νόστιμη, πρώτη φορά έτρωγα την παραδοσιακή συνταγή και την ευχαριστήθηκα δεόντως. Η μικρή είχε κοιμηθεί σε όλη την διάρκεια του γεύματος και αυτό σίγουρα πρόσθεσε στην εμπειρία. Από εκεί φύγαμε για παγωτό, το πρώτο μας στην Ιταλία. Πήρα την αγαπημένη μου γεύση φιστίκι και ο άντρας μου πήρε σοκολάτα.

Αφού το φάγαμε και αγοράσαμε ένα μπουκάλι νερό από το σούπερ μάρκετ δίπλα μας πήγαμε να δούμε τον Πάνθεον. Είχαμε αποφασίσει να μην μπούμε μέσα αν και ίσως ήταν λάθος η απόφαση μας αλλά δεν θέλαμε να κουράσουμε την μικρή πολύ. Όπως και εχθές έτσι και σήμερα βρήκα το Πάνθεον πολύ εντυπωσιακό και επιβλητικό, φαντάζομαι τέτοια συναισθήματα θα δημιουργούσε και στους αρχαίους Ρωμαίους.

Είχε φτάσει η ώρα να κάνουμε την μεγάλη επιστροφή στο διαμέρισμα μας με το ίδιο τραμ που είχαμε πάρει και την χθεσινή ημέρα όποτε μας πήρε περίπου 40-60 λεπτά να γυρίσουμε. Είχαμε αποφασίσει να πάρουμε να φάμε καμία πίτσα από εκεί κοντά κατά της δέκα το βράδυ και λίγο πριν κλείσει έτρεξα να πάρω μια μεγάλη πίτσα με προσούτο. Καλή ήταν αλλά η αλήθεια είναι ότι η ελληνική πίτσα μου αρέσει περισσότερο.

 

[Georgia86]

Τρίτη μέρα: Κολοσσαίο.

Ήρθε η μέρα που θα επισκεφτούμε το Κολοσσαίο! Το πιο γνωστό μνημείο της Ρώμης και ίσως το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κάποιος όταν αναφέρουν την Ιταλία. Είχα κλείσει τα εισιτήρια για την είσοδο μας στον χώρο από την Αθήνα κάπου 36 ευρώ τα δυο άτομα ενώ η μικρή είναι δωρεάν. Το εισιτήριο μας έδινε πρόσβαση στον χώρο του Κολοσαίου, στην Ρωμαική αγορά και τον παλατίνο λόφο. Πήραμε το τράμ 8 που ήταν δίπλα στο σπίτι μας και κατεβήκαμε στην τελευταία στάση όπως προχθές, την Piazza Venezia. Από εκεί μας έδινε το google maps περίπου είκοσι λεπτά περπάτημα και επειδή φοβηθήκαμε ότι θα αργήσουμε και θα κουραστούμε ρωτήσαμε ένα ταξί που μας είπε 28(!) ευρώ. Ήταν πολλά τα λεφτά και περίπλοκο να βρούμε τις στάσεις του λεωφορείου που είχαμε βρει πως πάει στο Κολοσσαίο οπότε ξεκινήσαμε περπατώντας. Η επιλογή να πάμε περπατώντας ήταν η σωστή καθώς ήταν πολύ κοντά μας αλλά και ωραία η διαδρομή καθώς βλέπεις την ρωμαϊκή αγορά δεξιά και κάποια άλλα μνημεία στα αριστερά σου.

Το Φλάβιο Αμφιθέατρο ή όπως είναι παγκοσμίως γνωστό το Κολοσσαίο είναι ένα θαύμα αρχιτεκτονικής που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από σύγχρονα γήπεδα. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 72μΧ και χωρούσε 65.000 κόσμο σε τέσσερα επίπεδα και με διάρκεια λειτουργίας του τα 400 χρόνια. Σε αυτή την αρένα έχασαν την ζωή τους χιλιάδες σκλάβοι και ζώα ποτίζοντας με το αίμα τους το χώμα για να διασκεδάζει το κοινό και οι άρχοντες. Δυστυχώς είχε τόσο κόσμο που δεν καταφέραμε να το ευχαριστηθούμε όσο θέλαμε και αυτό από ότι κατάλαβα θα ήταν σύνηθες όπου και να πηγαίναμε από εδώ και πέρα.

Έχοντας σκάσει από την ζέστη ξεκινήσαμε για την ρωμαϊκή αγορά στην οποία δυσκολευτήκαμε να πάμε καθώς ο λιθόστρωτος δρόμος ήταν δύσκολος να τον διασχίσουμε με το καρότσι και εκτός τούτου χρειάστηκε να το κάνουμε δυο φόρες καθώς δεν ξέραμε αν αυτή ήταν η είσοδος που θέλαμε. Είχε μεγάλη ουρά που περίμενε να μπει αλλά ευτυχώς οι αρχαίοι ρωμαίοι μάγοι της διαχείρισης των υδάτινων πόρων είχαν φτιάξει παντού βρύσες και μπορούσαμε και πίναμε δροσερό νερό. Ένας φρουρός μας άφησε να μπούμε χωρίς να περιμένουμε και ξεκινήσαμε την βόλτα μας στην αγορά! Υπάρχουν πολλά να δεις όπως παραδείγματος χάρη αρκετοί ναοί, όμως η πιο διάσημη τοποθεσία είναι το μέρος όπου έχει θαφτεί ο Καίσαρας. Προσπαθήσαμε να βρούμε την έξοδο και καταλήξαμε να γυρίσουμε όλη την αγορά και να βγούμε μέσα από την υπόγειες και πολύ δροσερές στοές από την άλλη πλευρά του δρόμου.

Καθίσαμε λίγο να ξαποστάσουμε και μετά ξεκινήσαμε για να φάμε σε ένα ωραίο εστιατόριο που είχε βρει online ο Στάθης αλλά δυστυχώς δεν είχε κανένα άδειο τραπέζι και κάτσαμε ακριβώς στο δίπλα που έμοιαζε με εκείνα τα τουριστικά εστιατόρια που σου λένε να αποφεύγεις. Παραγγείλαμε δυο μπολονεζ και μια caccio e peppe και ήταν υπέροχα, είναι όντως η Ιταλία η χώρα της μακαρονάδας!

Μετά το φαί αποφασίσαμε να πάμε πάλι στην Φοντάνα Ντι Τρέβι να την δει και η μικρή παρέα με παγωτό που μας αρέσει πολύ. Η μικρή πήρε βανίλια και εγώ στρατσιατέλα που μου αρέσει πολύ. Το μόνο κακό στην Ρώμη είναι η πολυκοσμία και για ακόμα μια φορά το συντριβάνι ήταν γεμάτο κόσμο!

Προχωρήσαμε αρκετά και βρεθήκαμε στην αγορά του Τραϊανού όπου είδαμε την στήλη του Τραϊανού που χτίστηκε το 113μΧ για να τιμηθεί η νίκη του στους Δακικούς πολέμους. Μετά προχωρήσαμε προς το τραμ και τα διάφορα στενάκια και αγοράσαμε στην μικρή ένα μικρό κουκλάκι καμηλοπάρδαλη σαν αναμνηστικό. Πήραμε πάλι το τραμ και μετά από σχεδόν 40 λεπτά φτάσαμε στην περιοχή μας. Επισκεφτήκαμε το σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουμε φαγητό για το βράδυ. Είχαμε δει πως είχε μερικά μαγειρευτά φαγητά αλλά την ώρα που πήγαμε είχε μόνο τηγανητό κοτόπουλο κοπανάκια και πατάτες φούρνου. Πήραμε και μερικά σνακ και φύγαμε για το σπίτι.

Δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε τίποτα το βράδυ παρά να ξεκουραστούμε. Δυστυχώς η τοποθεσία του σπιτιού δεν βόλευε για νυκτερινές βόλτες στο κέντρο της πόλης.

 

[Georgia86]

Τέταρτη μέρα : Βατικανό.

Περίμενα καιρό αυτή την μέρα γιατί θα επισκεφτούμε το Βατικανό. Ήθελα καιρό να το κάνω καθώς πολλά από όσα είχα σκοπό να δούμε τα είχα διδαχθεί στην ιστορία τέχνης. Έφτιαξα πρωινό με τα υλικά που είχαμε πάρει από το σουπερ μάρκετ και μετά από λίγο φύγαμε για το κέντρο του Καθολικισμού. Από εκεί που μέναμε έφευγε ένα λεωφορείο το 982 που μας έβγαζε στο Βατικάνο κάτι που βοήθησε αρκετά για να μην τρέχουμε. Φτάσαμε σε ένα μισάωρο περίπου και μετά από λίγο περπάτημα περάσαμε από την είσοδο στην πλατεία του Αγίου Πέτρου όπου είχε πολύ κόσμο. Μας πήρε λίγη ώρα να καταλάβουμε ότι πετύχαμε τον Πάπα σε μια εμφάνισή του και χαρήκαμε που θα είχαμε και αυτή την εμπειρία. Στην πλατεία επίσης είχε και ένα κοντέινερ που το είχαν μετατρέψει σε ταχυδρομείο για να στείλεις αν θες κάρτα από το Βατικανό. Στείλαμε τρείς και κόστισαν γύρω στα τέσσερα ευρώ. Από εκεί ξεκινούσε η ουρά για να μπούμε στην βασιλική του Αγίου Πέτρου και περιμέναμε αρκετά μέχρι να ανοίξει

Σιγά σιγά φτάσαμε αφήσαμε το καρότσι σε ένα μέρος που είχε για φύλαξη δεξιά λίγο πριν ανέβεις προς την είσοδο και ξεκινήσαμε την εξερεύνηση μας. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και είναι μια από τις τέσσερις παπικές βασιλικές της Ιταλίας. Είναι ο τόπος ταφής του Αγίου Πέτρου, με τον τάφο του να βρίσκεται κάτω από τον κύριο βωμό της Βασιλικής. Ο Michelangelo διορίστηκε από τον πάπα Παύλο ΙΙΙ το 1547 για να αναλάβει την Βασιλική και συνολικά για να ολοκληρωθεί το έργο πήρε 150 χρόνια.

Όσο ήμασταν μέσα αντιληφθήκαμε πως κάναμε κακή διαχείριση χρόνου και πως αν θέλαμε να δούμε την Καπέλα Σιξτίνα έπρεπε να είχαμε φύγει κανένα δεκάλεπτο πριν. Είχε αρκετό περπάτημα μέχρι του μουσείο του Βατικανού και πολλούς τουρίστες που έκανε το περπάτημα ακόμα πιο αργό. Είχε δυο σειρές για να μπεις, η μια ήταν για αυτούς που θέλανε να βγάλουν εισιτήριο και η άλλη ήταν για εμάς που είχαμε κλείσει θέση από το ίντερνετ. Ο κύριος που κοιτούσε τα εισιτήρια στην είσοδο μας είπε πως αργήσαμε αλλά τον παρακαλέσαμε να μας αφήσει να μπούμε, το έκανε και αμέσως βρεθήκαμε σε ένα υπέροχα δροσερό κτήριο.

Χαθήκαμε ψάχνοντας να βρούμε προς τα πού πρέπει να πάμε αλλά ακολουθώντας τις πινακίδες βρεθήκαμε στον σωστό δρόμο για την καπέλα Σιξτίνα. Είχε πολύ περπάτημα αλλά ήταν ευχάριστο γιατί είδαμε πολύ ωραία έργα τέχνης, την αιγυπτιακή συλλογή, την συλλογή χαλιών και φοβερές τοιχογραφίες. Μετά από αρκετό περπάτημα και αρκετές σκάλες βρεθήκαμε στο παρεκκλήσιο του αποστολικού παλατιού όπου βρίσκεται καπέλα σιξτίνα. Δημιουργήθηκε προς το τέλος του 15ου αιώνα και σχεδιάστηκε από τον Michelangelo και είναι γνωστός σαν χώρος σύγκλησης του συλλόγου των Καρδιναλίων για την ψήφιση του νέου Πάπα. Σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά θα δεις υπέροχες νωπογραφίες που σου κόβουν την ανάσα με χρώματα τόσο ζωηρά που έστω για λίγο θα νιώσεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη εποχή, μια εποχή όπου η τέχνη είχε την αξία και την προσοχή που της αξίζει! Κουρασμένοι βγήκαμε από το παρεκκλήσι και σιγά σιγά πήγαμε προς την έξοδο και το παρκάκι πίσω από μουσείο. Τόσοι άνθρωποι είχαν την ίδια σκέψη με εμάς και λιάζονταν στα παγκάκια και στο γρασίδι, ήταν πραγματικά πολύ όμορφα στο μουσείο.

Από εκεί έπρεπε να γυρίσουμε πίσω πάλι στον βασιλική του Αγίου Πέτρου για να πάρουμε το καρότσι κάτι που αποδείχτηκε μεγάλος μπελάς γιατί γινόταν χαμός από κόσμο και ο σεκιουριτάς δεν ήθελε να με αφήσει να περάσω την ουρά που ήταν τεράστια! Αλλά τον παρακάλεσα και μετά από λίγο με άφησε και με την μικρή μαζί μου πήγαμε στον χώρο αποθήκευσης και πήραμε το καρότσι. Η πείνα μας είχε πιάσει για τα καλά και ψάξαμε να βρούμε ένα ρεστοράν να φάμε, σταματήσαμε μπροστά από ένα ωραίο ρεστοράν με τραπεζάκια απέξω αλλά δεν είχε ελεύθερο και δεν θέλαμε να κάτσουμε μέσα. Ο Στάθης είχε βρει ένα ρεστοράν με επωνυμία «Tonnarello» στο google και πήγαμε εκεί, καθίσαμε και μας έφεραν μαρκαδόρους και χαρτί για την μικρή, κάτι που μας άρεσε πολύ. Παραγγείλαμε δυο cacio e pepe και μια Bolognese για την μικρή, η οποία κατέληξε να φάει το cacio e pepe που παράγγειλα για εμένα. Υπέροχες οι μακαρονάδες στην Ρώμη, αυτό της το δίνω.

Μετά από το υπέροχο φαί φύγαμε προς το Κάστρο των Αγγέλων. Η επιβλητική ροτόντα αρχικά είχε χτιστεί περί 123–139 μ.Χ σαν μαυσωλείο για τον αυτοκράτορα Ανδριανό και την οικογένεια του και την εποχή εκείνη θεωρούταν το ψηλότερο κτήριο στην Ρώμη. Μετέπειτα χρησιμοποιήθηκε από τους Πάπες σαν φρούριο και κάστρο και πλέον είναι μουσείο. Αποφασίσαμε να μην μπούμε γιατί ήταν ακριβά τα εισιτήρια και για τους τρείς μας αν και από ότι μας είπε μια φίλη μας αργότερα είχε εξαιρετική θέα. Είχαμε πλέον κουραστεί και ψάχνοντας στο google βρήκα πως πολύ κοντά μας ήταν η αφετηρία για το λεωφορείο που περνούσε δίπλα από το σπίτι μας και προχωρήσαμε προς εκεί. Την υπόλοιπη μέρα μείναμε σπίτι για ξεκούραση και όταν πεινάσαμε πήγαμε σε μια πιτσαρία που ήταν μόνο για take away και πήραμε δύο πίτσες που ήταν πολύ νόστιμες.

Η επόμενη μέρα είναι η τελευταία ολόκληρη μέρα μας στην Ρώμη και μας είχε πιάσει μια γλυκιά μελαγχολία!

 

[Georgia86]

Πέμπτη μέρα: Βόλτα στην πόλη

Η μέρα ξεκίνησε όπως κάθε μέρα στην Ρώμη. Η μικρή ήθελε το γάλα της και τα παιδικά της σόου και εγώ το πρωινό μου. Αφού φάγαμε, πλυθήκαμε και ντυθήκαμε ξεκινήσαμε για την βόλτα μας στο κέντρο της Ρώμης. Στην χθεσινή μας διαδρομή με το λεωφορείο προς το σπίτι μας προσέξαμε πως είχε ένα πολύ ωραίο μέρος για να δούμε την θέα από ψηλά και έτσι σήμερα πήραμε το ίδιο λεωφορείο αλλά σταματήσαμε στην μέση της διαδρομής για να την θαυμάσουμε. Πήραμε παγωτό στην μικρή και εγώ πήρα ένα σνάκ που τελικά δεν μου άρεσε καθόλου και αράξαμε θαυμάζοντας την θέα.

Από εκεί κατεβήκαμε προς το κέντρο μέσα σε δέντρα και με ωραία θέα και όταν βρήκαμε μια στάση σε λίγα λεπτά ήρθε και το λεωφορείο!

Φτάσαμε στο τέρμα της γραμμής, κοντά στο κάστρο των αγγέλων και προχωρήσαμε προς την πλατεία Navona. Από τις αγαπημένες μου πλατείες καθώς έχει δυο πανέμορφα σιντριβάνια, του Μαυριτανού και των τεσσάρων ποταμών. Από εκεί προχωρήσαμε στα διάφορα στενά και απλά παρακολουθούσαμε τον κόσμο και τις βιτρίνες των μαγαζιών προσπαθώντας να μην πέσουμε πάνω σε κάποιον τουρίστα.

Δεν είχαμε κανονίσει που θα φάμε και έτσι έψαξα εγώ στο google και βρήκα ένα με καλές κριτικές που τελικά ήταν κάτω του μετρίου. Οι πίτσες αδιάφορες και αρκετά άγευστες και η cacio e peppe βαρετή, το μαγαζί παραδοσιακό και ωραία διακοσμημένο αλλά ήταν το λεγόμενο tourist trap. Μετά την κατανάλωση φαγητού επιστρέψαμε σπίτι για λίγη ξεκούραση για να μπορούμε να ευχαριστηθούμε την βραδινή μας βόλτα.

Ήρθε η ώρα να ευχαριστηθούμε το Κολοσσαίο υπό το φως των αστεριών! Όπως μπορεί κανείς να φανταστεί το Κολοσσαίο είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό το βράδυ με τον φωτισμό και το μέγεθος του με φόντο τον σκοτεινό ουρανό. Υπήρχε πολύ κόσμος, αυτό είναι το σύνηθες όπου και να πάς στην Ρώμη αλλά ήταν πιο ήσυχα τώρα. Θέλαμε να δούμε και την πλατεία Espagna βράδυ αλλά για κακή μας τύχη η γραμμή του μετρό που θα μας πήγαινε εκεί ήταν κλειστή και αναγκαστήκαμε να κατεβούμε σε στάση μετρό που μας έβγαζε την αφετηρία πολλών λεωφορείων αλλά κανένα δε βόλευε για να πάμε στον προορισμό μας και έτσι με δυσκολία βρήκαμε ένα που να μας βγάζει κάπου κεντρικά. Από εκεί προχωρήσαμε για λίγη ώρα σε δρόμους άδειους από τουρίστες και πολύ ήσυχους και βγήκαμε στην Φοντάνα Ντι Τρέβι για ακόμα μια φορά! Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, καθίσαμε λίγο και προχωρήσαμε σε αναζήτηση ενός μαγαζιού για να φάμε το κλασσικό σάντουιτς της Ρώμης. Δοκιμάσαμε ένα ιδιαίτερο με χοιρινό και τονοσαλάτα (ναι τονοσαλατα!) και ήταν υπέροχο. Από εκεί και πέρα μας έπιασε η κατάθλιψη της επιστροφής και κάναμε την τελευταία μας βόλτα στην αιώνια πόλη. Γυρίσαμε σπίτι και ξεκινήσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας για το αυριανό ταξίδι της επιστροφής.

 

[Georgia86]

Τελευταία μέρα : Επιστροφή.

Αποφασίσαμε να πάμε με το τρένο στο αεροδρόμιο και από ότι φάνηκε ήταν η καλύτερη επιλογή. Πήραμε το τραμ 8 που ήταν δίπλα από το σπίτι μας και μετά από 4 στάσεις φτάσαμε στον σταθμό των τρένων. Κλείσαμε δύο εισιτήρια τα οποία μας κόστισαν οκτώ ευρώ το ένα, με κάποια δυσκολία βεβαιώς γιατί η κυρία στο γκίσε δεν μίλαγε αγγλικά. Πήραμε το ασανσέρ και κατεβήκαμε προς τις αποβάθρες. Στο αεροδρόμιο αποφάσισα να πάρω καφέ και κάτι να φάω που αποδείχτηκε δύσκολο καθώς δεν μπορούσα να συνεννοηθώ με τον μπαρίστα, φοβερή εντύπωση μου έκανε η πολύ καλή τιμή του καφέ στο 1,80! Είχαμε λίγη ώρα να σκοτώσουμε και απλά κάναμε βόλτες μέχρι να ανοίξει η θύρα μας και να επιβιβαστούμε. Ολοκληρώθηκε η επίβαση στο αεροπλάνο χωρίς κανένα πρόβλημα και μετά από δύο ώρες περίπου προσγειωθήκαμε στην Αθήνα. Η Ρώμη μας άφησε θετικές εντυπώσεις και την προτείνω ανεπιφύλακτα! Αν μη τι άλλο θα φάτε εξαιρετικές μακαροναδες.

Στο παρακάτω λινκ θα δείτε και το βίντεο που ετοιμάσαμε για το ταξίδι μας στην Ρώμη:

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη