Τουρκία Ένα μπακλαβά και ένα κιουνεφέ παρακαλώ!

[pattyyy]

Υπέροχη η ιστορία σου Δήμο! Μόλις τη διάβασα μονορούφι και "ταξίδεψα" ανατολικά!

 

[ANEL]

Μπράβο Δήμο,άλλη μια πολύ ωραία ιστορία!!!δεν σου κρύβω πως για 1η φορά μια ταξιδιωτική ιστορία με έκανε να ζηλέψω(όχι κακά εννοείται!)και με συγκίνησε ταυτόχρονα τόσο πολύ:θα θελα να είχα την ευκαιρία να δω τα χαμόγελα αυτών των παιδιών !!

 

[dimosf]

Η συμπεριφορά των παιδιών αυτών ήταν πολύ συγκινητική. Από τη μια ντρέπονταν και κοκκίνιζαν αλλά από την άλλη είχαν ένα αυθορμητισμό πολύ ωραίο. Δεν έγραψα σχετικά αλλά μου έκανε εντύπωση η συμπεριφορά των παιδιών στο ιδιωτικό σχολείο. Σαν παιδιά κι αυτά είχαν την περιέργεια να μας δουν αλλά η "καλή" τους αγωγή δεν τους το επέτρεπε!!!! Έτσι έβλεπες να κρυφοκοιτάνε από μακρυά. Ομολογώ ότι ένοιωσα μια θλίψη από αυτή την εικόνα. Τα παιδια από το πρώτο σχολείο τα αγάπησα πολύ. Και την άλλη μέρα (θα γράψω παρά κάτω) είχαμε πολύ όμορφες στιγμές.

 

[marydim]

Στο πρώτο μέρος της ιστορίας γλυκάθηκα, στο δεύτερο συγκινήθηκα, στο τρίτο ταξίδεψα στο χρόνο. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο.

 

[dimosf]

Πριν όμως πάμε στο κέντρο και την αγορά της πόλης πήγαμε στο κτίριο της Νομαρχίας και του Δήμου όπου φάγαμε στην τραπεζαρία μαζί με τους εργαζόμενους (για να τα ακούνε μερικοί) πολύ νόστιμο φαγητό (!!!!). Η εμπειρία αυτή να φας σε χώρο που τρώνε εργαζόμενοι της πόλης είναι κάτι ξεχωριστό που δεν συμβαίνει συχνά στα ταξίδια. Προσωπικά μου έχει τύχει άλλη μια φορά στην Ιταλία και ήταν το ίδιο ενδιαφέρουσα.

β) Στην αγορά της πόλης

​

Η πόλη αν και κατοικείται από την 4η χιλιετία π.Χ. χτίστηκε γύρω από ένα λόφο στην κορυφή του οποίου δεσπόζει το Βυζαντινό κάστρο του 6ου μ.Χ αι.

​

Ανεβαίνοντας κανείς σ’ αυτό θα δει αγάλματα και γλυπτές παραστάσεις που μαρτυρούν γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της περιοχής μιας και το Gaziantep υπήρξε το κέντρο της εθνικιστικής αντίστασης κατά της Ευρωπαϊκής κατοχής από τους Εγγλέζους αρχικά και τους Γάλλους μετά. Έτσι η στοά που ακολουθεί την κεντρική πύλη και οδηγεί στο εσωτερικό του κάστρου είναι ένα πολύ καλοφτιαγμένο ιστορικό μουσείο. Η παρουσίαση των εκθεμάτων συνοδεύεται από αφήγηση (δυστυχώς μόνο τούρκικα) και μουσική υπόκρουση.
Δυστυχώς στο εσωτερικό του κάστρου γίνονταν έργα συντήρησης και δεν επιτρεπόταν η είσοδος. Έτσι περιοριστήκαμε μόνο στο μουσείο. Και φυσικά την πολύ ωραία θέα προς την παλιά πόλη.

​

Το υπόλοιπο της μέρας μας είχε να κάνει με τα παζάρια στο κέντρο της πόλης. Η πόλη, εκτός από τον μπακλαβά είναι γνωστή για τα μπακίρια της και τα ξύλινα αντικείμενα τα διακοσμημένα με φίλντισι.

Κάτω λοιπόν και γύρω από το κάστρο έχει πολλά εργαστήρια που φτιάχνουν αυτά τα αντικείμενα. Ο ρυθμικός χτύπος του σφυριού πάνω στο μέταλλο δίνει ένα «ρυθμό» στο χώρο και κυριαρχεί σαν ήχος στον αέρα.


​

Σε ένα σοκάκι βρήκαμε ένα μουσείο για τη διατροφή, θέμα άλλωστε και του προγράμματός μας. Μικρό αλλά αρκετά κατατοπιστικό κυρίως όσον αφορά την προετοιμασία της τροφής (χώροι, σκεύη, υλικά και τρόποι παρασκευής). Στην αυλή βρίσκουμε τυχαία ένα τηλεοπτικό συνεργείο και μας παίρνουν μια μικρή συνέντευξη. Φυσικά μεταφράζει ο φίλος μας ο Με(χ)μέτ.

 

[dimosf]

Μετά το μουσείο πήγαμε για ένα καφέ σε ένα παραδοσιακό καφενείο.

Φυσικά τον τούρκικο καφέ με την ανεπανάληπτη γεύση συνοδεύουν ναργιλέδες. Το ντουμανιάσαμε για τα καλά. Στη συνέχεια σειρά είχε η αγορά. Μπήκαμε στα στενά, χαζέψαμε τους τεχνίτες, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και χωθήκαμε μέσα στο παζάρι.

Στην αρχή είναι εργαστήρια και μαγαζιά με μπακίρια, ξύλινα με φίλντισι, χαλιά, κιλίμια και κάποια τουριστικά μπιχλιμπίδια.

Σε ένα μαγαζί που σε μια εσωτερική αυλή είχε απλώσει χαλιά και χαλάκια είδα μια πολύ παράδοξη εικόνα. Είχε κρεμασμένα μικρά χαλιά τοίχου. Είχαν απάνω εικόνες που όπως κρέμονταν όλες μαζί σχημάτιζαν ένα «παράλογο» σύνολο. Η Παναγία σε ένα, σε άλλο ο Εσταυρωμένος. Δίπλα ο Κεμάλ, η ημισέληνος, το σύμβολο των Γκρίζων Λύκων, διάφοροι σουλτάνοι και Άγιοι των μουσουλμάνων και ο Τσε(!!!).

Πιο μέσα τα τρόφιμα και τα μπαχαρικά. Χρώματα που σε μαγεύουν και αρώματα που σε μεθούν.
Και φυσικά γλυκά. Πολλά γλυκά.

Περίοπτη θέση βέβαια ο μπακλαβάς σε πολλές μορφές, έτσι για να λιγώνει το μάτι και ένας κόμπος να ανεβαίνει στο λαιμό και από εκεί το στόμα να μπουκώνει λαχτάρα!!

​

Και παρακάτω τα ρούχα, τα παπούτσια και τα χρυσαφικά. Και ανάμεσά τους καφενέδες, να ξαποστάσεις, να δροσιστείς για να συνεχίσεις. Γιατί το παζάρι είναι μεγάλο. Πολύ μεγάλο!

Με στοές, σοκάκια, δρόμους, παράδρομους. Και δεν είναι σε ένα μόνο σημείο. Απλώνεται σε μεγάλη έκταση ακτινωτά γύρω από το κάστρο.

Βγαίνοντας από το παζάρι περπατήσαμε αρκετά για να φτάσουμε σε άλλο ένα μουσείο (το τρίτο της ημέρας).

Είναι το Μουσείο Άμυνας και αναφέρεται στη τοπική ιστορία. Πολύ καλοστημένο με κέρινα ομοιώματα, σε ένα παλιό δίπατο αρχοντικό με πολύ ωραία αυλή. Φυσικά δεν κάτσαμε πολύ γιατί ήμασταν πολύ κουρασμένοι. Μπήκαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε εκεί κοντά και γραμμή για το ξενοδοχείο. Η μέρα μας όμως δεν είχε τελειώσει. Φάγαμε όλοι μαζί το δείπνο μας, ετοιμαστήκαμε και ξανά στο λεωφορείο. Αυτή τη φορά προορισμός το MEGA CHAΝNEL TV. Αυτό το βράδυ θα γινόμασταν αστέρια της τοπικής τηλεόρασης (!!!!!). Η ζωντανή εκπομπή κύλησε καλά, μιλήσαμε για το πρόγραμμά μας και επιστροφή. Αλλά όχι για τα δωμάτιά μας. Ραντεβού στο δωμάτιο των Πολωνών!.
Στο Gaziantep δύσκολα έβρισκες να πιείς κάτι, ακόμα και μπύρα. Μόνο σε 1-2 μεγάλα ξενοδοχεία. Όλοι λοιπόν θα θέλαμε να «βρέξουμε» λίγο το χειλάκι μας. Οι Πολωνοί είχαν βότκα, εμείς είχαμε πάρει κάτι κρασιά από το Προκόπι, πήραμε και από την αγορά μπόλικο φιστίκι αλλά και άλλους ξηρούς καρπούς και μαζευτήκαμε στο δωμάτιο των Πολωνών. Πάνω από 20 άτομα!!! Έγινε ένας χαμός. Το αλκοόλ αν και όχι σε μεγάλη ποσότητα και η εκπομπή που είχε προηγηθεί χαλάρωσε όποιες αναστολές υπήρχαν και «ξεσαλώσαμε». Το τι γέλιο κάναμε δε λέγεται! Μέχρι που πλάκωσε ο σεκιουριτάς του ξενοδοχείου (έγιναν παράπονα από άλλους ενοίκους) και έληξε άδοξα η βραδιά. Πάντως καλά περάσαμε! Χαιρετήσαμε και έναν της παρέας που τα ξημερώματα πέταγε για Αθήνα λόγω υποχρεώσεων και κυριολεκτικά ψόφιοι πέσαμε για ύπνο.

 

[NTINA]

Δήμο μας έλειψες.
Ξεκουράσου όμως απ την κραιπάλη,για να μπορέσεις να μας πας παρακάτω.
Η ποικιλία των χαλιών μοναδική,δεν νομίζω να έψαχνες κάτι και να μην το έβρισκες?

 

[Twinkie]

Τί υπέροχες εικόνες μας χαρίζεις!!!
Είχα μια ιδέα αφού έχω πάει Πόλη, αλλά εδώ μας έχει βάλει στα βάθη της Τουρκίας!! Μπράβο...

 

[ΕΡΣΗ]

Αχ Δημο μου τι μου θυμησες τωρα! Φετος περασα απο το Gaziatep και ειδα το μουσειο των ψηφιδωτων. Εμεινα αφωνη. Δυστυχως δεν προλαβαμε να περιτριγυρησουμε την πολη καθοτι μας περιμενε ο αρχαιολογικος χωρος του Ζευγματος. Παντως ο διευθυντης του αρχαιολογικου μουσειου που μας μιλησε μας ειπε οτι ο αρχαιολογικος χωρος τελικα καλυφθηκε απο τα νερα πολυ λιγοτερο απο οτι αναμενετο με συνεπεια το μεγαλυτερο μερος της πολης να εχει διασωθει και πλεον να ανασκαπτεται με λογικους ρυθμους και διαδικασιες. Επισης οτι πανω στον πανικο των ημερων να διασωσουν οι αρχαιολογοι οτι μπορουσαν περισσοτερο τα μετρα ασφαλειας δεν ηταν τα δεοντα. Η θλιβερη συνεπεια ηταν να κλαπει απο αρχαιοκαπηλους το μεγαλυτερο τμημα ενος εκπληκτικου ψηφιδωτου. Επισης υπαρχουν για συντηρηση σε εργαστηρια του εξωτερικου-κυριως στη Ρωμη-πολλα ακομη ψηφιδωτα τα οποια θα εκτεθουν οταν αποπερατωθει το νεο μουσειο που κτιζεται και θα ειναι ετοιμο σε κανεναν χρονο περιπου. Στην Σελευκεια, οπου γινονται πλεον οι ανασκαφες και την οποια επισκεφθηκαμε μετα απο ειδικη αδεια-πλεον μετα απο το συμβαν της κλοπης η φυλαξη εχει ανατεθει στον στρατο- θα δημιουργηθουν στεγαστρα ωστε ο επισκεπτης να μπορει να επισκεπτεται στο μελλον in situ τα ψηφιδωτα που αναμενεται να βρεθουν. Θεωρουν οτι οταν ολοκληρωθουν οι ανασκαφες η εκταση της πολης θα προσεγγισει περιπου εκεινη της Εφεσσου. Το ενδιαφερον ειναι οτι στην Απαμεια, ενω εγιναν και εκει καποιες ανασκαφες, δεν βρεθηκε τιποτε το αξιολογο. Ισως η Σελευκεια να ηταν η πολη των πλουσιων και η Απαμεια η πολη του εργατικου δυναμικου.

 

[Dafni]

καταπληκτικες φωτο και πάντα εξαιρετικος ο τροπος που δινεις τις περιγραφες..... πληροφοριες πολύ χρησιμες μεσα απο τα δικά σου ματια ,μέσα απο τα βιώματα σου...ευχαριστουμε

 

[ΕΡΣΗ]

Παρεπιπτοντως:Εξαιρετικες φωτογραφιες!

 

[dimosf]

4η ημέρα

Το πρωινό ήταν αφιερωμένο στη συνάντησή μας. Πρώτα στο σχολείο για λίγη δουλειά και μετά επίσημη συνάντηση με τον Δήμαρχο του διαμερίσματος Sehitkamil της πόλης, στο οποίο βρίσκεται το σχολείο. Η συνάντηση ήταν εγκάρδια, δώσαμε στο Δήμαρχο και κάποιο δώρο από Ελλάδα και μετά όλοι μαζί πήγαμε στο πολύ καλό εστιατόριο όπου ο Δήμαρχος μας παρέθεσε πολύ πλούσιο γεύμα.

Το υπόλοιπο της ημέρας ήταν αφιερωμένο σε διάφορες απολαύσεις!!
Μπήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε. Περάσαμε έξω από το πανεπιστήμιο της πόλης που βρίσκεται σε ένα προάστιο μέσα στο πράσινο με σκόρπια κτίρια εδώ κι εκεί. Σε λίγο βγήκαμε από τον κεντρικό και μπήκαμε σε ένα πευκοδάσος.

Ο δρόμος κινείται ανάμεσα στα πεύκα και τελειώνει στον Ζωολογικό Κήπο.

Έχω δει ζωολογικούς κήπους σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και δεν ένοιωσα στιγμή ότι υστερούσε στο παραμικρό και σε ζώα και σε αντιμετώπισή τους αλλά κυρίως και σε οργάνωση!!

Τι βλέπαν τα ματάκια μας στα βάθη της Ανατολής!

Κάναμε πάνω από μια ώρα για να γυρίσουμε την τεράστια έκταση. Κάναμε τη βλακεία να σνομπάρουμε το τρενάκι που έκοβε βόλτες συνέχεια και την πλήρωσαν τα ποδαράκια μας. Αφού τέλειωσε η επίσκεψη, μπήκαμε και πάλι στο λεωφορείο αλλά μόνο για 500 μέτρα.

Κατεβήκαμε μέσα στο δάσος όπου οι φίλοι μας οι Τούρκοι είχαν στήσει τις ψησταριές.

Ο Αλή, έμπειρος στα των κεμπάπ πρωτοστατούσε. Αλλά και οι άλλοι δεν πήγαιναν πίσω.

Κεμπάπια, σούβλες με κοτόπουλο, πιπεριές και κρεμμύδια που ξεροψήνονταν πάνω στη θράκα

και δώστου φαΐ. Και σε λίγο να και ο χορός.

Γλέντι τρικούβερτο κανονικά. Δύο από τη δική μας ομάδα εκείνη τη μέρα είχαν γενέθλια και είχαμε κανονίσει να φέρουν τούρτες. Έτσι το πάρτι έκλεισε με σβήσιμο κεριών και ευχές. Ήταν αργά το απόγευμα όταν φύγαμε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο όπου οι περισσότεροι πήγαν για ξεκούραση. Εγώ με δύο από την παρέα μας και έναν από τους Τούρκους πήγαμε για χαμάμ!!! Αλλά όχι χαμάμ για τουρίστες. Σε αυτό που πάνε οι ντόπιοι. Ο Eren, που ήταν μαζί μας μας είπε ότι πάει τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Το χαμάμ το είχαμε δει την προηγουμένη. Είναι στο κέντρο της πόλης, κάτω από το κάστρο. Το πρωί είναι για τις γυναίκες και το βράδυ για τους άντρες. Το κόστος μόνο 6 ΕΥΡΩ για το χαμάμ αλλά και καθαρισμό με κετσέ και μασάζ!
Μας πήγαν με ένα αυτοκίνητο. Μπήκαμε, πληρώσαμε (ήταν η μοναδική φορά που επιμείναμε και πληρώσαμε. Μέχρι τότε αυτοί πλήρωναν παντού!), βάλαμε τα πράγματα στο ντουλάπι, περάσαμε το κλειδί στον καρπό και με τις παντόφλες που μας είχαν δώσει μπήκαμε στον προθάλαμο. Βγάλαμε τα ρούχα μας και με μια πετσέτα μπήκαμε στον κυρίως θάλαμο. Η ατμόσφαιρα πνιγηρή στην αρχή μου προξένησε μια μικρή δυσφορία που όμως γρήγορα πέρασε. Με το τάσι ρίχναμε ο ένας στον άλλο ζεστό νερό από τη γούρνα όπου το είχαμε ρυθμίσει να είναι σε ανεκτή θερμοκρασία. Στο κέντρο του κυκλικού θαλάμου υπήρχε ένα υπερυψωμένο πολυγωνικό «βάθρο». Πήγα και ξάπλωσα. Στην αρχή κάηκα αλλά γρήγορα το συνήθισα κι αυτό. Πέρασε σχεδόν μια ώρα εκεί μέσα και αφού σαπουνιστήκαμε και ξεβγαλθήκαμε ήρθε η ώρα για κετσέ και μασάζ. Ο κετσές πονάει. Σε τρίβει και από τους ανοικτούς πια πόρους βγαίνει κάθε βρωμιά που αλλιώς είναι αδύνατο να φύγει. Στη συνέχεια είχε μασάζ που αυτό πόναγε περισσότερο γιατί στην πραγματικότητα ο χαμαμτζής μου φαίνεται ότι βγάζει όλα τα απωθημένα και την κούραση του. Ξύλο κανονικό!! Όταν όμως τελειώσεις και κάτσεις να στεγνώσεις χαλαρώνοντας, αυτό που νοιώθεις δεν περιγράφεται. Είχα ακούσει πολλά και γι αυτό θέλησα να βιώσω την εμπειρία. Αυτό όμως που ένοιωσα απείχε πολύ από όσα είχα ακούσει ή δει σε διάφορες εκπομπές. ΜΟΝΑΔΙΚΟ! Το χαμάμ αυτό και το αερόστατο (Τουρκία, μέρος Α΄) ήταν οι ωραιότερες εμπειρίες που θα έχω να θυμάμαι από αυτό το ταξίδι!
Στο ξενοδοχείο απολαύσαμε το δείπνο μας αλλά εγώ μαζί με τους άλλους υπεύθυνους από τις άλλες χώρες κάτσαμε μέχρι αργά (και ας κουτούλαγα από την κούραση και τη χαλάρωση) για να ρυθμίσουμε τις λεπτομέρειες της επόμενής μας συνάντησης στη Ρουμανία.
Ο ύπνος εκείνο το βράδυ ήταν βαθύς και πολύ αναζωογονητικός!