Αλβανία Βοσνία-Ερζεγοβίνη Ιταλία Κροατία Μαυροβούνιο Σερβία Σλοβενία Ένα καραβάνι τριγυρνά στα Βαλκάνια, με στόχο τη Σλοβενία και τη Βενετία.

[vasiliss]

Τέλεια ιστορία, σκέφτομαι να κάνω το ίδιο περίπου ταξίδι τον Απρίλιο χωρίς τη Βενετία. Πόσες μέρες διήρκεσε το ταξίδι; Σε ποία πόλη πιστεύεις ότι αξίζει να αφιερώσεις περισσότερο χρόνο και πόσο; Το οδικό δίκτυο πως θα το χαρακτήριζες; Ευχαριστώ!!

Σε ευχαριστώ πολύ @apos !!!
Το ταξίδι μας διήρκεσε 11 ημέρες στο εξωτερικό και 2 ημέρες εντός Ελλάδας (πήγαινε - έλα)
Εμείς όπως κατάλαβες από την ιστορία, δεν αφιερώνουμε και πολύ χρόνο σε κάθε πόλη, αλλά προχωράμε για την επόμενη.
Από κάποια μέρη είχαμε περάσει σε προηγούμενα ταξίδια πχ. Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, Μόσταρ, Ντουμπρόβνικ κτλ.
Από αυτές τις πόλεις που περάσαμε λοιπόν, θα αφιέρωνα μία ολόκληρη ημέρα - και νύχτα- στο Ζάγκρεμπ, την Λιουμπλιάνα και το Σπλιτ. Επίσης θα αφιέρωνα πολύ χρόνο γενικά στη Σλοβενία και την φύση της. Αν δεν έχεις πάει θα σου πρότεινα να πας στο Μόσταρ, το Ντουμπρόβνικ και το Κοτόρ. Δεν ξέρω βέβαια τον χρόνο και τα γούστα που έχεις, αλλά τα Βαλκάνια έχουν πολλά να δεις.
Μπορείς να κάνεις έναν μικρό κύκλο, όπως είχαμε κάνει εμείς σε αυτό το ταξίδι, ή έναν μεγαλύτερο, όπως στο ταξίδι που διαβάζεις τώρα.
Σε Σερβία, Κροατία και Σλοβενία θα βρεις αρκετούς αυτοκινητόδρομους. Στη δε Βοσνία, Μαυροβούνιο και Αλβανία πάλι, ούτε για δείγμα. Ή μάλλον στην Αλβανία θα βρεις κάτι ψιλά, για δείγμα. Αλλά γενικά οι δρόμοι είναι βατοί. Στις τρεις τελευταίες χώρες θα βρεις και πολλά μπλόκα για τροχονομικό έλεγχο, οπότε πρόσεχε γενικά τα όρια ταχύτητας. Στην Αλβανία οδηγούν κάπως επικίνδυνα, αλλά όλα συνηθίζονται, εμείς έχουμε περάσει 4 φορές και δεν μας κάνει εντύπωση πια.
Αυτά τα λίγα για αρχή, αν θέλεις περισσότερες διευκρινήσεις, ευχαρίστως να σου απαντήσω.

 

[Grerena]

Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να πω πόσο πολύ μου άρεσε η διαδρομή που επιλέξατε να ακολουθήσετε ως τη Βενετία και πίσω. Νομίζω ότι μου έχεις δώσει έτοιμο πρόγραμμα! Μόνο που στο γυρισμό θα κάνω πιθανότατα κάποιες άλλες στάσεις για να κλείσω τις δικές μου τρύπες.... όπως Τεργέστη, Kravice, Trogir, Budva.
Σε κάθε περίπτωση ιστορίες σαν αυτή (ή τις δικές σου γενικότερα) σίγουρα βοηθούν πάρα πάρα πολύ και για την επιλογή των προορισμών και των διαδρομών, αλλά και γιατί δίνουν εξαιρετικά χρηστικές πληροφορίες.

Σχετικά με τις δυο λίμνες της Σλοβενίας, ύστερα και από τη δική σου παρουσίαση και παρόλο που δεν έχω πάει Bohinj κατέληξα ότι η Bled ... κερδίζει. Θα συμφωνήσω λοιπόν και με το giannismits υπέρ της Bled. Και όσον αφορά το μπάνιο ... μπορείς να κάνεις και στη Bled. Στη δυτική πλευρά της και μπροστά στο camping της λίμνης υπάρχει μια μικρή όμορφη οργανωμένη πλαζ, η Velika Zaka, στην οποία ευελπιστούσα να κάνω και μπάνιο όταν είχα πάει, αλλά ως συνήθως έφτασα αργά και αρκέστηκα μόνο σε ένα υπέροχο γεύμα στο εστιατόριο του camping.

Πολύ στενοχωρήθηκα που δεν άρεσε στην παρέα σου το πάρκο Krka. Ίσως τελικά παίζει ρόλο το timing ή οι υψηλές προσδοκίες ή το γεγονός ότι δεν κάνατε μπάνιο! Αλήθεια είναι περίεργη η αίσθηση να κάνεις μπάνιο δίπλα στον καταρράκτη και να νιώθεις τη δύναμη του νερού να σε «τραβάει».

Εγώ πάντως δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα να διαλέξω ποιο πάρκο είναι καλύτερο Plitvice ή Krka. Το πρώτο το πέτυχα με βροχή και ελάχιστο κόσμο και το δεύτερο με «ετοιμόρροπο» καιρό, λίγο κόσμο επίσης, αλλά είχα όμως καταφέρει και είχα βουτήξει στο νερό. Επίσης, το κόστος εισόδου πρέπει να ανέβηκε αισθητά από το ’16 που επισκέφτηκα το πάρκο Κρκα αφού τότε η 5μελής οικογένεια μου είχε πληρώσει περί τα 60€ σύνολο.

Το Σιμπένικ το “δικό σου” μου άρεσε πιο πολύ από το “δικό μου”. Εγώ το είδα ένα βροχερό βράδυ και δεν με ενθουσίασε. Σίγουρα θα ήθελα να το ξαναδώ αλλιώς.
Έχω στενοχωρηθεί που δεν σταμάτησα να δω το Počitelj, ενώ πέρασα απ’ έξω.
Αχ! Οι ιστορίες σου μου δημιουργούν και άλλα αστεράκια στο χάρτη μου.

Όπως και να έχει τα Βαλκάνια έχουν πολλά διαφορετικά πράγματα να προσφέρουν στον ταξιδιώτη και σίγουρα εμένα μου αρέσουν πολύ οι επιλογές σου, οι διαδρομές σου και ο τρόπος που παρουσιάζεις τα ταξίδια σου.
Εύχομαι να συνεχίσεις να κάνεις ταξίδια και να συνεχίσεις να μας μεταφέρεις τις εμπειρίες σου με το μεράκι αυτό που τόσο σε χαρακτηρίζει.

Σε ευχαριστούμε.

 

[vasiliss]

Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να πω πόσο πολύ μου άρεσε η διαδρομή που επιλέξατε να ακολουθήσετε ως τη Βενετία και πίσω. Νομίζω ότι μου έχεις δώσει έτοιμο πρόγραμμα! Μόνο που στο γυρισμό θα κάνω πιθανότατα κάποιες άλλες στάσεις για να κλείσω τις δικές μου τρύπες.... όπως Τεργέστη, Kravice, Trogir, Budva.
Σε κάθε περίπτωση ιστορίες σαν αυτή (ή τις δικές σου γενικότερα) σίγουρα βοηθούν πάρα πάρα πολύ και για την επιλογή των προορισμών και των διαδρομών, αλλά και γιατί δίνουν εξαιρετικά χρηστικές πληροφορίες.

Σχετικά με τις δυο λίμνες της Σλοβενίας, ύστερα και από τη δική σου παρουσίαση και παρόλο που δεν έχω πάει Bohinj κατέληξα ότι η Bled ... κερδίζει. Θα συμφωνήσω λοιπόν και με το giannismits υπέρ της Bled. Και όσον αφορά το μπάνιο ... μπορείς να κάνεις και στη Bled. Στη δυτική πλευρά της και μπροστά στο camping της λίμνης υπάρχει μια μικρή όμορφη οργανωμένη πλαζ, η Velika Zaka, στην οποία ευελπιστούσα να κάνω και μπάνιο όταν είχα πάει, αλλά ως συνήθως έφτασα αργά και αρκέστηκα μόνο σε ένα υπέροχο γεύμα στο εστιατόριο του camping.

Πολύ στενοχωρήθηκα που δεν άρεσε στην παρέα σου το πάρκο Krka. Ίσως τελικά παίζει ρόλο το timing ή οι υψηλές προσδοκίες ή το γεγονός ότι δεν κάνατε μπάνιο! Αλήθεια είναι περίεργη η αίσθηση να κάνεις μπάνιο δίπλα στον καταρράκτη και να νιώθεις τη δύναμη του νερού να σε «τραβάει».

Εγώ πάντως δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα να διαλέξω ποιο πάρκο είναι καλύτερο Plitvice ή Krka. Το πρώτο το πέτυχα με βροχή και ελάχιστο κόσμο και το δεύτερο με «ετοιμόρροπο» καιρό, λίγο κόσμο επίσης, αλλά είχα όμως καταφέρει και είχα βουτήξει στο νερό. Επίσης, το κόστος εισόδου πρέπει να ανέβηκε αισθητά από το ’16 που επισκέφτηκα το πάρκο Κρκα αφού τότε η 5μελής οικογένεια μου είχε πληρώσει περί τα 60€ σύνολο.

Το Σιμπένικ το “δικό σου” μου άρεσε πιο πολύ από το “δικό μου”. Εγώ το είδα ένα βροχερό βράδυ και δεν με ενθουσίασε. Σίγουρα θα ήθελα να το ξαναδώ αλλιώς.
Έχω στενοχωρηθεί που δεν σταμάτησα να δω το Počitelj, ενώ πέρασα απ’ έξω.
Αχ! Οι ιστορίες σου μου δημιουργούν και άλλα αστεράκια στο χάρτη μου.

Όπως και να έχει τα Βαλκάνια έχουν πολλά διαφορετικά πράγματα να προσφέρουν στον ταξιδιώτη και σίγουρα εμένα μου αρέσουν πολύ οι επιλογές σου, οι διαδρομές σου και ο τρόπος που παρουσιάζεις τα ταξίδια σου.
Εύχομαι να συνεχίσεις να κάνεις ταξίδια και να συνεχίσεις να μας μεταφέρεις τις εμπειρίες σου με το μεράκι αυτό που τόσο σε χαρακτηρίζει.

Σε ευχαριστούμε.

Σε ευχαριστώ πολύ @Grerena για τις ευχές και τα καλά σου λόγια.

Πολύ στενοχωρήθηκα που δεν άρεσε στην παρέα σου το πάρκο Krka. Ίσως τελικά παίζει ρόλο το timing ή οι υψηλές προσδοκίες ή το γεγονός ότι δεν κάνατε μπάνιο!

Έχεις δίκιο, πολλοί είναι οι λόγοι που μπορεί να δούμε τον ίδιο προορισμό "με άλλο μάτι", σε διαφορετικές περιόδους. Εγώ έχω επιπλέον και ένα "βάρος"που με αγχώνει λίγο περισσότερο κάθε χρόνο που περνά, να δω ικανοποιημένους όλους αυτούς που με εμπιστεύονται και με ακολουθούν.
Εγώ πάντως καθόλου δεν μετάνιωσα που πήγα στο πάρκο Krka.

Αχ! Οι ιστορίες σου μου δημιουργούν και άλλα αστεράκια στο χάρτη μου.

Εμένα το travelstories με έχει καταστρέψει, ο χάρτης μου γεμίζει συνεχώς με αστεράκια, χωρίς να καταφέρνω να διαγράψω και πολλά σε έναν χρόνο.

Όπως και να έχει τα Βαλκάνια έχουν πολλά διαφορετικά πράγματα να προσφέρουν στον ταξιδιώτη και σίγουρα εμένα μου αρέσουν πολύ οι επιλογές σου, οι διαδρομές σου και ο τρόπος που παρουσιάζεις τα ταξίδια σου.

Κι εμένα μου αρέσουν τα Βαλκάνια, αλλά φέτος έχω μουλαρώσει και έχω θέσει βέτο: Το καλοκαίρι στα "βάθη της Ανατολής" διαφορετικά πουθενά.
Εν το μεταξύ έχεις κι εσύ μια εκκρεμότητα, να μας αφηγηθείς το δικό σου οδικό ταξίδι, οπότε περιμένουμε με αγωνία.

Τέλος, πολύ με εξιτάρει το "επόμενο ταξίδι" που φαίνεται ότι σχεδιάζεις να κάνεις. Οδικό έως το Ελσίνκι;;;

 

[Grerena]

Τέλος, πολύ με εξιτάρει το "επόμενο ταξίδι" που φαίνεται ότι σχεδιάζεις να κάνεις. Οδικό έως το Ελσίνκι;;;

Είπαμε να "επενδύσουμε" την εμπειρία που που αποκτήσαμε με τον άντρα μου από τα οδικά των τελευταίων χρόνων σε ένα μεγαλύτερο και πιο χορταστικό έως το Ταλλίν (και στο Ελσίνκι με πλοίο).
Την απόφαση την πήραμε κυριολεκτικά κατά την επιστροφή μας από το τελευταίο μας οδικό φέτος τον Σεπτέμβριο (η εκκρεμότητα αυτή είναι στα σκαριά ).
Στο σχεδιασμό του οδικού "έως Ελσίνκι" με βοηθάει ιδιαίτερα και η ιστορία του @themischar αφού ....... ΝΑΙ υπάρχουν και τέτοια ταξίδια!

Κι εμένα μου αρέσουν τα Βαλκάνια, αλλά φέτος έχω μουλαρώσει και έχω θέσει βέτο: Το καλοκαίρι στα "βάθη της Ανατολής" διαφορετικά πουθενά.

Προφανώς εννοείς την Καππαδοκία! Ωραίο ταξίδι επίσης. Το έχω "δουλέψει" και εγώ αυτό το ταξίδι, αλλά αποφάσισα να το αναβάλλω για αργότερα όταν θα γίνω πιο έμπειρη και όταν "ησυχάσει" λίγο η γείτονα χώρα. Με είχε τρομάξει επίσης λίγο ότι στη διαδρομή έως εκεί έβρισκα πολύ λίγα καταλύματα για διανυκτέρευση και όχι καλά.
Αλλά αφού θα το κάνεις εσύ πρώτος τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο εύκολα για μένα!

 

[vasiliss]

Ημέρα 11η: Διάσχιση Αλβανίας -Spille - Πρεμετή

Πριν από 4 χρόνια είχαμε διασχίσει πάλι ένα μεγάλο κομμάτι της Αλβανίας και τότε είχαμε μείνει έκπληκτοι από τον τρόπο οδήγησης των γειτόνων. Μετά όμως από ακόμη δύο επισκέψεις, ή εμείς συνηθίσαμε ή αυτοί βελτίωσαν την οδηγική συμπεριφορά τους. Ένα μικρό άγχος βέβαια το είχαμε ακόμη.

Η χτεσινή ανταπόκριση από αυτούς που προηγούνταν κατά μία ημέρα, μιλά για μεγάλη κίνηση και καθυστέρηση, μέχρι τη διασταύρωση για Τίρανα και πολλά, πάρα πολλά αστυνομικά μπλόκα και φωτογραφικά ραντάρ. Όλα αυτά τα συναντήσαμε κι εμείς, αλλά ήμασταν τουλάχιστον προετοιμασμένοι ή μήπως όχι;

Τις προηγούμενες ημέρες, ψάχνοντας για κανένα εστιατόριο στην Ποντγκόριτσα, έπεσα πάνω στο εστιατόριο Restoran Niagara, 10 χιλιόμετρα έξω από την πόλη και ακριβώς δίπλα τον καταρράκτη Vodopad Nijagara ο οποίος στις φωτογραφίες φαίνεται εντυπωσιακός, όχι βέβαια όσο ο αυθεντικός Νιαγάρας.

Από το διαδίκτυο.

Το πρωινό ραντεβού μας λοιπόν δίνεται εκεί, μιας και βρίσκεται κοντά στον δρόμο μας.
Τέτοιον όγκο και δύναμη νερού δεν έχω συναντήσει άλλη φορά σε καταρράκτη. Τώρα κατάλαβα γιατί τον ονόμασαν Νιαγάρα.

Αφού μείναμε αποσβολομένοι από το θέαμα, με δυσκολία είναι η αλήθεια αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού.
(Τι περιμέναμε κι εμείς Αύγουστο μήνα!!!)

Η είσοδος στην Αλβανία ήταν γρήγορη, το πέρασμα από τη Σκόδρα αυτή τη φορά γρήγορο και ανώδυνο, αλλά η κίνηση στο δρόμο, για πολλά χιλιόμετρα έως έξω από την Κρούγια, είναι πολύ μεγάλη και τα χιλιόμετρα βγαίνουν δύσκολα και αργά. Εκείνο που μας ανακουφίζει είναι ότι δεν θα περάσουμε μέσα από τα Τίρανα, όπου πριν 4 χρόνια είχαμε συναντήσει πανζουρλισμό.

Στρίβοντας λοιπόν στο δρόμο για Δυρράχιο, να ένα αστυνομικό μπλόκο που σταματά εμένα που προπορεύομαι και το αμέσως επόμενο αυτοκίνητο της κουμπάρας, οι άλλοι την έβγαλαν καθαρή. Βγάζω τα χαρτιά μου, γιατί πιστεύω ότι είναι απλώς για έναν τυπικό έλεγχο, καθώς δεν τρέχαμε καθόλου. Ο αστυνομικός ευτυχώς δεν γνωρίζει ούτε αγγλικά αλλά κυρίως ούτε και ελληνικά. Τον βλέπω να ζορίζεται, να θέλει κάτι να πει, αλλά να μην ξέρει πως. Τελικά μετά από πολύ σκέψη μου λέει: “ταμπέλα”.
Ώπα, εκεί κάτι ψιλιάζομαι και αρχίζω να καταλαβαίνω την πατάτα που έχω κάνει. Το αναθεματισμένο το GPS με έβαλε να στρίψω από δρόμο που απαγορευόταν. Κάτι δεν μου πήγε καλά εκείνη τη στιγμή, καθώς είχα δει πιο πριν πινακίδα για Δυρράχιο, αλλά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, ούτε πρόσεξα τις πινακίδες εκεί που έστριψα εγώ. Τώρα;;
“ Ταμπέλα;;; δεν καταλαβαίνω”, έλεγα εγώ. Ο δύσμοιρος αστυνομικός τα είχε βρει μπαστούνια καθώς δεν μπορούσε να μου εξηγήσει. Η κουμπάρα "τσακωνόταν" με τον άλλο αστυνομικό που ετοιμαζόταν να την γράψει και του έλεγε ότι εμείς τα είχαμε κάνει όλα καλά. Κάτι είπε ο δικός μου με τον συνάδελφό του - πιάσαμε ένα Grekë - και τελικά μας έκαναν νόημα με τα χέρια να φύγουμε. Ουφφφφ!!! Βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε.

Ηθικό δίδαγμα: Όταν οδηγείτε, μην βασίζεστε μόνο στον πλοηγό σας, ρίξτε και καμιά ματιά στις πινακίδες.

Λίγο παρακάτω που σταματήσαμε για καύσιμα και καφέ, τους συναντήσαμε που ήρθαν και αυτοί για καφέ. Μας έδειχναν και γελούσαν. Βρε δε πα να γελάτε όσο θέλετε είπα, φτάνει που την γλιτώσαμε.

Η κίνηση έχει αισθητά μειωθεί, ο δρόμος γίνεται με διαχωριστικό στη μέση, οπότε κινούμαστε αρκετά πιο γρήγορα, στα όρια βέβαια πάντα, φοβούμενοι επόμενο μπλόκο με πολύγλωσσους αστυνομικούς.

Το Δυρράχιο το προσπερνάμε χωρίς να σταματήσουμε καθόλου, καθώς έχουμε χάσει πολύ χρόνο. Τα δεδομένα ήταν δύο. Ή θα πηγαίναμε στον αρχαιολογικό χώρο της Απολλωνίας έξω από το Φιέρ ή θα πηγαίναμε για μπάνιο στο Spille. Μαντέψτε ποια πρόταση πήρε τις περισσότερες ψήφους.

Η παράκαμψη για το Spille δεν φαινόταν και πολύ μεγάλη, η κατάσταση του δρόμου όμως, δεδομένου της επισκεψιμότητας της παραλίας, ήταν τραγική.
Στο Spille υπάρχει μία πραγματικά τεράστια αμμουδερή παραλία, με πολλές ξαπλώστρες, καφέ εστιατόρια και πολύ κόσμο. Πίσω από την παραλία υπάρχει ένα πυκνοφυτεμένο με πεύκα άλσος, όπου και χώσαμε τα αυτοκίνητα. Περάσαμε κύριοι από τη αυλή ενός μαγαζιού, καθώς τα πάντα ήταν περιφραγμένα και κάναμε μια βουτιά στην ανακατεμένη θάλασσα, που προσωπικά δεν με ενθουσίασε, καθώς αυτού του στυλ οι τεράστιες παραλίες δεν είναι του γούστου μου.

Επιστρέψαμε στο άλσος, φάγαμε κάτι πρόχειρο και αναχωρήσαμε για τον τελικό προορισμό μας που ήταν διαφορετικός για τους μισούς από εμάς.

Η κίνηση έχει μειωθεί αισθητά πια, τα μπλόκα όμως όχι. Εντύπωση μου έκανε ένα λεωφορείο, που μας προσπέρασε σαν σφαίρα. Λίγο παρακάτω το συναντήσαμε σταματημένο σε μπλόκο να τον γράφουν. Ε, σε λίγη ώρα μας προσπέρασε ξανά σαν σφαίρα.
Αργά το απόγευμα λίγο πριν το Τεπελένι σταματάμε για να χαιρετίσουμε τους υπόλοιπους, καθώς εγώ και η κουμπάρα έχουμε κλείσει διανυκτέρευση στην Πρεμετή, ενώ οι υπόλοιποι θα μείνουν στα Γιάννενα.

Ο δρόμος για την Πρεμετή, που ακολουθεί την πορεία του Αωού ποταμού, είναι στενός αλλά με καλό οδόστρωμα. Η διαδρομή όσο λίγο καταφέραμε να την δούμε, καθώς σουρούπωνε σιγά σιγά, ήταν πολύ όμορφη.

Στην πόλη φτάσαμε τελικά βράδυ. Γνωρίσαμε τον σπιτονοικοκύρη μας, ο οποίος ήταν μετανάστης στην Ελλάδα και μάλιστα έμενε στον ίδιο με την κουμπάρα δρόμο στην Αθήνα. Το διαμέρισμα το είχαμε βρει σε εξαιρετική προσφορά μόνο 19€ . Μιλήσαμε λίγο μαζί του και βγήκαμε για μια σύντομη βόλτα και φαγητό στην πόλη.

Η πόλη είναι πολύ μικρή, το κύριο σημείο με πολύ κόσμο είναι το κομμάτι του δρόμου Shetitorja Mentor Xhemali που πεζοδρομείται το βράδυ και γεμίζει από κόσμο που σουλατσάρει πέρα δώθε, το κλασικό νυφοπάζαρο δηλαδή των επαρχιακών πόλεων. Τα κορίτσια του ιδιοκτήτη είχαν φύγει βιαστικά, γιατί μας είπαν ότι μετά τις 10:30 ήταν νέκρα και βιάζονταν να προλάβουν τον κόσμο.

Ο βράχος Guri i Qytetit φωτισμένος κόκκινος το βράδυ.

Εμείς περπατήσαμε και χαζέψαμε εκεί, έπειτα κατεβήκαμε και στον από κάτω παράλληλο με το ποτάμι δρόμο, χαζέψαμε για λίγο τον φωτισμένο Guri i Qytetit και επιστρέψαμε να φάμε στο εστιατόριο FAMILJARI που μας είχε κάνει κλικ όταν περάσαμε απ’ έξω πριν και δεν κάναμε λάθος γιατί φάγαμε αρκετά καλά.

 

[vasiliss]

Ημέρα 12η: Πρεμετή - Llixhat e Benjes - Μολυβδοσκέπαστος

Είναι η τελευταία ημέρα της εκδρομής μας και θα την περάσουμε τελείως μόνοι. Η κουμπάρα πρέπει να περάσει από την Θεσσαλονίκη κι από εκεί να πάει Αθήνα, οπότε της λέω να ξεκινήσει νωρίς την επιστροφή της και να μην μας περιμένει, γιατί εμείς έχουμε κάτι ψιλά να δούμε ακόμη. Μέχρι τελευταία στιγμή κάτι την τρώει και γκρινιάζει ότι κρατήσαμε τα καλύτερα για το τέλος, την διώχνουμε να φύγει νωρίς - νωρίς και έτσι θα χάσει τα σημαντικά. Αφού την διαβεβαίωσα ότι δεν θα χάσει και κάτι τόσο σημαντικό, μας χαιρετά και αναχωρεί κατά τις 8 το πρωί. Εμείς χαλαρά αφού δεν έχουμε και πολλά να κάνουμε σήμερα, μαζευόμαστε και ξεκινάμε τη μέρα μας με μία βόλτα στην Πρεμετή.

Ανηφορίζουμε έως την μικρή πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, που είναι όμως κλειστή για να την δούμε και μέσα.

Γυρίζουμε προς την μικρή πλατεία, τον πεζόδρομο και το πάρκο και καταλήγουμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα παράλληλα με το ποτάμι.

Επόμενος προορισμός ο Guri i Qytetit, ένας μεγάλιθος δίπλα στο ποτάμι, ο οποίος όπως ήταν φυσικό έχει συνδεθεί με πολλούς μύθους. Ένας εκ των οποίων λέει, ότι κατά την πολιορκία της πόλης από τους Τούρκους, η Diestra, η κόρη του αρχηγού της πόλης, πήδησε με το μωρό της από τον βράχο για να μην παραδώσει τα κλειδιά του κάστρου και πέσει στα χέρια του εχθρού. ( Ο μύθος αυτός μου θυμίζει αυτόν που είχαμε διαβάσει στο κάστρο του Αργυροκάστρου για την Αργυρώ, που είχε κάνει κάτι ανάλογο εκεί.)

Στο βράχο, που έχει 42 μέτρα ύψος, μπορείς να ανέβεις από μια σιδερένια σκάλα και από εκεί θα έχεις την καλύτερη θέα προς τα βουνά τριγύρω, το ποτάμι και την πόλη. Στο πλάτωμα που σχηματίζεται στην κορυφή του βράχου, υπάρχουν διάσπαρτα γκρεμίσματα, που ίσως μαρτυρούν ότι υπήρχε ένα αμυντικό κτίσμα εκεί.

Ακριβώς δίπλα από τον βράχο, ένα μπούνκερ από την εποχή του Χότζα.

Ώρα να φύγουμε από την πόλη για τον επόμενο προορισμό μας. Δυστυχώς από το πρωί έχουν διακοπή ρεύματος και έτσι δεν μπορούμε να βάλουμε καύσιμα σε κανένα από τα δύο πρατήρια βενζίνης που υπάρχουν λίγο έξω από την πόλη. Ελπίζουμε να βρούμε κάποιο στον δρόμο έως τα σύνορα, αλλά δεν...

Επόμενος στόχος μας η πέτρινη γέφυρα και τα θερμά λουτρά δίπλα της, σε παραπόταμο του Αωού, που μπορεί να λέγεται και Langarica.
Πριν φτάσουμε εκεί κάνουμε μια στάση στη σιδερένια γέφυρα για λίγες φωτογραφίες στον Αωό.

Η παράκαμψη του δρόμου για τα θερμά λουτρά αν και στενός έχει καλό οδόστρωμα, εκτός από ένα μικρό κομμάτι που μπαίνεις ακριβώς δίπλα στον ποταμό. Αρκετά πιο ψηλά στο βουνό, ίσα που ξεχωρίζει ένα μικρό πέτρινο χωριό, μου περνά η ιδέα να φτάσουμε έως εκεί, αλλά έπειτα το μετανιώνω και παρκάρω δίπλα στο ποτάμι. Θεωρητικά έπρεπε να πληρώσουμε 200 λεκ για την στάθμευση, αλλά δεν βρήκαμε κάποιον εκεί.

Σιγά σιγά μαζευόταν κόσμος, κυρίως για τις θερμές πηγές. Το ποτάμι λόγω εποχής είχε λίγο νερό και άνετα μπορείς να περπατήσεις μέσα στην κοίτη του.

Σε διάφορα σημεία έχουν διαμορφώσει μικρές ή μεγαλύτερες “πισίνες” με ζεστό νερό, όπου μπορείς να βουτήξεις. Εμείς είχαμε έρθει προετοιμασμένοι για μπάνιο, αλλά δοκιμάζοντας την θερμοκρασία του νερού δεν μας φάνηκε ζεστό, αλλά απλώς χλιαρό και δεν μας έκανε κλικ να βουτήξουμε, απλά πλατσουρίσαμε για λίγο τα πόδια μας. Περπατήσαμε λίγο το στεγνό ποτάμι, που πιο πάνω δημιουργούσε ένα ανοιχτό φαράγγι. Σε φωτογραφίες είχα δει ένα όμορφο στενό φαράγγι, αλλά όσο έφτανε το μάτι μας δεν φαινόταν να βρίσκεται κοντά και έτσι δεν προχωρήσαμε πολύ, καθώς μας χτυπούσε και ο ήλιος. Έτσι επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε για Ελλάδα.

Το πρωί είχαμε ρωτήσει τον σπιτονοικοκύρη μας από που να μπούμε Ελλάδα, από το πέρασμα προς την Κόνιτσα, που φαινόταν και πιο κοντά, ή να γυρίσουμε πίσω και να περάσουμε από Κακαβιά; Αυτός μας είπε όχι από Κακαβιά, γιατί το πρωί πέρασε ο αδερφός του και είχε πολλή κίνηση. Μας έκανε εντύπωση που ο αδερφός του πήγε Γιάννενα από Κακαβιά, καθώς ήταν 50 χιλιόμετρα παραπάνω αν πας από εκεί, αλλά δεν κάναμε περισσότερες ερωτήσεις. Το γιατί πήγε από εκεί, το καταλάβαμε όταν περάσαμε το χωριό Petran. Ήταν τα χειρότερα 25 χιλιόμετρα που έχω κάνει 4 χρόνια τώρα στην Αλβανία. Στο μεγαλύτερο μέρος δεν μπορούσες να κινηθείς με πάνω από 20 χιλιόμετρα την ώρα. Κι αν σε κάποιο σημείο ο δρόμος έφτιαχνε και ανέπτυσσες ταχύτητα, εντελώς ξαφνικά χαλούσε πάλι και έτσι κινδύνευες να σπάσεις το αυτοκίνητο. Για να φτάσουμε λοιπόν στο συνοριακό πέρασμα που ήταν μόνο 25 χιλιόμετρα μακριά, φάγαμε περίπου μία ώρα.

Όταν φτάσαμε εκεί, ο μόνος που βρήκαμε ήταν ένας Αλβανός παππούς που πουλούσε ρίγανη. Περιμέναμε ξαναπεριμέναμε, αλλά δεν φαινόταν κανείς. Τέτοια κίνηση είχαν τα σύνορα, που οι υπάλληλοι μάλλον το είχαν ρίξει στον ύπνο. Αφού κάποια στιγμή μπήκα στον πειρασμό να περάσω έτσι, αλλά… Κάποια στιγμή εδέησε να φανεί ο τελωνειακός, ο οποίος είχε όρεξη για κουβέντα και για να του περάσει η ώρα είπε να ρίξει κανένα ψάξιμο στο αυτοκίνητο. Όταν όμως άνοιξε το πορτ μπαγκαζ, μάλλον του πέρασε η όρεξη από τον χαμό που είδε μέσα και τελικά μας έδιωξε, αφού μας ρώτησε πολλές φορές να βεβαιωθεί ότι δεν κουβαλούσαμε μαζί μας τσίπουρο και τσιγάρα.

Και επιτέλους μπήκαμε σε δρόμο με τέλεια στρωμένο ασφαλτοτάπητα.
Επόμενος προορισμός μας η μονή Μολυβδοσκέπαστου. Ήμασταν άτυχοι όμως καθώς τις Τετάρτες η μονή ήταν κλειστή.

Πέσανε κάποιες ιδέες για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τις λίγες ώρες που μας απέμεναν, αλλά η οικογένεια δεν είχε όρεξη για τίποτα. Ή μάλλον τα τέκνα είχαν όρεξη για ψώνια στα Γιάννενα.

Έτσι λοιπόν αφήσαμε τα όμορφα ορεινά χωριά των Ιωαννίνων για μιαν άλλη φορά, η αλήθεια είναι ότι στην πόλη ερχόμαστε συχνά, και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι μας. Η εκδρομή μας μόλις είχε τελειώσει.

Ακολουθεί μικρός επίλογος.

 

[vasiliss]

Επίλογος

Λίγα στατιστικά και ένας μικρός επίλογος και γι’ αυτό το ταξίδι μας.
Χιλιόμετρα: 4.370
Καύσιμα (υγραέριο και λίγη βενζίνη): 300€
Διαμονή: 472€
Είσοδοι σε αξιοθέατα: 180€
Μετακινήσεις στη Βενετία + γόνδολα(μισή):115€
Πάρκινγκ: 38€
Διόδια Ελλάδα:62€
Διόδια και βινιέτα εξωτερικό 110€

Συνήθως αυτά τα οδικά ταξίδια μας είναι χαμηλού μπάτζετ, όμως η επίσκεψη σε Βενετία και Σλοβενία - Κροατία βοήθησαν να ξεφύγει ο προϋπολογισμός και να επιστρέψουμε μείον. Μείον σε χρήματα βέβαια και όχι σε εικόνες και εντυπώσεις. Τα Βαλκάνια σιγά - σιγά εξαντλούνται για εμάς, οπότε πρέπει δυστυχώς να βάλουμε βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, αν θέλουμε να φτάσουμε βορειότερα.

Συνήθως την τελευταία ημέρα του ταξιδιού κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση και ψηφοφορία για τα 3 καλύτερα που είδαμε σε αυτό το ταξίδι. Αυτή τη φορά όμως ξεχαστήκαμε, μας έλειπε και από μία οικογένεια στην αρχή και στο τέλος, οπότε ψηφοφορία δεν έγινε.
Το top 3 το δικό μου είναι λίγο αναμενόμενο.

1. Βενετία. Ότι και να πεις για τη Βενετία είναι λίγο. Ένας μικρός φόβος ότι θα με χαλάσει ο πολύς κόσμος υπήρχε. Όμως αυτό που βλέπεις, ας το έχεις δει χιλιάδες φορές σε φωτογραφίες, σου δημιουργεί την αίσθηση ότι όλα τα βλέπεις για πρώτη φορά τώρα. Οπότε ξεχνάς και τον υπερτουρισμό και τα γκρουπ και όλα. Εγώ προσωπικά δεν ένιωσα ότι βρίσκομαι σε μία “Ντίσνεϋλαντ για Ασιάτες με σελφοκόνταρα” όπως διάβασα σε κάποιο άλλο θέμα εδώ στο φόρουμ. Η πόλη είναι τόσο μεγάλη και τα στενά τόσα πολλά που αν απομακρυνθείς από το κέντρο μπορείς να νιώσεις ακόμα και μόνος. Πόσο μάλλον που εμείς δεν μείναμε και εντός τα βράδια, όπου πιστεύω ότι θα ήταν ακόμη καλύτερα.
2. Τα ορεινά περάσματα της Σλοβενίας (Mangart και διαδρομή για Vrsic). Αγαπάω την φύση, αγαπάω τα όρη και τα βουνά, οπότε αν δεν υπήρχε η Βενετία, το συγκεκριμένο μέρος θα είχε πάρει την πρώτη θέση. Η Σλοβενία έχει πάρει θέση στον διετή ταξιδιωτικό προγραμματισμό μου, οπότε ελπίζω ότι θα μπορέσω να κολλήσω και μια διανυκτέρευση στο συγκεκριμένο μέρος και να την γνωρίσω καλύτερα.
3. Το πάρκο Krka. Αν και οι συνταξιδιώτες μου γύρισαν απογοητευμένοι από το συγκεκριμένο πάρκο, εμένα μου άρεσε. Θα μου άρεσε βέβαια ακόμη περισσότερο εάν δεν χρειαζόταν να δώσεις περίπου 45€ το άτομο για να κάνεις μία ολοκληρωμένη επίσκεψη, να πάρεις δηλαδή και το καραβάκι που σε ανέβαζε πιο ψηλά στο ποτάμι, ώστε να μπορέσεις να έχεις μια συνολική εικόνα του πάρκου.

Η ταλαιπωρία των πρώτων δύο ημερών, μου δημιούργησε ψυχολογικά προβλήματα, σε βαθμό που να σκέφτομαι από τώρα πώς θα αποφύγω την επιστροφή των μεταναστών το καλοκαίρι του 2021!!! Ή πρέπει να αλλάξω ημερομηνίες ( δύσκολο) ή να μην ανηφορίσω από Σερβία (εξίσου δύσκολο).

Ήταν το τέταρτο συνεχόμενο μεγάλο ταξίδι που κάναμε πολλά άτομα μαζί, αλλά κάτι μου λέει ότι τουλάχιστον του χρόνου θα υπάρξει μια μεγάλη πτωτική τάση συμμετοχών αν καταφέρουμε να κάνουμε το ταξίδι που έχω στο μυαλό μου. Το πρόγραμμα για το επόμενο καλοκαίρι λέει Τουρκία και οι περισσότεροι το άκουσαν από διστακτικά μέχρι πολύ αρνητικά. Ένας ανεξήγητος κατ’ εμέ φόβος τους έχει σχεδόν όλους κυριεύσει. Ακόμη και η γυναίκα μου, μετά την εισβολή των Τούρκων στη Συρία και τις συνεχόμενες προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν, μου είπε να φτιάξω και ένα πλαν β. Εμένα όμως μου έχει καρφωθεί ότι πρέπει να το κάνω αυτό το ταξίδι, γιατί πολλά χρόνια το έχω αναβάλει. Το βλέπω και σαν αλλαγή εικόνων, γιατί καλά τα Βαλκάνια και τα πέριξ αυτών, αλλά ήρθε καιρός να δούμε και κάτι διαφορετικό. Επίσης ελπίζω ότι θα είναι και αυτό ένα ταξίδι χαμηλού μπάτζετ, γιατί η αλήθεια είναι ότι κάπου ξεφύγαμε (οικονομικά) την φετινή χρονιά και μάλλον πρέπει να μαζευτούμε. Εκτός λοιπόν αναπάντεχων εξελίξεων και σθεναρών συζυγικών αντιρρήσεων, ελπίζω του χρόνου τέτοια εποχή να σας γράφω για το οδικό ταξίδι μας στην Τουρκία, με λίγα ή και πολλά άτομα, εμένα προσωπικά δεν με νοιάζει.

Ευχαριστώ όσους παρακολούθησαν την ιστορία μου.
Υγεία και καλά ταξίδια εύχομαι σε όλους.

Η ιστορία μου έχει τελειώσει, οπότε @silversurfer ή @katkats μπορείτε να την μεταφέρετε στις ολοκληρωμένες.

 

[Sassenach77]

Σου εύχομαι ολόψυχα να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις οτι ποθείς, για΄τι σου αξίζει!!!
Εγώ πάντως θα περιμένω τις εντυπώσεις σου απ' όπου και αν πάτε

 

[vasiliss]

Σου εύχομαι ολόψυχα να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις οτι ποθείς, για΄τι σου αξίζει!!!
Εγώ πάντως θα περιμένω τις εντυπώσεις σου απ' όπου και αν πάτε

Πάντα με τον καλό λόγο!!! Σε ευχαριστώ πολύ.
Σου εύχομαι το νέο χρόνο να είσαι καλά και να πραγματοποιήσεις τα ταξιδιωτικά ή άλλα όνειρά σου.

 

[Sassenach77]

Σου εύχομαι το νέο χρόνο να είσαι καλά και να πραγματοποιήσεις τα ταξιδιωτικά ή άλλα όνειρά σου.

Δυσκολεύομαι με το θέμα κάμπινγκ στη Χίο ....
Τέλος πάντων κάτι θα σκαρφιστώ

 

[vasiliss]

Δυσκολεύομαι με το θέμα κάμπινγκ στη Χίο ....
Τέλος πάντων κάτι θα σκαρφιστώ

Δεν σε φοβάμαι θα την βρεις τη λύση.
Δεν μπορώ και να σε βοηθήσω γιατί εμείς είχαμε πάει πριν από πολλά χρόνια και μείναμε σε γνωστούς.
Αλλά αν δεν ευοδωθεί το σχέδιό μου για Τουρκία, ίσως χρειαστώ τις δικές σου συμβουλές για κάμπινγκ στη Μυτιλήνη, που ίσως ήρθε η ώρα της να την επισκεφτούμε.

 

[Sassenach77]

Αλλά αν δεν ευοδωθεί το σχέδιό μου για Τουρκία, ίσως χρειαστώ τις δικές σου συμβουλές για κάμπινγκ στη Μυτιλήνη, που ίσως ήρθε η ώρα της να την επισκεφτούμε.

Με μία πρώτη ματιά είδα οτι δεν υπάρχουν οργανωμένα κάμπινγκ και στα δύο νησιά. Και εγώ ελεύθερο κάμπινγκ δεν κάνω! Πρώτον είναι παράνομο και δεύτερον δεν είμαι πλέον 20 χρονών για να κοιμάμαι με τις αλμύρες κτλ. ένα μπάνιο θέλω να το κάνω
Στη Μυτιλήνη έχω σπίτι να μείνω. Στη Χίο όμως με βλέπω να μένω couch surfing ή να βρίσκω δωμάτιο εκεί που δεν πατάει ψυχή (όχι οτι αυτό με χαλάει)
Θα το κοιτάξω καλύτερα όμως, τους προσεχείς μήνες, θα κάνω και τα τηλέφωνα μου και θα στα πω μετά χαρτί και καλαμάρι!!!