Τουρκία Ένα καραβάνι στα βάθη της Ανατολής - Καππαδοκία.

[McElk]

και κατά τις 17.00 ξεκινάμε για την Καισάρεια. Η Καισάρεια ήταν μια δική μου επιθυμία. Δεν είχα βρει κάτι πολύ σημαντικό που έπρεπε να δούμε, όμως επειδή ήταν σχετικά κοντά -μία ώρα με το αυτοκίνητο - και ίσως τόσο ακουστό το όνομά της, από τα κάλαντα;;; ήθελα να πάω να την δω. Η κουμπάρα πάλι ήθελε να πάει για να αγοράσει παστουρμά. Ο καθένας με τις προτεραιότητές του.

Παρόμοιο οδικό ταξίδι στην Καππαδοκία έκανα το 2015.
Ένα απόγευμα φύγαμε από το Goreme για μια βόλτα στην Καισάρεια. Όλοι φανταζόμασταν ένα μέρος ανάλογο με τις φτωχογειτονιές της Αδριανούπολης με στενοσόκακα, παλιά σπίτια και μπακάλικα της περασμένης εκατονταετίας που από τα ταβάνια θα κρεμόταν οι περίφημοι παστουρμάδες για τους οποίους φημίζεται η Καισάρεια και ξαφνικά αντικρίσαμε μια σύγχρονη μεγαλούπολη που δεν θα είχε σε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχη της Γερμανίας! Οδικές αρτηρίες, κόμβοι, φουτουριστικά οικοδομήματα, μοντέρνα φωταγωγημένα πολυκαταστήματα, συστάδες καινούριων πολυωρόφων κτηρίων, μεγάλα πάρκα πρασίνου. Ήπιαμε τα καφεδάκια μας κάναμε μερικές βόλτες με το αυτοκίνητο και γυρίσαμε στη βάση μας παρομοίως ελαφρώς απογοητευμένοι.

 

[vasiliss]

Ημέρα 8η: Κωνσταντινούπολη

Και η σημερινή ημέρα ήταν προορισμένη για χαλαρές βόλτες στην πόλη.

Η μισή παρέα αποφάσισε να πάει στο Ντολμά Μπαξέ τον οποίο δεν είχαμε επισκεφτεί στην προηγούμενη επίσκεψή μας στην πόλη, ενώ οι υπόλοιποι μισοί που είχαν δει το παλάτι θα έκαναν βόλτες στο Πέραν και κάποια στιγμή θα βρισκόμασταν όλοι μαζί. Είχα μια ανησυχία για το τι θα βρούμε από κόσμο στο Ντολμά Μπαξέ, αλλά ευτυχώς η κατάσταση ήταν υποφερτή κατά τις 10 το πρωί που φτάσαμε εμείς.

Στο διαδίκτυο μιλούσαν για ξεχωριστό εισιτήριο για παλάτι, χαρέμι και κήπους, όμως εκείνη την εποχή οι κήποι ήταν υπό διαμόρφωση και για τα υπόλοιπα έδινε ένα κοινό εισιτήριο στις 300 λίρες το άτομο, τότε.

Όμορφο το παλάτι, μεγάλη εμμονή των υπευθύνων με το θέμα των φωτογραφιών, αλλά βγάλαμε μερικές στα κρυφά.

Στο παλάτι φάγαμε κανένα 3ωρο. Εγώ προσωπικά και να μην είχα πάει νομίζω ότι δεν θα μου έλειπε κάτι. Αν και προσωπικά δεν έχω δει και πολλά παλάτια, από ένα σημείο και μετά τα παλάτια μου μοιάζουν όλα ίδια.

Έπειτα το πήραμε με τα πόδια να φτάσουμε στην πλατεία Ταξίμ όπου θα συναντούσαμε και τους υπόλοιπους. Είχε φτάσει μεσημέρι, οπότε είπαμε να τιμήσουμε για μία ακόμα φορά το Balkan, να ξεκουραστούμε λίγο και να συνεχίσουμε το σεργιάνι. Είναι Κυριακή και όπως φαντάζεστε στην İstiklal και στα πέριξ αυτής γίνεται το αδιαχώρητο. Υπήρχε και μια σκέψη να ανεβούμε στο πύργο του Γαλατά, αλλά όταν είδαμε την ουρά το ξεχάσαμε επιτόπου.

Χαζέψαμε από εδώ, χαζέψαμε από εκεί και άκου να δεις, μετά από ώρα ο δρόμος μας έβγαλε στο Καρακόι. Και όχι όπου κι όπου αλλά στον Guloglu, άκου να δεις σύμπτωση τώρα. Στο μαγαζί γινόταν λαϊκό προσκύνημα. Οπότε είπαμε να προσκυνήσουμε κι εμείς. Περιηγηθήκαμε στις βιτρίνες, δύσκολα αποφασίσαμε τι να πάρουμε, δύσκολα βρήκαμε τραπέζι, αλλά όταν βρήκαμε ευχαριστηθήκαμε τα γλυκά μας. Λίγο βαριά βέβαια για εμάς τους στομαχικούς, αλλά τι να κάνουμε θυσιαστήκαμε και τα φάγαμε.

Μας έπεσε βαρύς ο μπακλαβάς οπότε οι περισσότεροι δεν είχαν όρεξη για περαιτέρω βόλτα οπότε πήραμε το καραβάκι και γυρίσαμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Ήταν το τελευταίο βράδυ μας στην πόλη, οπότε είπαμε να το παλέψουμε να βρούμε ένα εστιατόριο να φάμε όλοι μαζί. Πράγμα δύσκολο βέβαια και λόγω του αριθμού των ατόμων αλλά και λόγω του ότι στο Καντικόυ το βράδυ γινόταν συνήθως χαμός. Από το ξενοδοχείο, ένας υπάλληλος μας πρότεινα να φάμε στο εστιατόριο Ισκεντέρ. Ήταν, μας είπε, αυτός που πρώτος λάνσαρε το περιβόητο ισκεντέρ κεμπάπ και ήταν το καλύτερο.

Δυσκολευτήκαμε να το βρούμε, αλλά όταν μπήκαμε μέσα, γιατί δυστυχώς δεν είχε να καθίσουμε έξω, έμοιαζε να ετοιμάζονται να κλείσουν, αν και ήταν ακόμη μόνο 10 το βράδυ. Ρωτήσαμε αν μπορούμε να φάμε, μας είπαν φυσικά και καθίσαμε. Δυστυχώς ο σερβιτόρος δεν ήξερε καθόλου αγγλικά. Εκεί κάπου, στο google translate χαθήκαμε στη μετάφραση. Το μαγαζί σέρβιρε μόνο ισκεντέρ, μία και μιάμισι μερίδα, ισκεντέρ παιδικό, σαλάτα, κάτι που μας το είπαν vegeterian kebap, αναψυκτικά και τίποτα άλλο!!!!.

Όταν ρωτήσαμε αν το κεμπάπ είναι πικάντικο, δεν ξέρω τι του έβγαλε στα τούρκικα το google translate, αλλά αυτός με καμάρι μας είπε ουυυυ very hot. Εγώ έπαθα ένα σοκ. Είχα ξετινάξει το μεσημέρι το στομάχι, κρίμα ήταν να το ξετινάξω και το βράδυ, δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ. Έτσι με την άδεια των υπολοίπων έφυγα για λίγο να βάλω κάτι λιγότερο πικάντικο στο στομάχι μου και να επιστρέψω στην παρέα. Έκανα ένα πέρασμα από το Çiya Sofrası με τα κεμπάπ. Δεν έκανα μισή ώρα να επιστρέψω και τους είδα σχεδόν έτοιμους να φύγουν. Το κεμπάπ του Ισκεντέρ μου είπαν ήταν τέλειο, εκτός από το vegi kebap που ήταν απλώς μελιτζανοσαλάτα σε πίτα, δεν ήταν καθόλου πικάντικο και κακώς είχα φύγει. Προφανώς ο σερβιτόρος εννοούσε ότι ήταν ζεστό το κεμπάπ!!! Ας όψεται το Google translate. Tο μαγαζί όμως έκλεινε και σιγά σιγά μας έδιωξαν!!!

Τελείωσε λοιπόν και αυτή η ημέρα, μας έμενε μόνο η ημέρα της επιστροφής, αλλά τι μέρα!!!

 

[vasiliss]

9η ημέρα: Επιστροφή

Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν γρήγορα. Όπως λέει και ένας από την παρέα, όλα αυτά που βλέπουμε στα οδικά μας είναι τόσο πολλά και συμπυκνωμένα, που αδυνατεί να τα επεξεργαστεί εκείνη τη στιγμή ο εγκέφαλος. Μόνο αφού επιστρέψουμε, δούμε φωτογραφίες και φέρουμε στο νου μας ότι είδαμε το καταλαβαίνουμε. Αυτό ισχύει περισσότερο βέβαια για τους υπόλοιπους και λιγότερο για εμένα που τις περισσότερες φορές ξέρω ακριβώς ή περίπου, τι θα δούμε.

Το πλάνο μέχρι που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, ήταν ότι θα ξοδεύαμε την ημέρα έως τη μία το μεσημέρι στο Kadikoy και έπειτα θα ξεκινούσαμε για την επιστροφή. Μέσα σε αυτές τις ώρες οι οδηγοί θα πηγαίναμε έως το PTT για να δούμε τι θα γίνει με τα διόδια και την κάρτα HGS. Τα οποία απλήρωτα βέβαια ήταν ελάχιστα, γιατί μέχρι την Κωνσταντινούπολη τα είχαμε ήδη πληρώσει στα ταμεία. Μας έμεναν αυτά της γέφυρας ή του τούνελ, ανάλογα τι θα χρησιμοποιούσαμε και της επιστροφής έως τα σύνορα.

Μία θεία επιφοίτηση όμως ήρθε στο μυαλό μου πριν κοιμηθώ και πρότεινα στην παρέα να ξεκινήσουμε νωρίτερα και με το θέμα των διοδίων να ασχοληθούμε στην Kesan. Όλοι συμφώνησαν και έτσι ξεκινήσαμε την επόμενη κατά τις 10:30.

Το μεσημεράκι φτάσαμε στην Kesan. Αφήσαμε τις οικογένειες σε ένα εμπορικό και οι οδηγοί κινήσαμε για το τοπικό PTT . Άφησα τους άλλους δύο οδηγούς να κάνουν τις πρώτες συνεννοήσεις και έψαξα να βρω κάπου να αφήσω το αυτοκίνητο. Στο ταχυδρομείο γινόταν ένας κακός χαμός από τον κόσμο. Μετά από πολλούς κύκλους άφησα για λίγο το αυτοκίνητο έξω από το ταχυδρομείο. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να συνεννοηθούν με την αρμόδια, νεότατη υπάλληλο, που άκου να δεις σύμπτωση, δεν ήξερε καθόλου αγγλικά. Τελικά μας έδωσε κάτι φόρμες να συμπληρώσουμε και μας ζήτησε να δώσουμε 200 λίρες τις οποίες όμως τις ήθελε μετρητά. Ευτυχώς είχε ένα ATM απ’ έξω. Εγώ πηγαινοερχόμουν στο αυτοκίνητο και κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι μου είχαν χώσει μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Όταν ρωτήσαμε την υπάλληλο εάν μπορούμε να την πληρώσουμε εκεί κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Μετά από ώρα τελειώσαμε με τα HGS και της ξαναέδειξα την κλήση ρωτώντας που μπορούμε να την πληρώσουμε. Ουρλιάζοντας απάντησε not here, not here.

Βγήκαμε έξω και πιάσαμε τα μαγαζιά μήπως βρούμε άκρη για το πως θα πληρώσουμε την κλήση, μιλάμε για ένα αστείο ποσό. Με παντομίμα μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι έπρεπε να την πληρώσουμε στον δημοτικό υπάλληλο που τριγυρνούσε και μοίραζε κλήσεις. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα και αν τον βρίσκαμε να την πληρώσουμε, διαφορετικά να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια. Τελικά τον βρήκαμε, πληρώσαμε και επιστρέψαμε κι εμείς στο εμπορικό να φάμε κάτι και να πιούμε κανένα καφέ.

Φύγαμε από εκεί κατά τις 16.30. Ο υπάλληλος στο βενζινάδικο μας ρώτησε αν έχει κίνηση στα σύνορα αλλά εμείς του είπαμε ότι δεν μπαίναμε, αλλά φεύγαμε και δεν ξέραμε. Aυτός όμως κάτι ήξερε ή μάλλον κάτι φανταζόταν, που εμείς δεν σκεφτήκαμε εκείνη την ώρα, μένοντας με την εντύπωση της εισόδου στη χώρα, όπου τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λίγα.

Σε μισή ώρα φτάσαμε 3 χιλιόμετρα πριν από τα σύνορα και συναντήσαμε ουρά. Δεν φανταστήκαμε ότι θα κάνουμε πολύ για να περάσουμε , άντε 1-2 ώρες, μας έχει συμβεί ξανά στα οδικά ταξίδια μας. Πέρασαν οι δύο ώρες και άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Είχαμε κινηθεί ελάχιστα. Στις 3 ώρες οι οδηγοί άρχισαν να κορνάρουν ομαδικά, γινόταν ένα πανδαιμόνιο. Από τα μεγάφωνα των διοδίων οι υπεύθυνοι (από τα συμφραζόμενα το καταλάβαμε) έλεγαν ότι δεν ήταν δική τους ευθύνη αλλά η καθυστέρηση οφειλόταν στον ελληνικό έλεγχο. Περιττό να σας πω ότι το 99% των αυτοκινήτων ήταν τούρκοι μετανάστες που γύριζαν στην Ευρώπη από τις διακοπές τους. Τα κορναρίσματα και οι ανακοινώσεις επαναλήφθηκαν ακόμη μια δυο φορές. Οι Τούρκοι βέβαια έδειχναν να είναι συνηθισμένοι και προετοιμασμένοι. Είχαν βγει έξω, έκαναν πηγαδάκια, τα παιδιά έπαιζαν με μπάλες βόλεϊ κτλ.

Στις 10 το βράδυ άρχισα να ψάχνω στο Booking για κάποιο οικονομικό δωμάτιο μετά τα ελληνικά σύνορα. Όμως είχα μια επιφύλαξη για την ώρα που θα ξεμπερδεύαμε και δεν έκλεισα τίποτα. Όταν με το καλό στις 11 περάσαμε τη γέφυρα του Έβρου και φτάσαμε στον ελληνικό έλεγχο κατάλαβα γιατί είχαμε ταλαιπωρηθεί τόσο. Υπήρχε ένας μόνο υπάλληλος για τα επιβατικά αυτοκίνητα και ένας μόνο για τα φορτηγά. Από ότι διάβασα και άκουσα αργότερα τα 6ωρα είναι κάτι συνηθισμένο για αυτή την εποχή. Μου πέρασε από το μυαλό τι θα συναντούσαμε αν ανηφορίζαμε και προσπαθούσαμε να μπούμε στην Ελλάδα από τις Καστανιές, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα είχα μόνο εγώ αυτή την ιδέα και θα συναντούσαμε κάτι ανάλογο.
Πολύ κουρασμένος, χτύπησα έναν καφέ ακόμα και ξεκίνησα για τη Θεσσαλονίκη κατά τις 12 το βράδυ. Ένα ωραίο ταξίδι είχε τελειώσει αφήνοντάς μας μια πικρή επίγευση μετά την ταλαιπωρία στα σύνορα.

Ακολουθεί μικρός επίλογος.

 

[vasiliss]

Επίλογος.

Εδώ θα γράψω μερικές χρηστικές πληροφορίες για όποιον θέλει να κάνει ένα παρόμοιο οδικό στην Τουρκία. Πολλά από αυτά τα έχω γράψει και μέσα στα ξεχωριστά κεφάλαια, αλλά θα προσπαθήσω να τα συγκεντρώσω εδώ.

Διόδια.
Ένα από τα θέματα που πολύ με είχε προβληματίσει πριν το ταξίδι ήταν το θέμα των διοδίων. Το 95% των διοδίων στη διαδρομή που ακολουθήσαμε εμείς μπορείς να το πληρώσεις επιτόπου. Το σχέδιο είναι: παίρνεις ένα χαρτάκι όταν μπεις στον αυτοκινητόδρομο ή καταγράφουν οι κάμερες την πινακίδα του αυτοκινήτου και στο τέλος της διαδρομής πληρώνεις με κάρτα ή μετρητά. Μπορείς να βγάλεις στα ταχυδρομεία τους (PTT) το HGS, όπου έχεις βάλει κάποια χρήματα και αφαιρούνται αυτόματα όταν περάσεις τα διόδια. Αυτό κυρίως ενδιαφέρει τον ταξιδιώτη όταν περνά από διόδια χωρίς υπάλληλο, δηλ. στις γέφυρες και το τούνελ στην Κωνσταντινούπολη και στον δρόμο μέχρι τα σύνορα για την Ελλάδα. PTT θα βρεις παντού στην Τουρκία ακόμα και στα πιο μικρά μέρη. Το δύσκολο στην υπόθεση είναι πως θα συνεννοηθείς. Όπως διαβάσατε στο προηγούμενο κεφάλαιο, εμείς στη Kesan δυσκολευτήκαμε αρκετά. Πριν από 8 χρόνια είχαμε βγάλει ξανά HGS πολύ εύκολα σε ένα κιόσκι στον δρόμο του γυρισμού από την Κωνσταντινούπολη, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν στο πέρασμά μας και δεν ξέρω αν ακόμα υπάρχει. Όπως επιβεβαιώσαμε HGS μπορείς να βγάλεις μέχρι 14 ημέρες μετά από το πέρασμα από τα διόδια χωρίς κάποιο πρόστιμο. Παλιότερα υπήρχε εφαρμογή μέσα από την οποία μπορούσες να δεις το χρηματικό υπόλοιπο που σου έμενε, αλλά δυστυχώς πλέον είναι διαθέσιμη μόνο για Τούρκους πολίτες. Το συμπέρασμα είναι ότι γενικά μην πολυ αγχώνεστε, θα την βρείτε την άκρη.

Τηλεφωνία.
Να πάρω κάρτα sim ή δεν χρειάζεται;
Εάν κάποιος καθίσει λίγες ημέρες ίσως να μην χρειάζεται. Όμως για πολλές ημέρες και σε οδικό με το αυτοκίνητο νομίζω ότι είναι απαραίτητη. Πόσο μάλλον για εμάς που ήμασταν 3 αυτοκίνητα και έπρεπε να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Θυμάμαι το 2014 που είχαμε ξαναπάει Τουρκία και δεν ήμασταν τόσο εξοικειωμένοι με τα οδικά στο εξωτερικό, είχαμε πληρώσει ένα κουστουμάκι στην wind 100€ από τα τηλεφωνήματα που χρειάστηκε να κάνουμε στο ξενοδοχείο μας στην Κωνσταντινούπολη για να το βρούμε, γιατί είχαμε χαθεί.
Η vodafon και η turkcell προσφέρουν τουριστικές sim. Εμείς προτιμήσαμε την turkcell που πρόσφερε ένα πακέτο με 20GB και 200 λεπτά ομιλίας και μας χρησίμευσε πολύ. Δώσαμε περίπου 20€, αλλά από ότι κατάλαβα η τιμή έχει κάποιες μικρές αυξομειώσεις ανάλογα με το κατάστημα. Το μεγάλο πρόβλημά μας ήταν η δυσκολία επικοινωνίας στο κατάστημα του Lapseki και ότι οι υπάλληλοι προφανώς δεν είχαν βγάλει ξανά τουριστική sim και καθυστερήσαμε πολύ μέχρι να τα καταφέρουν.
Στο φόρουμ έχω διαβάσει ότι μπορείς να βγάλεις sim και με ταυτότητα, αλλά καλού κακού εάν έχετε διαβατήριο να το έχετε μαζί σας. Εμείς για σιγουριά τις βγάλαμε με διαβατήριο. Η τουριστική sim έχει διάρκεια 30 ημέρες οπότε σε επόμενη επίσκεψή σας στην Τουρκία δεν θα μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε πάλι. Πολλοί βέβαια προτείνουν και την esim την οποία όμως δεν υποστηρίζει το τηλέφωνό μου, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.

Οι δρόμοι.
Οι δρόμοι στην Τουρκία ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Αρκετοί αυτοκινητόδρομοι, αλλά και πολλοί δρόμοι με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση που συνδέουν τις μεγάλες πόλεις μεταξύ τους. Σε αυτούς τους δρόμους τα όρια είναι μέχρι 90 χλμ. έχει πολλούς κυκλικούς κόμβους και πολλά ραντάρ, μερικά κρυμμένα σε ψεύτικα περιπολικά. Πολύ το φοβήθηκα μήπως στην έξοδο από την χώρα μας τσιμπήσουν για κανένα πρόστιμο για υπέρβαση ταχύτητας, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Γενικά όπου κινηθήκαμε δεν είχαμε κανένα πρόβλημα.
Μέσα στις μεγάλες πόλεις βέβαια γίνεται ένας πανζουρλισμός, αλλά όποιος έχει οδηγήσει στην Αθήνα δεν νομίζω να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα το 2014 το είχα βρει στην Κωνσταντινούπολη - το Μπαιράμ γαρ- αλλά το 2022 το μεγάλο κομφούζιο έγινε στην Προύσα, ενώ στην Πόλη όλα πήγαν καλά.

Καύσιμα.
Τα καύσιμα στην Τουρκία είναι αρκετά πιο φτηνά από την Ελλάδα, οπότε αυτό είναι ένας λόγος για να προτιμήσει κάποιος να κάνει ένα οδικό στην χώρα. Βενζινάδικα θα βρείτε σχεδόν παντού με πολύ καλές εγκαταστάσεις και σέρβις. Ο υπάλληλος που σου βάζει καύσιμα σου δίνει ένα χαρτάκι με το οποίο πληρώνεις μέσα και εκεί σου δίνουν δύο χαρτάκια από τα οποία το ένα το επιστρέφεις στον υπάλληλο. Πλέον στους χάρτες της Google στα περισσότερα βενζινάδικα μπορείς να δεις και τις τρέχουσες τιμές των καυσίμων και αυτό σε βοηθάει να κάνεις τον προγραμματισμό σου.

Διαμονή.
Στην χώρα θα βρεις πληθώρα καταλυμάτων σε οικονομικές τιμές. Τα περισσότερα προσφέρουν και πρωινό στην τιμή τους. Επειδή από πολύ νωρίς κανονίζω τις διαμονές μας, μου έκανε εντύπωση ότι στη Booking πολύ πολύ νωρίς δεν βρίσκεις τόσα πολλά καταλύματα, από όσα βρίσκεις 1-2 μήνες πριν. Ήταν και η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα την πλατφόρμα της Hotels στην οποία βρήκα εξίσου ανταγωνιστικές τιμές με αυτές της Booking για την Τουρκία.

Ασφάλεια.
Ένα μεγάλο δίλημμα των συνταξιδιωτών μου ήταν το θέμα της ασφάλειας, πόσο μάλλον που θα ταξιδεύαμε με τα δικά μας αυτοκίνητα και θεωρητικά θα δίναμε “στόχο” . Πουθενά μα πουθενά δεν αισθανθήκαμε ανασφάλεια. Τα αυτοκίνητα κάποιες φορές τα αφήσαμε σε πάρκινγκ, ενώ κάποιες άλλες φορές στον δρόμο και όλα πήγαν καλά. Στις περιοχές εκτός Κωνσταντινούπολης και παραλίων, μας θεωρούσαν για Ιταλούς. Στο 99% των περιπτώσεων που είπαμε ότι είμαστε Έλληνες η αντιμετώπιση ήταν πολύ φιλική. Όλοι μας έλεγαν τα γνωστά ότι είμαστε γείτονες και ο λαός δεν έχει κάποιο πρόβλημα αλλά όλα είναι παιχνίδια των πολιτικών. Οπότε η συμβουλή μου είναι, ταξιδέψτε άφοβα.

Σε γενικές γραμμές, ήταν μία πολύ όμορφη, διαφορετική και πολύ οικονομική εκδρομή για όλους μας. Με την κατρακύλα που έχει πάρει η λίρα, οι εκδρομές στην Τουρκία μπορούν να βγουν πολύ οικονομικές. Σε εμάς βέβαια δεν βγήκε και τόσο πολύ, γιατί όπως λένε, η φτήνια τρώει τον παρά. Όταν τα βρίσκεις όλα τόσο φτηνά παρασύρεσαι και ξοδεύεις πολλά, εκεί που σε μία άλλη χώρα θα ήσουν συγκρατημένος.

Αν κάτι θα άλλαζα στον σχεδιασμό θα ήταν ότι θα αφαιρούσα τις δύο διανυκτερεύσεις που έβαλα στην Κωνσταντινούπολη. Τη μία θα την πρόσθετα στην Καππαδοκία και την άλλη κάπου ενδιάμεσα για να σπάσω το ταξίδι της επιστροφής.
Οι περισσότεροι στο φόρουμ λέτε ότι στην Πόλη θέλετε να πηγαίνετε και να ξαναπηγαίνετε. Εγώ πάλι διαπίστωσα ότι όχι, η πρώτη φορά μου ήταν αρκετή. Γενικά δεν είμαι και άνθρωπος των μεγάλων πόλεων, ούτε μου αρέσει η κοσμοπλημμύρα. Εξαιρετική η Κωνσταντινούπολη δεν λέω, αλλά αυτός ο υπερβολικός κόσμος της πολύ με κούρασε. Ίσως αυτή την δεύτερη φορά δεν έπρεπε να κινηθούμε πάλι στις κεντρικές τουριστικές περιοχές. Ποιος ξέρει, αν με φέρει κάποια φορά ο δρόμος πάλι εκεί ίσως να ψάξω για κάτι διαφορετικό.

Θα ξαναπάω στην Τουρκία;
Και βέβαια θα ξαναπάω. Ήδη έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου δύο οδικά για το μέλλον. Το πρώτο θα είναι στα παράλια του Αιγαίου και το επόμενο στα παράλια του Πόντου. Αυτός ο σεισμός λίγο μας έκοψε τη φόρα, αλλά πιστεύω ότι σε 2-3 χρόνια θα έχουμε βρει το θάρρος να πραγματοποιήσουμε κάποιο από αυτά.

Βέβαια το μεγάλο ζητούμενο στα οδικά που κάνουμε το καλοκαίρι μέσω Βαλκανίων αλλά και στην Τουρκία, είναι πως θα γλιτώσουμε το μπλοκάρισμα που δημιουργούν οι Τούρκοι μετανάστες που ταξιδεύουν για την πατρίδα τους αυτή την εποχή. Έχουμε χάσει ώρες στα σύνορα, αλλά φέτος σπάσαμε ρεκόρ με τις 6 ώρες αναμονής. Αυτό το μπλοκάρισμα στα σύνορα μου έχει γίνει εφιάλτης και από τώρα σκέφτομαι εναλλακτικές για την εξόρμηση μας το καλοκαίρι του 2023. Ίδωμεν.

Αυτά λοιπόν για το ταξίδι μας “Στα βάθη της ανατολής”.
Ευχαριστώ όσους παρακολούθησαν την ιστορία μου και εύχομαι σε όλους υγεία και πολλά ταξίδια.

@katkats όποτε μπορείς ας μεταφέρεις την ιστορία στις ολοκληρωμένες.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[Sassenach77]

Πολύ όμορφο ταξίδι! Από τα αγαπημένα μου οδικά που προσμένω πολύ να κάνω! Θα πρέπει όμως να περιμένει για φέτος, έχω αλλά σχέδια κατά νου
Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες!

 

[vasiliss]

Πολύ όμορφο ταξίδι! Από τα αγαπημένα μου οδικά που προσμένω πολύ να κάνω! Θα πρέπει όμως να περιμένει για φέτος, έχω αλλά σχέδια κατά νου
Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες!

Το ιδανικό για εμένα θα ήταν να το κάνεις την άνοιξη, ώστε να γλιτώσεις τον πολύ κόσμο, τη ζέστη και τις υψηλές τιμές στα αερόστατα - αν σε ενδιαφέρουν βέβαια. Και πάντα σε συνδυασμό με τα παράλια, το Παμούκαλε και το Ικόνιο, εάν έχεις ημέρες.
Μακάρι να τα καταφέρεις και να το πραγματοποιήσεις σύντομα.

Καλά να περάσεις στα "αφρικανικά σχέδια" που έχεις κατά νου.

 

[Sassenach77]

Το ιδανικό για εμένα θα ήταν να το κάνεις την άνοιξη, ώστε να γλιτώσεις τον πολύ κόσμο, τη ζέστη και τις υψηλές τιμές στα αερόστατα - αν σε ενδιαφέρουν βέβαια. Και πάντα σε συνδυασμό με τα παράλια, το Παμούκαλε και το Ικόνιο, εάν έχεις ημέρες.
Μακάρι να τα καταφέρεις και να το πραγματοποιήσεις σύντομα.

Καλά να περάσεις στα "αφρικανικά σχέδια" που έχεις κατά νου.

Θεωρώ οτι η Τουρκία δεν βγαίνει με ένα οδικό ταξίδι δύο εβδομάδων, με τα δικά μας ενδιαφέροντα πάντα. Θέλει σίγουρα τρία και βλέπουμε....χωρίς τη Κωνσταντινούπολη αυτό! Θα προσπαθήσω για Ιούνιο ή μαζί με γιορτές γιατί τη ζέστη δεν την μπορώ καθόλου..........

Όταν είπα για σχέδια που έχω κατα νου εννοούσα να κάνω φέτος ένα οδικό ταξίδι, έστω και μικρό, και δεν αναφερόμουν στα "αφρικάνικα σχέδια", απο τα οποία ευελπιστώ να γυρίσω αλώβητη και να μπορέσω να συνεχίσω τα ταξίδια μου. Χρονιά χωρίς οδικό είναι λειψή χρονιά! Σε ευχαριστώ πολύ πάντως!!!

 

[aiolikos]

Συνταξίδεψα μαζί σας @vasiliss ! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις υπέροχες εικόνες και χρήσιμες πληροφορίες που μοιραστήκατε μαζί μας. Οργανώνουμε οδικό ταξίδι για Καππαδοκία μέσα Οκτωβρίου και αρκετές από τις απορίες που είχαμε (κυρίως αναφορικά με το θέμα ασφάλειας και χρόνου οδήγησης-καθυστερήσεων) μας τις λύσατε ήδη. Στο γενικό μας πλάνο λέμε να ακολουθήσουμε την αντίστροφη πορεία, δηλαδή Θεσσαλονίκη-Κωνσταντινούπολη (3 βράδια)-Γκορέμε (3 βράδια)- Εσκισεχίρ (1 βράδυ)- Προύσα (1 βράδυ) και επιστροφή στη βάση μας. Αν και δεν αναφερθήκατε σε κάποια επίσκεψη σε χαμάμ, αν έχεις κάποια πληροφορία θα ήταν επιθυμητή, όπως και αν θυμάσαι-γνωρίζεις τη συχνότητα των δρομολογίων του πλοίου στο Τσανάκαλε.

 

[connosp]

Συνταξίδεψα μαζί σας @vasiliss ! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις υπέροχες εικόνες και χρήσιμες πληροφορίες που μοιραστήκατε μαζί μας. Οργανώνουμε οδικό ταξίδι για Καππαδοκία μέσα Οκτωβρίου και αρκετές από τις απορίες που είχαμε (κυρίως αναφορικά με το θέμα ασφάλειας και χρόνου οδήγησης-καθυστερήσεων) μας τις λύσατε ήδη. Στο γενικό μας πλάνο λέμε να ακολουθήσουμε την αντίστροφη πορεία, δηλαδή Θεσσαλονίκη-Κωνσταντινούπολη (3 βράδια)-Γκορέμε (3 βράδια)- Εσκισεχίρ (1 βράδυ)- Προύσα (1 βράδυ) και επιστροφή στη βάση μας. Αν και δεν αναφερθήκατε σε κάποια επίσκεψη σε χαμάμ, αν έχεις κάποια πληροφορία θα ήταν επιθυμητή, όπως και αν θυμάσαι-γνωρίζεις τη συχνότητα των δρομολογίων του πλοίου στο Τσανάκαλε.

Tarihi Kadırga Hamamı İstanbul - Köpük, Kese, Göbek Taşı
Γέφυρα Τσανάκαλε 1915: Ανοίγει η γέφυρα που συνδέει δύο ηπείρους και σπάει ρεκόρ

 

[aiolikos]

Tarihi Kadırga Hamamı İstanbul - Köpük, Kese, Göbek Taşı
Γέφυρα Τσανάκαλε 1915: Ανοίγει η γέφυρα που συνδέει δύο ηπείρους και σπάει ρεκόρ

Ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση. Απίστευτη ευελιξία στη μετακίνηση θα δίνει η γέφυρα. Δεν ήξερα για την ύπαρξή της. Οι τιμές στο χαμάμ δείχνουν εξαιρετικές εν συγκρίσει με άλλα πιο τουριστικά που τσέκαρα κατά την αναζήτηση μου. Να είσαι καλά!!

 

[vasiliss]

Συνταξίδεψα μαζί σας @vasiliss ! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις υπέροχες εικόνες και χρήσιμες πληροφορίες που μοιραστήκατε μαζί μας. Οργανώνουμε οδικό ταξίδι για Καππαδοκία μέσα Οκτωβρίου και αρκετές από τις απορίες που είχαμε (κυρίως αναφορικά με το θέμα ασφάλειας και χρόνου οδήγησης-καθυστερήσεων) μας τις λύσατε ήδη. Στο γενικό μας πλάνο λέμε να ακολουθήσουμε την αντίστροφη πορεία, δηλαδή Θεσσαλονίκη-Κωνσταντινούπολη (3 βράδια)-Γκορέμε (3 βράδια)- Εσκισεχίρ (1 βράδυ)- Προύσα (1 βράδυ) και επιστροφή στη βάση μας. Αν και δεν αναφερθήκατε σε κάποια επίσκεψη σε χαμάμ, αν έχεις κάποια πληροφορία θα ήταν επιθυμητή, όπως και αν θυμάσαι-γνωρίζεις τη συχνότητα των δρομολογίων του πλοίου στο Τσανάκαλε.

Να είσαι καλά, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που σε βοήθησε η ιστορία μου. Χαμάμ όχι δεν πήγαμε και όπως σου απάντησε ο @connosp μπορείς να περάσεις από τη νέα γέφυρα.
Ο Οκτώβριος μου φαίνεται πολύ καλή εποχή. Λιγότερη ζέστη και κόσμος, μικρότερη ταλαιπωρία στα σύνορα. Καλά να περάσετε.