Ηνωμένο Βασίλειο Ένας Αγγλικανικός γάμος, η διαμονή στην…μέση του πουθενά και ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα.

[alma]

Ήταν περίεργο το συναίσθημα να προσγειωνόμαστε στο Heathrow και να μην κατευθυνόμαστε στο Λονδίνο…. Σαν κάτι να πήγαινε λάθος… Ή μήπως όχι; Πέφτοντας στην αγκαλιά των Άγγλων φίλων μας και λέγοντας τα νέα μας, σίγουρα ξέχασα την «θλίψη» να προσγειώνεσαι στο Heathrow αλλά το Λονδίνο να μην είναι ο πρώτος σου προορισμός….Όταν δε, φτάνεις στα όμορφα χωριά των Cotswolds και έρχεσαι σε επαφή με τους Άγγλους της επαρχίας, όπου σίγουρα θυμίζει πολύ περισσότερο Αγγλία από το- κατά τ’άλλα σούπερ αγαπημένο μου-Λονδίνο, τότε και κυρίως τότε καταλαβαίνεις ότι μάλλον βρίσκεσαι στο σωστό μέρος…


Πανέμορφο το ξενοδοχείο αλλά….δεν έχει τίποτα γύρω εκτός από λιβάδια, ένα μικρό δάσος και εχμ….



-ΕΝΑ ΕΛΑΦΙ ΤΡΕΧΕΙ ΕΞΩ .ΕΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ..


-Τι φωνάζεις καλέ; Σίγα μην είναι ελά…. Μα που ήρθαμε; Όντως ένα ελάφι τρέχει….Τελικά αντέχω να περιμένω λίγες μέρες μέχρι να ξαναβρεθώ στο Λονδίνο…Προς το παρόν θα απολαύσω την άλλη Αγγλία….

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Dina Z]

Και μετά; Και μετά;

 

[alma]

Πέριμενε ακόμα οι εικόνες στριφογυρίζουν και στο δικό μου κεφάλι....Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω

 

[Nektarios P.]

τοπια game of thrones και ετσι?

 

[alma]

τοπια game of thrones και ετσι?

Χμ...έπεσες στην περίπτωση...είμαι μάλλον από τους ελάχιστους ανθρώπους που δεν βλέπει game of thrones και έτσι δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω την σύγκριση...

Τοπία όμορφα,γραφικά, ατμοσφαιρικά αυτό μπορώ να το πω....Σε συνδιασμό με την καθημερινότητα μας να γευματίζουμε καθημερινά με Άγγλους και Σκωτσέζους τις ημέρες πριν και μετά το γάμο(και την ημέρα του γάμου με το γλέντι που ακολούθησε φυσικά)μπορώ να πω ότι είχα μεταφερθεί σε τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα....

Σχεδόν μου έλειψε πια το αγγλικό αυτοσαρκαστικό χιούμορ, ίσως ακόμα και οι λόγοι που είχαν την τάση να βγάζουν σε κάθε σημαντική στιγμή....

 

[alma]

Αλλά ας δούμε λίγο τα Cotswolds …πρώτη μας στάση ήταν το χωριό Burford ή θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κωμόπολη; Με πληθυσμό περισσότερο από 1000 άτομα, παραμένει ένα μέρος γραφικό και μη αλλοτριωμένο από τον χαμό και την πληθώρα καταστημάτων των μεγαλουπόλεων.

Με παλιά αλλά όμορφα σπίτια, ντόπιους κυρίως και ελαχιστότατους τουρίστες, εξέπεμπε ηρεμία και γαλήνη. Ηλικιωμένοι που έβγαζαν βόλτα τα σκυλάκια τους, παιδάκια που γύριζαν από το σχολείο φορώντας τις στολές τους, cozy στέκια για να πιείς το τσάι σου ή να τσιμπήσεις κάτι και φυσικά ντόπιοι με το κλασσικό αγγλικό χιούμορ, συχνά σαρκαστικό αλλά κυρίως σαρκαστικό προς τον εαυτό τους….

Ακομπλεξάριστα αυτοσαρκαστικοί θα έλεγα….

Το μέρος ήταν γνωστό για κάποιους αιώνες για την αγοραπωλησία μαλλιού που ελάμβανε χώρα εκεί. Τώρα τα πρόβατα χρησιμεύουν μάλλον κυρίως για τυροκομικά προϊόντα που με καμάρι πολλά μικρά μαγαζάκια διαφήμιζαν πως είναι ντόπια. Φυσικά σε κάποια από τα χωριά των Cotswolds ακόμα πωλούνται μάλλινα ….

Και περπατώντας στα δρομάκια του Burford, μία παμπ διαφήμιζε ήδη (με κάθε λεπτομέρεια από τιμές έως είδη φαγητού) το μενού…των Χριστουγέννων …Δεδομένου ότι βρισκόμασταν μόλις στις πρώτες ημέρες του Οκτώβρη το βρήκα λίγο παράξενο…


Αλλά δεν θα έπρεπε…Οι Άγγλοι τα κανονίζουν όλα έγκαιρα όπως μας πληροφόρησε γελώντας ένας από τους Άγγλους φίλους που μας συνόδευε…Μήπως δεν μας είχαν πληροφορήσει για την ακριβή ημερομηνία του γάμου τους ενάμιση χρόνο νωρίτερα;;!!!!!!!

 

[Kanel28]

Βρε ήσουν κοντά στα μέρη μου και δεν ειδοποίησες;
Τα αγαπώ πολύ αυτά τα χωριουδάκια. Ότι πρέπει για μονήμερη χαλαρωτική εκδρομή μπυρίτσα σε παμπ και burgers

 

[alma]

Βρε ήσουν κοντά στα μέρη μου και δεν ειδοποίησες;
Τα αγαπώ πολύ αυτά τα χωριουδάκια. Ότι πρέπει για μονήμερη χαλαρωτική εκδρομή μπυρίτσα σε παμπ και burgers

Καλή μου μπορούσες να έρθεις; Αν το ήξερα θα σε ειδοποιούσα.Αυτοκίνητο εμείς δεν είχαμε και ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις(μας μετέφεραν Άγγλοι φίλοι όποτε μπορούσαν,ταξί δεν βρίσκαμε πάντα αν και είχαμε πάρει πολλά τηλέφωνα ταξιτζήδων και λεωφορείο χρησιμοποίησαμε λίγο γιατί δεν είναι καλή η συγκοινωνία)αλλά αν μπορούσες εσύ να έρθεις στα Cotswolds θα ήταν ότι πρέπει...

 

[alma]

Τη νύχτα η φύση και όλο το εξωτερικό του ξενοδοχείου είχε άλλη όψη. Ήταν ατμοσφαιρικό μεν αλλά και ταυτόχρονα λίγο creepy θα έλεγα. Έκανε και για τοποθεσία να γυριστεί θρίλερ σκεφτήκαμε...Το ίδιο και το επιβλητικό εσωτερικό με τους μεγάλους πολυελαίους σε κάποιες από τις τραπεζαρίες και τα έπιπλα που θύμιζαν έπαυλη περασμένου αιώνα. Ή μήπως η κούραση μας έκανε να βλέπουμε την τρομακτική πλευρά του;

Πάντως αποδεχτήκαμε την πρόσκληση να δειπνήσουμε με τους Άγγλους φίλους μας και να γνωρίσουμε τους –συμπαθέστατους επίσης- συγγενείς και ανθρώπους του περιβάλλοντος τους….Ήταν μία νύχτα με το κλασσικό πια αγγλικό χιούμορ και έτσι όταν το δείπνο τελείωσε , το περιβάλλον φαινόταν πια μόνο ατμοσφαιρικό και ουχί τρομακτικό. Ωστόσο η κούραση μας είχε καταβάλλει και κοιμηθήκαμε βαθιά εκείνη την πρώτη νύχτα….


Το επόμενο πρωί, φτάνοντας στην αίθουσα πρωινού και αγναντεύοντας το πράσινο που το περιτριγύριζε, δύο λαγοί κυνηγιόνταν έξω από το παράθυρο…

Μία καινούργια μέρα άρχιζε και άλλα χωριά των Cotswolds ήταν υποψήφια προς εξερεύνηση….

 

[Kanel28]

Καλή μου μπορούσες να έρθεις; Αν το ήξερα θα σε ειδοποιούσα.Αυτοκίνητο εμείς δεν είχαμε και ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις(μας μετέφεραν Άγγλοι φίλοι όποτε μπορούσαν,ταξί δεν βρίσκαμε πάντα αν και είχαμε πάρει πολλά τηλέφωνα ταξιτζήδων και λεωφορείο χρησιμοποίησαμε λίγο γιατί δεν είναι καλή η συγκοινωνία)αλλά αν μπορούσες εσύ να έρθεις στα Cotswolds θα ήταν ότι πρέπει...

Θα το πάλευα Πετώ τη σκούφια μου για εξοχή, μπυρίτσες και καλή παρέα

 

[alma]

Το να περιηγηθείς στα Cotswolds ενώ δεν διαθέτεις αυτοκίνητο μπορεί να αποδειχτεί αρκετά περίπλοκο… Τα λεωφορεία είναι λίγα και εξυπηρετούν συγκεκριμένα μέρη, το να πας πεζός ακόμα κι αν οι χιλιομετρικές αποστάσεις δεν είναι πρόβλημα, είναι δύσκολο αφού δίπλα στην εθνική δεν υπάρχει πεζοδρόμιο και τα αυτοκίνητα τρέχουν σαν τρελά κι έτσι το να πάρουμε ταξί μιας και ήμασταν τρία άτομα και έτσι δεν κόστιζε πολύ μας φάνηκε καλή λύση…. Επίσης δεν θέλαμε να πούμε σε κανέναν από τους Άγγλους φίλους να μας πάει, παρόλο που είχαν προσφερθεί και επιμέναμε πως θα βγάλουμε άκρη μόνοι μας…


Κούνια που τους κούναγε τους τρεις πεισματάρηδες Έλληνες…Έχοντας ζητήσει από τη ρεσεψιόν από το πρωί να μας καλέσει ταξί, όταν πια πέρασε πάνω από μια ώρα και η κοπέλα δεν είχε καταφέρει να βρει διαθέσιμο ταξιτζή, ήταν φανερό πως κάτι δεν πήγαινε καλά…Και όταν 2 ώρες μετά μας έδειξε έναν κατάλογο με δεκάδες τηλέφωνα ακόμα και από κοντινά χωριά που όμως κανείς δεν ήταν διαθέσιμος τότε η κατάσταση έγινε ακόμα πιο δύσκολη…


Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κι εμείς την τύχη μας…ταξιδιωτικοί οδηγοί και διαφημιστικά φυλλάδια που είχαμε πάρει την προηγούμενη από το Burford, είχαμε φέρει μαζί μας και άλλα που είχαμε βρει στο ξενοδοχείο και τα τηλέφωνα άρχισαν…και πάλι τζίφος όμως…Ο ένας ταξιτζής έλειπε σε διακοπές στο εξωτερικό, ο άλλος στο Λονδίνο για να παραλάβει κόσμο και να τον φέρει στα Cotswolds, ένας άλλος βρισκόταν επίσης εκτός πόλης; Χωριού; Πλανήτη; Ξερω κι εγώ;


Κι ενώ περιφερόμασταν σαν τις άδικες κατάρες στους κήπους του ξενοδοχείου ένας από τους Άγγλους φίλους μας ,μας είδε και πριν το καταλάβουμε είχαμε μπει στο αυτοκίνητο και πηγαίναμε άνετοι κι ωραίοι με πρώτο σταθμό το Moreton-In-Marsh…


Όπου το πρώτο που κάναμε ήταν να πάμε στο σταθμό και να βγάλουμε εισιτήρια για επιστροφή στο Λονδίνο λίγες μέρες μετά…Εκεί ναι!ναι!ναι! έγινε και το θαύμα. Βρήκαμε ταξιτζή να μας πάρει από το ξενοδοχείο την τελευταία μέρα της παραμονής μας και να μας πάει στο Moreton-In-Marsh.Και ναι τον κλείσαμε επιτόπου για μέρες μετά γιατί κανείς δεν ήξερε μήπως τελευταία στιγμή κι αυτός εξαφανιστεί ή μεταναστεύσει ή ακολουθήσει την ίδια πορεία των ταξιτζήδων της περιοχής…Να μην τους βρίσκεις όταν τους θέλεις…


Η περιοχή είναι λιγότερο γραφική από άλλες όμως βολική γιατί εκεί βρίσκεται και ο σταθμός των τρένων που συνδέει την περιοχή με το Λονδίνο, οπότε πολλοί επισκέπτες την επιλέγουν…Παρόλα αυτά και ομορφιά διαθέτει και cozy στέκια που προσφέρουν ηρεμία και ιστορικά κτίρια, γραφικά σπιτάκια κλπ. και είναι ένα μέρος που θυμίζει καθαρά Αγγλική επαρχία…

Το σκηνικό ήταν παρόμοιο με τα υπόλοιπα χωριά των Cotswolds.Παντού έβλεπες να κυκλοφορούν σχεδόν μόνο ντόπιοι, ήρεμοι χωρίς τους φρενήρεις ρυθμούς των μεγάλων πόλεων και συχνά να κάθονται για τσάι ή να πηγαίνουν νωχελικές βόλτες με τα κατοικίδια τους ανα χείρας.


Τι λένε όμως;Πως παντού υπάρχει ένας Έλληνας…Και τι τύχη να έχει και μαγαζάκι να τσιμπήσεις! Όσο και να αγαπώ τους Άγγλους όσο και να μου αρέσει η χώρα τους, παραμένω αμετανόητα προσκολλημένη στη μεσογειακή κουζίνα.Καθίσαμε λοιπόν να τσιμπήσουμε κάτι πριν συνεχίσουμε τη βόλτα…

Το Moreton-In-Marsh φυσικά είχε και την τάση που είχαν και τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής… να ελκύει τους Άγγλους να κάνουν τους γάμους τους εκεί…

Αλλά το σημαντικό ήταν πως η τύχη μας στις μεταφορές είχε ήδη αλλάξει. Βρήκαμε λεωφορείο για το επόμενο χωριό και μάλιστα με μία ελληνίδα μέσα που μας άκουσε και μας βοήθησε να βρούμε την επόμενη στάση. Βρεθήκαμε στο επόμενο χωριό το Stow-on-the-Wold και άλλη μια πανέμορφη εξερεύνηση άρχισε.

 

[alma]

Το Stow-on-the-Wold αρχιτεκτονικά και σαν τοπίο έμοιαζε φυσικά με τα άλλα. Αυτό που αρχικά μου έκανε εντύπωση ήταν πόσες αγγλικές μεγάλες σημαίες μπορούσες να μετρήσεις σε κάποια σημεία… Πολλές θα έλεγα. Οι Άγγλοι είναι συνήθως περήφανοι για την πατρίδα τους αλλά σε κάποια σημεία οι σημαίες ήταν πραγματικά περισσότερες από ότι θα περίμενε κανείς.

Η γραφική αυτή κωμόπολη παλιά βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη βιομηχανία μαλλιού όπως άλλωστε και άλλες κωμοπόλεις και χωριά στα Cotswolds. Το μέρος έχει όμως και ιστορική σημασία και παρελθόν το οποίο φροντίζουν άλλωστε να αναδεικνύουν με μνημεία στο κέντρο του.. Η μάχη του Μαρτίου του 1646 μεταξύ Parliamentarians και Royalists, είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των φιλοβασιλικών και το τέλος του πρώτου αγγλικού εμφυλίου.

Αυτό που αγάπησα και στο Stow-on-the-Wold ήταν το χαρακτηριστικό αγγλικό χρώμα και η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Αγγλία. Αυτό δηλαδή που από το- πολυαγαπημένο μου και υπέροχο βέβαια- πολυπολιτισμικό και πολύχρωμο Λονδίνο λείπει.

Καθίσαμε για φαγητό σε μια παμπ μαζί με οικογένειες Άγγλων και κανέναν απολύτως τουρίστα. Το φαγητό ήταν παραδόξως καλό και το περιβάλλον το ίδιο.


Είχαμε κάνει όμως πια τη βόλτα και είχε έρθει η ώρα της επιστροφής στο ξενοδοχείο.

Εχμ, τι είπαμε; Οι μετακινήσεις είναι δύσκολες εκεί; Ναι.

Όμως η τύχη μας είχε αλλάξει ; Πάλι ναι είναι η απάντηση.


Οι συμπαθέστατοι εργαζόμενοι στην παμπ, μόλις τους ζητήσαμε βοήθεια για να βρούμε ταξί κάλεσαν αμέσως ντόπιο ταξιτζή και σε λίγα λεπτά μας περίμενε απ’έξω.

Πήγαμε κατάκοποι για ξεκούραση. Αυτή τη φορά απλώς χαμογελάσαμε στη θέα των σκιουρων και των λαγών που έπαιζαν έξω από το δωμάτιο.

Την επόμενη μέρα ήταν ο γάμος…Έμελλε να καταλάβω γιατί οι γάμοι τους άρχιζαν τόσο νωρίς το μεσημέρι και όχι π.χ. το απόγευμα όπως οι δικοί μας.

Ωστόσο μαζί με το γλέντι τελειώνουν σχεδόν τόσο αργά όπως οι δικοί μας. Τις πρώτες πρωινές ώρες…γιατί; Τι πάει να πει γιατί; Τόσους λόγους βγάζουν οι άνθρωποι. Και ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα…. Κυριολεκτικά και μεταφορικά ε; Όποιος δεν έχει παει σε Αγγλικανικό γάμο δεν ξέρει τι πάει να πει αγγλική παράδοση στα καπέλα.Ούτε διαγωνισμό να έκαναν οι καλεσμένες.Την επόμενη μέρα όλα αυτά θα τα ζούσαμε από πολύ κοντά.