Ζωή μου, καλή μου Ζωή... Χθες, αποκοιμήθηκα με το κείμενο της Στέλλας αγκαλιά και το πρωί, μέσα στον αποχαύνωση του μισοξύπνιου, ψαχούλευα για το λάι στο λαιμό μου.
΄Εκανα να σηκωθώ για να ακολουθήσω τα κοριτσόπουλα με τις χόρτινες φούστες, που μου άπλωναν τα χέρια και καλούσαν, ..."Ελα... '...
Ε!!! σεις κορίτσια...
μην με κατηγορείτε πίσω από το πισί μου....
Θέλω παρακάλια πολλά για να γράψω την πολυνησία.
Προς το παρόν, για να χαλαρώσω, παίρνω ένα ποτήρι με χυμό, βάζω και μια ομπρελίτσα στην κορυφή και διαβάζω για την Πολυνησία. Στέλλα, Ζωή, ξέρετε... είμαι εκεί που κατέβηκες από το...
Μπορείτε να μπείτε στην υπηρεσία του google και να ταξιδέψετε εικονικά στη Νέα Υόρκη
Θα δείτε από τον δορυφόρο την πόλη των ονείρω σας και μάλιστα από πολύ κοντά
http://maps.google.com/
Η καθηγήτρια Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ
Η Μαίρη Χατζημιχάλη - Παπαλιού, η σκηνοθέτης που έχει βραβευτεί για τα ντοκιμαντέρ της τόσο από την Ακαδημία Αθηνών, (για τη Λυκεία) όσο και για από διεθνή πανεπιστήμια (για τη Μακεδονία και Τα άτομα με Αναπηρία)
Ούτε εγώ το είδα στη Βόρειο Λαπωνία, τα Χριστούγεννα. Αν και εκεί που ήμουν δεν ξημέρωνε, οποτε θεωρητικά είχα όλο το 24ωρο για να το δω, δυστυχώς, δεν μου έκανε τη χάρη. Ούτε ο ξάστερος ουρανός βοήθησε.