Οι περισσότεροι από μας γράφουν τις ιστορίες τους και για να τις μοιραστούν αλλά και για να θυμούνται οι ίδιοι που και πως έχουν πάει. Όλοι λέμε ότι δεν μας ενδιαφέρει αν θα πάρουμε μια θέση στην τριάδα, και μας πιστεύω, δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει που κάναμε το ταξίδι, και που περάσαμε...
'Οχι δεν είμαι αυτή που απάντησε πως θα κάνει 44 ταξίδια μέσα στο 2012. Αν όμως ψάχνετε για το άτομο που ξέσπασε σε κλάματα στην συγκεκριμένη ερώτηση, μόλις το βρήκατε.
Επίσης πειράζει που λόγο των πρόσφατων και συνεχών μειώσεων στον μισθό μου δεν ξέρω πια σε πια κατηγορία ετήσιων εισοδημάτων...
Έχει ξημερώσει πλέον η προτελευταία μέρα των διακοπών. Μια μελαγχολία υποβόσκει στην διάθεση μας, αλλά το πρόγραμμα μας θα το ακολουθήσουμε κανονικά.
Και το πρόγραμμα σήμερα απαιτεί, εξοχή. Μια περιήγηση στους δρόμους του κρασιού. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και όλες λάβαμε αυτομάτως τους...
Μάλιστα μάλιστα, όλη αυτή η προσπάθεια σας να με παρακινήσετε μου φέρνει στο νου ένα πολύ γνωστό κλισέ.
Ευτυχώς που η Hera κράτησε την απαιτούμενη σοβαρότητα. *Ρόμπα με έχετε κάνει.
Βλέποντας τις ιστορίες ανά μήνα, ανακαλύπτω πως έχω κάθε φορά και μια ιστορία "του καφέ". Δηλαδή μια ιστορία που διαβάζω το πρωί με τον καφέ μου. Αυτήν την φορά ψήφισα και εγώ κάτι από Ευρώπη (ήταν η ιστορία του καφέ μου που σας έλεγα). Αλλά ακόμα και για τις ιστορίες που δεν ψήφισα ή ακόμα...
Φρέσκες και ξεκούραστες (λέμε τώρα), φεύγουμε από το ξενοδοχείο, σίγουρες ότι έχουμε όλον τον καιρό μπροστά μας για να διαλέξουμε και να κάτσουμε για καλό ντόπιο φαγητό στο καλύτερο σημείο του Πόρτο.
Νομίζαμε ακόμη πως εμείς έχουμε τον έλεγχο του χρόνου. Η αυταπάτη μας θα εξαφανιζόταν...
Αχ βρε κορίτσια, πως με παρεξηγήσατε έτσι; Εγώ γράφω από καθαρά συγγραφικό ενδιαφέρον και για να μεταδώσω τις πλούσιες εμπειρίες μου στους υπόλοιπους. Δεν υποκινούμε από κ α ν έ ν α ν άλλο λόγο.
Πηγή μου, και 1.84 και σέξι είπες ναι;
Γράφω, γράφω
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με ένα πλούσιο πρωινό στην κεντρική πλατεία. Αφού κοιτάξαμε τον λογαριασμό από όλες τις πλευρές και βεβαιωθήκαμε ότι είναι ο δικός μας, και ναι είναι τόσο φτηνά, πήγαμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο μας.
Πρώτη μας στάση το Guimaraes. Μια πόλη βορειοανατολικά του...
Το κερασένιο χρώμα του πόρτο, συνέχιζε να κυριεύει την σκέψη μας και τις επιθυμίες μας. Ήταν ακόμα η αρχή, νομίζαμε ότι αυτή η αίσθηση είναι προσωρινή και θα μας περάσει. Τελικά, μάθαμε να ζούμε με αυτήν όσο καιρό μείναμε στην πόλη.
Ήπιαμε ένα καφεδάκι στα όρθια περιμένοντας στην ουρά...
Κάνε ότι μπορείς φιλενάδα, γιατί και δεν γράφω, και με κυνηγάνε οι τύψεις και η Τραβελίνα που θα φύγει η Πηγή και ο Σαΐτας για Πόρτο χωρίς εγώ να έχω τελειώσει.