ΣΑΡΑΚΗΝΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ
Επιστροφή στην κοινωνία των ανθρώπων. Με πρόσκληση σε γεύμα στη μικρή αετοφωλιά του Μήτσου και της Κικής, στο λόφο πάνω από το Σαρακίνικο. Όλοι οι καλοί παρόντες: Ο Γιώργος, η Καλή, ο Αποστόλης, η Νόρα, ο Βαγγέλης, η Ελένη, ο Γιώργος ο νεώτερος … Και μόνος απών ο...
Όλες οι επισημάνσεις ισχύουν και είναι πολύ καίριες. Θα ήταν τουλάχιστον αφελες και εγωιστικό μαζί να είχαμε την αξίωση οι άλλοι να μένουν ακίνητοι στο χρόνο επειδή αυτό θα βόλευε τις φαντασιώσεις μας.
Έχω ωστόσο την αισθηση ότι ο ρυθμός των αλλαγών τα τελευταία 20-30 χρόνια είναι τέτοιος που η...
Αγκαλιά οι παραθεριστές με τον μπάτσο; Ένδοξα χρόνια λέμε!:haha:
Φίλε @travelbreak να είσαι βέβαιος ότι καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί θες να διαφυλάξεις τις αναμνήσεις σου.
Παραφράζοντας τον ωραίο τίτλο του αγαπημένου Χρόνη Μίσσιου θα σου πω: "Καλά, εσύ γεννήθηκες νωρίς" κι ευτυχώς το ίδιο κι...
:haha::haha::haha: Τέλειο! Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Τρίπολη Λιβύης / Τρίπολη Πελοποννήσου αλλά στο όλο το σκηνικό. Η ταβέρνα, το κοινόχρηστο τηλέφωνο με τη μανιβέλα, το υπεραστικό τηλεφώνημα μέσω τρίτου, η γιαγιά, τα πάντα... Άντε τώρα να νοιώσεις περιπέτεια με το σμαρτφον στην τσέπη.
Καλά το θέτεις, με την επισήμανση ότι η Γαύδος μαζεύει κυρίως ελευθεροσκηνίτες, δηλαδή όχι τόσο "ταξιδιώτες" με την στενή έννοια της γεωγραφικής μετακίνησης αλλά περισσότερο θιασώτες του λιτού και συμβιωτικού ευ ζην.
Αν υπάρχουν ακόμα υπολείμματα αυθεντικότητας, αυτά μόνο στις λεγόμενες ξεχασμένες γωνιές της χώρας υπάρχει ακόμα ελπίδα να τα βρεις. Με το τεράστιο ερώτημα να σε ακολουθεί φεύγοντας: Για πόσο άραγε;
@alma να ανταλλάξουμε νησιά. Εσύ χρωστάς την Γαύδο κι εγώ τα Ψαρά. :lol: Αλήθεια υπάρχει καμιά...
Η έννοια "οικονομικό φαγητό" σε εστιατόριο δεν υφίσταται δυστυχώς στην Ισλανδία. Τουλάχιστον όπως εννοώ εγώ τον όρο "οικονομικό". Ακόμα και το πρόχειρο φαγητό τύπου φαστ φουντ, πίτσα κλπ. κοστίζει πολλαπλάσια απ' ο,τι στην Ελλάδα. Η μόνη πραγματικά οικονομική λύση είναι η διαμονή σε καταλύματα...
Χαίρομαι @Nat ni που σε συναντάω στην ίδια συχνότητα! Ισλανδία = Φύση. Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν.
Και ναι, συμφωνώ, το Blue Lagoon είναι και κατά τη δική μου γνώμη υπερτιμημένο σε ό,τι αφορά τη σχέση κόστος/εμπειρία. Στο κάτω κάτω μπορείς να απολαύσεις τα ίδια στο Myvatn με σημαντικά...
Ολίγη από Ρέικιαβικ
Να’ μαστε λοιπόν στο Ρέικιαβικ!
Μετά από τρεις βδομάδες περιπλάνησης στην ισλανδική φύση και μια τριημερη γροιλανδική παρεκτροπή, περπατάμε ξανά σε μια μεγάλη πόλη. Καλά, όταν λέω «μεγάλη», μην πάει ο νους σας σε τίποτε συντριπτικά μεγέθη. Μιλάμε για μια πόλη στα...
:haha::haha::haha: Ομολογώ ότι σαράντα χρόνια που συναγελάζομαι με τον πρωτότυπο Ζυρ και το διαβολικό του βλέμμα δυσκολεύομαι να διακρίνω συγγένειες με τον καλοκάγαθο Καζαντζό. Ακόμα και τώρα που ξυρίστηκε, μάλλον προς Εωσφόρο φέρνει.
Στο φόρουμ πάντως υπάρχουν ήδη αρκετοί που - τουλάχιστον θεωρητικά - έχουν δηλώσει ενδιαφέρον να γνωρίσουν τα κάλλη του Πακιστάν από κοντά. Με σωστό συντονισμό μπορεί να βρεθεί καλή παρέα. Επιμονή στον στόχο λέμε! :)
Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ
Άμπελος. Καυτή πέτρα πάνω στην καυτή πέτρα. Εξουθενωμένα πρόβατα που μάταια αναζητούν κάποια σκιά. Έρημα χωράφια σπαρμένα ατίθασα κατσίκια, σκαρφαλωμένα σε βράχια και ξερολιθιές. Και παντού μαντριά, μαντριά, και ξανά μαντριά. Όχι, λάθος. Πρώην σπίτια είναι τα περισσότερα...
Τώρα που το λες, πράγματι μια χαρά τις φαντάζομαι κι εγώ!
Εν γένει στο βόρειο Πακισταν, και όχι μόνο στους Καλάς, συναντάς μεγάλη ποικιλία ανθρωπότυπων τελείως διαφορετικών απ' αυτών που θα περίμενε κανείς τουλάχιστον με βάση το στερεοτυπικό του Pak-Indian που έχουμε συνήθως στο μυαλό μας. Κι...
"Να πάει κανείς στους Καλάς ή να μην πάει;"
Ιδού το αμλετικό υπαρξιακό δίλημμα που μας ταλάνισε (όχι για πολύ, είναι αλήθεια!) όταν αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε εν Αθήναις το πακιστανικό δρομολόγιο επί χάρτου. Με την απαγωγή του Λερούνη νωπή στις μνήμες μας, και την περιοχή των Καλάς ένα τσιγάρο...
Και βέβαια να σκαλίσεις! Και να θυμηθείς κι άλλα. Προσωπικά θεωρώ θησαυρό τέτοιες μαρτυρίες για το πώς ήταν πολλές περιοχές της Ελλάδας πριν από 15 ή 20, χρόνια.
Μιλάω σε πρώτο πρόσωπο γιατί το συγκεκριμένο ταξίδι στη Γαύδο είναι ένα από τα ελάχιστα που έχω κάνει χωρίς τον Ζυρ που δεν μπορούσε να λείψει από την Αθήνα εκείνη την περίοδο.
Ως προς το αρχείο, καθώς για μια δεκαετία (2000-2010) δημοσιεύαμε τα ταξίδια μας στο Γεωτρόπιο της Ελευθεροτυπίας...