Λιθουανία Where is Vilnius?

[vanda]

Αυτή η ιστορία αφορά στο πρόσφατο ταξίδι μας στην όμορφη πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους. Θα γράψω λίγα λόγια εγώ και στη συνέχεια θα τα αναλύσει (αν βρει το χρόνο και τη διάθεση) ο αγαπημένος μου συνταξιδιώτης @STKF

α. Γιατί ονόμασα έτσι την ιστορία

Όταν μας ρώταγαν φίλοι και γνωστοί πού θα πάμε φέτος το καλοκαίρι για διακοπές και τους λέγαμε Βίλνιους, οι απαντήσεις που παίρναμε ήταν τύπου: τί; πώς το είπες; Που είναι αυτό; Στη συνέχεια προσθέταμε και το Λιθουανία μήπως βοηθήσει αλλά είχαμε ανάλογες αντιδράσεις: Χώρα είναι αυτό ή περιοχή; Σε ποια ήπειρο είναι; Γιατί πάτε εκεί;

Πίστευα ότι οι δικοί μου γνωστοί δεν ξέρουν καλή γεωγραφία μέχρι που επισκέφτηκα την επίσημη ιστοσελίδα του Βίλνιους και συνειδητοποίησα ότι είναι πολλοί αυτοί που δεν ξέρουν την πόλη παγκοσμίως γι αυτό και φτιάξανε ένα αυτοσαρκαστικό βιντεάκι που λέγεται “Where is Vilnius” το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ.

β. Οργάνωση της εκδρομής

Η εκδρομή στο Βίλνιους είχε προγραμματιστεί για τον Οκτώβρη του 2018 αλλά λόγω δυσάρεστων οικογενειακών καταστάσεων είχε αναβληθεί. Είχε μείνει λοιπόν λίγο σαν απωθημένο. Οι άλλοι λόγοι για τους οποίους την επιλέξαμε ήταν οι εξής:

• Να γλιτώσουμε από την πολυκοσμία που επικρατεί σε όλα τα παραθεριστικά μέρη τις ημέρες κοντά στον Δεκαπενταύγουστο (που ήταν όμως και οι μέρες που είχαμε πολλές πιθανότητες να πάρουμε άδεια)
• Να γλιτώσουμε από τη ζέστη του Αυγούστου στην Ελλάδα
• Να μην χαλάσουμε πολλά λεφτά

Συνεπώς μόλις άρχισε πάλι η Ryanair να βγάζει φτηνά εισιτήρια (4-4-22) τα αγόρασα αμέσως στα 80 ευρώ έκαστο (το 2018 τα είχα αγοράσει 67 ευρώ με Wizz, αλλά και πάλι καλά είναι). Έκλεισα και ένα ξενοδοχείο από το booking κοντά στην παλιά πόλη (old town trio) με 228 ευρώ το δίκλινο για τα 4 βράδια και όλα οκ, νόμιζα.

Και εκεί άρχισε η ανασφάλεια. Θα πάρουμε άδεια, δεν θα πάρουμε άδεια, θα πάρουμε άδεια, δεν θα πάρουμε άδεια (αυτό επαναλαμβανόταν….) Θα ακυρωθεί η πτήση λόγω covid, δεν θα ακυρωθεί η πτήση, θα πάθουμε covid πριν το ταξίδι, δεν θα πάθουμε covid πριν το ταξίδι, θα εξαπλωθεί ο πόλεμος στην Ευρώπη, δεν θα εξαπλωθεί ο πόλεμος στην υπόλοιπη Ευρώπη…

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και στις 16 Αυγούστου πρωί πρωί ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο της Αθήνας με πολλή χαρά. Είχαμε κλείσει και λίγες ημέρες πριν μία cabin bag για να χωρέσουν τα πράγματά μας στα 40ευρώ πήγαινε-έλα. Τα ταξίδια με τη Ryanair ήταν μια χαρά. Τα ωράρια τηρήθηκαν (+-15 λεπτά) και από τα αεροδρόμια επιβιβαστήκαμε στα αεροσκάφη με τα πόδια (ούτε φυσούνες, ούτε λεωφορειάκια).

Ως προς τα λοιπά θέματα (ενοικίαση αυτοκινήτου, κλείσιμο τοπικών εκδρομών κλπ) αποφασίσαμε να τα κλείσουμε επιτόπου γιατί συνήθως τα βρίσκουμε πιο φτηνά από κοντά παρά από ιστοσελίδες. Άλλωστε η Λιθουανία δεν είναι πολύ δημοφιλής χώρα και δεν είχαμε άγχος ότι δεν θα βρίσκαμε εισιτήρια να επισκεφτούμε τα κάστρα της ή τα μουσεία της.

γ. Μεταφορά από το αεροδρόμιο στο Βίλνιους και πίσω

Αυτό το θέμα δεν με απασχόλησε καθόλου. Με τη μέχρι σήμερα εμπειρία μου ως ταξιδιώτισσα έχω καταλάβει ότι πιο εύκολα πας από το αεροδρόμιο μας πόλης στο κέντρο της παρά από Πετράλωνα στο Βοτανικό. Και πράγματι έτσι ήταν. Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο, κατευθυνθήκαμε στο tourist information και μας πρότειναν να πάρουμε το αστικό λεωφορείο που είναι συχνότερο από το τρένο (υπήρχε και τρένο αλλά κάθε 2 ώρες περίπου). Η απόσταση από τις σκάλες του αεροδρομίου ως τη στάση του λεωφορείου είναι γελοία όπως μπορείτε να δείτε στην παρακάτω φωτογραφία.

Εμείς πήραμε το λεωφορείο 3G (τα G είναι τα express λεωφορεία), αγοράσαμε εισιτήριο από τον οδηγό το οποίο είχε μόνο 1 ευρώ αλλά δεχόταν μόνο cash και σε ένα τέταρτο ήμασταν στη στάση που θα έπρεπε να κατέβουμε. (Η απόσταση από το αεροδρόμιο στην Παλιά Πόλη είναι κάτι λίγο παραπάνω από 5 χιλιόμετρα). Περπατήσαμε 13 λεπτά και φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το οποίο ήταν πολύ κοντά σε αυτή την πλατεία με το καλλιτεχνικό αυγό!

Για την επιστροφή επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε UBER το οποίο μας στοίχισε μόνο 5,98 ευρώ και έκανε 10 λεπτά να μας πάει από το ξενοδοχείο μας στον σκεπαστό χώρο αποβίβασης επιβατών του αεροδρομίου.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[paefstra]

Κι εγω μεσα Αυγουστου ειχα παει. Φοβερος προορισμος για Αυγουστο. Οπως τα λες, τοσο δροσερα, τοσο ηπιο τουριστικο ρευμα, οσο πρεπει!

 

[vanda]

Κι εγω μεσα Αυγουστου ειχα παει. Φοβερος προορισμος για Αυγουστο. Οπως τα λες, τοσο δροσερα, τοσο ηπιο τουριστικο ρευμα, οσο πρεπει!

Δυστυχώς ο καιρός δεν ήταν όσο δροσερός ήλπιζα. Τα μεσημέρια έφτασε και 32 βαθμούς αλλα είχες που να δροσιστείς!

 

[alvadi]

A πολύ ωραία, αναμένουμε τη συνέχεια....

 

[vanda]

δ. Λίγα λόγια για την πόλη

Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στην πόλη είναι η επαφή της με τη φύση. Το Βίλνιους δεν είναι μία ακόμη πόλη με πράσινο, είναι ένα απέραντο πράσινο με «ολίγον» πόλη.

Περιστοιχίζεται από ένα πυκνό δάσος. Την πόλη διασχίζουν δύο ποτάμια, το Neris και το Vilnia, από το οποίο πήρε η πόλη το όνομά της. Στην ουσία ο ποταμός Vilnia εκβάλει στον Neris, ο οποίος είναι μεγαλύτερος και φτάνει στη Λευκορωσία. Στo σημείο που συναντιούνται τα δύο ποτάμια δημιουργούν ένα νοητό Y. H παλιά πόλη είναι στο αριστερό κάτω τμήμα του Υ όπου βρίσκεται και τμήμα τα νέας πόλης. Η νέα πόλη συνεχίζεται στο πάνω τμήμα του Υ και η συνοικία Uzupis βρίσκεται στο δεξιό μέρος του Υ.

O ποταμός Neris είναι ο κλασικός αστικός ποταμός της πόλης, ο οποίος είναι οριοθετημένος και έχει δρόμο περιπάτου καθώς και δρόμους της πόλης παράλληλα με τις όχθες του.

Τον ποταμό Vilnia τον έχουν αφήσει ήσυχο στην πρωτόγονη μορφή του, χωρίς επεμβάσεις.

Τί λέτε; Αν δείξω σε κάποιον τις τελευταίες φωτογραφίες, παίζει να πιστέψει ότι είχα πάει στα Ζαγοροχώρια;

Και σα να μην τους φτάνει στους κατοίκους του Βίλνιους όλο αυτό το πράσινο, η πόλη έχει πολλές, μεγάλες, πανέμορφες πλατείες, με γκαζόν, δέντρα, λουλούδια κ.α . Τους λες και άπληστους!

Φυσικά, όπως προείπα υπάρχει και «ολίγον» πόλη, η οποία είναι πολύ όμορφη, ιδίως η παλιά με γραφικά κτίρια, εκκλησίες, πλατείες και πολύ street art. Αναλυτικές περιγραφές έχουν κάνει ήδη αρκετά εκλεκτά μέλη του φόρουμ όπως ο @gelf και η @HKLEOPATRA, οπότε δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνω τα ίδια. Παραθέτω απλώς λίγες φρέσκες φωτογραφίες.

Η παλιά πόλη

Street art στην παλιά πόλη

Από τα κτίρια που ξεχώρισα στη νέα πόλη είναι:

1)Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Mo) για το γεωμετρικό του σύγχρονο design. (Δυστυχώς δεν έχω καλή φωτογραφία του) Πολλά από τα γλυπτά που είναι διάσπαρτα στην πόλη ανήκουν σε αυτό το μουσείο. Όλα διαθέτουν ευκρινές QR Code για όποιον θέλει να μάθει περισσότερες πληροφορίες. Το αστείο είναι ότι όταν σκανάρεις το QR Code, αντί να σου εμφανιστεί στο κινητό σου η ιστοσελίδα, σε παίρνουν τηλέφωνο για να ακούσεις τις πληροφορίες. Πρωτότυπο;;;

2)το Κτίριο της Όπερας με τους πολλούς πολυέλαιους στο εσωτερικό του κτίριο και τα όμορφα συντριβάνια του στον εξωτερικό χώρο, που στην ουσία είναι διάφορα επίπεδα όπου το νερό ρέει από το ένα στο άλλο. Το βράδυ είναι πολύ ωραία φωτισμένο. Στην πρόσοψη του κτιρίου υπάρχουν αγάλματα με όλων των ειδών τους καλλιτέχνες.

Φυσικά, επισκεφτήκαμε και τη μποέμ συνοικία Uzupis, η οποία έχει αυτοανακηρυχτεί αυτόνομη χώρα από το 1997 με δικό της σύνταγμα, σημαία και νόμισμα (επίσημα δεν αναγνωρίστηκε από κανένα ποτέ, πιο πολύ ως αστείο έγινε αυτό). Περίμενα ότι θα αντικρύσω μια περιοχή αντίστοιχη της Christiana στην Κοπεγχάγη (βρώμικη, με drugs και μυστήριους τύπους). Αντιθέτως, το Uzupis ήταν κυριλέ και καθαρό.

ε. Μερικά πράγματα που μου κάνανε εντύπωση στην πόλη

• Σε όλη την πόλη υπήρχαν μηνύματα συμπαράστασης στην Ουκρανία (με κάθε τρόπο: πολλές σημαίες, graffiti, ειδικά πιάτα στα εστιατόρια για συλλογή χρημάτων, μέχρι και τα λεωφορεία είχαν κυλιόμενα μηνύματα στις πληροφοριακές πινακίδες προορισμού)
• Στην πόλη κυκλοφορούσαν πολλά πολυτελή αυτοκίνητα και πάρα πολλά, άπειρα ηλεκτρικά πατίνια.
• Οι Λιθουανοί και οι Λιθουανές είναι ψηλόλιγνοι, ξανθοί και πανέμορφοι (ιδιαίτερα οι νεότεροι)
• Οι περισσότεροι επαγγελματίες του τουρισμού στο Βίλνιους ήταν από αδιάφοροι έως στα όρια της αγένειας προς τους τουρίστες.

Σε αυτό το σημείο, προσκαλώ τον @STKF για τα δικά του σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με όσα αναφέρω παραπάνω.

 

[STKF]

Η άποψή μου για το Βίλνιους είναι ταυτόσημη με αυτή της αγαπημένης μου @vanda .

Όμορφη καθαρή και περιποιημένη h παλιά πόλη με πολλά φρεσκοβαμμένα κτίρια και με τις εκκλησίες να συμβάλλουν στην αρχιτεκτονική ομορφιά, ποτάμια και πολύ αστικό και περιαστικό πράσινο, αν και μάλλον θα ήμουν πιο ακριβής αν έκανα αναφορά σε περιαστική ζούγκλα.

Το πιο σημαντικό αξιοθέατο άλλωστε της χώρας είναι το φυσικό περιβάλλον, απέραντα δάση ποτάμια και λίμνες.

Η Λιθουανία έχει πέντε εθνικά πάρκα. Το δημοφιλές κάστρο του Τρακάι στο οποίο θα αναφερθεί η @vanda παρακάτω βρίσκεται σε εθνικό πάρκο.

Ιστορικά η χώρα κάνει αισθητή την παρουσία της στο μεσαίωνα όπου κάποια στιγμή έφθασε να είναι το μεγαλύτερο κράτος της Ευρώπης.

Αλλά και θρησκευτικά είχε τους τελευταίους παγανιστές της Γηραιάς Ηπείρου.

Από τουριστικής πλευράς η χώρα αναπτύσσεται αν και μάλλον χωρίς μεγάλη προθυμία πολλών εκ των εργαζομένων στον χώρο. Αυστηρές εκφράσεις, ψυχρά τυπικοί ακόμη και απόμακροι. Πρώτη φορά είδα ρεσεψιονίστ ξενοδοχείου να γυρίζει αλλού το κεφάλι της όταν της είπαμε καλημέρα.

H πόλη είναι ακόμη ιδανικός προορισμός για όσους αντιπαθούν τα υπερτουριστικά μέρη.

Επίσης μου έδωσε την εντύπωση ότι κανείς δεν προσπαθεί να πουλήσει τίποτα σε κανέναν. Θέλαμε να πάμε ημερήσια εκδρομή στο παλαιότερο εθνικό πάρκο της χώρας, μιάμιση ώρα περίπου από την πρωτεύουσα αλλά πέραν της ενοικίασης αυτοκινήτου δεν υπήρχε άλλος τρόπος.

Ούτε τα ΜΜΜ διευκόλυναν την μετάβαση, ούτε κάποια προσιτή οργανωμένη εκδρομή υπήρχε.

Η αρνητική εντύπωση ολοκληρώθηκε όταν επισκεπτόμενοι το αρχαιολογικό τμήμα του Εθνικού μουσείου ρωτήσαμε αν είχαν εκθέματα από το παγανιστικό παρελθόν της χώρας και μας έστειλαν στο διπλανό κτίριο που δεν είχε κανένα.

Επιστρέψαμε στο αρχαιολογικό όπου και πάλι είδαμε ελάχιστα πράγματα.

Ο πύργος Γκεντιμίνας αξίζει την ανάβαση στην στέγη του καθώς προσφέρει άπλετη και ολόπλευρη θέα στην πόλη.

 

[paefstra]

Εχω την εντυπωση οτι το παγανιστικο παρελθον της χωρας εξοβελιστηκε στο πυρ το εξωτερον μετα την επικρατηση του Χριστιανισμου.
Με οσους ηρθα σε επαφη μου φανηκαν ευγενικοι αλλα χωρις να παρεχουν τη δουλικη εξυπηρετηση που χαρακτηριζει την τουριστικη βιομηχανια. Επισης ηταν σε ολα εντιμοι.
Η κουζινα, ειδικα τα μανιταρια που μοσχοβολουσαν αγριο δασος, πως σας φανηκε?

 

[STKF]

Εχω την εντυπωση οτι το παγανιστικο παρελθον της χωρας εξοβελιστηκε στο πυρ το εξωτερον μετα την επικρατηση του Χριστιανισμου

Την ίδια εντύπωση έχω και εγώ αλλά τα τελεταία χρόνια νομίζω ότι ανακαλύπτουν τις ρίζες τους. Είδα κάποια λίγα αγάλματα και γλυπτά σε δημόσιους χώρους που παραπέμπουν στην παλιά θρησκεία.

Με οσους ηρθα σε επαφη μου φανηκαν ευγενικοι αλλα χωρις να παρεχουν τη δουλικη εξυπηρετηση που χαρακτηριζει την τουριστικη βιομηχανια.

Εντάξει πετύχαμε και ευγενικούς ανθρώπους.

Η κουζινα, ειδικα τα μανιταρια που μοσχοβολουσαν αγριο δασος, πως σας φανηκε?

Δεν μας τα πρότεινε κανείς να τα δοκιμάσουμε....

 

[vanda]

στ. Φαγητό-καφέ-ποτό

Σε γενικές γραμμές το φαγητό μας άφησε αδιάφορους. Επίσης είχαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο να προλάβουμε ανοιχτές τις κουζίνες των εστιατορίων το βράδυ όχι μόνο επειδή έκλειναν νωρίς αλλά και επειδή έκλειναν 1 ώρα πριν από την ώρα που δήλωναν ότι έκλειναν τα εστιατόρια στο google.

Δύο παραδοσιακά πιάτα της λιθουανικής κουζίνας είναι:

α) η πατάτα ζεπελίνε, που φτιάχνεται από ζύμη πατάτας με γέμιση κιμά και βράζεται. Δυστυχώς εγώ που δεν τρώω κρέας, δεν μπορούσα να τη δοκιμάσω. Η παρέα μου που τη δοκίμασε δεν τρελάθηκε.

Β) η σούπα με παντζάρι. Πρόκειται για μία κρύα σούπα που φτιάχνεται με παντζάρι, αγγούρι και αυγό. Είναι πολύ δροσερή και τονωτική. Ήταν εύγευστη όπου και αν τη φάγαμε.

Γενικά οι Λιθουανοί αγαπούν πολύ το παντζάρι. Το έτρωγα το πρωί στο ξενοδοχείο ως παντζαροσαλάτα, το μεσημέρι στα εστιατόρια ως σούπα και ένα βράδυ έφαγα και πίτσα με παντζάρι (και όμως υπάρχει !!!). Απορώ πως είμαι ακόμη λευκή και δεν έγινα ροζ.

Τα εστιατορια που επισκεφτήκαμε ήταν τα ακόλουθα:


Grill London
Σχετικά με εστιατόρια, συνήθως το 1ην μέρα που είμαστε κουρασμένοι θέλουμε να πηγαίνουμε σε ένα σιγουράκι τύπου Hard Rock Café ή κάποια Irish Pub ή στο Vapiano. Δυστυχώς στο κέντρο του Βίλνιους δεν υπήρχε τίποτα από αυτά . Το μόνο Vapiano που βρήκα ήταν σε ένα εμπορικό κέντρο έξω από την πόλη. Συνεπώς θα το ρισκάραμε. Το συγκεκριμένο εστιατόριο-αλυσίδα προέκυψε μια ασφαλή επιλογή, φάγαμε αρκετά νόστιμα burgers, είχε και vegetarian και με σούπα και αρκετές μπύρες πληρώσαμε 35,5 ευρώ τα δύο άτομα.



Pronto Pizza
Πρόκειται για μία πολύ μικρή «ιταλική» πιτσαρία στο Uzupis που κάνει κυρίως delivery, έχει όμως και λίγα τραπεζάκια για όποιον θέλει να κάτσει εκεί. Η πίτσα ψήνεται σε ξυλόφουρνο, έχει λεπτή ζύμη και φρέκα υλικά. Αρκετά συμπαθητική θα έλεγα. Οι τιμές είναι πολύ καλές στο φαγητό, όχι τόσο στο ποτό γιατί έχει μόνο ιταλικές μπύρες-μπουκάλια και όχι draft. Για 2 πίτσες, ένα ποτήρι κρασί και 1 μπύρα πληρώσαμε 25 ευρώ.


Katpedele
Aλυσίδα παραδοσιακού φαγητού. Εκεί δοκίμασε ο @STKF πατάτα ζεπελίνα και εγώ κάτι σαν κροκέτες πατάτας με σολωμό. Ηταν μέτρια αλλά αρκετά οικονομικά. Με δύο αναψυκτικά πληρώσαμε 17 ευρώ.

Casa La Familia
Αποκλειστικά vegetarian εστιατόριο. Για μένα ό,τι καλύτερο έφαγα στο Vilnius. Έχει υπέροχες πίτσες (σε ξυλόφουρνο) με πρωτότυπα υλικά, όπως το παντζάρι που ανέφερα παραπάνω. Εκτός από πίτσες έχει και άλλα πιάτα όπως φαλάφελ, χούμους και φυσικά σαλάτες. Δεν σερβίρει αλκοόλ αλλά έχει φανταστική σπιτική φρεσκοστυμένη λεμονάδα στα 3,5 ευρώ η κανάτα. Το φαγητό είναι λίγο τσιμπημένο (από 10 ευρώ και πάνω ό,τι πάρεις) αλλά αξίζει. Έχει τραπεζάκια και απέναντι σε μία πολύ όμορφη πλατεία.

Café πίσω από το παλάτι του Μεγάλου Δούκα

Υπέροχο σημείο με θέα προς το κάστρο Gediminas καθώς και προς τον κήπο Bernardine. Οι τιμές του φαγητού είναι ακριβές γενικά αλλά το μεσημέρι προσφέρει επιλογές lunch σε πολύ οικονομικές τιμές (5-8 ευρώ) Εκεί πετύχαμε και τέλεση πολιτικού γάμου.



Le Travi
Ατμοσφαιρικό ιταλικό εστιατόριο στο Uzupis που το έχουν ιταλοί. Πολύ νόστιμο φαγητό, υπέροχα βιολογικά κρασιά (από Ιταλία και Γαλλία), αλλά ακριβές τιμές σε σχέση με τις ποσότητες του φαγητού-ποτού. Για παράδειγμα λίγες-πολύ λίγες παπαρδέλες με τυρί 12 ευρώ. Ανοίγει μετά τις 17:00 μμ και χρειάζεται οπωσδήποτε κράτηση γιατί γίνεται χαμούλης. Στα συν και η ζωντανή νοσταλγική μουσική από ακορντεόν.


Uzupio Kavine
Απίστευτη τοποθεσία πάνω στο ποτάμι στο Uzupis. Συμπαθητικό φαγητό, μεγάλες μερίδες και φτηνά ποτά σε μεγάλη ποικιλία. Ευγενικό σέρβις (σπάνιο για την πόλη). Φάγαμε ψητό σολωμό με λαχανικά (15 ευρώ το πιάτο). Εκεί δοκίμασα και mead (υδρόμελο) που είναι τοπικό ποτό, ελαφρώς γλυκό και μου θύμισε πολύ την ψημένη Αμοργού. Πολύ ωραίο!

Augustas in Barbora love story cafe
Παραμυθένιο περιβάλλον με πολλά λoυλούδια σε ένα πολύ γραφικό στενό της Παλιάς Πόλης. Φάγαμε επιδόρπιο (κάτι σαν crème brule, δεν κατάλαβα τί ακριβώς ήταν) και τα συνοδεύσαμε με παλαιωμένο γλυκό κρασί port 10ετίας. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Κόστος 29 ευρώ

Καφές
Όσον αφορά τον καφέ, ψάχναμε απεγνωσμένα να βρούμε κάτι τύπου freddo καπουτσίνο ή εσπρέσο χωρίς αποτέλεσμα. Στις δύο αλυσίδες που δοκιμάσαμε (Caif και Caffeine) βρήκαμε κάτι υποκατάστατα, που ήταν απλά ΟΚ.

Ωραίους ιταλικούς καφέδες (ζεστούς) ήπιαμε στο γαλλικό Cafe Monmartre, το οποίο βρίσκεται σε μια φανταστική πλαταιίτσα μεταξύ Δημαρχείου και πύλης της Αυγής. Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο μέρος να ξεκινήσουμε την ημέρα μας. Οι Αμερικάνοι δίπλα μας τρώγανε και brunch που φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Οι τιμές Αθήνας, ο καπουτσίνο είχε 4 ευρώ.

Ποτά

Γενικά ήπιαμε διάφορες τοπικές μπύρες. Εγώ πίνω σκούρες μπύρες (dark) Τις βρήκα αρκετά ευχάριστες όχι όμως όσο τις τσέχικες η τις ιρλανδέζικες.

Σε κρασί επειδή οι ίδιοι δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη παραγωγή, έβρισκες επιλεγμένες ετικέτες από Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία σε τιμές περίπου 30% φτηνότερες από τις τιμές που τα πίνουμε στην Ελλάδα.

Πολύ έντονη νυχτερινή κατάσταση στην Παλιά Πόλη είχε στο δρόμο Etmony. Εκεί υπάρχει το bar Roko baras Bix > Bix και απέναντι τo πολυμπάρ μπαρ Etmonų Špunka Ο κόσμος ήταν κυρίως νεαρής ηλικίας.

Για άτομα πάσης ηλικίας πολύ ωραίο μικρό μπαρ στην περιοχή Uzupis, to Uzupio Spunka Βρίσκεις τουλάχιστον 10 είδη μπύρας σε λογικές τιμές (4 ευρώ το pint). Σε αυτό το μπαρ συχνάζουν και ντόπιοι κάτοικοι της περιοχής.

Πήγαμε και σε ένα άλλο πολύ ήσυχο με μια όμορφη μικρή αυλίτσα και πολύ εξυπηρετικό προσωπικό. The missing piece

 

[vanda]

Εκδρομή στο Trakai

Αρχικά προβληματιστήκαμε αν θα πάμε με λεωφορείο ή τρένο. Αφού συμβουλεύτηκα τις εφαρμογές Rome2Rio και Citymapper, αποφασίσαμε να πάμε με λεωφορείο γιατί είχε πιο συχνά δρομολόγια. Φτάσαμε στο σταθμό των λεωφορείων 5 λεπτά πριν φύγει, πήγα στο ταμείο για εισιτήρια και μου είπαν να βιαστώ και ότι μπορούσα να βγάλω μέσα στο λεωφορείο.

Οι αποβάθρες ήταν αριθμημένες και η πόρτα που οδηγούσε σε αυτές ακριβώς δίπλα στην αίθουσα με τα ταμεία (πολύ βολικό) Τρέξαμε προς την αποβάθρα που έγραφε ο ενημερωτικός πίνακας και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο. Πράγματι μπορούσαμε να πληρώσουμε στον οδηγό αλλά έπρεπε να έχουμε μετρητά που ευτυχώς είχαμε (2,60€ το άτομο). Το λεωφορείο ήταν πολύ μικρό (το πολύ 30 θέσεων).

Η Εθνική Οδός ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη.Βλέπαμε συνεχώς δάσος αριστερά-δεξιά. Σε 50 λεπτά είχαμε φτάσει στο κεντρικό σταθμό του Trakai. Είχαμε διαβάσει ότι υπάρχει τοπικό λεωφορείο που κάνει τα 2,6 χιλιόμετρα μέχρι το νησί-κάστρο. Δυστυχώς δεν το είδαμε ποτέ. Βρήκαμε μια στάση αλλά χωρίς δρομολόγια. ‘Ετσι αποφασίσαμε να περπατήσουμε μέχρι το κάστρο. Ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής το κάναμε από τον κεντρικό δρόμο που είχε σπίτια ή μαγαζιά αριστερά δεξιά.


Ήταν η πιο σύντομη διαδρομή αλλά δεν βλέπαμε τις υπέροχες λίμνες.

Πολλά από τα σπίτια ήταν πολύ γραφικά, ξύλινα και χρωματιστά.



Η ζέστη ήταν μεγάλη (ήταν και μεσημέρι) και κάτσαμε και ξαποστάσαμε σε ένα καφέ-εστιατόριο με υπέροχη θέα στη λίμνη.

Στη συνέχεια πλησιάσαμε προς το κάστρο. Η εικόνα ήταν μαγική. Ένα από τα πιο όμορφα και καλοσυντηρημένα κάστρα που έχουμε δει ποτέ (αν και μικρό).

Το εισιτήριο για το κάστρο είχε 12 ευρώ το άτομο αλλά άξιζε.

Η αναπαλαίωση που έχουν κάνει είναι εξαιρετική. Όλοι οι χώροι του κάστρου είναι γεμάτοι με αντικείμενα του παρελθόντος. Στην ουσία λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο. Υπάρχει και μία αίθουσα που περιγράφει τις εργασίες αναπαλαίωσης (από την πλήρη εγκατάλειψη στην ακέραια μορφή που βρίσκεται σήμερα), πολύ ενδιαφέρουσα. Οι φωτογραφίες δεν επιτρεπόνταν μέσα εκτός και αν είχες πληρώσει από πριν, πράγμα που δεν κάναμε. Στο προαύλιο, υπήρχε προετοιμασία για συναυλία.

Όπως και στο Βίλνιους όπου πήγαμε για την πόλη και ξετρελαθήκαμε με το φυσικό περιβάλλον, το ίδιο συνέβη και στο Trakai, υπέροχο το κάστρο αλλά και οι λίμνες με τα δασωμένα νησάκια και την πόλη αποτελούν πολύ ωραίο προορισμό (ακόμη και αν δεν υπήρχε το κάστρο)

Το κάστρο διαθέτει και πωλητήριο με εξαιρετικές τιμές (κούπες 1 ευρώ, μαγνητάκια 1,5, πάνινες τσαντούλες 2 ευρώ…) Τί κρίμα που δεν είχαμε χώρο στη βαλίτσα που μοιραστήκαμε να αγοράσουμε souvenir από εκεί!. (Αντί για κούπα τελικά κατέληξα να αγοράσω για σουβενίρ ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με ασήμι και κεχριμπάρι από το Vilnius που στοίχισαν 51 ευρώ και τα οποία και χώρεσαν στη βαλίτσα. Μήπως θα έπρεπε τελικά να είχαμε πάρει μαζί μας 2η βαλίτσα; Χαχαχα)

Τα σκουλαρίκια

Αφού δεν θελαμε με τίποτα να αποχωριστούμε το μέρος, αποφασίσαμε να πάμε και μία μικρή βαρκάδα που έκανε το γύρο του καστρονησιού και επίσης προσέγγισε την απέναντι ακτή όπου βρισκόνταν ένα πολύ εντυπωσιακό λευκό κτίριο (πρώην ιδιωτικό σπίτι, νυν κρατικό).

Το κόστος ήταν 5 ευρώ το άτομο. Ηταν πολύ ωραία εμπειρία. Γενικά υπήρχε πολύς κόσμος που έκανε διάφορα θαλάσσια σπορ στη λιμνούλα (θαλάσσιο ποδήλατο, κανό…).

Ήταν πολύ καλοκαιρινή κατάσταση!

Στη συνέχεια πήγαμε για φαγητό στο καφέ-εστιατόριο που είχαμε καθίσει και πριν. Πήραμε ό,τι και όλοι οι τουρίστες. Τη γνωστή ροζ σούπα με παντζάρι, το τοπικό έδεσμα cabinai το οποίο υπήρχε σε 4 εκδοχές με κρέας και σε μία μόνο με χόρτα. Αναγκαστικά πήρα την τελευταία αλλά δεν τρελάθηκα. Το φύλλο ήταν ωραίο, τραγανό αλλά η γέμιση άνοστη. Ούτε ο STKF που πήρε αυτή με το κρέας ενθουσιάστηκε. Αφού δεν χορτάσαμε με αυτά, πήραμε και από ένα παγωτάκι. Μαζί με ένα πολύ ευχάριστο μπουκάλι κρασί Riesling από την Αλσατία, πληρώσαμε μόνο 40 ευρώ, θεωρώ πάρα πολύ καλή τιμή για τουριστική περιοχή.

Φεύγοντας από το εστιατόριο, περπατήσαμε παραλίμνια για μεγάλο μέρος της επιστροφής. Ήταν υπέροχα.


Είχαμε αποφασίσει να επιστρέψουμε στο Vilnius με τρένο. Ο σταθμός του τρένου ήταν ακόμη πιο μακρυά από τον σταθμό του λεωφορείου. Περίπου 3 χλμ από το καστρονήσι. Λίγο πριν φτάσουμε στο σταθμό του τρένου είδαμε και μια στάση του τοπικού λεωφορείου (που δεν βρήκαμε όταν πηγαίναμε) η οποία είχε αναρτημένα τα δρομολόγια. Τα δρομολόγια ήταν πολύ λίγα και υποθέτω ότι είναι συντονισμένα με τα δρομολόγια του τρένου και όχι με των των λεωφορείων.


Είχαμε βγάλει εισιτήρια διαδικτυακά με το τρένο που έφευγε στις 7.45μμ. Σοφή κίνηση. Γιατί στον σταθμό του τρένου το εκδοτήριο εισιτηρίων ήταν κλειστό(οεο!).

Το τρένο περίμενε ήδη στον σταθμό. Ήταν διώροφο. Η 1η θέση, για την οποία πληρώσαμε 4,5 ευρώ έκαστος ήταν στον επάνω όροφο. Το τρένο ήταν καθαρό και είχε δυνατό air condition.

Υποτίθεται ότι είχε και υπηρεσία παραγγελίας σνακ και ποτών αλλά δεν καταλάβαμε πώς μπορούσαμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Η διαδρομή διήρκεσε γύρω στα 40 λεπτά και δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο λόγος είναι ότι πέρναγε από διάφορα χωριά, οι γραμμές ήταν πολύ πλατιές και έβλεπες κυρίως τις υποδομές των σταθμών και όχι τόσο πολύ φύση όπως στη διαδρομή με το λεωφορείο. Πράγμα σπάνιο (συνήθως τα ταξίδια με τρένο έχουν καλύτερες εικόνες)

Έτσι μετά το σύντομο ταξίδι μας, φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων του Vilnius,



Γενικά περάσαμε τέλεια στο Trakai. Υπήρχε πολλή ομορφιά, ανεμελιά και χαρά. Πολύ ευχαρίστως θα ξαναπηγαίναμε και θα μέναμε κάνα δυο ημέρες εκεί αν το είχαμε προγραμματίσει.

 

[vanda]

Επίλογος

Κάνοντας τον απολογισμό της εκδρομής, έχω να πω ότι οι στόχοι επιτεύχθηκαν εν μέρει:

1. Το απωθημένο μας να πάμε σε χώρα της Βαλτικής ικανοποιήθηκε, έστω και μετά από 4 χρόνια.
2. Γλιτώσαμε από την πολυκοσμία της Ελλάδας τον 15Αύγουστο. Οι τουρίστες στο Βίλνιους δεν ήταν πολλοί, ιδίως τις κατά τις καθημερινές ημέρες.
3. Δυστυχώς είχε κι εκεί ζέστη, σίγουρα όχι όση στην Ελλάδα αλλά αν βρισκόσουν μακριά από νερό και δέντρα, η θερμοκρασία άγγιζε μέχρι και τους 32 βαθμούς Κελσίου. Πού πρέπει να φτάσω για να γλιτώσω τη ζέστη του Αυγούστου, η Αθηναία; Στην Αλάσκα;
4. Οι τιμές (όπως και η θερμοκρασία) δεν ήταν όσο χαμηλές νόμιζα. Τώρα θα μου πει και ο @STKF την κλασική του ατάκα «από πού το νόμιζες;» Και θα έχει και δίκιο. Συνολικά χαλάσαμε για 5 ημέρες και 4 νύχτες από 500 ευρώ ο καθένας.

Γενικά το Βίλνιους είναι μία καλή λύση για όποιον ταλαντεύεται αν θέλει να πάει εκδρομή στη φύση ή σε αστικό τοπίο. Με το Βίλνιους έχεις 2 σε 1. Και γενικά το Βίλνιους είναι ένα όμορφο μέρος, "όπου και αν νομίζετε ότι είναι", όπως λέει και το σλόγκαν του τουριστικού οδηγού της πόλης.

Σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκε η ιστορία μου για το Βίλνιους και παρακαλώ την @katkats να τη μεταφέρει στις ολοκληρωμένες.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη