LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.605
- Likes
- 8.139
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Στιγμες απο το πιο προσφατο ταξιδι που δεν ανηκει στις ταξιδιωτικες ιστοριες , ειναι μια ιστορια κυριως συναισθηματικη, φορτισμενη , μια αναφορα , μια καταγραφη των όσων συμβαινουν κοντα μας..
Ας με συγχωρεσουν οι ταξιδιωτες που καταχρουμε το χωρο των ταξιδιωτικων ιστοριων ....
WELCOME TO IDOMENI GREECE
Δεκαεπτά συναπτά χρόνια είχα να βρεθώ στη Θεσσαλονίκη και ένιωσα λες και να μην πέρασε μια μέρα με το που κατέβηκα από το αεροπλάνο, όλα οικεία όλα φιλικά .. Ο Κώστας , φίλος συνάδελφος και μέλος της ίδιας δοκιμασμένης ομάδας στη Ουγκάντα, με περίμενε στο αεροδρόμιο και εκτός του να με φιλοξενήσει είχε και το καθήκον να με ενημερώσει για την αποστολή των επομένων ημερών στην Ειδομένη..
Το ψιλόβροχο με συνόδευε στη βραδινή βόλτα μου στη παραλιακή και το βράδυ σφραγίστηκε από ένα ποτό στο μπαρ του Μακεδονία όπου συναντήσαμε και άλλους φίλους.. Οι εικόνες της πόλης που νωχελικά κάθεται στη αγκαλιά του Θερμαϊκού με συντροφεύουν στο ταξίδι μου προς τα σύνορα..
Εβδομήντα χιλιόμετρα χωρίζουν τη Ειδομένη από τη Θεσσαλονίκη που ήταν η αφετηρία της αποστολής μου στο προσφυγικό camp.Ευτυχώς ο καιρός σήμερα είναι καλός και τα μπλόκα των αγροτών στους δρόμους δεν στάθηκαν εμπόδιο στη άφιξη μου.
Ειδομένη .., ένα μικρό χωριό για την ακρίβεια ένας σιδηροδρομικός σταθμός στην Ελλάδα πριν το τρένο πατήσει τις ράγες στο έδαφος της Fyrom.
Πρώτη εικόνα ,οι σιδερένιοι φράκτες κατά μήκος των γραμμών για να αποφεύγεται η επικίνδυνη και απελπισμένη αναρρίχηση των μεταναστών.
Μια φωτεινή επιγραφή αναβοσβήνει στα αγγλικά και αραβικά ‘’ Καλώς ηλθατε στη Ειδομένη Ελλάδα’’ και σκέφτομαι πως πράγματι κάτι έχει αλλάξει ως προς την ανθρώπινη αντιμετώπιση των μεταναστών..
Οι μεγάλης χωρητικότητας σκηνές τοποθετημένες η μια δίπλα στη άλλη είναι έτοιμες να υποδεχτούν τους πρόσφυγες που κατεβαίνουν από τα λεωφορεία..Εκείνοι μπαίνουν ήσυχα στη σειρά, οι οικογένειες κατευθύνονται στο γραφείο προστασίας οικογενειών και μετά ακολουθουν τους υπολοίπους στη ουρά να παραλάβουν τα πρώτα εφόδια διαβίωσης, κουβέρτες, είδη προσωπικής υγιεινής και το νούμερο της σκηνής που θα τους φιλοξενήσει μέχρι να περάσουν τα σύνορα..
Μπροστά μου παρελάσει ένα πλήθος από ανθρώπους σκεφτικούς, κουρασμένους ταλαιπωρημένους, μόνο τα παιδιά δεν χάνουν το γέλιο και την ενεργητικότητα τους..
Η επιγραφή ‘freedoctor’ τους οδηγεί στο ιατρείο που λειτουργεί με βάρδιες από τους Γιατρούς του Κόσμου, Γιατρούς χωρίς σύνορα, Ερυθρό Σταυρό και Πραξις, οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο camp .
Η ομάδα είναι έτοιμη και παραλαμβάνει τους πρώτους ασθενείς..Γίνεται καταγραφή, διαχωρισμός και οδηγούνται στο γιατρό της ειδικότητας. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι παιδιά, παιδιά που ψήνονται στο πυρετό, που βήχουν , που έχουν διάρροια , παιδιά που γεννήθηκαν στη διάρκεια του ταξιδιού και πρέπει να εξεταστούν από παιδίατρο..
Οι μεταφραστές τρέχουν από ιατρείο σε ιατρείο ,ακούραστοι και οι διοικητικοί προσπαθούν να δημιουργήσουν τις καλύτερα δυνατές συνθήκες εργασίας για εμάς τους γιατρούς.
Το ιατρείο γέμισε από εγκυμονούσες . Δεν έχω χρόνο να σκεφτω πως μια γυναίκα στο πέμπτο μήνα τολμά να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι ελπίδας και απελπισίας μαζί.. Το ήρεμο βλέμμα τους η καρτερικότητα τους με κάνει να σκέφτομαι πως είναι φτιαγμένες από άλλη πάστα η η δίψα για ζωή για ελευθέρια είναι τόσο μεγάλη που υπερβαίνουν το ένστικτο της μάνας και της ανασφάλειας .
Στη είσοδο εμφανίζεται μια γυναίκα υποβασταζόμενη από συγγενείς, ισα που σέρνει τα βήματα της.. ψήνεται στο πυρετό, κάνει εμετό και πονά αφόρητα στη κοιλιά.. Είναι έγκυος στο δεύτερο μήνα και η εξεταση ανακαλύπτει οξεία κοιλία. Πάρθηκε η απόφαση να διακομιστεί σε νοσοκομείο. Το αυτοκίνητο των Γιατρών χωρίς Σύνορα που εκτελεί διακομιδές και χρέη ασθενοφόρου είναι είδη στο Κιλκίς για άλλη διακομιδή και το ΕΚΑΒ θα καθυστερήσει..Γίνεται συνεννόηση με τους συνοριοφυλακες της Fyrom που καλούν ασθενοφόρο του Ερυθρού Σταυρού που περιμένει την ασθενή στο φυλάκιο.. Ευτυχώς τα σύνορα είναι ανοικτα και η ασθενής φεύγει για το νοσοκομείο….
Αρχίζει μια ψιλή βροχούλα που κάνει τον κόσμο να παραμείνει στις σκηνές, μόνο οι ασθενείς έρχονται στο ιατρείο , ενώ οι πιο τολμηροί με αδιάβροχα φτάνουν μέχρι τις καντίνες που βρίσκονται εξω από το καμπ για ένα ζεστό τσάι και τσιγάρα. Τα μικρά παιδιά είναι χαρούμενα και προφυλαγμένα στη σκηνή –θέατρο παρακολουθώντας βίντεο με κινούμενα σχέδια στη γλώσσα τους. Βλέποντας τα ήρεμα, ζεστά χαλαρά και κυρίως χαμογελαστά νιώθω πως αξίζει κάθε λεπτό κούρασης, σκληρής δουλειάς όλων των εθελοντών και ομάδων που εργάζονται στο πεδίο.
Οι μέρες κυλούν ήρεμα . ..αλλά κάθε μέρα αυξάνονται οι αφήξεις ενώ υπάρχει μια μείωση αναχωρήσεων προς τα σύνορα. Κάθε μιάμιση ωρα ανοίγουν τα σύνορα και επιτρέπουν μόνο σε 25 με 30 πρόσφυγες να περάσουν στη Fyrom. Eκει γίνεται έλεγχος και διασταύρωση στοιχείων και όσοι χαρακτηρίζονται ως κατέχοντες πλαστά έγγραφα παίρνουν το δρόμο της επιστροφής στη Ειδομένη . Για αυτούς το ταξίδι τελειώνει εδώ και μαζί με αυτό και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Κάποιοι από αυτούς μας αναφέρουν άσκηση σωματικής βίας από τους ένστολους της Fyrom ξεσπούν σε κλάματα όχι από πόνο αλλά από απόγνωση και είναι αυτά τα σκαμμένα από πόνο πρόσωπα που δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ, που δεν μπορώ να τα διαχωρίσω. Για μένα δεν έχει σημασία αν είναι πρόσφυγας η μετανάστης, είναι άνθρωπος που ζητά να ζήσει μια καλύτερη ζωή .
Ο πυρετός, οι λοιμώξεις αναπνευστικού ταλαιπωρούν πολλά παιδιά που είναι οι περισσότεροι ασθενείς μας. Η εγκυμονούσα που εμφανίζεται στη είσοδο απέσπασε το ενδιαφέρον και τη φροντίδα όλων μας μιας και ο τοκετός έχει αρχισει. Το ΕΚΑΒ ευτυχώς γρήγορα την παρέλαβε και την μετέφερε στο νοσοκομείο του Κιλκίς.
Τα διαλειμματα μας βοηθούν πέρα από τη ξεκούραση, να παρατηρήσουμε τη ζωή αυτών των ανθρώπων στο καταυλισμό, να μιλήσουμε με όσους μπορούν να μας πουν τη ιστορία τους.. Οικογένειες που χάθηκαν στο πόλεμο, κόσμος που εγκατέλειψε τα σπίτια του μιας και έγιναν στακτη και σκόνη από τους βομβαρδισμούς, ο φόβος του θανάτου και η ανάγκη να ζήσουν τους ανάγκασαν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι οδύσσεια, άλλοι έφτασαν σώοι, άλλοι χάθηκαν στα μισά του ταξιδιού κάποιοι γεννήθηκαν μεσοστρατα. Όλοι αυτοί διωγμένοι είτε από το πόλεμο η από τη πείνα έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, κερδοσκοπίας στα χέρια των διακινητών και όχι μόνον αυτών, χέρια που μετρούν δολάρια και όχι ψυχές.. και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για το που πως θα ζήσουν στη Ευρώπη που επέλεξαν ως χώρα σωτηρίας..
Αλλα η Ευρώπη έχει άλλα σχέδια, η μάλλον δεν έχει σχέδια, είναι ανωριμη, δεν έχει δύναμη να διαχειριστεί όλη αυτή τη κρίση , υποσχέσεις, υπογραφές, συμφωνίες κρατών, καταρρίπτονται , ανατρέπονται μέσα σε λίγα λεπτά μέσα σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων πιέσεων …
Η Ειδομένη άλλαξε μέσα σε λίγες ώρες και από camp πρότυπο έγινε καζάνι που βράζει. Ο διαχωρισμός και περιορισμός των Αφγανών στο κέντρο Β της Ειδομένης, η σκληρή συμπεριφορά των ένστολων, η μη σίτισης τους, η μη πρόσβαση τους στις ιατρικές υπηρεσίες δεν είναι φιλοξενία , είναι απάνθρωπη συμπεριφορα, είναι κράτηση είναι καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ας η φωτεινή επιγραφή επιμένει να δείχνει welcometoIdomeniGreece..
E.M
Ας με συγχωρεσουν οι ταξιδιωτες που καταχρουμε το χωρο των ταξιδιωτικων ιστοριων ....
WELCOME TO IDOMENI GREECE
Δεκαεπτά συναπτά χρόνια είχα να βρεθώ στη Θεσσαλονίκη και ένιωσα λες και να μην πέρασε μια μέρα με το που κατέβηκα από το αεροπλάνο, όλα οικεία όλα φιλικά .. Ο Κώστας , φίλος συνάδελφος και μέλος της ίδιας δοκιμασμένης ομάδας στη Ουγκάντα, με περίμενε στο αεροδρόμιο και εκτός του να με φιλοξενήσει είχε και το καθήκον να με ενημερώσει για την αποστολή των επομένων ημερών στην Ειδομένη..
Το ψιλόβροχο με συνόδευε στη βραδινή βόλτα μου στη παραλιακή και το βράδυ σφραγίστηκε από ένα ποτό στο μπαρ του Μακεδονία όπου συναντήσαμε και άλλους φίλους.. Οι εικόνες της πόλης που νωχελικά κάθεται στη αγκαλιά του Θερμαϊκού με συντροφεύουν στο ταξίδι μου προς τα σύνορα..
Εβδομήντα χιλιόμετρα χωρίζουν τη Ειδομένη από τη Θεσσαλονίκη που ήταν η αφετηρία της αποστολής μου στο προσφυγικό camp.Ευτυχώς ο καιρός σήμερα είναι καλός και τα μπλόκα των αγροτών στους δρόμους δεν στάθηκαν εμπόδιο στη άφιξη μου.
Ειδομένη .., ένα μικρό χωριό για την ακρίβεια ένας σιδηροδρομικός σταθμός στην Ελλάδα πριν το τρένο πατήσει τις ράγες στο έδαφος της Fyrom.
Πρώτη εικόνα ,οι σιδερένιοι φράκτες κατά μήκος των γραμμών για να αποφεύγεται η επικίνδυνη και απελπισμένη αναρρίχηση των μεταναστών.
Μια φωτεινή επιγραφή αναβοσβήνει στα αγγλικά και αραβικά ‘’ Καλώς ηλθατε στη Ειδομένη Ελλάδα’’ και σκέφτομαι πως πράγματι κάτι έχει αλλάξει ως προς την ανθρώπινη αντιμετώπιση των μεταναστών..
Οι μεγάλης χωρητικότητας σκηνές τοποθετημένες η μια δίπλα στη άλλη είναι έτοιμες να υποδεχτούν τους πρόσφυγες που κατεβαίνουν από τα λεωφορεία..Εκείνοι μπαίνουν ήσυχα στη σειρά, οι οικογένειες κατευθύνονται στο γραφείο προστασίας οικογενειών και μετά ακολουθουν τους υπολοίπους στη ουρά να παραλάβουν τα πρώτα εφόδια διαβίωσης, κουβέρτες, είδη προσωπικής υγιεινής και το νούμερο της σκηνής που θα τους φιλοξενήσει μέχρι να περάσουν τα σύνορα..
Μπροστά μου παρελάσει ένα πλήθος από ανθρώπους σκεφτικούς, κουρασμένους ταλαιπωρημένους, μόνο τα παιδιά δεν χάνουν το γέλιο και την ενεργητικότητα τους..
Η επιγραφή ‘freedoctor’ τους οδηγεί στο ιατρείο που λειτουργεί με βάρδιες από τους Γιατρούς του Κόσμου, Γιατρούς χωρίς σύνορα, Ερυθρό Σταυρό και Πραξις, οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο camp .
Η ομάδα είναι έτοιμη και παραλαμβάνει τους πρώτους ασθενείς..Γίνεται καταγραφή, διαχωρισμός και οδηγούνται στο γιατρό της ειδικότητας. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι παιδιά, παιδιά που ψήνονται στο πυρετό, που βήχουν , που έχουν διάρροια , παιδιά που γεννήθηκαν στη διάρκεια του ταξιδιού και πρέπει να εξεταστούν από παιδίατρο..
Οι μεταφραστές τρέχουν από ιατρείο σε ιατρείο ,ακούραστοι και οι διοικητικοί προσπαθούν να δημιουργήσουν τις καλύτερα δυνατές συνθήκες εργασίας για εμάς τους γιατρούς.
Το ιατρείο γέμισε από εγκυμονούσες . Δεν έχω χρόνο να σκεφτω πως μια γυναίκα στο πέμπτο μήνα τολμά να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι ελπίδας και απελπισίας μαζί.. Το ήρεμο βλέμμα τους η καρτερικότητα τους με κάνει να σκέφτομαι πως είναι φτιαγμένες από άλλη πάστα η η δίψα για ζωή για ελευθέρια είναι τόσο μεγάλη που υπερβαίνουν το ένστικτο της μάνας και της ανασφάλειας .
Στη είσοδο εμφανίζεται μια γυναίκα υποβασταζόμενη από συγγενείς, ισα που σέρνει τα βήματα της.. ψήνεται στο πυρετό, κάνει εμετό και πονά αφόρητα στη κοιλιά.. Είναι έγκυος στο δεύτερο μήνα και η εξεταση ανακαλύπτει οξεία κοιλία. Πάρθηκε η απόφαση να διακομιστεί σε νοσοκομείο. Το αυτοκίνητο των Γιατρών χωρίς Σύνορα που εκτελεί διακομιδές και χρέη ασθενοφόρου είναι είδη στο Κιλκίς για άλλη διακομιδή και το ΕΚΑΒ θα καθυστερήσει..Γίνεται συνεννόηση με τους συνοριοφυλακες της Fyrom που καλούν ασθενοφόρο του Ερυθρού Σταυρού που περιμένει την ασθενή στο φυλάκιο.. Ευτυχώς τα σύνορα είναι ανοικτα και η ασθενής φεύγει για το νοσοκομείο….
Αρχίζει μια ψιλή βροχούλα που κάνει τον κόσμο να παραμείνει στις σκηνές, μόνο οι ασθενείς έρχονται στο ιατρείο , ενώ οι πιο τολμηροί με αδιάβροχα φτάνουν μέχρι τις καντίνες που βρίσκονται εξω από το καμπ για ένα ζεστό τσάι και τσιγάρα. Τα μικρά παιδιά είναι χαρούμενα και προφυλαγμένα στη σκηνή –θέατρο παρακολουθώντας βίντεο με κινούμενα σχέδια στη γλώσσα τους. Βλέποντας τα ήρεμα, ζεστά χαλαρά και κυρίως χαμογελαστά νιώθω πως αξίζει κάθε λεπτό κούρασης, σκληρής δουλειάς όλων των εθελοντών και ομάδων που εργάζονται στο πεδίο.
Οι μέρες κυλούν ήρεμα . ..αλλά κάθε μέρα αυξάνονται οι αφήξεις ενώ υπάρχει μια μείωση αναχωρήσεων προς τα σύνορα. Κάθε μιάμιση ωρα ανοίγουν τα σύνορα και επιτρέπουν μόνο σε 25 με 30 πρόσφυγες να περάσουν στη Fyrom. Eκει γίνεται έλεγχος και διασταύρωση στοιχείων και όσοι χαρακτηρίζονται ως κατέχοντες πλαστά έγγραφα παίρνουν το δρόμο της επιστροφής στη Ειδομένη . Για αυτούς το ταξίδι τελειώνει εδώ και μαζί με αυτό και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Κάποιοι από αυτούς μας αναφέρουν άσκηση σωματικής βίας από τους ένστολους της Fyrom ξεσπούν σε κλάματα όχι από πόνο αλλά από απόγνωση και είναι αυτά τα σκαμμένα από πόνο πρόσωπα που δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ, που δεν μπορώ να τα διαχωρίσω. Για μένα δεν έχει σημασία αν είναι πρόσφυγας η μετανάστης, είναι άνθρωπος που ζητά να ζήσει μια καλύτερη ζωή .
Ο πυρετός, οι λοιμώξεις αναπνευστικού ταλαιπωρούν πολλά παιδιά που είναι οι περισσότεροι ασθενείς μας. Η εγκυμονούσα που εμφανίζεται στη είσοδο απέσπασε το ενδιαφέρον και τη φροντίδα όλων μας μιας και ο τοκετός έχει αρχισει. Το ΕΚΑΒ ευτυχώς γρήγορα την παρέλαβε και την μετέφερε στο νοσοκομείο του Κιλκίς.
Τα διαλειμματα μας βοηθούν πέρα από τη ξεκούραση, να παρατηρήσουμε τη ζωή αυτών των ανθρώπων στο καταυλισμό, να μιλήσουμε με όσους μπορούν να μας πουν τη ιστορία τους.. Οικογένειες που χάθηκαν στο πόλεμο, κόσμος που εγκατέλειψε τα σπίτια του μιας και έγιναν στακτη και σκόνη από τους βομβαρδισμούς, ο φόβος του θανάτου και η ανάγκη να ζήσουν τους ανάγκασαν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι οδύσσεια, άλλοι έφτασαν σώοι, άλλοι χάθηκαν στα μισά του ταξιδιού κάποιοι γεννήθηκαν μεσοστρατα. Όλοι αυτοί διωγμένοι είτε από το πόλεμο η από τη πείνα έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, κερδοσκοπίας στα χέρια των διακινητών και όχι μόνον αυτών, χέρια που μετρούν δολάρια και όχι ψυχές.. και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για το που πως θα ζήσουν στη Ευρώπη που επέλεξαν ως χώρα σωτηρίας..
Αλλα η Ευρώπη έχει άλλα σχέδια, η μάλλον δεν έχει σχέδια, είναι ανωριμη, δεν έχει δύναμη να διαχειριστεί όλη αυτή τη κρίση , υποσχέσεις, υπογραφές, συμφωνίες κρατών, καταρρίπτονται , ανατρέπονται μέσα σε λίγα λεπτά μέσα σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων πιέσεων …
Η Ειδομένη άλλαξε μέσα σε λίγες ώρες και από camp πρότυπο έγινε καζάνι που βράζει. Ο διαχωρισμός και περιορισμός των Αφγανών στο κέντρο Β της Ειδομένης, η σκληρή συμπεριφορά των ένστολων, η μη σίτισης τους, η μη πρόσβαση τους στις ιατρικές υπηρεσίες δεν είναι φιλοξενία , είναι απάνθρωπη συμπεριφορα, είναι κράτηση είναι καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ας η φωτεινή επιγραφή επιμένει να δείχνει welcometoIdomeniGreece..
E.M
