Μεξικό Veracruz,Ver, Mexico

[soudianos]

Πολυ μου αρεσει που μας βαζεις και μουσικα βιντεακια για να μας βαζεις στο κλιμα!
Δεν ξερω ποτε εγινε το ταξιδι αυτο..Ευτυχως οι εικονες που περιγραφεις στο τελος με τις μικρες ψαρο-ταβερνες και τις αιωρες για χωνεψη υπαρχουν ακομα αν ψαξει κανεις

χαίρομαι που με παρακολουθείς πιστά. το πρώτο video της φοκλορικής μουσικής το άλλαξα γιατί εκ των υστέρων είδα ότι υπήρχε σημαία με το μισοφέγγαρο!!!!
όλα τα άλλα τραγούδια τα άκουγαμε έκαστο μέχρι και πέντε φορές την ημέρα, από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. τώρα καταλαβαίνεις το λόγο της προτίμησης μου σ΄αυτά και που την εκφράζω στο musica latina!!!!!

 

[soudianos]

Η γνωριμία μου με τους Mariachi. Περασμένες έντεκα και ήταν ώρα να φύγουμε από το La Parroquia με το φίλο μου το Ν.Κ. Στο διπλανό τραπέζι δυο κυρίες στην ηλικία γύρω στα τριάντα, κάτι ήθελαν να μας πουν. Πλησιάσαμε και μας πρότειναν να πάμε κάπου και να δούμε μια φιέστα. Μπαίνουμε σ’ ένα κόκκινο σκαραβαίο των 1600cc, και μετά από μισή ώρα βρισκόμαστε σ’ ένα ξύλινο κυκλικό θέατρο. Κερκίδες γύρω-γύρω και στη μέση μια μικρή πίστα. Δεν πιστεύαμε αυτό που βλέπαμε. Κο-κο-ρο-μα-χίες!!! Αν είναι δυνατόν!!! Τα λεφτά για τα στοιχήματα άλλαζαν αστραπιαία χέρια. Φωνές, χαλασμός. Τα καημένα τα κοκόρια αιματοβαμμένα εξουθενωμένα. Ευτυχώς το θέαμα δεν κράτησε πολύ, επήγαμε μόνο και μόνο για το άλλο, άγνωστο σε μας ακόμη, αλλά προλάβαμε λίγο και από το προηγούμενο πρόγραμμα.. Οι κοκορομαχίες τέλειωσαν. Ο κόσμος ανυπομονούσε, και παρατήρησα ότι το ποιόν του δεν ήταν ότι καλύτερο. Είχαν δίκιο οι κοπελιές. Ξαφνικά μπαίνουν στη πίστα τέσσερεις Μεξικάνοι με όμορφες στολές, με μεγάλα σομπρέρο, κρατούσαν βιολιά και πνευστά, και ένας πέμπτος το ίδιο ντυμένος που ήταν ο τραγουδιστής. Ήταν χωρίς μικρόφωνο στο μικρό κλειστό αυτό χώρο αλλά η φωνή του ερχόταν βροντερή. Η μουσική με τις εναλλαγές πνευστών και βιολιών σε συνέπερνε. Ο ενθουσιασμός του κόσμου στο κατακόρυφο. Το πρόγραμμα τους δυστυχώς ήταν μικρό γιατί άλλα κοκόρια περίμεναν!! Η γνωριμία όμως έμεινε αξέχαστη.
Οι κοινωνικές διαφορές στο Μεξικό ήταν εμφανείς. Σε γενικές γραμμές πήγαινε ανάλογα με το χρώμα του δέρματος. Όσο πιο λευκός τόσο πιο ευκατάστατος. Να εδώ μια εμπειρία: Πήγα για ένα διήμερο βόλτα στο San Adres της περιοχής Τuxtla, 300 χιλιόμετρα νότια από τη Veracruz, κοντά στην χερσόνησο Yucatan. Μεγάλος αυτοκινητόδρομος ανάμεσα σε καταπράσινους κάμπους και δάση. Το αυτοκίνητο με 150 km την ώρα να καταπίνει τα χιλιόμετρα. Η πόλη ήταν μικρή με χαμηλά κτίρια μέσα στο πράσινο, και η γύρω περιοχή σαν ένα άλσος με ποτάμια και λίμνες. Ήμουν καλεσμένος σε μεσημεριανό γεύμα. Το σπίτι ήταν ξύλινο με μεγάλες βεράντες, άνετο και με κήπο γύρω-γύρω. Καλεσμένοι ήταν αρκετοί φίλοι της οικογένειας. Καθίσαμε στο σαλόνι μαζί και η οικοδέσποινα καλοντυμένη και με όλα της τα στολίδια. Κάποια στιγμή προς τη μεριά της τραπεζαρίας βλέπω και ξεπετάγεται μια μικρή μελαχρινή αυτόχθονα, μετά μια άλλη, και κατόπιν μια μεγαλύτερη. Δεν πέρασε πολύ ώρα που φτάνει και ο αφέντης της οικογένειας, και πήρε το μάτι μου από το παράθυρο, τη σκηνή όπου ένας άλλος πάλι αυτόχθονος , να του ανοίγει το πορτάκι του κήπου και με μια ελαφρά υπόκλιση να τον καλωσορίζει. Περιττό βέβαια να σας πω, ότι όλο το σερβίρισμα του γεύματος, έγινε από το υπηρετικό προσωπικό, που πάντα ήταν πάνω μας, και ότι αυτή η ινδιάνικη οικογένεια έμενε μαζί τους για να τους υπηρετεί. Σημειωτέων ότι οι οικοδεσπότες δεν μπορώ να πω ότι άνηκαν στα πολύ υψηλά εισοδήματα, αλλά όμως παραπάνω από τα μεσαία δικά μας. Εκεί όμως οι pobresitros, δεν κοστίζουν, μπαίνουν υπηρέτες ξεφεύγουν για να ξεφύγουν από την πείνα, τους παραχωρούν κάποιο χώρο για να μένουν μαζί τους, γι΄ αυτό παρακαλούν για μια τέτοια θέση.

 

[soudianos]

Επίλογος.
Όλα έχουν ένα τέλος. Έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Τότε άλλοι [URL="

όμως άλλοι αποχαιρέτισαν [URL="

.[/URL]
Όπως ο Adonis που τελικά την πήρε τη μικρούλα. Έχω χάσει όμως τα ίχνη του και δεν ξέρω περισσότερα. Όμως ο Γ.Ψ. από το νομό Μεσσηνίας, μετά που επέστρεψε στην Ελλάδα πήγε αεροπορικώς Veracruz, παντρεύτηκε την κοπέλα, έκαναν ένα κοριτσάκι. Χάρη σ΄ αυτή την ιστορία, προσπάθησα να επικοινωνήσω ξανά μαζί του μετά από τόσα χρόνια. Το πέτυχα τηλεφωνώντας σε αριθμούς που αντιστοιχούσαν στο όνομα του. Όταν στη δεύτερη προσπάθεια μια γυναικεία φωνή αντί «εμπρός» είπε hola, κατάλαβα ότι ξαναμιλούσα με κείνο το σεμνό και ευγενικό κοριτσάκι του φίλου μου. Έμειναν πέντε χρόνια στη Βερακρούζ, μετά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα όπου έκαναν άλλα δυο παιδιά που τώρα είναι φοιτητές. Η πρώτη τους κόρη τελειώνει την ιατρική στη Βερακρούζ. Περισσότερο όμως χάρηκα που η σωστή απόφαση που πήρε τότε στη μακρινή αλλά φιλόξενη αυτή χώρα, είχε ευτυχισμένη κατάληξη.-

Soudianos

 

[varioAthens]

Πολύ ωραία ΚΑΙ αυτή η ιστορία σου!!!

 

[KIKI]

σε ευχαριστουμε που μοιραστηκες μαζι μας τις τοσο ομορφες και ενδιαφερουσες αναμνησεις σου ....
περιμενουμε και αλλες αναλογες .....

 

[go2dbeach]

Ευχαριστουμε και για την ιστορια και για τη μουσικη υποκρουση!
Ωραιο το φιναλε με τον Χουλιο

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Κεντρικής & Νότιας Αμερικής.

 

[eva kas]

εγω την εκτυπωνω για την παραλια αυριο το μεσημερι!!!
κυριε αντωνη εγραψες παλι!

 

[soudianos]

εγω την εκτυπωνω για την παραλια αυριο το μεσημερι!!!
κυριε αντωνη εγραψες παλι!

αχ αυτό το κυρ..
και πως θα ακούσεις τα τραγουδάκια;

 

[eva kas]

τα τραγουδακια θα τα ακουσω απο το σπιτι γιατι στη δουλεια ειναι κλειδωμενο το you tube (και οχι μονο!) λογω ασφαλειας δεδομενων.

 

[soudianos]

τα τραγουδακια θα τα ακουσω απο το σπιτι γιατι στη δουλεια ειναι κλειδωμενο το you tube (και οχι μονο!) λογω ασφαλειας δεδομενων.

θυμάμαι που το είπες

 

[xenos]

Γεια σου καπετανιο
Παντα το λεω οτι τις καλυτερες ιστοριες τις λενε οι ναυτικοι,και παντα εχουν πολλες να πουν.
Αστειρευτες εμπειριες ζωης.!!
Νασαι παντα καλα και παντα καλα ταξιδια.

Περμενουμε οταν σου ερθει η ορεξη κι`αλλη ιστορια απο τις θαλασσες του κοσμου.