Giwrgos10
Member
- Μηνύματα
- 219
- Likes
- 926
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κάτι ΜΗ τουριστικό
Kαλησπέρα σας.
Ήρθε η ώρα να ανοίξω κι εγώ το πρώτο μου τόπικ, εξιστορώντας τις εμπειρίες μου από το τριήμερο που περάσαμε στα μαγευτικά Τζουμέρκα στην αλλαγή του χρόνου. Να σημειώσω απλά, ότι κρατάμε εδώ και λίγο καιρό μαζί με την οικογένεια που κάνουμε τα ταξίδια μας, ένα σάιτ όπου καταγράφουμε εμπειρίες, φωτογραφίες κτλ. Κάνω copy paste λοιπόν από το σάιτ μου και σας το παραθέτω
Ξεκινήσαμε παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2016 με προορισμό το πανέμορφο βλάχικο κεφαλοχώρι, τους Καλαρρύτες. Για να φτάσουμε στο χωριό, αφού περάσαμε τα Ιωάννινα, βγήκαμε από την Εγνατία Οδό, στην έξοδο προς Κατσικά κι έπειτα ακολουθήσαμε πινακίδες για Κουτσελιό, Χαρακόπι, Κέδρος, Πετροβούνι, Ποτιστικά, Παλαιοχώρι, Προσήλιο, Μυστρά και τελικά στον προορισμό μας, τους Καλαρύτες.Το ταξίδι μας από Θεσσαλονίκη κράτησε σε χαλαρούς ρυθμούς, 4 περίπου ώρες. 50 χλμ είναι ο δρόμος αφού βγήκαμε από την Εγνατία, με αρκετές στροφές, που αν δεν είσαι προσεκτικός με τη σήμανση, εύκολα χάνεσαι. Κι ενώ ανηφορίζουμε, η θέα των μαγευτικών Καλαρρυτών στη πλαγιά των Αθαμανικών Ορών μας αφήνει με ανοιχτό το στόμα. Μια χούφτα πέτρινα σπιτάκια σε γκρι απόχρωση μέσα στο πουθενά, είναι μια εικόνα που προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστη.Να σημειώσω επίσης ότι το χωριό πέρα από ανηφοριές και κατηφοριές, έχει όλα τα σοκάκια του από πέτρα, ενώ τα αυτοκίνητα τα σταθμεύεις στη μια από τις δυο εισόδους του. Διανυκτερεύσαμε για 3 μέρες στον ξενώνα του κυρίου Ναπολέων εδώ. Είκοσι μέτρα από τον ξενώνα, ο κύριος Ναπολέων και η γυναίκα του Λαμπρινή, διατηρούν ένα υπέροχοπαντοπωλείο καφενείο, από τα πιο όμορφα και γραφικά στην Ελλάδα. Να σημειώσω επίσης ότι οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 10 τη περίοδο του χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι αυξάνονται κοντά στους 100.
Το επόμενο μέρος που πρέπει να επισκεφθείτε όσοι ταξιδέψετε στη περιοχή, είναι η Ιερά Μονή Κηπίνας.
Το μοναστήρι αυτό, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 10 λεπτών νότια των Καλαρρυτών, χτίστηκε το 1212, ενώ πριν την είσοδο, πρέπει να διασχίσεις μια κρεμαστή, κινητή έως και σήμερα ξύλινη γέφυρα η οποία είχε φτιαχτεί έτσι για να παρεμποδίζει τους επίδοξους επιδρομείς να εισβάλλουν στο εσωτερικό του, μιας και δημιουργείται κενό 4 μέτρων στον γκρεμό όταν σηκώνεται. Τη μια από τις τρεις ημέρες που μείναμε στη περιοχή, επισκεφθήκαμε και το μεγαλύτερο κεφαλοχώρι. Τα Πράμαντα ή η Πράμαντα όπως συνηθίζεται να λέγεται,έχει πληθυσμό γύρω στους 1500-2000 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 840 μέτρων. Δεσπόζει στο κέντρο του χωριού η πανέμορφη πλατεία, με την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής να είναι το στολίδι των Πραμάντων. Δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται ο υπεραιωνόβιος πλάτανος(φυτεύτηκε το 1856) καθώς και η πολύ γνωστή βρύση του «Αράπη». Φάγαμε ωραία και σε καλές τιμές κρεατικά, στην ταβέρνα του «Μπούτζα» απέναντι από τον εκκλησία. Αρνητική εντύπωση μας έκανε που μέσα στο όλο Χριστουγεννιάτικο κλίμα, ο δήμος είχε βάλει έναν μικρό στάβλο στην πλατεία με 2 μικρά πόνυ για να ῾διασκεδάζουν῾τα μικρά παιδιά. Πέρα απ’ αυτό ωραία και τα Πράμαντα, μέρος που πρέπει να επισκεφθεί όποιος ταξιδέψει προς τα μέρη αυτά.
Για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο της σελίδας, αν και λίγο extreme για οικογένεις με μικρά παιδιά, πολύ έντονη εμπειρία, είναι το μονοπάτι που συνδέει τους Καλαρρύτες με το Συρράκο. Δυο χωριά που είναι αντικριστά το ένα με το άλλο, αλλά λόγω της χαράδρας που παρεμβάλεται ανάμεσα τους, το οδικό δίκτυο απαιτεί έναν μικρό κύκλο 18 χλμ για να πας από το ένα χωριό στο άλλο. Υπάρχει όμως μια πεζοπορική διαδρομή που όποιος την τολμήσει θα ανταμειφθεί. Σε χαλαρό τέμπο διαρκεί περίπου 1:30 ώρα. Η θέα μάς μαγεύει, η φωτογραφική μηχανή παραμένει συνέχεια ανοιχτή να αποθανατίζει το μεγαλείο της χαράδρας. Η δύναμη του νερού και του αέρα, σμίλεψαν τόσο όμορφα τον τόπο, στο βάθος το Συρράκο, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από πέτρα, είναι μόλις μια ανάσα μακριά, όμως για το φτάσουμε, πρώτα κατεβαίνουμε μέχρι τον πάτο του φαραγγιού και πιάνουμε το νερό του ποταμού Χρούσια που είναι παραπόταμος του Καλαρρυτικού. Από εδώ και πέρα αρχίζει το ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής. Περνάμε την γέφυρα και με προσοχή αρχίζει η ανάβαση καθώς υπάρχουν σημεία γλυστερά αλλά και σημεία απερίφραχτα σε μεγάλο ύψωμα. Η άφιξη μας στο Συρράκο μας ανταμείβει. Πανέμορφο χωριό μέσα στην φύση , από τα λίγα κατά τη γνώμη μου που έχουν διατηρήσει στο ακέραιο τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα. Στο Συρράκο όπως και στους Καλαρρύτες δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητο σας έξω από το χωριό. Θα το γνωρίσετε περπατώντας στα γραφικά του πέτρινα καλντερίμια. Φάγαμε στην ταβέρνα Σταυραετός πολύ ωραία κρεατικά, δίπλα από την πλατεία. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλά και όμορφα γεφύρια όπως το ιστορικό γεφύρι της Πλάκας. Κλείνοντας να τονίσω ότι τα Τζουμέρκα είναι από τα μέρη που όλοι πρέπει να πάνε για κάποιες μέρες της ζωής τους. Από τις ωραιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες, από τις πιο ωραίες εικόνες φύσης και τοπίων.
Tι άλλο έπρεπε να δούμε αλλά δεν είχαμε αρκετό χρόνο:
Ήρθε η ώρα να ανοίξω κι εγώ το πρώτο μου τόπικ, εξιστορώντας τις εμπειρίες μου από το τριήμερο που περάσαμε στα μαγευτικά Τζουμέρκα στην αλλαγή του χρόνου. Να σημειώσω απλά, ότι κρατάμε εδώ και λίγο καιρό μαζί με την οικογένεια που κάνουμε τα ταξίδια μας, ένα σάιτ όπου καταγράφουμε εμπειρίες, φωτογραφίες κτλ. Κάνω copy paste λοιπόν από το σάιτ μου και σας το παραθέτω
Ξεκινήσαμε παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2016 με προορισμό το πανέμορφο βλάχικο κεφαλοχώρι, τους Καλαρρύτες. Για να φτάσουμε στο χωριό, αφού περάσαμε τα Ιωάννινα, βγήκαμε από την Εγνατία Οδό, στην έξοδο προς Κατσικά κι έπειτα ακολουθήσαμε πινακίδες για Κουτσελιό, Χαρακόπι, Κέδρος, Πετροβούνι, Ποτιστικά, Παλαιοχώρι, Προσήλιο, Μυστρά και τελικά στον προορισμό μας, τους Καλαρύτες.Το ταξίδι μας από Θεσσαλονίκη κράτησε σε χαλαρούς ρυθμούς, 4 περίπου ώρες. 50 χλμ είναι ο δρόμος αφού βγήκαμε από την Εγνατία, με αρκετές στροφές, που αν δεν είσαι προσεκτικός με τη σήμανση, εύκολα χάνεσαι. Κι ενώ ανηφορίζουμε, η θέα των μαγευτικών Καλαρρυτών στη πλαγιά των Αθαμανικών Ορών μας αφήνει με ανοιχτό το στόμα. Μια χούφτα πέτρινα σπιτάκια σε γκρι απόχρωση μέσα στο πουθενά, είναι μια εικόνα που προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστη.Να σημειώσω επίσης ότι το χωριό πέρα από ανηφοριές και κατηφοριές, έχει όλα τα σοκάκια του από πέτρα, ενώ τα αυτοκίνητα τα σταθμεύεις στη μια από τις δυο εισόδους του. Διανυκτερεύσαμε για 3 μέρες στον ξενώνα του κυρίου Ναπολέων εδώ. Είκοσι μέτρα από τον ξενώνα, ο κύριος Ναπολέων και η γυναίκα του Λαμπρινή, διατηρούν ένα υπέροχοπαντοπωλείο καφενείο, από τα πιο όμορφα και γραφικά στην Ελλάδα. Να σημειώσω επίσης ότι οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 10 τη περίοδο του χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι αυξάνονται κοντά στους 100.
Το επόμενο μέρος που πρέπει να επισκεφθείτε όσοι ταξιδέψετε στη περιοχή, είναι η Ιερά Μονή Κηπίνας.
Το μοναστήρι αυτό, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 10 λεπτών νότια των Καλαρρυτών, χτίστηκε το 1212, ενώ πριν την είσοδο, πρέπει να διασχίσεις μια κρεμαστή, κινητή έως και σήμερα ξύλινη γέφυρα η οποία είχε φτιαχτεί έτσι για να παρεμποδίζει τους επίδοξους επιδρομείς να εισβάλλουν στο εσωτερικό του, μιας και δημιουργείται κενό 4 μέτρων στον γκρεμό όταν σηκώνεται. Τη μια από τις τρεις ημέρες που μείναμε στη περιοχή, επισκεφθήκαμε και το μεγαλύτερο κεφαλοχώρι. Τα Πράμαντα ή η Πράμαντα όπως συνηθίζεται να λέγεται,έχει πληθυσμό γύρω στους 1500-2000 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 840 μέτρων. Δεσπόζει στο κέντρο του χωριού η πανέμορφη πλατεία, με την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής να είναι το στολίδι των Πραμάντων. Δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται ο υπεραιωνόβιος πλάτανος(φυτεύτηκε το 1856) καθώς και η πολύ γνωστή βρύση του «Αράπη». Φάγαμε ωραία και σε καλές τιμές κρεατικά, στην ταβέρνα του «Μπούτζα» απέναντι από τον εκκλησία. Αρνητική εντύπωση μας έκανε που μέσα στο όλο Χριστουγεννιάτικο κλίμα, ο δήμος είχε βάλει έναν μικρό στάβλο στην πλατεία με 2 μικρά πόνυ για να ῾διασκεδάζουν῾τα μικρά παιδιά. Πέρα απ’ αυτό ωραία και τα Πράμαντα, μέρος που πρέπει να επισκεφθεί όποιος ταξιδέψει προς τα μέρη αυτά.
Για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο της σελίδας, αν και λίγο extreme για οικογένεις με μικρά παιδιά, πολύ έντονη εμπειρία, είναι το μονοπάτι που συνδέει τους Καλαρρύτες με το Συρράκο. Δυο χωριά που είναι αντικριστά το ένα με το άλλο, αλλά λόγω της χαράδρας που παρεμβάλεται ανάμεσα τους, το οδικό δίκτυο απαιτεί έναν μικρό κύκλο 18 χλμ για να πας από το ένα χωριό στο άλλο. Υπάρχει όμως μια πεζοπορική διαδρομή που όποιος την τολμήσει θα ανταμειφθεί. Σε χαλαρό τέμπο διαρκεί περίπου 1:30 ώρα. Η θέα μάς μαγεύει, η φωτογραφική μηχανή παραμένει συνέχεια ανοιχτή να αποθανατίζει το μεγαλείο της χαράδρας. Η δύναμη του νερού και του αέρα, σμίλεψαν τόσο όμορφα τον τόπο, στο βάθος το Συρράκο, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από πέτρα, είναι μόλις μια ανάσα μακριά, όμως για το φτάσουμε, πρώτα κατεβαίνουμε μέχρι τον πάτο του φαραγγιού και πιάνουμε το νερό του ποταμού Χρούσια που είναι παραπόταμος του Καλαρρυτικού. Από εδώ και πέρα αρχίζει το ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής. Περνάμε την γέφυρα και με προσοχή αρχίζει η ανάβαση καθώς υπάρχουν σημεία γλυστερά αλλά και σημεία απερίφραχτα σε μεγάλο ύψωμα. Η άφιξη μας στο Συρράκο μας ανταμείβει. Πανέμορφο χωριό μέσα στην φύση , από τα λίγα κατά τη γνώμη μου που έχουν διατηρήσει στο ακέραιο τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα. Στο Συρράκο όπως και στους Καλαρρύτες δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητο σας έξω από το χωριό. Θα το γνωρίσετε περπατώντας στα γραφικά του πέτρινα καλντερίμια. Φάγαμε στην ταβέρνα Σταυραετός πολύ ωραία κρεατικά, δίπλα από την πλατεία. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλά και όμορφα γεφύρια όπως το ιστορικό γεφύρι της Πλάκας. Κλείνοντας να τονίσω ότι τα Τζουμέρκα είναι από τα μέρη που όλοι πρέπει να πάνε για κάποιες μέρες της ζωής τους. Από τις ωραιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες, από τις πιο ωραίες εικόνες φύσης και τοπίων.
Tι άλλο έπρεπε να δούμε αλλά δεν είχαμε αρκετό χρόνο:
- Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου: Βρίσκεται στο Βουργαρέλι. Εδώ κηρύχτηκε η επανάσταση εναντίον των Τούρκων στην περιοχή των Τζουμέρκων. Στο εσωτερικό του ναού θα δείτε τοιχογραφίες του 1714 κι ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο.
- Σπήλαιο Ανεμότρυπα
Κοντά στα Πράμαντα, ανακαλύφτηκε το 1960. Πρόκειται για την κοίτη υπόγειου ποταμού, του οποίου η στάθμη έχει διαφοροποιηθεί τρεις φορές. - Γέφυρα της Πλάκας
Στην περιοχή υπάρχουν πολλά γεφύρια, αλλά αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό ( 1866 ), καθώς είναι το μεγαλύτερο πέτρινο μονότοξο γεφύρι της χώρας. Πάνω στον Άραχθο ποταμό, μέχρι το 1913 αποτελούσε σύνορο μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού κράτους. - Λοιπά αξιοθέατα: Το Λαογραφικό Μουσείο του Παντελή Καράλη στην Κυψέλη, η τεχνητή λίμνη Πουρναρίου, το πέτρινο γεφύρι της Πολιτσάς, το μοναστήρι της Τσούκας κοντά στο χωριό Λάζαινα, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στους Καλαρίτες, το μοναστήρι της Βύλιζας κοντά στο Ματσούκι, οι καταρράκτες τόσο στο χωριό Καταρράκτης όσο και στα Θεοδώριανα ( καταρράκτες της Σούδας ) είναι ακόμη μερικά από τα αξιοθέατα της περιοχής.
