- Ένα ταξιδάκι ήθελα να κάνω ο δόλιος στο Λονδίνο τελευταίο δεκαήμερο Οκτωβρίου και επαναπαύθηκα μέχρι τελευταία στις προσφορές και εκπτώσεις των ποικιλωνύμων ημεδαπών και αλλοδαπών εταιρειών. Σφάλμα ! Όταν ήρθε η ώρα να κλείσω - εκτός κάτι γαλατάδικων της Εasy (άκουσον-άκουσον αναχώρηση 6,50 π.μ. από LGW !) - μου έβγαιναν κάτι ξεγυρισμένα 300άρια στα οποία αν πρόσθετες και την εσωτερική AXD-ATH καθʼ ότι Εβραίος (από Έβρο δηλαδή), το κοντέρ χτυπούσε 380-400 ευρά το άτομο (και είμαστε δύο). Μπαίνω λοιπόν στο «δικό μας», τα «Αεροπορικά» ντε της πάνω μπάρας του Τravelstories, χτυπάω IST-LON και μου δίνει στα 180 ευρώ την εν λόγω εταιρεία με απʼ ευθείας πτήσεις και αναχωρήσεις μεσημεριανές ώρες. Τσόκ γκιουζέλ ! Από το αεροδρόμιο Ataturk έχω ξαναταξιδέψει αλλά πρώτη φορά με τον εθνικό αερομεταφορέα της γείτονος. Για μένα βολεύει το πέρασμα των συνόρων από Καστανιές για Αδριανούπολη, από όπου από το Otogar (ΚΤΕΛ) με τα άνετα πούλμαν της Volkan, σε 2.15΄ και 16 λίρες εισιτήριο φθάνεις Κων/πολη. Ακριβώς μπροστά στο Otogar Κων/πολης υπάρχει στάση μετρό, το οποίο σε 20΄ - και με 1,50 λιρίτσα εισιτήριο - τερματίζει στο υπόγειο του Ataturk. Για την είσοδο στο αεροδρόμιο οι πάντες περνούν από έναν πρώτο έλεγχο : επιβάτες, επισκέπτες – συνοδοί, οι επιβάτες βέβαια θα ξαναπεράσουν αργότερα από πιο σχολαστικό έλεγχο. Για το Ataturk έχω ξαναγράψει λίγα σε ιστορία, να υπενθυμίσω μόνο ότι οι τιμές στα καταστήματα είναι αρκετά τσιμπημένες με αποκορύφωμα τους καφέδες (10 με 14 λίρες - μισό μεροκάματο τούρκου εργάτη !), γιʼ αυτό και ελάχιστοι κάθονται στις καφετερίες κι αυτοί ξένοι. Μολονότι ήμαστε στο γκισέ από τους πρώτους με έκπληξή μου άκουσα την υπάλληλο να μου λέει ότι το 95 % των επιβατών είχαν κάνει ηλεκτρονικό τσεκ-ιν και δεν υπήρχαν δυο συνεχόμενες θέσεις, οπότε θα ταξιδεύαμε ξεχωριστά με τη συμβία. Μικρό το κακό σκέφθηκα ενώ αργότερα φθάνοντας στη θέση μου διαλύθηκαν και οι τελευταίες αρνητικές σκέψεις, διαπιστώνοντας ότι ήμουν εν μέσω χαριτοβρύτων υπάρξεων (χαρέμι) και έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου που είχε την προνοητικότητα να δοκιμάσει αρώματα και αποσμητικά από τα δείγματα του free-shop. - Το αεροσκάφος ήταν ένα ολοκαίνουργο AirbusA-330 με ανετότατα καθίσματα από πρασινογάλαζο βελούδο και άφθονο χώρο για τα πόδια μπροστά. Οθόνες σε κάθε πολυθρόνα με ποικιλία προγραμμάτων, μουσική, όλα τα κομφόρ. Ρύθμισα την οθόνη μου στον χάρτη της πτήσης ρίχνοντας κλεφτές ματιές και σε μια άλλη «οθόνη» χαμηλά δεξιά μου, στο μίνι της αγγλίδας που δεν σήκωσε το βλέμμα της από ένα «Άρλεκιν» ενώ με το εξʼ αριστερών μου ουρί (τουρκάλα) πιάσαμε ψιλοκουβέντα, σπάζοντας τον πάγο με εφαρμογή της αλάνθαστης και δοκιμασμένης μεθόδου, του να προσφερθώ να τοποθετήσω (άμα τη αφίξει) το ευμεγέθες βαλιτσάκι της στο χώρο αποσκευών. Οι μισοί επιβάτες ήταν ξένοι και οι μισοί Τούρκοι, μην φαντάζεστε όμως γυναίκες με τσεμπέρια και σαλβάρια ή μουστακαλήδες με τραγιάσκες, κανονικοί Ευρωπαίοι στην εμφάνιση, μόνο από την γλώσσα ξεχώριζαν. Για φαγητό υπήρχε ποικιλία μοσχάρι, ζυμαρικά ή χορτοφαγικό, στο πιατάκι της σαλάτας σολομός, πάστα σοκολάτας, και με τάξη τοποθετημένα σʼ ένα όμορφο κουτάκι βούτυρο, τυρί και πακετάκι μπισκότων. Τα πιατικά από πορσελάνη, τα κουτάλι – πιρούνι μεταλλικά και το μαχαιράκι πλαστικό. Η μερίδα χορταστική και πρόθυμα σου έδιναν αν ζητούσες επί πλέον ψωμάκια, ποτά κλπ. Πλησιάζοντας για την προσγείωση όλες οι οθόνες γύρισαν σε μια κάμερα που πρέπει να έκανε λήψη κάτω από το ρύγχος του πιλοτηρίου και παρακολουθήσαμε στιγμή προς στιγμή όλη τη φάση προσέγγισης στο διάδρομο και ανεπαίσθητης προσεδάφισης στο LHR. - Οι 8 μέρες στη Λόντρα πέρασαν με θαυμάσιο καιρό, τους 4 φίλους που ερχόταν από Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά και ήθελαν οι 2 μουσεία και οι 2 ψώνια, τους βόλεψα μια χαρά με τα κεφάλαια Shopping maniac weekend και Art maniac weekend του TravelPedia ενώ με την οικονομία που έκανα από τα εισιτήρια τραπέζωσα 12 άτομα στο Ζaika και φάνηκα γαλαντόμος. - Η πτήση της επιστροφής ήταν από Stansted – το πιο βολικό για μένα μετά το City αφού το μόνιμο «κονάκι» μου είναι στο NorthGreenwich – αλλά τώρα είχαμε μικρότερο και παλαιότερο αεροσκάφος ένα Α-320. Έχοντας κάνει έγκαιρα αυτή τη φορά ηλεκτρονικό τσεκ-ιν, καθίσαμε στα στενάχωρα καθίσματα με δερμάτινη ταπετσαρία στο ίδιο πρασινογάλαζο χρώμα. Στην είσοδο μας περίμενε τραπεζάκι με τουρκικές εφημερίδες κυρίως αθλητικές ενώ μέσα πέρασαν τρόλεϊ με 2-3 αγγλικές εφημερίδες. Μετά την απογείωση στις κεντρικές οθόνες ένα σποτ. Δύο στεριές και ανάμεσα ποταμός. Από την μια στεριά τραβούν ένα χοντρό σχοινί οι Τούρκοι από την άλλη οι Ευρωπαίοι (αλλά από τις φάτσες μάλλον για Έλληνες τους έκοβα). Από το τράβηγμα οι στεριές πλησιάζουν ο ποταμός στενεύει και τέλος οι στεριές ενώνονται όλοι αγκαλιάζονται και πανηγυρίζουν και η σημαία της Ευρωπαϊκής ένωσης κυριαρχεί. Στη συνέχεια μια ταινία εξιστορεί πως έφτιαξαν το πρώτο τουρκικό αυτοκίνητο. Φολκλόρ, εθνικισμός και όχι ότι το καταλληλότερο για μια διεθνή πτήση. Ελάχιστοι την παρακολουθούσαν. Το φαγητό, ανάλογο με το της μετάβασης, σερβιρισμένο από τις γλυκείς και πάντα χαμογελαστές – χωρίς να είναι ιδιαίτερα όμορφες – αεροσυνοδούς, αυτή τη φορά με συνοδεία ιμάμ μπαϊλντί στο πιατάκι της σαλάτας. Ξεφυλλίζω το περιοδικό της εταιρείας. Άρθρα για τουριστικά μέρη, φωτογραφίες αρχαιολογικών χώρων και πολυάριθμες αναφορές σε μνημεία «Αρχαία Ελληνικά». Κάποια φωτογραφία απεικονίζει και αρχαία ελληνική επιγραφή. Στις τελευταίες σελίδες ο παγκόσμιος χάρτης με τα δρομολόγια της εταιρείας : Νέα Υόρκη, Σικάγο, Τορόντο, Σάο Πάολο, Γιοχάνεσμπουργκ, Τόκιο … Σε άλλη σελίδα σχόλια για την οικονομία της Τουρκίας και αναφορά στην κατάταξή της στους G20 στα 20 δηλ. πλουσιότερα κράτη του κόσμου. Δίπλα σε διάγραμμα οι μέρες που χρειάζεται ένας επιχειρηματίας για να πάρει έγκριση, για λειτουργία επιχείρησης σε διάφορα κράτη. Είχε πχ 18 για Γαλλία, 15 για Γερμανία, 25 για Πορτογαλία και 1 μέρα (!) για Τουρκία. Για Ελλάδα αφήστε καλύτερα … Με τούτο και με κείνο φτάσαμε στο Ataturk και προσγειωθήκαμε με αρκετά τραντάγματα. Γκελίορουμ ! - Ειδικός δεν είμαι στην βαθμολογία των αεροπλάνων – άλλοι έχουν το χάρισμα – αλλά θα μπορούσα να δώσω ένα 9 στην πτήση μετάβασης κόβοντας μια μονάδα για τις διαφορετικές θέσεις και 6 στην επιστροφής κόβοντας μονάδες για την παλαιότητα του α/φ τα στενάχωρα καθίσματα την επιλογή της ταινίας και την κάπως απότομη προσγείωση. Μέσος όρος δλδ. 7,50
Last edited by a moderator:
