Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

Νομίζω εννοείς Νο9670!!

Εννοούσα στάση No967 , οι συνολικές φώτο σίγουρα ξεπέρασαν τις 9670

Είναι πολύ διαφορετικο το χρώμα της Iskander kul τον Αύγουστο που ησουν εκεί σε σχέση με το Μάϊο που πήγαμε εμείς!!! Πωπωωωω τι σου κάνει η διαφορά εποχής!!

Πόσο διαφορετικά είναι ολα τα χρώματα σε εσάς!!!! Εκεί που σε εμάς ήταν όλα καφετιά και βραχινα και δεν υπήρχε ίχνος πράσινου σε εσάς εμφανίζεται απ το πουθενα ενα καταπράσινο οροπέδιο, κι όταν στη δικη σας διαδρομη τα ποταμια ειναι καφετιά και γκριζα σε εμάς ηταν τυρκουάζ με παγετωνες στις πλαγιές!!

Απίστευτες διαφορες με τρελές αντιθέσεις σε κάθε περίπτωση!!
Και γενικότερα ένα ταξιδι μαγικό!!!!

Σίγουρα θα ήταν διαφορετικά και εξίσου μαγικά την εποχή που πήγες εσύ! Εγώ θα προτιμούσα να έβλεπα λίγο χιονάκι παραπάνω, αλλά και πάλι όλα εκεί πάνω είναι μαγικά ότι εποχή και να πας!


P.S Αργότερα θα ακολουθήσει και η συνέχεια, καθώς στην πίτα της Κρήτης κάποιοι ανυπομονούσαν , τους είχα καλομάθει με το κάθε μέρα και ιστορία

 

[xenos]

Εννοούσα στάση No967 , οι συνολικές φώτο σίγουρα ξεπέρασαν τις 9670





Σίγουρα θα ήταν διαφορετικά και εξίσου μαγικά την εποχή που πήγες εσύ! Εγώ θα προτιμούσα να έβλεπα λίγο χιονάκι παραπάνω, αλλά και πάλι όλα εκεί πάνω είναι μαγικά ότι εποχή και να πας!


P.S Αργότερα θα ακολουθήσει και η συνέχεια, καθώς στην πίτα της Κρήτης κάποιοι ανυπομονούσαν , τους είχα καλομάθει με το κάθε μέρα και ιστορία

Αγαπητε JMAR απο τα Παμιρ του Αποκορωνα περιμενουμε να συνεχισεις την καταπληκτικη μοτο-ιστορια σου , βαλε μπροστα την μπεμπα να ξεκιναμε σιγα-σιγα.

Χαρηκα που σε γνωρισα χθες στην πιτα και πολλα συγχαρητηρια για αλλη μια φορα για το γενικο συνολο της ιστοριας σου που μας κανει να ταξιδευουμε μαζι σου

Μπραβο!!

 

[Pel]

Αν γράψεις για το Nordkapp πιάνω πρώτη θέση και περιμένω! Είμαι γραμμένος στο φαν κλαμπ της Νορβηγίας!

Εγώ πιάνω ήδη από τώρα πρώτη θέση για το επόμενο ταξίδι Overlanding Africa!

 

[chris7]

Αργότερα θα ακολουθήσει και η συνέχεια

Άσε τις πίτες και τα προφιτερόλ καιι στρώσου στο γράψιμο.

 

[jmar]

Αγαπητε JMAR απο τα Παμιρ του Αποκορωνα περιμενουμε να συνεχισεις την καταπληκτικη μοτο-ιστορια σου , βαλε μπροστα την μπεμπα να ξεκιναμε σιγα-σιγα.

Χαρηκα που σε γνωρισα χθες στην πιτα και πολλα συγχαρητηρια για αλλη μια φορα για το γενικο συνολο της ιστοριας σου που μας κανει να ταξιδευουμε μαζι σου

Μπραβο!!

Κοντοχωριανάκι σ'ευχαριστώ, κι εγώ χάρηκα! Όταν ανοίξει ο καιρός, (φτιαχτούν τα γεφύρια ) θα με δεις κάποια στιγμή με την μπέμπα στην όμορφη αυλή σου!

Εγώ πιάνω ήδη από τώρα πρώτη θέση για το επόμενο ταξίδι Overlanding Africa!

Είναι ένα μεγάλο όνειρο! Τώρα θα είναι το επόμενο, το μεθεπόμενο, όπως έρθει! Υγεία και γέμισμα του κουμπαρά να υπάρχει...

Άσε τις πίτες και τα προφιτερόλ και στρώσου στο γράψιμο.

Τόσες ώρες, φαγητό, γλυκά κλπ ακόμα να χωνέψω Θα στρωθώ σήμερα...το πιθανότερο

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 21η, 23 Αυγούστου 2018

Song Kul - Bishkek

Χλμ ημέρας 350

Ξύπνησα αρκετά πρωί για να απολαύσω το παραδεισένιο πρωινό στην λίμνη. Οι Γερμανοί φίλοι μας είχαν ξυπνήσει ακόμα πιο πρωί (ήταν 2 μέρες εκεί), τους ρώτησα τι θερμοκρασία είχε το ξημέρωμα και ο Έρικ μου είπε ότι άνοιξε τον διακόπτη και έλεγε η μηχανή -2 βαθμούς! Λογικό, βρισκόμασταν στα 3100 μέτρα σε μια αλπική λίμνη τέλη Αυγούστου. Περπατήσαμε με τα παιδιά στις όχθες της, συζητώντας για διάφορα πράγματα,για τις χώρες μας, για ταξίδια για όνειρα κλπ. Ήταν τόσο μαγευτικό και γαλήνιο το πρωινό εκεί, μακάρι να είχαμε κι άλλο χρόνο να το απολαύσουμε περισσότερο!
Σιγά σιγά ξύπνησε κι ο Κώστας οπότε μετά από λίγο προχωρήσαμε προς την τραπεζαρία και πήραμε το πρωινό μας, συζητώντας παράλληλα το που θα κατευθυνθεί ο καθένας σήμερα. Εμείς θα πηγαίναμε απ την αριστερή διαδρομή, έτσι ώστε να κάναμε κάποια ωραία κομμάτια από χώμα πριν βγούμε στην άσφαλτο. Η δεξιά διαδρομή είναι πιο σύντομη με το μεγαλύτερο μέρος της ασφάλτινο, ενώ αυτοί κατευθύνθηκαν προς το φαράγγι που είχαμε περάσει χτες.

Ο Ερικ ετοιμάζει τον εξοπλισμό του, φτιάχνει επαγγελματικά Video κι έχει γράψει και αρκετά βιβλία απ τις περιπέτειες του!
Αφού αποχαιρετάμε τους νέους φίλους μας ήρθε η ώρα να πάρουμε και πάλι τα βουνά με μια μικρή στενοχώρια, καθώς σήμερα ήταν ουσιαστικά η τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας στην οποία θα είμαστε μαζί. Απ την επόμενη εγώ θα έπαιρνα το δρόμο του γυρισμού σαν μοναχικός καβαλάρης και ο Κώστας θα έδινε την καλή του σε μεταφορική εταιρία και θα επέστρεφε αεροπλανικώς. Φυσικά για μένα ο γυρισμός δεν θα ήταν καθαρά διαδικαστικός καθώς ήθελα να επισκεφθώ και άλλες πόλεις στο γύρνα, αλλά σίγουρα θα έβγαζα αρκετά χλμ την μέρα από δω και πέρα!

Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση το Karacheche Pass Pereval Karakichi

Ο καιρός για άλλη μια μέρα ήταν φανταστικός!

Άλλο ένα κάδρο για τον Κώστα! Ο δρόμος χάνεται στα απέραντα λιβάδια ανάμεσα στις βουνοκορφές...

Στη συνέχεια συναντήσαμε το χρωματιστό πορφυρό χώμα που βλέπαμε συχνά από μακρυά στα βουνά του Κιργιστάν

Η θέα από εκεί καταπληκτική...!

Ξεκίνησε για το κατέβασμα απ την άλλη πλευρά του πάσου

Συχνές οι στάσεις για άλλη μια φορά...

Κατεβαίνοντας το πορφυρό χρώμα έγινε ηφαιστειακό γκρι! Τόσες εναλλαγές στα χρώματα των δρόμων που περνάμε...γι αυτό είμαι λάτρης των Road trips...

Καθώς προχωράμε, μπήκαμε σε ένα όμορφο φαράγγι

Εκεί συναντήσαμε κάποια φορτηγά που μας έκαναν σαν ''κουραμπιέδες'' απ την σκόνη

Μέσα στο φαράγγι μια μικρή στάση για φώτο

Τα θρυλικά KAMA3 (KAMAZ) φορτηγά

Το γκρί χώμα ξαναγίνεται για λίγο κοκκινωπό παίρνοντας την αντίστοιχη απόχρωση των βράχων

 

[jmar]

Βγαίνοντας απ το φαράγγι πετύχαμε αρκετές αμμοπαγίδες, που έκαναν τις χοντρές κυρίες μας να ''χωρεύουν'', κι εμάς να παλεύουμε να κρατηθούμε όρθιοι!

Κάποια κομμάτια ήθελαν αρκετή προσοχή γιατί....

Υπήρχε ο κίνδυνος να ξαπλάρεις Ευτυχώς η πτώση του Κώστα ήταν ανώδυνη με πολύ λίγα χλμ (κάτω από 10) , γι αυτό κιόλας έπεσε. Έπρεπε να κρατάς κάπως σταθερό γκάζι περνώντας απ την άμμο γιατί αν το έκλεινες το πιθανότερο ήταν να έπεφτες! Καθώς εγώ προπορευόμουν, στην συγκεκριμένη περίπτωση τον Κώστα τον βοήθησε να σηκώσει την μηχανή άμεσα ένα όχημα απ την αντίθετη κατεύθυνση (σε αυτό τον δρόμο υπήρχε αρκετή κίνηση από φορτηγά)

Απέναντι φαίνεται το φορτηγό που σταμάτησε και βοήθησε τον Κώστα αμέσως μετά την πτώση! Αν δεν ερχόταν κάποιος, σιγά σιγά θα έβγαζε βαλίτσες σάκο κλπ και θα την σήκωνε μόνος του.

Με το που βγήκαμε απ τα κομμάτια άμμου κάναμε μια στάση για ανασυγκρότηση στο πρώτο χωριό αφού πιάσαμε λίγη άσφαλτο. Εκεί μαζεύτηκε μια οικογένεια απ τα τριγύρω σπίτια όπου φυσικά ήθελαν να βγάλουμε μια αναμνηστική φώτο μαζί

Φατσάρα! Νεράκι απ την πηγή του χωριού (τα σπίτια δεν έχουν ξεχωριστή παροχή για πόσιμο νερό)

Τα μικράκια έπαιζαν στους δρόμους και η μεγαλύτερη απλώς παρατηρούσε τους ''παράξενους'' ταξιδιώτες με τις μεγάλες μηχανές

Μετά το χωριό βρήκαμε επιτέλους βενζινάδικο για να φουλάραμε, δεν είχαμε πετύχει άλλο από προχτές.

Ξαναπήραμε χωμάτινους δρόμους περνώντας πάλι από ένα φαράγγι, με συντροφιά ενός ποταμιού αυτή τη φορά!

Για άλλη μια φορά τα χρώματα στο χώμα εναλλάσσονταν, προσφέροντας μοναδικές εικόνες

Κάποια στιγμή καθώς ανεβαίναμε πετύχαμε 2 νεαρούς αναβάτες πάνω σε 2 άλογα και 2-3 σκυλιά που είχαν μαζί τους. Καθώς προχωρούσα, βλέπω από μακριά τα σκυλια να ''πλαγιάζουν'' γαβγίζοντας ένα αυτοκίνητο που ερχόταν στο αντίθετο ρεύμα, όπως σχεδόν πάντα κάνουν κυνηγόσκυλα στα βουνά.
Κόβω λίγο ταχύτητα και πάω δεξιά δεξιά να τα περάσω, εκεί ξαφνικά αφήνουν το αμάξι και έρχονται πάνω μου! Λέω ψυχραιμία, μπότες ψηλές φοράω δεν με φτάνουν να με δαγκώσουν! Το ένα όμως χαζόσκυλο καθώς ήρθε τρέχοντας έπεσε πάνω στον μπόξερ και άρχισε να κλαίει για λίγο (δεν έπαθε κάτι άλλο). Τότε οι πιτσιρικάδες με τα άλογα που βρισκόντουσαν πιο πίσω, έρχονται, μας κλείνουν τον δρόμο και μας φωνάζουν ότι και καλά τους σκοτώσαμε τον σκύλο! Του εξηγώ ότι αυτά άλλαξαν πορεία και ήρθαν καταπάνω μας και επίσης το σκυλί δεν έπαθε κάτι! Συνέχιζε και φώναζε κουνώντας με επιμονή το μαστίγιο του αλόγου, κλείνοντας μας το δρόμο! Αφού συνεχίστηκαν οι έντονες διαβουλεύσεις μεταξύ μας, κάποια φάση μου λέει την μαγική λέξη! dolars??? Όπα λέω έξυπνο το πιτσιρικι μπήκε στο ψητό...ήθελε λεφτά! Του λέω σε άπταιστα ελληνικα δεν παίρνεις μια ! No dollars απαντάω! Only card
Αφού συνέχιζε να μου κουνάει το μαστίγιο απειλητικά , έβγαλα κι εγώ το κράνος, και κρατώντας το στο χέρι του το κουνούσα επιδεικτικά και του φώναζα κι εγώ! (ο Κώστας ήταν λίγο πιο πίσω στην μηχανή) Στη συνέχεια αφού κατάλαβε ότι λεφτά δεν θα έπαιρνε, μας φώναζε police come come. Και καλά να πάμε σε κάποια αστυνομία? Που, στο βουνό στο πουθενά!!?? Άρχισαν να πηγαίνουν με τα άλογα μπροστά και να μας κλείνουν τον δρόμο σαν συνοδεία! Το ζήσαμε κι αυτό λέω από μέσα μου...
Είπα του Κώστα όταν θά έχουμε χώρο να παίξουμε την γκαζιά και να φύγουμε, άλλωστε ο σκύλος ήταν μια χαρά και τους ακολουθούσε! Πράγματι κάποια στιγμή πάω απ το πλάι, περνάω γρήγορα και σταματάω πιο κάτω μέχρι να περάσει κι ο Κώστας. Μετά από λίγο ήρθε κι αυτός και φύγαμε!
Ήταν το πρώτο περιστατικό που συναντήσαμε σε όλο το ταξίδι, απλά πέσαμε σε χαζά νεαρά παιδιά που ήθελαν κάτι να κερδίσουν! Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να ζυγίζεις τα πράγματα, στην προκειμένη περίπτωση ήμασταν 2 μεγαλύτεροι άνδρες που φυσικά δεν μπορούσαν 2 νεαροί σε άλογα να μας τρομοκρατήσουν! Θέλει ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.


Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν, συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε το φαράγγι

Τίποτα πλέον δεν μπορούσε να μας χαλάσει την διάθεση...

Παλιές γέφυρες που δε νομίζω να τολμούσα να περάσω με την μηχανή!

Αφήνοντας για λίγο το χωματόδρομο περνάμε από κάποια χωριά...

Με τις απαραίτητες χαιρετούρες φυσικά! (Δεν βαρέθηκα ποτέ, ίσα ίσα πολύ το γούσταρα!)

Ξανά αυτά τα #$^$%& σαμαράκια που συντονίζουν όλη τη μηχανή

Τσα!

Μετά από αρκετά χλμ φτάσαμε στην διασταύρωση για τον ασφάλτινο δρόμο προς το Μπισκέκ

Μικρή στάση για ανασυγκρότηση και φώτο

Ο Κώστας εδώ αναφωνεί ''επιτέλους χώμα τέλος''! Εγώ πάλι θα ήθελα να είχε κι άλλο!

 

[jmar]

Ανεβαίνουμε το ασφάλτινο πάσο Too Ashuu Pass στα 3200 μέτρα Töö Ashuu

Μας είχε λείψει το στρίψιμο σε καλή άσφαλτο και του δώσαμε και κατάλαβε!!

Η κίνηση βέβαια αρκετή με πολλά φορτηγά!

Μια στάση στην κορυφή για να θαυμάσουμε την θέα

Τα SS εσάκια

Στην κορυφή υπήρχε τούνελ που σε ''έβγαζε'' στην άλλη πλευρά του πάσου

Πολλά φορτηγά, σκόνη και καυσαέριο (δεν υπάρχουν αερισμοί σε αυτά τα τούνελ )

Βγαίνοντας απ την άλλη πλευρά υπήρχε stop control, περάσαμε χωρίς να μας σταματήσουν

Στο κατέβασμα υπήρχε φρέσκια άσφαλτος σε κάποια κομμάτια (είχε κίνηση και ουρές γιατί στρώνανε λωρίδα λωρίδα)

Η θέα και προς την άλλη πλευρά, μοναδική!

Μετά το πάσο ακολουθούσε για αρκετά χλμ ένα όμορφο και επιβλητικό φαράγγι

Μετά το φαράγγι, βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο στον οποίο γινόταν πανικός από κίνηση! Ο δρόμος διαλυμένος, τότε τον έφτιαχναν καθώς υπήρχαν πολλά φορτηγά, εργάτες κλπ, τοποθετούσαν νησίδα στην μέση. Πηγαίναμε στην μια λωρίδα όλοι, ίσα ίσα χωρούσαν 2 φορτηγά, όπου έβρισκα ευκαιρία προσπερνούσα με γρήγορες κινήσεις, με προσοχή πάντα.
Με τα πολλά έφτασα πρώτος στο ξενοδοχείο, από εκεί που θα έστελνε ο Κώστας και την μηχανή. Όταν έφτασα το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο ταξιδιώτες και στον προαύλιο χώρο υπήρχαν πάρα πολλές μηχανές, έτοιμες για αποστολή πίσω στην Ευρώπη ή και στην Αμερική!

Ωπ να και Africa 1000 που δεν είχαμε δει σε όλο το ταξίδι!

Σιγά σιγά ήρθε ο Κώστας, συνομίλησε με τον manager για το τι χρειάζεται να κάνει για την μηχανή του, προκειμένου να ετοιμαστεί για αποστολή. Στο ξενοδοχείο δώσαμε 30 ευρώ με πρωινό. Αφού κάναμε μπανάκι, κατεβήκαμε κάτω να χαζέψουμε τα υπόλοιπα μηχανάκια

 

[jmar]

Αφού χαλαρώσαμε και ο Κώστας τελείωσε με τα διαδικαστικά και τις λεπτομέρειες, κατεβήκαμε να δούμε την πρωτεύουσα του Κιργιστάν το Μπισκεκ!

Στην αρχαιότητα, το Μπισκέκ ήταν μία από τις στάσεις για τα καραβάνια, για τον Δρόμου του Μεταξιού. Το 1825η πόλη οχυρώθηκε από Ουζμπέκους. Ένας θρύλος της Κιργιζίας αναφέρει πως σε αυτή την πόλη θάφτηκε ο ήρωας Μπισκέκ, που πολέμησε για την Ανεξαρτησία της χώρας τον 18ο αιώνα και ίσως, προήλθε από αυτόν το όνομα της πόλης. Το 1862, η πόλη περιήλθε στα χέρια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η πόλη έγινε Ρώσικο φρούριο και μετονομάστηκε σε Πισπέκ από το 1877 και ύστερα. Το 1926, το Μπισκέκ έγινε η πρωτεύουσα του νεοϊδρυθέντος Κιργίζιου Αυτόνομου Σοβιετικού Κράτους και μετονομάστηκε σε Φρούνζε, προς τιμή του Μιχαήλ Φρούνζε, ο οποίος ήταν ένας από τους πιο κοντινούς συνεργάτες του Λένιν που γεννήθηκε στην πόλη αυτή και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ρωσική Επανάσταση. Η δεκαετία του 1990 ήταν γεμάτη με σημαντικά γεγονότα για την πόλη αλλά και για την Κιργιζία γενικότερα.
Στις αρχές της δεκαετίας, η πόλη κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ύστερα από διαδηλώσεις στα νότια της χώρας που κατευθύνονταν προς την πρωτεύουσα. Στις 5 Φεβρουαρίου 1991, η πόλη μετονομάστηκε σε Μπισκέκ και, λίγους μήνες αργότερα, η Κιργιζία έγινε ανεξάρτητη χώρα έπειτα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Πριν από αυτό το συμβάν, το 20% του πληθυσμού της πόλης ήταν Ρώσοι. Το 2002, οι Αμερικανοί πήραν άδεια από το Κιργίζιο κράτος και εγκατέστησαν μια αεροπορική βάση στο Διεθνές Αεροδρόμιο Μανάς, προκειμένου να λειτουργήσει για τις πολεμικές επιχειρήσεις στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν.


Ξεκινήσαμε για βόλτα στην πόλη με τον ήλιο να αρχίσει να δύει

Γρήγορα όμως σταματήσαμε για να πάρουμε κάτι στο χέρι

Μας είχε λείψει το βρώμικο φαγητό, κάτι σαν σουβλάκι ένα πράμα! Βρήκαμε γύρο αρνίσιο σε πίτα αράβικη με λουκάνικα, πατάτες σως, σαλάτα,, τα πάντα όλα μέσα! Φάγαμε ένα και σκάσαμε! Ο Κώστας επιτέλους βρήκε coca cola που τόσο του έλειψε στα βουνά,έτσι χτύπησε ένα λιτράκι

Αρκετός κόσμος στη σύγχρονη πόλη. Σαν να ήσουν στην Ευρώπη. Στα βουνά καλά καλά δεν έχουν στα σπίτια νερό και ηλεκτρικό ενώ εδώ έχουν τα πάντα όλα! Πολλές γνώστες αλυσίδες fast food, ηλεκτρονικών, αυτοκινήτων και σύγχρονος τρόπος ζωής των ανθρώπων

Πολύ καθαρή πόλη, οργανωμένη σαν ευρωπαική μεγαλούπολη!!

Aichurek Mall Fountains

Monument to the Fighters of the Revolution in Bishkek

Kurmanzhan Datka Statue

Κάτι πρέπει να λέει εκει

Όμορφοι Κήποι...

και πλατείες...

Σιγά σιγά φτάσαμε στην κεντρική πλατεία Ala-Too Square, με τα χαρακτηριστικά χρωματιστά φωτιζόμενα κτίρια Μου θύμισε το Ουζμπεκιστάν με τα λεντ του

Ακόμα και τα τουριστικά τρενάκια άλλαζαν χρωματισμούς

Erkindik-Statue Το άγαλμα της ελευθερίας του Κιργιζιστάν αντικαταστάθηκε από τον αρσενικό Μάνα, τον πολεμιστή

Tα χρώματα στα κτίρια και στην πλατεία άλλαζαν κάθε λίγο και λιγάκι

State History Museum

Επιβλητική η κεντρική πλατεία

 

[jmar]

Αρκετός κόσμος τριγύριζε στην μεγάλη κεντρική πλατεία...

Μεγάλα συντριβάνια παντού

Πολλές οικογένειες και μικρά παιδιά

Πολύ χρώμα λέμε! Είχαν πολύ πλάκα οι εναλλαγές χρωμάτων

Σιγά σιγά όμως έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο γιατί η κούραση είχε αρχίσει να μας καταβάλει!

Tower with Chimes

Και εδώ δεν λείπει η χαρακτηριστική ''ταμπέλα''

Επιτέλους όμορφα δροσερά πρωτευουσιάνικα κορίτσια

Με αυτήν την εικόνα λοιπόν πάμε κι εμείς σιγά σιγά για ύπνο, την επόμενη θα είχαμε αποχαιρετισμούς!

ΤΕΛΟΣ 21ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...

 

[travelbreak]

Κάποια στιγμή καθώς ανεβαίναμε πετύχαμε 2 νεαρούς αναβάτες πάνω σε 2 άλογα και 2-3 σκυλιά που είχαν μαζί τους. Καθώς προχωρούσα, βλέπω από μακριά τα σκυλια να ''πλαγιάζουν'' γαβγίζοντας ένα αυτοκίνητο που ερχόταν στο αντίθετο ρεύμα, όπως σχεδόν πάντα κάνουν κυνηγόσκυλα στα βουνά.

Μας έχει τύχει παρόμοιο περιστατικό στην Αιθιοπία, στο Ντανακίλ. Αφού περάσαμε ένα χωριό των Αφάρ, σταματάμε για φωτογραφίες. Ξέραμε ότι από κοντά δε σε αφήνουν στο τσάμπα. Σε δευτερόλεπτα έρχονται δυο τύποι (κρίμα που δεν τους φωτογραφίσαμε) και ζητούσαν $50 για να ξεπεράσουν τον πόνο τους που φωτογραφίσαμε τα σπίτια τους. Εκεί δε σήκωνε νταϊλίκι. Δώσαμε 20 ή 30$ και μας άφησαν. Μας έχει μείνει όμως η φάση στη μνήμη και νομίζω σήμερα είμαστε και χαρούμενοι που μας έτυχε!!

 

[jmar]

Μας έχει τύχει παρόμοιο περιστατικό στην Αιθιοπία, στο Ντανακίλ. Αφού περάσαμε ένα χωριό των Αφάρ, σταματάμε για φωτογραφίες. Ξέραμε ότι από κοντά δε σε αφήνουν στο τσάμπα. Σε δευτερόλεπτα έρχονται δυο τύποι (κρίμα που δεν τους φωτογραφίσαμε) και ζητούσαν $50 για να ξεπεράσουν τον πόνο τους που φωτογραφίσαμε τα σπίτια τους. Εκεί δε σήκωνε νταϊλίκι. Δώσαμε 20 ή 30$ και μας άφησαν. Μας έχει μείνει όμως η φάση στη μνήμη και νομίζω σήμερα είμαστε και χαρούμενοι που μας έτυχε!!

Είναι ένα φαινόμενο που ίσως το συναντήσει κανείς σε τέτοιες χώρες. Θέλει ψυχραιμία και ''ζύγισμα'' γιατί η κάθε κατάσταση είναι διαφορετική. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά ήταν νεαροί ( κάτω από 18), είχαμε τις μηχανές, δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούσαν να μας κάνουν κάτι. Γενικά πάντως το τρενάρω όπου μπορώ, κάνω τον κινέζο . Έχω κρυμμένα 5-10 δολάρια σε διαφορετικά σημεία και πράττω αναλόγως