Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 26η, 28 Αυγούστου 2018

Astana - Kostanay

Χλμ ημέρας 710

Ξυπνώντας άλλη μια φορά αρκετά πρωί! Μαζί με εμένα και το ζευγάρι Γάλλων πήραμε το πρωινό μας συζητώντας για το ταξίδι του καθενός ανταλλάσσοντας εμπειρίες και πληροφορίες για την συνέχεια. Δεύτερη φορά που με πιέζουν ν'αλλάξω ρότα και να κατευθυνθώ προς Μογγολία! Αντιστάθηκα για άλλη μια φορά, αφού είπα από μέσα μου, στην τρίτη καίγεσαι
Η σημερινή ημέρα περιλάμβανε περίπου 700 χλμ στέπας! Θα έφτανα στην πόλη Κοσταναι του Καζακστάν έτσι ώστε αύριο να μπαίνω στη μαμά Ρωσία!

Με βαριά καρδιά λοιπόν βρίσκομαι στο δρόμο, βγαίνοντας από Αστάνα

Πολλά και διαφορετικής αρχιτεκτονικής, τα μεγάλα κτίρια στην Αστάνα...

Η στέπα έκανε για άλλη μια φορά την εμφάνιση της

Σήμερα είχε κάποια κίνηση σε ορισμένα κομμάτια της διαδρομής! Χιλιόμετρα και βενζίνη! Μουσικούλα στο κράνος με το μυαλό να ταξιδεύει...με προσοχή πάντα
Ο καιρός έδειχνε λίγο απειλητικός σε ορισμένα σημεία

Σε κάποια στιγμή συναντάω ένα μικρό δάσος το οποίο σπάει την μονοτονία της στέπας!

Αρχίζουν να εμφανίζονται αρκετές νταλίκες που όσο πλησιάζεις στην Ρωσία τόσο πολλαπλασιάζονται...

Τελικά ήμουν τυχερός, γλίτωσα την βροχή! Μια ψιχάλα μόνο έφαγα χωρίς να χρειαστώ αδιάβροχα (είχε ρίξει πριν περάσω εγώ)

Φτάνοντας σιγά σιγά στο Κοστανάι...

To Κωστάναϊ ιδρύθηκε από τους Ρώσους αποίκους το 1879 και ονομάστηκε Νικολάεφσκ, προς τιμή του Τσάρου Νικολάου του Β. Το 1888, η πόλη είχε περισσότερους από 3.000 κατοίκους που συμμετείχαν στην κατασκευή μύλου και ζυθοποιίας, οι οποίες λειτουργούν ακόμη. Το 1893, ο Κωστάνι ήταν κάτοχος της πόλης. Ο Κόκκινος Στρατός πήρε τον έλεγχο το 1918 και άλλαξε το όνομα της πόλης σε Kostanay. Η περιοχή ιδρύθηκε το 1936 με το διοικητικό της κέντρο το Kostanay. Το 2009, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 214.916

Η πλατεία εισόδου στην πόλη

Περνώντας τον ποταμό Tobol

Ο ποταμός Tobol ήταν ένας από τους τέσσερις σημαντικούς ποταμούς του Χανάτη της Σιβηρίας. Το 1428 ο Χαν σκοτώθηκε σε μια μάχη με τις δυνάμεις του Αμπούλ-Χάιρ Χαν στη μάχη του Τομπόλ. Τον 16ο αιώνα, το Tobol ήταν το ανατολικό άκρο της πορθμειακής διαδρομής που οδηγούσε δυτικά προς τους ποταμούς Vishera και Kama.

Η πόλη δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, μια απλή πρώην Σοβιετική πόλη. Ταλαιπωρήθηκα λίγο για για να βρώ το Hostel Tashouse καθώς δεν ήταν στο στίγμα του χάρτη του Booking. Ταλαιπωρήθηκα λίγο να το βρω, αρχικά ρώτησα έναν ταξιτζή που προσφέρθηκε να με βοηθήσει, αλλά δεν ήξερε όσο κι αν προσπάθησε να βρει την σωστή τοποθεσία στο google. Εκεί που με έστειλε ήταν ένα εμπορικό κέντρο. Στο εμπορικό ρώτησα μερικούς αν μιλάνε αγγλικά και στην 3-4 προσπάθεια πέτυχα μια όμορφη Καζάκα η οποία αμέσως προσφέρθηκε να βρει το τηλέφωνο στο ίντερνετ και να καλέσει αυτή ώστε να μην χρεωθώ κιόλας!

Την ευχαρίστησα πολύ, μου χάρισε ένα όμορφο χαμόγελο και έτσι πήρα το δρόμο για το Χόστελ! Αρκετά καλό και φθηνό με μόλις 5 δολάρια, αποκαμωμένος όπως ήμουν και έφόσον η πόλη δεν είχε και κάτι να μου προσφέρει, αποφάσισα να κάτσω μέσα, αφού τα έψαλα ένα χεράκι και στην receptionist για την τοποθεσία του Χοστελ. Αργότερα αισθάνθηκα άσχημα και της ζήτησα συγγνώμη βέβαια, είχα μαζέψει αρκετή κούραση με αυτό το κάθε μέρα κι αλλού και με τα πολλά χλμ! Έτσι αποφάσισα να παραγγείλω πίτσα και να χαλαρώσω καθώς μέχρι την Μόσχα με περιμένουν 3 μέρες με πολλά χλμ! Το κορίτσι φυσικά προσφέρθηκε να καλέσει εκείνο και να δώσει την παραγγελία

Αφού ''είδα το φως το αληθινό'' , πήρα κάποια τηλέφωνα στην πατρίδα και χαλάρωσα χαζεύοντας στο ιντερνετ μέχρι που με πήρε στην αγκαλιά του ο Μορφέας αρκετά νωρίς... ZZzzZzzZ

ΤΕΛΟΣ 26ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 27, 29Αυγούστου 2018

Kostanay - Ufa

Χλμ ημέρας 680

Για άλλη μια μέρα ξύπνησα αρκετά πρωί ώστε να το εκμεταλλευτώ και να καλύψω την απόσταση μέχρι την Ufa. Την συγκεκριμένη μέρα θα κέρδιζα και 1 ώρα λόγω της διαφοράς ζώνης ώρας, οπότε μια χαρα! Θα έκανα λοιπόν περίπου 680χλμ , αρκετά πιο ενδιαφέροντα από χτες καθώς μπαίνοντας στην Ρωσία βλέπεις περισσότερο πράσινο με δέντρα καθώς ο δρόμος θα περνούσε και από κάποια πάρκα. Οδήγηση στον θρυλικό Μ5 που πάει ανατολικά μέχρι Βλαδιβοστόκ!

Ο καιρός υπέροχος έφτασα μέχρι τα σύνορα με την Ρωσία πολύ γρήγορα. Εκεί στην πλευρά του Καζακσταν μου ζήτησαν το χαρτί εκτελωνισμού της μηχανής απ το Κιργιστάν! Αυτό μάλλον έγινε διότι μπαίνοντας στο Καζακστάν απ τα σύνορα στο βουνό δεν υπήρχαν σύνορα ελέγχου για το Καζακστάν παρά μόνο η έξοδος απ την πλευρά Κιργιστάν! Έτσι κανείς δεν είχε πάρει αυτό το χαρτί. Ευτυχώς που δεν το χα πετάξει! (γενικά δεν πετούσα κανένα απ όλα τα χαρτιά που έπαιρνα από σύνορα)
Στα συγκεκριμένα σύνορα γνώρισα ένα ζευγάρι Βρετανών με 2 παλιά KLR 400, oι οποίοι ερχόντουσαν κι αυτοί από Τατζικισταν. Μάλιστα το κορίτσι είχε χτυπήσει το πόδι του (γόνατο) σε μια πτώση στην φημισμένη και αρκετά δύσκολη Bartang Valley (Τατζικισταν), κι έτσι κάθε φορά που ξεκινούσαν ο άντρας αναλάμβανε να εκκινήσει (είχε μανιβέλα) την μοτοσυκλέτα. Βρισκόντουσαν κι αυτοί σε διαδικασία γυρισμού με αρκετά πιο αργούς ρυθμούς βέβαια λόγω των μηχανών αλλά και αυτής της πτώσης (για Ufa θα έκαναν 3 μέρες). Όλα είναι θέμα πνευματικής δύναμης σε αυτά τα ταξίδια...αν την έχεις μπορείς να αντιμετωπίσεις την κάθε δυσκολία!

Στη Ρώσικη πλευρά δεν αντιμετώπισα κάποιο θέμα, ίσα ίσα που δεν ήταν τόσο τυπικοί όσο ήταν τότε που περάσαμε από Γεωργία σε Ρωσία που η διαδικασία ήταν αρκετά πιο χρονοβόρα. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είδαν τις προηγούμενες σφραγίδες εισόδου κι εξόδου απ την χώρα αλλά και το γεγονός ότι δεν είχαν ιδιαίτερη κίνηση τα σύνορα αυτά

Ξεκινάω λοιπόν και μπαίνοντας Ρωσία το τοπίο είναι αρκετά πιο ενδιαφέρον

Ο δρόμος επίσης τέλειος!

Μια στάση για φώτο με τους ''ήλιους''

Πανέμορφο το χωράφι, μπήκα μέσα και ''χάθηκα'' μέσα στους ηλίανθους!

Φορτηγά αμέτρητα σήμερα στο δρόμο! Βαρέθηκα να προσπερνάω!

Μπαίνοντας σε ένα όμορφο πάρκο...

Βγαίνοντας απ τον κεντρικό, έκοψε η κίνηση απ τα φορτηγά και πλέον οδηγούσα εντελώς μόνος! Αυτή η αίσθηση ελευθερίας και μοναξιάς παράλληλα είναι απερίγραπτη

Περνώντας μέσα από το Kundravy με την λίμνη που βρίσκεται εκεί

Όμορφα χωριά, ξεχασμένα στην αχανή έκταση της Ρώσικης Δημοκρατίας οι κάτοικοι τον οποίων παλεύουν για τα τα προς το ζην, ιδιαίτερα τις κρύες και χιονισμένες μέρες του χειμώνα...

Οι αγωγοί αερίου και εδώ περνάνε μέσα από όλες τις πόλεις και τα χωριά

 

[jmar]

Βγαίνοντας ξανά στον αυτοκινητόδρομο, πάντα πρόσεχα σε διασταυρώσεις για μπλόκα αστυνομίας για ταχύτητα, συνήθως εκεί την ''έστηναν''. Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί και από φίλους μοτοταξιδιώτες περιπτώσεις, που τους σταματούσαν περιμένοντας ''μπαξίσι''. Σε εμένα δεν συνέβει κάτι παρόμοιο ευτυχώς!

Φορτηγά σε pit stop

Πάααρα πολλές νταλίκες! Ευτυχώς ο δρόμος σε ανηφόρες και σε αρκετά άλλα σημεία είχε 2 λωρίδες στο ένα ρεύμα και μια στο άλλο κι έτσι προσπερνούσα συνέχεια, πάντα με προσοχή και σβελτάδα!

Σε κάποια στιγμή πέτυχα μεγάλο μποτιλιάρισμα λόγω έργων

Όπου έβρισκα σημείο διαφυγής βουρ!

Η αλήθεια είναι οτι νιώθεις λίγο άβολα στριμωγμένος ανάμεσα σε αυτά τα θηρία!

Γι'αυτό όπου φύγει φύγει!

Επιτέλους την έκανα, συνάντησα και άλλα 2-3 τέτοια σημεία μέχρι να φτάσω στην Ούφα. Αναρωτιέμαι τα αυτοκίνητα πόσες ώρες κάνουν για να φτάσουν στον προορισμό τους! Άλλο ένα καλό το να ταξιδεύεις με μοτοσυκλέτα...

Φτάνοντας σιγά σιγά στην Ούφα

Μπαίνοντας στην πόλη, κατευθύνθηκα προς το Χόστελ που είχα κλείσει απ το προηγούμενο βράδυ

Φτάνοντας εκεί γνώρισα τον Paul ένα νεαρό Ρώσο απ το Chelyabinsk, ο οποίος είχε έρθει σόλο απ την πόλη του, στην Ούφα, για βόλτα με ένα μικρο 125cc μηχανάκι. Έμεινα στο εξαιρετικό Hostel Ostanovis με 5 δολάρια την βραδιά (με παρκινγκ). Αφού τακτοποιήθηκα τα είπαμε λίγο με τον Paul, ο οποίος ήταν εξαιρετικό παιδί. με μεγάλες φιλοδοξίες (ταξιδιωτικές και μη). Είχε εκστασιαστεί με το ταξίδι μου μέχρι εκεί, έτσι μια μέρα ονειρευόταν κι αυτός να πάρει μια μεγάλη μηχανή να κάνει κάτι αντίστοιχο. Πόσο όμορφο να δίνεις κίνητρο σε απλούς ανθρώπους που συναντάς! I wish you the best my Orthodox brother Russian friend!

Στην συνέχεια ετοιμάστηκα για να κατέβω στην πόλη. Είχα κερδίσει ήδη μια ώρα λόγω της αλλαγής ώρας ζώνης. Αυτό που κατάλαβα και λόγω του Αντώνη @moby_gr που πέρσι έκανε το ίδιο ταξίδι με την αντίθετη φορά, είναι ότι με την φορά που το έκανα εγώ, κέρδιζα τις ζώνες ώρας στα πολλά χλμ της Ρωσίας κι έτσι έφτανα λογικές ώρες μετά από πολλά χλμ!

 

[jmar]

Η Ουφά είναι πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν και το βιομηχανικό, επιστημονικό και πολιτιστικό κέντρο της δημοκρατίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, έχει 1.062.319 κατοίκους και ήταν η 11η μεγαλύτερη της χώρας. Η πόλη είναι κτισμένη στη συμβολή των ποταμών Μπελάγια και Ουφά, στους χαμηλούς λόφους οι οποίοι αποτελούν το υψίπεδο Ουφά, δυτικά των νότιων Ουραλίων.

Υπάρχουν ίχνη κατοίκησης της περιοχής της Ουφά από της Παλαιολιθική εποχή, όταν κατοικούσαν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες. Έχουν βρεθεί κεραμικά τα οποία χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή (3η χιλιετία π.Χ.). Η μεταλλουργία έφτασε στην περιοχή την 1-2η χιλιετία π.Χ. και τον 7-8ο αιώνα π.Χ. άρχισε η εκμετάλλευση του σιδήρου, ενώ χτίστηκαν οχυρωμένοι οικισμοί. Στη συνέχεια στην περιοχή του Μπασκορτοστάν κατοίκησαν νομαδικά, κυρίως τουρκικά φύλα, ανάμεσα στα οποία ήταν οι Μπασκίρ, ενώ την περιοχή κατέκτησαν οι Μογγόλοι το 1219-1220.

Από τον 5ο αιώνα μέχρι τον 16ο αιώνα, στη θέση της Ουφά υπήρχε μεσαιωνική πόλη. Στο χάρτη των αδελφών Πιτσιγκάνο (1367) και στον Καταλανικό Άτλαντα (1375), περίπου στον ποταμό Μπελάγια υπήρχε μια πόλη η οποία ονομαζόταν Πασχέρτι (Μπάσκορτ). Ο οικισμός αυτός αναφέρεται και στο χάρτη του Γεράρδου Μέρκατορ το 1554. Ο Γάλλος ιστορικός Ανρί Κορντιέ έχει συσχετίσει τη θέση αυτού του οικισμού με τη θέση της σύγχρονης Ουφά. Ο Ιμπν Χαλντούν ονοματίζει ανάμεσα στις μεγαλύτερες πόλεις της Χρυσής Ορδής το Μπάσκορτ.Μετά τη διάσπαση της Χρυσής Ορδή η πόλη βρέθηκε στην περιοχή της Ορδής Νογκάι.

Υπό την ηγεσία του Ιβάν του Τρομερού, οι Ρώσοι κατέλαβαν την περιοχή της σύγχρονης Ουφά το 1557 και έχτισαν ένα οχυρό το 1574,[8] το οποίο πήρε το όνομά του από το λόφο στον οποίο χτίστηκε, τον Τούρα-Τάου[9], στο νότιο άκρο του ακρωτηρίου στην δεξιά όχθη του ποταμού Σουτολόκι, στο σημείο όπου συμβάλλει με τον ποταμό Μπελάγια. Το οχυρό, ένα κρεμλίνο, είχε έκταση περίπου 1,5 εκταρίου και τα τείχη του μήκος περίπου 450 μέτρα.[1] Ο οικισμός αναπτύχθηκε γρήγορα και το 1586 έγινε πόλη. Η Ουφά ήταν η μόνη ρωσική πόλη στη Σιβηρία μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό και κύριος ρόλος του οχυρού της ήταν να προστατεύει τα νότια και ανατολικά σύνορα της Ρωσίας. Στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα άρχισε να κατασκευάζεται ένα δεύτερο, μεγαλύτερο τείχος, από ξύλα. Η Ουφά τότε είχε περίπου 2.500 κατοίκους. Το Κρεμλίνο καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1759, η οποία κατέστρεψε ολόκληρη την πόλη. Η πόλη συμμετείχε στην επανάσταση των Κοζάκων το 1773-5, όταν πολιορκήθηκε από τις δυνάμεις των Κοζάκων.[8] Το 1781, η πόλη έγινε έδρα του κυβερνείου Ουφά. Μέχρι τότε υπαγόταν αρχικά στο Καζάν και στην συνέχεια στο Όρενμπουργκ.

Το 1802, όταν είχε περίπου 4.000 κατοίκους, ανακηρύχθηκε επαρχιακή πόλη και το 1803 εγκρίθηκε το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο της πόλης. Το 1821, άλλη μια πυρκαγιά κατέστρεψε την πόλη. Στην πόλη αναπτύχθηκε βιομηχανία και το 1885 άρχισε η κατασκευή του σιδηρόδρομου Σαμάρα-Ζλάτουσκ, ενισχύοντας την οικονομική θέση της. Το 1917, η Ουφά είχε περίπου 100.000 κατοίκους. Παρά τις καταστροφές που υπέστη κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, η πόλη κατάφερε να διατηρήσει τη βιομηχανική της δραστηριότητα. Το 1932 ανακαλύφθηκαν αποθέματα πετρελαίου κοντά στην πόλη.

Σύμφωνα με το Forbes, η Ουφά είναι καλύτερη πόλη με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου στη Ρωσία για μια επιχείρηση. Στεγάζει πάνω από 200 μεγάλες και μεσαίες βιομηχανίες οι οποίε ασχολούνται με τη διύλιση πετρελαίου, τα χημικά και τη μηχανολογία. Ανάμεσα στα μεγαλύτερα εργοστάσια της πόλης είναι το εργοστάσιο πετροχημικών Ουφίμσκι και τα διυλιστήρια πετρελαίου Ουμφίσκι και Νόβο-Ουφίμσκι, της εταιρίας Bashneft, η οποία εδρεύει στην πόλη. Η Bashneft ιδρύθηκε το 1945 και ιδιωτικοποιήθηκε το 2003. Επίσης στην πόλη βρίσκεται καιτο εργοστάσιο παραγωγής τρόλεϊ Bashkir.


Εδώ το σπίτι του ξακουστού Λένιν που βρίσκεται στην Ούφα

Από εδώ και πέρα θα τον έβλεπα συνεχώς μπροστά μου! Ο λόγος φυσικά για τον γνωστό Ρώσο πολιτικό Β. Λένιν!

Ο Vladimir Ilyich Ulyanov (22 Απριλίου 1870 - 21 Ιανουαρίου 1924), γνωστός με το ψευδώνυμο Λένιν, ήταν Ρώσος επαναστάτης, πολιτικός και πολιτικός θεωρητικός. Υπηρέτησε ως αρχηγός της κυβέρνησης της Σοβιετικής Ρωσίας από το 1917 έως το 1924 και της Σοβιετικής Ένωσης από το 1922 έως το 1924. Υπό τη διοίκησή του, η Ρωσία και στη συνέχεια η Σοβιετική Ένωση έγιναν ένα μονοκομματικό κομμουνιστικό κράτος που κυβερνούσε το ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ιδεολογικά ήταν μαρξιστής και κομμουνιστής όπου ανέπτυξε πολιτικές θεωρίες γνωστές ως λενινισμός.

Προχωρώντας προς όμορφες πλατείες της πόλης

Καφέ, ταχυφαγεία και playgrounds για παιδιά

Προχωρώντας μέσα από πάρκα

Απέναντι διακρίνονται και οι πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες, ο καθεδρικός ναός Γεννήσεως Της Θεοτόκου The Cathedral of the Nativity of the Virgin

Monument Mustai Karim

Sherlock Holmes mysteries μέσα στην Pub!

Περπατώντας ήθελα επιτέλους να πιω έναν καλό καφέ! Βρήκα ένα μαγαζάκι κοντά στο πανεπιστήμιο της πόλης, με καταπληκτικές ποικιλίες εσπρέσσο ! Το δούλευαν νέα παιδιά που ευτυχώς μιλούσαν αρκετά καλά αγγλικά! Αφού τα είπαμε, ξετρελάθηκαν για το ταξίδι τις εμπειρίες που βιώσαμε και τις μηχανές , με κέρασαν άλλο ένα διπλό εσπρέσσο! Με αποκαλούσαν Orthodox Brother! Για άλλη μια φορά συναντάω φανταστικούς και φιλόξενους ανθρώπους!

Αφού απόλαυσα τις καφεδάρες μου που τόσο μου είχαν λείψει, συνέχισα την περιήγηση μου

O ήλιος άρχισε σιγά σιγά να δύει

Κατευθύνθηκα προς το πάρκο Ethnical Park Vatan , αρκετός κόσμος έκανε ποδήλατο προς τα κει θαυμάζοντας παράλληλα την θέα προς το ποτάμι

Ο πανέμορφος καταπράσινος λόφος, προσφερόταν για χαλάρωση

 

[jmar]

Συνέχισα ανεβαίνοντας στην πάνω πλευρά του πάρκου

Salavat Yulaev Monument

Το πιο όμορφο σημείο στην Ufa! Καταπληκτική θέα προς το ποτάμι!

Ο ήλιος έδυε χαριζοντάς μου ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα!

Ο ποταμός Ουφά είναι ποταμός στα Ουράλια, στην περιφέρεια Τσελιάμπινσκ, στην Περιφέρεια Σβερντλόφσκ, και στην Δημοκρατία του Μπασκορτοστάν, παραπόταμος του ποταμού Μπελάγια. Είναι 918 χιλιόμετρα (570 μίλια) μακρύς και η λεκάνη απορροής καλύπτει 53.100 τετραγωνικά χιλιόμετρα (20.500 τετραγωνικά μίλια). Παγώνει ανάμεσα στα τέλη Οκτωβρίου και στις αρχές Δεκεμβρίου και μένει κάτω από τον πάγο μέχρι τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Ο υδροηλεκτρικός σταθμός Παβλόβκα βρίσκεται κατά μήκος της Ουφά. Το νερό του ποταμού χρησιμοποιείται ευρέως για την παροχή νερού. Τα κύρια λιμάνια στις εκβολές του είναι το Κρασνοουφίμσκ και η Ουφά

Αρκετά όμορφα σπίτια ήταν χτισμένα στις όχθες του μέσα στο δάσος

και Χίλτον στην Ufa! Στο καλύτερο σημείο, στην άκρη του λόφου!

Only love!

Τσά!

Τα τοπικά λεωφορεία ήταν αρκετά παλιά παρότι η πόλη έμοιαζε αρκετά σύγχρονη!

Ένα μουσουλμανικό τζαμί

Να τα μας... και γύρος στην Ούφα

Τα κλασικά σφυροδρέπανα σε κάποια κυβερνητικά κτίρια...

Περνώντας από ένα πεζόδρομο σε ένα πάρκο με πολλά και διάφορα μνημεία

Δεν λείπουν κι εδώ οι φωτισμοί Λεντ στα πιο σύγχρονα κτίρια

Γυρνώντας σε μια πλατεία για να βρώ κάποιο μαγαζάκι να τσιμπήσω κάτι, πέτυχα τα rich kids of Ufa

Νεαροί με αυτοκινητάρες με τα λεφτά του πλούσιου Ρώσου μπαμπά τους, έκαναν επίδειξη σε νεαρές ρωσίδες κορασίδες Σημεία των καιρών...!

Έκατσα κι έφαγα σε ένα απ τα μαγαζάκια στην κεντρική πλατεία-πεζόδρομο. Στη συνέχεια ταλαιπωρημένος απ το τόσο περπάτημα και την πολύωρη οδήγηση, γύρισα στο Χόστελ!

Ο Paul ήρθε κι αυτός λίγο αργότερα κι αφού κάναμε λίγο παρέα πίνοντας μπυρίτσα, στην συνέχεια πέσαμε και οι δύο για ύπνο, καθώς η επόμενη μέρα θα ήταν αρκετά απαιτητική από άποψη χιλιομέτρων και για τους δύο!

ΤΕΛΟΣ 27ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 28, 30 Αυγούστου 2018

Ufa - Nizhny Novgorod

Χλμ ημέρας 930

Η μεγαλύτερη χιλιομετρικά αλλά και οδηγικά ημέρα ήταν η σημερινή, καθώς είχα να καλύψω 930χλμ για Νιζνι Νοβογκορντ. Το θετικό είναι οτι θα κέρδιζα 2 ζώνες ώρας φτάνοντας κι έτσι θα είμαι πλέον ζώνη Ελλάδας! Επέλεξα να καλύψω το μεγαλύτερο μέρος των χλμ προς Μόσχα έτσι ώστε την επόμενη να φτάσω νωρίς. Ξύπνησα για άλλη μια φορά πρώτος στο Χόστελ, λίγο αργότερα σηκώθηκε και ο Paul και μέχρι να φτιάξω-φορτώσω-δέσω τα πράγματα, ήταν και αυτός έτοιμος. Κατευθυνθήκαμε στην κουζίνα να φάμε ένα ελαφρύ πρωινό με καφεδάκι για να ''ξυπνήσουμε''.

Αφού πήραμε το πρωινό μας και συζητήσαμε με τον Paul, στη συνέχεια ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση προς αντίθετες κατευθύνσεις, αυτός γυρνάει στην πόλη του το Chelyabinsk κι εγώ προς την Μόσχα. Βγάλαμε μια αναμνηστική φώτο μαζί και του ευχήθηκα να κάνει το κάθε όνειρο του πραγματικότητα!

Γκάζι καρίδι λοιπόν διότι πρέπει να προλάβουμε να δούμε και το Νιζνι! Ξεκίνησα κατά της 7μιση με σούπερ καιρό με λίγη πρωινή ομίχλη!

Πλέον το σύνολο του δρόμου ήταν καθαρός αυτοκινητόδρομος! Σε αυτό συνέβαλλε και το γεγονός ότι φέτος πριν 1μιση μήνα είχε διεξαχθεί το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου στην Ρωσία! Αρκετοί δρόμοι φτιάχτηκαν μεταξύ των πόλεων που φιλοξενούσαν τους αγώνες, κάποιοι βέβαια δεν κατάφεραν να ολοκληρωθούν στο 100%

Μερικά δασάκια σπάνε την μονοτονία...

Βγαίνοντας λίγο απ τον αυτοκινητόδρομο, καθώς σε μερικά σημεία ακόμα δεν είχε τελειώσει στο σύνολο του μήκους του

Και ξανά στον Μ7... χιλιόμετρα, βενζίνη και πάλι χιλιόμετρα και δώστου κι άλλη βενζινη!

Περνώντας απ τον ποταμό Kama

O Κάμα είναι ένας ποταμός μήκους 1.805 χιλιομέτρων στη Ρωσία. Είναι ο μακρύτερος αριστερός παραπόταμος του Βόλγα και ο μεγαλύτερος στην πλήρωση νερού του. Στην συμβολή τους, στην πραγματικότητα ο Kama είναι ακόμη μεγαλύτερος από το Βόλγα. Ξεκινά στη Δημοκρατία Udmurt, κοντά στην Kuliga, που βγαίνει βορειοδυτικά για 200 χιλιόμετρα, βορειοανατολικά κοντά στο Loyno για άλλα 200 χιλιόμετρα, στη συνέχεια στρίβοντας νότια και δυτικά στο Perm Krai, ρέοντας ξανά μέσω της Δημοκρατίας Udmurt και μέσω της Δημοκρατίας του Ταταρστάν, όπου συναντά το Βόλγα.

Τελευταίο βενζινάδικο 150χλμ πριν το Καζάν, είχε έρθει η ώρα να κολατσίσουμε!

Μετά από πολλές ώρες στο δρόμο (συνολικά 10-11 μαζί με τις στάσεις), επιτέλους φτάνω στο Νιζνι !

Με εξέπληξε το γεγονός ότι δεν είχε πολύ κίνηση, ενώ είναι η 5η μεγαλύτερη Ρώσικη πόλη με 1,3 εκ κατοίκους!

Καθαρή πόλη με αρκετό πράσινο

Αφού έκανα 2-3 κύκλους στο τετράγωνο για να βρω το χόστελ, τελικά βρήκα το αδιέξοδο στενάκι που οδηγεί εκεί! Οι ιδιοκτήτες, παρόλο που είχε κάμερες και συρόμενη πόρτα που έκλεινε, μου είπαν να βάλω την μηχανή μέσα στον προθάλαμο του My Hostel Nizhny , πλήρωσα 6 δολάρια.
Το Χόστελ ουσιαστικά ήταν ένα μεγάλο ισόγειο σπίτι τροποποιημένο, σε ένα μπλόκ κατοικιών. Το ίδιο θα συναντούσα και στη Μόσχα, πολλές οικογένειες έχουν τροποποιήσει 2-3 μεγάλες κατοικίες που έχουν σε κάποιο μπλόκ, τις οποίες έχουν μετατρέψει σε πολύ όμορφα και οικονομικά Χόστελ! Ξεφόρτωσα λοιπόν την μπέμπα για να χωρέσει και την έβαλα στον προθάλαμο φυλάσσοντας όλα τα πράγματα (βαλίτσες κλπ) σε ένα αποθηκάκι.

Μπανάκι, χαλάρωση και βουρ για να γνωρίσουμε το νίζνι!

 

[jmar]

To Νίζνι Νόβγκοροντ , είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Νοβοσιμπίρσκ και το Γεκατερίνμπουργκ, με πληθυσμό 1.250.619 κατοίκους (ρωσική απογραφή 2010). Είναι οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο της μεγάλης οικονομικής περιοχής Βόλγα-Βιάτκα καθώς και διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Νίζνι Νόβγκοροντ και της Ομοσπονδιακής Περιοχής Βόλγα.

Από το 1932 έως το 1990 η πόλη ήταν γνωστή με το όνομα Γκόρκι, προς τιμήν του συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι που γεννήθηκε εκεί.

Η πόλη ιδρύθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1221 από τον πρίγκιπα Γιούρι Β Vladimir. Το 1612 ο Kuzma Minin και ο πρίγκιπας Dmitry Pozharsky οργάνωσαν στρατό για την απελευθέρωση της Μόσχας από τους Πολωνούς. Το 1817 το Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μεγάλο εμπορικό κέντρο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, η πόλη μετατράπηκε σε σημαντικό βιομηχανικό κέντρο. Συγκεκριμένα, το εργοστάσιο αυτοκινήτων Gorky κατασκευάστηκε σε αυτή την περίοδο. Στη συνέχεια η πόλη έλαβε το ψευδώνυμο "ρωσικό Ντιτρόιτ". Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο Gorky έγινε ο μεγαλύτερος πάροχος στρατιωτικού εξοπλισμού στο Ανατολικό Μέτωπο. Λόγω αυτού, το Luftwaffe βομβάρδισε συνεχώς την πόλη από τον αέρα. Η πλειοψηφία των γερμανικών βομβών έπεσε στην περιοχή του εργοστασίου αυτοκινήτων Gorky. Παρόλο που σχεδόν όλες οι μονάδες παραγωγής του εργοστασίου καταστράφηκαν ολοσχερώς, οι πολίτες του Gorky αναστήλωσαν το εργοστάσιο μετά από 100 ημέρες. Μετά τον πόλεμο, το Γκόρκι έγινε μια «κλειστή πόλη» και παρέμεινε έτσι μέχρι τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990. Την εποχή εκείνη, η πόλη μετονομάστηκε ξανά σε Nizhny Novgorod

Αρκετά μεταλλικά αγάλματα στον πεζόδρομο που υπάρχουν και σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις

Αρκετός κόσμος στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης (ο οποίος ήταν 5 λεπτά απ το Χοστελ)

Όμορφα street car καφέ, απ το συγκεκριμένο εννοείται χτύπησα ένα διπλό εσπρεσσάκι

Μικρό μου πόνι, μικρό μου πονι!

State Bank Η συγκεκριμένη τράπεζα είναι ένα μνημείο νεορώσικου στιλ, χτίστηκε το 1913

Sculpture Photographer with Dog στην οδό B.Pokrovskaya υπάρχουν πολλά διαφορετικά γλυπτά, όπως ανέφερα!

The Kremlin To Κρεμλίνο

Η πρώτη προσπάθεια να αντικατασταθεί το ξύλινο φρούριο με ένα πέτρινο Κρεμλίνο καταγράφηκε το 1374, αλλά η κατασκευή περιοριζόταν σε έναν μόνο πύργο, γνωστό ως Πύργο του Ντιμιτρόφσκαγια (δεν υπάρχει πια). Σύμφωνα με τον κανόνα του Ivan III, το Nizhny Novgorod έπαιξε το ρόλο μιας πόλης ''φρουράς'', χρησίμευσε ως τόπος συγκέντρωσης στρατευμάτων για τις ενέργειες της Μόσχας ενάντια στο Χανάτε του Καζάν. Προκειμένου να ενισχυθούν οι άμυνες της πόλης, άρχισαν και πάλι οι κατασκευές των τοιχών. Η κατασκευή του πέτρινου Κρεμλίνου του Νίζνι Νόβγκοροντ ξεκίνησε το 1500 με το κτίριο του πύργου Ivanovskaya, η κύριες εργασίες ξεκίνησαν το 1508 και ολοκληρώθηκαν το 1515. Τα δρύινα τείχη που σχημάτιζαν τις παλιές οχυρώσεις καταστράφηκαν από τεράστια φωτιά το 1513. Το τείχος των δύο χιλιομέτρων ενισχύθηκε από 13 πύργους (ένας από αυτούς - ο Zachatskaya - ήταν στην ακτή του Βόλγα, δεν συντηρήθηκε αλλά ξαναχτίστηκε το 2012) . Αυτή η "Stone City" είχε μια μόνιμη φρουρά με όπλα πυροβολικού. Με την πτώση του Καζάν, το Κρεμλίνο του Νίζνι Νόβγκοροντ έχασε τη στρατιωτική του σημασία και αργότερα στέγασε την πόλη και τις επαρχιακές αρχές.
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, οι στέγες των Taynitskaya, των Severnaya και των πύργων Chasovaya αποσυναρμολογήθηκαν και τα πολυβόλα εγκαταστάθηκαν στις ανώτερες πλατφόρμες. Έτσι, το φρούριο υπερασπίστηκε τον εναέριο χώρο της πόλης από το Luftwaffe.Το Συμβούλιο των Υπουργών της RSFSR εξέδωσε εντολή στις 30 Ιανουαρίου 1949 για την αποκατάσταση του Κρεμλίνου του Νίζνι Νόβγκοροντ. Τον Οκτώβριο του 2018, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ερείπια ενός μεσαιωνικού οικισμού και νεκροταφείου στη θέση του κατεστραμμένου ναού του Αγίου Συμεών Στυλιτών. Τα ευρήματα ανήκουν στον 13ο αιώνα και στο αρχαιότερο πολιτιστικό στρώμα - μέχρι το 1221, όταν ιδρύθηκε το Nizhny Novgorod.

Το Κρεμλίνο είναι εντυπωσιακό τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά

Και εδώ όπως και στην Ούφα τα τοπικά λεωφορεία είναι αρκετά ''αρχαία'', δύνοντας ένα άρωμα παλιάς Σοβιετίλας!

Το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου ήταν φυσικά και στην πόλη του Νίζνι

Ο ήλιος άρχιζε κι έδυε χαρίζοντας μου μοναδικά κάδρα από το Κρεμλίνο, ψηλά προς τον Βόλγα ποταμό!

Ο Ποταμός Βόλγας είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης. Το μήκος του είναι 3.531 χλμ. Ανήκει στην κλειστή λεκάνη της Κασπίας Θάλασσας, όντας ο μεγαλύτερος ποταμός που διαρρέι κλειστή λεκάνη. Πηγάζοντας από τους Λόφους Βαλντάι, από υψόμετρο 225 μέτρων, βορειοδυτικά της Μόσχας και περίπου 320 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αγίας Πετρούπολης, ο Βόλγας περνάει προς ανατολάς από τη Λίμνη Στερτς και τις πόλεις Τβερ, Ντουμπνά, Ριμπίνσκ, Γιαροσλάβλ , Νίζνι Νόβγκοροντ και Καζάν. Στο διάστημα αυτό ονομάζεται Άνω Βόλγας.
Από το Καζάν στρέφεται προς νότο, προσπερνάει το Ουλιάνοφσκ, το Τολιάττι, τη Σαμάρα, το Σαράτοφ και το Βόλγκογκραντ (μέχρι εκεί ονομάζεται Μέσος Βόλγας και από εκεί μέχρι τις εκβολές του στην Κασπίαθάλασσα, όπου σχηματίζει μεγάλο δέλτα, ονομάζεται Κάτω Βόλγας και εκβάλλει στην Κασπία Θάλασσα κάτω από το Άστραχαν, 28 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο πιο στρατηγικό του σημείο κάμπτεται προς το Ντον, εκεί όπου βρίσκεται και το Βόλγκογκραντ, πρώην Στάλιγκραντ.

Ο Βόλγας έχει πολλούς παραπόταμους, σημαντικότεροι οι Κάμα, Οκά, Βετλούγκα και Σούρα. Ο Βόλγας και οι παραπόταμοί του σχηματίζουν το ομώνυμο ποτάμιο σύστημα, από τα μεγαλύτερα στη Γη, που διαρρέι μια έκταση 1.350.000 τ.χ. στο πιο πυκνοκατοικημένο τμήμα της Ρωσίας. Το Δέλτα του Βόλγα έχει μήκος περίπου 160 χιλιομέτρων και περιλαμβάνει μέχρι και 500 κανάλια και μικρότερους ποταμούς. Η μεγαλύτερη ποτάμια εκβολή στην Ευρώπη, είναι το μόνο μέρος της Ρωσίας όπου βρίσκονται πελεκάνοι, Φλαμίνγκο και λωτοί. Ο Βόλγας παγώνει στο μεγαλύτερο μήκος του τρεις μήνες το χρόνο.

Αρδεύει το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ρωσίας. Οι πολλοί μεγάλοι του ταμιευτήρες παρέχουν άρδευση και υδροηλεκτρική ενέργεια. Το Κανάλι της Μόσχας, το Κανάλι Βόλγα-Ντον και ο Υδάτινος Δρόμος Βόλγα-Βαλτικής σχηματίζουν πλωτούς δρόμους που συνδέουν τη Μόσχα με τη Λευκή Θάλασσα, τη Βαλτική Θάλασσα, την Κασπία Θάλασσα, τη Θάλασσα του Αζόφ και τη Μαύρη Θάλασσα. Τα μεγαλύτερα λιμάνια του Βόλγα είναι του Βόλγκογκραντ, του Γιαροσλάβλ και του Καζάν. Τα υψηλά επίπεδα χημικής ρύπανσης έχουν επηρεάσει αρνητικά τον ποταμό και τους βιοτόπους του.

H γόνιμη κοιλάδα του ποταμού παράγει μεγάλες ποσότητες σιταριού και έχει επίσης μεγάλο ορυκτό πλούτο. Μια σημαντική βιομηχανία πετρελαίου έχει κέντρο της την κοιλάδα του Βόλγα. Αλλοι φυσικοί πόροι είναι φυσικό αέριο, αλάτι και ποτάσα. Το Δέλτα του Βόλγα και η γειτονική Κασπία Θάλασσα διαθέτουν εξαιρετικούς ιχθυότοπους. Το Αστραχαν, στο δέλτα, είναι το κέντρο της βιομηχανίας χαβιαριού.

Αρκετά ζευγαράκια θαύμαζαν την θέα και το ηλιοβασίλεμα!

 

[jmar]

Σα να τις λέει, ''τι άλλο θες κούκλα μου να κάνω''? Εμ... γυναίκες, σε όλο τον κόσμο ίδιες

Τα σκαλιά απ την κάτω πλευρά που οδηγούσαν στην παραποτάμια διαδρομή. Εκεί βρισκόντουσαν και κάποια εστιατόρια και καφέ πάνω στο ποτάμι

Ουαου!

Chkalov Monument Ο μεγάλος πιλότος της σοβιετικής ένωσης, γνωστός για την απίστευτη πτήση 63 ωρών από τη Μόσχα στο Βανκούβερ, την Ουάσιγκτον, τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του Βόρειου Πόλου σε αεροπλάνο Tupolev ANT - 25 (18 - 20 Ιουνίου 1937), μια απόσταση 8, 811 χιλιομέτρων (5, 475 mi) χωρίς στάση. Η πτήση πρωτοστάτησε στην πολική αεροπορική διαδρομή από την Ευρώπη στην Αμερικανική ακτή του Ειρηνικού.

Chkalov Staircase Το αποκαλούν το μνημείο των 1000ων βημάτων, αλλά στην πραγματικότητα κάνεις μόνο 430 βήματα

Εγώ ευτυχώς τα κατέβηκα για την ώρα! Αλλά ως γνωστόν, ότι κατεβαίνει...ανεβαίνει με κάποιο τρόπο! Αργότερα θα το καταλάβαινα αυτό

Το φαντασμαγορικό κρεμλίνο φαίνεται από κάθε μεριά του Βόλγα

Πολύ περπάτημα και σήμερα, ακολουθώντας την παραποτάμια διαδρομή

Αρκετός κόσμος χαλάρωνε θαυμάζοντας την θέα του ηλιοβασιλέματος προς τον Βόλγα

Η διαδρομή αυτή μου χάριζε απίστευτα χρώματα!

Cathedral of St. Alexander Nevskiy

Σιγά σιγά πήρα τον δρόμο προς τον πεζόδρομο πάλι, εκεί κατάλαβα αυτό που έλεγα πριν, καθώς ανέβηκα μια τρελή ανηφόρα!

Πολλές και εξίσου όμορφες οι ορθόδοξες εκκλησίες κι εδώ

Monument to Minin and Pozharsky και πίσω The Royal chapel

Σιγά σιγά άρχιζε και νύχτωνε, η κοιλιά μου άρχιζε και διαμαρτυρόταν μετά από τόσο περπάτημα! Βρήκα ένα τοπικό μαγαζάκι να φάω και να πιώ μια ωραίακαι δροσερή τοπική μπυρίτσα!

Ο μπόμπιρας τρώει με το τάμπλετ αγκαλιά

Συνέχισα να περιφέρομαι ώσπου μετά από λίγο άρχισε η κούραση να με γονατίζει, ήταν η ώρα να επιστρέψω στο Χοστελ!

Αρκετός κόσμος και το βράδυ στον πεζόδρομο του Νίζνι

Λίγο πριν το Χοστελ πέτυχα κάτι τσοπεράδες στα τοπικά McDonalds

Φτάνοντας στο Χόστελ, μετά από τόσα οδηγικά χιλιομετρα αλλά και αρκετά με τα πόδια, έπεσα ξερός...ZZZZzzzZzzzzZz

ΤΕΛΟΣ 28ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[xenos]

Αγαπητε JMAR , τοχω ξαναγραψει η ιστορια σου ειναι αψογη στο συνολο της , και διαβαζετε με αμειωτο ενδιαφερον.
Επισης συγχαρητηρια και για τις πληροφοριες που μας δινεις ειτε ειναι πολεις ποταμια βουνα ξενοδοχεια ανθρωποι κλπ.
Εισαι ακουραστος και στα χιλιομετρα αλλα και στην μεταφορα του ταξιδιου σου εδω.
Ελπιζω ναχεις αρκετα χιλιομετρα ακομα !!

 

[taver]

Διάβασα ως εδώ, οπότε ας κάνω κι εγώ το σχόλιο μου.

Ας ξεκινήσω με την προδιάθεσή μου. Όταν ανοίγω το forum και βλέπω ιστορία από ταξίδι με μηχανή, είμαι εξαιρετικά αρνητικά προδιατεθειμένος. Άντε πάλι, ένας ακόμα που οδήγησε κάπου μακριά και νομίζει ότι η σκέτη οδήγηση είναι ταξίδι. Άντε πάλι, μια ιστορία που θα διαβάζουμε για πιστόνια και εκκεντροφόρους αντί για τόπους και προορισμούς. Άντε πάλι άλλος ένας που θα μας διηγείται το πως προσπέρασε και δεν ακούμπησε ένα σωρό μέρη, με "τεχνικές" στάσεις μόνο για μαμ κακά και νάνι.

Ε, αυτή η ιστορία είναι νομίζω η πρώτη ολοκληρωμένη ιστορία από ταξίδι με μηχανή που σπάει αυτό το στερεότυπο. Και μ' αρέσει. Σε μέρη που έχω ταξιδέψει, και σε μέρη που σκοπεύω να ταξιδέψω, επιτέλους κάποιος εστιάζει στον τόπο και τους ανθρώπους του, κι όχι τόσο στο μέσο. ΟΚ, σε κάποια από τα πληροφοριακά που τυχαίνει να τα έχω μελετήσει θεωρώ ότι κάνεις και λίγα λάθη, αλλά επουσιώδη, δε στέκομαι καθόλου. Επιτέλους μια καλή ιστορία για ταξίδι με μηχανή.

 

[travelbreak]

Διάβασα ως εδώ, οπότε ας κάνω κι εγώ το σχόλιο μου.

Ας ξεκινήσω με την προδιάθεσή μου. Όταν ανοίγω το forum και βλέπω ιστορία από ταξίδι με μηχανή, είμαι εξαιρετικά αρνητικά προδιατεθειμένος. Άντε πάλι, ένας ακόμα που οδήγησε κάπου μακριά και νομίζει ότι η σκέτη οδήγηση είναι ταξίδι. Άντε πάλι, μια ιστορία που θα διαβάζουμε για πιστόνια και εκκεντροφόρους αντί για τόπους και προορισμούς. Άντε πάλι άλλος ένας που θα μας διηγείται το πως προσπέρασε και δεν ακούμπησε ένα σωρό μέρη, με "τεχνικές" στάσεις μόνο για μαμ κακά και νάνι.

Ε, αυτή η ιστορία είναι νομίζω η πρώτη ολοκληρωμένη ιστορία από ταξίδι με μηχανή που σπάει αυτό το στερεότυπο. Και μ' αρέσει. Σε μέρη που έχω ταξιδέψει, και σε μέρη που σκοπεύω να ταξιδέψω, επιτέλους κάποιος εστιάζει στον τόπο και τους ανθρώπους του, κι όχι τόσο στο μέσο. ΟΚ, σε κάποια από τα πληροφοριακά που τυχαίνει να τα έχω μελετήσει θεωρώ ότι κάνεις και λίγα λάθη, αλλά επουσιώδη, δε στέκομαι καθόλου. Επιτέλους μια καλή ιστορία για ταξίδι με μηχανή.

Αγαπητέ @taver έχω μερικές διαφωνίες σε αυτό σου το ποστάρισμα.
Εγώ ας πούμε έχω θετικότατη προδιάθεση προς τις μοτοιστορίες. Δεν έχω διαβάσει πολλές εδώ στο φόρουμ. Και αυτές που διάβασα δε λέγανε για πιστόνια και λάδωμα αλυσίδας. Ίσα - ίσα, σε ιστορίες με αυτοκίνητα διαβάζω λεπτομέρειες για αυτά. Και τις θέλω όλες. Γιατί όχι; Σε πολλούς χρειάζονται. Δηλαδή το να γράφει ένας για τον τρόπο που μετακινήθηκε από το αεροδρόμιο στην πόλη δεν είναι βαρετό; Κι όμως πολλοί το βρίσκουν χρήσιμο.
Επίσης αν κάποιος κάνει ένα ταξίδι του στυλ: στάσεις μόνο για μαμ κακά και νάνι, γιατί όχι; Αυτό σημαίνει ταξίδι δρόμου. Τι να πεις για κείνους που κάνουν εκατό χλμ κάθε μέρα με το ποδήλατο! Εγώ όπως και ο @jmar έχει πει για τον εαυτό του, τους θαυμάζω κι ας μην τολμούσα ποτέ να έκανα το ταξίδι τους.
Και επί τη ευκαιρία, που είσαι @jmar ; Περιμένουμε τις τελευταίες δέκα μέρες του ταξιδιού. Εντάξει, δυο μέρες έχεις να γράψεις. Δεν είναι πολλές. Κι εγώ θα λείψω το τριήμερο.
Άντε, και καλό πέταμα του αετού σε όλους.

 

[taver]

Αγαπητέ @taver έχω μερικές διαφωνίες σε αυτό σου το ποστάρισμα.
Εγώ ας πούμε έχω θετικότατη προδιάθεση προς τις μοτοιστορίες. Δεν έχω διαβάσει πολλές εδώ στο φόρουμ. Και αυτές που διάβασα δε λέγανε για πιστόνια και λάδωμα αλυσίδας. Ίσα - ίσα, σε ιστορίες με αυτοκίνητα διαβάζω λεπτομέρειες για αυτά. Και τις θέλω όλες. Γιατί όχι; Σε πολλούς χρειάζονται. Δηλαδή το να γράφει ένας για τον τρόπο που μετακινήθηκε από το αεροδρόμιο στην πόλη δεν είναι βαρετό; Κι όμως πολλοί το βρίσκουν χρήσιμο.
Επίσης αν κάποιος κάνει ένα ταξίδι του στυλ: στάσεις μόνο για μαμ κακά και νάνι, γιατί όχι; Αυτό σημαίνει ταξίδι δρόμου. Τι να πεις για κείνους που κάνουν εκατό χλμ κάθε μέρα με το ποδήλατο! Εγώ όπως και ο @jmar έχει πει για τον εαυτό του, τους θαυμάζω κι ας μην τολμούσα ποτέ να έκανα το ταξίδι τους.
Και επί τη ευκαιρία, που είσαι @jmar ; Περιμένουμε τις τελευταίες δέκα μέρες του ταξιδιού. Εντάξει, δυο μέρες έχεις να γράψεις. Δεν είναι πολλές. Κι εγώ θα λείψω το τριήμερο.
Άντε, και καλό πέταμα του αετού σε όλους.

Δε θα συνεχίσω την offtopic κουβέντα, και δε θα απαντήσω γι αυτό το θέμα ξανά. Με δεδομένο ότι έχεις δηλώσει ότι τις μακροσκελείς ιστορίες δεν τις διαβάζεις, η όποια προδιάθεσή σου είναι αμφίβολης αξιοπιστίας έτσι κι αλλιώς
Το ταξίδι δρόμου προφανώς δεν το εννοούμε με τον ίδιο τρόπο - και, χωρίς φυσικά να αφορά την παρούσα ιστορία, εγώ τουλάχιστον δε θεωρώ όλες τις μετακινήσεις ως ταξίδι, και σίγουρα όχι αυτές με πολλά χιλιόμετρα κάθε μερα χωρίς στάσεις. Εσύ έχεις δικαίωμα φυσικά να έχεις τη δική σου διαφορετική άποψη, όπως ο καθένας, και φυσικά αυτό που εγώ εκφράζω είναι η δική μου προσωπική άποψη, όπως κι εσύ εκφράζεις τη δική σου.

Μια και ακουμπήσαμε το θέμα, το Νοέμβρη στο Ομάν, πάνω που ανεβοκατεβαίναμε τα Hajjar με ένα 4x4, έξω από το χωριό Bald Sayt πετύχαμε κάτι εξουθενωμένους ποδηλάτες (ένα ζευγάρι Γάλλοι) και πιάσαμε κουβέντα. Είχαν πάει στο Ομάν απευθείας από τα Παμίρ, στα οποία έκαναν όλη την κλασσική διαδρομή με τα ποδήλατά τους. Άστραψε το χαμόγελο στο πρόσωπο του Γάλλου όταν τους είπα ότι θέλω να πάω κι εγώ στα Παμίρ κάποια στιγμή, έστω και χωρίς ποδήλατο. Τους είχαν φανεί εκπληκτικά, και οι φωτογραφίες που είδαμε εδώ το επιβεβαιώνουν, αλλά τους φάνηκαν και παιχνιδάκι μπροστά στα Hajjar (επειδή τα τελευταία είχαν πολύ απότομες κλίσεις και πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες).