Travel Workout (να κάνουμε πους απς για τέλειο κορμί...)

[mikrh tsopana]

Ένα 3ημερο πριν τρωω αποφεύγω φρούτα και λαχανικά για να μη με πιάσει κανα κόψιμο στο ταξίδι
Κατα τα άλλα, καμία ειδική δίαιτα, καμία γυμναστική. Όσο και να φάω είμαι τόσο τσίπισα που για να γλιτώσω ταξί κλπ περπατάω συνεχώς με το σακίδιο στην πλάτη. Ε, υπολογίστε και το κόψιμο που εν τέλει πάντα με πιάνει, γυρνάω αλαφρύτερη.

 

[vikara]

Ομοιως και εγω, πολυ περπατημα!!!Η γυμναστική γινεται κατα τη διαρκεια του ταξιδιου (που γραφω χιλιομετρα περπατωντας), οχι πριν (που με τρωει η καρεκλα του γραφειου). Ελαφρυτερη βεβαια δεν γυρναω, δεν αφηνω τιποτα αδοκιμαστο οπου και να παω, οποτε οτι θερμιδες βγαινουν, ξαναμπαινουν αυτοματως

 

[KaterinaJ]

Κι'εγώ μιά απο τα ίδια @vikara ! Μπορεί να έχω ριζώσει στη καρέκλα του γραφείου και να μη γυμνάζομαι αλλά όλα κι όλα στα ταξίδια "ντοπάρομαι" τόσο που δεν πιστεύω τον εαυτό μου! Χιλιόμετρα αμέτρητα με μόνο επακόλουθο τους λίγους πόνους στα πόδια τις 2 πρώτες μέρες. Μετά, ρομποτάκι! Και απο φαγητό ? Τρώω ότι μου αρέσει στο πρωινό, σε ποσότητες για να ξαναπεινάσω το βραδάκι, και το βραδάκι συμμαζεμένα πράγματα.

Ολα αυτά χωρίς ποτέ να έχω γυρίσει με παραπάνω κιλά

 

[fenia42]

Εγώ ρε παιδιά που γυμνάζομαι όλο το χρόνο στα ταξίδια που κρατούν πολλές ώρες -ειδικά μες το αεροπλάνο- πρήζονται τόσο πολύ τα πόδια μου και πονάνε, επιβαρύνοντας και το υπόλοιπο σώμα,τόσο που δεν έχω κουράγιο για πολλά πολλά.

 

[psilos3]

Το θέμα έχει να κάνει κυρίως με το είδος και το ύφος του ταξιδιού.
Αλλιώς είναι να κάνεις τρέκινγκ στις Άνδεις, αλλιώς να βολτάρεις στη Νεα Υόρκη.
Σίγουρα τα απαιτητικά ταξίδια είναι και αυτά που χρειάζονται τη κατάλληλη σωματική & ψυχολογική προετοιμασία.
Επίσης είναι η επιβάρυνση από τις πολύωρες πτήσεις, που δεν είναι ίδια σε όλους.
Για να μιλήσω προσωπικά, τα ταξίδια που έκανα μέχρι τώρα δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη απαίτηση φυσικής ή σωματικής κατάστασης, παρά μόνο ατελείωτο περπάτημα. Ευτυχώς γυμνάζομαι 6 στα 7 οπότε δεν έχω πρόβλημα, αν και τα χιλιόμετρα βέβαια όπως θα δείτε είναι αρκετά σε ορισμένες περιπτώσεις...

Ρώμη, τελευταία μέρα και γράψαμε κάτι παραπάνω από 31. Η δεύτερη εικόνα είναι από τη πρώτη μέρα στην Αβάνα που τα πλησιάσαμε.

 

[underwater]

Το θέμα έχει να κάνει κυρίως με το είδος και το ύφος του ταξιδιού.
Αλλιώς είναι να κάνεις τρέκινγκ στις Άνδεις, αλλιώς να βολτάρεις στη Νεα Υόρκη.
Σίγουρα τα απαιτητικά ταξίδια είναι και αυτά που χρειάζονται τη κατάλληλη σωματική & ψυχολογική προετοιμασία.
Επίσης είναι η επιβάρυνση από τις πολύωρες πτήσεις, που δεν είναι ίδια σε όλους.

Ακριβώς. Γενικά στις "κλασικές" εξερευνήσεις σε πόλεις λίγες φορές μου έχει τύχει να είμαι με κάποιον που να μη την παλεύει από πλευράς φυσικής κατάστασης και όσες φορές έχει συμβεί αυτό επρόκειτο βασικά για καπνιστές που ζορίζονταν πχ στις ανηφόρες (που και πάλι αυτό δεν είναι απόλυτο, πολλοί καπνιστές είναι μεγάλα "μαχίμια", ιδίως αν δεν είναι δέσμιοι του αυτοκινήτου στην καθημερινότητά τους).

Τώρα αν μιλάμε για trekking κλπ είναι άλλο πράγμα. Θεωρώ ότι θέλει σταδιακή "προπόνηση" σε όλο και δυσκολότερους προορισμούς. Δηλ. δεν πάει ένας άνθρωπος από το πουθενά να κάνει ένα πολύ δύσκολο τρεκ και γυμνασμένος να είναι, πιθανότατα δεν θα το βγάλει εις πέρας ή και να το βγάλει θα διαλυθεί. Εγώ πχ ξεκίνησα κάποια στιγμή τις πεζοπορίες επειδή αγαπάω τη φύση κάνοντας κάποια τρεκ της πλάκας, πχ κατάβαση Βουραϊκού, κάποιες μέτριας δυσκολίας levadas στη Μαδέρα κλπ. Σιγά σιγά αύξησα τη δυσκολία και έφτασα πχ πέρυσι να κάνω το φαράγγι του Βίκου που είναι αρκετά απαιτητικό. Αλλά και πάλι ξέρω ότι για πολλά δύσκολα τρεκ δεν το έχω. Σιγά-σιγά, χωρίς άγχος, χάνεται και η χαρά αν το ζορίζει κανείς θεωρώ.

 

[psilos3]

Ακριβώς. Γενικά στις "κλασικές" εξερευνήσεις σε πόλεις λίγες φορές μου έχει τύχει να είμαι με κάποιον που να μη την παλεύει από πλευράς φυσικής κατάστασης και...

Συμφωνώ. Είναι ταξίδι στο φινάλε, και επιβάλλεται να περπατήσεις για να γνωρίσεις ένα τόπο. Είναι και άνθρωποι βέβαια που δε το έχουν με τίποτα. Αυτοί είναι που δε τη παλεύουν συνήθως, και θα σου βγάλουν τη πίστη, οπότε τους αφήνεις να πάρουν το ταξάκι τους και όλα καλά

Τώρα αν μιλάμε για trekking κλπ είναι άλλο πράγμα. Θεωρώ ότι θέλει σταδιακή "προπόνηση" σε όλο και δυσκολότερους προορισμούς. Δηλ. δεν πάει ένας άνθρωπος από το πουθενά να κάνει ένα πολύ δύσκολο τρεκ και γυμνασμένος να είναι, πιθανότατα δεν θα το βγάλει εις πέρας ή και να το βγάλει θα διαλυθεί...

Επίσης συμφωνώ. Το trekking δεν είναι μόνο θεμα εκγύμνασης, αλλά και σωματικής «κατασκευής», όπως επίσης και ψυχολογίας. Ναι μεν ένας γυμνασμένος και προετοιμασμένος έχει περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθεί, αλλά μη ξεχνάμε ότι δοκιμάζει τον εαυτό του σε πρωτόγνορες κάθε φορά συνθήκες. Δε ξέρει τι θα συναντήσει, δε ξέρει τι ευαισθησία ίσως να έχει.
Χωρίς άγχος όπως τα λες και όλα γίνονται με την απαραίτητη θέληση!

 

[buffon85]

περπαταω παρα πολυ αλλα απο ολα τα ταξιδια εχω γυρισει με κιλα. μονο απο βιετναμ ηρθα η ιδια και ας ετρωγα πολυ παρα πολυυυυ

 

[interted]

Η καλύτερη δίαιτα, μικρόβιο γαστρεντερικού και τρεκ για 5 μέρες στο Περού. Στο τέλος -6 κιλά. Αλλά είχαν τόση δύναμη η Άνδεις που το ηθικό κρατιόταν υψηλό και ας μην είχα προπονηθεί ιδιαιτέρως πριν. Μετά από αυτό αποφάσισα να δίνω πιο πολύ προσοχή στην φυσική κατάσταση πριν από ένα ταξίδι.

 

[Vicks]

Περπατάω απελπιστικά πολύ στα ταξίδια, αλλά είμαι τόσο λιχούδω και τόσο πιστή στο να μην παραλείπω ποτέ γεύμα, που δε θυμάμαι να έχω γυρίσει ποτέ μείον στα κιλά. Εδώ Ινδία και περίμεναν όλοι να γυρίσει ο Φανούριος κι εγώ γύρισα με ολόκληρο άλμπουμ από νοστιμιές που δοκίμαζα συστηματικώς και αδιαλείπτως.
Να σημειωθεί στα πρακτικά βέβαια ότι, εκτός ταξιδίων, γυμνάζομαι τακτικά.

 

[fenia42]

Ακριβώς. Γενικά στις "κλασικές" εξερευνήσεις σε πόλεις λίγες φορές μου έχει τύχει να είμαι με κάποιον που να μη την παλεύει από πλευράς φυσικής κατάστασης και όσες φορές έχει συμβεί αυτό επρόκειτο βασικά για καπνιστές που ζορίζονταν πχ στις ανηφόρες (που και πάλι αυτό δεν είναι απόλυτο, πολλοί καπνιστές είναι μεγάλα "μαχίμια", ιδίως αν δεν είναι δέσμιοι του αυτοκινήτου στην καθημερινότητά τους).
Εγώ πχ ξεκίνησα κάποια στιγμή τις πεζοπορίες επειδή αγαπάω τη φύση κάνοντας κάποια τρεκ της πλάκας, πχ κατάβαση Βουραϊκού, κάποιες μέτριας δυσκολίας levadas στη Μαδέρα κλπ. Σιγά σιγά αύξησα τη δυσκολία και έφτασα πχ πέρυσι να κάνω το φαράγγι του Βίκου που είναι αρκετά απαιτητικό. Αλλά και πάλι ξέρω ότι για πολλά δύσκολα τρεκ δεν το έχω. Σιγά-σιγά, χωρίς άγχος, χάνεται και η χαρά αν το ζορίζει κανείς θεωρώ.

Μέχρι που έφτασες σε σημείο να κανεις Τρεκ στον Καύκασο με ψηλοτάκουνα. Ε θα σκαγα πια!!!

 

[underwater]

Μέχρι που έφτασες σε σημείο να κανεις Τρεκ στον Καύκασο με ψηλοτάκουνα. Ε θα σκαγα πια!!!

Κι έλεγα να απαντήσω ή όχι στο συγκεκριμένο topic επειδή ήμουν σίγουρη ότι κάτι θα έγραφες πάλι για τα υποτιθέμενα ψηλοτάκουνα. Πήρα το ρίσκο, έπαιξα και έχασα!