Travel War: Παρίσι vs Λονδίνο (παντός εποχής)

[katkats]

Έτσι απλά:

Παρίσι εναντίον Λονδίνου​

Οι κανόνες:

1. Σας παρακαλώ μην μπαίνετε απλά να ψηφίσετε και να βγείτε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μας πείτε για ποιο λόγο επιλέξατε τη μία ή την άλλη πόλη, και να "μονομαχήσετε" με τους αντιφρονούντες (σε ευπρεπή πλαίσια πάντα). Η ψηφοφορία είναι απλά για για τα πειράγματα μεταξύ των "πολεμιστών"

2. Για να ψηφίσει κάποιος ΔΕΝ είναι απαραίτητο να έχει πάει και στις δύο πόλεις. κάποιος μπορεί να προτιμά μία πόλη για άλλους λόγους ή να πείστηκε από αυτά που διάβασε από σας. Αρκεί να γράψει για ποιο λόγο επέλεξε την πόλη αυτή...

3. Τακτικές όπως δημιουργία λογαριασμών για την αύξηση την ψήφων ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ, και από δω και στο εξής θα τιμωρούνται αυστηρότατα...

4. Για να προλάβω τυχών παραστράτημα, σας υπενθυμίζω ότι το σάιτ είναι ταξιδιωτικό και όχι ποδοσφαιρικό...

ΑΡΧΙΣΤΕ ΤΟ ΜΑΛΛΙΟΤΡΑΒΗΓΜΑ!​

 

[lekond]

Λατρεύω τις πολυπολιτισμικές πόλεις, και με βάση αυτό Λονδίνο (κι αντίστοιχα Νέα Υόρκη) είναι οι αγαπημένες μου. Πάντως η διαφορά Λονδίνου-Παρισιού είναι πολύ μικρή έως απειροελάχιστη, είναι με διαφορά οι κορυφαίες πόλεις της Ευρώπης, προσωπικά τις θεωρώ αρκετά ανώτερες της Ρώμης.

 

[christi_pvg]

Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει! Αμαρτία να πέσει σπίτι του 1886! Γι'αυτό Παρίσι δαγκωτό!

 

[Samion]

Λατρεύω τις πολυπολιτισμικές πόλεις, και με βάση αυτό Λονδίνο (κι αντίστοιχα Νέα Υόρκη) είναι οι αγαπημένες μου. Πάντως η διαφορά Λονδίνου-Παρισιού είναι πολύ μικρή έως απειροελάχιστη, είναι με διαφορά οι κορυφαίες πόλεις της Ευρώπης, προσωπικά τις θεωρώ αρκετά ανώτερες της Ρώμης.

Μου θυμισες ενα ιταλο που ελεγε οτι οι Βρυξελλες με την "πολυπολιτισμικοτητα" τους ειναι πολυ ανωτερη της Βενετιας που ειναι ενα κακο χωριο...
Ο καθενας εχει τα κριτηρια του βεβαια αλλα ειμαστε σε ταξιδιωτικο φορουμ, τι με νοιαζει η πολυπολιτισμικοτητα, τα πανεπιστημια η τα σουπερ μαρκετ τους...ταξιδιωτικα η Ρωμη λοιπον ειναι σε αλλο πλανητη, οχι απλα ανωτερη απο αυτες τις μεγαλουπολεις κι αστη εξω απο καθε συγκριση.
Επι της παρουσας συγκρισης: Με ταξιδιωτικα κριτηρια το Λονδινο ειναι ανωτερο, μια πολη που τουλαχιστον αλλαζει, εχει παντα να σου προσφερει κατι. Το Παρισι, οκ πας μια φορα κ φτανει. Πηγα , τα ειδα το εξαντλησα, φτανει. Θα ξαναπαω με τη συνταξη. Η Eurodisney εξαιρειται.
Τωρα μονο Λονδινο για ψωνια, θεαματα, εξοδους, φιλους, συγγενεις.

 

[Yorgos]

. Τακτικές όπως δημιουργία λογαριασμών για την αύξηση την ψήφων ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ, και από δω και στο εξής θα τιμωρούνται αυστηρότατα...

Έχουνε γίνει και τέτοια;;;

 

[lekond]

Το Παρίσι, οκ πας μια φορα κ φτανει.

ακριβώς το ίδιο πιστεύω για τη Ρώμη, πας την πρώτη φορά, βλέπεις όλα τα (εξαιρετικά) ιστορικά μνημεία, αλλα δεν σου προσφέρει αυτά τα vibes του Παρισιού και του Λονδίνου και τα ανεξάντλητα πράγματα που έχεις να κάνεις σε αυτά. All in all, αν βγάλουμε ιστορία και φαγητό (εδώ το Λονδίνο είναι στον πάτο), δε βλέπω που αλλού υπερτερεί η Ρώμη.

 

[katkats]

Έχουνε γίνει και τέτοια;;;

Είναι copy paste από τα πρώτα wars. Μάλλον;

 

[Señor_Nada]

Άλλη μια εύκολη απόφαση σε ψηφοφορία. Αγαπημένο Παρίσι vs πέρασε και δεν ακουμπησε Λονδίνο.

Βόλτες στην μονμαρτη, στα ηλυσια πεδία, στην quartier latin δεν ξέρω ποιο να πρωτοπω για αγαπημένο μου μέρος στο Παρίσι. Στο Λονδίνο το αγαπημένο μου μέρος είναι το big Ben με τη γέφυρα Westminster. Ε ακόμα και σε αυτό το μέρος η κακογουστια των αγγλων είναι φανερη αφού έχουν ξεχάσει μια ρόδα από λούνα παρκ. Ελπίζω κάποια στιγμή να το καταλάβουν και να την ξεστησουν.

Όταν πηγαίνω σ'ενα μέρος θέλω να δοκιμάζω τοπική κουζίνα. Δεν με ενδιαφέρει αν έχουν καλά ιταλικά και ταυλανδεζικα θα φάω τα τοπικά πιάτα ακόμα κι αν είναι χάλια. Δεν τρελαίνομαι με τη γαλλική κουζίνα αλλά ξέρω ότι θα βρω πιάτα της προκοπής. Ελπίζω κάποια στιγμή στην Αγγλία να ετοιμάσουν πιάτα για ηλικίες άνω των 15.

Τα party animals της Αγγλίας είναι το κοντινότερο είδος σε Νεάντερταλ που μπορεί κάποιος να δει. Στο Λονδίνο μπορείτε να το δείτε στο φυσικό του περιβάλλον. Κρατήστε όμως απόσταση ασφαλείας γιατί δεν έχουν συνηθίσει τον πολιτισμό.

Αγγλιδες vs γαλλιδες χαλαρό διπλό σαν σε προπόνηση. Τι γιατί; Μάτια δεν έχετε;

 

[interted]

Κακά τα ψέματα, και οι δύο αυτές πόλεις, αν και κατώτερες της Ρώμης, έχουν συνεχή ιστορία αιώνων, είναι σήμερα σημείο σύγκλισης και χωνευτήρι λαών και πολιτισμών όλης της υφηλίου, η κουλτούρα που παράγεται έχει επίδραση σε όλο τον κόσμο, ατέλειωτα πολιτιστικά και επιστημονικά δρώμενα, διαδηλώσεις κτλ.

Αλλά το Λονδίνο το κάνει καλύτερα. Πρώτον δεν σε αγχώνει από την πρώτη στιγμή όπως το Παρίσι: να μην πάω σε αυτή την γειτονιά γιατί θα με δείρουν ή να μην πάω στην άλλη γιατί είναι τελείως βαρετή; Επίσης βρίσκω την βόλτα δίπλα στον Τάμεση άπειρα πιο χαλαρωτική από αυτή δίπλα στον Σικουάνα. Δεύτερον θα φας καλά και όχι τις κουτσουλιές που σερβίρουν σε εξωφρενικές τιμές στα μπιστρό του Παρισιού. Τρίτον, βρίσκω την ιστορία του Λονδίνου πιο ουσιαστική και παλαιότερη σε σχέση με το Παρίσι: παλαιότερο σύνταγμα (Magna carta), παλαιότερα αναρχικά κινήματα (English civil war), παλαιότερα επιστημονικά ινστιτούτα (Royal society - εκεί βρίσκεσαι στο κέντρο του επιστημονικού κόσμου), παλαιότερα Μουσεία (Βρετανικό μουσείο - εκεί αισθάνεσαι την αλληλεπίδραση των σπουδαιότερων αρχαίων πολιτισμών του κόσμου). Η αρχιτεκτονική του Λονδίνου είναι πιο προσεγγίσιμη, ενώ τα παλάτια του Παρισιού είναι λίγο υπερβολικά. Οι γειτονιές του Λονδίνου είναι ποιο δυναμικές και όχι τόσο με αίσθηση γκέτο όπως του Παρισιού. Τέλος με φτιάχνει μόνο που σκέφτομαι όλα τα καράβια των εξερευνητών που ξεκινησαν από τις αποβάθρες του Λονδίνου, ενώ το Παρίσι δεν έχει κάτι το αντίστοιχο. Θα έλεγα ότι το Παρίσι είναι περισσότερο εσωστρεφές σε σχέση με το Λονδίνο όπως και οι κάτοικοί του.

 

[Ntt]

Λονδίνο γιατί το big ben είναι καλύτερο και πιο ιστορικό από ένα μάτσο σίδερα.
Γιατί έχει καλύτερα πάρκα, πολύ καλύτερα mall, από κουζίνες βρίσκεις τα πάντα. Το μοναδικό που μου αρέσει στο Παρίσι είναι η Παναγία των Παρισίων. Αφήνω εκτός την Disneyland.

Από γυναίκες και οι 2 άστα να πάνε.

 

[Παρίσακτος]

Μέχρι να επισκεφτώ το Λονδίνο, το Παρίσι ήταν η αγαπημένη μου πόλη.

Αφότου επισκέφτηκα το Λονδίνο, το Παρίσι παρέμεινε η αγαπημένη μου πόλη. Παρά τις προσδοκίες μου ότι μπορεί να συναντούσα ένα πιο γοτθικό Παρίσι, μια πόλη βγαλμένη από τα όνειρα ή τους εφιάλτες του Τιμ Μπάρτον, το Λονδίνο στάθηκε κατώτερο των προσδοκιών μου. Κι από τη στιγμή που οι ακτές του Λονδίνου δεν με ενθουσίασαν, προτίμησα τις παρισινές για το ψευδώνυμό μου στο φόρουμ.

Σηκουάνας vs Τάμεσης σημειώστε 1. Μονμάρτη, Λατινική Συνοικία, Μαραί, Σανσελιζέ, Παναγιά των Παρισίων, μουσεία-κοσμήματα (οκ, και το Λονδίνο δεν πάει εδώ πίσω, που τα έχει και δωρεάν τα περισσότερα, του το δίνω), φαγητό, μπιστρό, φινέτσα, ερωτισμός και ρομάντζο στην ατμόσφαιρα. Για νυχτερινή ζωή το Λονδίνο μια τεράστια απογοήτευση, ιδίως σε σύγκριση με κάτι Αθήνες και Βερολίνα, για το Παρίσι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, αν και στα μάτια μου τζαζ μπαρ>αγγλικές παμπ. Πιο ενδιαφέρουσα ιστορία, επίσης (κι η αναφορά στον αναρχισμό ως πόντο για το Λονδίνο κι όχι για το Παρίσι, που αναφέρεται παραπάνω από συντραβελίτη, μου φαίνεται τελείως άτοπη). Αρχιτεκτονικά δεν το συζητώ, το Παρίσι είναι απόλαυση να το περπατάς, για το Λονδίνο υπάρχει και το μετρό ή τα κόκκινα λεωφορειάκια. Να μιλήσουμε για πλατείες; Για εκκλησίες; Το Λονδίνο πέρα από ένα Tower Bridge, λίγα βικτωριανά οικήματα, ας πούμε κι ένα Νότινγκ Χιλλ, κι άντε κι ένα Μπινγκ Μπεν αν δεν κρύβεται από σκαλωσιές τι έχει να επιδείξει; Τους ουρανοξύστες-φαλλούς στο κέντρο της πόλης του, την κακόγουστη ρόδα πλάι στο ποτάμι, την Oxford Street που και να μην έχεις αγοραφοβία αποκτάς διασχίζοντάς την; Ό,τι άλλο μου έρχεται είναι αγορές και γενικά πράγματα που σχετίζονται με ψώνια, άλλους προφανώς μπορεί να τους αφορούν, εμένα όχι ιδιαίτερα.

Προσωπικά τους Γάλλους τους βρίσκω αρκετά συμπαθητικό και παρεξηγημένο λαό (όπως και τους Γερμανούς, στην πλειοψηφία τους). Κουλτουριάρηδες, με περισσότερο βάθος στις συζητήσεις τους. Οι Άγγλοι δεν μου φαίνονται εξίσου καλλιεργημένοι στην πλειοψηφία τους, αδυνατούν συχνά να κάνουν απλές προσθέσεις ή αφαιρέσεις χωρίς κομπιουτεράκι (οκ, αυτό είναι γενικότερο πρόβλημα πολλών Ευρωπαίων) και έχουν μια παράξενη εμμονή με το στέμμα, ακόμη και το κλάσιμο της βασίλισσας γίνεται πρώτη είδηση στα κανάλια τους. Έχω αρκετούς γνωστούς Αγγλία και Λονδίνο (σε αντίθεση με Παρίσι) και μου έκανε πραγματική εντύπωση ότι σοβαρά τους απασχολεί στον 21ο αιώνα, σε μια κατά τα άλλα σύγχρονη πόλη, ένας ξεπερασμένος θεσμός που δεν θα έπρεπε να έχει θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία. Οι Γάλλοι πιο κοσμικό κράτος, περισσότερο ανήσυχοι σε θέματα πολιτικά και εργασιακά. Οι Άγγλοι του σήμερα τι ανησυχία έχουν δείξει (δεν μιλάω για τα σωματεία επί Θάτσερ), πέρα από το να δηλώνουν μετανιωμένοι για το δημοψήφισμα που ψήφισαν για πλάκα;
Και ναι, ιεροσυλία και μόνο να συγκρίνουμε Αγγλίδες με Γαλλιδούλες.

Το Λονδίνο στα μάτια μου δεν χάνει απλώς από το Παρίσι, χάνει από τις περισσότερες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις/πρωτεύουσες που έχω επισκεφτεί, από το Βερολίνο (αν θες πολυπολιτισμικότητα, έλα εδώ), τη Ρώμη (αν θες ιστορία), τη Λισαβόνα (αν θες γραφικότητα), την Κωνσταντινούπολη (αν θες σύμπλεγμα Ανατολής και Δύσης), το Εδιμβούργο (αν θες γοτθική ατμόσφαιρα). Εκεί που το Παρίσι είναι στις πόλεις που είπα «Εδώ θέλω να μείνω», στο Λονδίνο είπα το ακριβώς αντίθετο. Ναι, για τους workaholics της ηπείρου πιθανόν είναι η καλύτερη λύση, οι υπόλοιποι που επιθυμούν την ευζωία μάλλον μπορούν και καλύτερα, κάτι που το Παρίσι (ναι, παρά τον καιρό του, που δεν είναι το δυνατό του σημείο, αν κι είναι από τις λίγες πόλεις που τους πάει η βροχή) προσφέρει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

 

[Yorgos]

Μέχρι να επισκεφτώ το Λονδίνο, το Παρίσι ήταν η αγαπημένη μου πόλη.

Αφότου επισκέφτηκα το Λονδίνο, το Παρίσι παρέμεινε η αγαπημένη μου πόλη. Παρά τις προσδοκίες μου ότι μπορεί να συναντούσα ένα πιο γοτθικό Παρίσι, μια πόλη βγαλμένη από τα όνειρα ή τους εφιάλτες του Τιμ Μπάρτον, το Λονδίνο στάθηκε κατώτερο των προσδοκιών μου. Κι από τη στιγμή που οι ακτές του Λονδίνου δεν με ενθουσίασαν, προτίμησα τις παρισινές για το ψευδώνυμό μου στο φόρουμ.

Σηκουάνας vs Τάμεσης σημειώστε 1. Μονμάρτη, Λατινική Συνοικία, Μαραί, Σανσελιζέ, Παναγιά των Παρισίων, μουσεία-κοσμήματα (οκ, και το Λονδίνο δεν πάει εδώ πίσω, που τα έχει και δωρεάν τα περισσότερα, του το δίνω), φαγητό, μπιστρό, φινέτσα, ερωτισμός και ρομάντζο στην ατμόσφαιρα. Για νυχτερινή ζωή το Λονδίνο μια τεράστια απογοήτευση, ιδίως σε σύγκριση με κάτι Αθήνες και Βερολίνα, για το Παρίσι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, αν και στα μάτια μου τζαζ μπαρ>αγγλικές παμπ. Πιο ενδιαφέρουσα ιστορία, επίσης (κι η αναφορά στον αναρχισμό ως πόντο για το Λονδίνο κι όχι για το Παρίσι, που αναφέρεται παραπάνω από συντραβελίτη, μου φαίνεται τελείως άτοπη). Αρχιτεκτονικά δεν το συζητώ, το Παρίσι είναι απόλαυση να το περπατάς, για το Λονδίνο υπάρχει και το μετρό ή τα κόκκινα λεωφορειάκια. Να μιλήσουμε για πλατείες; Για εκκλησίες; Το Λονδίνο πέρα από ένα Tower Bridge, λίγα βικτωριανά οικήματα, ας πούμε κι ένα Νότινγκ Χιλλ, κι άντε κι ένα Μπινγκ Μπεν αν δεν κρύβεται από σκαλωσιές τι έχει να επιδείξει; Τους ουρανοξύστες-φαλλούς στο κέντρο της πόλης του, την κακόγουστη ρόδα πλάι στο ποτάμι, την Oxford Street που και να μην έχεις αγοραφοβία αποκτάς διασχίζοντάς την; Ό,τι άλλο μου έρχεται είναι αγορές και γενικά πράγματα που σχετίζονται με ψώνια, άλλους προφανώς μπορεί να τους αφορούν, εμένα όχι ιδιαίτερα.

Προσωπικά τους Γάλλους τους βρίσκω αρκετά συμπαθητικό και παρεξηγημένο λαό (όπως και τους Γερμανούς, στην πλειοψηφία τους). Κουλτουριάρηδες, με περισσότερο βάθος στις συζητήσεις τους. Οι Άγγλοι δεν μου φαίνονται εξίσου καλλιεργημένοι στην πλειοψηφία τους, αδυνατούν συχνά να κάνουν απλές προσθέσεις ή αφαιρέσεις χωρίς κομπιουτεράκι (οκ, αυτό είναι γενικότερο πρόβλημα πολλών Ευρωπαίων) και έχουν μια παράξενη εμμονή με το στέμμα, ακόμη και το κλάσιμο της βασίλισσας γίνεται πρώτη είδηση στα κανάλια τους. Έχω αρκετούς γνωστούς Αγγλία και Λονδίνο (σε αντίθεση με Παρίσι) και μου έκανε πραγματική εντύπωση ότι σοβαρά τους απασχολεί στον 21ο αιώνα, σε μια κατά τα άλλα σύγχρονη πόλη, ένας ξεπερασμένος θεσμός που δεν θα έπρεπε να έχει θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία. Οι Γάλλοι πιο κοσμικό κράτος, περισσότερο ανήσυχοι σε θέματα πολιτικά και εργασιακά. Οι Άγγλοι του σήμερα τι ανησυχία έχουν δείξει (δεν μιλάω για τα σωματεία επί Θάτσερ), πέρα από το να δηλώνουν μετανιωμένοι για το δημοψήφισμα που ψήφισαν για πλάκα;
Και ναι, ιεροσυλία και μόνο να συγκρίνουμε Αγγλίδες με Γαλλιδούλες.

Το Λονδίνο στα μάτια μου δεν χάνει απλώς από το Παρίσι, χάνει από τις περισσότερες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις/πρωτεύουσες που έχω επισκεφτεί, από το Βερολίνο (αν θες πολυπολιτισμικότητα, έλα εδώ), τη Ρώμη (αν θες ιστορία), τη Λισαβόνα (αν θες γραφικότητα), την Κωνσταντινούπολη (αν θες σύμπλεγμα Ανατολής και Δύσης), το Εδιμβούργο (αν θες γοτθική ατμόσφαιρα). Εκεί που το Παρίσι είναι στις πόλεις που είπα «Εδώ θέλω να μείνω», στο Λονδίνο είπα το ακριβώς αντίθετο. Ναι, για τους workaholics της ηπείρου πιθανόν είναι η καλύτερη λύση, οι υπόλοιποι που επιθυμούν την ευζωία μάλλον μπορούν και καλύτερα, κάτι που το Παρίσι (ναι, παρά τον καιρό του, που δεν είναι το δυνατό του σημείο, αν κι είναι από τις λίγες πόλεις που τους πάει η βροχή) προσφέρει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Ditto. Πιο όμορφη πόλη για περπάτημα, πιο πολλά αξιοθέατα, αισθητή υπεροχή σε μουσεία, τουλάχιστον αυτά που με ενδιαφέρουν, πολύ πιο ενδιαφέρουσα κουλτούρα. Αλλά κυρίως, πολύ μα πολύ πιο όμορφη πόλη αισθητικά και γαστρονομικα ανώτερη. Κι εγώ το Λονδίνο το βάζω πιο κάτω από τις προαναφερθείσες πόλεις.