Travel War: Γερμανία vs Ηνωμένο Βασίλειο

[Παρίσακτος]

Με βάση τα σχετικά λίγα που έχω δει στις δυο χώρες, ας πούμε το προς-το-παρόν crash test:

Πρωτεύουσες: Εύκολη νίκη του Βερολίνου, όμορφη πόλη, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σε όλους τους τομείς, ωραία νυχτερινή ζωή και ενέργεια, είναι από τις πόλεις που θα μπορούσα να ζήσω. 1-0

Πόλεις: Νομίζω ότι αρχιτεκτονικά το ΗΒ είναι πιο φωτογενές· έχει κι η Γερμανία όμορφη αρχιτεκτονική, π.χ. αυτή που προσωπικά έχω στο μυαλό μου ως αλσατική, στα σύνορα με Γαλλία. Γενικά έχουν μπόλικο και καλό πράμα κι οι δυο, κι αρκετά μέτρια, βέβαια. Η πιο όμορφη πόλη της Γερμανίας πλην Βερολίνου που έχω επισκεφτεί είναι η Χαϊδελβέργη, στο ΗΒ το Εδιμβούργο. Κουκλίστικες κι οι δυο. Μόνο που η πρωτεύουσα της Σκωτίας είναι από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δει γενικότερα· το δίνω στο UK. 1-1

Φύση: Δεν επικεντρώθηκα στη φύση σε καμιά από τις δύο χώρες. Τόσο το Εδιμβούργο όσο και η Χαϊδελβέργη δένουν πολύ όμορφα με το φυσικό τους περιβάλλον. Η υπόλοιπη Σκωτία μοιάζει πανέμορφη, αλλά κι η Γερμανία έχει ωραία μέρη: ως επί το πλείστον, στα σύνορά της. Πιθανότητα να κέρδιζε το ΗΒ ως πιο ιδιαίτερο, τις ομορφιές της Γερμανίας υποθέτω μπορείς να τις δεις (και σε μεγαλύτερο βαθμό) στους γείτονές της, Γαλλία, Ελβετία κι Αυστρία. Σε κάθε περίπτωση ισοπαλία, γιατί δεν έχω δει το βαρύ πυροβολικό καμιάς τους.

Φαγητό: Δίνω προβάδισμα στην Γερμανία, ακόμη κι αν δεν θεωρώ καμιά από τις δύο γαστρονομικό παράδεισο, στη Γερμανία δεν θα πεινάσεις. Aπό τοπική κουζίνα στην Αγγλία δοκίμασα τις κλειστές πίτες, τις α λα Σουίνι Τοντ, και προσωπικά μου άρεσαν (ευελπιστώ χωρίς ανθρώπινο κρέας). Από την άλλη δεν ήμουν φαν του haggis και δεν τόλμησα καν να δοκιμάσω black pudding. 2-1

Ποτό: Στο κομμάτι της μπύρας τις βρίσκω σχετικά ισοδύναμες. Κάτι προσπαθεί η Γερμανία με το κρασί (κι ίσως θα άξιζε ψήφο μόνο και μόνο για το γκλουβάην, που το βρίσκεις σ’ όλη την Ευρώπη, βέβαια), μα αν μπει κι ο μηλίτης ή το ουίσκι (σκοτς) στην εξίσωση, πόντος για το νησί για την ποικιλία του. Πάλι η Σκωτία σώζει την κατάσταση. 2-2

Τέχνη: Για μουσική, αγγλικό ροκ και (μπριτ) ποπ, στα γούστα μου, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω ότι ορισμένοι από τους μεγαλύτερους συνθέτες κλασικής μουσικής ήταν Γερμανοί. Λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφος (εδώ έτσι κι έτσι, τον γερμανικό κινηματογράφο τον κατατάσσω στον ευρωπαϊκό, που όταν είναι καλός είναι πολύ καλός, ο αγγλικός αμερικανοφέρνει), τηλεόραση (εδώ δεν υπάρχει σύγκριση), δεν ξέρω αν φταίει η παντοκρατορία της αγγλικής γλώσσας, αλλά την ψήφο τη δίνω στο Ηνωμένο Βασίλειο. 2-3

Διασκέδαση: Νέκρα οι γερμανικές πόλεις (αν και υπάρχουν και πολύ χειρότερα γκουχ Ελβετία γκουχ), ελαφρώς ζωντανότερες ορισμένες αγγλικές βλ. Μπρίστολ. Αλλά με το Βερολίνο στο παιχνίδι, δεν γίνεται να μην πάρει τον πόντο η Γερμανία. 3-3

Roadtrip factor: Κι οι δυο χώρες έχουν πράγμα για οδοιπορικά, ποικιλία και διαφορετικού τύπου αξιοθέατα, καλό οδικό δίκτυο. Μόνο και μόνο για την αναποδιά στο τιμόνι των Βρετανών, ψήφος σε Γερμανία. 4-3

Ιστορία: Κι οι δυο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες στη σύγχρονη ιστορία, πολλά κινήματα γεννήθηκαν στην Αγγλία, αλλά η Γερμανία των δυο παγκοσμίων πολέμων και του τείχους είναι μοναδικό φαινόμενο. Στην παρούσα φάση ισοπαλία.

Μουσεία: Τόσο το Λονδίνο όσο και το Βερολίνο είναι από μουσειολογική άποψη από τις τοπ πόλεις. Τις θεωρώ αντίστοιχες, με τη διαφορά ότι το Βερολίνο έχει και θεματικά μουσεία της ιστορίας του, που προσωπικά τα βρίσκω από τα καλύτερα που έχω επισκεφτεί. Αλλά και άλλες πόλεις (π.χ. Εδιμβούργο ή Μάντσεστερ, Στουτγκάρδη) έχουν αξιόλογες και ποικίλες επιλογές. Ισοδύναμα θα έλεγα, αλλά καθαρά λόγω του Εβραϊκού Μουσείου και της Τοπογραφίας του τρόμου, που τα είχα βρει συγκλονιστικά, θα πάρει προβάδισμα η Γερμανία. 5-3

Αξιοθέατα: Κι οι δυο έχουν κάστρα, χωριά, μεσαιωνικές πόλεις, εντυπωσιακούς καθεδρικούς. Η Γερμανία, όμως, δεν έχει landmarks: δεν έχει ένα Μπινγκ Μπεν, ένα Στόουνχετζ, τα ρωμαϊκά λουτρά του Μπαθ, έχει λιγότερα κατάλληλα-για-φωτό-προφίλ αξιοθέατα· το τείχος του Βερολίνου, κομμάτια του οποίου βρίσκεις στα σουβενιράδικα δεν είναι αρκετό. Αν δεν ταξιδεύουμε για τα λάηκς του ίνσταγκραμ, γιατί καταξοδευόμαστε στην τελική; 5-4

Γλώσσα υπέρ των αγγλικών (αν κι οι Γερμανοί συχνά μιλάνε καλύτερα αγγλικά από τους Βρετανούς), κόστος υπέρ των Γερμανών. 6-5

Λίστα Επιθυμιών: Νούμερο ένα στις προτεραιότητές μου εκ των δύο είναι ένα οδοιπορικό στη Σκωτία, highlands και νησιά. Δεν λέω, κι η Ουαλία (βόρεια, κυρίως), το Lake District, πόλεις τύπου York, Chester, Oxford με ιντριγκάρουν, αλλά δεν ξέρω αν θα κανόνιζα άμεσα κάποια επίσκεψη, χωρίς άλλη αφορμή. Από την άλλη είναι περισσότερες οι περιοχές στην Γερμανία που θα σκεφτόμουν για επόμενο ταξίδι: η Βαυαρία (σχεδόν όσο η Σκωτία στο μέγεθος, με πολλές μεσαιωνικές πόλεις και χωριά, ωραία φύση), ο Βορράς (βλ. Αμβούργο), η Σαξονία (Δρέσδη, Λειψία, Σαξωνική Ελβετία) και ο Μέλανας Δρυμός που βλέπω να εκθειάζετε εδώ μέσα κι έχει μπει δυναμικά στους ταξιδιωτικούς μου ορίζοντες. Αν είχα τη δυνατότητα για ένα μόνο ταξίδι, θα κέρδιζε η Μεγάλη Βρετανία. Αν μπορούσα και παραπάνω, μάλλον περισσότερα χρήματά μου θα κατέληγαν στη χώρα της Μέρκελ (btw ούτε είχα ιδέα ότι μύριζε φορμόλη, ποτέ στις συναντήσεις μας δεν έφτασαν τόσο κοντά της τα χνώτα μου). Με τι κριτήριο να ψηφίσω; Ισοπαλία;

Δεν θα κρίνω ανθρώπους, συμπαθητικοί γενικά οι Γερμανοί, συμπαθέστατοι κι οι Σκωτσέζοι, άσε που είναι απόλαυση να τους ακούς κι ας καταλαβαίνεις τα μισά.

Προφανώς, μπορούν να υπάρξουν κι άλλα κριτήρια. Καλύτερες για Χριστούγεννα (Γερμανία ασυζητητί, πρωταθλήτρια στον κόσμο, ίσως, συνολικά, αν ψάχνεις καταναλωτικό γιορτινό κλίμα), καλύτερες για μπάνια (οκ, μια πλάκα έκανα κι εγώ), καλύτερος καιρός (χμμ. Γερμανία, με μικρή διαφορά; ), καλύτερα θεματικά πάρκα (δεν έχω προσωπική πείρα, αλλά το δίνω στην Αγγλία), καλύτερο τσάι (γιατί να είναι αυτό κριτήριο; Έστω, πάλι Αγγλία)…

Πιστεύω ότι είναι αντίστοιχου ενδιαφέροντος προορισμοί, έχουν πολλά πράγματα να κάνεις· χωρίς να είναι οι αγαπημένες μου χώρες στην ήπειρο, θα έμπαιναν στο 2ο tier, καθώς θεωρώ πως θέλουν πολλές μέρες για να εξαντληθούν.

Μικρό προβάδισμα στη Γερμανία, αλλά θα το σκεφτώ λίγο ακόμα. Περιμένω τοπ μέρη, σε φύση και οικισμούς, προτάσεις για roadtrip, καλύτερα τοπικά πιάτα, τι είναι αυτό που ανεβάζει την εμπειρία σε κάθε χώρα σε κάτι πραγματικά ανεπανάληπτο, λίγη διαφήμιση τέλος πάντων…

Ομολογώ περίμενα αντεστραμμένα τα αποτέλεσματα. Οι ΗΒίτες γιατί σιωπούν;

 

[Mario2020]

Επειδ


Επειδή ξέρεις από ροκ....οκ η βρετανική μουσική είναι άφταστη αλλά....και οι Rammstein λένε ρε παιδί μου! Εχω δει συναυλία τους και έχω μείνει άλαλη και ακούνητη από το σοκ και δέος

 

[katkats]

Υπάρχει διανομή εκτός Γερμανίας; Πραγματικά δεν γνωρίζω. Ο Fatih Akin γιατί δεν είναι Γερμανός;

Ευτυχώς έχει τουρκική καταγωγή ο άνθρωπος!

 

[Παρίσακτος]

Ευτυχώς έχει τουρκική καταγωγή ο άνθρωπος!

Άουτς. Οι αγγλόφιλοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα της καταγωγής; Έχουν τόσο αντιστραφεί τα δεδομένα;

 

[GTS]

Ευτυχώς έχει τουρκική καταγωγή ο άνθρωπος!

Σόρρυ, αλλά ο Φατίχ Ακίν είναι born and bred στη Γερμανία άρα 100% Γερμαναράς. Μην αναπαράγουμε τώρα επιχειρήματα άλλων περί φυλών και αίματος.

 

[paefstra]

Οι περισσότεροι εκπρόσωποι της κλασικής μουσικής από τον 18ο ως τον 20ο αιώνα ήταν γερμανόφωνοι αν όχι υπήκοοι ενός γερμανικού κράτους. Πιστεύω πως η παντοκρατορία των αγγλόφωνων Αμερικανών έβαλε στην άκρη οτιδήποτε άλλο μη αγγλόφωνο.

Μιλωντας για τεραστιους κλασικους, δεν εχει σχεση η Αμερικη εδω.

Παρολα αυτα αν καποιος θελει να αποκτησει μια εικονα του πως οι ιδιοι οι Γερμανοι πνευματικοι ανθρωποι απερριπταν και δεν αντεχαν τη γερμανικη αυστηροτητα και "βαρυτητα", την ελλεψη χιουμορ και την επαφη με την ανθρωπινη πλευρα του εαυτου, παραπεμπω
στη "Γεννηση της Τραγωδιας" του Νιτσε
στον "Θανατο στη Βενετια" του Τομας Μαν
στον "Λυκο της Στεπας" του Χερμαν Εσσε.

 

[Yorgos]

Το σύνολο δεν είναι οι μεθύστακες αλλά είναι ένα φαινόμενο που το βλέπεις περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Μεθανε άνθρωποι όλων των ηλικιών από τα γυμνασιοπαιδα του binge drinking μέχρι τους μπαμπάδες στην παμπ είναι αδύνατον να βγεις σε μια πόλη και να μην πέσεις πάνω σε μεθυστακες. Είναι αυτοσκοπός το μεθύσι, δεν είναι πχ το botellón στην Ισπανία που θα βγουν, θα κάνουν καμάκι, θα είναι όλοι παρέα στα σκαλιά μιας πλατείας, θα μιλήσουν, θα κάνουν χαβαλέ και ναι κάποιοι θα μεθυσουν. Στην Αγγλία θα βγουν για να μεθυσουν και ίσως συμβεί και κάτι από τα υπόλοιπα. Δε γίνεται να ταξιδέψεις στην Αγγλία και να μη σε επηρεάσει στο ταξίδι σου εκτός κι αν είσαι στο Λονδίνο όπου ευτυχώς σπανίζουν οι Άγγλοι (δε μιλάω για τα προάστια, πολλά εκ των οποίων είναι μια πραγματική ξεφτίλα της ανθρωπότητας).

Η δε αναισθησία τους απέναντι στο συνάνθρωπο είναι παροιμιώδης, εννοείται κι όταν είναι νηφάλιοι, είτε ως κράτος (Με τη θεωρία της κοινωνιας των 2/3) ειτε ως πολίτες είτε ως τουρίστες. Εγω δεν ξερω πλούσιο ευρωπαϊκό κράτος που να συμπεριφέρεται σε τοσο μεγαλο κομματι του πληθυσμου του σα να είναι σκουπίδι. Ή κράτος που να πηγαίνει επιτροπή φοιτητών στον υπευθυνο ασφαλειας του δημου και να γίνεται ο εξής διαλογος:
- Θέλουμε αστυνόμευση, στις περιοχές πέριξ του πανεπιστημίου μετράμε μαχαιρωμενους κάθε μέρα για να τους πάρουν τα λάπτοπ
- Για ποιες γειτονιές μιλαμε;
- Woodhouse, Little London κλπ
- Παιδιά, off the record, έχουμε συγκεκριμένους πόρους. Στις γειτονιές που λέτε μένουν αιτούντες πολιτικό άσυλο και ξένοι φοιτητές, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Εσείς αν ήσασταν δήμαρχοι θα στέλνατε την αστυνομία εκεί ή σε περιοχές ψηφοφόρων; Όχι, πείτε με το χέρι στην καρδιά!

Το διανοείσαι αυτό το διάλογο σε άλλη χώρα; Στη Σουηδία ξέρω γω, στη Γερμανία, στην Αυστρία, τη Νέα Ζηλανδία;

Η αναισθησία των Βρετανών είναι κάτι το θεσμικό, δεν είναι τυχαίο που συμπεριφέρονται έτσι, ξεκινάει από το κράτος, συνεχίζεται στο σπίτι, μεταφέρεται στο σχολείο, το βλέπεις ακόμη και στο πάρκο. Ανήκεις σε ένα συγκεκριμένο class και οι από κάτω είναι υπάνθρωποι, με το ρατσισμό να υπάρχει ακόμη και σε επίπεδα προφοράς ανάμεσα στους λευκούς Βρετανούς. Δεν είναι καν φυλετικός ρατσισμός, είναι κοινωνικός η δε άγνοια που έχουν οι μεν για τους δε είναι απίθανη.

Η ασχετίλα των Βρετανών με το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη επίσης είναι παροιμιώδης. Το αντικείμενο των σπουδών επέβαλλε διαχείριση θεμάτων διεθνούς ενδιαφέροντος, για τους Βρετανούς το θέμα παντελούς άγνοιας έστω βασικών εννοιών ήταν αξεπέραστο εμπόδιο, πέραν του γλωσσικού. Άνθρωποι που δεν ήξεραν ποιος πολέμησε στο Β Παγκόσμιο, τι είναι η κλειτοριδεκτομη, πού πέφτουν πρώην βρετανικές αποικίες, τι είναι τα κατεχόμενα στην Κύπρο ("holy shit! Και πάω κάθε χρόνο στην Κύπρο!"), τι είναι ο κομμουνισμός ή τι γλώσσα μιλάνε στην Αυστρία. Μεταπτυχιακοί φοιτητές λέμε τώρα, μάλιστα δύο από την Οξφόρδη, όχι chavs. Φυσικά διάβασμα στην (απιθανη και εξοπλισμένη με αδιανόητα μέσα) βιβλιοθήκη ανήκουστο για τους Βρετανούς, όταν οι καημένοι οι Κινέζοι και οι Άραβες ξημεροβραδιαζονταν για να καλύψουν τα γνωστικά τους κενά οι Άγγλοι τα έπιναν.

Σε συνέδρια σχεδόν πάντα οι χειρότεροι είναι οι Βρετανοί. Όχι γιατί είναι κακοί γλωσσικά (οι περισσότεροι είναι γόνοι αλλοδαπών, από εκεί οι γλώσσες, αλλιώς το επίπεδο γλωσσομάθειας στη χώρα είναι άθλιο) , αλλά γιατί δεν ξέρουν τι τους γίνεται με τα αντικείμενα που καλούνται να καλύψουν, οι εγκυκλοπαιδικές τους γνώσεις είναι μηδέν. Οι Αμερικανοί μπροστά τους είναι φωτεινοί παντογνώστες και φάροι της παγκόσμιας διανόησης.

Το βρετανικό χιούμορ δεν το έχω σε καμία εκτίμηση, όχι ότι το γερμανικό είναι καλύτερο, αλλά τουλάχιστον δεν το προβάλουν ως κάτι το αξιόλογο. Παρόλα αυτά η γερμανική τηλεόραση έχει πολύ καλούς κωμικούς, όπως εξαιρετικό είναι και το standup στη Γερμανία (αν και η Αυστρία έχει καλύτερο επίπεδο, όπως παραδέχονται κι οι ίδιοι οι Γερμανοί συνήθως). Η βρετανική τηλεόραση παρότι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ στην ειδησεογραφία, σε ό,τι έχει να κάνει με κωμικά προγράμματα είναι από μέτρια (monty pythons, εντελώς κρύοι) έως άθλια (Μπένι Χιλ... ο Σεφερλής μας πείραξε!).

Το γερμανικό κινηματόγραφο τον έχω σε μεγάλη υπόληψη, δύσκολο να βγάλουν κάτι μη προσεγμένο. Είναι άδικο για τη Γερμανία, μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία και που της οφείλονται πολλά σε επίπεδο επιστήμης, φιλοσοφίας, τεχνών όλο το βάρος να πέφτει στο τι έκανε ένας κύριος με ένα μουστάκι για λιγότερο από 15 χρόνια και να παραλείπεται όλη η υπόλοιπη κουλτούρα της. Βουαλά και μια πολύ ωραία ταινία για δυο γερμανικές διάνοιες, ειδικά ο Humbolt για ταξιδιωτικό φόρουμ κολλάει κιόλας:
https://www.imdb.com/title/tt1571401/
Πολύ πιο γνωστές και βραβευμένες, τα Run Lola Run, Das Experiment, Barbara, Vier Minuten, Auf der Anderen Seite, die Andere Heimat (για αγγλικές βερσιόν μάλλον πρέπει κανείς να τα ψάξει με τους διεθνείς τους τίτλους) αν και η Γερμανία ήταν υπερδύναμη προ του Β' Παγκοσμίου, οπότε κι έβγαλε θαύματα, δεδομένων των περιορισμών της εποχής.

Από κωμωδίες που ζητήσατε, από τις πρόσφατες πολύ έξυπνη για μένα ήταν το Alles auf Zucker, το Oh Boy! μόλις διάβασα ότι μετονομάστηκε σε A Coffee in Berlin (δεν το έβρισκα με τίποτε, δε θυμόμουν και τον τίτλο) ενώ πολύ πρόσφατο είναι το ανατρεπτικό Toni Erdmann. Αλλά γενικά μάλλον το φόρτε τους είναι τα δράματα και τα ιστορικά.

Θυμάμαι ότι είχε γίνει χαμός με το Halt Auf Freier Strecke στο φεστιβάλ της Αβάνας (και στις Κάννες είχε σκίσει), αλλά επειδή βρίσκω τη θεματολογία του βαριά (δεν το έχω με τις ασθένειες) δεν ενδιαφέρθηκα να το δω ποτέ, ενώ δεν πρόλαβα και το πρόσφατο 3 days in Quiberon, που επίσης αποθεώθηκε στη Λατινική Αμερική.

Συμφωνώ ότι ο κινηματογράφος δεν είναι κριτήριο για να πας σε μια χώρα (εκτός κι αν πας σε κανένα φεστιβάλ του Βερολίνου, που δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ), όπως δεν είναι το ποδόσφαιρο, ούτε καν το βιοτικό επίπεδο. Η ψυχοσύνθεση του κάθε λαού όμως έχει ενδιαφέρον και είναι κριτήριο, εκεί για μένα οι Βρετανοί είναι πολύ πολύ πολύ χαμηλά, πολύ κοντά στον πάτο της ανθρωπότητας και την αντίθετη άποψη έχω για τους Γερμανούς.

 

[katkats]

Σόρρυ, αλλά ο Φατίχ Ακίν είναι born and bred στη Γερμανία άρα 100% Γερμαναράς. Μην αναπαράγουμε τώρα επιχειρήματα άλλων περί φυλών και αίματος.

Το ξέρεις ότι δεν έχω τέτοια πρόθεση. Μην γίνεσαι και εσύ προβοκάτορας, μαζί με εμένα.

 

[GTS]

Το ξέρεις ότι δεν έχω τέτοια πρόθεση. Μην γίνεσαι και εσύ προβοκάτορας, μαζί με εμένα.

Εννοείται το ξέρω

 

[paefstra]

Που εχεις μπλεξει μωρε @Yorgos ? Εγω μετα απο επανειλημμενα πολυημερα ταξιδια στο Cambridge ποτε δεν ειδα τετοιες συμπεριφορες

 

[GTS]

Άλλωστε περί χιούμορ και σύγκριση Άγγλων-Γερμανών, αυτοί εδώ οι τύποι το έχουν πει καλύτερα από τον καθένα:

 

[Yorgos]

[/QUOTE]

Που εχεις μπλεξει μωρε @Yorgos ? Εγω μετα απο επανειλημμενα πολυημερα ταξιδια στο Cambridge ποτε δεν ειδα τετοιες συμπεριφορες

Στην πραγματική Αγγλία. Αν πήγες στο Κέμπριτζ και νομίζεις ότι αυτό είναι το ΗΒ ωχ καημένη τι σε περιμένει.