karaoglankwnst
New Member
- Μηνύματα
- 4
- Likes
- 4
- Επόμενο Ταξίδι
- Mαροκο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νεπαλ
Περιεχόμενα
Συνέχεια:
3η άφιξη λοιπόν στην Μαδρίτη στο σιδηροδρομικό σταθμό atocha ο οποίος πρέπει να πω ότι με έβαλε σε σκέψεις. Ένας πεντακάθαρος σταθμός, πολύ εύκολα προσβάσιμους από διάφορα μέσα ,που το ιστορικό του κομμάτι (κατασκευής 1851) είναι καλό-διατηρημένο με κάθε είδους μαγαζιά μέσα και ένα κήπο γεμάτο κυριολεκτικά με χελώνες να ξεπετάγεται στο κέντρο της 'plaza'. Βλέποντας αυτά λοιπόν άρχισα να κάνω συγκρίσεις με τους ελληνικούς σταθμούς...
Πρέπει να παραδεχτώ ότι μόλις πάτησα το πόδι μου στην Μαδρίτη το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ξεκουραστώ! 5 μέρες ατέλειωτο περπάτημα με είχαν πραγματικά εξουθενώσει. Έτσι την πρώτη μέρα την πέρασα τρώγοντας και κάνοντας βόλτες σε μπαρ της περιοχής που έμενα. Γνώμη για τα ξενοδοχεία της Μαδρίτη δεν μπορώ να φέρω αφού έμενα σε φιλικό σπίτι αλλά από ότι πήρε το μάτι μου υπάρχουν καλά και σχετικά φτηνά ξενοδοχεία ακόμα και στο κέντρο της πόλης.
Δεύτερη μέρα ή καλύτερα μέρα Prado! Από το πρωί μέχρι το απόγευμα είχα χαθεί μέσα σε αυτό μουσείο. Από τον 12ο αιώνα έως τον 19ο η ιστορία της τέχνης ξετυλίγεται μπροστά σου. Δικαίος θεωρείται ένα από τα καλύτερα μουσεία στον κόσμο με τον Γκογια να έχει φυσικά την τιμητική σου (και με τους μαύρους του πίνακες να με 'κρατάνε' στο συγκεκριμένο σημείο για πάνω από μια ώρα ). Τι κάνεις λοιπόν μετά από μια μέρα ορθοστασίας για να χαλαρώσεις στην Μαδρίτη; Πηγαίνεις στην plaza Sol. To κέντρο της Μαδρίτη, μια τεράστια πλατεία που σφύζει από ζωή, Ισπανοί άπλα να λιάζονται, τουρίστες να ξαποσταίνουν, πλανόδιοι μουσικοί και ταχυδακτυλουργοί να κάνουν την παράσταση τους και άλλοι άπλα να τρέχουν στους ρυθμούς της καθημερινότητας . Όλοι βρίσκονται εκεί, κάτω από το σήμα της πόλης (μια αρκούδα σε ένα δέντρο) συνθέτοντας το μικρόκοσμο μιας ιδανικής κατά την άποψη μου 'μεγαλούπολης
Στους λάτρεις της νεότερης και σύγχρονης τέχνης η Μαδρίτη έχει να προσφέρει τα μουσεία Museo Thyssen-Bornemisza και Reyna Sophia. Δεν νοείται να πας στην Μαδρίτη και να μην δεις την Γκερνικα...
Ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος έμεινα επίσης και από το ανάκτορο Real με μια υπέροχη συλλογή όπλων (πολύ καλύτερη από την αντίστοιχη του πολεμικού μουσείου το οποίο δεν θα συνιστούσα), καθώς και από την εκκλησία San Isidro el Real η οποία όμως είναι ανοιχτή λίγο περίεργες ώρες.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι τις τελευταίες μέρες ο ρυθμός είχε πέσει. Προτιμούσα να πίνω τον καφέ μου στην plaza mayor (η υπέροχη τετράγωνη πλατεία του 16ου αιώνα . Μην ξεχάσω να πω ότι από την νότια έξοδο της ξεκινάει η Κάλλιε δε Τολέδο όπου κάθε κυριακή στήνεται ένα τεράστιο παζάρι) και απλά να κάνω βόλτες στην πόλη και στα φοβερά ,χωρίς υπερβολή, πάρκα της με κορυφαίο βέβαια το retiro. Η διασκέδαση έχει την τιμητική της αφού τα Σαββατοκύριακα γίνεται ένας χαμός με τους Ισπανούς να πίνουν και να διασκεδάζουν μέχρι τελικής πτώσεως άλλα και τις καθημερινές με ποιο χαλαρούς ρυθμούς σε μπαρ και ταβέρνας. Αν δείτε μαγαζί ‘βρόμικο’ με χαρτοπετσέτες και αποφάγια στο πάτωμα μην τους κακολογήσετε έτσι δείχνουν ότι είναι καλό και πολυσύχναστο μαγαζί.
Φυσικά Μαδρίτη χωρίς φλαμέγκο δεν γίνεται και θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο Taberna Casa Patas. Ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα (σύμφωνα με τους φανατικούς του φλαμέγκο) στέκια για τον παραδοσιακό αυτό χορό. Δεν είναι ένα ακόμα κλασικό show για τουρίστες από τα πολλά που δείτε είναι άπλα το κορυφαίο της πόλης με τους περισσότερους θαμώνες να είναι ντόπιοι. Σίγουρα στα highlights του ταξιδιού και η μοναδική φορά που ανατρίχιασα με ένα χορό. Πρέπει να κάνετε οπωσδήποτε κράτηση 1-2 μέρες πριν, ειδικά αν θέλετε να πάτε στην πρώτη παράσταση (στις 21:00 η πρώτη 23:30 η δεύτερη αν θυμάμαι καλά). Μπορείτε να δειπνήσετε κιόλας πριν την παράσταση. Οι τιμές είναι τσιμπημένες αν και το αξίζουν με το παραπάνω!
Τελευταία μέρα λοιπόν στην Μαδρίτη, ήρθε η ώρα για την 3 αποχώρηση και τελευταία... Φυσικά 11 μέρες είχα αποκοπεί από τα νέα της Ελλάδος και του κόσμου ώσπου χτύπησε το κινητό και προσγειώθηκα απότομα. Ο ΓΑΠ είχε ανακοινώσει από το Καστελόριζο ότι η Ελλάδα προσέφυγε στο ΔΝΤ και η έκρηξη ενός ηφαιστείου στην Ισλανδία είχε καθηλώσει όλα τα αεροπλάνα σε όλη την Ευρώπη... ΩΧΧΧ.... Τώρα? Από την Czech με διαβεβαίωσαν ότι δεν ήξεραν πότε θα ξανα πετάξουν (θυμάμαι ότι μου είπε ότι μπορεί να πάρει και μήνες). Τα λεωφορεία ήταν όλα κλειστά για 2 βδομάδες, τα τρένα για 10 μέρες και τα πλοία για 7... Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αποκλεισμένος στην ζωή μου. Ακολούθησαν 3 μέρες όπου το πρόγραμμα ήταν ξύπνημα στις 6-7 το πρωί , μίνι ταξιδάκι μέχρι το αεροδρόμιο, καβγάς με τους υπεύθυνους της εταιρίας, συμφιλίωση με τους υπεύθυνους και διαβεβαίωση ότι θα βρίσκομαι στο πρωτο αεροπλάνο που θα σηκωθεί, μίνι ταξιδάκι πίσω στο κέντρο της Μαδρίτης και καφέδες –φαγητό -ποτά για ξεχάσουμε και τον ‘καημό’ μας. Τελικά κάποια στιγμή μας ανακοίνωσαν ότι ένα αεροπλάνο θα ξεκινούσε αλλά αν έβρισκε στάχτη στην πορεία θα γυρνούσε. Πήραμε το ρίσκο και ευτυχώς καταφέραμε να γυρίσουμε την ίδια μέρα. Ηθικό δίδαγμα: η τσιγκουνιά μου εξασφάλισε επιπλέον 4 μέρες διακοπές... :xmas_cool:
Επίλογο δεν θα βάλω γιατί η Μαδρίτη με περιμένει για μερικές ακόμα αφίξεις- αποχωρίσεις. Η Γραναδα σαν σειρήνα τραγουδάει ανδαλουσιανές μελωδίες καλώντας με πίσω να εξερευνήσω τον υπέροχο Ισπανικό νότο. Νιώθω ότι δεν θα μπορέσω να αντισταθώ για πολύ ακόμα δεμένος στο κατάρτι της καθημερινότητας....
3η άφιξη λοιπόν στην Μαδρίτη στο σιδηροδρομικό σταθμό atocha ο οποίος πρέπει να πω ότι με έβαλε σε σκέψεις. Ένας πεντακάθαρος σταθμός, πολύ εύκολα προσβάσιμους από διάφορα μέσα ,που το ιστορικό του κομμάτι (κατασκευής 1851) είναι καλό-διατηρημένο με κάθε είδους μαγαζιά μέσα και ένα κήπο γεμάτο κυριολεκτικά με χελώνες να ξεπετάγεται στο κέντρο της 'plaza'. Βλέποντας αυτά λοιπόν άρχισα να κάνω συγκρίσεις με τους ελληνικούς σταθμούς...
Πρέπει να παραδεχτώ ότι μόλις πάτησα το πόδι μου στην Μαδρίτη το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ξεκουραστώ! 5 μέρες ατέλειωτο περπάτημα με είχαν πραγματικά εξουθενώσει. Έτσι την πρώτη μέρα την πέρασα τρώγοντας και κάνοντας βόλτες σε μπαρ της περιοχής που έμενα. Γνώμη για τα ξενοδοχεία της Μαδρίτη δεν μπορώ να φέρω αφού έμενα σε φιλικό σπίτι αλλά από ότι πήρε το μάτι μου υπάρχουν καλά και σχετικά φτηνά ξενοδοχεία ακόμα και στο κέντρο της πόλης.
Δεύτερη μέρα ή καλύτερα μέρα Prado! Από το πρωί μέχρι το απόγευμα είχα χαθεί μέσα σε αυτό μουσείο. Από τον 12ο αιώνα έως τον 19ο η ιστορία της τέχνης ξετυλίγεται μπροστά σου. Δικαίος θεωρείται ένα από τα καλύτερα μουσεία στον κόσμο με τον Γκογια να έχει φυσικά την τιμητική σου (και με τους μαύρους του πίνακες να με 'κρατάνε' στο συγκεκριμένο σημείο για πάνω από μια ώρα ). Τι κάνεις λοιπόν μετά από μια μέρα ορθοστασίας για να χαλαρώσεις στην Μαδρίτη; Πηγαίνεις στην plaza Sol. To κέντρο της Μαδρίτη, μια τεράστια πλατεία που σφύζει από ζωή, Ισπανοί άπλα να λιάζονται, τουρίστες να ξαποσταίνουν, πλανόδιοι μουσικοί και ταχυδακτυλουργοί να κάνουν την παράσταση τους και άλλοι άπλα να τρέχουν στους ρυθμούς της καθημερινότητας . Όλοι βρίσκονται εκεί, κάτω από το σήμα της πόλης (μια αρκούδα σε ένα δέντρο) συνθέτοντας το μικρόκοσμο μιας ιδανικής κατά την άποψη μου 'μεγαλούπολης
Στους λάτρεις της νεότερης και σύγχρονης τέχνης η Μαδρίτη έχει να προσφέρει τα μουσεία Museo Thyssen-Bornemisza και Reyna Sophia. Δεν νοείται να πας στην Μαδρίτη και να μην δεις την Γκερνικα...
Ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος έμεινα επίσης και από το ανάκτορο Real με μια υπέροχη συλλογή όπλων (πολύ καλύτερη από την αντίστοιχη του πολεμικού μουσείου το οποίο δεν θα συνιστούσα), καθώς και από την εκκλησία San Isidro el Real η οποία όμως είναι ανοιχτή λίγο περίεργες ώρες.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι τις τελευταίες μέρες ο ρυθμός είχε πέσει. Προτιμούσα να πίνω τον καφέ μου στην plaza mayor (η υπέροχη τετράγωνη πλατεία του 16ου αιώνα . Μην ξεχάσω να πω ότι από την νότια έξοδο της ξεκινάει η Κάλλιε δε Τολέδο όπου κάθε κυριακή στήνεται ένα τεράστιο παζάρι) και απλά να κάνω βόλτες στην πόλη και στα φοβερά ,χωρίς υπερβολή, πάρκα της με κορυφαίο βέβαια το retiro. Η διασκέδαση έχει την τιμητική της αφού τα Σαββατοκύριακα γίνεται ένας χαμός με τους Ισπανούς να πίνουν και να διασκεδάζουν μέχρι τελικής πτώσεως άλλα και τις καθημερινές με ποιο χαλαρούς ρυθμούς σε μπαρ και ταβέρνας. Αν δείτε μαγαζί ‘βρόμικο’ με χαρτοπετσέτες και αποφάγια στο πάτωμα μην τους κακολογήσετε έτσι δείχνουν ότι είναι καλό και πολυσύχναστο μαγαζί.
Φυσικά Μαδρίτη χωρίς φλαμέγκο δεν γίνεται και θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο Taberna Casa Patas. Ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα (σύμφωνα με τους φανατικούς του φλαμέγκο) στέκια για τον παραδοσιακό αυτό χορό. Δεν είναι ένα ακόμα κλασικό show για τουρίστες από τα πολλά που δείτε είναι άπλα το κορυφαίο της πόλης με τους περισσότερους θαμώνες να είναι ντόπιοι. Σίγουρα στα highlights του ταξιδιού και η μοναδική φορά που ανατρίχιασα με ένα χορό. Πρέπει να κάνετε οπωσδήποτε κράτηση 1-2 μέρες πριν, ειδικά αν θέλετε να πάτε στην πρώτη παράσταση (στις 21:00 η πρώτη 23:30 η δεύτερη αν θυμάμαι καλά). Μπορείτε να δειπνήσετε κιόλας πριν την παράσταση. Οι τιμές είναι τσιμπημένες αν και το αξίζουν με το παραπάνω!
Τελευταία μέρα λοιπόν στην Μαδρίτη, ήρθε η ώρα για την 3 αποχώρηση και τελευταία... Φυσικά 11 μέρες είχα αποκοπεί από τα νέα της Ελλάδος και του κόσμου ώσπου χτύπησε το κινητό και προσγειώθηκα απότομα. Ο ΓΑΠ είχε ανακοινώσει από το Καστελόριζο ότι η Ελλάδα προσέφυγε στο ΔΝΤ και η έκρηξη ενός ηφαιστείου στην Ισλανδία είχε καθηλώσει όλα τα αεροπλάνα σε όλη την Ευρώπη... ΩΧΧΧ.... Τώρα? Από την Czech με διαβεβαίωσαν ότι δεν ήξεραν πότε θα ξανα πετάξουν (θυμάμαι ότι μου είπε ότι μπορεί να πάρει και μήνες). Τα λεωφορεία ήταν όλα κλειστά για 2 βδομάδες, τα τρένα για 10 μέρες και τα πλοία για 7... Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αποκλεισμένος στην ζωή μου. Ακολούθησαν 3 μέρες όπου το πρόγραμμα ήταν ξύπνημα στις 6-7 το πρωί , μίνι ταξιδάκι μέχρι το αεροδρόμιο, καβγάς με τους υπεύθυνους της εταιρίας, συμφιλίωση με τους υπεύθυνους και διαβεβαίωση ότι θα βρίσκομαι στο πρωτο αεροπλάνο που θα σηκωθεί, μίνι ταξιδάκι πίσω στο κέντρο της Μαδρίτης και καφέδες –φαγητό -ποτά για ξεχάσουμε και τον ‘καημό’ μας. Τελικά κάποια στιγμή μας ανακοίνωσαν ότι ένα αεροπλάνο θα ξεκινούσε αλλά αν έβρισκε στάχτη στην πορεία θα γυρνούσε. Πήραμε το ρίσκο και ευτυχώς καταφέραμε να γυρίσουμε την ίδια μέρα. Ηθικό δίδαγμα: η τσιγκουνιά μου εξασφάλισε επιπλέον 4 μέρες διακοπές... :xmas_cool:
Επίλογο δεν θα βάλω γιατί η Μαδρίτη με περιμένει για μερικές ακόμα αφίξεις- αποχωρίσεις. Η Γραναδα σαν σειρήνα τραγουδάει ανδαλουσιανές μελωδίες καλώντας με πίσω να εξερευνήσω τον υπέροχο Ισπανικό νότο. Νιώθω ότι δεν θα μπορέσω να αντισταθώ για πολύ ακόμα δεμένος στο κατάρτι της καθημερινότητας....
