Βιετνάμ To Ανόι είναι η καρδιά των παιδικών μας χρόνων

[MARIA STEFANOU]

Τι εικόνες , τι σκέψεις , τι συναισθήματα!

Μ Α Γ Ε Ψ Ε Σ !

Σε ευχαριστούμε για την βόλτα.

Σε ευχαριστώ παρα πολύ!!!

Λατρεμένο Ανόι!! Τέλεια η ιστορία σου!!

Όντως λατρεμένο! Σε ευχαριστώ πολύ

 

[fenia42]

Καλά νομίζεις με ένα κεφάλαιο θα τη βγάλεις ; Περιμένουμε τη συνέχεια !
Μπράβο Μαρία με τη χαρισματική πένα σου και την ευαίσθητη οπτική σου. Δεν αισθάνθηκα ότι ωραιοποιείς καταστάσεις. Οι Βιετναμέζοι στο μυαλό μου έχουν μείνει ως ένας περήφανος λαός, που μάχεται καθημερινά με περίσσεια αξιοπρέπεια. Για να είμαι ειλικρινής, περιστατικά πορνειας δεν είδα, σε αντίθεση με την Ταϊλανδη.
Το βιωτικό επίπεδο βέβαια είναι χαμηλό και δε σου αφήνει περιθώρια εξέλιξης, ωστόσο οι θετικες αναμνήσεις και εικονες που αποκτά κανείς στο Βιετνάμ σίγουρα υπερτερούν.
Περιμένω τη συνέχεια!

 

[MARIA STEFANOU]

Καλά νομίζεις με ένα κεφάλαιο θα τη βγάλεις ; Περιμένουμε τη συνέχεια !
Μπράβο Μαρία με τη χαρισματική πένα σου και την ευαίσθητη οπτική σου. Δεν αισθάνθηκα ότι ωραιοποιείς καταστάσεις. Οι Βιετναμέζοι στο μυαλό μου έχουν μείνει ως ένας περήφανος λαός, που μάχεται καθημερινά με περίσσεια αξιοπρέπεια. Για να είμαι ειλικρινής, περιστατικά πορνειας δεν είδα, σε αντίθεση με την Ταϊλανδη.
Το βιωτικό επίπεδο βέβαια είναι χαμηλό και δε σου αφήνει περιθώρια εξέλιξης, ωστόσο οι θετικες αναμνήσεις και εικονες που αποκτά κανείς στο Βιετνάμ σίγουρα υπερτερούν.
Περιμένω τη συνέχεια!

Φενια μου γλυκιά 🫶 Γενικά συμπίπτουν οι απόψεις και οι εντυπώσεις μας. Ούτε εγώ έτυχε να δω περιστατικά πορνειας απλώς ξέρω πως είναι σύνηθες γενικά στις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Απλώς δε θεωρώ ότι όλα αυτά είναι τα μόνα που έχουμε να πούμε για ένα μέρος ή ότι είναι οι μόνες εντυπώσεις που πρέπει να μας μείνουν στο τέλος της μέρας. Θα επανέλθω με επόμενα κεφαλαια αν και πρέπει πρώτα να μάθω πως φτιάχνουμε τα κεφαλαια

 

[GTS]

Υπέροχο κείμενο και υπέροχη ματιά.

 

[katkats]

Θα επανέλθω με επόμενα κεφαλαια αν και πρέπει πρώτα να μάθω πως φτιάχνουμε τα κεφαλαια

Απλά γράφεις σε νέα μηνύματα στο ίδιο θέμα τη συνέχεια της ιστορίας σου. Όταν ολοκληρωθεί οι mods φτιάχνουμε τα κεφάλαια. Καλώς ήρθες.

 

[MARIA STEFANOU]

Απλά γράφεις σε νέα μηνύματα στο ίδιο θέμα τη συνέχεια της ιστορίας σου. Όταν ολοκληρωθεί οι mods φτιάχνουμε τα κεφάλαια. Καλώς ήρθες.

Ναι μου το εξήγησε και η Φενια, ευχαριστώ παρα πολύ!

 

[chris7]

Καταπληκτική γραφή.
Περιμένουμε συνέχεια.
Να είσαι πάντα καλά και να ταξιδεύεις.

 

[LULLU]

μπραβο σου.. ωραια γραφη...

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[MARIA STEFANOU]

Εισαγωγικό σημείωμα της αρθρογράφου που αποφάσισε να συνεχίσει την ιστορία της μισό αιώνα αργότερα: Το ταξίδι μου αυτό (Βιετνάμ-Μαλαισία) ήταν το πρώτο εκτός Ευρώπης, μια και μέχρι τότε δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύω μακριά. Την απόφαση να το κάνω μόνη την πήρα όλως παραδόξως σε μια απο τις πιο στενάχωρες στιγμές της ζωής μου, όταν αρρώστησε η μαμά μου. Όλα ξαφνικά ένιωσαν τόσο ρευστά, τόσο εύθραυστα, που το μόνο που έβγαζε νόημα ήταν να κάνω αυτό που αγαπάω πιο πολύ στον κόσμο. Το όνειρό μου. Και το γεγονός ότι θα το έκανα μόνη δε μου φαινόταν καθόλου αρνητικό, αντίθετα, είχα τεράστια ανάγκη να περάσω χρόνο με τον εαυτό μου και να ηρεμήσει το μέσα μου.

.....Και φεύγω, που λέτε, από το Ανόι κι είμαι για πρώτη φορά σόλο ταξιδιώτισσα. Αποχαιρετώ την ξαδέρφη μου στο αεροδρόμιο, που της έχει λείψει τρελά το παιδί της κι εγώ περιμένω την πτήση για Da Nang, από όπου θα με περίμενε οδηγός για να με πάει στο Hoi Αn (ιδιωτική μεταφορά από τη μια πόλη στην άλλη βράδυ με 10 ευρώ, τιμημένο Βιετνάμ!) Είχα κλείσει να μείνω σε ένα πανέμορφο HOMESTAY, λίγα λεπτά έξω από το κέντρο, το οποίο το διατηρούσε μια πολύ γλυκιά οικογένεια ντόπιων. Με το που έφτασα με περίμενε το ζευγάρι στην πόρτα, ενώ τα παιδιά ήταν ξαπλωμένα στο πάτωμα και ζωγράφιζαν. Ο πατέρας μου έδωσε να φάω banh mi, το παραδοσιακό τους σάντουιτς και γενικώς με έκαναν να νιώσω μέλος της οικογένειας.

Το πρωί σηκώθηκα από το υπέρδιπλο κρεβάτι μου για να εξερευνήσω την πόλη με ένα από τα δωρεάν ποδήλατα που παρέχουν σχεδόν όλα τα καταλύματα στο Hoi An. Ποδήλατο στο Βιετνάμ; Ναι, δεν ήταν και η πιο ξέγνοιαστη βόλτα που έχω κάνει, αλλά είμαι εδώ και γράφω, αρτιμελής. Παρά το οδικό χάος, συνειδητοποιείς ότι οι Βιετναμέζοι ξέρουν πως να ΜΗΝ σε πατάνε στο δρόμο, οπότε στο τέλος της μέρας όλα είναι καλά.

Αμέσως χάθηκα μέσα στην αρχαία πόλη του Hoi An μαγεμένη από τις παγόδες και τα χαμηλά κτίρια στις αποχρώσεις του κίτρινου με τα χρωματιστά παραθυρόφυλλα και τις κεραμοσκεπές. Χάζευα τον ποταμό Thu Bon, με τις βαρκούλες να περιμένουν ανθρώπους σαν εμένα για να τους πάνε ημερήσιες τουριστικές εκδρομές στα περίχωρα της πόλης. Μπαινόβγαινα από τα μαγαζιά, όπου έβλεπα τα μεταξωτά μαντήλια να δεσπόζουν παντού- ένα από τα χαρακτηριστικά εμπορεύματα της χώρας- και σκέφτηκα να πάρω ένα στη μαμά μου, που τότε είχε χάσει τα μαλλάκια της. Έμπαινα σε στενά δρομάκια και περνούσα έξω από τα ίδια ισόγεια που βρίσκαμε και στο Ανόι, όπου άνθρωποι έβλεπαν τηλεόραση ή κοιμούνταν στον καναπέ, με το μηχανάκι τους παρκαρισμένο στο ίδιο δωμάτιο και τις πόρτες και τα παράθυρα τους ανοιχτά.

Τις μέρες εκείνες κάθισα για πρώτη φορά μόνη μου για πρωινό, καφέ, φαγητό και έμαθα να απολαμβάνω την παρέα μου. Ήπια τον ωραιότερο coconut coffee και έφαγα εξαιρετικά τοπικά πιάτα, το ένα καλύτερο απο το άλλο. Μακάρι να είχα χρόνο να καθίσω σε όλα τα καφέ και τις τσαγερί της πόλης, με τις μικρές κρυμμένες αυλές γεμάτες πράσινο να σε καλούν να ξαποστάσεις από την αβάσταχτη ζέστη και υγρασία του Ιουνίου. Να απολάμβανα κι άλλο την αίσθηση ότι είχα την δυνατότητα να παρατηρήσω τα πάντα γύρω μου, χωρίς να με αποσπά και να με επηρεάζει κανείς και τίποτα. Να γίνομαι ένα με τον περιβάλλοντα χώρο!

Όμως η μαγεία εκείνου του μέρους, κορυφώνεται το βράδυ, όταν τα φαναράκια φωτίζουν ολόκληρη την πόλη, κι αρχίζουν να πλέουν στο ποτάμι, πλάι απο τις βαρκούλες, κουβαλώντας το βάρος χιλιάδων ευχών, μαζί και της δικής μου.

Το να μπω μόνη μου σε μια από αυτές τις βαρκούλες ήταν πρόκληση. Παντού γύρω μου οι βάρκες ήταν γεμάτες ζευγάρια, παρέες ή οικογένειες που μοιράζονταν εκείνη την απερίγραπτη στιγμή. Ήταν απο τα πιο ρομαντικά μέρη που είχα δει.

Όταν όμως μπήκα κι η βάρκα άρχισε να πλέει κι η Βιετναμέζα με τα κουπιά μου είπε να ρίξω το φαναράκι με την ευχή μου και προτάθηκε να με τραβήξει βίντεο, ένιωσα μια πληρότητα που δεν είχε ανάγκη τίποτα, ούτε καν τη συντροφιά των πιο αγαπημένων μου προσώπων.

Είχα εμένα. Εμένα που είχα καταφέρει να κάνω επιτέλους ένα όνειρό μου πραγματικότητα. Τα είχα καταφέρει μόνη μου και τώρα έπλεα σε ένα μαγικό ποτάμι ευχόμενη τα πιο όμορφα πράγματα... Ευχόμενη να είναι η ζωή μου γεμάτη τέτοιες στιγμές, ξορκίζοντας όλες τις άλλες που είχαν έρθει κι είχαν περάσει.

Γιατί τις ξόρκισα και τις μετέτρεψα στο πιο όμορφό μου ταξίδι.

 

[MARIA STEFANOU]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

Καλησπέρα. Έβαλα επιτέλους τη συνέχεια. Αν έκανα κάτι λάθος μου λέτε. Σας ευχαριστώ πολύ