Sri Lanka και βλέπουμε.

[evaT]

Είναι OnlyFans.

έκλαψα

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 3
Με ένα τουκ τουκ, -που έχει δέκα σε κάθε γωνιά,-πήγα στο ολλανδικής κατασκευής φρούριο Galle Fort.
Η κούρσα με το τουκ τουκ ήταν το φουλ της αδρεναλίνης.
Αν βάλεις και το αγγλικό σύστημα οδήγησης στην εξίσωση, έχεις την εντύπωση ότι όλοι έρχονται πάνω σου.

Η επιλογή μου να μην διαβάσω τίποτα σχετικό με το Galle Fort, εκτός από ότι είναι μνημείο Unesco ήταν σοφή , αφού αποδείχθηκε πιο ενδιαφέρον από ότι περίμενα.
Δεν είναι ένα ξερό φρούριο αλλά μια περιτοιχισμένη αποικιακή πόλη πολύ ζωντανή. Κατοικείται κανονικά, έχει σχολεία,μαγαζιά ,εστιατόρια , γκαλερί, ξενοδοχεία και τα δικαστήρια της πόλης.
Εκεί γινόταν χαμός από κόσμο. Μάλλον μαζεύονται όλα τα σόγια προς υπεράσπιση του κατηγορούμενου.
Η ιστορία και εδώ είναι παρόμοια με τα περισσότερα λιμάνια της Άπω Ανατολής.
Εκατό χρόνια Πορτογάλοι Μαγγελάνοι και τα ρέστα και μετά αναλαμβάνουν εταιρείες τα κουμάντα.

150 χρόνια η Ολλανδική εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και 150 χρόνια η αντίστοιχη βρετανική.
Όλες έχουν αφήσει τις πινελιές τους συν αυτές των Αράβων εμπόρων .
Είδα και την ζωγραφιά ενός Ολλανδού κυβερνήτη. Με λευκή περούκα σαν τον Μπαχ , ο καραγκιόζης στη Σρι Λανκα .
Εκκλησίες όλων των χριστιανικών δογμάτων,τζαμί και σχεδόν καθόλου Βούδες.
Η ώρα ήταν λίγο ακατάλληλη λόγω ζέστης αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να αρχίσω να μετράω μπάνια,οπότε άφησα το απόγευμα ελεύθερο.
Εξαιρετικό το Galle Fort.

Οι Σριλανκεζοι στις ελάχιστες επαφές που είχα μέχρι τώρα μου φάνηκαν ευγενικοί, χαμογελαστοί και καθόλου φορτικοί στην πώληση αγαθών και υπηρεσιών.
Μόνο ένα φιδέμπορας επέμενε να μου τυλίξει έναν πύθωνα στο λαιμό και να με βγάλει φωτογραφία.

Άσε μας βρε βουδιστή μου!
Εντύπωση μου έκανε, το -σε συντριπτική πλειοψηφία-δυτικό ντύσιμο ανδρών και γυναικών.. Περίμενα πιο παραδοσιακά ντυσίματα. Μόνο κάτι ηλικιωμένοι άντρες φοράνε sarongs .
Μου καρφώθηκε να πάρω κι εγώ ένα. Το sarong είναι ένα παρδαλό τσουβάλι δίχως πάτο, ένας κύλινδρος.
Έτσι κατά την προσφιλή μου συνήθεια χώθηκα μέσα στην πόλη, στις αγορές και στα παζάρια .
Ο μαγαζάτορας μου εξήγησε ότι εκτός από ρούχο χρησιμοποιείται και για πιτζάμα και για σεντόνι-κουβέρτα.
Εγώ θα πρόσθετα στις χρήσεις και το πετσέτα παραλίας καθώς και της φορητής καμπίνας αλλαγής βρεγμένου μαγιό χωρίς να αγχώνεσαι αν φαίνεται ο κώνος σου ή το πουρί σου. Δεν φαίνεται.
Μου έβγαλε κάτι σχέδια με ελεφαντάκια και κάτι άλλα τρελά. Τελικά πήρα ένα συντηρητικό μπλε μωβ με πορτοκαλί μπορντούρα.
Δεν θα το φορέσω μάλλον ακόμα, γιατί αυτό το outfit θέλει πέδιλο (χωρίς κάλτσα) κι εγώ μόνο τρέκινγκ παπούτσι έχω μαζί μου.
Το απόγευμα ,πήρα ποδήλατο από το χοστελ και πήγα στην κεντρική παραλία.
Η πρόσβαση δεν είναι εύκολη αφού για να φτάσεις στη θάλασσα πρέπει να περάσεις υποχρεωτικά είτε από ξενοδοχείο είτε από εστιατόριο είτε από μπητσόμπαρο.
Τελικά βρήκα κάτι στην άκρη της παραλίας γιατί έπρεπε να έχω και το ποδήλατο κοντά μου.
Η θάλασσα δεν έλεγε και πολλά αλλά είχε ευχάριστη θερμοκρασία, Η αμμουδιά όμως υπέροχη, ακριβώς αυτή που μου αρέσει.
Υπέροχες επίσης και οι παρεπιδημούσες στις ξαπλώστρες Μοσχοβίτισσες.
Το κακό εδώ είναι ότι νυχτώνει γρήγορα κι απότομα Έκανα μια βόλτα ακόμα και μπορώ να πω ότι η Unawatuna μου άρεσε.

Μου έβγαλε θετική ενέργεια. Μέσα στο πράσινο , πολύ ωραία μαγαζάκια για ποτό και φαγητό. και κόσμος τόσο όσο να μην είναι ούτε ψόφια , ούτε κοσμοπλημμύρα. Good vibes.
Ξεκίνησα να γυρίσω στο χόστελ για μπάνιο και να επιστρέψω για φαγητό, αλλά διαπίστωσα ότι το ποδήλατο δεν είχε ούτε φώτα, ούτε κάτι φωσφοριζέ επάνω του.
Vívere pericolosamente η επιστροφή ή clasomente θα έλεγα καλύτερα, μέσα στον υποφωτισμένο δρόμο και τους τρελούς οδηγούς.
Τελικά στο χόστελ είχε βραδιά τοπικής κουζίνας οπότε προτίμησα να κάτσω στα αβγά μου και να φάω με του συγκατοίκους τοπικό βετζετεριαν μενου. Στην όψη χάλια αλλά στην γεύση μια χαρά.
Η βραδιά έκλεισε πίνοντας μπίρες με έναν νεοαφιχθέντα Γερμανό.

Καθόλου άσχημα.

 

[mariath]

Απολαυστικότατος! Το OnlyFans έγραψε.

 

[dim kyr]

Μια χαρά σε κόβω. Με τους κοκοφοίνικες, τις καρύδες σου, τις παραλίες σου. Κάτσε εκεί, γιατί εδω το μόνο που θα βρεις είναι χαλασμένα μετρό, ψοφόκρυο και άνιση σκληρή πάλη με τα κιλά των εορτών. Μονο απο φαγητό δεν τα πας καλά. Η φωτο με το πιάτο ήταν σαν αποτέλεσμα μετωπικής φορτηγού με ποδηλάτη (μη αναγνωρίσιμο πτώμα, μονό απο τατου και δόντια), αλλά και πάλι...

 

[arabickostas]

Εγώ θα πρόσθετα στις χρήσεις και το πετσέτα παραλίας καθώς και της φορητής καμπίνας αλλαγής βρεγμένου μαγιό χωρίς να αγχώνεσαι αν φαίνεται ο κώνος σου ή το πουρί σου. Δεν φαίνεται.

Υπέροχες επίσης και οι παρεπιδημούσες στις ξαπλώστρες Μοσχοβίτισσες.

Θεούλης. Φωτός έχουμε από Μόσχα που θέλω να δω κάτι?

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 4.

Long day , long story.

Ήρθε η ώρα να φεύγω από δω.

Δεν ήρθα άλλωστε για να κάνω μπάνια. Αλλιώς πήγαινα και στις Μαλδίβες, που είναι μιάμιση ώρα πτήση από δω και έχουν και νερά κρύσταλλα.

Ο επόμενος προορισμός είναι η Έλλα. Ένα τουριστικό πολύ δημοφιλές χωριουδάκι πάνω στα βουνά . Η μετάβαση εκεί όμως αποδείχθηκε στριμόκωλη.

Μόνο ένα ντιρεκτ λεωφορείο από το Galle, στις έξη το πρωί και χωρίς δυνατότητα κράτησης.

Η εναλλακτική;
Παίρνεις το ΚΤΕΛ της Mirissa ,κατεβαίνεις , περιμένεις στη στάση να περάσει το ΚΤΕΛ της Matara, ξανακατεβαίνεις και περιμένεις το τρίτο που κάνει και την μακρύτερη διαδρομή. Με το τρίτο το μακρύτερο σε ένα οκταωράκι έχεις φτάσει.

Είπαμε, ζήσε το σαν ντόπιος , γεύσου αυθεντική εμπειρία αλλά κάπου ώπα. Απελπισία. Με τα θεία δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση, αλλά ο από μηχανής θεός υπάρχει σίγουρα, γιατί μου εμφανίστηκε αυτοπροσώπως.
Την όποια πληροφορία έχω για την Σρι Λανκα ,την έχω αποκτήσει παρακολουθώντας από τον Σεπτέμβριο που έκλεισα τα εισιτήρια, την σελίδα Sri Lanka Backpackers στο FB.
Εκεί λοιπόν, τρέχοντες και μελλοντικοί επισκέπτες της Σρι Λανκα , ποστάρουν το μακρύ τους και το κοντό τους, αναζητώντας πληροφορίες για το ένα και το άλλο.
Απο κάτω πετάγονται όλοι οι τοπικοί ταξιδιωτικοί πράκτορες, οι ταξιτζήδες, οι τουκτουκέρηδες, οι homestayδες και προωθούν τις υπηρεσίες τους.
Αποθήκευα όσα με ενδιέφεραν και κάπως έτσι χάραξα πορεία και εξακολουθώ να πορεύομαι .
Εκεί λοιπόν που σκεφτόμουν, πώς μάλλον πρέπει να γυρίσω στο Κολόμπο και να το πάρω αλλιώς, την ώρα που έπινα μπίρες με τον Γερμανό, τσουπ ,να το από μηχανής ποστάρισμα.
Ένας ταξιτζής πήγαινε στην Έλλα για να παραλάβει πελάτες και έψαχνε κόσμο για να το φουλάρει και στο πήγαινε.
Το παζάρεψα λίγο αλλά ήμουν σε αδύναμη διαπραγματευτική θέση οπότε κάναμε ντιλ με είκοσι ευρώ.
Το πρωί το πέρασα ποδηλατώντας στα περίχωρα, πήγα σε μια παραλία που συχνάζουν θαλάσσιες χελώνες . Μόνο 2 είδα κι αυτές κάτω από το νερό.
Είχε και μια παραλία με still fishing αλλά οι αποτεώνες κάνουν πως ψαρεύουν και βγάζουν μεροκάματο από τουρίστες που θέλουν να τους φωτογραφίσουν.
Είχαν πεταχτεί και μερικοί άλλοι ενδιαφερόμενοι για το τρανσφερ χθες , αλλά τελικά ο Νουσάνκα ήρθε το μεσημέρι και παρέλαβε μόνο εμένα.

Private Transfer παρακαλώ.
Η επιλογή αποδείχθηκε σοφή.
Και οι Έλληνες ταξιτζήδες φημίζονται για την πολυπραγμοσύνη τους και τις πανεπιστημιακού επιπέδου γνώσεις τους επί παντός επιστητού αλλά ο Νουσανκα πραγματικά τα ξέρει όλα.
Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να με κατατοπίσει σε αυτά που πραγματικά με ενδιαφέρουν στα ταξίδια.
Ιστορία, πολιτική κατάσταση , οικονομία, τρόπος ζωής κλπ.
Το τοπίο μάλλον αδιάφορο στις πρώτες δύο ώρες,φοινικιές , μπανανιές, γελάδια οπότε το ρίξαμε στην κουβέντα .
Και τελικά ο Νουσανκα αποδείχτηκε ο δημιουργός και διαχειριστής της σελίδας που παρακολουθούσα τόσους μήνες. Τρελό;

Πολύ ξύπνιο παλικάρι. Εχει στα σκαριά μια app που θα οργανώνει μετακίνηση και ίσως accommodation αποκλειστικά για backpackers.
Για αυτό ψάχνει για backpackers όταν πηγαίνει καπου άδειος . Θέλει feedback για τις ανάγκες και προτιμήσεις των ταξιδιωτών.
Φυσικά δεν έχει λεφτά για να πληρώνει τους developers και του πρότεινα να με βάλει συνεταίρο. Θα κάνουμε μπίζνες εδώ.

Με ρώτησε καμιά ώρα πριν φτάσουμε στην Έλλα , αν πεινάω .
Θα σταματήσουμε για φαγητό εδώ σε ένα μαγαζί πάνω στο δρόμο. Θα δοκιμάσεις το πιο αυθεντικό ρύζι με κάρι μου λέει . Οκ λέω . Ας το κανουμε.
Ήταν μια πενταβρώμικη παράγκα με χωμάτινο πάτωμα και χαρούμενες μύγες να πεταρίζουν ολούθε.
Με σύστησε και στην μαγείρισσα- σεφ- μπορεί να ήταν και θεία του.
Φωτιά στη θράκα, σκουριασμένες κατσαρόλες, υγειονομικός παράδεισος.

Εντάξει λέω , και στην Ελλάδα λέμε που και που , να πάμε να φάμε κανένα βρώμικο.
Έτσι κι αλλιώς κουβαλάω πλήρες φαρμακείο έναντι στομαχικών διαταραχών.
Το κατάστημα λειτουργεί σε μπουφέ κονσεπτ . Είναι μια τσίγκινη λεκάνη με ένα κολλημένο ρύζι άσπρο με κόκκινες βούλες και μετά εφτά κιούπια με τα διάφορα κάρις.
Η ιεροτελεστία έχει ως εξής. Πλένεις τα χεράκια σου και παίρνεις μικρές πρέζες ρυζιού με τα δάχτυλα και τα ζυμώνεις με το κάρι μέχρι να ξεκολλήσει το ρύζι. Το κάνεις σε όλο το πιάτο και μετά αν θέλεις συνεχίζεις με το χέρι ή παίρνεις κουταλοπηρουνο.

Την ώρα που έτρωγα σαν να άκουγα την φωνή του Κούτρα να τραγουδάει

«Θολὰ νερὰ καὶ μίλια τέσσερα τὸ ρέμα,

οἱ κούληδες τρῶνε σκυφτοὶ ρύζι μὲ κάρι,

ὁ καπετάνιος μας κοιτάζει τὸ φεγγάρι,

πού ῾ναι θολὸ καὶ κατακόκκινο σὰν αἷμα.»

από το «Cambays water» στο Σταυρό του Νότου .

Δεν είμαι συνονόματος του πρωθυπουργού μας, αλλά αυτό μου ήρθε.

Πυρακτώθηκε όλος ο εσωτερικός μου κόσμος βέβαια αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το γεύμα ήταν θεσπέσιο.
Δεν θα το βάλω στο Trip Advisor. Ας μείνει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Μπράβο Νουσανκα.
Κάναμε και μια στάση στο Ravana Waterfall , έναν από τους εκατοντάδες καταρράκτες της Sri Lanka. Όμορφος , αλλά όπως όλοι οι καταρράκτες δεν «γράφει» καλά στις φωτογραφίες Καλύτερος στο βίντεο.
Επειδή δεν ήμουν σίγουρος ότι ένας τυχαίος άγνωστος από το FB θα περάσει να με μεταφέρει στην Ella , απέφυγα να κάνω κράτηση σε κατάλυμα μέχρι να έρθει. Το έκανα μόλις μπήκα στου Nishanka.. Τα καταλύματα που είχα εντοπίσει κοντά στο κέντρο ήταν ήδη γεμάτα.

Ημέρα Σάββατο και πολύς εσωτερικός τουρισμός. Οπότε έκλεισα το πιο κοντινό σχετικά .

Το βάλαμε στο Google Maps και έγραφε « Οριστικά κλειστό» Ορίστε; Με ζώσανε τα φίδια.
Τελικά το βρήκαμε. Μάλλον το πιο άκυρο χοστελ που έχω μείνει ποτέ. Και μάλλον παράνομο. Ούτε ρεσεψιόν , ούτε τίποτα . Δεν ζήτησαν διαβατήριο, δεν ζήτησαν λεφτά, ήταν δύο πιτσιρικάδες με ράστα μαλλιά και ακούγανε ρέγγες.
Πλήρωσα και χαιρέτησα τον Νουσανκα.
Φυσικά κρατήσαμε επαφή για πληροφορίες τις επόμενες μέρες,καθὼς και για μελλοντική συνεργασία.
Το δωμάτιο δεν έμοιαζε με χοστελ Είχε τρία διπλά κρεβάτια, χωρίς διαχωριστικά ή κουρτίνες, χωρίς lockers, τίποτα.
Ρώτησα αν θα κοιμηθώ μόνος. Οχι , μου λέει περιμένουμε κι άλλο κόσμο.
Βγαίνω από το μπάνιο και βλέπω μια γλυκούλα χαμογελαστή κοπελίτσα να ξεπακετάρει.

-Are we going to sleep together? την ρωτάω;

-Yes , it looks like that απαντάει χαμογελώντας.

-Ααααυτά είναι, λέω( στα ελληνικά) .

-What ? Μου λέει

-Nothing, της λέω. Somethings mine.

Έσυρα τα πόδια μου στην ανηφόρα να πάω στο χωριό, να ρίξω μια ματιά, να τσιμπήσω και να πιω κάτι γιατί εδώ είναι ερημιά.
Ο κεντρικός δρόμος είναι γεμάτος εστιατόρια και μπυραρίες και διάφορα μαγαζιά.
Πολύ νεολαία από όλο τον κόσμο και αρκετή νυχτερινή ζωή φαντάζομαι αφού στα μισά μαγαζιά είχε κιθαριστές ή μικρές μπάντες που παίζανε λαιβ.
Δεν μπόρεσα να βγάλω σαφή εικόνα μέσα στη νύχτα ,αλλά υπάρχει ένα rock-reggae vibe . Το πιο μεγάλο κλαμπ λέγεται One love και πάρα πολλοί ντόπιοι πιτσιρικάδες εκμεταλευόμενοι την πυκνότητα της τριχοφυΐας τους το παίζουν τι Τζαμάικα , τι Σρι Λανκα.

Περισσότερα θα δω αύριο. Πήρα τον κατήφορο για το χοστελ μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Ευτυχώς οι πυγολαμπίδες είχαν σχηματίσει φωτοστέφανο γύρω μου και δεν με παρέσυρε κανένα τουκτουκ. Φυσικά το προσπέρασα αλλά το βρήκα τελικά.

Στα διπλανά κρεβάτια η Βελγα γλυκούλα που είναι δυόμισι μήνες ήδη στη Σρι Λανκα και ήθελα να την ανακρίνω για πληροφορίες, είχε αντικατασταθεί από ένα ζευγάρι αγέλαστων Τσέχων και ένα άλλο αγνώστου προελεύσεως παλικάρι. Τι να κάνεις ; Να κάτσεις να σκάσεις;

 

[paefstra]

Εισαι απολαυση!

 

[mikrh tsopana]

Γενικά κλείνεις δωμάτια από το ίντερνετ; Αν πας εκεί και ρωτήσεις δεν παίζει να βρεις;