tania
Member
- Μηνύματα
- 203
- Likes
- 179
- Επόμενο Ταξίδι
- δεν ξέρω!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το επόμενο ταξίδι
Το όνομα του Άλφρεντ Χίτσκοκ ήταν στο μυαλό μου ταυτισμένο με τις ταινίες "Ψυχώ" και "Πουλιά". Πολύ ωραίες ταινίες που για εμένα αποτέλεσαν το εφαλτήριο, προκειμένου να εμβαθύνω περαιτέρω στον σπεσιαλίστα του σασπένς. Η ταινία Vertigo είναι μία από τις αγαπημένες μου και όταν την είδα για πρώτη φορά, έβαζα στοίχημα ότι ο Χίτσκοκ την γύρισε μόνο και μόνο για να διαφημίσει το Σαν Φρανσίσκο και το Bay Area.
Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να δω τα μέρη αυτά από κοντά. Ήταν ζήτημα χρόνου, να επισκεφθώ το San Juan Bautista, στο οποίο η πρωταγωνίστρια Κιμ Νόβακ φέρεται να γκρεμοτσακίζεται από ένα καμπαναριό. Κι ενώ ξεκινήσαμε την εκδρομή μας για να επισκεφτούμε μια εκκλησία και ένα καμπαναριό, βρεθήκαμε σε μια πανέμορφη προστατευόμενη πόλη-μουσείο που αποτελούσε έναν από τους κεντρικούς σταθμούς στην Καλιφόρνια στο μακρινό 1800, τότε που τα ταξίδια γίνονταν με τις άμαξες.
Η απόσταση ανάμεσα στο Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες σήμερα γίνεται σε λιγότερο από μία ώρα αν επιλέξεις το αεροπλάνο και σε ένα εξάωρο αν ταξιδέψεις με το αυτοκίνητο και κάνεις μια καλή στάση στο Harry's Ranch για να φας το καλύτερο burger που έχεις δοκιμάσει ποτέ. Το 1800 όμως, πριν και από την κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου που έφερε την συγκοινωνιακή επανάσταση στις ΗΠΑ, το ταξίδι αυτό ήταν ζήτημα ημερών και η διανυκτέρευση γινόταν σε πόλεις όπως το San Juan Bautista (ή αλλιώς στην πόλη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή).
Πράγματι, η εκκλησία Mission San Juan Bautista και το άγαλμα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή είναι η πρώτη εικόνα που έχεις ως επισκέπτης σε αυτό το μέρος. Το γεγονός ότι πήγαμε Κυριακή απεδείχθη εξαιρετική ιδέα, μιας και ο ναός λειτουργούσε (η λειτουργία ήταν ισπανόφωνη) και ο κόσμος ήταν πολύς. Μέσα στο ναό υπήρχε ορχήστρα και χορωδία και ήταν τουλάχιστον ενδιαφέρουσα η εικόνα των ισπανόφωνων να τραγουδάνε και να προσεύχονται.
Το καμπαναριό από το οποίο φέρεται να κάνει το απονενοημένο διάβημα η Κιμ Νόβακ, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο από κοντά. Όπως έμαθα μάλιστα, στην ταινία ο χώρος αυτός αποτελούσε σκηνικό και κατασκευή που στήθηκε ειδικά για την λήψη. Νόου πρόμπλεμ. Το San Juan Bautista – η πόλη που όλοι οι δρόμοι συναντιούνται - έκρυβε πολλές ακόμα εκπλήξεις.
Απέναντι ακριβώς από το Mission San Juan Bautista βρίσκεται το The Plaza Hotel που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Καθημερινά, κατέφταναν εδώ 7 έως 11 άμαξες που μετέφεραν ταξιδιώτες, εμπορεύματα και – ασφαλώς – τα δέματα και τις επιστολές των αμερικάνικων ΕΛΤΑ. Στον χώρο μπορούμε να δούμε ως εκθέματα τα συνηθισμένα αντρικά και γυναικεία περιεχόμενα των ταδιξιωτικών αποσκευών: πλεχτά και κεντήματα για τις κυρίες, γραβάτες και τράπουλες για τους κυρίους.
Στην κουζίνα του ξενοδοχείου, μαγείρευε ο ιταλικής καταγωγής ιδιοκτήτης Angelo Zanneta. Ο Angelo είχε δικό του κήπο και κοτέτσι – αυτά μπορεί να τα δει κανείς και σήμερα – και είχε χτίσει μια πολύ καλή φήμη ως σεφ. Ζυμαρικά, πιάτα με ψάρι, καλά κρασιά, αλλά και αυγά με ζαμπόν ήταν μερικά από όσα μπορούσαν να απολαύσουν οι ταξιδιώτες στο εστιατόριο του The Plaza Hotel. Αν μάλιστα το γεύμα κόστιζε παραπάνω από 25 cents τότε έπαιρνες δωρεάν ψωμί, βούτυρο και πατάτες. Στην παρακάτω τραπεζαρία μπορούσαν να φάνε έως και 15 άτομα ταυτόχρονα, ενώ αν ήσουν ένας σοβαρός μπίζνεσμαν που πνιγόσουν στις δουλειές και ήθελες την ησυχία σου, υπήρχε η δυνατότητα να φας πριβέ. Έτσι, γιατί μπορείς.
Στο ξενοδοχείο λειτουργούσε saloon, όπου δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο οι θερμόαιμοι ταξιδιώτες να εισβάλλουν με το άλογό τους, αλλά και χώρος για τους χαρτοπαίκτες.
Οι οικογένειες είχαν τους δικούς τους χώρους, μακριά από την πολυκοσμία και το αλκοόλ.
Απέναντι από το ξενοδοχείο, υπήρχε ο χώρος για τις άμαξες και τα άλογα. Σήμερα, εκτίθενται διάφορες άμαξες που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ξεχώρισα αυτήν που αναμφισβήτητα αποτελούσε την Πόρσε της εποχής. Ανήκε σε έναν πλούσιο τραπεζίτη, ιδιοκτήτη μάλιστα του υπερπολυτελούς Palace Hotel στο Σαν Φρανσίσκο που ακόμη και σήμερα έχει μενού για τσάι στα 100 δολλάρια.
Αυτό είναι επίσης ένα πολύ ιδιαίτερο όχημα. Αποτελούσε στην ουσία μια κινητή δεξαμενή που κατέβρεχε τους δρόμους τους καλοκαιρινούς μήνες που η σκόνη πήγαινε σύννεφο. Τα παιδιά έβρισκαν πολύ διασκεδαστικό το να ακολουθούν την πορεία του και να δροσίζονται από τις πιτσιλιές.
Last but not least, αυτό το χαριτωμένο όχημα της πυροσβεστικής. Ωραία χρόνια.
Στο ίδιο σημείο της πόλης, βρίσκεται και ένα ακόμα κτίριο, επίσης επισκέψιμο. Ο ρόλος του ήταν διαφορετικός, ανάλογα με την χρονική στιγμή: ξενώνας για τις ανύπαντρες γυναίκες της ιεραποστολής το 1815, προκειμένου να μην παρενοχλούνται από τους περαστικούς της πολυσύχναστης πόλης, αρχηγείο του ιππικού το 1835 και ιδιοκτησία του Zanetta στην συνέχεια για να στεγάσει το Ζανεταίικο αλλά και για να αποτελέσει σημείο για χώρο εκδηλώσεων στην πόλη.
Η παρακμή του San Juan Bautista ήρθε όταν αναπτύχθηκε ο σιδηρόδρομος (περίπου από τα μέσα του 1800 κι έπειτα) και τα ταξίδια με τις άμαξες σταμάτησαν, υπακούοντας στον νόμο της εξέλιξης. Έτσι είναι και έτσι θα είναι.
Καλά ταξίδια.
Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να δω τα μέρη αυτά από κοντά. Ήταν ζήτημα χρόνου, να επισκεφθώ το San Juan Bautista, στο οποίο η πρωταγωνίστρια Κιμ Νόβακ φέρεται να γκρεμοτσακίζεται από ένα καμπαναριό. Κι ενώ ξεκινήσαμε την εκδρομή μας για να επισκεφτούμε μια εκκλησία και ένα καμπαναριό, βρεθήκαμε σε μια πανέμορφη προστατευόμενη πόλη-μουσείο που αποτελούσε έναν από τους κεντρικούς σταθμούς στην Καλιφόρνια στο μακρινό 1800, τότε που τα ταξίδια γίνονταν με τις άμαξες.
Η απόσταση ανάμεσα στο Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες σήμερα γίνεται σε λιγότερο από μία ώρα αν επιλέξεις το αεροπλάνο και σε ένα εξάωρο αν ταξιδέψεις με το αυτοκίνητο και κάνεις μια καλή στάση στο Harry's Ranch για να φας το καλύτερο burger που έχεις δοκιμάσει ποτέ. Το 1800 όμως, πριν και από την κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου που έφερε την συγκοινωνιακή επανάσταση στις ΗΠΑ, το ταξίδι αυτό ήταν ζήτημα ημερών και η διανυκτέρευση γινόταν σε πόλεις όπως το San Juan Bautista (ή αλλιώς στην πόλη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή).
Πράγματι, η εκκλησία Mission San Juan Bautista και το άγαλμα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή είναι η πρώτη εικόνα που έχεις ως επισκέπτης σε αυτό το μέρος. Το γεγονός ότι πήγαμε Κυριακή απεδείχθη εξαιρετική ιδέα, μιας και ο ναός λειτουργούσε (η λειτουργία ήταν ισπανόφωνη) και ο κόσμος ήταν πολύς. Μέσα στο ναό υπήρχε ορχήστρα και χορωδία και ήταν τουλάχιστον ενδιαφέρουσα η εικόνα των ισπανόφωνων να τραγουδάνε και να προσεύχονται.
Το καμπαναριό από το οποίο φέρεται να κάνει το απονενοημένο διάβημα η Κιμ Νόβακ, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο από κοντά. Όπως έμαθα μάλιστα, στην ταινία ο χώρος αυτός αποτελούσε σκηνικό και κατασκευή που στήθηκε ειδικά για την λήψη. Νόου πρόμπλεμ. Το San Juan Bautista – η πόλη που όλοι οι δρόμοι συναντιούνται - έκρυβε πολλές ακόμα εκπλήξεις.
Απέναντι ακριβώς από το Mission San Juan Bautista βρίσκεται το The Plaza Hotel που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Καθημερινά, κατέφταναν εδώ 7 έως 11 άμαξες που μετέφεραν ταξιδιώτες, εμπορεύματα και – ασφαλώς – τα δέματα και τις επιστολές των αμερικάνικων ΕΛΤΑ. Στον χώρο μπορούμε να δούμε ως εκθέματα τα συνηθισμένα αντρικά και γυναικεία περιεχόμενα των ταδιξιωτικών αποσκευών: πλεχτά και κεντήματα για τις κυρίες, γραβάτες και τράπουλες για τους κυρίους.
Στην κουζίνα του ξενοδοχείου, μαγείρευε ο ιταλικής καταγωγής ιδιοκτήτης Angelo Zanneta. Ο Angelo είχε δικό του κήπο και κοτέτσι – αυτά μπορεί να τα δει κανείς και σήμερα – και είχε χτίσει μια πολύ καλή φήμη ως σεφ. Ζυμαρικά, πιάτα με ψάρι, καλά κρασιά, αλλά και αυγά με ζαμπόν ήταν μερικά από όσα μπορούσαν να απολαύσουν οι ταξιδιώτες στο εστιατόριο του The Plaza Hotel. Αν μάλιστα το γεύμα κόστιζε παραπάνω από 25 cents τότε έπαιρνες δωρεάν ψωμί, βούτυρο και πατάτες. Στην παρακάτω τραπεζαρία μπορούσαν να φάνε έως και 15 άτομα ταυτόχρονα, ενώ αν ήσουν ένας σοβαρός μπίζνεσμαν που πνιγόσουν στις δουλειές και ήθελες την ησυχία σου, υπήρχε η δυνατότητα να φας πριβέ. Έτσι, γιατί μπορείς.
Στο ξενοδοχείο λειτουργούσε saloon, όπου δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο οι θερμόαιμοι ταξιδιώτες να εισβάλλουν με το άλογό τους, αλλά και χώρος για τους χαρτοπαίκτες.
Οι οικογένειες είχαν τους δικούς τους χώρους, μακριά από την πολυκοσμία και το αλκοόλ.
Απέναντι από το ξενοδοχείο, υπήρχε ο χώρος για τις άμαξες και τα άλογα. Σήμερα, εκτίθενται διάφορες άμαξες που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ξεχώρισα αυτήν που αναμφισβήτητα αποτελούσε την Πόρσε της εποχής. Ανήκε σε έναν πλούσιο τραπεζίτη, ιδιοκτήτη μάλιστα του υπερπολυτελούς Palace Hotel στο Σαν Φρανσίσκο που ακόμη και σήμερα έχει μενού για τσάι στα 100 δολλάρια.
Αυτό είναι επίσης ένα πολύ ιδιαίτερο όχημα. Αποτελούσε στην ουσία μια κινητή δεξαμενή που κατέβρεχε τους δρόμους τους καλοκαιρινούς μήνες που η σκόνη πήγαινε σύννεφο. Τα παιδιά έβρισκαν πολύ διασκεδαστικό το να ακολουθούν την πορεία του και να δροσίζονται από τις πιτσιλιές.
Last but not least, αυτό το χαριτωμένο όχημα της πυροσβεστικής. Ωραία χρόνια.
Στο ίδιο σημείο της πόλης, βρίσκεται και ένα ακόμα κτίριο, επίσης επισκέψιμο. Ο ρόλος του ήταν διαφορετικός, ανάλογα με την χρονική στιγμή: ξενώνας για τις ανύπαντρες γυναίκες της ιεραποστολής το 1815, προκειμένου να μην παρενοχλούνται από τους περαστικούς της πολυσύχναστης πόλης, αρχηγείο του ιππικού το 1835 και ιδιοκτησία του Zanetta στην συνέχεια για να στεγάσει το Ζανεταίικο αλλά και για να αποτελέσει σημείο για χώρο εκδηλώσεων στην πόλη.
Η παρακμή του San Juan Bautista ήρθε όταν αναπτύχθηκε ο σιδηρόδρομος (περίπου από τα μέσα του 1800 κι έπειτα) και τα ταξίδια με τις άμαξες σταμάτησαν, υπακούοντας στον νόμο της εξέλιξης. Έτσι είναι και έτσι θα είναι.
Καλά ταξίδια.
Last edited:
