tai
Member
- Μηνύματα
- 290
- Likes
- 87
- Ταξίδι-Όνειρο
- το τελος του δρομου
Περιεχόμενα
Χριστός Ανέστη συνφουρμιτισες και συνφουρμίτες.
Απο των Βαΐων που γυρίσαμε απο την Ρωμη, δεν εχω καταφέρει να αμπαλάρω της σκέψεις της εικόνες και της γεύσεις, σε ενα κείμενο.
Θα ξεκινήσω απλά, με της πρώτες απαντήσεις που δίναμε οταν μας ρωτούσαν πως περάσαμε.
1η απάντιση
Περπάτημα!! πολύ περπάτημα!
Πόνεσαν τα ποδια μας.
Με "χτύπησαν" 3 ζευγαρια παπούτσια!!
Η αιτία?
Απ'την αρχή.
Απο εσάς, μαθαίνω τον Νοέμβρη για προσφορά της easy, και κλείνω 2 εισιτήρια πηγεν'ελα στα 200 ευρω
Αργούσε να περάσει ο καιρός και ηταν επίπονο να διαβάζω αυτους που επέστρεφαν. Ζήλιαααα!!
Αλλα ηρθε η ωρα.
ζύγισμα την βαλίτσα, και μέτρημα το σακίδιο να χωράει απο το "πέρασμα".
Μετρό και......
Φτάνοντας στο Ελ.Β. μια ανησυχία με πιάνει για την easy
Έχοντας διαβάσει διάφορα για καθυστερήσεις, αναβολές κλπ, που με το που φτάνω μου έρχονται ολα μαζί στο μυαλό.
Χωρίς κανένα απρόοπτο όμως, μπαίνουμε στο αεροπλάνο και είμαστε στην ώρα μας στην Ρώμη.
Εισιτήρια για Leonardo express (22 ευρω) και περίεργη (επίμονη θα έλεγα) προτροπή για λεωφορείο απο τα εκδοτήρια.
Ευτυχώς παμε με το τρένο και γλυτώσαμε το μποτιλιάρισμα (το βλέπαμε απο το τρένο)
Σταθμος termini και μετα απο 4 τετράγωνα το montecarlo hotel.
Καθαρό, ρετρό, με εντυπωσιακό ασανσέρ, ξέρετε, αυτά με το σκαλιστό κάγκελο εξωτερικά και της δρύινες πορτες.
το προσωπικό χαμογελαστοί και εξυπηρετικόι
Αφήνουμε όπως όπως την βαλίτσα και το σακίδιο, μπάνιο, και αλλόφρονες,πέρνουμε δρόμο για ατην Ρωμη.
piazza pebublica
barberini
fodana del tritone
μια ωραιότατη pizza και πίσω.
4χλμ μονο.
Το αλλο πρωί, ξεκινήσαμε.
και μετράμε.
piazza santa maria nova
coloseum
ευτυχώς ειχα εισιτήρια απο το ίντερνετ.
ακόμα εκει θα περίμενα.
τουβλοκατασκευή
για τα τοτε δεδομένα ...πολύ δουλειά για τους Ρωμαίους εργατες.
δημόσιο εργο μεγάλο.
φτηνιάρικο μπροστά στα μάρμαρα μας
μεγάλο ναι.
και να μην μπαίναμε δεν θα μας κόστιζε
πως όμως να το ξέραμε απο πρίν?
ακόμα και εαν στο λενε (γράφουνε) ....
Απο την άλλη είναι το σήμα κατατεθέν της Ρώμης.
τέλος πάντων
βλέποντας τα υπόγεια που ζουσαν οι μονομάχοι, καταλάβαμε οτι το ζω πεθαίνω στις μονομαχίες δεν ηταν κάτι σπουδαίο.
Το "οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν Ω Καίσαρ", ηταν κυριολεκτικό. Η στα υπόγεια θα πέθαιναν ή στην αρένα
Και το αλλο, στα εργα ειναι ολοι οι μονομαχοι μποντιμπιλντεραδες!! τεράστιοι με κορμια φέτες!!
οχι πεινασμένοι φιματικοι που ζουν στα υγρά υπόγεια και περιμένουν να δουν ήλιο μόνο την ωρα που θα παίξουνε μα τον θάνατο.
ο θάνατος ηταν λύτροση για αυτους.
Τελος, παμε εξω
Λεγεωνάριοι περιμένουν για φωτογραφία.
Απο το κορμί που ειναι ανάγλυφο στην "πανοπλία" .... το "απο κάτω" μου θύμισε περισσότερο Αστερίξ με τον κοιλαρά εκατόνταρχο!!
Πρεπει να γελάγαμε δυνατά οταν το ελεγα στην γυναίκα μου, και μας κοίταγαν περίεργα οι "εκατόνταρχοι"
απέναντι η arco konstantino
Η πύλη του (μέγα) Κωνσταντίνου
Ωραία!
φωτογραφία
παρακάτω
καντίνα με pizza
ακριβή
περπατάμε γύρο απο το Circo Masimo
περνάμε απο το ορθόδοξο πατριαρχείο Ρώμης
φτανουμε piazza benezia
το μεγάλο "πως το λενε"
ΑΑ!!
ογκος!
Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ο!!!
Αλλά, πολύ πράγμα για την φιγούρα και μονο.
Επιβλητικό?
το λιγότερο!
προσπάθεια ενταξης του ογκου στον φακό.
δύσκολο εως αδύνατο.
Α! να ! πλανόδιοι μα αναμνηστικά μπλουζάκια.
Και τι κανει ενας τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του?
αγοράζει Τσερτ μα το i love roma
απο ένα και καθαρίζεις απο τα τυπικά δώρα.
Επόμενος σταθμός piazza di spagna
και στην συνέχεια villa borgeze
Μου άρεσαν οι κοιλιομενοι διάδρομοι κατω απο τον λοφο της piazza di spagna.
Οταν εχεις μαζέψει τοσο δρομο, ειναι ανακουφιστηκοι.
μπαίνουμε στο παρκο της βίλας και φροντίζω να νοικιάσουμε ενα διπλό ποδήλατο για να φτάσουμε στην galeri.
Χαζεμα αρκετή ωρα,
Πανεμορφα εκθέματα!!
πολλές οι σκάλες !
πισω στο ποδήλατο και βολτα στο παρκο.
καντινα
ενα νερο παρακαλώ
"ποσοοοο???"
3 ευρω !!!
το 1/2 L νερο???
αστο.
Πάμε ξανα στην piazza di spagna
pizza και μπύρα στο χερι, και μαζι με εκατοντάδες άλλους την απολαμβάνουμε στα διαθέσιμα σκαλιά
φωτογραφίες.
Ο επόμενος σταθμος fontana di trevi, κοσμοοοος!!!(θα επανέλθουμε) και πορεία προς το πάνθεον.
To πάνθεον κλειστά για σήμερα, οπότε πάμε για ψώνια εδώ κοντά
Εναν magiato πρώτα.
Μαγαζιά ψιλό φτηνά.
ψώνια.
εγω "ΩΧ"
γυναίκα "περιμενε να δουμε και αυτο "
εγω "Τα πόδια μου"
γυναίκα "κατσε να δουμε και το επομενο μαγαζι"
μαγαζάτορας "κλεισαμε"
εγω "ουφ"
πορεία για μια παλαιά και παραδοσιακή osteria (κατά προτροπή σας)
κλειστή!
πισω προς piazza sforza cesarini (άλλη πρόταση) μαγαζί άψογο, καρμπονάρα φανταστική ,(και μια πουτανεσκα για συμπλήρωμα ) κρασι, και λογαριασμός στα 17 το άτομο
Το τέλος της ημέρας ηταν η λεωφορείο-γραμμή 64 για via palestro. ενα τετράγωνο απο το hotel, και τα χλμ περιπου 15!!!
συνεχίζεται
Ημερα τρίτη και ξημέρωσε η Παρασκευή.
παω να κατέβω απο το κρεβάτι, έτσι απλά, καθημερινά.
Ωχ! Αχ!
Μα απ'οτι θυμάμαι δεν ήταν απο τσιμέντο τα πόδια μου!
Γυρνάω δίπλα μου να δω το έτερο ήμισυ, ελπίζοντας σε μια καλύτερη κατάσταση αλλά φευ.
Η φτέρνα στο κάτω μέρος της, έχει βγάλει παλάμες που μουτζώνουν.
Μετα απο ενα μπάνιο βλέπω οτι ηταν απλά μια ψευδαίσθηση.
Δοκιμή με ένα άλλο ζευγάρι παπούτσια, και .....ομαδική ανακούφιση!
Δεν ακουμπάνε εκει που πονάμε.
ΑΡΑ???
ΔΡΟΜΟΟΟΟ.
Δεν θα περπατήσουμε πολύ σήμερα, εχει μουσείο, vaticano.
Γραμμή 62 σταση εξω απο την piazza san pietro.
Ωρε πατριότ' απο που παν' για το μουσείο??
λέμε για πλάκα σε μια παρέα
"Απο εκεί" μας απαντάνε κάποιοι Ελληνες!!!!
Ήταν ΠΑΛΙ Ελληνες!!
Όπου έβλεπες, εαν δεν ήταν Ιταλοί, ηταν σίγουρα Ελληνες!
μόνο στην Αθήνα βλέπεις περισσότερους και αυτό οχι σε τουριστική περίοδο.
Σε καθε σειρά, μουσείου, λεωφορείου, πιτσαρίας, υπήρχαν Ελληνες.
Και πάμε "απο'κει"
και μπαίνουμε στην πλατεία
και χαζεύουμε απο το μέγεθος!!!!
Πολύ μεγάλη ρε παιδιά!!!
προχωράμε για το μουσείο.....
Υπάρχει μια ουρά, που ρωτώντας μάθαμε οτι οδηγεί στην ποθητή είσοδο.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που μας εξηγούν οτι εφόσον έχουμε εισιτήρια απο το ίντερνετ, την παρακάμπτουμε την ουρά.
Την ώρα που το μάθαμε δεν είχαμε καταλάβει τι ακριβώς γλυτώσαμε.
Όταν περπατούσαμε 3 τετράγωνα παράλληλα με την ουρά, και δεν βλέπαμε το τέλος, τότε, ευχαρίστησα τον άγιο Πέτρο, που μπήκα σε αυτό το φόρουμ και έμαθα πως πρέπει να βγάλω εισιτήρια απο πριν !!!
latinoλάτρεις σας ευχαριστώ!
Και φτάνουμε στην είσοδο....
και μπαίνουμε μέσα ....
και δεν ρωτάμε που είναι η έξοδος.!!
και φάγαμε 5 ωρες να την βρούμε !!
Ανάμεσα απο γλυπτά και πίνακες απώλεσαν την λειτουργική τους ικανότητα το δεύτερο ζεύγος παπουτσιών!!!
τα ξετίναξαν η Καρυάτιδά μας ο "μυστικός δείπνος" και η "καπέλα σιξτίνα ", η οποία παρεμπιπτόντως είναι οτι πρέπει για το αυχενικό σύνδρομο!!
περπατάς κάμποση ωρα με το κεφάλι προς τα πάνω σαν να σου έχουν κόψει τον λαιμό και να σου έχουν αφήσει τον σβέρκο
αφού όταν το τελειώσεις το δωμάτιο, θέλεις χρόνο προσαρμογής στην κανονική θέση γιατί ζαλίζεσαι.
Και αφού είδαμε τα αγάλματα, της προτομές, της κεφαλές σε μάρμαρο.
Και αφού είδαμε τα πινέλα να λερώνουν μουσαμάδες, ταβάνια, ριχταρια κλπ
Και αφού χαζέψαμε με τα ψηφιδωτά πατώματα και τα βιτρό,
Είδαμε φως!!
η έξοδος λέμε επιτέλους σωθήκαμε!!
Μπάααά :roll:
μια αυλή ηταν για καφέ και για αφαίμαξη στο πορτοφόλι του πιστού καθολικού.
Ας κάτσουμε να ξεπριστουν τα πόδια και συνεχίζουμε, λέμε.
Ναι! Να κάτσουμε! αλλά πού??
Ούτε καρέκλα, ουτε παγκάκι, ούτε πεζούλι, ούτε σκαλοπάτι κενό.!
Παω για τους καφέδες και εχε τον νου σου, λεω στην σύζυγο.
Μετα απο μισή ώρα, με τους καφέδες και δυο ταρτάκια (φανταστικά) στα χέρια βγαίνω και ψάχνω.
Κάποιον πρέπει να σκότωσε η γυναίκα μου και την βρήκα σε μια παλάμη χώρο σε ενα παγκάκι να με περιμένει να φέρω τους καφέδες.
Δεν την ρώτησα μέχρι σήμερα........φοβάμαι
Αφού καταφέραμε να κυκλοφορήσει πάλι το αιμα στα κάτω άκρα, είπαμε οτι δεν θα έχουμε πολύ δρόμο ακόμα .
Και όντος, ενας διάδρομος εχει την μαγική ταμπέλα "exit"
Kαι πάνω που θα βγάζαμε πανηγυρικό, είδαμε την παγίδα!
Αρχίζανε τα επι μέρους εκθέματα.
Η αίθουσα του ντα βίντσι
Η αίθουσα του μικαλάτζελο
Η αίθουσα του μποτιλιάνι
Η αίθουσα του.....
Η αίθουσα...
Η αιθου......
Και μετά ετσι απλα η έξοδος!!
Να πω την αλήθεια δεν χάρηκα.
Ειχα ενα στερητικό σύνδρομο για αρκετή ώρα.
Αλλα τα πόδια μας, ηταν έτοιμα να μας κλωτσήσουν, γιαυτό ψάξαμε με τα μάτια πια καρεκλα είναι στην κοντινότερη απόσταση.
Συμπτωματικά ηταν σε ενα τραπέζι με μια τεράστια πίτσα επάνω.
Εμείς κάτσαμε στο διπλανό τραπέζι, περιμένοντας (όχι πολύ) την σερβιτόρα
Μια carbonara , μια ραβιόλια και μια peroni πορφαβορ.
Αφου απολαύσαμε την αγαπημένη Ιταλική κουζίνα, ειπα να δω και την ατομική pizza τους.
Και μετά την τιμητική εξαφάνιση της, μας ήρθε και η χώνευση, με 35 ευρω .
συνεχίζετε
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
στην συνέχεια μια βόλτα στην piazza de popolo για ενα παγωτό.
εχει αρχίσει να σουρουπώνει και η πλατεία ειναι άδεια.
Αυτο την κανει ακόμα πιο μεγάλη.
Καθόμαστε στην ευθεία, ωστε να "βάλουμε" τον οβελίσκο "ανάμεσα" απο της δύο Εκκλησίες, και να χωρέσουμε και εμείς "μέσα" στο κάδρο.
στήνουμε την μηχανή και
κλικ.
οκ
Ακούμε μια μουσική....
κατω απ' τον οβελίσκο, δίπλα στην κρήνη με το συντριβάνι κάθετε κάποιος επίδοξος βιρτουόζος.
Αρκετά καλός.
βαδίζουμε αργά κατά μήκος της πλατείας, προσπερνάμε τον μουζικάντη και καθώς χάνεται η μουσική διακρίνονται στο απέναντι μαγαζί σε θέση περίοπτη τα ποτήρια με τον πειρασμό.
stratsatela ειναι!!!
δεν θέλω να το μάθω αλλα να το φάω!!
βάλε και απο αυτο και απο εκείνο και .....
και το τιμούμε δεόντως!!
Ξέρουν ΚΑΙ απο παγωτά οι Ρωμαίοι τελικά.
Καλό το παγωτό, ωραία και μεγάλη η πλατεία, αλλα αμα εχεις μάθει σε κόσμο, φτάνεις στο σημείο να ενοχλείσαι απο την ησυχία.
Παμε λοιπόν να χασουμε την θερμιδες του παγωτου, οδεύοντας προς piazza di spagna και στην συνέχεια προς fontana di trevi για να δούμε την μαγεία αυτήν, την απίστευτα όμορφα φωτισμένη σύνθεση, την ατμόσφαιρα, που δεν ξέρεις εαν ειναι όνειρο, η είχε κάτι το παγωτό και τα "βλέπεις" "περίεργα"
είναι μια αίσθηση περισσότερο παρα εικόνα.
θελεις να αποτυπώσεις στο μυαλό και να αποθηκεύσεις βαθιά στην καρδιά αυτο το κάτι, αλλά και τον κόσμο, που μόνο αντίσκηνα δεν ειχε στήσει
Δεν ξερω εαν στης 3-4 τα ξημερώματα εχει καθόλου ησυχία σε αυτήν την πλατεία, αλλα όσες φορές πέρασα, εκανα προσπάθεια να φτασω στο νερό.
μετα απο ....δεν ξερω πόσο:roll:, (άλλωστε τι σημασία εχει ο χρόνος?) φεύγουμε για την αναγκαστική ανάπαυση.
είναι η ώρα που θες να έχεις 48 ωρες την ημέρα, και την αντοχή μαραθωνοδρόμου.
ημέρα 4η και ξημερώνει Σάββατο.
Η ημερα του San Pietro και του τρούλου του, με λίγο απο Castro de Angelo .
ξύπνημα νωρίς για να τους πιάσουμε ολους στον ύπνο ώστε να μην περιμένουμε σε μεγάλη ουρά, και τρεχάλα!
Εξω απ το hotel είπαμε ειναι η στάση.
εύκολα λοιπόν είμαστε στην πλατείααααααα
σας το'πα ???
ΡΕ πολύ μεγάλη ειναι η ριμάδα !!
και εχει μια ουρά οσο οι 180 μοίρες της πλατείας!!!!!
Στης 8,45 το πρωί!!!
περαστικά μας!!
Τι κάνουμε??
Άστο, για μεσημεριανή βόλτα, που θα πάνε ολοι για φαγητό, και πάμε στο κάστρο.
κατ αρχάς καφέ γιατί δεν παίζει χωρίς, να ανοίξει ο μάτις.
που??
κατεβαίνοντας προς το κάστρο απο την μεριά των τειχών και όπου μας αρέσει.
Αλλά, τελικά χαζεύοντας, φτάνουμε στην είσοδο του καστρου και στην γέφυρα που ειναι απέναντι απο αυτήν, γεμάτη με αγάλματα.
πάμε κέντρο γέφυρα, στήνουμε μηχανή, παίρνουμε ποζα, και μια φωνή Ελληνίδας μας αποσπά την προσοχή.
Πάλι!
Ανταλλάσσουμε μηχανές
ανταλλάσσουμε πόζες
ανταλλάσσουμε ευχαριστώ και ευχές και
βουρ για το ανέβασμα στην κορφή του Castro de Angelo
Με χαζολόγημα, ανεβαίνουμε, σκεπτόμενοι οτι την ιδια διαδρομή την έκαναν ιππότες, καβάλα στα αλόγα με τα σπαθιά να ακουμπούν στα πέτρινα ντουβάρια και ο ήχος απο την κλαγγή της πανοπλίας να αγρίευε τα άλογα, μέσα στους σκοτεινούς και υγρούς διαδρόμους που οδηγούσαν στα επάνω μέρει του κάστρου.
Φτάνουμε με τα πολλά, "ταράτσα" και μένουμε έκθαμβοι απο την θέα και το τεράστιο, επιβλητικό, μπρούτζινο άγαλμα, να στέκει απο πάνω μας!
φωτογραφίες βίντεο και τέλος η μπαταρίες!!!
κατεβαίνουνε στον απο κάτω όροφο, έχει ένα "καφέ"
καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι, που μέσα απο την πολεμίστρα, είχες το άγιο Πέτρο σε κάδρο.
ευτυχώς μια τελευταία φωτογραφία την είχανε οι μπαταρίες!!
συνέχεια με 380 σκαλιά στο επόμενο
και έρχεται η ωρα που ΠΡΕΠΕΙ να πάμε στον Αγιο Πέτρο (οχι στον Ιδιο, στην εκκλησία ντε)
περνουμε τον δρόμο, περιμένοντας οτι αφού εχει μεσημεριάσει πια, θα έχουν πάει οι πολλοί για φαγητό, ξεκούραση,
οτιδήποτε δλδ που θα άδειαζε την πλατεία απο τον κόσμο.
χαχαχαχα
εκεί που ηταν η ουρά στης 180μοιρες της πλατείας, εχει φτάσει στης 270 μοιρες!!!!
Ωραίαααα!!!!
ΤΩΡΑ???
Και μας σώνει ενα χερι απο αρκετα μπροστά!!
κάποιοι χαιρετάνε!
Εμάς???
ΝΑΙΑΙΑΙ!!!!
Απο ενα γκρουπ που ειχαμε βρεί στο μουσείο του vaticano
παμε προς τα εκει
και μας ενσωματώνουν στο γκρουπ!!
(Ελληναρες, ντροπή, πείτε οτι θέλετε, αλλά η ουρά ηταν μεγαλύτερη απο το φιλότιμα μας)
και αφου μπήκαμε στον τεράστιο ναο,
και αφου περιπλανηθήκαμε στης πτέρυγές του,
και αφου ανακαλύψαμε οτι η κάθε "πτέρυγα" ηταν σαν την μητρόπολη Αθηνών,
(τεράστια τα μεγέθη στο "μικρο κρατίδιο")
άρχισα να ενοχλούμε απο την ανθρωποκεντρικότιτα του!!
Ξεραμε οτι εκεί ειναι θαμμένοι οι περισσότεροι παπες, αλλα δεν ξέραμε οτι,
1ον τα αγάλματά τους ειναι τοσο μεγάλα και επιβλητικά
2ον οτι έχουν στα πόδια τους αγγελάκια να τους προσκυνάνε
3ον οτι ειναι περισσότεροι αυτοί (τα αγάλματα ) απο της απεικονίσεις του Θείου (σε όποια του μορφή)
Μου έμοιαζε περισσότερο ναός αφιερωμένος στους πάπες παρά στον Θεό!!
και με χάλασε!!
Μαθημένος στην πληθώρα των εικόνων, στην έλλειψη του κοινού ανθρώπου απο την "διακόσμηση", και στην κατάνυξη που σου προσφέρει ένας ορθόδοξος ναός, η χλιδή και η θεοποίηση του ανθρώπου, με στεναχώρησε.
Βγήκαμε εξω αφήνοντας στην μέση μια όμορφη, σαν άκουσμα, χορωδία.
Και μπήκαμε στην ουρά για την αναβαση στον τρούλο.
Εδω δεν ειχε ουτε γνωστούς ουτε "Ελληναριές"
περιμέναμε μεχρι που πόνεσαν πόδια και μέση.
Συνεχείς ενημερώσεις για την δυσκολία, και ταμπέλες για το ζάρι που θα τραβήξει η καρδιά,..... και είσαστε υγιείς? .....και θα αντέξετε? .......και δεν σας βλέπω να την βγάζετε καθαρή, ..........και κάποιοι άλλοι εδω άφησαν τα κοκαλάκια τους,........ και αλλα τέτοια ενθαρρυντικά
Και αφου τα σμπαραλιάσαμε, ...μέσες, ..πόδια και ψυχολογία,
ΝΑΙ ήρθε η ωρα να μπούμε στο ασανσέρ. (σιγα μην δεν γλίτωνα ΟΤΙ μπορούσα) οι άλλοι θελαν με τα ποδια
Φτάσαμε στο ......πως να το πω? στο τέλος του τοίχου ας πούμε.?
Απο εκει και πάνω, ο τρούλος.
αλλά στο κεκλιμένο τμήμα του, με τα πόδια.
Απο το ασανσέρ βγαίνουνε στην "ταράτσα" που περιβάλει την βάση του τρούλου,
μπαίνουμε μέσα στον ναό, σε ενα μπαλκόνι, που βλέπεις κάτω, ...το εσωτερικό και τους επισκέπτες του, μικρουουους σαν μυρμήγκια!!!
το μπαλκόνι αυτο μας οδηγεί μέσω ενός διαδρόμου σε μια σκάλα.
Η σκάλα αυτή θα μας οδηγούσε στην κορφή.
και ξεκινήσαμεεεεε
και στο πρώτο 50αρι σκαλοπάτια, να τα πρωτα τσιγάρα που ειχα καπνίσει στα 13α μου
στο επόμενο 50 σκαλιών, τα τσιγάρα του στρατού
στα 150 σκαλιά, κατι παχιά μπριζολίδια της εποχής του "εκσυγχρονισμού"κάνανε την εμφάνισή τους.
Ουφφ
καπου εκεί αφησα την γυναίκα να αποφασίσει τον ρυθμό ανόδου !!!
πάντως το αποτέλεσμα με δικαίωσε.
οταν το παΐδι είναι απο ζυγούρι και το συνοδέψετε με κόκινο κρασί, κανει την καρδιά πετρελαιοκινητήρα.
Φτάσαμε λοιπόν ζωντανοι στην κορυφή, και παρόλο που το κεκλιμένο των τοίχων, μας εμπόδισε να είμαστε στην όρθια στάση οσο ανεβαίναμε τα σκαλιά, αντέξαμε!
συν το κλειστοφοβικό σύνδρομο αρκετών, λόγω της μικρής (50-70 εκατοστά) απόστασης των πλαινών τοίχων.
Ένιωθα οταν τελείωσε σαν να ειχα πατήσει το Έβερεστ!
Το αποτέλεσμα ομως ηταν ενα μεγαλο ΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!
θελεγε κανεις οτι θα μπορούσε, εαν ειχε ματια αετου, να δει απο την Σαρδινια μεχρι την Ανδριατική!!!
Την Ρωμη, ΟΛΗ ομως, την εβλεπες!!
Αυτο ηταν το τέλος της τρεχάλας.
Κατεβαίνοντας, ο δρόμος μας οδήγησε στο λεωφορείο 62 για την piazza navona
Ενας πατζουρλισμος
Κοπέλες να χορεύουν κλακέτες, πλανοδοιοι με καθε λογείς πραγματα, ζωγράφοι, παρέες, γκρουπ μαθητων (και ενα Ελλήνων, πενθήμερης !! )
Ηταν ολα εκεί!
Εκεί συνειδητοποιήσαμε οτι ολοι οι ανθρωποι ηταν σε κέφι, ολο το κλήμα ηταν μιας πενθήμερης εκδρομής.
Σαν το καρναβάλι της Πάτρας (για όσους εχουν πάει)
Τέλος πήγαμε στο τελευταίο μερος που δεν είδαμε
Στο πάνθεον
Πρίν μπούμε ενα magiato και μια grapa για να ξαναζωντανέψουμε.
μπαίνουμε, και προσπαθούμε να φωτογραφίσουμε ενα απο τα θαύματα της αρχιτεκτονικής του τοτε, τον τεράστιο θόλο.
φώτο από δω φώτο από κεί, βγάλε και την πόρτα που είναι τεράστια, βγάλε και αυτά και εκείνο, και τέλος, και....... πάμε να περπατήσουμε και λίγο, γιατί δεν μαζέψαμε αρκετά χλμ σήμερα..
Το τελευταίο βράδυ, μας βρίσκει, με σχεδόν ολόγιομο το φεγγάρι, να καθόμαστε στην piazza navona, σε ενα τραπέζι που να την "βλέπει" σχεδόν όλη, με ενα ποτήρι κοκκινο μυρωδάτο κρασί μπροστά μας, προσπαθώντας να γεμίσουμε τον "σκληρό δίσκο" του μυαλού μας, με οτι είναι δυνατόν, απο εικόνες, μυρουδιές, ήχους, και γενικά, την ξεχωριστή αίσθηση, που σου αφήνει αυτή η ΖΩΝΤΑΝΗ πόλη!!
Την υπόσχεση την δώσαμε στην fontana di trevi
ciao Roma
bella Roma!
την επόμενη μερα το μεσημέρι ειμαστε στο ΕΛ.ΒΕΝ.
Το βράδυ κοίταγα για προσφορές στα αερ.εισιτήρια
Απο των Βαΐων που γυρίσαμε απο την Ρωμη, δεν εχω καταφέρει να αμπαλάρω της σκέψεις της εικόνες και της γεύσεις, σε ενα κείμενο.
Θα ξεκινήσω απλά, με της πρώτες απαντήσεις που δίναμε οταν μας ρωτούσαν πως περάσαμε.
1η απάντιση
Περπάτημα!! πολύ περπάτημα!
Πόνεσαν τα ποδια μας.
Με "χτύπησαν" 3 ζευγαρια παπούτσια!!
Η αιτία?
Απ'την αρχή.
Απο εσάς, μαθαίνω τον Νοέμβρη για προσφορά της easy, και κλείνω 2 εισιτήρια πηγεν'ελα στα 200 ευρω
Αργούσε να περάσει ο καιρός και ηταν επίπονο να διαβάζω αυτους που επέστρεφαν. Ζήλιαααα!!
Αλλα ηρθε η ωρα.
ζύγισμα την βαλίτσα, και μέτρημα το σακίδιο να χωράει απο το "πέρασμα".
Μετρό και......
Φτάνοντας στο Ελ.Β. μια ανησυχία με πιάνει για την easy
Έχοντας διαβάσει διάφορα για καθυστερήσεις, αναβολές κλπ, που με το που φτάνω μου έρχονται ολα μαζί στο μυαλό.
Χωρίς κανένα απρόοπτο όμως, μπαίνουμε στο αεροπλάνο και είμαστε στην ώρα μας στην Ρώμη.
Εισιτήρια για Leonardo express (22 ευρω) και περίεργη (επίμονη θα έλεγα) προτροπή για λεωφορείο απο τα εκδοτήρια.
Ευτυχώς παμε με το τρένο και γλυτώσαμε το μποτιλιάρισμα (το βλέπαμε απο το τρένο)
Σταθμος termini και μετα απο 4 τετράγωνα το montecarlo hotel.
Καθαρό, ρετρό, με εντυπωσιακό ασανσέρ, ξέρετε, αυτά με το σκαλιστό κάγκελο εξωτερικά και της δρύινες πορτες.
το προσωπικό χαμογελαστοί και εξυπηρετικόι
Αφήνουμε όπως όπως την βαλίτσα και το σακίδιο, μπάνιο, και αλλόφρονες,
πέρνουμε δρόμο για ατην Ρωμη.piazza pebublica
barberini
fodana del tritone
μια ωραιότατη pizza και πίσω.
4χλμ μονο.
Το αλλο πρωί, ξεκινήσαμε.
και μετράμε.
piazza santa maria nova
coloseum
ευτυχώς ειχα εισιτήρια απο το ίντερνετ.
ακόμα εκει θα περίμενα.
τουβλοκατασκευή
για τα τοτε δεδομένα ...πολύ δουλειά για τους Ρωμαίους εργατες.
δημόσιο εργο μεγάλο.
φτηνιάρικο μπροστά στα μάρμαρα μας
μεγάλο ναι.
και να μην μπαίναμε δεν θα μας κόστιζε
πως όμως να το ξέραμε απο πρίν?
ακόμα και εαν στο λενε (γράφουνε) ....
Απο την άλλη είναι το σήμα κατατεθέν της Ρώμης.
τέλος πάντων
βλέποντας τα υπόγεια που ζουσαν οι μονομάχοι, καταλάβαμε οτι το ζω πεθαίνω στις μονομαχίες δεν ηταν κάτι σπουδαίο.
Το "οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν Ω Καίσαρ", ηταν κυριολεκτικό. Η στα υπόγεια θα πέθαιναν ή στην αρένα
Και το αλλο, στα εργα ειναι ολοι οι μονομαχοι μποντιμπιλντεραδες!! τεράστιοι με κορμια φέτες!!
οχι πεινασμένοι φιματικοι που ζουν στα υγρά υπόγεια και περιμένουν να δουν ήλιο μόνο την ωρα που θα παίξουνε μα τον θάνατο.
ο θάνατος ηταν λύτροση για αυτους.
Τελος, παμε εξω
Λεγεωνάριοι περιμένουν για φωτογραφία.
Απο το κορμί που ειναι ανάγλυφο στην "πανοπλία" .... το "απο κάτω" μου θύμισε περισσότερο Αστερίξ με τον κοιλαρά εκατόνταρχο!!
Πρεπει να γελάγαμε δυνατά οταν το ελεγα στην γυναίκα μου, και μας κοίταγαν περίεργα οι "εκατόνταρχοι"
απέναντι η arco konstantino
Η πύλη του (μέγα) Κωνσταντίνου
Ωραία!
φωτογραφία
παρακάτω
καντίνα με pizza
ακριβή
περπατάμε γύρο απο το Circo Masimo
περνάμε απο το ορθόδοξο πατριαρχείο Ρώμης
φτανουμε piazza benezia
το μεγάλο "πως το λενε"
ΑΑ!!
ογκος!
Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ο!!!
Αλλά, πολύ πράγμα για την φιγούρα και μονο.
Επιβλητικό?
το λιγότερο!
προσπάθεια ενταξης του ογκου στον φακό.
δύσκολο εως αδύνατο.
Α! να ! πλανόδιοι μα αναμνηστικά μπλουζάκια.
Και τι κανει ενας τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του?
αγοράζει Τσερτ μα το i love roma
απο ένα και καθαρίζεις απο τα τυπικά δώρα.
Επόμενος σταθμός piazza di spagna
και στην συνέχεια villa borgeze
Μου άρεσαν οι κοιλιομενοι διάδρομοι κατω απο τον λοφο της piazza di spagna.
Οταν εχεις μαζέψει τοσο δρομο, ειναι ανακουφιστηκοι.
μπαίνουμε στο παρκο της βίλας και φροντίζω να νοικιάσουμε ενα διπλό ποδήλατο για να φτάσουμε στην galeri.
Χαζεμα αρκετή ωρα,
Πανεμορφα εκθέματα!!
πολλές οι σκάλες !
πισω στο ποδήλατο και βολτα στο παρκο.
καντινα
ενα νερο παρακαλώ
"ποσοοοο???"
3 ευρω !!!
το 1/2 L νερο???
αστο.
Πάμε ξανα στην piazza di spagna
pizza και μπύρα στο χερι, και μαζι με εκατοντάδες άλλους την απολαμβάνουμε στα διαθέσιμα σκαλιά
φωτογραφίες.
Ο επόμενος σταθμος fontana di trevi, κοσμοοοος!!!(θα επανέλθουμε) και πορεία προς το πάνθεον.
To πάνθεον κλειστά για σήμερα, οπότε πάμε για ψώνια εδώ κοντά
Εναν magiato πρώτα.
Μαγαζιά ψιλό φτηνά.
ψώνια.
εγω "ΩΧ"
γυναίκα "περιμενε να δουμε και αυτο "
εγω "Τα πόδια μου"
γυναίκα "κατσε να δουμε και το επομενο μαγαζι"
μαγαζάτορας "κλεισαμε"
εγω "ουφ"
πορεία για μια παλαιά και παραδοσιακή osteria (κατά προτροπή σας)
κλειστή!
πισω προς piazza sforza cesarini (άλλη πρόταση) μαγαζί άψογο, καρμπονάρα φανταστική ,(και μια πουτανεσκα για συμπλήρωμα ) κρασι, και λογαριασμός στα 17 το άτομο
Το τέλος της ημέρας ηταν η λεωφορείο-γραμμή 64 για via palestro. ενα τετράγωνο απο το hotel, και τα χλμ περιπου 15!!!
συνεχίζεται
Ημερα τρίτη και ξημέρωσε η Παρασκευή.
παω να κατέβω απο το κρεβάτι, έτσι απλά, καθημερινά.
Ωχ! Αχ!
Μα απ'οτι θυμάμαι δεν ήταν απο τσιμέντο τα πόδια μου!
Γυρνάω δίπλα μου να δω το έτερο ήμισυ, ελπίζοντας σε μια καλύτερη κατάσταση αλλά φευ.
Η φτέρνα στο κάτω μέρος της, έχει βγάλει παλάμες που μουτζώνουν.
Μετα απο ενα μπάνιο βλέπω οτι ηταν απλά μια ψευδαίσθηση.
Δοκιμή με ένα άλλο ζευγάρι παπούτσια, και .....ομαδική ανακούφιση!
Δεν ακουμπάνε εκει που πονάμε.
ΑΡΑ???
ΔΡΟΜΟΟΟΟ.
Δεν θα περπατήσουμε πολύ σήμερα, εχει μουσείο, vaticano.
Γραμμή 62 σταση εξω απο την piazza san pietro.
Ωρε πατριότ' απο που παν' για το μουσείο??
λέμε για πλάκα σε μια παρέα
"Απο εκεί" μας απαντάνε κάποιοι Ελληνες!!!!
Ήταν ΠΑΛΙ Ελληνες!!
Όπου έβλεπες, εαν δεν ήταν Ιταλοί, ηταν σίγουρα Ελληνες!
μόνο στην Αθήνα βλέπεις περισσότερους και αυτό οχι σε τουριστική περίοδο.
Σε καθε σειρά, μουσείου, λεωφορείου, πιτσαρίας, υπήρχαν Ελληνες.
Και πάμε "απο'κει"
και μπαίνουμε στην πλατεία
και χαζεύουμε απο το μέγεθος!!!!
Πολύ μεγάλη ρε παιδιά!!!
προχωράμε για το μουσείο.....
Υπάρχει μια ουρά, που ρωτώντας μάθαμε οτι οδηγεί στην ποθητή είσοδο.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που μας εξηγούν οτι εφόσον έχουμε εισιτήρια απο το ίντερνετ, την παρακάμπτουμε την ουρά.
Την ώρα που το μάθαμε δεν είχαμε καταλάβει τι ακριβώς γλυτώσαμε.
Όταν περπατούσαμε 3 τετράγωνα παράλληλα με την ουρά, και δεν βλέπαμε το τέλος, τότε, ευχαρίστησα τον άγιο Πέτρο, που μπήκα σε αυτό το φόρουμ και έμαθα πως πρέπει να βγάλω εισιτήρια απο πριν !!!
latinoλάτρεις σας ευχαριστώ!
Και φτάνουμε στην είσοδο....
και μπαίνουμε μέσα ....
και δεν ρωτάμε που είναι η έξοδος.!!
και φάγαμε 5 ωρες να την βρούμε !!
Ανάμεσα απο γλυπτά και πίνακες απώλεσαν την λειτουργική τους ικανότητα το δεύτερο ζεύγος παπουτσιών!!!
τα ξετίναξαν η Καρυάτιδά μας ο "μυστικός δείπνος" και η "καπέλα σιξτίνα ", η οποία παρεμπιπτόντως είναι οτι πρέπει για το αυχενικό σύνδρομο!!
περπατάς κάμποση ωρα με το κεφάλι προς τα πάνω σαν να σου έχουν κόψει τον λαιμό και να σου έχουν αφήσει τον σβέρκο
αφού όταν το τελειώσεις το δωμάτιο, θέλεις χρόνο προσαρμογής στην κανονική θέση γιατί ζαλίζεσαι.
Και αφού είδαμε τα αγάλματα, της προτομές, της κεφαλές σε μάρμαρο.
Και αφού είδαμε τα πινέλα να λερώνουν μουσαμάδες, ταβάνια, ριχταρια κλπ
Και αφού χαζέψαμε με τα ψηφιδωτά πατώματα και τα βιτρό,
Είδαμε φως!!
η έξοδος λέμε επιτέλους σωθήκαμε!!
Μπάααά :roll:
μια αυλή ηταν για καφέ και για αφαίμαξη στο πορτοφόλι του πιστού καθολικού.
Ας κάτσουμε να ξεπριστουν τα πόδια και συνεχίζουμε, λέμε.
Ναι! Να κάτσουμε! αλλά πού??
Ούτε καρέκλα, ουτε παγκάκι, ούτε πεζούλι, ούτε σκαλοπάτι κενό.!
Παω για τους καφέδες και εχε τον νου σου, λεω στην σύζυγο.
Μετα απο μισή ώρα, με τους καφέδες και δυο ταρτάκια (φανταστικά) στα χέρια βγαίνω και ψάχνω.
Κάποιον πρέπει να σκότωσε η γυναίκα μου και την βρήκα σε μια παλάμη χώρο σε ενα παγκάκι να με περιμένει να φέρω τους καφέδες.
Δεν την ρώτησα μέχρι σήμερα........φοβάμαι
Αφού καταφέραμε να κυκλοφορήσει πάλι το αιμα στα κάτω άκρα, είπαμε οτι δεν θα έχουμε πολύ δρόμο ακόμα .
Και όντος, ενας διάδρομος εχει την μαγική ταμπέλα "exit"
Kαι πάνω που θα βγάζαμε πανηγυρικό, είδαμε την παγίδα!
Αρχίζανε τα επι μέρους εκθέματα.
Η αίθουσα του ντα βίντσι
Η αίθουσα του μικαλάτζελο
Η αίθουσα του μποτιλιάνι
Η αίθουσα του.....
Η αίθουσα...
Η αιθου......
Και μετά ετσι απλα η έξοδος!!
Να πω την αλήθεια δεν χάρηκα.
Ειχα ενα στερητικό σύνδρομο για αρκετή ώρα.
Αλλα τα πόδια μας, ηταν έτοιμα να μας κλωτσήσουν, γιαυτό ψάξαμε με τα μάτια πια καρεκλα είναι στην κοντινότερη απόσταση.
Συμπτωματικά ηταν σε ενα τραπέζι με μια τεράστια πίτσα επάνω.
Εμείς κάτσαμε στο διπλανό τραπέζι, περιμένοντας (όχι πολύ) την σερβιτόρα
Μια carbonara , μια ραβιόλια και μια peroni πορφαβορ.
Αφου απολαύσαμε την αγαπημένη Ιταλική κουζίνα, ειπα να δω και την ατομική pizza τους.
Και μετά την τιμητική εξαφάνιση της, μας ήρθε και η χώνευση, με 35 ευρω .
συνεχίζετε
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
στην συνέχεια μια βόλτα στην piazza de popolo για ενα παγωτό.
εχει αρχίσει να σουρουπώνει και η πλατεία ειναι άδεια.
Αυτο την κανει ακόμα πιο μεγάλη.
Καθόμαστε στην ευθεία, ωστε να "βάλουμε" τον οβελίσκο "ανάμεσα" απο της δύο Εκκλησίες, και να χωρέσουμε και εμείς "μέσα" στο κάδρο.
στήνουμε την μηχανή και
κλικ.
οκ
Ακούμε μια μουσική....
κατω απ' τον οβελίσκο, δίπλα στην κρήνη με το συντριβάνι κάθετε κάποιος επίδοξος βιρτουόζος.
Αρκετά καλός.
βαδίζουμε αργά κατά μήκος της πλατείας, προσπερνάμε τον μουζικάντη και καθώς χάνεται η μουσική διακρίνονται στο απέναντι μαγαζί σε θέση περίοπτη τα ποτήρια με τον πειρασμό.
stratsatela ειναι!!!
δεν θέλω να το μάθω αλλα να το φάω!!
βάλε και απο αυτο και απο εκείνο και .....
και το τιμούμε δεόντως!!
Ξέρουν ΚΑΙ απο παγωτά οι Ρωμαίοι τελικά.
Καλό το παγωτό, ωραία και μεγάλη η πλατεία, αλλα αμα εχεις μάθει σε κόσμο, φτάνεις στο σημείο να ενοχλείσαι απο την ησυχία.
Παμε λοιπόν να χασουμε την θερμιδες του παγωτου, οδεύοντας προς piazza di spagna και στην συνέχεια προς fontana di trevi για να δούμε την μαγεία αυτήν, την απίστευτα όμορφα φωτισμένη σύνθεση, την ατμόσφαιρα, που δεν ξέρεις εαν ειναι όνειρο, η είχε κάτι το παγωτό και τα "βλέπεις" "περίεργα"
είναι μια αίσθηση περισσότερο παρα εικόνα.
θελεις να αποτυπώσεις στο μυαλό και να αποθηκεύσεις βαθιά στην καρδιά αυτο το κάτι, αλλά και τον κόσμο, που μόνο αντίσκηνα δεν ειχε στήσει
Δεν ξερω εαν στης 3-4 τα ξημερώματα εχει καθόλου ησυχία σε αυτήν την πλατεία, αλλα όσες φορές πέρασα, εκανα προσπάθεια να φτασω στο νερό.
μετα απο ....δεν ξερω πόσο:roll:, (άλλωστε τι σημασία εχει ο χρόνος?) φεύγουμε για την αναγκαστική ανάπαυση.
είναι η ώρα που θες να έχεις 48 ωρες την ημέρα, και την αντοχή μαραθωνοδρόμου.
ημέρα 4η και ξημερώνει Σάββατο.
Η ημερα του San Pietro και του τρούλου του, με λίγο απο Castro de Angelo .
ξύπνημα νωρίς για να τους πιάσουμε ολους στον ύπνο ώστε να μην περιμένουμε σε μεγάλη ουρά, και τρεχάλα!
Εξω απ το hotel είπαμε ειναι η στάση.
εύκολα λοιπόν είμαστε στην πλατείααααααα
σας το'πα ???
ΡΕ πολύ μεγάλη ειναι η ριμάδα !!
και εχει μια ουρά οσο οι 180 μοίρες της πλατείας!!!!!
Στης 8,45 το πρωί!!!
περαστικά μας!!
Τι κάνουμε??
Άστο, για μεσημεριανή βόλτα, που θα πάνε ολοι για φαγητό, και πάμε στο κάστρο.
κατ αρχάς καφέ γιατί δεν παίζει χωρίς, να ανοίξει ο μάτις.
που??
κατεβαίνοντας προς το κάστρο απο την μεριά των τειχών και όπου μας αρέσει.
Αλλά, τελικά χαζεύοντας, φτάνουμε στην είσοδο του καστρου και στην γέφυρα που ειναι απέναντι απο αυτήν, γεμάτη με αγάλματα.
πάμε κέντρο γέφυρα, στήνουμε μηχανή, παίρνουμε ποζα, και μια φωνή Ελληνίδας μας αποσπά την προσοχή.
Πάλι!
Ανταλλάσσουμε μηχανές
ανταλλάσσουμε πόζες
ανταλλάσσουμε ευχαριστώ και ευχές και
βουρ για το ανέβασμα στην κορφή του Castro de Angelo
Με χαζολόγημα, ανεβαίνουμε, σκεπτόμενοι οτι την ιδια διαδρομή την έκαναν ιππότες, καβάλα στα αλόγα με τα σπαθιά να ακουμπούν στα πέτρινα ντουβάρια και ο ήχος απο την κλαγγή της πανοπλίας να αγρίευε τα άλογα, μέσα στους σκοτεινούς και υγρούς διαδρόμους που οδηγούσαν στα επάνω μέρει του κάστρου.
Φτάνουμε με τα πολλά, "ταράτσα" και μένουμε έκθαμβοι απο την θέα και το τεράστιο, επιβλητικό, μπρούτζινο άγαλμα, να στέκει απο πάνω μας!
φωτογραφίες βίντεο και τέλος η μπαταρίες!!!
κατεβαίνουνε στον απο κάτω όροφο, έχει ένα "καφέ"
καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι, που μέσα απο την πολεμίστρα, είχες το άγιο Πέτρο σε κάδρο.
ευτυχώς μια τελευταία φωτογραφία την είχανε οι μπαταρίες!!
συνέχεια με 380 σκαλιά στο επόμενο
και έρχεται η ωρα που ΠΡΕΠΕΙ να πάμε στον Αγιο Πέτρο (οχι στον Ιδιο, στην εκκλησία ντε)
περνουμε τον δρόμο, περιμένοντας οτι αφού εχει μεσημεριάσει πια, θα έχουν πάει οι πολλοί για φαγητό, ξεκούραση,
οτιδήποτε δλδ που θα άδειαζε την πλατεία απο τον κόσμο.
χαχαχαχα
εκεί που ηταν η ουρά στης 180μοιρες της πλατείας, εχει φτάσει στης 270 μοιρες!!!!
Ωραίαααα!!!!
ΤΩΡΑ???
Και μας σώνει ενα χερι απο αρκετα μπροστά!!
κάποιοι χαιρετάνε!
Εμάς???
ΝΑΙΑΙΑΙ!!!!
Απο ενα γκρουπ που ειχαμε βρεί στο μουσείο του vaticano
παμε προς τα εκει
και μας ενσωματώνουν στο γκρουπ!!
(Ελληναρες, ντροπή, πείτε οτι θέλετε, αλλά η ουρά ηταν μεγαλύτερη απο το φιλότιμα μας)
και αφου μπήκαμε στον τεράστιο ναο,
και αφου περιπλανηθήκαμε στης πτέρυγές του,
και αφου ανακαλύψαμε οτι η κάθε "πτέρυγα" ηταν σαν την μητρόπολη Αθηνών,
(τεράστια τα μεγέθη στο "μικρο κρατίδιο")
άρχισα να ενοχλούμε απο την ανθρωποκεντρικότιτα του!!
Ξεραμε οτι εκεί ειναι θαμμένοι οι περισσότεροι παπες, αλλα δεν ξέραμε οτι,
1ον τα αγάλματά τους ειναι τοσο μεγάλα και επιβλητικά
2ον οτι έχουν στα πόδια τους αγγελάκια να τους προσκυνάνε
3ον οτι ειναι περισσότεροι αυτοί (τα αγάλματα ) απο της απεικονίσεις του Θείου (σε όποια του μορφή)
Μου έμοιαζε περισσότερο ναός αφιερωμένος στους πάπες παρά στον Θεό!!
και με χάλασε!!
Μαθημένος στην πληθώρα των εικόνων, στην έλλειψη του κοινού ανθρώπου απο την "διακόσμηση", και στην κατάνυξη που σου προσφέρει ένας ορθόδοξος ναός, η χλιδή και η θεοποίηση του ανθρώπου, με στεναχώρησε.
Βγήκαμε εξω αφήνοντας στην μέση μια όμορφη, σαν άκουσμα, χορωδία.
Και μπήκαμε στην ουρά για την αναβαση στον τρούλο.
Εδω δεν ειχε ουτε γνωστούς ουτε "Ελληναριές"
περιμέναμε μεχρι που πόνεσαν πόδια και μέση.
Συνεχείς ενημερώσεις για την δυσκολία, και ταμπέλες για το ζάρι που θα τραβήξει η καρδιά,..... και είσαστε υγιείς? .....και θα αντέξετε? .......και δεν σας βλέπω να την βγάζετε καθαρή, ..........και κάποιοι άλλοι εδω άφησαν τα κοκαλάκια τους,........ και αλλα τέτοια ενθαρρυντικά
Και αφου τα σμπαραλιάσαμε, ...μέσες, ..πόδια και ψυχολογία,
ΝΑΙ ήρθε η ωρα να μπούμε στο ασανσέρ. (σιγα μην δεν γλίτωνα ΟΤΙ μπορούσα) οι άλλοι θελαν με τα ποδια
Φτάσαμε στο ......πως να το πω? στο τέλος του τοίχου ας πούμε.?
Απο εκει και πάνω, ο τρούλος.
αλλά στο κεκλιμένο τμήμα του, με τα πόδια.
Απο το ασανσέρ βγαίνουνε στην "ταράτσα" που περιβάλει την βάση του τρούλου,
μπαίνουμε μέσα στον ναό, σε ενα μπαλκόνι, που βλέπεις κάτω, ...το εσωτερικό και τους επισκέπτες του, μικρουουους σαν μυρμήγκια!!!
το μπαλκόνι αυτο μας οδηγεί μέσω ενός διαδρόμου σε μια σκάλα.
Η σκάλα αυτή θα μας οδηγούσε στην κορφή.
και ξεκινήσαμεεεεε
και στο πρώτο 50αρι σκαλοπάτια, να τα πρωτα τσιγάρα που ειχα καπνίσει στα 13α μου
στο επόμενο 50 σκαλιών, τα τσιγάρα του στρατού
στα 150 σκαλιά, κατι παχιά μπριζολίδια της εποχής του "εκσυγχρονισμού"κάνανε την εμφάνισή τους.
Ουφφ
καπου εκεί αφησα την γυναίκα να αποφασίσει τον ρυθμό ανόδου !!!
πάντως το αποτέλεσμα με δικαίωσε.
οταν το παΐδι είναι απο ζυγούρι και το συνοδέψετε με κόκινο κρασί, κανει την καρδιά πετρελαιοκινητήρα.
Φτάσαμε λοιπόν ζωντανοι στην κορυφή, και παρόλο που το κεκλιμένο των τοίχων, μας εμπόδισε να είμαστε στην όρθια στάση οσο ανεβαίναμε τα σκαλιά, αντέξαμε!
συν το κλειστοφοβικό σύνδρομο αρκετών, λόγω της μικρής (50-70 εκατοστά) απόστασης των πλαινών τοίχων.
Ένιωθα οταν τελείωσε σαν να ειχα πατήσει το Έβερεστ!
Το αποτέλεσμα ομως ηταν ενα μεγαλο ΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!
θελεγε κανεις οτι θα μπορούσε, εαν ειχε ματια αετου, να δει απο την Σαρδινια μεχρι την Ανδριατική!!!
Την Ρωμη, ΟΛΗ ομως, την εβλεπες!!
Αυτο ηταν το τέλος της τρεχάλας.
Κατεβαίνοντας, ο δρόμος μας οδήγησε στο λεωφορείο 62 για την piazza navona
Ενας πατζουρλισμος
Κοπέλες να χορεύουν κλακέτες, πλανοδοιοι με καθε λογείς πραγματα, ζωγράφοι, παρέες, γκρουπ μαθητων (και ενα Ελλήνων, πενθήμερης !! )
Ηταν ολα εκεί!
Εκεί συνειδητοποιήσαμε οτι ολοι οι ανθρωποι ηταν σε κέφι, ολο το κλήμα ηταν μιας πενθήμερης εκδρομής.
Σαν το καρναβάλι της Πάτρας (για όσους εχουν πάει)
Τέλος πήγαμε στο τελευταίο μερος που δεν είδαμε
Στο πάνθεον
Πρίν μπούμε ενα magiato και μια grapa για να ξαναζωντανέψουμε.
μπαίνουμε, και προσπαθούμε να φωτογραφίσουμε ενα απο τα θαύματα της αρχιτεκτονικής του τοτε, τον τεράστιο θόλο.
φώτο από δω φώτο από κεί, βγάλε και την πόρτα που είναι τεράστια, βγάλε και αυτά και εκείνο, και τέλος, και....... πάμε να περπατήσουμε και λίγο, γιατί δεν μαζέψαμε αρκετά χλμ σήμερα..
Το τελευταίο βράδυ, μας βρίσκει, με σχεδόν ολόγιομο το φεγγάρι, να καθόμαστε στην piazza navona, σε ενα τραπέζι που να την "βλέπει" σχεδόν όλη, με ενα ποτήρι κοκκινο μυρωδάτο κρασί μπροστά μας, προσπαθώντας να γεμίσουμε τον "σκληρό δίσκο" του μυαλού μας, με οτι είναι δυνατόν, απο εικόνες, μυρουδιές, ήχους, και γενικά, την ξεχωριστή αίσθηση, που σου αφήνει αυτή η ΖΩΝΤΑΝΗ πόλη!!
Την υπόσχεση την δώσαμε στην fontana di trevi
ciao Roma
bella Roma!
την επόμενη μερα το μεσημέρι ειμαστε στο ΕΛ.ΒΕΝ.
Το βράδυ κοίταγα για προσφορές στα αερ.εισιτήρια
