Πολωνία Roadtrip στην Πολωνία: 10 μέρες - 7 πόλεις

[Evi_Stav]

5 μέρες πάνε που γυρίσαμε από το 10ήμερο roadtrip μας στην Πολωνία! Χιλιάδες εικόνες, πολλές και πρόσφατες οι αναμνήσεις.

Έχοντας επισκεφτεί ξανά την Πολωνία το 2010, ήμουν σίγουρη πως το ταξίδι αυτό δεν θα μας απογοήτευε! Έτσι και έγινε.

Ξεκινήσαμε κλείνοντας τα αεροπορικά εισιτήρια προς και από το Wroclaw (Βρότσλαβ) για τις 6-16 Αυγούστου. Περίπου 200 ευρώ πήγαινε έλα με βαλίτσα.

Επόμενο βήμα η ενοικίαση αυτοκινήτου από το αεροδρόμιο του Wroclaw: 230 ευρώ για 9 μέρες (το αφήσαμε μια μέρα νωρίτερα, καθώς δεν το χρειαζόμασταν τελευταία μέρα στο Wroclaw). Η ενοικίαση έγινε με την autounion και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με όλη τη διαδικασία.

Στη συνέχεια έπρεπε να καταλήξουμε στο τελικό πλάνο διανυκτερεύσεων. Έπειτα από αρκετό ψάξιμο και αλλαγές, το ταξίδι περιελάμβανε:

• Κρακοβία - διανυκτέρευση για 2 βράδια
• Ζακοπάνε - 1 βράδυ
• Βαρσοβία - 2 βράδια
• Wegorzewo (ένα χωριό στην περιοχή της Μαζουρίας) - 1 βράδυ (δυστυχώς θα πω σε αυτό το σημείο)
• Gdansk - 2 βράδια
• Poznan - 1 βράδυ
• Wroclaw - 1 βράδυ

Ενδιαφέρεστε να προχωρήσω σε αναλυτικότερη ιστορία;

 

[oasisAthens]

Εννοείται πως ναι....

 

[vasiliss]

5 μέρες πάνε που γυρίσαμε από το 10ήμερο roadtrip μας στην Πολωνία! Χιλιάδες εικόνες, πολλές και πρόσφατες οι αναμνήσεις.

Έχοντας επισκεφτεί ξανά την Πολωνία το 2010, ήμουν σίγουρη πως το ταξίδι αυτό δεν θα μας απογοήτευε! Έτσι και έγινε.

Ξεκινήσαμε κλείνοντας τα αεροπορικά εισιτήρια προς και από το Wroclaw (Βρότσλαβ) για τις 6-16 Αυγούστου. Περίπου 200 ευρώ πήγαινε έλα με βαλίτσα.

Επόμενο βήμα η ενοικίαση αυτοκινήτου από το αεροδρόμιο του Wroclaw: 230 ευρώ για 9 μέρες (το αφήσαμε μια μέρα νωρίτερα, καθώς δεν το χρειαζόμασταν τελευταία μέρα στο Wroclaw). Η ενοικίαση έγινε με την autounion και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με όλη τη διαδικασία.

Στη συνέχεια έπρεπε να καταλήξουμε στο τελικό πλάνο διανυκτερεύσεων. Έπειτα από αρκετό ψάξιμο και αλλαγές, το ταξίδι περιελάμβανε:

• Κρακοβία - διανυκτέρευση για 2 βράδια
• Ζακοπάνε - 1 βράδυ
• Βαρσοβία - 2 βράδια
• Wegorzewo (ένα χωριό στην περιοχή της Μαζουρίας) - 1 βράδυ (δυστυχώς θα πω σε αυτό το σημείο)
• Gdansk - 2 βράδια
• Poznan - 1 βράδυ
• Wroclaw - 1 βράδυ

Ενδιαφέρεστε να προχωρήσω σε αναλυτικότερη ιστορία;

Στο travelstories δεν το ρωτάνε ποτέ αυτό. γιατί η απάντηση είναι πάντα ΝΑΙ

 

[psilos3]

Ενδιαφέρεστε να προχωρήσω σε αναλυτικότερη ιστορία;

Α, δεν είχες ήδη ξεκινήσει;
Εννοείται πως ΝΑΙ, αγαπάμε Πολωνία!

 

[chris7]

Ενδιαφέρεστε να προχωρήσω σε αναλυτικότερη ιστορία;

Φυσικά.

 

[Evi_Stav]

Μετά από λαϊκή απαίτηση (και καθώς η ερώτησή μου ήταν περισσότερο ρητορική) ξεκινάω να αφηγούμαι μέρα μέρα τις διακοπές μας (θα πάρει λίγο καιρό).

Για οποιαδήποτε απορία έχετε, είμαι στη διάθεσή σας (μου βγαίνει το επαγγελματικό εδώ ).


Ημέρα 1η: Άφιξη Wroclaw - Διανυκτέρευση Κρακοβία

6 Αυγούστου: Φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Wroclaw περίπου στις 11:15 τοπική ώρα, λίγο νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα άφιξης (αγαπημένη και παρεξηγημένη Ryanair). Με τηλεφώνημα στον αριθμό που μας είχαν στείλει στο voucher της κράτησης, συνεννοούμαστε με τον υπάλληλο της autounion να μας συναντήσει έξω από το αεροδρόμιο για να πάμε στα γραφεία τους και να παραλάβουμε το Opel corsa που είχαμε νοικιάσει.

Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία, υπογράφτηκαν τα χαρτιά, πήραμε το αμάξι και ξεκινήσαμε χωρίς να χάσουμε χρόνο γιατί τα πρώτα μαύρα σύννεφα κάλυπταν τον ουρανό!

Δεν προλάβαμε να βγούμε στην εθνική και οι πρώτες χοντρές σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν.

3 ώρες ήταν η διαδρομή μέχρι την Κρακοβία, 3 ώρες έριχνε καρέκλες. Η μόνη στάση που κάναμε ήταν σε βενζινάδικο όπου τιμήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη τα πολυαγαπημένα hot dogs της Πολωνίας. Σε κάθε βενζινάδικο αλλά και σε κάθε mini market & super market της Πολωνίας, μπορεί κανένας να βρει hot dogs τα οποία ετοιμάζονται μπροστά σου και κοστίζουν λιγότερο από 2 ευρώ. Επιλέγεις το είδος κρέατος που θες να έχουν αλλά και όσες σος επιθυμείς (χωρίς έξτρα κόστος) από μια αρκετά μεγάλη ποικιλία. Τα προτιμήσαμε πολλές φορές στην πορεία του ταξιδιού μας είτε για πρωϊνό είτε για απογευματινό γεύμα.

Έπειτα από 3 ώρες οδήγησης (και 15 περίπου ευρώ διόδια / δεν θυμάμαι ακριβώς το ποσό - ο μοναδικός δρόμος που συναντήσαμε διόδια σε όλη την Πολωνία) φτάσαμε στην πανέμορφη Κρακοβία γύρω στις 4 το απόγευμα.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στο διαμέρισμά μας (Akacja Pokoje Gościnne - ικανοποιητική και φθηνή διαμονή), και έπειτα από ένα μισάωρο power nap, για πολύ καλή μας τύχη η βροχή είχε σταματήσει!

Στο mini market απέναντι από το σπίτι, έμελλε να πάρουμε μια μικρή απογοήτευση καθώς στην ερώτησή μας για το που είναι η στάση του τραμ, πήραμε σαν απάντηση την ξινισμένη φάτσα της κοπέλας που δούλευε εκεί. Ίδια αντιμετώπιση και από τον κύριο που στεκόταν απέξω στην στάση του λεωφορείου. Καμία απάντηση λες και δεν άκουσαν ποτέ ερώτηση, ούτε καν ένα νεύμα, μόνο ξινισμένες φάτσες! Καταλάβαμε γρήγορα πως οι ντόπιοι της Κρακοβίας έχουν καταπιεί λεμόνια!

Με τα πολλά βρήκαμε το σωστό σημειο για το τραμ και σε 4 στάσεις ήμασταν στην κεντρική πύλη της παλιάς πόλης της Κρακοβίας.

Στο σημείο αυτό θα μοιραστώ μαζί σας το link από το Google maps όπου έχω βάλει με pin σημεία ενδιαφέροντος αλλά και εστιατόρια και καφέ στην Κρακοβία (Cracovie · Pologne). Πείτε μου αν δουλεύει.

Περνώντας λοιπόν την κεντρική πύλη στα τοίχη (Krakow Barbican) μπήκαμε μέσα στην παλιά πόλη. Ε, χαζέψαμε τελείως! Δεν ξέρω για πόση ώρα κάναμε βόλτα στα πανέμορφα στενά της πριν καταλήξουμε στην κεντρική πλατεία Rynek Główny με την εμβληματική εκκλησία της St.Barbara και τη Βασιλική της Παναγίας. Το κτήριο του δημαρχείου εξίσου εντυπωσιακό.

Έπειτα από γρήγορο πέρασμα και από την αίθουσα των υφασμάτων (η οποία λειτουργεί σαν σκεπαστή αγορά σουβενίρ) - θα επιστρέφαμε την επόμενη ημέρα για δωράκια -, κάτσαμε αρκετά πεινασμένοι σε ένα τραπεζάκι στην πλατεία για να φάμε το κατιτίς μας από ένα βανάκι που πρόσφερε πολλές διαφορετικές πολωνικές σπεσιαλιτέ. Με προτροπή ενός ντόπιου συνομίλικού μας (30αρη) - ο πρώτος ευγενικός άνθρωπος στην Κρακοβία-, επιλέξαμε να δοκιμάσουμε Bigos (πιάτο με λάχανο, μανιτάρια και διάφορα είδη κρέατος) και τα πρώτα μας pierogi (βραστά πιτάκια με διάφορες γεμίσεις).

Αφού πήραμε δυνάμεις, κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο της Κρακοβίας (Wawel Castle), που, αν και δεν μπήκαμε μέσα λόγω ώρας, επισκεφτήκαμε τον γνωστό του δράκο (Wawel's Dragon) και μάταια περιμέναμε ένα μισαωράκι να πετάξει από το στόμα του φωτιές. Στο τέλος της αναμονής το αγόρι μου φώναζε "έναν αναπτήρα να τον ανάψω ρε παιδιά"

Μετά από αρκετές φωτογραφίες με τον δράκο, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στις όχθες του γοητευτικού Βιστούλα και, περνώντας κάτω από το Krakow Eye (ό,τι πιο κοντά σε London Eye), διασχίσαμε την εντυπωσιακή Bridge of Locks με τα αιωρούμε αγάλματα και καταλήξαμε στην εβραϊκή συνοικία Kazimierz.

Έπειτα από βόλτα στα στενά του Kazimierz και μια στάση στο περίφημο σοκάκι Schindler's List Passage, ο δρόμος μας έβγαλε στην κεντρική πλατεία της συνοικίας για μπύρες στο ατμοσφαιρικό bar Alchemia (προτείνω ανεπιφύλακτα).

Εξουθενωμένοι αλλά γεμάτοι καλέσαμε taxi μέσω του freenow και με μόλις 5 ευρώ φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.

 

[Evi_Stav]

Ημέρα 2: Αλατωρύχοι για μια μέρα

Όπως δηλώνει και ο τίτλος της, αυτή η ημέρα ήταν αφιερωμένη στα αλατωρυχεία της Κρακοβίας (σχεδόν εξ'ολοκλήρου).

Στα αλατωρυχεία, όπως έμαθα στην πορεία, υπάρχουν δύο διαδρομές που μπορεί να επιλέξει κανείς:

1. Την κλασική tourist route
2. Την πιο διαδραστική miner's route

Την ώρα που κλείναμε online τα εισιτήρια, από δική μου αμέλεια, δεν είχαμε διαβάσει τις διαφορές των δύο διαδρομών. Έτσι, κλέισαμε την miner's επειδή βόλευε πιο πολύ η ώρα.

Ένα σοκ το πάθαμε όταν διαβάσαμε στο e-mail επιβεβαιώσης της κράτησης ότι θα μας ντύσουν αλατωρύχους, θα μπουσουλάμε μέσα σε στενούς διαδρόμους αλατωρυχείων, θα βλέπουμε μόνο από ένα φωτάκι που θα μας δώσουν και θα εξωρύξουμε το δικό μας αλάτι Παρ'όλα αυτά, challenge accepted! Δεν θα αλλάζαμε το εισιτήριό μας για την tourist route, καθώς θεωρήσαμε ότι η διαδρομή των miners θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον!

Και να ΄μαστε 10 η ωρα το πρωι (χωρίς να έχουμε φάει καν πρωινό ή καφέ), ντυμένοι με στολές αλατωρύχων, εξοπλισμένοι με φυάλες οξυγόνου (σε περίπτωση ανάγκης) και με φακούς (μόνο με αυτούς θα βλέπαμε), μέσα στα σκοτεινά και εντυπωσιακά αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα! Μπορώ να γράψω πραγματικά ολόκληρες παραγράφους για αυτήν την εμπειρία, αλλά θα το συνοψίσω στη φράση "εμπειρία ζωής"! Διασκεδάσαμε αλλά και μάθαμε από πρώτο χέρι πως ζούσαν και δούλευαν οι αλατωρύχοι! Τόσο καλοί μαθητές ήμασταν που στο τέλος πήραμε και το πτυχίο αλατωρύχου, το οποίο, μαζί με το αλάτι που μας άφησαν να μαζέψουμε από τα τείχη, έχουν κοτσαριστεί στο σαλόνι μας

Μας άρεσε τόσο πολύ η εμπειρία που, χωρίς να το πολυσκεφτούμε, βρεθήκαμε στο ταμείο για να αγοράσουμε εισιτήρια και για την tourist route (όχι που θα την αφήναμε)! Η δεύτερη διαδρομή θα πραγματοποιούταν στις 7 το απόγευμα (όλες είναι με ξεναγό, δεν μπορείς να μπεις μόνος σου), οπότε είχαμε μπροστά μας 6 ολόκληρες ώρες να επιστρέψουμε στην Κρακοβία, να δούμε τα βασικά αξιοθέατα και να φάμε το κατιτίς μας (εγώ στα ταξίδια δεν έχω πρόβλημα να μείνω και νηστική όλη μέρα προκειμένου να δω το μέρος, αλλά το αγόρι μου ήταν στα πρόθυρα του χωρισμού)!

Επιστροφή Κρακοβία και κατευθείαν επίσκεψη για να πάρουμε δυνάμεις στο εστιατόριο Czarna Kaczka/ Black Duck, το οποίο είχε από τις καλύτερες κριτικές στο Google. Δοκιμάσαμε και πάλι pierogi (αυτή τη φορά με κιμά μέσα), αλλά και την κατακόκκινη και εντυπωσιακή σούπα borscht. Παρά τις καλές κριτικές, δεν ξετρελαθήκαμε με το φαγητό. Θα έλεγα πως ήταν μέτριο για την τιμή του (το πιο ακριβό που πληρώσαμε στην Πολωνία) και οι μερίδες μικρές.

Επόμενη στάση φυσικά το κάστρο Wawel. Ο καιρός ήταν ιδανικός (25-27 βαθμοί) για να ανέβουμε στον λόφο και να κάνουμε βόλτα μέσα στο κάστρο. Δεν είμαστε και πολύ των μουσείων, οπότε μια βόλτα μέσα στα τείχη μας αρκούσε. Δωρεάν είσοδος, όμορφα κτίρια και θέα του Βιστούλα! Η βόλτα συνεχίστηκε με παγωτό μηχανής στο χέρι από τα ζαχαροπλαστεία Lody (θα τα δείτε παντού στην Πολωνία) και αγορά αναμνηστικών (σε πολύ καλές τιμές) από την αίθουσα υφασμάτων!

Η ώρα πέρασε και η ξενάγηση στο tourist route των αλατωρυχείων θα ξεκινούσε σε μισή ώρα. Βιαστικά πήγαμε στο αμάξι που είχαμε αφήσει σε ένα φυλασσόμενο πάρκινγκ στο κέντρο της Κρακοβίας (πάντα το αφήναμε σε φυλασσόμενα parking, καθώς ήταν αρκετά φθηνά -ούτε 1 ευρώ η ώρα-) και φτάσαμε ακριβώς στην ώρα μας για την ξενάγηση στη Βιέλιτσκα! Ένας θεός ξέρει πως φτάσαμε καθώς οι Πολωνοί οδηγούν πολύ πολύ πολύ αργά (θα το αναλύσω παρακάτω).

Εντυπωσιακή και η τουριστική διαδρομή! Αγάλματα φτιαγμένα από αλάτι, πίνακες από αλάτι, ξωκλήσια από αλάτι! Τελείως διαφορετική, εμφανώς πιο "μουσειοποιημένη" αλλά άξιζε εξίσου τα λεφτά της, καθώς το θέαμα είναι μοναδικό. Το highlight της ωστόσο ήταν ο ξεναγός μας. Ένας κύριος ψηλός, λιγνός, αυστηρός στην όψη αλλά τρελό troll (you can lick the wall if you want, you can lick anything except your tour guide)

Έπειτα από 2 ώρες περπάτημα μέσα στο tourist route, τα πόδια μας δεν μας βάσταγαν ούτε για να φτάσουμε στο αμάξι! Θέλαμε σαν τρελοί να γυρίσουμε στο Kazimierz (στην εβραϊκή συνοικία) για μια μπύρα και πάλι στο Alchemia, αλλά ήταν σωματικά αδύνατον! Αντ'αυτού, προσπαθήσαμε να βρούμε μια μπυραρία ή κάτι να φάμε κοντά στο ξενοδοχείο! Το μόνο που βρήκαμε στην περιοχή μας ανοιχτό στις 10 το βράδυ ήταν τα Mac Donald's Κοτομπουκιές λοιπόν, burgerακια και... κατευθείαν για ύπνο και ξεκούραση καθώς την επόμενη ημέρα είχαμε ταξίδι για τα όρη Tatra και το Zakopane

 

[Evi_Stav]

Ημέρα 3η: Στα όρη (Τάτρα) αδελφές μου...στα όρη!

Η μέρα είχε πρωινό ξύπνημα και άμεση αναχώρηση για το νότιο μέρος της Πολωνίας, την ευρύτερη περιοχή του Zakopane και των Tatra Mountains.

Μετά από γκρίνια του αγοριού μου ότι πείναγε (μα ποιος πεινάει όταν έχει να εξερευνήσει μια ολόκληρη περιοχή - νομό whatever σε μια μέρα; ) κάναμε μια σύντομη στάση σε ένα βενζινάδικο για να απολαύσουμε τι άλλο; Μερικά ακόμα hot dogs

Τελικός προορισμός το Zakopane για διανυκτέρευση. Θα μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν εκεί μέσα σε 1μισι - 2 ώρες από την Κρακοβία;;;; Ναι θα μπορούσαμε! Αλλά... εγώ κάπου είχα διαβάσει στο forum για τον ποταμό Dunajec και τη βόλτα με τις ξύλινες σχεδίες που μπορεί κάποιος να κάνει σε αυτόν!

Όσο και να έψαξα σε διάφορα ταξιδιωτικά sites, δεν μπορούσα να βγάλω ακριβώς άκρη από το ποιο ήταν το σημείο εκίννησης αυτών των σχεδιών, ούτε δρομολόγια και τιμές. Με μοναδικό γνώμονα ένα pin που έβαλα στο google maps για ένα σημείο του Dunajec που μου φαινόταν πιο κεντρικό, αποφασίσαμε (αποφάσισα... και το καημένο το αγόρι μου ακολούθησε) να κάνουμε παράκαμψη 2+ ωρών από το Zakopane για να προσπαθήσουμε να έχουμε αυτήν την εμπειρία.

Έτσι, μέσω μιας όμορφης διαδρομής, αρχικά, με καταπράσινα δάση (με κάτι πανύψηλα δέντρα - ποτέ δεν έμαθα τι ήταν) και, έπειτα, χωραφιών που έβοσκαν τροφαντές αγελάδες, φτάσαμε τελικά στο pin μου, το Zapora wodna na Zbiorniku Czorsztyńskim.

Στην ουσία, πρόκειται για ένα τεχνητό φράγμα πάνω στον Dunajec, το οποίο ωστόσο είναι πολύ εντυπωσιακό. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν τουριστικά μαγαζιά, παιδότοπος (family friendly όλη η περιοχή), περίπτερα με γιαγιάδες που πουλάνε παραδοσιακά προϊόντα και το κάστρο Zamek Dunajec w Niedzicy.

Ο καιρός ήταν υπέροχος (28 βαθμοί! Ιδανικά!) και περάσαμε πολλές ώρες κάνοντας βόλτες πέρα-δόθε στο φράγμα και βγάζοντας φωτογραφίες. Δεν παραλείψαμε να δοκιμάσουμε και το παραδοσιακό τυρί Oscypek (καπνιστό τυρί) που πούλαγαν παντού και σε διάφορες γεύσεις (με πάπρικα, με ρίγανη, σκέτο).

Αν και η ώρα είχε περάσει, και ξέραμε πως θυσιάζαμε χρόνο από το Zakopane, το γραφικό κάστρο Zamek Dunajec w Niedzicy μας είχε τραβήξει την προσοχή. Με μόλις 5 ευρώ εισιτήριο εισόδου, δεν χρειαστήκαμε πολύ για να πειστούμε πως έπρεπε να το επισκεφτούμε! Μέσα το κάστρο δεν έλεγε πολλά (για 5 ευρώ ωστόσο οκ), αν και μπορούσες να δεις το δωμάτιο του βασιλιά με τα έπιπλά του, ένα μικρό εκκλησάκι και 2-3 ακόμα χώρους του. Όμως, η θέα από τη "βεράντα" του κάστρου άξιζε και με το παραπόνο! (Θα ανεβάσω και φωτογραφίες όποτε τις περάσω στον υπολογιστή)

Τελικά βόλτα με ξύλινη σχεδία δεν κάναμε ποτέ! Υπήρχαν κάτι ταμπέλες που φαινόταν να σε οδηγούν στο σημείο που μπορούσες να νοικιάσεις σχεδία αλλά 1ον ήταν στα Πολωνικά και δεν βγάζαμε εύκολα άκρη και 2ον η ώρα είχε περάσει και θέλαμε να προλάβουμε να δούμε και λίγο μέρα το Zakopane.

Η κίνηση που φάγαμε από την είσοδο του Zakopane μέχρι το ξενοδοχείο μας ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ. Κάναμε 1 ώρα και 40 λεπτά μόνο να φτάσουμε από την είσοδο του χωριού ως το κατάλυμα!!! Έλεγα να αναφέρω παρακάτω την οδηγική συμπεριφορά της Πολωνίας αλλά ίσως είναι εδώ το κατάλληλο σημείο για να δικαιολογήσω και την ώρα που χαραμίσαμε στο Ζακοπάνε.

Οι Πολωνοί λοιπόν σταματάνε ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΙΑΒΑΣΗ (που υπαρχουν σιγουρα ανα 50 μετρα ακόμα και σε ευθεία δρόμο) ακόμα και αν δεν υπάρχει πεζός σε ακτίνα χιλιομέτρου. Αυτό πέρα του ότι για εμάς τους νεάταρνταλ οδηγούς Έλληνες είναι επικίνδυνο (δεν έχουμε μάθει να κρατάμε αποστάσεις) είναι και φοβερά εκνευριστικό. Μα το Θεό εκτός από την ύπαρξη κάποιων έργων στην είσοδο του χωριού όλος ο υπόλοιπος λόγος καθυστέρησης ήταν ότι σταμάταγαν όλοι σε κάθε διάβαση μέσα στο χωριό!

Εντωμετάξυ, σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, μπερδευτήκαμε και στην ανεύρεση του ξενοδοχείου καθώς υπήρχαν δυο καταλύματα με το ίδιο ακριβώς όνομα! Προφανώς πάνω στα νεύρα και την κούρασή μου δεν έψαξα με τη διεύθυνση που αναγραφόταν στην κράτηση αλλά με το όνομα του ξενοδοχείου (που το θυμόμουν απέξω) οπότε καταλήξαμε σε μια τεράστια χωματένια κατηφόρα, όπου τα λάστιχα του αμαξιού άρχισαν να κάνουν "πλαφ,πλαφ" και ήμασταν σε φάση "κλάψτα Χαράλαμπε τα 400 ευρώ που έδωσες για εγγύηση". Πάλι καλά ο ήχος ήταν από τα πετραδάκια και όχι επειδή είχε σκάσει λάστιχο! Με τα πολλά βρήκαμε το ξενοδοχείο, αλλά, ενώ το πλάνο ήταν κατευθείαν βόλτα στο Ζακοπάνε, μας πήρε ο ύπνος μέσα σε λίγα λεπτά!

Επομένως, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε στο Ζακοπάνε το βράδυ μας και λίγες ώρες από το επόμενο πρωινό.... (η συνέχεια παρακάτω)

 

[Evi_Stav]

Ημέρα 3η (η συνέχεια): Βραδινή βόλτα στα Καλάβρυτα της Πολωνίας

Αφού ξεκουραστήκαμε στο πολύ γραφικό/ρομαντικό/ζεστό δωμάτιό μας, είχε έρθει η ώρα για μια (βραδινή πια) βόλτα στο Zakopane.

Η κοπέλα που ήταν υπεύθυνη για τα δωμάτια μας είπε πως υπήρχε και λεωφορειάκι που θα μπορούσε να μας πάει στο κέντρο του Zakopane (μέναμε ένα 30λεπτο μακριά με τα πόδια). Λίγο το ό,τι πάλι ο χάρτης που μας έδωσε ήταν στα Πολωνικά, λίγο ότι περιμέναμε στη στάση και δεν ήρθε ποτέ το λεωφορείο, αποφασίσαμε να περπατήσουμε με τα πόδια ως το κέντρο.

Η διαδρομή σίγουρα μας αντέμειψε! Όλο το Zakopane έχει ξύλινα σπιτάκια, το ένα πιο όμορφο από το άλλο. Κόσμος περπατούσε, έκανε ποδήλατο, barbeque. Ήταν απλά όμορφα! Και σκεφτόμουν πόσο πιο όμορφα θα είναι χειμώνα που το χωριό θα είναι καλυμμένο με χιόνι και πραγματικά δίπλα στα σπίτια βλέπεις τα τελεφερικ που σε ανεβάζουν στο βουνό για σκι!

Στο σημείο εκείνο είπαμε πως σίγουρα θα βρούμε ένα ΣΚ του χειμώνα φθηνά εισιτήρια για Κρακοβία με μοναδικό σκοπό να πάμε στο Zakopane!

Φτάσαμε στο κέντρο του χωριού, που το σκηνικό ήταν το ίδιο. Ο κεντρικός δρόμος θύμιζε κάτι από Καλάβρυτα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και με ξύλινα σπίτια/καταστήματα/ταβέρνες παντού. Οικογένειες πήγαιναν βόλτα με άμαξες, κοπέλες φόραγαν τις παραδοσιακές λουλουδάτες φούστες του Zakopane, παρέες είχαν γυρίσει μόλις από hiking στα βουνά (Γι'αυτό φημίζεται η περιοχή το καλοκαίρι! Για τα βουνά της και την πεζοπορία που κάνεις εκεί. Απλά εμείς δεν προλαβαίναμε με τίποτα να πάμε για πεζοπορία!).

Ωστόσο, εμας, σαν γνωστοί κοιλιόδουλοι που είμαστε, μας έκανε εντύπωση κάτι που έτρωγαν πολλοί γύρω γύρω: Στριφογυριστές τηγανιτές πατάτες (τύπου Friday's) σε ξυλάκι. Φυσικά δοκιμάσαμε, χωρίς, όμως, να ενθουσιαστούμε και ιδιαίτερα.

Αφού φάγαμε τις πατάτες, χαζέψαμε το τοπίο και βγάλαμε φωτογραφίες, ξεχυθήκαμε στα τουριστικά μαγαζιά του χωριού. Πούλαγαν τόσα πολλά και όμορφα πράγματα (ξύλινες κατασκευές, ρούχα - κοσμήματα - μαντήλια με παραδοσιακά μοτίβα) που μπερδευτήκαμε πολύ στο τι να πρωτοπάρουμε! Οπότε, αποφασίσαμε να αφήσουμε τα ψώνια για το επόμενο πρωί

Έχοντας γυρίσει όλο το χωριό, ή θα πηγαίναμε στο δωμάτιο για ξεκούραση ή θα καθόμασταν κάπου για μια μπύρα! Μας τράβηξε την προσοχή ένα ταβερνάκι που είχε και ζωντανή παραδοσιακή μουσική, το Karczma Biały Miś. Παραγγείλαμε μπύρες και παραδοσιακά φαγητά (δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τι)! Πάντως ό,τι και να πήραμε ήταν πεντανόστιμο! Από τα καλύτερα και φθηνότερα (!) φαγητά που φάγαμε στην Πολωνία! Fun fact: Τη δική μου μπύρα (μικρό μέγεθος) μου την έφεραν με καλαμάκι! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, αλλά γελάσαμε πολύ

Αφού απολαύσαμε το φαγητό, τη μουσική, τη ζεστασιά και τις μπύρες, ήμασταν εξαντλημένοι! Ταξί (ευτυχώς υπάρχει πιάτσα στο τέλος του κεντρικού δρόμου - δεν το ξέραμε εξαρχής αλλά σταθήκαμε πολύ τυχεροί) και σπίτι για ύπνο, γιατί η επόμενη ημέρα θα είχε πολλά πολλά πολλά χιλιόμετρα οδήγησης...

 

[Evi_Stav]

Ημέρα 4η: Αυτό θα πει roadtrip

Έπειτα από έναν ξεκούραστο ύπνο στη δροσιά των Tatra, ξυπνήσαμε αρκετά πρωί γιατί την ημέρα αυτή το πρόγραμμα είχε οδήγηση 472 χιλιομέτρων.

Δεν μπορούσαμε να φύγουμε από το Zakopane χωρίς να πέσουμε στην τουριστική παγίδα αγοράς τοπικών souvenir. Ποικιλία μεγάλη, τιμές αρκετά λογικές.

Κουβαλώντας δύο σακούλες ψώνια, ψάξαμε να βρούμε ένα καφεδάκι που να πίνεται πριν ξεκινήσουμε τον μακρύ δρόμο για Βαρσοβία. Ο μόνος καφές που βρήκαμε γενικά στην Πολωνία που να είναι κρύος και να έχει μια οκ γεύση ήταν στα Costa Coffee (πολύ ακριβός βέβαια για αυτό που έπαιρνες, αλλά ανάγκες είναι αυτές).

Σύμφωνα με το Google Maps η διαδρομή για Βαρσοβία θα ήταν κάτι λιγότερο από 5 ώρες. Και εδώ έπρεπε να πάρουμε την απόφαση: Θα κάναμε 45λεπτη παράκαμψη για να επισκεφτούμε και το χωριό Zalipie με τα ζωγραφιστά του σπιτάκια;

Επειδή μια ζωή την έχουμε, πότε θα ξαναβρεθούμε Πολωνία με αμάξι, γιατί να μην δούμε ένα χωριό ακόμα, αποφασίσαμε να βάλουμε στο ήδη βαρύ πρόγραμμα και το Zalipie.

Αν το μετανιώσαμε; Ίσως! Όχι τόσο γιατί δεν ήταν όμορφο το Zalipie, όσο γιατί σε όλη τη διαδρομή ως εκεί παίζαμε κυνηγητό με ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο που σύντομα θα έφερνε βροχή! Αυτό μας επέτρεψε να μείνουμε στο χωριό μόνο για μισή ώρα, αφού η βροχή που ξέσπασε δεν είχε προηγούμενο! Επίσης, το μουσείο του χωριού (που είναι και το μόνο "κλειστό μέρος" που μπορείς να επισκεφτείς - δεν υπάρχουν ταβέρνες, καφετέριες, τίποτα) ήταν κλειστό! Τα ζωγραφιστά σπιτάκια που υποθετικά είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού ήταν δυσεύρετα. Από τα 100 σπίτια που είχε συνολικά το χωριό, να ήταν ζωγραφισμένα τα 20; Δεν είχαμε ούτε χρόνο ούτε κατάλληλες καιρικές συνθήκες για αυτήν την αναζήτηση λουλουδάτων σπιτιών

Αναχωρήσαμε με αρκετή βροχή και ομίχλη για Βαρσοβία. Εκτιμώμενος υπολειπόμενος χρόνος διαδρομής: 3μισι ώρες. Όμως, πεινάσαμε! Δεν θέλαμε για ακόμα μια μέρα να φάμε λουκάνικα από βενζινάδικα. Επίσης, η βροχή έκανε αρκετά κουραστική την οδήγηση. Απόφαση δευτερολέπτων; Μικρή παράκαμψη 15 λεπτών για την πόλη Kielce.

Το Kielce παντελώς αδιάφορο σαν πόλη. Πολύ βιομηχανικό, με μοναδικό σημείο ενδιαφέροντος ένα ρυάκι που διέσχιζε τον κεντρικό του εμπορικό δρόμο. Ίσως έφταιξε βέβαια και η βροχή που δεν μας άφησε να δούμε πολλά στην πόλη. Όμως, φάγαμε από τα πιο ωραία burgers της ζωής μας στο Krowa Mać Burger's. Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος σας εκεί, το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Με τα πολλά, φτάσαμε στην Βαρσοβία ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟΙ γύρω στις 9 το βράδυ. Όμως, κάτι μας έτρωγε. Δεν θέλαμε να κοιμηθούμε! Ντυθήκαμε πρόχειρα και βγήκαμε βόλτα προσπαθώντας να βρούμε ένα τίμιο μέρος να πιούμε ενα ποτό, ένα κοκτείλ, μια μπύρα....


Υπάρχει ενδιαφέρον να συνεχίσω;

 

[Sugar]

Ημέρα 4η: Αυτό θα πει roadtrip

Έπειτα από έναν ξεκούραστο ύπνο στη δροσιά των Tatra, ξυπνήσαμε αρκετά πρωί γιατί την ημέρα αυτή το πρόγραμμα είχε οδήγηση 472 χιλιομέτρων.

Δεν μπορούσαμε να φύγουμε από το Zakopane χωρίς να πέσουμε στην τουριστική παγίδα αγοράς τοπικών souvenir. Ποικιλία μεγάλη, τιμές αρκετά λογικές.

Κουβαλώντας δύο σακούλες ψώνια, ψάξαμε να βρούμε ένα καφεδάκι που να πίνεται πριν ξεκινήσουμε τον μακρύ δρόμο για Βαρσοβία. Ο μόνος καφές που βρήκαμε γενικά στην Πολωνία που να είναι κρύος και να έχει μια οκ γεύση ήταν στα Costa Coffee (πολύ ακριβός βέβαια για αυτό που έπαιρνες, αλλά ανάγκες είναι αυτές).

Σύμφωνα με το Google Maps η διαδρομή για Βαρσοβία θα ήταν κάτι λιγότερο από 5 ώρες. Και εδώ έπρεπε να πάρουμε την απόφαση: Θα κάναμε 45λεπτη παράκαμψη για να επισκεφτούμε και το χωριό Zalipie με τα ζωγραφιστά του σπιτάκια;

Επειδή μια ζωή την έχουμε, πότε θα ξαναβρεθούμε Πολωνία με αμάξι, γιατί να μην δούμε ένα χωριό ακόμα, αποφασίσαμε να βάλουμε στο ήδη βαρύ πρόγραμμα και το Zalipie.

Αν το μετανιώσαμε; Ίσως! Όχι τόσο γιατί δεν ήταν όμορφο το Zalipie, όσο γιατί σε όλη τη διαδρομή ως εκεί παίζαμε κυνηγητό με ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο που σύντομα θα έφερνε βροχή! Αυτό μας επέτρεψε να μείνουμε στο χωριό μόνο για μισή ώρα, αφού η βροχή που ξέσπασε δεν είχε προηγούμενο! Επίσης, το μουσείο του χωριού (που είναι και το μόνο "κλειστό μέρος" που μπορείς να επισκεφτείς - δεν υπάρχουν ταβέρνες, καφετέριες, τίποτα) ήταν κλειστό! Τα ζωγραφιστά σπιτάκια που υποθετικά είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού ήταν δυσεύρετα. Από τα 100 σπίτια που είχε συνολικά το χωριό, να ήταν ζωγραφισμένα τα 20; Δεν είχαμε ούτε χρόνο ούτε κατάλληλες καιρικές συνθήκες για αυτήν την αναζήτηση λουλουδάτων σπιτιών

Αναχωρήσαμε με αρκετή βροχή και ομίχλη για Βαρσοβία. Εκτιμώμενος υπολειπόμενος χρόνος διαδρομής: 3μισι ώρες. Όμως, πεινάσαμε! Δεν θέλαμε για ακόμα μια μέρα να φάμε λουκάνικα από βενζινάδικα. Επίσης, η βροχή έκανε αρκετά κουραστική την οδήγηση. Απόφαση δευτερολέπτων; Μικρή παράκαμψη 15 λεπτών για την πόλη Kielce.

Το Kielce παντελώς αδιάφορο σαν πόλη. Πολύ βιομηχανικό, με μοναδικό σημείο ενδιαφέροντος ένα ρυάκι που διέσχιζε τον κεντρικό του εμπορικό δρόμο. Ίσως έφταιξε βέβαια και η βροχή που δεν μας άφησε να δούμε πολλά στην πόλη. Όμως, φάγαμε από τα πιο ωραία burgers της ζωής μας στο Krowa Mać Burger's. Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος σας εκεί, το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Με τα πολλά, φτάσαμε στην Βαρσοβία ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟΙ γύρω στις 9 το βράδυ. Όμως, κάτι μας έτρωγε. Δεν θέλαμε να κοιμηθούμε! Ντυθήκαμε πρόχειρα και βγήκαμε βόλτα προσπαθώντας να βρούμε ένα τίμιο μέρος να πιούμε ενα ποτό, ένα κοκτείλ, μια μπύρα....


Υπάρχει ενδιαφέρον να συνεχίσω;

Μεγάλο! Δεν έχω πατήσει στην Πολωνία και τρελαίνομαι για road trips!!!

 

[gkalla]

Υπάρχει ενδιαφέρον να συνεχίσω;

Φυσικά να συνεχίσεις!

Το Kielce παντελώς αδιάφορο σαν πόλη. Πολύ βιομηχανικό, με μοναδικό σημείο ενδιαφέροντος ένα ρυάκι που διέσχιζε τον κεντρικό του εμπορικό δρόμο. Ίσως έφταιξε βέβαια και η βροχή που δεν μας άφησε να δούμε πολλά στην πόλη.

Σίγουρα έφταιξε η βροχή. Το Kielce έχει πολλά περισσότερα από ένα ρυάκι. Να μερικές φωτογραφίες από την παλιά πόλη: