Αυστρία Βουλγαρία Κροατία Ουγγαρία Σερβία Σλοβακία Σλοβενία Roadtrip με παιδιά (Σόφια-Βελιγράδι-Βουδαπέστη-Μπρατισλάβα-Βιέννη-Λιουμπλιάνα-Ζάγκρεπ)

[nickro]

Ευχαριστώ πολύ!Για διόδια και βινιέτες τα γράφω όλα αναλυτικά στην αρχή.Για διαμονή θα αναφερθώ ανά πόλη. Γενικά έχω στην αρχή αρκετές πληροφορίες γενικές πιστεύω. Ότι απορία έχεις και μπορώ να βοηθήσω, ευχαρίστως.

3η ημέρα:
Τρίτη ημέρα ταξιδιού ξεκινάει κι έχουμε δρόμο πάλι. Προορισμός μας η Βουδαπέστη. Ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς στις 08:30 περίπου με βροχερό καιρό αφού φορτώσαμε όλα τα υπάρχοντα (πολλά από αυτά κυρίως ρούχα τζάμπα κατά την γνώμη μου αλλά λόγω συζύγου μη ξεμείνουν τα παιδιά από ρούχα…). Είχαμε να επιλέξουμε σε ποιο τελωνείο θα πάμε μιας και είχαμε ακούσει ότι στο κυρίως τελωνείο το Horgos, ιδιαίτερα τον Αύγουστο, μπορεί να έχει και τρίωρη αναμονή. Συμβουλευόμενος τα site που έγραψα στην αρχή για την κίνηση των τελωνείων προτίμησα το Asotthalom όπου τελικά φάγαμε ένα δίωρο, ωστόσο μάλλον ήταν καλή επιλογή αφού στο κυρίως η αναμονή άγγιζε τις 3μιση ώρες. Η παράκαμψη για το Asotthalom αξίζει μιας και δεν είναι πολλά περισσότερα χιλιόμετρα απλά είναι μέχρι να βγεις στο κύριο οδικό δίκτυο επαρχιακός δρόμος, καλοσυντηρημένος όμως. Έχοντας κλείσει δωμάτιο στο κέντρο από το booking όπως προείπα, σκοπός μας ήταν να πάμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο να αφήσουμε τα πράγματα, να φρεσκαριστούμε και μετά να εξορμήσουμε για απογευματινή-νυκτερινή βόλτα στην Βουδαπέστη. Έχοντας το Gps, μετά την αναμονή στο τελωνείο, τα πράγματα ήταν εύκολα ειδικά από την στιγμή που βγήκαμε στο κύριο οδικό δίκτυο. Νωρίς το απόγευμα, κατά τις 5 φτάσαμε Βουδαπέστη και στη συνέχεια στο ξενοδοχείο το οποίο ήταν στο κέντρο και κοντά στη Μεγάλη Συναγωγή. Για καλή μας τύχη βρήκαμε πάρκινγκ κοντά στο ξενοδοχείο στο δημόσιο δρόμο και μάλιστα δεν είχαμε να πληρώσουμε μιας και ήταν Σάββατο και μέχρι Δευτέρα πρωί, που ήταν κλειστά τα μαγαζιά, δεν χρειαζόταν να πληρώσεις κάρτα. Επειδή ήταν κέντρο μέχρι Δευτέρα πρωί δεν το κούνησα κι από ασφάλεια δεν είχα κανένα πρόβλημα. Όταν προγραμμάτιζα τι θα δούμε και τι θα προλάβουμε είχα απελπιστεί γιατί η Βουδαπέστη έχει πάρα πολλά πράγματα να δεις και ειδικά με παιδιά προβληματιζόμουνα τι να δούμε και τι να αφήσουμε. Αρχικά σκεφτόμουνα το λεωφορείο hop on-hop off για να προλάβουμε λίγο από όλα το οποίο είναι μια καλή λύση και προσφέρει και κρουαζιέρα στο ποτάμι. Τελικά προτίμησα να περπατήσω αρκετά όσον αφορά τα κεντρικά και να χρησιμοποιήσω τα μέσα μεταφοράς όπου χρειαστεί βγάζοντας μια ημερήσια κάρτα. Τελικά από το αποτέλεσμα δικαιώθηκα γιατί πρόλαβα να πάω σε πολλά με λιγότερο κόστος και το σημαντικότερο όπως αποδείχτηκε οι αποστάσεις ορισμένων αξιοθέατων είναι ή φαίνονται μικρότερες στην πραγματικότητα από ότι στους χάρτες.
Για απογευματινή βόλτα ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο κατά τις 6 το απόγευμα με διάθεση να προλάβουμε κάτι να δούμε, πιο χαλαρά λόγω του ταξιδιού, για να μην το έχουμε την επόμενη ημέρα ώστε να δούμε περισσότερα πράγματα. Να υπενθυμίσω ότι παρόλο που είχαμε τα παιδιά μαζί μας οι ρυθμοί μας ήταν έντονοι και γρήγοροι για να προλάβουμε πράγματα, αλλά όπως είπα ήταν «εκπαιδευμένα» από άλλα ταξίδια και πλέον τους αρέσει αυτό που κάνουμε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουμε μικρογκρίνιες. Πριν την βόλτα τσιμπήσαμε όμως κάτι από ένα σχετικά μικρό υπαίθριο χώρο που έχει πολλές καντίνες και μπορείς να διαλέξεις από διάφορα είδη φαγητού, ονομάζεται Κaraván ο χώρος.
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...et_Food_Karavan-Budapest_Central_Hungary.html
Μετά το φαγητό λοιπόν η πρώτη στάση μας ήταν στην Μεγάλη Συναγωγή της Βουδαπέστης. Ένα μεγάλο επιβλητικό κτίριο το οποίο είναι επισκέψιμο αλλά όχι Σάββατο που είναι αργία. Αφού βγάλαμε τις ανάλογες φωτογραφίες συνεχίσαμε το δρόμο μας κεντρικά με κατεύθυνση προς τον καθεδρικό του Αγ. Στεφάνου. Κάνοντας μικρές στάσεις όπου βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον. Όχι πολύ ώρα μετά φτάσαμε στον Αγ. Στέφανο όπου ήταν κλειστός αλλά θα είχαμε την ευκαιρία να τον επισκεφθούμε την Κυριακή το πρωί. Βγάζοντας πάλι τις ανάλογες φωτογραφίες συνεχίσαμε σε ένα δρόμο συνέχεια του Αγ. Στεφάνου όπου ήταν πεζόδρομος με πολλά καφέ και εστιατόρια, γνωστός ως Vaci Utca και κατέληγε στο ποτάμι και στην Αλυσιδωτή Γέφυρα, μια από τις γέφυρες που ενώνει την Βούδα με την Πέστη. Τη νύχτα με τον φωτισμό είναι εντυπωσιακή σε συνδυασμό με το κάστρο της Βούδας που φαίνεται στο φόντο και τον Προμαχώνα των Ψαράδων και από την άλλη πλευρά το εντυπωσιακό Ουγγρικό Κοινοβούλιο. Περάσαμε την γέφυρα περπατώντας και βρεθήκαμε στην Βούδα θαυμάζοντας από μακριά την υπέροχη θέα και βγάζοντας για άλλη μια φορά τις ανάλογες φωτογραφίες, δημιουργώντας μας ανυπομονησία για την επίσκεψη τους την επόμενη μέρα. Στη συνέχεια πήραμε την αντίστροφη διαδρομή περπατώντας για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο σιγά σιγά, αφού θυμηθήκαμε ότι είχαμε μαζί μας και κάτι ΄δύστυχα΄ παιδάκια μαζί μας που τα είχαμε εξαντλήσει. Η πρώτη γεύση που πήραμε ήταν η αναμενόμενη, εντυπωσιακή, ιδιαίτερα με την νύχτα και τον φωτισμό. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 9μιση όπου μετά τα απαραίτητα, τα παιδιά παρέδωσαν πνεύμα με χαρακτηριστική ευκολία. Μη φανταστείτε ότι και οι μεγάλοι αργήσαμε πολύ, ήμασταν ξεθεωμένοι αλλά κατά την διάρκεια που περπατούσαμε δεν το πολυκαταλάβαμε, λόγω και αυτών που βλέπαμε. Με δεδομένο ότι η επόμενη μέρα θα ήταν μεγάλη και θα προσπαθούσαμε να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε κοιμηθήκαμε και εμείς νωρίς. Εγώ είχα το ψυχολογικό πλεονέκτημα σε σχέση με το προηγούμενο βράδυ ότι την επόμενη ημέρα δε θα είχα να οδηγήσω. Είδα λίγο τις σημειώσεις μου πως θα κινούμασταν την επόμενη μέρα, χωρίς να έχω καταλήξει οριστικά στον τρόπο που θα το έκανα. Με αποθάρρυνε να χρησιμοποιήσουμε το λεωφορείο που σχεδίαζα να πάρουμε, το γεγονός ότι από την πρώτη βόλτα που είχαμε κάνει οι αποστάσεις μου φάνηκαν μικρότερες.

4η ημέρα:
Ξημέρωσε Κυριακή, έχοντας γεμίσει τις μπαταρίες, ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε την περιπλάνηση μας σε όσο το δυνατόν περισσότερα αξιοθέατα. Η πρώτη μας στάση ήταν ουσιαστικά με το που ξεκινήσαμε γιατί ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο μας υπήρχε ο χώρος Szimpla Kert πού είναι το πιο διάσημο από τα λεγόμενα ruin bars που έχει η Βουδαπέστη. Είναι ουσιαστικά ένα εγκαταλειμμένο κτίριο το οποίο έχει αναμορφωθεί και προσφέρει ένα εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης. Υπάρχουν διαφορετικά διακοσμημένα δωμάτια με διαφορετική μουσική που μπορείς να κάτσεις και να πιείς το ποτό σου. Μαζεύει συνήθως αρκετό κόσμο, ιδιαίτερα τουρίστες ενώ την Κυριακή το πρωί έχει κάτι σαν παζάρι με διάφορα προϊόντα όπως τυροκομικά, βότανα κτλ. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε πεζοί τον δρόμο που είχαμε ακολουθήσει το προηγούμενο βράδυ για να πάμε στον Αγ. Στέφανο όπου είχε και λειτουργία λόγω Κυριακής. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε άλλη μια φορά την πεπατημένη για να πάμε στην Αλυσιδωτή Γέφυρα με σκοπό να επισκεφθούμε το Κάστρο της Βούδας. Περνώντας την γέφυρα έπρεπε να αποφασίσουμε τον τρόπο που θα πηγαίναμε προς το κάστρο. Ο ένας ήταν το τελεφερίκ που σε πήγαινε ψηλά και σε άφηνε σε ένα σημείο στο κάστρο με μεγάλο χρόνο αναμονής λόγω κόσμου και τιμή νομίζω με κόστος 5,50€ με επιστροφή , ο άλλος ήταν με τα πόδια που ήταν πιο κουραστικός και πολύ χρονοβόρος, τρίτος τρόπος ήταν αυτός με τα λεωφορεία hop on-hop off ( https://www.citytour.hu/en) και την τελευταία στιγμή εμφανίστηκε και ένας άλλος τον οποίο δεν είχα υπολογίσει και μου φάνηκε αρκετά καλός, ήταν ένα λεωφορειάκι ανοικτό στα πλάγια που σε ανέβαζε πάνω και είχε 4 με 5 στάσεις συμπεριλαμβάνοντας και τον Προμαχώνα των Ψαράδων. Μπορούσες να ανέβεις και να κατέβεις όποτε ήθελες ανά πάσα στιγμή από όλες τις στάσεις και κόστιζε 8 ευρώ και για τα παιδιά μέχρι 8 τίποτα (https://budapestcastlebus.com/en ). Αποφασίσαμε να πάρουμε το λεωφορειάκι και τελικά δικαιωθήκαμε. Πρώτη στάση για εμάς ήταν το κάστρο. Αφού περιηγηθήκαμε στο κάστρο και στον γύρο χώρο συνεχίσαμε με τα πόδια για τον Προμαχώνα των Ψαράδων και τον καθεδρικό του Αγ. Ματίας. Η απόσταση με τα πόδια δεν είναι μεγάλη είναι κοντά και δεν χρειάστηκε να πάρουμε το λεωφορείο. Περιηγηθήκαμε στον Προμαχώνα των Ψαράδων και απολαύσαμε την καταπληκτική θέα της Βουδαπέστης βγάζοντας τις ανάλογες φωτογραφίες, να μην ξεχνιόμαστε. Τελειώνοντας κάναμε μια στάση για να φάμε ένα γλυκό από το διαφημισμένο από το forum Ruszwurm, το οποίο και άξιζε. Μπορείς να φας το γλυκό σου σε τραπεζάκι εφόσον υπάρχει ή και στο χέρι, με πολύ καλές τιμές αν συγκρίνουμε με τις τιμές γενικά στην Βουδαπέστη. Στη συνέχεια συνεχίσαμε για την παλιά πόλη της Βούδας με το λεωφορείο όπου υπάρχει στάση. Το πήραμε από τον Προμαχώνα και μας άφησε στην παλιά πόλη. Αφού περιηγηθήκαμε σύντομα στην παλιά Πόλη πήραμε ξανά το λεωφορείο όπου μας άφησε στον κήπο του κάστρου όπου επίσης κάναμε μια βόλτα. Στη συνέχεια ξαναπήραμε το λεωφορείο και μας άφησε στην αφετηρία στην γέφυρα από την μεριά της Βούδας, κάνοντας ουσιαστικά γύρω. Συνοψίζοντας στον χώρο του Κάστρου μπορείς να βρεις επίσης την Εθνική Γκαλερί, το ιστορικό μουσείο, την εθνική βιβλιοθήκη, το γραφείο του πρωθυπουργού κ.α. Αφού φάγαμε κάτι Lagos στα ημιόρθια θα έλεγα στο σημείο που μας άφησε το λεωφορείο ήμασταν έτοιμοι να συνεχίσουμε για άλλα αξιοθέατα. Τα Lagos είναι το ουγγρικό τηγανόψωμο και είναι το πιο δημοφιλές σνακ των ντόπιων για το δεκατιανό τους γεύμα. Πρόκειται για τηγανισμένη σε λάδι ζύμη, γαρνιρισμένη με ξινή κρέμα και τριμμένο τυρί. Θα το βρείτε με σκόρδο, αλλά και χωρίς σκόρδο.
Ήταν ήδη αργά μεσημέρι προς απόγευμα αλλά είχαμε το πλεονέκτημα ότι ήταν καλοκαίρι και είχαμε μεγάλη μέρα. Περάσαμε την γέφυρα προς την μεριά της Πέστης και πήραμε το τραμ με σκοπό να πάμε στο νησί Μαργαρίτα για αρχή και για το Κοινοβούλιο και τα Παπούτσια στο Δούναβη στη συνέχεια. Για το τραμ είχαμε πάρει ημερήσιο εισιτήριο για μετρό που κάλυπτε όλα τα μέσα. Το τραμ σταμάτησε ακριβώς στο Κοινοβούλιο αλλά το αφήσαμε για αργότερα και πήραμε το μετρό όπου είχε στάση με κατεύθυνση την γέφυρα Μαργαρίτας. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στην γέφυρα και μπήκαμε στο νησί Μαργαρίτα όπου είναι ένα οργανωμένο πάρκο με καφετέριες χώρους αναψυχής ακόμα και γήπεδα. Νοικιάσαμε ποδήλατο για τέσσερα άτομα αρχικά για μια ώρα και αν δεν μας έπαιρνε ο χρόνος θα συνεχίζαμε για παραπάνω. Μπαίνοντας στο νησί έχει πολλές εταιρίες για να νοικιάσετε ποδήλατα ή και ηλεκτρικά πατίνια. Ενδεικτικά μπορείτε να νοικιάσετε από το https://gomobility.eu/book/?lang=en με 12€ /ώρα για τέσσερα άτομα. Είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να περιηγηθείς στο νησί και να κάνεις τον γύρο του. Σε σχετικά χαλαρό ρυθμό κάναμε τον γύρω του σε μια ώρα. Τελειώνοντας τον γύρο καθίσαμε στα μουσικά σιντριβάνια που είχαμε και στην συνέχεια φάγαμε ένα παγωτό για να αναπληρώσουμε τις θερμίδες που είχαμε χάσει από την ποδηλασία. Μετά το νησί της Μαργαρίτας σειρά είχε το Κοινοβούλιο. Ήταν ήδη απόγευμα περί τις 6μιση με 7 και πήραμε την αντίστροφη διαδρομή για το Κοινοβούλιο βγάζοντας τις ανάλογες φωτογραφίες εξωτερικά. Το κοινοβούλιο είναι επισκέψιμο αλλά από ότι έχω ακούσει δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, ειδικά στην περίπτωση μας με τα παιδιά όπως έχω αναφέρει δεν είμαστε για αυτά, από ότι ξέρω δεν χρειαζόταν ανακαίνιση το κοινοβούλιο και το αποφύγαμε. Στη συνέχεια πήγαμε με τα πόδια λίγο παρακάτω στην όχθη του Δούναβη για να βρούμε τα Παπούτσια, ήταν συγκινητικό καθώς είναι προς τιμή Εβραίων που εκτελέστηκαν και άφησαν τα παπούτσια τους εκεί πριν εκτελεστούν. Μετά από τα Παπούτσια επιστρέψαμε στο Κοινοβούλιο για να πάρουμε το μετρό και να αφήσουμε τον Δούναβη και να κινηθούμε προς την Πλατεία των Ηρώων. Με τις ανάλογες αλλαγές γραμμών βρεθήκαμε στην Πλατεία Ηρώων όπου υπάρχει μια πλατεία με ένα μνημείο και απέναντι βρίσκεται ένα πολύ ωραίο Κάστρο με μια λίμνη με δωρεάν είσοδο. Για πολλοστή φορά βγήκαν οι ανάλογες φωτογραφίες και λίγο παρακάτω φτάσαμε στα φημισμένα Λουτρά Szechenyi δυστυχώς όχι για λουτρό αλλά μόνο για να πάρουμε μια ιδέα πως είναι. Επίσης κοντά στην πλατεία Ηρώων κοντά είναι και το διάσημο καφέ New York με πολύ ωραία διακόσμηση αλλά δυστυχώς με τα παιδιά δεν μπορούσα να πάω σε συνδυασμό με την κούραση που είχαν ήταν απαγορευτικό. Αφού διήρκησε αρκετή ώρα η βόλτα μας με τις ανάλογες στάσεις είτε για παιχνίδι είτε για ξεκούραση ξαναμπήκαμε στο μετρό με σκοπό την επιστροφή κεντρικά και συγκεκριμένα στον Αγ. Στέφανο. Φτάνοντας στον Αγ. Στέφανο φάγαμε κάτι στον δρόμο και σιγά σιγά επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 9μιση με δέκα εξαντλημένοι. Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτά που είδαμε και θα έλεγα ότι αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά, που μερικές φορές κατηγορώ που είναι άτακτα, που άντεξαν τόσες ώρες τριγυρνώντας χωρίς ουσιαστικά καμμία γκρίνια. Έπρεπε να ξεκουραστούμε και να οργανωθούμε γιατί την επόμενη μέρα είχαμε πάλι ταξίδι για Βιέννη με ένα πέρασμα από Μπρατισλάβα.

Μετά από πολύ καιρό λόγω υποχρεώσεων συνεχίζω την διήγηση, ευτυχώς πριν συμπληρωθεί χρόνος....

5η ημέρα:

Ξυπνήσαμε πρωί πρωί γιατί είχαμε δρόμο μπροστά μας, πρώτα θα πηγαίναμε Μπρατισλάβα και μετά θα συνεχίζαμε για Βιέννη όπου και θα διανυκτερεύαμε για δύο βράδια. Μαζέψαμε τα πράγματα μας παραδώσαμε το δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο μας, όπου επειδή ήταν Δευτέρα εάν θέλαμε να μη μας γράψουν έπρεπε να το πάρουμε από το πάρκινγκ που ήταν στον δημόσιο δρόμο μέχρι τις 7μιση. Επιπλέον φύγαμε πρωί γιατι δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε στα σύνορα αφού θα περνούσαμε από δύο χώρες. Βέβαια και οι δύο ήταν της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά είχε φοβηθεί το μάτι μας από τα αυστροουγγρικά σύνορα. Τελικά περάσαμε κι από τα δύο πολύ εύκολα ιδιαίτερα από Σλοβακία για Αυστρία δεν υπήρχε καν έλεγχος.

Πριν ξεκινήσουμε για Μπρατισλάβα, ήθελα να πάμε από την κλειστή αγορά της Βουδαπέστης γιατι όταν φτάσαμε Σάββατο απόγευμα ήταν κλειστή και Κυριακή ήταν όλη τη μέρα κλειστή. Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και ήθελα να την δω. Βέβαια την ώρα που πήγαμε ήταν με το άνοιγμα και πολλά μαγαζιά δεν είχαν ανοίξει ακόμα ή απλώναν την πραγμάτια τους, ωστόσο πήραμε μια εικόνα μαζί με κάποια σουβενιρ και τα χαρακτηριστικά αλλαντικά της Βουδαπέστης. Αφού φάγαμε και κάτι για πρωινό στα όρθια στην αγορά είμασταν έτοιμοι για να ξεκινήσουμε, φεύγοντας από την Βουδαπέστη με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Η απόσταση μεταξύ Βουδαπέστης και Μπρατισλάβας είναι 200 χλμ οπότε με μια νορμάλ ταχύτητα κατά μέσο όρο και χωρίς κάποιο απρόοπτο θα κάναμε περίπου δύο ώρες. Ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν καλός με αποτέλεσμα να μην ξεφύγουμε πολύ από τους αρχικούς υπολογισμούς. Έτσι κατά τις 11μιση φτάσαμε στην Μπρατισλάβα. Η απόσταση από τα σύνορα μέχρι την πόλη είναι ελάχιστη. Ακολουθώντας το gps φτάσαμε στο κέντρο και ψάχνοντας στο ίντερνετ για πάρκινγκ βρήκαμε σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο το οποίο λεγόταν hotel Austria trend. Είχε ασφαλές υπόγειο πάρκινγκ με την ώρα, λίγο τσιμπημένη η τιμή που δεν την θυμάμαι, αλλά ήταν στο κέντρο και ασφαλές.

Από το πάρκινγκ πολύ άνετα και με τα πόδια πήγαμε στην παλιά πόλη, η οποία ήταν γεμάτη με δρομάκια με μαγαζιά και εστιατόρια και ταβέρνες, αρκετά γραφική, πολύ ωραία. Από την παλιά πόλη περπατώντας και ακολουθώντας τις ταμπέλες μπορούσες να φτάσεις στο κάστρο της Μπρατισλάβα όπου σου προσέφερε μια καταπληκτική θέα. Εσωτερικά δεν το επισκεφθήκαμε λόγω του περιορισμένου χρόνου ωστόσο εξωτερικά μπορώ να πω ότι άξιζε τον κόπο. Στη συνέχεια κατεβήκαμε πάλι κεντρικά στην παλιά πόλη για μεσημεριανό και τριγυρίζοντας στην πόλη χαζεύοντας και αγοράζοντας κάποια ενθύμια. Οι τιμές των φαγητών μπορώ να πω ότι ήταν πιο κοντά στις ελληνικές και σίγουρα πιο οικονομικές από την Βουδαπέστη. Το θετικό επιπλέον ήταν ότι είχαμε ευρώ. Φεύγοντας κατά το μεσημεράκι για Βιέννη είχαμε σκοπό να περάσουμε πριν φύγουμε από την διάσημη μπλε εκκλησία της Μπρατισλάβας. Είναι όντως μια εκκλησία μπλε πολύ όμορφη που την επισκέπτονται όλοι όσοι περνάνε από την Μπρατισλάβα.
Αφού επισκεφθήκαμε την μπλε εκκλησία ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε για Βιέννη η οποία είναι πολύ κοντά. Αν υπολογίσουμε ότι στα σύνορα δεν καθυστερήσαμε καθόλου γιατι δεν είχε έλεγχο, φτάσαμε στη Βιέννη σε 45 λεπτά. Συμβουλή μου είναι να έχετε πάρει βινιέτα για Αυστρία ηλεκτρονικά (την οποία μπορείς να πάρεις ηλεκτρονικά το αργότερο 2 εβδομάδες πριν το ταξίδι γιατι δε σου δίνει επιλογή να την αγοράσεις αλλιώς) γιατι δε συνάντησα πουθενά σημείο πώλησης μέχρι την πόλη, ή τουλάχιστον δεν το κατάλαβα, με αποτέλεσμα να ρισκάρω λίγο μη με σταματήσουν για έλεγχο και δεν έχω βινιέτα. Την αυστριακή βινιέτα πρέπει να την κολλήσεις στο παρμπρίζ. Αργότερα βρήκα να αγοράσω μέσα στην πόλη σε ένα ψιλικατζίδικο. Ακολουθώντας το gps φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο ήταν το Meininger Hotel Wien Downtown Franz το έκλεισα μέσω booking ένα καλό, καθαρό και οικονομικό για δεδομένα Βιέννης με σταθμό μετρό πολύ κοντά όπου μπορούσες να πας σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Το αρνητικό του ήταν ότι δεν είχε δωρεάν πάρκινγκ και κόστιζε 20 ευρώ την ημέρα. Αλλιώς έπρεπε να παρκάρεις το αυτοκίνητο σε ένα πάρκινγκ 5 χιλιόμετρα μακρύτερα πολύ πιο οικονομικά και να πάρεις το μετρό να γυρίσεις πράγμα δύσκολο.
Αφού φρεσκαριστήκαμε και ξεκουραστήκαμε μισή ώρα ετοιμαστήκαμε για να βγούμε μια πρώτη βόλτα στο κέντρο της Βιέννης. Ένα επιπλέον θετικό για το ξενοδοχείο είναι ότι στα 200 μέτρα έχει σούπερ μάρκετ τα αυστριακά Bila τύπου Lidl. Πήραμε τα νερά μας και κάποια σνακ και φύγαμε για σταθμό μετρό για να φτάσουμε στην πλατεία Αγ. Στέφανου. Η χρήση του μετρό είναι εύκολή και συμφέρει να αγοράσετε ημερήσιο ή κάποιο πακέτο. Με το που ανεβαίνεις τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό στην πλατεία Αγ. Στεφάνου αντικρίζεις τον επιβλητικό καθεδρικό του Αγ. Στεφάνου, ιδιαίτερα τη νύχτα είναι εντυπωσιακά. Λόγω της εποχής όλο το κέντρο ήταν γεμάτο κόσμο, ιδιαίτερα από τουρίστες σαν κι εμάς. Πολλά μαγαζιά ήταν ανοιχτά με ωραίο φωτισμό. Κάναμε μια βόλτα, βγάλαμε ωραίες βραδινές φωτογραφίες, που θα ξαναβγάζαμε και το επόμενο πρωί, αλλά οι βραδινές έχουν την χάρη τους και στο τέλος τσιμπήσαμε κάτι, για την ακρίβεια αυστριακά λουκάνικα. Οι τιμές εδώ ανεβαίνουν, ειδικά στο κέντρο της Βιέννης ακόμα και οι καντίνες είναι σε άλλο επίπεδο όσον αφορά τις τιμές. Κλείνοντας την βραδιά με ένα παγωτάκι, που εγώ δεν ήθελα αλλά με παρέσυραν τα παιδιά, πήραμε το μετρό για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο γιατι την επόμενη μας περίμενε εξίσου μια απαιτητική ημέρα.