Ιταλία Road trip στη Βόρεια Ιταλία

[georgeant]

Στην Ιταλία βρέθηκα πρώτη φορά το 2015. Ρώμη, Φλωρεντία, Σιένα, Πίζα, ήταν ένα φανταστικό και χορταστικό ταξίδι. Ωστόσο η χώρα έχει μεγάλη ποικιλομορφία οπότε επιστρέψαμε ξανά μετά από χρόνια, για να κλείσουμε κάποιες “εκκρεμότητες”. Αν και δε νομίζω ότι σε μια τόσο ανεξάντλητη χώρα δεν προκύπτουν συνεχώς νέες. Ο βορράς είναι κάπως διαφορετικός από τον νότο, κυρίως όσον αφορά στην κουλτούρα και το φαγητό, ωστόσο όλη η Ιταλία προσφέρει μοναδικές εικόνες, μνημεία, ιστορία, φύση! Η Βενετία είναι μια μοναδική πόλη που δεν υπάρχει αντίστοιχη στον κόσμο και πάντα ήθελα να τη δω. Ε, λένε ότι βουλιάζει κιόλας σιγά σιγά, πάμε να προλάβουμε. Και πήγαμε λοιπόν! Όμως όπως σχεδόν σε κάθε ταξίδι, είπαμε να βάλουμε και τα “γύρω-γύρω”, ας βάλουμε λίγο κι από αυτό, ε αφού θα νοικιάσουμε αυτοκίνητο ας πάμε και λίγο παραδίπλα, στο δρόμο μας είναι, και τελικά φτιάξαμε ένα ωραιότατο road trip στη βόρεια Ιταλία για τον Οκτώβρη που πρόσθεσε πολλές ακόμα εικόνες και συγκινήσεις στο ταξιδιωτικό μας σακουλάκι.

Προγραμματισμός και κόστη:

Αεροπορικά:

Αθήνα-Μιλάνο με Wizz και Βενετία-Αθήνα με Volotea: 129,52 ευρώ από το mytrip.com. (Χωρίς βαλίτσες, μόνο με backpack πλάτης)

Αυτοκίνητο:

Παραλαβή από την Ecovia στο Μιλάνο στις 08/10 (μας πήγε shuttle bus από το αεροδρόμιο Malpensa ) και παράδοση στον χώρο της Εcovia στο αεροδρόμιο Marco Polo της Βενετίας στις 11/10: 142,63 ευρώ (+500 ευρώ εγγύηση η οποία επιστρέφεται στην κάρτα λίγες μέρες μετά την παράδοση). Η κράτηση του αυτοκινήτου έγινε από το site vipcars.com. Ενώ στο site είχαμε κλείσει ένα manual Fiat Panda εκεί μας έδωσαν τελικά ένα αυτόματο Seat Arona με βενζίνη/CNG. Upgrade δηλαδή.
Αν έχετε τη δυνατότητα προτείνω σίγουρα επιλογή αυτοκινήτου με φυσικό αέριο(CNG). Ναι μεν τα πρατήρια με αέριο είναι λίγα ωστόσο το κόστος είναι ελάχιστο. Βγάλαμε όλο το ταξίδι με γέμισμα μόνο 2 φορές και μας κόστισε στο σύνολο γύρω στα 70-80 ευρώ αν θυμάμαι καλά, για όλη την οδική μας διαδρομή (περίπου 460 χλμ).

Διαμονή (όλα Airbnb):

Λίμνη Como/Onno: 1 βράδυ, 76 ευρώ.
Μιλάνο: 1 βράδυ, 77 ευρώ.
Βερόνα: 1 βράδυ, 74 ευρώ.
Βενετία: 2 βράδια, 264 ευρώ.



Μέρα 1η:
Άφιξη στο Μιλάνο, shuttle bus για το χώρο της Ecovia, παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο μετά από τουλάχιστον 30 λεπτά αναμονής λόγω ενός ζευγαριού Ιταλών που τσακωνόντουσαν με την υπεύθυνο μιλώντας γρήγορα και ακατάπαυστα για κάποιο ζήτημα που είχε προκύψει. Παίρνουμε τον δρόμο για βόρεια, για τη λίμνη Κόμο και συγκεκριμένα για το χωριό Onno. Εκεί θα είναι η πρώτη μας διανυκτέρευση.

Η περιφέρεια Κόμο της Λομβαρδίας αποτελεί ένα πολύ δημοφιλή προορισμό και θεωρείται ένα από τα ομορφότερα και γραφικότερα μέρη παγκοσμίως. Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται το Κόμο και την πανέμορφη λίμνη του με τα γραφικά χωριά της και την υπέροχη φύση. Δεκάδες ταινίες του Hollywood, σειρές και video clips έχουν γυριστεί στο Κόμο και στα γύρω χωριά της ομώνυμης λίμνης. Τζορτζ Κλούνει μάλιστα έχει δύο βίλες στο χωριό Laglio τις οποίες χρησιμοποιεί ως εξοχικό.

Εμείς ωστόσο παραλείψαμε για αυτή τη φορά το Κόμο και επιλέξαμε δυο χωριά λίγο πιο βόρεια.

Onno
Αν και τα φώτα πέφτουν συνήθως στο ομολογουμένως φωτογενές και χλιδάτο, θα έλεγε κανείς, Bellagio, το Onno ήταν το μέρος που είδαμε να προτείνεται αρκετά συχνά, όσον αφορά στη δημοτικότητα και την προτίμηση των επισκεπτών, αλλά κι επειδή είναι σχετικά κοντά στο Bellagio. Και επειδή είδαμε και τα δύο, θα είμαι ειλικρινής. Το Onno μου άρεσε περισσότερο. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο και μαγευτικό στα ήσυχα στενά του, υπάρχει αυτή η αίσθηση της απομόνωσης, τουλάχιστον τον μήνα Οκτώβρη που πήγαμε εμείς. Το γεγονός ότι λείπουν οι ορδές τουριστών που συναντά κανείς στο Bellagio το κάνει ίσως και πιο μοναδικό. Ενδεχομένως να μην έχεις την πληθώρα επιλογών για φαγητό και gelato όπως στο Bellagio αλλά σίγουρα δεν απογοητεύει. Μια βόλτα στις όχθες της λίμνης θα σας το επιβεβαιώσει, ενώ το να περπατάτε στα στενά του χωριού παρέα μόνο με μια γάτα, σε σημείο του να θέλετε να κάνετε ησυχία το μεσημέρι για να μη σας κάνουν παρατήρηση οι ντόπιοι, είναι μοναδική αίσθηση.

Ο Paolino, ο ιδιοκτήτης του Airbnb ήταν ένας στερεοτυπικός, αξιολάτρευτος Ιταλός που μιλούσε έντονα, έκανε πολλές χειρονομίες και γενικά ήταν πληθωρικότατος. Κάναμε το λάθος να μπούμε λίγο πιο μέσα στο χωριό με το αμάξι ενώ μας είχε δώσει οδηγίες να παρκάρουμε λίγο πιο πριν. Βρεθήκαμε σε μια πλακόστρωτη και στενή κατηφόρα που λίγο έλειψε να στριμωχτούμε με το αυτοκίνητο και να μην μπορούμε να μετακινηθούμε. Ευτυχώς ήρθε και μας βρήκε, με το τσιγάρο στο στόμα και με υπομονή αλλά και προθυμία μας βοήθησε να κάνουμε όπισθεν και να σώσουμε το αυτοκίνητο και κατ’επέκταση και την τσέπη μας. Να θυμάστε λοιπόν ότι μέσα στο χωριό, αυτοκίνητα δεν μπαίνουν.

Αριστερά, οι σκάλες που οδηγούν στο σπίτι που μέναμε.

Η θέα από τη σοφίτα του σπιτιού, στην οποία ήταν και το κρεβάτι. Το βράδυ μπορούσες να δεις ένα υπέροχο φεγγάρι. Το σπίτι ήταν απλά φανταστικό.

Η θέα από την όχθη της λίμνης.

Απογευματινός περίπατος στην όχθη

Ώρα για ψάρεμα!

Σκαλιά. Για να μπαίνεις με άνεση και χάρη για βουτιές!

Το Onno, που τα στενά ήταν τόσο…στενά που άφηναν ελάχιστο φως να μπει, δίνοντας μια αίσθηση σκοτεινού και γοτθικού χωριού. Υπέροχο!

Μικρό «ξέφωτο» που συναντά κανείς καθώς διασχίζει τα στενά και τις πλατείες του χωριού.

Η αφεντιά μου! Βρήκα αρκετά φωτογενές το συγκεκριμένο σημείο, έτσι όπως κατηφορίζουν και χάνονται τα σκαλοπάτια μέσα στο σκοτεινό στενό. Ζακετούλα στο χέρι, αλλά ο Οκτώβρης ήταν πολύ γλυκός σαν αίσθηση και με το περπάτημα δε χρειάστηκε τελικά. Το βράδυ πέφτει λίγους βαθμούς η θερμοκρασία ωστόσο.

Αλλαγή σκηνικού και χρώματος. Εδώ τιμούν μάλλον το πράσινο χρώμα της ιταλικής σημαίας!

Όπως βλέπετε δεν υπάρχει ψυχή στα στενά.

Στη μικρή πλατεία του χωριού.

Εδώ βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Πέτρου και είναι από τα λίγα σημεία που μπορεί να έχει κάποιος πρόσβαση με το αυτοκίνητο, εξού και τα παρκαρισμένα που βλέπετε.

Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία, αυτό το πανέμορφο σπίτι, πνιγμένο στην πρασινάδα.

Κι άλλα σκοτεινά σοκάκια

Ίσως το ομορφότερο σημείο του χωριού, στο οποίο όπως βλέπετε έκανα κι έναν νέο φίλο (κοιτιόμαστε!)


Bellagio

Ξεκινήσαμε γύρω στις 8:30 το πρωί από το Onno και φτάσαμε σε 15-20 λεπτά διασχίζοντας μια υπέροχη διαδρομή με τη λίμνη στα δεξιά μας, αλλά και έναν σχετικά στενό δρόμο ομολογώ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε χώρο στάθμευσης με τη γνωστή χρονοχρέωση.

To Bellagio θεωρείται «το διαμάντι της λίμνης Κόμο». Κοσμοπολίτικη αύρα, φινέτσα, αλλά και αρκετοί τουρίστες. Αν φανταστούμε τη λίμνη Κόμο σαν ένα ανάποδο “Y”, τότε το Bellagio βρίσκεται στο σημείο που τέμνονται οι τρεις αυτές γραμμές. Μοναδικό σημείο!

Κατευθυνόμαστε στο χωριό.

Από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του χωριού. Είναι όντως γραφικότατα τα σκαλοπάτια που κατηφορίζουν, όμως αυτό που δεν βλέπετε στη φωτογραφία είναι το πόσοι τουρίστες προσπαθούσαν να βγάλουν την ίδια φωτογραφία με ένα αυτό το υπερυψωμένο σημείο. Σχεδόν με σειρά αναμονής βγάζαμε τη φωτογραφία.

Το Bellagio είναι γεμάτο με καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια.

H Place de l’eglise, με την Madonna Fountain.

Βρεθήκαμε στο βορειότερο άκρο, σε αυτό το “Y” που σας περιέγραψα πριν, όπου είχαμε μια μοναδική θέα προς τη λίμνη (αλλά και προς μερικές βίλες τριγύρω).

Υπέροχη «γέφυρα προσωπικού» που ενώνει δύο κτίρια.

Ακριβώς πριν την είσοδο στο χωριό υπάρχει ένα πολύ όμορφο πάρκο, το οποίο αποτελεί και μέρος των βοτανικών κήπων της Villa Melzi.

Φεύγοντας προς το μεσημέρι, ο κόσμος που ερχόταν ήταν αρκετός όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία.


Μιλάνο

Το ίδιο απόγευμα πήραμε τη διαδρομή για το Μιλάνο. H διαδρομή κράτησε λίγο περισσότερο από 1 ώρα. Από το συμπαθέστατο Airbnb που μέναμε, σε ένα τυπικό κτίριο του Μιλάνου, μπορώ να θυμηθώ 3 πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι αφού ανέβαινες 3 σκάλες, έπρεπε να βγεις σε ένα μπαλκόνι και από αυτό το μπαλκόνι ήταν η είσοδος για το διαμέρισμα. Το δεύτερο ήταν ότι στο μπάνιο μετά βίας χωρούσε ένα παιδί 6 ετών, πόσο μάλλον ένας νιπτήρας, μια λεκάνη, μια μπανιέρα κι ένας ενήλικας, και το τρίτο, ο αινιγματικός θερμοσίφωνα που τελικά λειτουργούσε με υγραέριο (μάλλον; ) και αφού έλυνες το puzzle του ποιον διακόπτη πρέπει να γυρίσεις, τότε παρακάλαγες να μη γίνει κάποιο μπουμ μέχρι να ζεσταθεί λίγο το νερό. Fun times.

Όμως ήταν κοντά στο κέντρο της πόλης και η τιμή του (77 ευρώ θυμίζω) ήταν σούπερ. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε πολλές απαιτήσεις. Ωστόσο έχει πλάκα να θυμάσαι τα περίεργα σε κάθε διαμονή.

Το Μιλάνο έχει χαρακτηριστεί αδιάφορη πόλη και αυτό αληθεύει, ως ένα βαθμό. Αν συγκρίνεις το Μιλάνο με τη Φλωρεντία το Μιλάνο σίγουρα θα είναι ο μεγάλος χαμένος, ωστόσο η πόλη έχει μια ταυτότητα, έχει κοινό που το λατρεύει και έχει και ΠΟΛΥ καλοντυμένο κόσμο, αν μπορεί κάποιος το τελευταίο δηλαδή να το βάλει στις ατραξιόν μιας πόλης. Υποθέτω μπορεί.

Οι περισσότεροι αρκούνται στο -ομολογουμένως- επιβλητικό Duomo και στη Galleria Vittorio Emanuele II για τις κλασικές φωτογραφίες και πιθανόν για να ψωνίσουν πανάκριβες τσάντες, όμως εγώ θα σας προτείνω να κάνετε και μια βόλτα στους δρόμους πέρα από την Piazza del Duomo και να χαζέψετε στα καταστήματα. Θα κάνετε καινούργιο συκώτι από τα γέλια βλέποντας τις τιμές και (κυρίως) σε τι κομμάτια αντιστοιχούν αυτές οι τιμές. Πέρα από αυτό, οι δρόμοι και τα στενά είναι συμπαθητικά και κάποια από αυτά έως και ήσυχα θα έλεγα, τα κτίρια όμορφα (μην έχετε τεράστιες προσδοκίες ωστόσο, δεν είναι κι η Ρώμη) και φυσικά υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορείτε να κάνετε, όπως σε κάθε μεγάλη πόλη (δραστηριότητες, μουσεία κλπ). Εμείς είχαμε κλείσει ένα τέλειο escape room, ως λάτρεις του «σπορ» και για αυτό και μόνο για αυτό η επίσκεψη άξιζε και με το παραπάνω μιας και περάσαμε φανταστικά. Τέλος, το Μιλάνο έχει ένα ακόμα καλό, που ίσως είναι και το μεγαλύτερο προτέρημά του τώρα που το σκέφτομαι. Έχει πάρα πολύ φθηνά αεροπορικά! Για αυτό και πολλοί το επιλέγουν ως ορμητήριο κι από εκει είτε ταξιδεύουν οδικώς στην υπόλοιπη χώρα είτε πετάγονται για mini day trips στις γύρω πόλεις ή χώρες (η Ελβετία απέχει μόνο 78 χλμ).

Ο πανύψηλος Καθεδρικός ναός Duomo di Milano γοτθικής και αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής είναι πράγματι εντυπωσιακός. Χρειάστηκαν σχεδόν 6 αιώνες για να ολοκληρωθεί (ξεκίνησε τον 14ο αιώνα κι οι τελικές λεπτομέρειες μπήκαν μόλις το 1965). Είναι ο μεγαλύτερος ναός της Ιταλίας (η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό είναι μεγαλύτερος αλλά το Βατικανό είναι ξεχωριστό κράτος) και ο τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο.

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα γιατί δεν είχαμε κλείσει online εισιτήρια και τη στιγμή που φτάσαμε δεν υπήρχε τίποτα διαθέσιμο. Αν και έχω δει άπειρους καθεδρικούς στην Ευρώπη, ο συγκεκριμένος είναι ένας που θα ήθελα να δω το εσωτερικό του.

Όλο χαρά και καμάρι.

Η πλατεία, από τα σκαλιά του Καθεδρικού.

Η Galleria Vittorio Emanuele II

…με τις γνωστούς οίκους της.

Αυτή είναι η διάσημη Σκάλα του Μιλάνο (La Scala di Milano), ένα από τα πιο διάσημα οπερατικά θέατρα στον κόσμο, γνωστή και ως “Ο ναός της όπερας”. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ένα πιο εντυπωσιακό κτίριο, ίσως κάτι σαν αυτό της Όπερας του Παρισιού, ενώ αυτό μου φάνηκε κάπως αδιάφορο (τουλάχιστον για τους τίτλους που το συνοδεύουν). Το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά δηλαδή είναι πιο εντυπωσιακό.

Η μικρή πλατεία απέναντι από το κτίριο της Σκάλας.

Βόλτα στους δρόμους της πόλης!

Καθημερινά ρούχα που θα έβαζε ο καθένας και η καθεμία, σε τιμές ευκαιρίας (4ψήφια νούμερα).

Στην πλατεία απέναντι από τη Σκάλα του Μιλάνο θα βρείτε το μουσείο που είναι αφιερωμένο στις εφευρέσεις του Leonardo Da Vinci. Πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη για να θαυμάσετε τις κατασκευές αλλά κυρίως το μυαλό και το ταλέντο αυτού του εξωπραγματικού ανθρώπου. Εμείς πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε.

Το βράδυ τα φώτα ανάβουν και όλα γίνονται πιο εντυπωσιακά!

Από το Μιλάνο επίσης θα μου μείνει και κάτι ακόμα. Οι δρόμοι και η σήμανση! Πανεύκολο να μπερδευτείς. Μπορεί σε μία διασταύρωση να έχει και φανάρι και σήματα και μετά από 10 μέτρα (κυριολεκτικά) δεύτερα φανάρια και ύστερα κι άλλη διασταύρωση και να μην ξέρεις πού να πας ή σε ποια λωρίδα να μείνεις. Όλα αυτά συνδυάστε τα και με άπειρη κίνηση. Ευτυχώς οδηγούσε ο Βασίλης και τα έβγαλε πέρα, αν οδηγούσα εγώ θα είχα βραχυκυκλώσει σίγουρα.

Αφού παίξαμε το escape room, οι φίλοι Ιταλοί ιδιοκτήτες μας έβγαλαν έξω για μπύρες και σνακ. Περάσαμε πολύ όμορφα, γυρίσαμε σπίτι μετά από μια γεμάτη μέρα. Το επόμενο πρωί αναχωρούμε για Βερόνα!

 

[i love travels]

Καλησπέρα, θα παμε Μιλάνο την Πρωτοχρονιά...καμια συμβουλή;
Εμείς σκεφτόμασταν την ημέρα που προσγειωνόμαστε να παμε απευθείας Βερόνα,επόμενη στάση Gardaland και μετά Μιλάνο, ώστε να αλλάξουμε χρόνο εκεί!

 

[georgeant]

Καλησπέρα, θα παμε Μιλάνο την Πρωτοχρονιά...καμια συμβουλή;
Εμείς σκεφτόμασταν την ημέρα που προσγειωνόμαστε να παμε απευθείας Βερόνα,επόμενη στάση Gardaland και μετά Μιλάνο, ώστε να αλλάξουμε χρόνο εκεί!

Δεν έχω να σας πω πολλά για το Μιλάνο γιατί κάτσαμε κυριολεκτικά μια μέρα μόνο. Αν θέλετε να μπείτε στο Duomo κλείστε από πριν εισιτήρια. Υπομονή και προσοχή στους δρόμους επίσης, αν είστε με αμάξι! Κατά τ'άλλα η Βερόνα θα σας μαγέψει! Τέλος, ζηλεύω τέρμα για το Gardaland!

 

[taxidiara]

Η λίμνη Κόμο είναι μέρος μαγικό... Κ εγώ Οκτώβρη είχα πάει και μάλλον ήταν η καλύτερη εποχή... Ηρεμεί η ψυχή σου κ μόνο κοιτώντας τη λίμνη.. Το Onno μου ξέφυγε γιατί τη πλευρά προς Lecce δε πρόλαβα να τη κάνω... Επόμενος στόχος μου να κάνω κάτι αντίστοιχο στη λίμνη Γκάρντα αυτή τη φορά.. Α, κ εμένα το Μιλάνο μου αρέσει αρκετά, αυτό το κοσμοπολίτικο που έχει... Ο παράδεισος του window shopping (γιατί για κανονικό shopping ούτε λόγος). Άντε να δούμε και τις τέλειες πόλεις Βερόνα και Βενετία τώρα

 

[georgeant]

Bergamo

Ναι, για Βερόνα ξεκινήσαμε αλλά μας πιπίλησε το αυτί ένας φίλος ότι δεν γίνεται να μην κάνουμε μια στάση στο Μπέργκαμο. Χρονικά η οδική διαδρομή έβγαινε μόνο 14 λεπτά παραπάνω οπότε λέμε ας το κάνουμε. Και ευτυχώς που το κάναμε γιατί το Μπέργκαμο όντως άξιζε και με το παραπάνω.

To Bergamo πήρε μια μεγάλη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος του κορονοϊού, γιατί αυτό που συνέβη εκεί μόνο ως τραγωδία μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο ιός τα σάρωσε όλα, μιλάμε για εικόνες με πάνω από 100 φέρετρα στοιβαγμένα το ένα δίπλα από το άλλο στην εκκλησία, εικόνες που θύμιζαν εποχές μαύρης πανώλης. Πάνω από 6.000 θάνατοι καταγράφηκαν στην ευρύτερη περιφέρεια του Μπέργκαμο μέχρι το καλοκαίρι του 2020. Κάποιοι κατηγορούν τις αρχές ότι άργησαν πολύ να εφαρμόσουν το lockdown κι ότι έτσι θα είχαν σωθεί χιλιάδες ζωές.

Φεύγουμε όμως από τα δυσάρεστα. To Μπέργκαμο είναι μια πολύ με πλούσια ιστορία που κρατάει από τους Ρωμαϊκούς χρόνους, πανέμορφη αρχιτεκτονική, εξαιρετικό φαγητό, φοβερή θέα από τους λόφους του. Τα Βενετικά Τείχη που περικλείουν την πόλη αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ξεκινώντας την ανακάλυψη της πόλης!

Piazza Vecchia Bergamo Alta, ή αλλιώς στην καρδιά της παλιάς πόλης. Αριστερά η Βασιλική της Santa Maria Maggiore και δεξιά το Βαφτιστήριο.

H θέα από τα τείχη της πόλης

Μικρό γκρουπ τουριστών στο κατά τ’άλλα ήσυχο πρωινό.

Κι ένας ακόμα τουρίστας!

Περισσότεροι δρόμοι με όμορφα κτίρια


Περπατήσαμε μέχρι το Upper Bergamo όπως το βρήκαμε στο χάρτη για να δούμε μία ακόμα θέα από ψηλά.

Χωράφια, λόφοι, φύση. Όμορφα!

Πήραμε μια πίτσα στο χέρι για μεσημεριανό και κινήσαμε για το αυτοκίνητο. Μετά από αυτή την ολιγόωρη στάση στο Μπέργκαμο, σειρά έχει η επόμενη πόλη με διανυκτέρευση, η Βερόνα.

Verona

Εδώ φίλοι μου μιλάμε για άλλα μεγέθη και κλάση. Εδώ μιλάμε για πόλη «ΠΟΛΗ», που κοντράρει στα ίσα τις υπόλοιπες μεγάλες. Με τον ποταμό της, τις γέφυρές της, τα περίτεχνα καμπαναριά της, την αναγεννησιακή και μεσαιωνική αύρα της, το κάστρο της, τους μεγάλους καθεδρικούς…Η Βερόνα ήταν η μεγάλη έκπληξη του ταξιδιού και σίγουρα από τις ωραιότερα viewpoints που έχω δει στη χώρα. Συγκλονιστική!

Η Βερόνα βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Αδίγη και δίπλα στη λίμνη Garde. Πρόκειται για μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ιταλίας, χτίστηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. Διατήρησε έναν μεγάλο αριθμό αρχαιοτήτων αλλά και από την μεσαιωνική εποχή και την Αναγέννηση. Η αρχιτεκτονική της, η οποία μαρτυρά 2.000 χρόνια ιστορίας, την τοποθέτησε στην Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO.

Η Βερόνα θεωρείται η πόλη του Σέξπηρ. Αυτή την υπέροχη και γραφική πόλη επέλεξε ο Σέξπηρ για να ξετυλίξει την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας. Από τότε η Βερόνα είναι μια από τις πιο ρομαντικές τοποθεσίες που προτιμούν οι τουρίστες όλου του κόσμου.

Σήμερα διατηρείται στη θέση του το σπίτι της Ιουλιέτας το οποίο επισκέπτονται κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες. Στο εσωτερικό του σπιτιού βρίσκονται αντικείμενα και έπιπλα από τον 16ο και 17ο αιώνα, καθώς και τοιχογραφίες που αφηγούνται τον μοιραίο έρωτα των εραστών της Βερόνα.

Καταφθάνουμε στη Βερόνα. Το δωμάτιο ήταν μια μικρή έκπληξη διότι είχαμε την εντύπωση πως ήταν κανονικό διαμέρισμα αλλά τελικά ήταν το δεύτερο μέρος ενός σπιτιού στο οποίο έμεναν οι ιδιοκτήτες. Δεν είχαμε θέμα με αυτό. Το έχουμε ξανακάνει. Εφόσον είχαμε δικό μας μπάνιο, όλα καλά.

Τι καλύτερο για να πάρεις μια ιδέα από την πόλη από το να ανέβεις σε ένα viewpoint και να τη δεις από ψηλά. Η ώρα ήταν ό,τι πρέπει, απογευματάκι. Ανηφορίσαμε λοιπόν με το αμάξι για την Piazzale Castel San Pietro. Παρκάραμε λίγο έξω από τα τείχη του κάστρου, μπαίνουμε και έχουμε πιάτο την παρακάτω θέα:

ΣΟΚ.

Δε χόρταινα να βγάζω φωτογραφίες.

Ένα από τα καλύτερα view points που έχω δει σε πόλη και θα τολμήσω να το βάλω δίπλα δίπλα με την Piazzale Michelangelo της Φλωρεντίας.


Στη συνέχεια κατηφορίσαμε για να χαθούμε στην πόλη. Παρκάραμε το αυτοκίνητο στον δρόμο κοντά στην γέφυρα Garivaldi (κλασικά με χαρτάκι) και διασχίσαμε τη γέφυρα.

Από κει, πήραμε έναν καφέ στο χέρι και χωθήκαμε στα στενά.

Σχεδόν όλη η πόλη έχει παρόμοια αρχιτεκτονική και αισθητική με τις παραπάνω φωτογραφίες, αν και θα έλεγε κανείς ότι υπάρχουν και γραφικότερα σημεία. Η Βερόνα είναι μια ομορφιά.

Κατευθυνόμαστε στην καρδιά της πόλης και μπορεί να το καταλάβει κανείς κι από τον κόσμο. Εδώ, στην οδό Corso Sant’ Anastasia.

Φτάσαμε στην Piazza delle Erbe

Η Piazza delle Erbe είναι ιστορική πλατεία στην παλιά Πόλη και είναι γεμάτη από καφέ και κτίρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής.

Αυτή είναι η Fontana Madonna Verona, η πηγή στο κέντρο της πλατείας.

Στο βάθος η στήλη Colonna di San Marco με το λιοντάρι, μπροστά από το υπέροχο κτίριο του Palazzo Maffei Casa Museo. Δίπλα, ο επιβλητικός πύργος Torre del Gardello.



Συνεχίσαμε την αναγνωριστική βόλτα της πόλης και ο δρόμος μας έβγαλε στην Αρένα της Βερόνα (Arena di Verona) που βρίσκεται στην Piazza Bra.

To Ρωμαϊκό αυτό αμφιθέατρο που θυμίζει πολύ το Κολοσσαίο χτίστηκε το 30 μ.Χ. και τότε, χωρούσε σχεδόν 30.000 κόσμο. Είναι από τα πιο καλά διατηρημένα αμφιθέατρα αυτού του είδους που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και σήμερα χρησιμοποιείται για οπερέτες και συναυλίες παντός τύπου, αφού χωράει άνετα 22.000 κόσμο! Και όντως εκείνη τη νύχτα πετύχαμε μεγάλες ουρές απ’έξω που περίμεναν να βγάλουν εισιτήριο για τον καλλιτέχνη που θα εμφανιζόταν σε λίγο. Ο καλλιτέχνης μου διαφεύγει, συγχωρέστε με.

Η Βερόνα είναι μια πάρα πολύ ζωντανή πόλη με φανταστική αύρα.

Μία από τις παλιές εισόδους της πόλης, η Portoni della Brà, με το χαρακτηριστικό ρολόι.

Φτάσαμε έξω από το παλάτι Castelvecchio, που τώρα λειτουργεί ως μουσείο που φιλοξενεί γλυπτά, αγάλματα, πίνακες, αρχαία όπλα κ.α. Στο δρόμο μπροστά από το παλάτι, βρήκαμε και φάγαμε εξαιρετικό Ταϊλανδέζικο σε πολύ καλές τιμές.

Το επόμενο πρωί ξεχυθήκαμε στους δρόμους να δούμε ξανά την πόλη αλλά στο φως της ημέρας.

Ξανά στην Piazza delle Erbe. Από εδώ, θα ψάξουμε να βρούμε το σπίτι και το μπαλκόνι της Ιουλιέτας.

H Colonna Antica

Στο τέλος της πλατείας και αφού συνεχίσετε στη Via Cappello, θα το δείτε. Είναι το στενό στο αριστερό σας χέρι, πίσω από μια μεγάλη καγκελόπορτα που οδηγεί σε ένα προαύλιο.

Φυσικά δεν έλειπαν τα πλήθη παρόλο που ήταν σχετικά νωρίς το πρωί.

Και εδώ το μπρούτζινο άγαλμα της λεγάμενης.

Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας εμπνέει χιλιάδες εραστές ανα τον κόσμο, πολλοί εκ των οποίων αφήνουν και κάποια αφιέρωση στον τοίχο φεύγοντας.



Παραλείψαμε να μπούμε στο σπίτι της Ιουλιέτας σκεφτόμενοι ότι δε θα χάσουμε και κάτι φοβερό και συνεχίσαμε βολτάρουμε στην πόλη.

Και ξαναβγαίνουμε στην Piazza Bra!

Προτού αναχωρήσουμε για Βενετία αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση για σνακ και καφέ σε αυτή την μικρή γωνιά. Πιστέψτε με, η Βερόνα είναι κούκλα.


Διασχίζουμε τη γέφυρα Ponte della Vittoria για να φτάσουμε στο μέρος που είχαμε παρκάρει. Εξαιρετικό φωτογραφικό σημείο με φόντο την Ponte Scaligero (ή Ponte di Castelvecchio). Χτίστηκε τον 14ο αιώνα και ανακατασκευάστηκε μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Αφήνουμε πίσω τη Βερόνα έχοντας χορτάσει εικόνες και πάμε στην τελευταία στάση αυτού του ταξιδιού, τη μεγαλόπρεπη Βενετία!

 

[Smaragda53]

Αχ αυτές οι ιταλικές πόλεις!

 

[georgeant]

Βενετία

Η διαδρομή προς Βενετία στον αυτοκινητόδρομο περιλάμβανε κυρίως νταλίκες (πολλές νταλίκες) αλλά και 2-3 Lamborghini, τη μία εκ των οποίων οδηγούσε μια κοπέλα στα early 20’s της. Και μπράβο της. Κατά τ ’άλλα είχε ενοχλητική ζέστη και το κλιματιστικό του αυτοκινήτου δε σταμάτησε καθόλου.

Παραδώσαμε το αυτοκίνητο στο rental του αεροδρομίου Marco Polo κι από κει πήραμε το λεωφορείο που μας άφησε στην Piazzale Roma, εκεί που καταλήγουν όλα σχεδόν τα λεωφορεία, μιας και μέσα στη Βενετία δεν κυκλοφορούν μεταφορικά μέσα με τροχούς… παρά μόνο γόνδολες! Κι έτσι ξεκίνησε η πρώτη μας επαφή με τη Βενετία.


Λίγα λόγια για την πόλη:

Φωτογενής, όμορφη, ιστορική, εντυπωσιακότατη, συνδεδεμένη με τις ρομαντικές (πλην πανάκριβες) βόλτες στο μεγάλο κανάλι της με συνοδεία τα τραγούδια ενός γονδολιέρη, αλλά και με το ξεφάντωμα και το καρναβάλι.

Είναι χτισμένη πάνω σε μια ομάδα 118 μικρών νησιών που χωρίζονται από κανάλια και ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες. Είναι πρωτεύουσα της Περιφέρειας του Βένετο. Ολόκληρη η πόλη είναι καταγεγραμμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, μαζί με τη λιμνοθάλασσά της.

Η Βενετία, ιδιαίτερα στο Μεσαίωνα, την Αναγέννηση και το Μπαρόκ, ήταν μεγάλο κέντρο τέχνης και ανέπτυξε ένα μοναδικό ύφος γνωστό ως Βενετική Σχολή. Στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση η Βενετία, με τη Φλωρεντία και τη Ρώμη, ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της τέχνης στην Ευρώπη και πολλοί πλούσιοι Βενετσιάνοι έγιναν προστάτες των τεχνών.

Αν αναρωτιέστε κι εσείς όπως κι εγώ πώς η πόλη αυτή μπορεί και στέκεται στο νερό, σας παραθέτω την απάντηση για να σας γλιτώσω από το googlάρισμα:

«Τα κτίρια της Βενετίας είναι κατασκευασμένα πάνω σε πυκνά τοποθετημένους ξύλινους πασσάλους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ακόμη άθικτοι μετά από αιώνες καταβύθισης. Τα θεμέλια στηρίζονται στους πασσάλους και τα κτίρια από τούβλα ή πέτρα επικάθονται σε αυτές τις βάσεις. Οι πάσσαλοι διαπερνούν ένα μαλακότερο στρώμα άμμου και λάσπης μέχρι να φτάσουν σε ένα πολύ σκληρότερο στρώμα συμπιεσμένης αργίλου.

Βυθισμένο στο νερό, σε συνθήκες μειωμένου οξυγόνου, το ξύλο δεν σαπίζει τόσο γρήγορα όσο στην επιφάνεια. Σκληραίνει ως αποτέλεσμα της συνεχούς ροής νερού πλούσιου σε μέταλλα γύρω του και μέσα του, έτσι ώστε αποκτά μια δομή σαν πέτρα.»


Τελικά η Βενετία βυθίζεται;


Η πόλη απειλείται ακόμη από συχνότερες χαμηλού επιπέδου πλημμύρες (ονομαζόμενες "Ακουα άλτα", "ψηλά νερά") που γλιστρούν σε ύψος αρκετών εκατοστών πάνω από τις αποβάθρες της, που τακτικά ακολουθούν μετά από ορισμένες παλίρροιες. Σε πολλά παλιά σπίτια οι παλιές σκάλες που χρησιμοποιούνταν για την εκφόρτωση αγαθών είναι τώρα πλημμυρισμένες καθιστώντας το παλιό ισόγειο ακατοίκητο.

H Βενετία επίσης είναι από τις πρώτες πόλεις που θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις αν συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό το λιώσιμο των πάγων λόγω της κλιματικής αλλαγής. Επιστήμονες υπολογίζουν ότι μεγάλα μέρη της πόλης θα έχουν βυθιστεί μέχρι το 2150.

Μερικές πρόσφατες μελέτες έχουν αποφανθεί ότι η πόλη δεν βυθίζεται πια, αλλά αυτό δεν είναι ακόμη βέβαιο, έτσι η κατάσταση επιφυλακής δεν έχει ανακληθεί.

Η πόλη ωστόσο τώρα που μιλάμε είναι εκεί άθικτη και αγέρωχη, οπότε θα σας έλεγα σπεύσατε να τη δείτε και να τη ζήσετε.

Τουρισμός
Αν και ο τουρισμός αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην οικονομία της Βενετίας από τον 18ο αιώνα, πλέον οι τουρίστες υπολογίζονται περισσότεροι από τους μόνιμους κάτοικους της πόλης! Μόνο το 2023 επισκέφτηκε τη Βενετία 5.7 εκατομμύρια κόσμος, περισσότεροι από τον πληθυσμό της Αττικής! Το gentrification και το ζήτημα με τα airbnbs χτύπησε και τη Βενετία και οι κάτοικοι έχουν αρχίσει κι εδώ να δυσανασχετούν, όπως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες μιας και η πόλη κινδυνεύει να γίνει περισσότερο ένα ανοιχτό μουσείο για τουρίστες παρά μια πόλη που μπορεί κάποιος να ζήσει.


Εγώ θα πω ωστόσο ότι υπάρχουν γειτονιές στη Βενετία (έξω από την υπερ-τουριστική περιφέρεια του San Marco κυρίως) που οι τουρίστες είναι ελάχιστοι. Το βράδυ δε, σχεδόν όλη η Βενετία είναι απόλαυση.

Οι συνοικίες/περιφέρειες της Βενετίας


Αρκετά με τα trivia όμως, ώρα να περάσουμε στις εικόνες!

Το στενό στο οποίο βρισκόταν το σπίτι μας. Η πόρτα τέρμα ευθεία. Για να καταλάβετε για τί πράγμα μιλάμε όσον αφορά στη Βενετία.. Ακόμα και το πιο απλό στενό έχει απαράμιλλη ομορφιά!

Τα σπίτια στη Βενετία ωστόσο έχουν ένα κακό. Υγρασία! Αναμενόμενο φυσικά, όλη η πόλη είναι πάνω από το νερό. Η έντονη μυρωδιά μούχλας ωστόσο ήταν πάρα πολύ έντονη. Σα να έμπαινες σε ένα παλιό πατάρι. Ανοίξαμε παράθυρα και βάλαμε το κλιματιστικό-που ευτυχώς διέθετε- στο “dry mode” και η κατάσταση κάπως καλυτέρευσε, όχι όμως εντελώς. Μια ανεπαίσθητη μυρωδιά μούχλας και υγρασίας υπήρχε πάντα στην ατμόσφαιρα όποτε μπαίναμε στο σπίτι. Στον αντίποδα, το σπίτι ήταν απλά πανέμορφο.

H πλατεία Campo San Polo, 3 λεπτά από το σπίτι μας.

Να και τα πρώτα κανάλια με τις πρώτες γόνδολες και βάρκες!

Στην Calle de Mezo.



H Βενετία δεν έχει μόνο αμέτρητα στενά, αλλά και στοές. Ένας πανέμορφος λαβύρινθος που επιβάλλεται να περπατήσετε και να χαθείτε μέσα του!

O Βασίλης, στην πλατεία Campo di San Silvestro. Σταθείτε μια στιγμή και προσέξτε την ποικιλομορφία των κτιρίων. Ρομαντικές αλλά και αραβικές επιρροές! Θα συναντήσετε πολλά τέτοια κτίρια παρόμοιας αρχιτεκτονικής. Στο τουρ που κάναμε την τελευταία μέρα μας είπαν ότι βενετσιάνικη αρχιτεκτονική παρουσιάζει ισλαμικές και αραβικές επιρροές λόγω των εκτεταμένων εμπορικών και πολιτιστικών ανταλλαγών της πόλης με τον ισλαμικό κόσμο κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Ως μεγάλη θαλάσσια δύναμη, η Βενετία είχε ισχυρούς εμπορικούς και διπλωματικούς δεσμούς με περιοχές όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αίγυπτος και η Περσία. Αυτό έφερε όχι μόνο αγαθά αλλά και καλλιτεχνικές και αρχιτεκτονικές ιδέες, όπως μυτερές καμάρες, περίπλοκες λιθοδομές και διακοσμητικά σχέδια. Εμβληματικά και χαρακτηριστικά κτίρια όπως το Παλάτι των Δόγηδων (που θα δείτε παρακάτω) και το Ca' d'Oro επιδεικνύουν αυτές τις επιρροές, αντανακλώντας τη συγχώνευση βενετσιάνικου και ισλαμικού στυλ που προέκυψε από αιώνες αλληλεπίδρασης.

Η Βενετία έχει από τα πιο ενδιαφέρουσα και ποικίλα αρχιτεκτονικά στυλ που έχω δει σε πόλη! Μια πανέμορφη μίξη σχεδίων και κουλτούρας!

Μόλις φτάσαμε στο πιο τουριστικό κομμάτι της πόλης, το Grand Canal, στο σημείο που περνάει από την πιο γνωστή γέφυρα της πόλης, την γέφυρα Rialto.

H γέφυρα Rialto (ponte di Rialto), όπου όλοι λαχταρούν μια λήψη!

To Κανάλι, όπως φαίνεται από τη Γέφυρα. Εντυπωσιακή θέα!

Συνεχίζουμε να χανόμαστε στην πόλη και όπου και αν στρέψουμε το βλέμμα βλέπουμε κανάλια με γόνδολες.

Φτάσαμε στην πασίγνωστη (και πραγματικά τεράστια) Piazza San Marco. Στο βάθος η Βασιλική του Αγίου Μάρκου γνωστή για τη βυζαντινή αρχιτεκτονική και τα χρυσά ψηφιδωτά της, και το Campanile (καμπαναριό), που προσφέρει πανοραμική θέα στην πόλη

H Βασιλική του Αγίου Μάρκου.

Το παλάτι των Δόγηδων και τα κτήρια Procuratie, όπου στεγάζονται τα γραφεία της κυβέρνησης της Βενετίας, βρίσκονται επίσης στην πλατεία. Ιστορικά, η Piazza San Marco ήταν η πολιτική, θρησκευτική και κοινωνική καρδιά της Βενετίας. Σήμερα παραμένει ένας κεντρικός τόπος συγκέντρωσης τουριστών, με καφέ και μουσεία.


Δίπλα ακριβώς από την πλατεία θα δείτε ένα άλλο ορόσημο της πόλης, τη Γέφυρα των Στεναγμών (Ponte dei Sospiri).

Χτισμένη το 1600, συνδέει το Παλάτι των Δόγηδων με την πρώην φυλακή της πόλης. Η περίκλειστη, λευκή γέφυρα έχει μικρά παράθυρα με πέτρινες ράβδους και χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά κρατουμένων στα κελιά τους. Αν και οι περισσότεροι πλέον συνδέουν τους «στεναγμούς» με κάτι πιο ερωτικό και ρομαντικό, ο θρύλος λέει ότι οι κρατούμενοι αναστέναζαν καθώς το διέσχιζαν, βλέποντας την τελευταία τους ματιά στη Βενετία από τα παράθυρα.

Η γέφυρα από την οποία θα βγάλετε φωτογραφία τη γέφυρα των Στεναγμών!

Γκρουπ τουριστών σε γόνδολα με φόντο την εκκλησία San Giorgio Maggiore.

Το περίφημο παλάτι των Δόγηδων. Χρησίμευσε ως κατοικία του Δόγη, του ηγέτη της Ενετικής Δημοκρατίας και του κέντρου της κυβέρνησης για αιώνες.

Ηλιοβασίλεμα.

Ανακαλύπτοντας κι άλλα κανάλια στο San Marco.

Τρεχούμενη σοκολάτα σε γόνδολες. Ε, ναι. Έπρεπε!

Μία τελευταία φωτογραφία στη γέφυρα Rialto…



Και από ένα ακόμα τυχαίο κανάλι από τα δεκάδες της πόλης!

Η πρώτη «αναγνωριστική» μέρα έφτασε στο τέλος της και ήμασταν κατενθουσιασμένοι. Η Βενετία φαίνεται να είναι από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δει. Ξέροντας ότι αυτό είναι κάτι που έχω πει για πολλές άλλες πόλεις, θα τη διαφοροποιήσω ωστόσο ως προς το εξής: Είναι σίγουρα η πιο ιδιαίτερη και ξεχωριστή πόλη που έχω δει! Μια πόλη πάνω στο νερό με άπειρες γειτονιές για να ανακαλύψεις και αμέτρητες γέφυρες για να διαβείς!


Η επόμενη μέρα είχε mini trip με πλοιάριο στο νησί Burano. Το Burano και το Murano είναι δύο διάσημα νησιά κοντά στη Βενετία, το καθένα γνωστό για τις μοναδικές του παραδόσεις. Το Burano φημίζεται για τα έντονα χρωματιστά σπίτια του και τους έμπειρους τεχνίτες του στην κατασκευή δαντέλας. Είναι ένα γραφικό νησί, διάσημο για τη ζωντανή του γοητεία και τη γαλήνια ατμόσφαιρα. Το Murano, από την άλλη πλευρά, είναι παγκοσμίως γνωστό για την παράδοση του στην κατασκευή γυαλιού (σίγουρα θα έχετε πετύχει «γυαλί από το Μουράνο» κάποια στιγμή!). Από τον 13ο αιώνα, οι τεχνίτες του Murano παράγουν εξαιρετικά γυάλινα σκεύη, από πολυελαίους μέχρι ευαίσθητα γλυπτά. Και τα δύο νησιά είναι δημοφιλείς προορισμοί ημερήσιων εκδρομών από τη Βενετία, προσφέροντας ένα μείγμα καλλιτεχνικής κληρονομιάς και τοπικής κουλτούρας.

Εμείς επιλέξαμε το Burano για να χαζέψουμε τα χρωματιστά σπιτάκια και να περιπλανηθούμε στα ήσυχα στενά του.

Για να πάτε στο Burano, θα χρειαστεί να πάρετε το πλοιάριο (Vaporetto) από τη Fondamente Nove. Το ταξίδι από τη Βενετία στο Μουράνο διαρκεί περίπου 15 λεπτά. Από το Murano μπορείτε να συνεχίσετε στο Burano, μια διαδρομή που διαρκεί επιπλέον 30 λεπτά. Τα βαπορέτο αναχωρούν από τη Βενετία για Μουράνο κάθε 20 - 30 λεπτά. To εισιτήριο κοστίζει 19 ευρώ αν θέλετε να πάτε μέχρι το Burano και να γυρίσετε.

Έξτρα tip: Ξεκινήστε νωρίς το πρωί αν θέλετε να αποφύγετε τα πλήθη.

Λίγο πριν τον σταθμό των Vaporetto, στη Fodamente Nove.

Φτάσαμε!

Το νησί είναι πραγματικά πολύ γραφικό.

Εύκολα θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς ως τη «Μικρή Κούβα της Ιταλίας».

Αν και το κατακλύζουν εκατοντάδες τουρίστες, υπάρχουν γωνιές που θα συναντήσεις μόνο ντόπιους, να ζουν την καθημερινότητά τους.


Οι κάτοικοι αγαπούν πολύ αυτό το μέρος για αυτό και φροντίζουν πάντα τα σπίτια να είναι φρεσκοβαμμένα. Υπήρχε μάλιστα μια επιγραφή στον τοίχο ενός κτιρίου που έγραφε «αγαπητοί τουρίστες, βγάλτε όσες φωτογραφίες θέλετε, αλλά παρακαλούμε μην ακουμπάτε με τα πόδια σας στους τοίχους των σπιτιών γιατί θα πρέπει να τα ξαναβάψουμε!»

Το Burano είναι γλυκό και πανέμορφο, όμως είναι μια σταλιά. Το πολύ σε 1 ώρα θα το έχετε περπατήσει όλο και ύστερα δεν έχει κάτι να κάνετε. Αφιερώστε ένα πρωινό, βγάλτε όσες φωτογραφίες θέλετε, πιείτε ένα καφέ και γυρίστε το μεσημέρι στη Βενετία.

Επιστροφή στη Βενετία λοιπόν και βγαίνουμε στους δρόμους, αυτή τη φορά για να δούμε κι άλλες συνοικίες.

Στη Fodamente Nove και πάλι, μακριά από το San Marco και τα πλήθη του.

Το φανταστικό με τη Βενετία που παρατηρήσαμε είναι το εξής. Σε όποια γωνιά της κι αν βρεθείς, δε θα δεις παρακμιακή γειτονιά, όπως στις γνωστές μεγαλουπόλεις. Τις 3 μέρες που μείναμε περπατήσαμε όλη την πόλη, από το Cannaregio μέχρι το Castello και το San Marco και δεν είδαμε ούτε μια συνοικία να μην είναι απλώς πανέμορφη και γραφική, όπως στο κέντρο.

Για να καταλάβετε, αυτό είναι ίσως το πιο «βρώμικο» και λιγότερο γραφικό στενό που συναντήσαμε στη Βενετία!

Βόλτα για περπάτημα και φαγητό στο Cannaregio, τη συνοικία που πρότειναν πολλά ταξιδιωτικά sites.

Το Cannaregio είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο ζωντανές συνοικίες της Βενετίας και βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της πόλης. Είναι λιγότερο τουριστικό από την κεντρική Βενετία, προσφέροντας μια πιο αυθεντική βενετσιάνικη ατμόσφαιρα. Το Cannaregio φιλοξενεί το ιστορικό εβραϊκό γκέτο, ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο, που ιδρύθηκε το 1516. Η συνοικία διαθέτει επίσης γοητευτικά κανάλια, ζωντανές αγορές και αξιοσημείωτα ορόσημα όπως το Ca' d'Oro και η εκκλησία Madonna dell'Orto. Είναι ένας συνδυασμός ήσυχης τοπικής ζωής και πολυσύχναστων περιοχών όπως η Strada Nuova, ένας δημοφιλής εμπορικός δρόμος.

-Πόσες φωτογραφίες θες να βγάλεις στα Κανάλια της Βενετίας;
-Ναι.

Στην καρδιά του Cannaregio και στην πλατεία Campiello de l’Anconeta.

Το Scuola Grande di San Giovanni Evangelista, που βρίσκεται στην καρδιά του San Polo.

Τι θα ήταν η Βενετία χωρίς καταστήματα με μάσκες και βενετσιάνικα κοστούμια; Στην Campo S. Toma.

Στο τέλος της μέρας καταλήξαμε στη γέφυρα Ponte dell' Academia, όπου έβγαλα μερικές από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες.

Η Ponte dell'Accademia είναι μία από τις τέσσερις γέφυρες που διασχίζουν το Μεγάλο Κανάλι. Είναι γνωστή για την εκπληκτική θέα στο Μεγάλο Κανάλι, ιδιαίτερα στη Βασιλική της Santa Maria della Salute. Η γέφυρα είναι δημοφιλής τόσο στους ντόπιους όσο και στους τουρίστες για τη γραφική ομορφιά της και ως βασικό σημείο διέλευσης στη Βενετία.

Εκείνο το βράδυ έφαγα από τα πιο λαχταριστά street food που έχω φάει ποτέ! Χειροποίητα μακαρόνια με σάλτσα pesto.

Τα βράζουν εκείνη τη στιγμή, στα βάζουν στο χάρτινο κουτί για το χέρι, σου βάζουν και τη σάλτσα που θες κι έχεις ένα φανταστικό χορταστικότατο γεύμα. Τα φάγαμε σε ένα παγκάκι στην πλατεία Campo San Polo, παρατηρώντας πιτσιρίκια να παίζουν και ντόπιους να έχουν βγάλει βόλτα τα σκυλάκια τους.

Και κάπου εδώ τελείωσε και αυτή η μέρα στη Βενετία. Την επόμενη μέρα άφησα την φωτογραφική μηχανή στο σπίτι για να απολαύσω καλύτερα το τουρ με οδηγό που είχαμε κλείσει στην πόλη. Το απόγευμα, πήραμε την πτήση της επιστροφής για Αθήνα, κι έτσι τελείωσε ένα ακόμα ταξίδι.

Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις από την Βενετία αλλά και απ’όλα τα υπόλοιπα μέρη που είδαμε (Βερόνα, σ’αγαπώ). Προτείνω τη Βενετία ανεπιφύλακτα για ένα ταξίδι, δε νομίζω ότι υπάρχει αντίστοιχη πόλη πουθενά. Ωστόσο οι τουρίστες είναι αρκετοί (ήταν ήδη αρκετοί τον Οκτώβριο που είναι off-season) οπότε θα πρότεινα αν έχετε την επιλογή να μην πάτε καλοκαίρι. Αλλά γενικώς, να πάτε. Δείτε την Ιταλία, γυρίστε τη, είναι πραγματικά ανεξάντλητη.

Μου έχει μείνει ο νότος και η Σικελία. Θα γίνει κι αυτό.

Ελπίζω να σας φάνηκαν χρήσιμες οι πληροφορίες μου και να σας ταξίδεψα μέσα από τις φωτογραφίες μου. Καλά ταξίδια σε όλους!

Ciao a tutti!

 

[paefstra]

Μια παρατηρηση μονο: το οτι μεινατε σε σπιτι σημαινει οτι ο ιδιοκτητης αποφασιζει πως θα διαχειριστει το θεμα της υγρασιας. Δυο φορες σε ξενοδοχειο δεν ειχα εμπειρια μυρωδιας μουχλας. Αυτος ειναι και ενας απο τους λογους που προτιμω τον επαγγελματισμο των ξενοδοχειων παρα των ιδιωτων.
Η Βενετια ειναι ονειρο, αλλα η Σικελια επισης με τον δικο της μοναδικο ημιπαρακμιακο τροπο. Με το καλο κι εκει, για να ολοκληρωσετε την εικονα της χωρας που ειναι γεματη αντιφασεις αλλα γοητευει σε καθε γωνια της

Υπεροχες φωτογραφιες!

 

[georgeant]

Μια παρατηρηση μονο: το οτι μεινατε σε σπιτι σημαινει οτι ο ιδιοκτητης αποφασιζει πως θα διαχειριστει το θεμα της υγρασιας. Δυο φορες σε ξενοδοχειο δεν ειχα εμπειρια μυρωδιας μουχλας. Αυτος ειναι και ενας απο τους λογους που προτιμω τον επαγγελματισμο των ξενοδοχειων παρα των ιδιωτων.
Η Βενετια ειναι ονειρο, αλλα η Σικελια επισης με τον δικο της μοναδικο ημιπαρακμιακο τροπο. Με το καλο κι εκει, για να ολοκληρωσετε την εικονα της χωρας που ειναι γεματη αντιφασεις αλλα γοητευει σε καθε γωνια της

Υπεροχες φωτογραφιες!

Ευχαριστώ!
Σαφώς, είμαι σίγουρος οτι θα υπάρχουν διαμερίσματα και καταλύματα στη Βενετία που δε θα μυρίζουν υγρασία. Παρολο που το σπίτι μύριζε, το σημείο που βρισκόταν ήταν τέλειο και μέσα ήταν πολύ όμορφο, οπότε κάπως το εξισορρόπησε. Σίγουρα υπάρχουν τρόποι για τον περιορισμό της υγρασίας (μόνωση κλπ) αλλά όπως είπες, είναι στο χέρι του ιδιοκτήτη πώς και αν θα το διαχειριστεί. Τα ξενοδοχεία είναι πάντα ένα επίπεδο πιο πάνω (συνήθως) ωστόσο αυτό έρχεται και με το αντίστοιχο κόστος.
Ανυπομονώ για τη Σικελία και για τον "ημι-παρακμιακό" της αέρα!