Π.Γ.Δ.Μ. Road trip στην Π.Γ.Δ.Μ

[giannismits]

Πρωτομαγιά στην άσπονδη γειτόνισσα μας. Η απόφαση πάρθηκε λίγες μέρες πριν μιας και ήθελα να κάνω ένα οδικό ταξίδι εκτός Ελλάδας. Έτσι ξεκίνησα από τα εύκολα. Μια μικρή και κοντινή χώρα για 2 μέρες η ΠΓΔΜ ή FYROM ηταν ότι έπρεπε.

Ο συνολικός πληθυσμός της είναι περίπου 2εκ. κάτοικοι και Πρωτεύουσα της χώρας είναι τα Σκόπια , με 506.926 κατοίκους. Το νόμισμα τους είναι το δηνάριο MKD. Η ισοτιμία ήταν 1 ευρώ προς 61,22 MKD. Η βενζίνη είχε 87 δηνάρια δηλαδή 1,41ευρω το λίτρο. Διόδια υπάρχουν μετά το Τέτοβο στο δρόμο για τα Σκόπια και μετά τα Σκόπια στο δρόμο για Ελλάδα. Έχει 6 σταθμούς διοδίων και η τιμή είναι από 20 έως 50 MKD. Είναι 1 ώρα πίσω απ την Ελλάδα.Τα φωτά πορείας πρέπει να είναι ανάμενα και τη μέρα. Για να περάσεις τα σύνορα αρκεί η ταυτότητα με λατινικούς χαρακτήρες και φυσικά η πράσινη κάρτα του αυτοκίνητου. Τα χιλιόμετρα που διένυσε το αυτοκίνητο ήταν γύρω στα 750χλμ και η βενζίνη που έκαψε ήταν περίπου 80 ευρώ.

Η διαδρομή ήταν κυκλική και ξεκίνησε με αφετηρία έξω απ τη Θεσ/νίκη. Στη συνεχεία Εγνατία οδός και Εγνατίας Οδού - Συνοριακού Σταθμού Νίκης μέχρι Μπίτολα που ήταν και η πρώτη στάση που κάναμε.Τα Ελληνικά σύνορα τα περάσαμε χωρίς κανέναν έλεγχο. Βασικά φαινόταν σαν να μην υπήρχαν υπάλληλοι. Φτάνοντας στο σταθμό της ΠΓΔΜ επικρατούσε απολυτή ηρεμία. Μόνο δυο οχήματα πριν από μας. Δώσαμε τις ταυτότητες μας και την πράσινη κάρτα, συμπληρώσαμε ένα χαρτί με τα στοιχειά μας που το σφράγισαν και ήμασταν έτοιμοι. Ο έλεγχος στο αυτοκίνητο πολύ γρήγορος από μια ευγενική υπάλληλο η όποια αν και δεν ήξερε Αγγλικα, στην ερώτηση μας για το που θα κάναμε συνάλλαγμα προσπάθησε να μας εξηγήσει και να μας βοηθήσει. Επειδή ηταν πρωτομαγιά ξέραμε ότι ήταν κλειστά τα ανταλλακτήρια όμως δέχονται κανονικά και τα ευρώ γι’αυτό και δεν αγχωθήκαμε. Βέβαια συμφέρει περισσότερο να κάνεις συναλλαγές σε δηνάρια γι’ αυτό και θα χαλούσαμε ευρώ και θα παίρναμε τα ρέστα σε δηνάρια. Ο κλασικός τρόπος!

Μπαίνοντας στην Μπίτολα υπήρχε μια σχετική κίνηση. Είχα μελετήσει καλά τους δρόμους αλλά και το παρκινγκ που θα άφηνα το αυτοκίνητο. Μόλις μπήκαμε στην πόλη στρίψαμε αριστερά. Εκεί υπάρχει μια μεγάλη αλάνα για ελεύθερο παρκινγκ. Είναι το Sportska Sala Parking. Από εκεί αρχίζει ο φημισμένος πεζοδρόμος της πόλης Shirok Sokak (Широк Сокак).

Η Bitola είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της ΠΓΔΜ με πληθυσμό 85.000 κατοίκους. Ο πεζοδρόμος Shirok Sokak με πλήθος από νεοκλασικά αρχοντικά του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα έχει μεγάλο πολιτιστικό ενδιαφέρον και είναι το βασικό αξιοθέατο τςη πόλης. Είναι γεμάτος με όμορφα καφέ ,καταστήματα και εστιατόρια.

Στο τέλος του πεζόδρομου είναι η κεντρική πλατεία το καινούριο σιντριβάνι που απεικονίζει τι άλλο? Το αστέρι της Βεργίνας! Επίσης το πάρκο με τον πύργο του ρολογιού, το Yeni Τζαμί και στο βάθος το Isak Τζαμί. Στο τέλος της πλατείας είναι και ο ποταμός που διασχίζει την πόλη ο Dragor.

Η πλατεία με τον πύργο του ρολογιού κατασκευασμένος το 1830 που αποτελεί ένα από τα ορόσημα της Bitola, στα δεξιά το Yeni Τζαμί (Jeni dzamija - Kadi Mehmed efendi) χτισμένο το 1558 και στο βάθος το Isak Τζαμί του 1506.

O ποταμός Dragor

Ο πεζόδρομος είχε αρκετή κίνηση από κόσμο που απολάμβανε την ηλιόλουστη Πρωτομαγιά. Πρίν συνεχίσουμε την οδική μας διαδρομή ήπιαμε τον καφέ μας σε ένα καφέ πάνω στον πεζόδρομο και φάγαμε ένα σάντουιτς γίγας από ένα μαγαζάκι δίπλα στο parking που είχαμε το αυτοκίνητο

Προάστια της Bitola

Οι επιλογές διαδρομής προς την Οχρίδα είναι δύο. Ο κεντρικός δρόμος Μ5 που περνάει το Resen και συνεχίζει για Οχρίδα και η άλλη επιλογή από το εθνικό πάρκο Galicica στα 1600μ υψόμετρο δηλαδή τον δρόμο που ενώνει την λίμνη Πρέσπα με την λίμνη Οχρίδα και περνάει από το κεντρικό τμήμα του όρους Galicica. Εμείς επιλέξαμε την δεύτερη επιλογή η οποία είναι περισσότερο γραφική και περνάει από όμορφα σημεία. Σε ένα σημείο (πριν την ανηφόρα για το εθνικό πάρκο) μπερδευτήκαμε κοντά στα χωριά της Πρέσπας και μπλεχτήκαμε στο χωρίο Pretor δίπλα στην λίμνη το οποίο βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έπρεπε να πάμε.

Podmochani

Pretor

Αστυνομικοί που βρισκόντουσαν στο σημείο μας κατατόπισαν και μετά από 10χλμ άσκοπης διαδρομής βγήκαμε ξανά στο σωστό δρόμο. Ακολουθήσαμε την παραλίμνια διαδρομή στο Oteshevo της Πρέσπας λίγο πριν τα Αλβανικά σύνορα. Στη στροφή όπως επισημαίνει και η πινακίδα στρίψαμε δεξιά για Οχρίδα και εκεί άρχισε η άνοδος μας στο εθνικό πάρκο Galicica.

Ο συγκεκριμένος δρόμος στο εθνικό πάρκο Galicica είναι κλειστός από 15 Νοέμβριου μέχρι 31 Μάρτιου. Aν και στενός και ορεινός δεν ήταν επικίνδυνος ούτε ιδιαίτερα κακός. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη με πανοραμική άποψη της μεγάλης Πρέσπας, τα γύρω βουνά με τα υπολείμματα χιονιού, με δάσος και καταπράσινα λιβάδια .

Μια στάση στο συγκεκριμένο σημείο επιβαλλόταν για να αναπνεύσουμε οξυγόνο και να ξεπιαστούμε. Το μέρος η απόλυτη ηρεμία. Το βουνό βρίσκεται ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες λίμνες της χώρας την λίμνη της Οχρίδας και των Πρεσπών και η θέα από διάφορα σημεία προσφέρει ένα μοναδικό και εξαιρετικό θέαμα. Έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενη περιοχή λόγω της φυσικής ομορφιάς και για τα σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας. 11 βότανα βρίσκονται μόνο σε αυτό το βουνό! Το πάρκο έχει πολλά μονοπάτια για πεζοπορία και φημίζεται για τις πτήσεις που πραγματοποιούνται από εδώ με αλεξίπτωτα. Δυστυχώς χρόνος δεν υπήρχε πολύς για περιήγηση και μετά την ολιγόλεπτη ξεκούραση συνεχίσαμε.

Σε κάποιο σημείο μεγάλη έκπληξη ήταν μια τεράστια ποσότητα ξεχασμένου χιονιού, με ύψος πάνω από το αυτοκίνητο που έκοβε τον δρομο και που δεν έλεγε να λιώσει. Ο χιονιάς του Φεβρουαρίου ήταν σφοδρός και φαντάζομαι τι χιόνι θα είχε αυτούς τους μήνες για να υπάρχει ακόμα χιόνι 1 Μάιου.

Από το σημείο αυτό αρχίσαμε να κατηφορίζουμε αφήνοντας πίσω μας το Όρος Galicica ενώ ήδη απλώθηκε μπροστά μας η λίμνη Οχριδα. Εν κινήση είδαμε γρήγορες και όμορφες εικόνας που δύσκολα αποτυπώσαμε στον φακό καθώς ο δρόμος δεν βοηθούσε για κάποια στάση με το αυτοκίνητο και είχαν κάνει και την εμφάνιση τους λίγα ακόμα οχήματα. Σε ένα σημείο χαμηλά του βουνού υπήρχε μέρος που κόσμος έπιασε τον Μάη και γιόρταζε την Πρωτομαγιά!

Φτάνοντας επιτέλους κάτω στον παραλιακό δρόμο η πινακίδα μας ενημέρωσε ότι δεξιά ο δρόμος οδηγεί στην πόλη της Οχρίδας και αριστερά μετά το χωριο Ljubanista (Љубаништа) είναι το Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ (Св. Наум) στην άκρη της λίμνης Οχρίδας ελάχιστα μέτρα πριν τα Αλβανικά σύνορα. Στρίψαμε αριστερά για την επόμενη στάση μας σε ένα από τα πιο δυνατά τουριστικά ‘’χαρτιά’’ της χώρας και σίγουρα ένα από τα ομορφότερα μέρη που έχει να επιδείξει.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε μια μεγάλη αλάνα έναντι ενός εξευτελιστικού αντιτίμου. Ήταν η αγαπημένη μου ώρα. Εκείνη η ώρα που πέφτει ο ήλιος και όπου κι αν βρίσκεσαι όλα μοιάζουν ακόμα ομορφότερα! Υπήρχε αρκετός κόσμος αν και οι περισσότεροι αποχωρούσαν. Υπέθεσα ότι λόγω ημέρας το μέρος θα βούλιαζε από κόσμο λίγο νωρίτερα. Περπατήσαμε τον μικρό δρόμο γεμάτος με πάγκους με τουριστικά είδη και παραδοσιακά προϊόντα αλλά και ψησταριές και φτάσαμε στον ποταμό Drim και την παραλία της λίμνης.

Οι 45 πηγές του ποταμού Ντριμ που τροφοδοτούνται από την Πρέσπα, καταλήγουν σε μια τεράστια λεκάνη, σαν λίμνη, που εκβάλλει μέσα στη λίμνη Οχρίδα. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, η φύση καταπράσινη και οι πάπιες απολάμβαναν το κολύμπι τους. Εικόνες που απολαύσαμε εκείνο το απόγευμα σ’ αυτό το μαγευτικό και πνιγμένο στο πράσινο μέρος! Ένας μικρός παράδεισος!

Το άγαλμα του Св. Наум

Από εκεί ανηφορίσαμε στο Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ, στους υπέροχους κήπους του οποίου κυκλοφορούν ελευθέρα δεκάδες παγωνιά που επιδεικνύουν την ομορφιά τους!

Η εκκλησία είναι χτισμένη στη νότια όχθη της λίμνης και είναι αφιερωμένη στον Άγιο Αρχάγγελο Μιχαήλ και Γαβριήλ. Η μονή ιδρύθηκε κατά τη Βουλγαρική Αυτοκρατορία τον 10ο αιώνα από τον όσιο Ναούμ ο οποίος είναι θαμμένος σε αυτήν τη μονή. Πάντως η σημερινή εκκλησία της μονής πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από εδώ ξεκίνησαν οι μοναχοί Κύριλλος και Μεθόδιος, για να διδάξουν στους Σλάβους το Κυριλλικό αλφάβητο και τη Βίβλο. Στο προαύλιο της μονής περιφέρονταν αρκετοί επισκέπτες και ανάμεσα τους τα ζωηρά παγώνια. Ξαποστάσαμε σε ένα τοιχάκι ακριβώς πάνω από την λίμνη απολαμβάνοντας την θέα και το ηλιοβασίλεμα!

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και πήραμε τον δρόμο για να φτάσουμε επιτέλους στην πόλη της Οχρίδας. Όποιος βρεθεί σ’ αυτά τα μέρη πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει στις εξορμήσεις του και το Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ. Η απόσταση μέχρι την πόλη της Οχρίδας είναι 30 χλμ. και η διαδρομή παραλίμνια. Είχαμε σκοπό να κάνουμε και άλλες στάσεις στην συγκεκριμένη διαδρομή όπως στο ψαροχώρι Trpejca στις όχθες της λίμνης Οχρίδας με σπιτάκια χτισμένα στην πλαγιά ενός απότομου λόφου και από κάτω, μια όμορφη παραλία με βότσαλα. Επίσης στην ίδια διαδρομή είναι και ο νεολιθικός καταυλισμός Gradiste, ένα πλωτό μουσείο, ένα αρχαιολογικό συγκρότημα μοναδικό στο είδος του. Βρίσκεται στη νότια ακτή της Χερσονήσου Gradiste, στον όρμο των Οστών, περίπου 15 χλμ. από την Οχρίδα. Βράδιαζε όμως και έπρεπε να πάμε στην Οχρίδα που δεν ξέραμε κατά πόσο εύκολα θα βρούμε το ξενοδοχείο και φυσικά να παρκάρουμε, οπότε συνεχίσαμε την πορεία μας χωρίς στάσεις.

Η διαδρομή ξεκούραστη και ενδιαφέρουσα με ομορφότερη εικόνα τον ήλιο που χάνονταν πίσω απ τα Αλβανικά βουνά.

Παρατήρησα πως το παραλιακό μέτωπο είναι πολύ καλά αξιοποιημένο με ξενοδοχεία, καταλύματα, καταστήματα, αμμώδεις παραλίες και γενικά είδα μια ανάπτυξη που δεν προσβάλει την αισθητική και δεν χαλάει το φυσικό τοπίο. Η λίμνη της Οχρίδας είναι το καμάρι της ΠΓΔΜ και συχνά της δίνουν τον τίτλο της ‘’θάλασσας’’ του γλυκού νερού λόγω των καταγάλανων κρυστάλλινων νερών της που είναι διαυγή αλλά και λόγω της έκτασης της που παραπέμπει σε θάλασσα. Έχει έκταση 358 τ.χλμ και το βάθος της φτάνει μέχρι και τα 294μ ενώ η καθαρότητα των νερών της φτάνει τα 20μ το χειμώνα. Είναι μια φυσική τεκτονική λίμνη από τις πιο παλιές του κόσμου. Είναι προστατευμένος βιότοπος και περιλαμβάνεται στη λίστα της Ουνέσκο ως τόπος παγκόσμιας κληρονομιάς όπως και η παλιά πόλη της Οχρίδας.

Μετά από 40 περίπου λεπτά φτάσαμε στην Οχρίδα. Ολίγον τι αγχωμένος αφού πρώτη φορά βρίσκομαι με το αυτοκίνητο σε ξένη χώρα. Στο σημείο εκείνο είδαμε τις πρώτες εικόνες από την πραγματικά όμορφη πόλη εκείνη την μαγική ώρα που σκοτεινιάζει και ο ουρανός και η λίμνη είχαν πάρει τα τέλεια χρώματα του δειλινού.

Με άγχος παραπάνω από το φυσιολογικό οδήγησα μέσα στο κέντρο της πόλης ώσπου βρήκα μια αλάνα και άφησα προσωρινά το αυτοκίνητο πίσω από ένα κτίριο που έλεγε ''Ohrid Unesco City''.
Περπατήσαμε και φτάσαμε στην αρχή της παλιάς πόλης, στον πεζόδρομο Sveti Klimenti Ohridski και μετά ευθεία στην Car Samoil στην παλιά πόλη για να αναζητήσουμε το δωμάτιο μας στη Villa Germanoff. Όταν το βρήκαμε πήραμε τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη όπου ελάχιστα λεπτά μετά ήρθε με το κλειδί και μας ανέβασε στο δωμάτιο μας. Έναν εξαιρετικό παραδοσιακό ξενώνα άνετο και με καταπληκτικό μπάνιο και σε άριστη τοποθεσία στην καρδιά της παλιάς πόλης. Τιμή 30 ευρώ το δίκλινο για μία διανυκτέρευση. http://www.booking.com/hotel/mk/villa-germanoff.el

Είχε νυχτώσει πια και γρήγορα βγήκαμε για την πρώτη μας βόλτα και την αρχική γνωριμία μας με την πόλη. Σχηματίσαμε τις καλύτερες εντυπώσεις για την ατμόσφαιρα της παλιάς πόλης με τα στενά σοκάκια, την κεντρική Car Samoil, τον δημοφιλή πεζόδρομο Sveti Klimenti Ohridski , την κεντρική πλατεία που κυριαρχεί το άγαλμα του προστάτη της πόλης του Άγιου Κλημέντα, και την παραλία της Οχρίδας. Η αίσθηση που μου έδωσε ήταν σαν να ήμασταν σε κάποιο Ελληνικό νησί. Είχε αυτή την ζωντάνια που παραπέμπει σε Ελληνικό καλοκαίρι! Και πράγματι πολύς κόσμος απολάμβανε την βραδιά σε πολλά σημεία του κέντρου.

Μετά από μια μεγάλη και ωραία βόλτα στην παλιά πόλη και την μεγάλη παραλία, ήταν η ιδανική στιγμή για ένα απολαυστικό γεύμα. Η πόλη έχει πολλά και καλά εστιατόρια αλλά η επιλογή έγινε με βάση το μέρος αφού θέλαμε να φάμε στην κεντρική πλατεία που είχε πολύ κόσμο και είσαι κοντά στην λίμνη και όχι σε κάποιο από τα προσεγμένα εστιατόρια της παλιάς πόλης που επικρατούσε αρκετή ησυχία. Γι’ αυτό και επιλέξαμε ίσως το γνωστότερο εστιατόριο της πόλης το Belvedere δίπλα στην κεντρική πλατεία. Είναι βέβαια από τα πιο τουριστικά με μια ενδιαφέρουσα διακόσμηση αν και λίγο παλιομοδίτικη αλλά δεν μας πείραξε. Άλλωστε λόγω του καλού καιρού καθίσαμε έξω όπως και οι περισσότεροι. Πήραμε για ορεκτικό taratur, σαλάτα sopska και τις ξακουστές πέστροφες στη σχάρα αλλά και χέλι, μαζί με μπύρα και ήταν ένα γεύμα συμπαθητικό προς καλό με κόστος κάπου στα 30 ευρώ. Νομίζω πως τελικά έπρεπε να πάρουμε κάποιο από τα πολλά πιάτα κρεατικών που έχει. Η εξυπηρέτηση πάντως ήταν καλή και γρήγορη με καλή επικοινωνία στα Αγγλικά.

Όλα ωραία και καλά αλλά είχε μείνει μια βασική εκκρεμότητα. Το αυτοκίνητο που έπρεπε να το πάρω από την αλάνα που το είχα αφήσει και να το βάλω κάπου ασφαλή για την νύχτα που θα περνούσε. Το σύστημα παρκινγκ είναι λίγο περίεργο ομολογώ. Δηλαδή λίγο πριν μπεις στην πλατεία (και από εκεί να ανέβεις με το αυτοκίνητο τους πλακόστρωτους δρόμους της παλιάς πόλης) υπάρχουν μπάρες που για να τις περάσεις πρέπει να βάλεις κέρματα των 30 δηναρίων, και ανά ώρα που περνά αυξάνεται πάλι κατά 30 δηνάρια. Αυτό το σύστημα ισχύει και σε άλλους δρόμους γύρω απ την πλατεία. Πριν τις μπάρες στους δρόμους σε διάφορα σημεία υπήρχαν πολλές άδεις θέσεις παρκινγκ που όμως απ τις 7 και μετά το πρωί απαγορεύεται η στάθμευση όπως μας είπαν τουλάχιστον. Ρωτήσαμε σε μια πιάτσα ταξί δίπλα από την πλατεία όπου πολύ ευγενικά και πρόθυμα οι ταξιτζήδες μας υπέδειξαν έναν παράλληλο δρόμο που θα μπορούσαμε να αφήσουμε άφοβα το αυτοκίνητο εφόσον φυσικά βρίσκαμε κενή θέση και πράγματι βρήκαμε θέση ανάμεσα στα αυτοκίνητα των κατοίκων των γύρω πολυκατοικιών. Περίπου 10 λεπτά απ το δωμάτιο.

Αφού τελείωσε κι αυτή η υπόθεση και ενώ το κέντρο άρχισε να αδειάζει εν μέσω των έρημων σοκακίων της παλιάς πόλης αποσυρθήκαμε στο δωμάτιο μας.

 

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[underwater]

Έκανε μισή ώρα να φορτώσει με τόσα αρχεία αλλά άξιζε! Ενδιαφέρουσα ιστορία και καταπληκτικές φωτός!

 

[giannismits]

Έκανε μισή ώρα να φορτώσει με τόσα αρχεία αλλά άξιζε! Ενδιαφέρουσα ιστορία και καταπληκτικές φωτός!

Σ'ευχαριστω:roll:Το ξερω εβαλα πολλες φωτο,δεν μπορεσα να διαλεξω.Στο δευτερο μερος εχει περισσοτερες.μου φαινεται πρεπει να σβησω μερικες!

 

[underwater]

Σ'ευχαριστω:roll:Το ξερω εβαλα πολλες φωτο,δεν μπορεσα να διαλεξω.Στο δευτερο μερος εχει περισσοτερες.μου φαινεται πρεπει να σβησω μερικες!

Όχι, μην σβήσεις! Τόσο όμορφα τοπία αξίζει να τα βλέπουμε! Δεν πειράζει και να αργεί λίγο να φορτώσει!

 

[giannismits]

Όχι, μην σβήσεις! Τόσο όμορφα τοπία αξίζει να τα βλέπουμε! Δεν πειράζει και να αργεί λίγο να φορτώσει!

απ το πρωτο μερος καταφερα και εσβησα με μιση καρδια 5 φωτο
σε λιγα λεπτα ερχετε και το δευτερο μερος.

 

[giannismits]

2η ημέρα

H μέρα ξεκίνησε με το να ψάχνουμε τον ιδιοκτήτη να τον πληρώσουμε και να του δώσουμε το κλειδί. Τελικά το αφήσαμε στην μητέρα του που ήταν σε ένα διαμέρισμα στο ίδιο κτίριο στο ισόγειο. Δεν κατάλαβε τι της είπαμε αλλά καλοσυνάτα μας χαμογέλασε και μας αποχαιρέτισε.
Πρώτα πήγαμε μέχρι το αυτοκίνητο να αφήσουμε τον μικρό σάκο που είχαμε μαζί μας καθώς και τα λεπτά μπουφάν αφού ο καιρός θαυμάσιος και ζεστός. Και αρχίζει η γνωριμία μας με τα πολιτιστικά μνημεία και αξιοθέατα της παλιάς πόλης.

Λίγα λόγια για την πόλη της Οχρίδας ή Αχρίδας (Охрид).Έχει πληθυσμό 56.500 κατοίκους και είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στη χερσόνησο πάνω από τη λίμνη και θυμίζει νησί. Είναι αναμφισβήτητα η ομορφότερη πόλη της χώρας και το διαμάντι της ΠΓΔΜ, μια πόλη που μας γοήτευε με τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια, τα σπίτια με τις κόκκινες στέγες, με κτίρια αρχιτεκτονικά κοσμήματα, με την μοναδική θέα απ το μεσαιωνικό φρούριο του Σαμουήλ. Και φυσικά με τις αναρίθμητες βυζαντινές εκκλησιές, και συγκεκριμένα συνολικά 365 εκκλησίες. Μια πόλη που συνέβαλε στην εξάπλωση της χριστιανοσύνης και που συχνά της δίνουν τον τίτλο ''Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων''.
Με τη σφραγίδα της UNESCO ως πόλη παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, η Οχρίδα είναι μια αποκάλυψη με πολλούς κρυμμένους ''θησαυρούς'' σε κάθε περίπατο σε κάθε βήμα!

Ο περίπατος ξεκίνησε από την πλατεία προς την παλιά πόλη. Περνώντας την Car Samoil διασχίσαμε την παλιά πόλη και κάναμε την πρώτη μας στάση στην Μητρόπολη της Αγίας Σοφίας από τα πιο σημαντικά μνημεία αρχιτεκτονικής και τέχνης του μεσαίωνα. Η εκκλησία κτίστηκε κατά την εξουσία του Τσάρου Σαμουήλ μεταξύ 997 και 1014 και έναντι μικρού αντιτίμου μπήκαμε στο εσωτερικό της και θαυμάσαμε εξαιρετικές τοιχογραφίες από τον 11ο, 12ο και 13ο αι., με σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη.

Από εκεί ανηφορίσαμε προς το ελληνορωμαϊκό θέατρο της ελληνιστικής περιόδου, κτισμένο το 200 π.Χ. Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της παλιάς πόλης σε ιδανική τοποθεσία ανάμεσα σε δυο λόφους. Κάθε καλοκαίρι λαμβάνουν χώρα διάφορες πολιτιστικές παραστάσεις.

Λίγο πιο πάνω άλλο ένα σημαντικό θρησκευτικό μεσαιωνικό μνημείο ο Ναός της Παναγίας της Περιβλέπτου του 13ου αιώνα. Κάναμε μια βόλτα στον προαύλιο χώρο και απολαύσαμε την θέα της παλιάς πόλης από ψηλά και το φρούριο του Σαμουήλ ακριβώς απέναντι. Υπάρχει και πινακοθήκη με μια μεγάλη και πολύτιμη συλλογή εικόνων και τοιχογραφιών αλλά δεν την επισκεφτήκαμε.

Στο σημείο αυτό είναι η άνω Πύλη του φρουρίου. Μέσω ενός μονοπατιού και σύμφωνα με την σήμανση ανηφορίσαμε κι άλλο με σκοπό να φτάσουμε στην κύρια είσοδο του Φρουρίου του Σαμουήλ. Η διαδρομή ήταν φανταστική περνώντας υπέροχες κατοικίες προφανώς ευκατάστατων κατοίκων και έχοντας πάντα πανοραμική άποψη της πόλης και της λίμνης.

Άνω Πύλη

Άποψη του αρχαίου Αμφιθέατρου από ψηλά

Διαβήκαμε την μπροστινή πύλη και μπήκαμε στο μεγαλοπρεπές Φρούριο του Σαμουήλ. Το μεσαιωνικό κάστρο που υψώνεται 100 μέτρα πάνω από την λίμνη χτίστηκε από τον Τσάρο Σαμουήλ κατά την Βουλγάρικη αυτοκρατορία τον 10ο αιώνα. Βέβαια το σημερινό κάστρο είναι ουσιαστικά ένα προπύργιο από την Οθωμανική περίοδο μετά από καταστροφές που υπέστη και επανειλημμένες επισκευές και χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του παλιού φρουρίου του Σαμουήλ. Για την ιστορία, αιώνες πριν στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε ένα άλλο φρούριο κτισμένο από το Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας τον 4ο αιώνα π.Χ.

Το φρούριο είναι το δυνατό τουριστικό χαρτί όχι μόνο της πόλης που αποτελεί ένα ανεκτίμητο πολιτιστικό κομμάτι για τη χώρα, και το οποίο είναι δημοφιλές στους επισκέπτες λόγω της ωραιότερης πανοραμικής θέας που προσφέρει. Κάναμε περιήγηση στους πύργους και τα ψηλά τείχη και πραγματικά απολαύσαμε την πιο ωραία πανοραμική θέα της πόλης με τις κόκκινες σκεπές τα βουνά και την γαλήνια λίμνη από κάθε κατεύθυνση!

Αφού ευχαριστήθηκα να βγάζω φωτογραφίες και χορτάσαμε θέα κατεβήκαμε λίγο τον δρόμο και 250 μετρά απ το Φρούριο βρεθήκαμε στην ήσυχη περιοχή του Plaoshnik. Είναι ένας αρχαιολογικός και ιερός χώρος με ερείπια μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής που κτίστηκε περίπου τον 5ο αιώνα. Ιδρύθηκε από τον Άγιο Κλημη ο οποίος έχτισε πάνω στην αρχική εκκλησία την μονή του Άγιου Παντελεήμονα. Εδώ ήταν και η Φιλοσοφική Σχολή της Οχρίδας , το κέντρο της σλαβικής λογοτεχνικής και πολιτιστικής δραστηριότητας όπου είχε εκπαιδεύσει περισσότερους από 3.500 μαθητές. Μετά την έλευση των Οθωμανών, η εκκλησία του Αγίου Κλήμεντα μετατράπηκε σε τζαμί. Η σημερινή εκκλησία του Άγιου Παντελεήμονα είναι πιστό αντίγραφο της αρχικής που καταστράφηκε, μετά από εκτεταμένη ανοικοδόμηση και ανακατασκευή.

Από το Plaoshnik κατηφορίζοντας, μέσω ενός δάσους από ένα μονοπάτι προσεγγίσαμε το γραφικότερο σημείο της Οχρίδας. Το Kaneo η συνοικία των ψαράδων είναι ένα σήμα κατατεθέν της χώρας και μάλλον το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της Οχρίδας με το εκκλησάκι του Sveti Jovan Kaneo ή Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, να κυριαρχεί στο τοπίο. Η εκκλησία κτισμένη τον 13ο αιώνα πάνω σε ένα βράχο είναι ένας συνδυασμός βυζαντινής και Αρμένικης αρχιτεκτονικής. Ατενίζει την λίμνη που μοιάζει να μην έχει απέναντι όχθη σαν θάλασσα! Καθίσαμε στο πεζούλι και αμίλητοι απολαύσαμε το γαλήνιο τοπίο και την σιωπηλή λίμνη! Ήταν το highlight αυτής της εξόρμησης στην γείτονα χώρα. Είναι το ομορφότερο μέρος για φωτογραφίες, άκρως θεαματικό! Η εκκλησία είναι ένα κόσμημα αλλά αυτό που κερδίζει είναι το φυσικό τοπίο που είναι εξαιρετικό.

Καλή και χρυσή η ηρεμία και το μαγευτικό τοπίο αλλά θα έπρεπε να κάνουμε μεγάλη διαδρομή με ανηφόρες και κατηφόρες για να επιστρέψουμε στο κέντρο και κουράγιο δεν υπήρχε πολλή. Η λύση ήρθε όμως από έναν κύριο που βρισκόταν στο Kaneo που μας πλησίασε και μας είπε πως με 5 ευρώ (300 δηνάρια) και για τους δύο μπορεί με την βάρκα του να μας πάει στο λιμανάκι μπροστά στην κεντρική πλατεία. Τέλεια. Έτσι θα κάναμε και μια μίνι κρουαζιέρα στα κρυστάλλινα και ήρεμα νερά της λίμνης. Κατεβήκαμε λοιπόν τον βράχο και ακολουθήσαμε πλωτό μονοπάτι πάνω σε πασσάλους και φτάσαμε στο λιμανάκι που ξεκινούν τα σκάφη.

Η βόλτα αυτή ήταν αναζωογονητική! Όλες οι ομορφιές της Οχρίδας από μια άλλη οπτική γωνιά με τα πανέμορφα σπίτια να καθρεφτίζονται στα νερά της λίμνης με τους κολπίσκους και τις μικρές παραλίες.

Η καλύτερη αποχαιρετιστήρια βόλτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε πριν φύγουμε από την Οχρίδα. Όμως δεν είχαμε τελειώσει ακόμα. Μια τελευταία βόλτα στην κεντρική πλατεία, τον πεζόδρομο Sveti Klimenti Ohridski και τα λιθόστρωτα στενά μέσω της Car Samoil να θαυμάσουμε τα αρχιτεκτονικά στολίδια της πόλης , επιβάλλονταν!

Στην κεντρική πλατεία κυριαρχεί το άγαλμα του προστάτης της πόλης του Αγίου Κλημέντα ο 1000 ετών μεγάλος πλάτανος με πεζούλια γύρω του καθώς και το τζαμί του Αλή Πασά του 16ου αιώνα. Είδαμε πολύ όμορφα μικρά καταστήματα με έργα τέχνης, εργαστήρια αγιογραφίας, φινετσάτες μπουτίκ και πολλές ρουστίκ ταβέρνες. Από τον πεζόδρομο πήραμε κάποια αναμνηστικά σε πολύ καλές τιμές και ήπιαμε και τον καφέ μας σε μια καφετέρια πάνω στον δρόμο.

Μετά την ανάπαυλα συνεχίσαμε στον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης Car Samoil όπου βρίσκονται τα περισσότερα από τα εξαιρετικά κτίρια του 19ου με πιο γνωστά το σπίτι της οικογένειας Kanevce , την έπαυλη Uranija και το γνωστότερο από όλα την οικία Robevi που στεγάζεται το Εθνικό Μουσείο. Η οικία Robevi κτίστηκε το 1827 όπως μετά από πυρκαγιά ξανακτίστηκε το 1864. Το θαυμάσιο αυτό κτίριο είναι προστατευόμενο πολιτιστικό μνημείο της Οχρίδας και σήμερα λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Π.Γ.Δ.Μ που βρίσκονται στον πρώτο όροφο, ο δεύτερος όροφος είναι αφιερωμένος στην οικογένεια Robevi και ο τρίτος και τελευταίος όροφος λειτουργεί ως κατοικία.

Ο δρόμος μας έφερε ξανά στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας αλλά αυτή τη φορά αόχι για να δούμε τον ναό αλλά να γευματίσουμε στο εστιατόριο που βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία, το Damar στην οδό Kosta Abras. Καθίσαμε στην εξωτερική τραπεζαρία και η εξυπηρέτηση υποδειγματική και άκρως επαγγελματική και με αρκετά καλά Αγγλικά από το προσωπικό. Από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης. Με Σλάβικη αλλά και ανατολίτικη κουζίνα μας χάρισε ένα υπέροχο γεύμα με χέλι, και πεντανόστιμα κρέατα με σπέσιαλ γαρνιτούρες και ένα υπέροχο μαγειρευτό μοσχάρι! Για Οχρίδα ήταν ακριβό σχετικά, πληρώσαμε 27 ευρώ αλλά ευχαριστηθήκαμε!

Δεν καθίσαμε πολύ ώρα στο εστιατόριο γιατί μας πίεζε ο χρόνος. Είχαμε τουλάχιστον 2,5 ώρες οδήγηση μέχρι τα Σκόπια οπότε έπρεπε να φύγουμε. Θέλαμε να πάμε και στην Struga ένα παραλίμνιο χωριό που απέχει γύρω στα 20 λεπτά από την Οχρίδα αλλά θα χάναμε αρκετό χρόνο. Αποχαιρετίσαμε την γοητευτική Οχρίδα και σταθήκαμε να απαθανατίσουμε τις τελευταίες εικόνες της από την παραλία.

Χωρίς να μπερδευτώ και να χαθώ (φημίζομαι για τα επικά χασίματα μου σε δρόμους!) βρήκαμε εύκολα την έξοδο από την πόλη και βγήκαμε στον δρόμο Ε65/Μ4 που θα μας οδηγούσε στα Σκόπια.

Η διαδρομή ήταν άνετη αν και το μεγαλύτερο κομμάτι της οδού ήταν ορεινό. Στην διαδρομή συναντήσαμε ελάχιστα αυτοκίνητα. Με στροφές αλλά και με ευθύ δρόμο, η διαδρομή ήταν ευχάριστη και περνούσε από βουνά κι από χωριά με μουσουλμανικό στοιχειό. Μου έκανε εντύπωση που αν και επαρχία τα χωριά δεν ήταν παρατημένα και μίζερα αλλά περιποιημένα με ωραία σπίτια και αυλές και οι δρόμοι σε καλή κατάσταση. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη απ την ύπαιθρο της ΠΓΔΜ τολμώ να πω!

Trapcin Dol - M4/E65 Road

Από μεγάλες πόλεις περάσαμε έξω απ το Kicevo, το Gostivar και το Tetovo. Σε 2,5 ώρες περίπου απ την Οχρίδα φτάσαμε στην πρωτεύουσα Σκόπια.

Σαν πρωτεύουσα και μεγάλη πόλη είχε κίνηση στους δρόμους και η πρώτη εικόνα ήταν μάλλον άχρωμη! Το θέμα ήταν ότι δεν ήξερα που πάω. Οδηγούσα σαν χαμένος σε άγνωστους δρόμους χωρίς να γνωρίζω που ακριβώς να πάω και κυρίως που να παρκάρω. Δεν είχα οργανώσει και ιδιαίτερα αυτό το πέρασμα από τα Σκόπια. Κάτι σκόρπιους χάρτες είχα εκτυπώσει και δεν τους έδωσα ποτέ σημασία! Μπλέχτηκα σε κάποιους δρόμους και ανά διαστήματα ρωτήσαμε όπου μπορούσαμε και κανέναν περαστικό που αν και δεν μιλούσαν Αγγλικά οι άνθρωποι το προσπάθησαν να μας βοηθήσουν.

Αφού πέρασε κάνα 25 λεπτο ψάχνοντας, ενστικτωδώς έστριψα σε έναν δρόμο και βρέθηκα σε μια μικρή ελεύθερη αλάνα. Εδώ είμαστε. Αναρωτήθηκα αν επιτρέπεται το πάρκινγκ αλλά ούτε απαγορευτικό υπήρχε ούτε φαινόταν να άνηκε σε κάποιο σπίτι ή κατάστημα. Φυσικά καταλάβαμε ότι ήμασταν μακριά από την κεντρική πλατεία που θέλαμε να πάμε αλλά δεν μας πείραζε να περπατήσουμε.

Πηγαίνοντας ρωτήσαμε περαστικούς ή ακόμα και σε καταστήματα αν πάμε σωστά προς κέντρο και την κεντρική τους πλατεία, την πλατεία Macedonia (Plostad Makedonija)! Το περίεργο ήταν πως λέγοντας πλατεία Μακεδονία έδειχναν να μην καταλαβαίνουν! Μα αυτοί με την λέξη Μακεδονία παθαίνουν ντελίριο. Στα πάντα έχουν δώσει αυτό το όνομα. Είναι η ονομασία της κεντρικής τους πλατείας και δεν την ξέρουν? Κατάλαβαν μόνο όταν είπαμε Centar δηλαδή κέντρο και προσπάθησαν να μας κατατοπίσουν. Πάντως και στην Οχρίδα και στα Σκόπια έχω καλές εντυπώσεις από τον κόσμο που ήταν ιδιαίτερα φιλικός και πρόσχαρος και όλοι ευγενικά είτε γνώριζαν Αγγλικά είτε όχι θέλησαν να μας βοηθήσουν.

Τελικώς και ο κόσμος και οι πινακίδες μας οδήγησαν στο κέντρο και την κεντρική πλατεία όπου από το σημείο που αφήσαμε το αυτοκίνητο ήταν περίπου 20 λεπτά περπάτημα. Ο καιρός ήταν σχεδόν καλοκαιρινός και ο κόσμος είχε γεμίσει τις καφετέριες στην πλατεία και τους γύρω πεζόδρομους ενώ από τα μεγάφωνα της πλατείας ακουγόταν κάτι σαν Βάγκνερ (που πήγε ο Βάγκνερ που είναι ο Πουτσίνι…!). Ε μάλλον εδώ είναι!

Είχα υπόψιν αρκετά πράγματα που θέλαμε να δούμε στα Σκόπια όπως να περάσουμε απέναντι στο αρχαίο φρούριο, στα καλντερίμια και τα τεμένη της παλιάς πόλης με το παλιό παζάρι και επίσης θέλαμε να ανέβουμε μέχρι το βουνό Vodno, όπου σε ένα σημείο θα αφήναμε το αυτοκίνητο και μετά με το τελεφερίκ θα φτάναμε στο ψηλότερο σημείο για να δούμε την πανοραμική άποψη όλης της πόλης, το σημείο που δεσπόζει το Милениумски крст , ο σταυρός της Χιλιετίας ύψους 66 μέτρων που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο και ο οποίος κατασκευάστηκε το 2000 για να τιμήσουν τα 2000 χρόνια του χριστιανισμού. Ήταν όμως αργά το απόγευμα και ο χρόνος ήταν πολύ λίγος γι’ αυτό και παραμείναμε πέριξ της πλατείας.

Στην πλατεία ''θαυμάσαμε'' το απείρου κάλλους 22 μέτρων κιτσάτο χρυσό άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που του έβαλαν την Άρτα και τα Γιάννενα για να είναι φαντασμαγορικό! Η πλατεία τα τελευταία χρόνια έγινε το κέντρο ανάπτυξης για την πόλη και η δημιουργία εθνικής ταυτότητας ώστε να αποκατασταθεί το χαμένο αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας! Όλη η πλατεία και γύρω από αυτή σε ένα σχέδιο αναμόρφωσης και υποτίθεται εκσυγχρονισμού έχει γίνει εργοτάξιο με την ανακατασκευή παλιών κτιρίων και την κατασκευή 20 καινούριων κτιρίων όπως μουσεία, θέατρα, αίθουσες συναυλιών, ξενοδοχεία και γραφεία διοίκησης καθώς και με διακοσμητικές πινελιές αμφιβόλου αισθητικής. Κάτι που ενοχλεί και τους ίδιους τους κατοίκους αλλά και την αντιπολίτευση κυρίως εξαιτίας των υπέρογκων ποσών που σπαταλήθηκαν. Εκτός του αγάλματος-σιντριβανιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου η πλατεία έχει γεμίσει με αμέτρητα χάλκινα και μαρμάρινα αγάλματα, κι εγώ δεν ξέρω πόσα και αναμένεται να προστεθούν ακόμα περισσότερα. Μέχρι και αψίδα θριάμβου απομίμηση του Παρισιού είναι υπό κατασκευή όπως και νέες γέφυρες τύπου Ρώμης πάνω από τον ποταμό Vardar! Και για να μη ξεχνιούνται οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες σε όλα τα μνημεία και κτίρια αναγράφετε επάνω η λέξη Македонија!

Αποτέλεσμα όλου αυτού μια ψεύτικη Disneyland και μια γελοία απομίμηση Λας Βέγκας και φυσικά η δίκαιη ανακήρυξη των Σκοπίων ως η Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του κιτς! Το αστείο είναι πως τα τοπικά ΜΜΕ σχολιάζουν τα νέα κτίρια ως μπαρόκ ή νεο-κλασσικά ενώ οι αρχιτέκτονες κάνουν λόγο για ένα κιτς ιστορικών προδιαγραφών άνευ προηγουμένου!

Το μοναδικό ας το πούμε αυθεντικό πράγμα εκεί και σύμβολο ορόσημο για την πόλη είναι η ιστορική πέτρινη γέφυρα του 15ου αιώνα που από κάτω περνάει ο ποταμός Vardar (Αξιος) και ενώνει την πλατεία με την παλιά πόλη και το φρούριο. Κτίστηκε υπό την αιγίδα του σουλτάνου Μωάμεθ Β’ μεταξύ 1451 και 1469 και καταστράφηκε και ξαναφτιάχτηκε πολλές φορές μέσα στους αιώνες.

Αφού κάναμε την βόλτα μας και πήραμε ένα μάθημα ιστορίας (εδώ γελάνε) πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το αυτοκίνητο αφού ψωνίσαμε σνακ για τον δρόμο! Είχαμε φυσικά τον προβληματισμό άντε τώρα να βγεις από δω μέσα και να βρείς την σωστή έξοδο προς τους αυτοκινητόδρομους Α4 και Α1. Στο σημείο που είχαμε αφήσει το αμάξι συναντήσαμε μια παρέα νεαρών που με πολύ καλά Αγγλικά μας εξήγησαν πως θα βγούμε από την πόλη και επειδή δεν μας είδαν και πολύ σίγουρους μας πρότειναν να τους ακολουθήσουμε γιατί μέχρι ένα σημείο θα πήγαιναν από τον ίδιο δρόμο. Τους ακολουθήσαμε και όταν χώρισαν οι δρόμοι μας πλέον σχετικά εύκολα βρήκαμε την έξοδο που θα μας οδηγούσε στην Ελλάδα.

Η εθνική σε μέτρια κατάσταση και μετά από μια βαρετή διαδρομή και 2,5 περίπου ώρες φτάσαμε στα σύνορα των Ευζώνων. Έτσι τελείωσε το πρώτο οδικό μου ταξίδι εκτός Ελλάδας που με γέμισε με πολλές εμπειρίες. Η Οχρίδα είναι μια κούκλα και η πόλη και η περιοχή στην λίμνη και θα πήγαινα ξανά άνετα. Τα Σκόπια τα είδα ελάχιστα αλλά το λούνα παρκ που έχει στηθεί στην πλατεία με απώθησε αρκετά! Οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή μου άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις. Στην Οχρίδα γνωρίζουν από τουρισμό και είναι επαγγελματίες.

Η συνολική διαδρομή που κάναμε

 

[Defkalion]

Η ιστορία μεταφέρθηκε στην ενότητα της Ευρώπης

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία η εξόρμησή σας! Οι φωτογραφίες σου είναι πολύ όμορφες!

 

[chris7]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες και διήγηση.

 

[monoclone]

πολυ ωραία περιγραφή και φωτογραφίες.
Σκέφτομαι κι εγώ για μια επίσκεψη στην Οχρίδα και Μπίτολα μιας και βρίσκεται καθ οδον.

Ο δρόμος με το αμάξι πόσο ασφαλής κ άνετος ήταν;
Οι δρόμοι , εκτός πόλης, ειναι στενοί;
Πόση ώρα ειναι η Οχρίδα απο τα σύνορα; Βολεύει να πας Οχρίδα κατευθείαν ή στάση στην Μπίτολα;

 

[giannismits]

Η Μπίτολα στον δρόμο σου είναι,μια παράκαμψη κάνεις απλώς και μπαίνεις μέσα οπότε κάνε μια στάση να την δείς.
Από τα σύνορα ο ρόμος είναι γύρω στις 3 ώρες χοντρικά.Έχει δύο δρόμους.Εμείς επιλέξαμε την πιο μακρινή και δύσκολη για να δούμε το εθνικό πάρκο στο βουνό.Που και πάλι δεν με δυσκόλεψε σε κάτι ο δρόμος.Οι δρόμοι είναι μιας λορίδας και μια χαρά.Στο βουνό όχι και τόσο αλλά επικίνδυνους δεν τους λες σε καλό καιρό.

 

[monoclone]

α οκ. ευχαριστώ.
Εγω σκέφτομαι, εαν τελικά το κάνω το ταξίδι, να προτιμήσω τον κανονικό/σύντομο δρομο που προτείνει το GPS. Οποτε λογικά δεν θα εχω κάποιο πρόβλημα στο οδικό δίκτυο (πχ κακή ποιότητα ασφάλτου, στενοί δρόμοι κτλ).