Γαλλία Γερμανία Road trip λίγο απ'όλα...Αλσατία-Μέσος Ρήνος-Διαδρομή Παραμυθιού

[marianna k.]

Καλημέρα!! Πριν λίγες μέρες γύρισα από ένα υπέροχο roadtrip σε Γερμανία-Γαλλία και θέλησα να μοιραστώ την εμπειρία μαζί σας! Το ταξίδι μας πραγματοποιήθηκε το διάστημα 30/06-10/07 οδικώς ξεκινώντας από Χαλκιδική. Θα με ρωτήσετε τώρα πώς είναι δυνατόν να επιλέξει κανείς να πάει με αυτοκίνητο μέχρι τη Γαλλία... Ο μπαμπάς της οικογένειας έχει δηλώσει ότι δεν μπαίνει σε αεροπλάνο κι εμείς οι υπόλοιποι ότι λατρεύουμε τα ταξίδιαα D)...επομένως δεν υπάρχει άλλη λύση, οδικώς μέχρι τη Γαλλία!!
Συνολικά η διαδρομή που ακολουθήσαμε, σε γενικές γραμμές, ήταν η εξής: Χαλκιδική-Ζάγκρεμπ-Obernai (δρόμος του κρασιού)-Μέλανας δρυμός (Triberg, Freiburg,Titisee)-Στρασβούργο-Bingen am Rhein-Bacharach-Koblenz (ρομαντική κοιλάδα μέσου Ρήνου) -Burg Eltz- Alsfeld-Marburg-Βιέννη-Βελιγράδι-Χαλκιδική.
Περισσότερες λεπτομέρειες θα αναφέρω στη συνέχεια στην αφήγησή μου αλλά πριν ξεκινήσω θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη του φόρουμ που με βοήθησαν με τις χρήσιμες πληροφορίες τους να οργανώσω το συγκεκριμένο ταξίδι. Ένα πολύ πολύ μεγάλο ευχαριστώ επίσης χρωστάω στον @chrgkoutz για το αναλυτικό πρόγραμμα και τις συμβουλές του!! Ας ξεκινήσω λοιπόν...

30/06/2017 ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ-ΖΑΓΚΡΕΜΠ (1.121 ΧΛΜ)

Η πρώτη μέρα ξεκινά και ο ενθουσιασμός και των τεσσάρων έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του παρά τη διαδρομή 11 ωρών και 44 λεπτών που μας περίμενε, όπως προέβλεπε χαρακτηριστικά το google maps... Τη συγκεκριμένη διαδρομή έχουμε πραγματοποιήσει και σε άλλα οδικά ταξίδια οπότε ήμασταν προετοιμασμένοι για το τι μας περίμενε. Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία περάσαμε τα σύνορα Ελλάδας-Σκοπίων.
Η διαδρομή μέσα στα Σκόπια είναι ίσως και από τις πιο δύσκολες που πραγματοποιήσαμε. Είναι περίπου 200 χλμ αλλά ο δρόμος είναι στενός και γεμάτος λακκούβες σε πολλά σημεία οπότε νταλίκες λεωφορεία κτλ έκαναν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Σταματήσαμε μέσα στη χώρα μόνο μια φορά για βενζίνη και πληρώσαμε με πιστωτική κάρτα γιατί δεν βρήκαμε πουθενά πάνω στο δρόμο ανταλλακτήριο. Διόδια έχει τρία στο δρόμο, αν θυμάμαι καλά πληρώσαμε 1,50 ευρώ στο καθένα. Δέχονται ευρώ αλλά από κέρματα μόνο από 50λεπτα και πάνω (όχι 5,10,20 λεπτά).
Φτάσαμε λοιπόν στα σύνορα Σκοπίων-Σερβίας και τα περάσαμε και αυτά χωρίς ιδιαίτερη αναμονή ή δυσκολία. Εδώ το οδικό δίκτυο είναι σαφώς καλύτερο. Διόδια βρήκαμε αρκετά στο δρόμο μας, σε άλλα πλήρωνες επιτόπου και σε άλλα έπαιρνες χαρτάκι και πλήρωνες ένα ποσό ανάλογα με την απόσταση που είχες διανύσει. Συνολικά, με μια σύντομη στάση για ξεκούραση σε ένα πρατήριο πάνω στο δρόμο, κάναμε περίπου 6 ώρες για να διασχίσουμε τη χώρα.
Τελικά, φτάσαμε στα σύνορα Σερβίας-Κροατίας. Από εδώ ο καιρός άρχισε να χαλάει, έβρεχε σχεδόν στη μισή διαδρομή, αλλά τελικά έπειτα από 3 ώρες και κάτι φτάσαμε στο Ζάγκρεμπ αφού κάναμε μια δεκάλεπτη στάση σε πάρκινγκ για να ξεκουραστούμε.

Πρόκειται για μια πολύ όμορφη πόλη, κάθε φορά σταματάμε για ένα βράδυ, αλλά εξακολουθεί να είναι στο πρόγραμμα για ένα από τα μελλοντικά μας ταξίδια ώστε να την απολαύσουμε. Για τη διαμονή μας είχαμε επιλέξει το Downtown Apartments Wisteria (https://www.bedroomvillas.com/property/downtown-apartments-wisteria/BC-2346677). Το διαμέρισμα ήταν υπέροχο, ευρύχωρο και πολύ μοντέρνο με ιδιωτικό κλειστό πάρκινγκ, μέσα σε ένα μικρό παρκάκι περίπου 10-15 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο της πόλης.

Η τιμή του ήταν μόλις 40 ευρώ/βραδιά για 4 άτομα.
Δυστυχώς όταν φτάσαμε ψιχάλιζε ακόμη και είχε αρκετή ψύχρα οπότε δεν απολάυσαμε όπως θα θέλαμε τη βόλτα μας στην πόλη.

Λίγο πριν τη γνωστή πλατεία Trg bana Josipa Jelacica ήπιαμε μια ζεστή σοκολάτα και στη συνέχεια ανεβήκαμε τα σκαλάκια αριστερά της Trg bana Jelacica και βγήκαμε στο Dolec. Εδώ το πρωί, από τις αρχές του 20ου αιώνα ακόμη, λειτουργεί αγορά με λαχανικά, φρούτα, γαλακτοκομικά και αποτελεί ένα από τα πιο πολύβουα κομμάτια της πόλης. Είναι χτισμένη πάνω στα σύνορα της Άνω και της Κάτω Πόλης.

Καθώς η βροχή δυνάμωνε επιλέξαμε να καθήσουμε στην Trattoria Leonardo, την οποία είχαμε επιλέξει και σε προηγούμενό μας ταξίδι (https://www.facebook.com/Trattoria-Leonardo-155456264216/ ). Το φαγητό πολύ καλό και οι τιμές μέτριες.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό κάναμε μια βόλτα στην ul. Ivana Tkalčićeva, ένα δρόμο γεμάτο μπαρ και καφετέριες. Δυστυχώς η βροχή δυνάμωνε κι άλλο οπότε επιστρέψαμε στο διαμέρισμά μας και πέσαμε για ύπνο.

 

[Dina Z]

Ωραίο ξεκίνημα. Περιμένουμε την συνέχεια

 

[PhysioDuck]

Ωραίο το roadtrip! Μπράβο σας!

 

[marianna k.]

01/07/2017 ZAGREB-OBERNAI (951 ΧΛΜ)
Η μέρα μας ξεκινάει και πάλι λίγο συννεφιασμένα, νωρίς το πρωί λοιπόν πηγαίνουμε σε έναν κοντινό φούρνο και αναχωρούμε για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας! Σε 40 λεπτά περίπου φτάσαμε στα σύνορα Κροατίας-Σλοβενίας και αγοράσαμε την απαραίτητη βινιέτα ώστε να κινηθούμε στο κεντρικό οδικό δίκτυο. Την αγοράσαμε από ένα πρατήριο λίγο πριν τα σύνορα και η τιμή της ήταν στα 15 ευρώ για 7 μέρες.
Γενικά, διασχίσαμε τη Σλοβενία ευχάριστα, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση ή ταλαιπωρία. Σταματήσαμε σε ένα πάρκινγκ μόνο για ξεκούραση,λίγο πριν τα σύνορα με την Αυστρία, και συνεχίσαμε.

Πριν τα σύνορα αγοράσαμε και πάλι από ένα πρατήριο βινιέτα, αυτή τη φορά για την Αυστρία. Η τιμή της είναι 8,90 για 10 μέρες. Στα σύνορα Σλοβενίας-Αυστρίας βέβαια, πρέπει να διασχίσει κανείς ένα τεράστιο τούνελ (Karavanke Tunnels) και πριν την είσοδό του έχει διόδια. Αν θυμάμαι καλά, πληρώσαμε περίπου 9 ευρώ. Από αυτό το σημείο και μετά όμως ξεκίνησε η ταλαιπωρία!! Στην Αυστρία συναντήσαμε τεράστια κίνηση και τεράστιες ουρές σε αρκετά σημεία του δρόμου. Κολλήσαμε λίγο πριν τα Karavanke Tunnels, σε μια γέφυρα κάπου στο δρόμο και στα διόδια λίγο πριν το Tauern. Εκεί πληρώσαμε πάλι γύρω στα 10 ευρώ. Η διαδρομή βέβαια ήταν πανέμορφη, περνούσε μέσα από πυκνό δάσος και ορεινούς όγκους.

Παρόλα αυτά η αναμονή μας έριξε λίγο τη διάθεση και μας κούρασε.
Στα σύνορα με τη Γερμανία πάλι, εξαιτίας έργων, ενωνόταν πολλά ρεύματα σε έναν δρόμο και λόγω της κίνησης κάναμε περίπου 40 λεπτά. Τελικά λοιπόν καταφέραμε να μπούμε στη Γερμανία! Το οδικό δίκτυο πολύ καλό και ευτυχώς λόγω Κυριακής δεν είχε νταλίκες στο δρόμο. Παρόλα αυτά τα χιλιόμετρα πολλά!! Από ένα σημείο και μετά, αργά απόγευμα πλέον, άρχισε και να βρέχει! Με στάσεις για καφέ, βενζίνη και φαγητό κάναμε τελικά περίπου 6 ώρες και κάτι για να φτάσουμε στη Γαλλία. Κατευθείαν λοιπόν κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο!
Ως κέντρο για να ανακαλύψουμε την περιοχή επιλέξαμε το Obernai. Αρκετά κοντά στο Στρασβούργο και πάνω στο δρόμο του κρασιού! Μεγάλο θετικό βέβαια και η πολύ οικονομική τιμή του ξενοδοχείου. Μείναμε στο ξενοδοχείο Premiere Classe Obernai Centre-Gare (https://www.premiereclasse.com/en?gclid=CNPV8rnqu9UCFSwq0wodFe0F5g&AspxAutoDetectCookieSupport=1 ) με 210 ευρώ για 3 βράδια και 4 άτομα. Το ξενοδοχείο βέβαια απείχε 1 χιλιόμετρο από το κέντρο και το δωμάτιο ήταν λίγο μικρό αλλά δεν μας πείραξε καθόλου. Ήταν καινούριο, καθαρό και είχε φυλασσόμενο πάρκινγκ. Πολύ κουρασμένοι λοιπόν, κάναμε ένα μπάνιο, φάγαμε στα γρήγορα και πέσαμε για ύπνο.

02/07/2017 OBERNAI-CHATEAU DU HAUT KOENIGSBOURG-BERGHEIM-RIBEAUVILLE-RIQUEWIHR-KAYSERSBERG-COLMAR-EGUISHEIM-OBERNAI (150 ΧΛΜ)
Νωρίς το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε και ανοίξαμε τις κουρτίνες του δωματίου μας. Ο καιρός μουντός και αρκετά...δροσερός. Δεν μας πτοεί τίποτα! Πήραμε τις ομπρέλες μας, βάλαμε τα δερμάτινα μπουφάν στο πορτ μπαγκάζ και ξεκινήσαμε για το δρόμο του κρασιού!!
Πρώτη στάση όπως είχα σημειώσει στο πρόγραμμα το Chateau du Haut Koenigsbourg. Διανύσαμε μόλις 37 χιλιόμετρα μέχρι εκεί και η διαδρομή μας είχε ήδη ενθουσιάσει! Παντού αμπέλια και πανέμορφα κουκλίστικα χωριουδάκια άρχισαν να ξεπροβάλλουν μπροστά μας.

Ανεβαίναμε όλο και περισσότερο το βουνό περικυκλωμένοι από πυκνό καταπράσινο δάσος. Μια πινακίδα μας ενημέρωσε για την αφιξή μας στο κάστρο. Δεκάδες αυτοκίνητα πάρκαραν δεξιά και αριστερά του δρόμου οπότε ακολουθήσαμε το παράδειγμά τους και συνεχίσαμε μέχρι το κάστρο με τα πόδια.
Το Βασιλικό Κάστρο, όπως ονομάζεται, βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων και προσφέρει απίστευτη θέα της περιοχής.

Χτίστηκε στη θέση ενός μεσαιωνικού φρουρίου που καταστράφηκε το 1400. Τη σημερινή του ωστόσο εμφάνιση χρωστάει κυρίως στον Kaiser William II, τον τελευταίο αυτοκράτορα της Γερμανίας.

Κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο, το κάστρο λεηλατήθηκε και εγκαταλείφθηκε για περίπου 2 αιώνες. Έτσι, το 1899 προσφέρθηκε στον Kaiser William II, ο οποίος είχε πάθος με την εποχή του Μεσαίωνα και το ανακαίνισε ριζικά. Η ανακαίνιση κράτησε 8 ολόκληρα χρόνια.
Για να επισκεφθεί κανείς το κάστρο πληρώνει εισιτήριο αξίας 9 ευρώ και οι ώρες λειτουργίας είναι 09:15-18:00. Εμείς επειδή είχαμε ήδη πολύ φορτωμένο πρόγραμμα επιλέξαμε να μην μπούμε μέσα.

Φτάσαμε μέχρι την είσοδο, το θαυμάσαμε εξωτερικά από όλες τις πλευρές και κατευθυνθήκαμε σε ένα δρομάκι δεξιά, πριν την είσοδο, προς το μικρό κήπο.

Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά θα τον χαρακτήριζα συμπαθητικό.

Περπατήσαμε λίγο ακόμη γύρω από το κάστρο και τελικά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

 

[dammys]

Το κάστρο είναι όμορφο , τα έπιπλα είναι της εποχής αλλά όχι αυτά που υπήρχαν εκεί (κάποια κανόνια και όπλα κτλ), αλλά αυτό που αξίζει είναι η υπέροχη θέα της κοιλάδας του Ρήνου ως το Μέλανα Δρυμό αν υπάρχει καλός καιρός.Αν μπορέσω θα ανεβάσω προσεχώς φωτογραφία.Με γκρουπ πληρώνεις λιγότερο,νομίζω 7 ευρώ...
Μόλις γυρίσαμε από παρόμοιο ταξίδι με γκρουπ όμως...Πάντα σκεφτόμουν να κάνω το ίδιο ταξίδι οδικώς.Τώρα -πιο εύκολα-θα συγκρίνω τα υπέρ και τα κατά...Οικονομικά για 6 μέρες 2 άτομα ξοδέψαμε 1800 ευρώ περίπου...Αν είχαμε πιο καινούριο αμάξι (Vw golf 2004) θα το σκεφτόμουν πιο σοβαρά.Επίσης ξεκινήσαμε από Χαλκιδική κι εμείς!
Περιμένουμε την συνέχεια!

 

[skoumpi]

Πάντα σκεφτόμουν να κάνω το ίδιο ταξίδι οδικώς.Τώρα -πιο εύκολα-θα συγκρίνω τα υπέρ και τα κατά...Οικονομικά για 6 μέρες 2 άτομα ξοδέψαμε 1800 ευρώ περίπου...Αν είχαμε πιο καινούριο αμάξι (Vw golf 2004) θα το σκεφτόμουν πιο σοβαρά.Επίσης ξεκινήσαμε από Χαλκιδική κι εμείς!
Περιμένουμε την συνέχεια!

Ελα σιγα μια χαρα ειναι το αυτοκίνητο.... και εγω με ενα polo 2004 γυρισα μεχρι Αυστρία (εμαθα και δυο συνεργεία στο εξωτερικό χα χα)!! Για τα χρηματα που αναφερεις σε 6 μερες βαζεις μεσα και ψωνια κτλ?

 

[skoumpi]

Ωραια περιμενουμε τη συνεχεια.... που ξερεις μπορει να μας φερεις κανενας δρομος απο εκει!!

 

[marianna k.]

Επόμενη στάση λοιπόν το γραφικό χωριό Bergheim. Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα τουριστικό χωριό αλλά αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε! Βρήκαμε εύκολα πάρκινγκ μπροστά από την Porte Haute, τη μοναδική από τις 4 πύλες του χωριού η οποία διασώζεται μέχρι σήμερα.

Χτίστηκε το 1310 και έχει ύψος 22 μέτρα. Ακριβώς πίσω από αυτή ξεκινάει ο κεντρικός δρόμος ή αλλιώς Grand Rue.

Γενικά πρόκειται για ένα πολύ μικρό χωριό, χωρίς ιδιαίτερο κόσμο ή κίνηση, τουλάχιστον όταν το επισκεφθήκαμε εμείς. Έχει βέβαια τη φήμη ενός από τα πιο πολύχρωμα χωριά της Αλσατίας και πράγματι ισχύει! Παντού ξεπρόβαλλαν μπροστά μας πολύχρωμα σπίτια και πανέμορφα συντριβάνια!

Εκτός όμως από την υπέροχη αυτή εικόνα αξίζει να αναφέρω ότι στο Bergheim έγιναν πολλές δίκες μαγισσών και τελικά 40 από αυτές τις γυναίκες οδηγήθηκαν στην πυρά. Στην 5, Rue de l'Eglise βρίσκεται και το La Maison des Sorcieres ή αλλιώς Σπίτι των Μαγισσών που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Δυστυχώς ήταν κλειστό.

Είχα επίσης σημειώσει στα χαρτιά μου ότι στη Rue des Remparts, στα βόρεια της πόλης συναντά κανείς τα καλοδιατηρημένα τείχη, εμείς ωστόσο δεν τα αναζητήσαμε. Τελικά κάναμε τη βόλτα μας στα στενά δρομάκια, βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο.
Επόμενος προορισμός η Ribeauvillé. Από τα πιο όμορφα χωριά του δρόμου του κρασιού, κατά την άποψή μου. Παρκάραμε και πάλι στην είσοδο του χωριού και βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο (Grand Rue). Στην αρχή του δρόμου ήπιαμε στα γρήγορα από έναν καφέ, πήραμε μπαγκέτες με τυριά από έναν φούρνο και ξεκινήσαμε το περπάτημα!

Εδώ να σημειώσω ότι σε όλα τα χωριά βρήκαμε εξαιρετικούς φούρνους με απίστευτα ψωμιά, μπαγκέτες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Τιμήσαμε τους περισσότερους!!

Τι να πω τώρα για την Grand Rue! Απίστευτα γραφικά σπιτάκια, στολισμένα και περιποιημένα όλα!

Δεν σταματήσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες! Σε κάποιο σπίτι πάνω στο δρόμο είδαμε μια επιγραφή AVE MARIA..., είχα διαβάσει κάπου ότι ουσιαστικά γράφτηκε ως αφιέρωση στην Παναγία καθώς στην περιοχή, δυτικά στο λόφο, υπήρχε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία, γνωστό ως Notre-Dame de Dusenbach.

Στη συνέχεια βρήκαμε μπροστά μας τον Butcher's Tower ο οποίος στο παρελθόν χώριζε την Άνω από την Κάτω Πόλη και οδηγεί στην Πλατεία Δημαρχείου.

Συνεχίζοντας το περπάτημα φτάσαμε στην επόμενη πλατεία, την Place de la Sinne. Στο κέντρο της δεσπόζει ένα συντριβάνι με ένα άγαλμα που αποτελεί μια προσπάθεια προσωποποίησης της πόλης.

Από την επόμενη και τελευταία πλατεία που βρήκαμε φαίνονται τα ερείπια του κάστρου Saint-Ulrich πάνω στο λόφο.

Μαγεμένοι από το χωριό επιστρέψαμε για άλλη μια φορά στο αυτοκίνητο.

Επόμενος προορισμός, Riquewihr!! Εξαρχής οι προσδοκίες μας ήταν μεγάλες, εφόσον πρόκειται για ένα από τα λίγα χωριά της περιοχής που δεν υπέστη σχεδόν καθόλου ζημιές κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο μόλις φτάσαμε μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη...Θα αναφερθώ σε αυτή σύντομα. Για την ιστορία επίσης, ο μύθος λέει ότι κατά τον 8ο αιώνα τα περισσότερα αμπέλια της περιοχής ανήκαν σε κάποιον γνωστό με το όνομα Richo. Έτσι σύντομα οι ντόπιοι άρχισαν να αναφέρονται στην περιοχή με το όνομα ''Richo villa'' και τελικά...Riquewihr.

Πλησιάζοντας λοιπόν στο χωριό, βλέπαμε παντού μα παντού αυτοκίνητα! Εννοώ κυριολεκτικά παντού όμως αφού βρήκαμε παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στο δρόμο, σε λόφους και σε παράδρομους που οδηγούσαν σε αμπελώνες! Τελικά στρίψαμε κι εμείς σε ένα χωματόδρομο χωμένο μέσα στους αμπελώνες και παρκάραμε πίσω από μια τεράστια σειρά αυτοκινήτων.

Μόλις φτάσαμε στο δρόμο που οδηγούσε στο κέντρο του χωριού είδαμε μπροστά μας και το λόγο της πολυκοσμίας, Βενετσιάνικη Παρέλαση!!

Αφετηρία λοιπόν της Παρέλασης ήταν το δημαρχείο και ήμασταν τόσο τυχεροί που φτάσαμε 10 λεπτά περίπου πριν αρχίσει! Το Δημαρχείο χτίστηκε το 1809 και ακριβώς μπροστά του βρίσκεται ένα συντριβάνι στη θέση που κάποτε βρισκόταν η τάφρος.

Από το Δημαρχείο ξεκινά και ο κεντρικός δρόμος ή Rue du Général de Gaulle. Σταθήκαμε στην άκρη του δρόμου, σε ένα σημείο που δεν είχε πολύ κόσμο και περιμέναμε να αρχίσει η παρέλαση. Από τα μεγάφωνα μιλούσαν συνέχεια και εξηγούσαν πράγματα για την παρέλαση ωστόσο ήταν όλα στα γαλλικά και δεν καταλάβαμε και πολλά πράγματα...τελικά η παρέλαση άρχισε! Οι εικόνες νομίζω μιλάνε από μόνες τους...

Συγνώμη αν σας ζάλισα με τις φωτογραφίες...

 

[marianna k.]

Μόλις γυρίσαμε από παρόμοιο ταξίδι με γκρουπ όμως...Πάντα σκεφτόμουν να κάνω το ίδιο ταξίδι οδικώς.Τώρα -πιο εύκολα-θα συγκρίνω τα υπέρ και τα κατά...Οικονομικά για 6 μέρες 2 άτομα ξοδέψαμε 1800 ευρώ περίπου...Αν είχαμε πιο καινούριο αμάξι (Vw golf 2004) θα το σκεφτόμουν πιο σοβαρά.Επίσης ξεκινήσαμε από Χαλκιδική κι εμείς!

Να το σκεφθείτε σοβαρά οπωσδήποτε! Κι εμείς δεν έχουμε καινούριο αυτοκίνητο, ένα nissan primera 2003, ευτυχώς κάθε χρόνο μας βγάζει ασπροπρόσωπους..μην το ματιάσουμε..
Όσον αφορά τα χρήματα, 4 άτομα με βενζίνες-ξενοδοχεία-ψώνια κτλ 12 μέρες (11 βράδια) ξοδέψαμε 3500 περίπου...

 

[FILBO]

Επόμενη στάση λοιπόν το γραφικό χωριό Bergheim. Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα τουριστικό χωριό αλλά αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε! Βρήκαμε εύκολα πάρκινγκ μπροστά από την Porte Haute, τη μοναδική από τις 4 πύλες του χωριού η οποία διασώζεται μέχρι σήμερα.
View attachment 211134
View attachment 211135
View attachment 211136
Χτίστηκε το 1310 και έχει ύψος 22 μέτρα. Ακριβώς πίσω από αυτή ξεκινάει ο κεντρικός δρόμος ή αλλιώς Grand Rue.
View attachment 211138
View attachment 211139
Γενικά πρόκειται για ένα πολύ μικρό χωριό, χωρίς ιδιαίτερο κόσμο ή κίνηση, τουλάχιστον όταν το επισκεφθήκαμε εμείς. Έχει βέβαια τη φήμη ενός από τα πιο πολύχρωμα χωριά της Αλσατίας και πράγματι ισχύει! Παντού ξεπρόβαλλαν μπροστά μας πολύχρωμα σπίτια και πανέμορφα συντριβάνια!
View attachment 211137
View attachment 211140
View attachment 211141
View attachment 211142

Εκτός όμως από την υπέροχη αυτή εικόνα αξίζει να αναφέρω ότι στο Bergheim έγιναν πολλές δίκες μαγισσών και τελικά 40 από αυτές τις γυναίκες οδηγήθηκαν στην πυρά. Στην 5, Rue de l'Eglise βρίσκεται και το La Maison des Sorcieres ή αλλιώς Σπίτι των Μαγισσών που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Δυστυχώς ήταν κλειστό.
View attachment 211143
Είχα επίσης σημειώσει στα χαρτιά μου ότι στη Rue des Remparts, στα βόρεια της πόλης συναντά κανείς τα καλοδιατηρημένα τείχη, εμείς ωστόσο δεν τα αναζητήσαμε. Τελικά κάναμε τη βόλτα μας στα στενά δρομάκια, βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο.
Επόμενος προορισμός η Ribeauvillé. Από τα πιο όμορφα χωριά του δρόμου του κρασιού, κατά την άποψή μου. Παρκάραμε και πάλι στην είσοδο του χωριού και βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο (Grand Rue). Στην αρχή του δρόμου ήπιαμε στα γρήγορα από έναν καφέ, πήραμε μπαγκέτες με τυριά από έναν φούρνο και ξεκινήσαμε το περπάτημα!
View attachment 211144
Εδώ να σημειώσω ότι σε όλα τα χωριά βρήκαμε εξαιρετικούς φούρνους με απίστευτα ψωμιά, μπαγκέτες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Τιμήσαμε τους περισσότερους!!

Τι να πω τώρα για την Grand Rue! Απίστευτα γραφικά σπιτάκια, στολισμένα και περιποιημένα όλα!
View attachment 211147
View attachment 211146
View attachment 211148
View attachment 211149
View attachment 211151
View attachment 211157
Δεν σταματήσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες! Σε κάποιο σπίτι πάνω στο δρόμο είδαμε μια επιγραφή AVE MARIA..., είχα διαβάσει κάπου ότι ουσιαστικά γράφτηκε ως αφιέρωση στην Παναγία καθώς στην περιοχή, δυτικά στο λόφο, υπήρχε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία, γνωστό ως Notre-Dame de Dusenbach.
View attachment 211145
Στη συνέχεια βρήκαμε μπροστά μας τον Butcher's Tower ο οποίος στο παρελθόν χώριζε την Άνω από την Κάτω Πόλη και οδηγεί στην Πλατεία Δημαρχείου.
View attachment 211150

Συνεχίζοντας το περπάτημα φτάσαμε στην επόμενη πλατεία, την Place de la Sinne. Στο κέντρο της δεσπόζει ένα συντριβάνι με ένα άγαλμα που αποτελεί μια προσπάθεια προσωποποίησης της πόλης.
View attachment 211152
Από την επόμενη και τελευταία πλατεία που βρήκαμε φαίνονται τα ερείπια του κάστρου Saint-Ulrich πάνω στο λόφο.
View attachment 211153
View attachment 211154
View attachment 211158
Μαγεμένοι από το χωριό επιστρέψαμε για άλλη μια φορά στο αυτοκίνητο.

Επόμενος προορισμός, Riquewihr!! Εξαρχής οι προσδοκίες μας ήταν μεγάλες, εφόσον πρόκειται για ένα από τα λίγα χωριά της περιοχής που δεν υπέστη σχεδόν καθόλου ζημιές κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο μόλις φτάσαμε μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη...Θα αναφερθώ σε αυτή σύντομα. Για την ιστορία επίσης, ο μύθος λέει ότι κατά τον 8ο αιώνα τα περισσότερα αμπέλια της περιοχής ανήκαν σε κάποιον γνωστό με το όνομα Richo. Έτσι σύντομα οι ντόπιοι άρχισαν να αναφέρονται στην περιοχή με το όνομα ''Richo villa'' και τελικά...Riquewihr.

Πλησιάζοντας λοιπόν στο χωριό, βλέπαμε παντού μα παντού αυτοκίνητα! Εννοώ κυριολεκτικά παντού όμως αφού βρήκαμε παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στο δρόμο, σε λόφους και σε παράδρομους που οδηγούσαν σε αμπελώνες! Τελικά στρίψαμε κι εμείς σε ένα χωματόδρομο χωμένο μέσα στους αμπελώνες και παρκάραμε πίσω από μια τεράστια σειρά αυτοκινήτων.
View attachment 211155
Μόλις φτάσαμε στο δρόμο που οδηγούσε στο κέντρο του χωριού είδαμε μπροστά μας και το λόγο της πολυκοσμίας, Βενετσιάνικη Παρέλαση!!

Αφετηρία λοιπόν της Παρέλασης ήταν το δημαρχείο και ήμασταν τόσο τυχεροί που φτάσαμε 10 λεπτά περίπου πριν αρχίσει! Το Δημαρχείο χτίστηκε το 1809 και ακριβώς μπροστά του βρίσκεται ένα συντριβάνι στη θέση που κάποτε βρισκόταν η τάφρος.
View attachment 211156
View attachment 211169
Από το Δημαρχείο ξεκινά και ο κεντρικός δρόμος ή Rue du Général de Gaulle. Σταθήκαμε στην άκρη του δρόμου, σε ένα σημείο που δεν είχε πολύ κόσμο και περιμέναμε να αρχίσει η παρέλαση. Από τα μεγάφωνα μιλούσαν συνέχεια και εξηγούσαν πράγματα για την παρέλαση ωστόσο ήταν όλα στα γαλλικά και δεν καταλάβαμε και πολλά πράγματα...τελικά η παρέλαση άρχισε! Οι εικόνες νομίζω μιλάνε από μόνες τους...
View attachment 211159
View attachment 211160
View attachment 211161
View attachment 211162
View attachment 211163
View attachment 211164
View attachment 211165
View attachment 211166
View attachment 211167
View attachment 211168

Συγνώμη αν σας ζάλισα με τις φωτογραφίες...

Ίσα ίσα εμένα με ευχαρίστησαν πολύ γιατί αφ' ενός είδα την περιοχή με τα καλοκαιρινά της (αν και ο καιρός ήταν δυστυχώς αρκετά μουντός), απόλαυσα και πάλι αυτά τα καταπληκτικά παραθυράκια που με ξετρελαίνουν και αφ' ετέρου με γύρισαν στον περασμένο Δεκέμβριο που επισκέφθηκα την περιοχή και έζησα 4 μέρες κυριολεκτικά μέσα σ' ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Αξίζει να πάτε και τέτοια εποχή. Για τα παιδιά σας θα είναι κάτι μοναδικό! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

 

[marianna k.]

Μετά το τέλος της παρέλασης ανεβήκαμε τον κεντρικό δρόμο της Riquewihr

μέχρι να φτάσουμε στο Dolder, έναν πύργο ύψους 25 μέτρων στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Στους 4 ορόφους του πύργου ζούσε η οικογένεια του φρουρού ο οποίος έκλεινε την πύλη κάθε βράδυ και σήμανε συναγερμό σε περίπτωση κινδύνου.

Μπροστά από την πύλη βρίσκεται ένα πανέμορφο μαγαζί με Χριστουγεννιάτικα!

Στο δρόμο δεξιά συναντά κανείς και τον Πύργο των Κλεφτών ή Tours de Voleurs που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Βασανιστηρίων. Δυστυχώς βέβαια ξεκίνησε να βρέχει οπότε κάναμε μια γρήγορη βόλτα στα κουκλίστικα στενά δρομάκια

και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο.
Επόμενος προορισμός Kaysersberg!! Ένα από τα ομορφότερα χωριά της Αλσατίας, αν όχι το ομορφότερο κατά τη γνώμη μου! Από εδώ κατάγεται και ο Albert Schweitzer που πήρε Νόμπελ Ειρήνης το 1952. Ξεκινήσαμε λοιπόν και πάλι από τη Rue du Général de Gaulle μέχρι να φτάσουμε στον Κεντρικό Καθεδρικό της Πόλης που είναι αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό.

Συνεχίσαμε και τελικά είδαμε μπροστά μας το ομορφότερο σημείο της πόλης, μια πανέμορφη γέφυρα πάνω στον ποταμό Weiss ο οποίος χωρίζει την παλιά πόλη από το ανώτερο τμήμα της πόλης.

Πανέμορφο μέρος και απίστευτα γραφικό!

Απολαύσαμε τη θέα και στη συνέχεια διασχίσαμε τη μικρή γέφυρα για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Πάνω στη γέφυρα συναντά κανείς δεξιά ένα σημείο με κάγκελα, όπου κλείδωναν πολίτες που είχαν διαπράξει αδικήματα για να αποτελέσουν τον περίγελο της πόλης και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι.

Ψηλά πάνω στο λόφο βλέπει κανείς και τα ερείπια του Κάστρου που καταστράφηκε κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο.

Γενικά, όλο το χωριό είναι λες και βγήκε από παραμύθι, το χαρήκαμε, το περπατήσαμε

και συνεχίσαμε για το Colmar.
To Colmar είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αλσατίας ωστόσο η αλήθεια είναι ότι δεν μας άρεσε τόσο όσο τα υπόλοιπα μέρη που είδαμε.

Μόλις παρκάραμε αναζητήσαμε τη Μικρή Βενετία, μέχρι να φτάσουμε εκεί βέβαια δεν συναντήσαμε κάτι ιδιαίτερο, παρά μόνο ένα μεγάλο πεζόδρομο με ακριβά μαγαζιά και γνωστές αλυσίδες καταστημάτων. Τελικά, φτάσαμε στην περιοχή γύρω από τα κανάλια και λίγο πριν τη Μικρή Βενετία όπου παλιότερα ζούσαν οι ιχθυοπώλεις της πόλης.

Πολλά σπίτια καταστράφηκαν εξαιτίας φωτιάς γύρω στο 1700 αλλά αργότερα ξανακατασκευάστηκαν. Περπατήσαμε κι άλλο και τελικά φτάσαμε στη Μικρή Βενετία! Μαγικό μέρος...

Όλο το κέντρο είναι κουκλίστικό και αξίζει κανείς να το περπατήσει!

Αργά απόγευμα πλέον, φύγαμε από την πόλη και κατευθυνθήκαμε προς τον τελευταίο προορισμό, το Eguisheim.
To Eguisheim είναι ένα πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό που περιβάλλεται από τείχη και τα στενά δρομάκια σχηματίζουν ομόκεντρους κύκλους. Επίσης πανέμορφο μέρος που αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη! Παρκάραμε έξω από τα τείχη, τα πάρκινγκ σε όλα τα χωριά μετά τις 7 είναι δωρεάν, και κινηθήκαμε προς το κέντρο!

Περπατήσαμε σε όλα τα στενά δρομάκια, βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες και καθήσαμε λίγο να ξεκουραστούμε.

Μας έκανε εντύπωση βέβαια που το χωριό ήταν σχεδόν άδειο, με ελάχιστο κόσμο και πολλά κλειστά μαγαζιά αλλά μπορεί να έφταιγε η ώρα και η μέρα, Κυριακή και βραδάκι γύρω στις 8. Κουρασμένοι λοιπόν πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Obernai. Ήμασταν πολύ εξαντλημένοι για να ψάξουμε κάτι καλύτερο και η ώρα είχε περάσει οπότε φάγαμε σε ένα McDonalds έξω από την πόλη. Πριν γυρίσουμε στο ξενοδοχείο κάναμε μια τελευταία βόλτα με το αυτοκίνητο μέχρι το Mémorial de l’ADEIF, ένα μνημείο στο λόφο πάνω από την πόλη το οποίο είναι αφιερωμένο σε 272 άνδρες της περιοχής που στρατολογήθηκαν με τη βία στα γερμανικά SS κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμπαθητικό μέρος με ωραία θέα της πόλης.

Τελικά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, ώρα για ξεκούραση και ύπνο.

03/07/2017 OBERNAI-EBLE CLOCK PARK-TRIBERG-TITISEE-FREIBURG IM BREISGAU-OBERNAI (254 ΧΛΜ)

Η επόμενη μέρα ξημερώνει και είναι...ηλιόλουστη! Ενθουσιασμένοι λοιπόν, ντυθήκαμε γρήγορα και ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για μια βόλτα στο Obernai πριν συνεχίσουμε για Γερμανία. Παρκάραμε σε ένα πάρκινγκ έξω από την εκκλησία του St. Paul and St. Pierre, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Αλσατίας μετά τον καθεδρικό του Στρασβούργου, και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης.

Μόλις όμως στρίψαμε δεξιά ξεπρόβαλλε μπροστά μας ένα κουκλίστικο καφέ (http://www.la-cloche.com/) και δεν αντισταθήκαμε, καθήσαμε να απολαύσουμε τον καφέ μας και φρέσκα κρουασάν σε πανέμορφα ζωγραφιστά πιατάκια.

Ο ιδιοκτήτης ευγενέστατος και πολύ εξυπηρετικός, οι τιμές πολύ καλές, η μέρα μας μόλις ξεκίνησε υπέροχα...

Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από την Place du Marché, στο κέντρο της πόλης, όπου από το 1301 λειτουργούσε κάθε Πέμπτη πρωί ως ανοιχτή αγορά. Στο κέντρο της Πλατείας, μπροστά από το Δημαρχείο με την πανέμορφη πρόσοψη, δεσπόζει και το άγαλμα της Αγίας-Προστάτιδας της Αλσατίας, της St. Odile.

Βγάλαμε φωτογραφίες, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των κτιρίων και συνεχίσαμε στον πεζόδρομο ή Rue du Marché, έναν υπέροχο δρόμο γεμάτο μαγαζάκια, καφετέριες και εστιατόρια που μόλις άνοιγαν.

Ο πεζόδρομος οδηγεί στη γειτονιά που παλιότερα χαρακτηριζόταν ως Εβραϊκή λόγω της συναγωγής. Περιπλανηθήκαμε λίγο ακόμη στα στενά αυτής της τόσο γραφικής πόλης

και τελικά αναχωρήσαμε για Γερμανία!
Περάσαμε εύκολα τα σύνορα και γρήγορα χωθήκαμε σε μια διαδρομή μέσα από το Μαύρο Δάσος ή Μέλανα Δρυμό, πράσινο κυριολεκτικά παντού! Περίπου σε μιάμιση ώρα λοιπόν, φτάσαμε στον πρώτο προορισμό για σήμερα, το Eble Clock Park, περίπου 2 χιλιόμετρα έξω από το Triberg. Εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο ρολόι-κούκος του κόσμου! Χρειάστηκαν 5 χρόνια για να κατασκευαστεί και από το 1997 φιγουράρει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ο τεράστιος μηχανισμός που κινεί το ρολόι. Για να τον δει κανείς, πληρώνει εισιτήριο 2 ευρώ το άτομο αλλά χωρίς ουσιαστικά να βλέπει κάτι ιδιαίτερο. Στο ισόγειο έχει μια μικρή συλλογή και στη συνέχεια μια ξύλινη σκάλα οδηγεί στο μηχανισμό που αποτελείται από τεράστια γρανάζια.

Το ρολόι γίγας έχει διαστάσεις 4,5 μ. Χ 4,5 μ. και ζυγίζει 6 τόνους, ενώ ο κούκος έχει μήκος 4,5 μ. και ζυγίζει 150 κιλά.

Φτάσαμε λοιπόν λίγα μόλις λεπτά πριν βγει ο κούκος, βγαίνει κάθε μισάωρο, από το ρολόι-γίγας! Αναμονή λοιπόν για να τον δούμε...πράγμα που αξίζει κανείς να κάνει θεωρώ γιατί είναι δωρεάν και το μέγεθος του ρολογιού είναι εντυπωσιακό! Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το κατάστημα στον αριστερό και πλαινό τοίχο του κτιρίου, αποτελείται από τρία επίπεδα και έχει άπειρα ρολόγια-κούκους σε ό,τι μέγεθος μπορεί να φανταστεί ο καθένας!

Φυσικά, μπορεί κανείς να βρει και τα κλασικά αναμνηστικά και σουβενίρ ενώ πιο μέσα πωλούνται πανάκριβα ρολόγια δαπέδου. Τέλος, πωλούνται κρασιά και μια κούκλα σου προσφέρει ένα σφηνάκι.

Αξίζει μια επίσκεψη σίγουρα... Δύο από τα μέλη της οικογένειας επίσης θέλησαν να δουν το μηχανισμό του ρολογιού αλλά δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα.

 

[FILBO]

Τι σου είναι ο ήλιος!!! Στις πρώτες φωτογραφίες, ενώ τα μέρη είναι πανέμορφα, η συννεφιά τα κάνει μελαγχολικά.Όταν έλθει όμως η λιακάδα όλα ζωντανεύουν και αναδεικνύονται.Ελπίζω ο καιρός να ήταν σύμμαχός σας στη συνέχεια του ταξιδιού.