giorgoStar
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 316
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανδαλουσία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Αρχές Αυγούστου, κατάβαση από Ζυρίχη με μια στάση στη Μπολόνια για ύπνο, συνολική διαδρομή γύρω στις 12 ώρες μέχρι το Brindisi που το επέλεξα ως βάση αλλά και ως τον πιο οικονομικό τόπο διαμονής από όλους της περιοχής. Τα διόδια κυμάνθηκαν γύρω στα 70€ από την κορυφή μέχρι τα νύχια της χώρας και μετά το Bari, δεν υπάρχει αυτοκινητόδρομος και άρα καθόλου διόδια, απόβαση θετική για την τουρ στην Puglia χωρίς τα κόστη αυτού του είδους. Ο αυτοκινητόδρομος μέχρι τη Bari είναι ανετότατος, η βενζίνη στις παρυφές του πανάκριβη και η διαδρομή ευχάριστη κατα ένα μέρος της αλλά από τη Foggia και κάτω, ερημώνει, ασχημαίνει και οδηγεί κανείς σε ένα ξερό και βαρετό τοπίο με εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις, σκουριασμένα οχήματα, σα σε διαδρομή στην Αριζόνα ή τη Νεβάδα. Από τη Bari και κάτω, ξεκινά το τζέρτζελο, δρόμοι σε απελπιστική κατάσταση (λακούβες, μπαλώματα, ρωγμές, άπειρα σκουπίδια κατα μήκος τους, με κάποιες ανθισμένες πικροδάφνες να προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση, χωρίς διαχωριστικές λωρίδες κατα τόπους), με οδηγούς τρισχειρότερους (άναρχοι, άνομοι, άλογοι, να πετάγονται από παντού χωρίς να υπολογίζουν κτλ), πανομοιότυπο σκηνικό με την Ελλάδα, με διαφορά την πρόοδο του ελληνικού οδικού δικτύου (εθνικού-επαρχιακού κτλ) ως προς τα σκουπίδια. Στην Puglia δεν υπήρχε σημείο χωρίς.
Με το που φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε το απογευματάκι στο πολύ καλό b&b στο Brindisi, ξεχυθήκαμε να το αλωνίσουμε. Ζεστή ατμόσφαιρα, ήταν η ώρα που απολάμβανε ο κόσμος τη βόλτα του, μικρομεσαίοι στην απόλυτη πλειοψηφία τους, οικογένειες, νέοι σε μεγάλες παρέες και οι μεγαλύτερης ηλικίας που κάθονται στο παγκάκι και συζητούν, εικόνες εξαιρετικά γνώριμες στο ελληνικό μάτι, πόσο μάλλον όταν αυτές συνοδεύονται με τραγικά παρόμοιες φυσιογνωμίες και τοποθέτηση φωνής, άλλαζε μόνο η γλώσσα. Κατα τα άλλα, 2-3 αξιοθέατα και η περαντζάδα στην παραλιακή τους. Αυτή ήταν η προσέγγισή μας στην πόλη και θαρρώ ήταν αρκετή. Σα βάση προς τα άλλα σημεία ενδιαφέροντος, θεωρώ πως είναι ιδανική και σε θέματα κόστους (διαμονή-φαγητό-βενζίνη) ικανοποιητική.
Η τουρ ξεκινάει ωστόσο την επομένη. Στα κιτάπια μου πολλά ονόματα οικισμών και πόλεων καθώς και παραλιών μιας που στην Puglia συναντά κανείς τις καλύτερες της Ιταλίας. Αλλά έπρεπε κάτι να θυσιάσω και επειδή στην Ελλάδα θα απολάμβανα στις φετινές μου διακοπές στη Λευκάδα μόνο παραλίες χωρίς ιστορικά κέντρα, είπα να επενδύσω στην Ιταλία στα ιστορικά κέντρα και να διαγράψω τις παραλίες.
Πρώτη στάση, λοιπόν, το Lecce σε ένα συνοικιακό φούρνο που παρασκευάζει το καλύτερο pasticiotto της περιοχής. Pasticiotto είναι σα ζύμη τάρτας ωοειδής, γεμιστή με πλούσια ζεστή κρέμα πατισερί και σκεπασμένη επίσης με ζύμη. Ε έφαγα και σε άλλα μέρη αλλά σαν κι αυτή του Lecce, δεν υπήρχε. Μου είχαν λείψει και αυτά τα 2 διπλοί εσπρέσσο και 2 pasticiotti 5€ και μου προσέθεσε σε θετική εντύπωση. Caffè L´ incontro και θα με θυμηθείτε.
Με το πάρκινγκ τώρα δε δυσκολευτήκαμε καθόλου. Το τρικ απλούστατο. Δεν υπάρχουν πολλά οργανωμένα ιδιωτικά ή μη πάρκινγκ. Στους κεντρικούς δρόμους με παρκόμετρο ή στα στενά των πολυκατοικιών δωρεάν (και με σκιά) κι έπειτα ποδαράτο στο κέντρο• δεν είναι και δα μεγάλες πόλεις, σε 4-5 λεπτά προσεγγίζεις το όποιο ιστορικό κέντρο. Εντυπωσιακή πόλη, με μεγάλο ιστορικό κέντρο και εκεί συνάντησα Ιταλούς όπως τους ξέρουμε από το Βορρά, φινετσάτους, στην τρίχα, μετροσέξουαλ κτλ. Έχει μια αρχοντιά η πόλη και κουλτούρα. Μεσαιωνικά τείχη, ναούς, εντυπωσιακές πύλες. Τα μαγαζιά ανοίγουν 10.00-11.00 με το πάσο τους και πριν καν καλα καλα λειτουργήσουν, κλείνουν για σιέστα κατα τις 14.00. Εμπορικά κι εστιατόρια. Η αλήθεια είναι όμως ότι πηγαίνουν για φαγητό αργά το βράδυ, δηλαδή εμείς πηγαίναμε κατα τις 19.00-20.00 για φαγητό και ο κόσμος ερχόταν μετά τις 21.30 για να φάει που σημαίνει ότι έμεναν ανοιχτά μέχρι αρκετά αργά.
Συνεχίζουμε την τουρ με τις σπηλιές της ποίησης και τον πύργο της αρκούδας (Grotte della Poesia και Torre d‘ Orso), δυο αγαπημένα σημεία κάτω απ´το Lecce σε μια ακτογραμμή με παραθαλάσσια θέρετρα, camping, βίλλες, αγροτουριστικά καταλύματα. Oι Grotte della Poesia είναι φυσικές σπηλιές σε μια βραχώδη ακτή, το όνομα της οποίας ελληνικό (πόση), όπου κατα το Βυζάντιο υπήρχαν πηγές με πόσιμο νερό. Στη μεγάλη βάθρα, βουτάνε νέοι και παιδάκια κυρίως από ύψος 4-5 μέτρων στο νερό και διέκρινα εσωτερικές σπηλιές που επικοινωνούσαν.
1 χλμ παρακάτω βρίσκεται ο αγαπημένος πύργος της αρκούδας με μια παραλία όπου ο ένας ήταν πάνω στον άλλο, όμορφη όμως και καθαρή με γαλαζοπράσινα νερά. Θεωρείται από τα πουλαίν του Λέτσε.
Λιιιιιιιιιγο παρακάτω βρίσκεται η κωμόπολη Οτράντο, που θύμιζε Ρόδο στη σύλληψή της και γενικότερα ελληνικό νησί, με άσπρα σπιτάκια και πλακόστρωτα δρομάκια. Αυτό το στοιχείο το συναντούμε πολλές φορές στην Puglia και αποτελεί επίσης σήμα κατατεθέν, δεν είμαστε οι μόνοι τελικά. Δεν είναι ιδιαιτέρως τουριστικά πρόσεξα και δη για Αύγουστο. Υπάρχουν σαφώς τουρίστες, κυρίως Αμερικανοί και εσωτερικοί αλλά ανεπτυγμένες δεν τις λες τις περιοχές τουριστικά. Στο προσκήνιο βρισκόταν πάντα οι μόνιμοι κάτοικοι, αραγμένες γατούλες και μια ηρεμία που προσφέρουν απλόχερα οι τσάρκες σε τέτοιου είδους περιοχές.
Το αρχικό πλάνο ήταν να κάνουμε και βουτιές στην εντελώς μύτη του τακουνιού της μπότας της χώρας (Torre San Giovanni, Presicce, Specchia, Pescoluse) αλλά δε θα βγαίναμε σε χρόνο. Τελευταία στάση της ημέρας στην μεγαλελληνική περιοχή του Σαλέντο, όχι πλέον Αδριατική αλλά Ιόνιο Πέλαγος και συγκεκριμένα στη Γαλλίπολη. Νεαρόκοσμος και χαλαροί ρυθμοί, κάποιο σημείο του λιμανιού (πρέπει να ´ταν της ιχθυόσκαλας) παρατημένο, η βόλτα στην παλιά πόλη παραπλανητική γιατί όπως έβγαινες περιμετρικά της, ήταν φτυστή η Κέρκυρα και το παγωτό της αλυσίδας Martinucci άκρως επιβραβευτικό.
Όλοι μιλάνε για τις παραλίες του Σαλέντο τις οποίες δεν τιμήσαμε αλλά θεωρούνται οι καλύτερες της Ιταλίας. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε αυτή τη φορά αλλά ευελπιστώ την επομένη. Προκειται συγκεκριμένα για τις Lido Conchiglie, Porto Cesario, Torre Lapillo και Porto Prosciutto ακριβώς βορειότερα της ακτογραμμής της Γαλλίπολης. H μέρα κλείνει σε μια πιτσαρία του Brindisi, παράκεντρα, που αν βρεθείτε, τιμήστε τη και θα με θυμηθείτε. La Salumeria di Luigi παρέχει μόνο πίτσα σε αφράτη ζύμη και όχι τυπική ψιλή ιταλιάνικη και ποικιλίες από τοπικά τυριά και αλλαντικά, φρέσκα, πεντανόστιμα, σε μεγάλες ποσότητες και χαμηλές τιμές.
Η τουρ του παραμυθιού όπως μου την περιέγραψε ένας φίλος Ιταλός και κάπως έτσι είναι, βρίσκεται σε μια νοητή γραμμή στο εσωτερικό της Puglia και αφορά την κοιλάδα d’Itria, με μικρά χωριουδάκια που αποτελούνται από τα παραδοσιακά Trulli, πολύ μικρά πέτρινα οικίσματα, χτισμένα χωρίς κονίαμα που λειτουργούσαν ως αποθήκες ή και σπιτάκια αγροτών και κτηνοτρόφων. Οι Τρούλοι μπορούσαν πολύ απλά να γκρεμιστούν και να ξαναχτιστούν σε περίπτωση ελέγχου στην περιοχή (και άρα αφορολόγητα).
Πρώτη εικόνα η «νησιωτική» Ostuni, χτισμένη σε λόφο με σοκάκια Χώρας ελληνικού νησιού, με την κεντρική επιβλητική πλατεία που είναι το σημείο αναφοράς στη διάταξη λαβύρινθου που ακολουθεί, στα λευκά και ήρεμο καφεδάκι μπροστά από τον καθεδρικό ναό τους.
Επόμενος σταθμός το χωριουδάκι Cisternino. Μικρότερο φυσικά, βρισκόμαστε ακόμη ψηλά και από την κεντρική είσοδο του ιστορικού κέντρου έχουμε θέα της καταπράσινης κοιλάδας, πετύχαμε και προετοιμασίες για μια αυγουστιάτικη φιέστα και παρατήρησα πως εν αντιθέσει με την πλειοψηφία της Puglia το Cisternino ήταν πολύ περιποιημένο, καθαρό, με ίσως ψηλότερο βιοτικό επίπεδο.
Το ίδιο και το επόμενο χωριό της σειράς, το Locorotondo. Πολύ μικρά και γραφικά, λουλούδια να ομορφαίνουν μπαλκόνια και σκάλες και όλος ο κόσμος, κάτοικοι κι επισκέπτες στον ίδιο χαλαρό ρυθμό.
Συνεχίζουμε με το επόμενο, δυνατό σημείο, άκρως τουριστικό, ο λόγος που συνδέει ο επισκέπτης την Puglia με το τοπίο και όχι άδικα. Πρόκειται για το χωριό Alberobello, υπό την προστασία UNESCO, ο οικισμός με τα Trulli, μεγάλο μέρος του οποίου έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα. Τόπος με ιδιαίτερη ενέργεια, σα να βρίσκεσαι στο στρουμφοχωριό ή σε αυτό των Χόμπιτ. Τα σημεία στις σκεπές, επιλεγμένα από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, κρύβουν μηνύματα ή συμβολισμούς που μπορούν να αφορούν τα άστρα και τα ζώδια, επικλήσεις για ευημερία ή διαθέσεις. Ήταν επίσης το μοναδικό μέρος που εμπνεύστηκα να αγοράσω μαγνητάκια, διότι σε κάποια μαγαζάκια βρίσκει κανείς χειροποίητα, ακριβώς με την τεχνοτροπία και τα υλικά που φτιαχνόταν ένας κανονικός τρούλος αλλά σε μινιατούρα. Αξίζει η συγκεκριμένη διαδρομή ακριβώς όπως την κάναμε γιατί χτίζει σιγά σιγά και φτάνοντας στο Alberobello, κορυφώνεται η θέαση αλλά και η αίσθηση.
Βέβαια εμείς το φτάσαμε σε πολυοργασμικό επίπεδο διότι συνεχίσαμε την εκδρομή. Ξεφύγαμε βέβαια από τα όρια της Puglia και πιάσαμε διαμέρισμα Basilicata που γεωγραφικά βρίσκεται στα βορειοδυτικά της πρώτης. Επεισοδιακά θα λέγαμε προσεγγίσαμε τη Matera, άλλη μια πόλη πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO, τοποθετημένη αριστοτεχνικά, πάνω από το φαράγγι Gravina και θα αποτελεί πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2019 (μαζί με το Plovdiv στη Βουλγαρία).
Επεισοδιακά λοιπόν, διότι στη διαδρομή μέσα από τον επαρχιακό δρόμο μας έπιασε καταρρακτώδης βροχή, ξέρετε αυτή που δε βλέπεις μπροστά σου, με μικρά ποταμάκια και χείμαρρους να διασχίζουν τους δρόμους και ευτυχώς οι υπόλοιποι οδηγοί φάνηκαν εξαιρετικά ψύχραιμοι και ευφυείς στο πως οδηγούσαν (αργό κονβόι με αναμένα αλάρμ) μέχρι που η διαδρομή διακόπηκε από ένα ξεριζωμένο δέντρο στη μέση του δρόμου. Η βροχή σταμάτησε και τα αντανακλαστικά των αρχών ευτυχώς άμεσα και μέσα σε 45 λεπτά, το δέντρο απομακρύνθηκε και συνεχίσαμε την οδήγηση προς την υπόγεια πόλη, όπως την κατονομάζουν.
(Μα κοιτάξτε τους, δεν είναι ίδιοι Σερραίοι;;
Το ιστορικό κέντρο Sassi θεωρείται ότι κατοικείτο από την παλαιολιθική εποχή, μιας που όλη αυτή η περιοχή είναι χτισμένη ουσιαστικά σε ένα βράχο με σκαμένες σπηλιές και είναι από τις πόλεις που κατοικούνταν χωρίς διακοπή από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Στα 50s η κυβέρνηση εξεδίωξε τους κατοίκους του Sassi προς στήριξη νέου και λειτουργικού αστικού κέντρου γεγονός που υποβάθμισε την περιοχή, καθιστώντας τη φτωχή, άρρωστη, φάντασμα μέχρι και τα 80s. Από τότε και μετά ανέκτησε τις δυνάμεις της μέσω του τουρισμού και τη στήριξη της ΕΕ και σήμερα απολαμβάνει σταθερή και ανοδική πορεία με στοιχεία και σημεία που καλύπτουν όλες τις ανάγκες ενός επισκέπτη. Είτε τη θαυμάζεις πανοραμικά, είτε τη ζεις όταν ανεβοκατεβαίνεις στα διαζώματά της, η ενέργεια της πόλης αυτής δεν αφήνει ασυγκίνητο.
Τελευταία μέρα, το πλοίο μας φεύγει απόγευμα για Ελλάδα από Bari κι έχουμε άπλετο χρόνο για 1-2 ακόμη στάσεις στο δρόμο από Brindisi.
Πρωινός καφές στη Μονόπολη, που ενώ δεν είχα ιδιαίτερες προσδοκίες, την έβαλα σφήνα στο πλάνο και μας καλόκατσε. Η βόλτα στο λιμανάκι ήταν ό,τι έπρεπε, συναντήσαμε πολλούς γάμους στις εκκλησίες που περνούσαμε (Σάββατο γαρ) και πληθαίνει ο κόσμος που κατεβαίνει για μπάνιο.
Ενας άλλος εντελώς παραθεριστικός οικισμός το Polignano a Mare, γεμάτο με κόσμο σε όλα τα σημεία του, παρκάραμε κοντά στο άγαλμα του Domenico Modugno, ο οποίος κατάγονταν από την πόλη. Από εκεί θέα στις βραχώδεις ακτές και τους όρμους, με μυστικά περάσματα και εστιατόρια και μπαρ σκαμμένα στους βράχους. Έντονη ζωή με πολύ νέο κόσμο μεν αλλά στα μπαλκονάκια με τη φανταστική θέα, κυριαρχούσε ηρεμία και κατάνυξη.
Τέλος το Bari, η πρωτεύουσα της Puglia, είναι αν μπορούμε να πούμε η μητρόπολη της περιοχής. Πυκνές πολυκατοικίες στη σειρά με παράλληλους δρόμους, ο κεντρικός πεζόδρομος με τα εμπορικά καταστήματα και η διαδρομή προς την παραλία, με αμυχές από παλιά Bari, νεοκλασσικά κτίσματα στη σειρά και φυσικά το σημαντικό τους λιμάνι. Δε μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, το μόνο που κρατώ είναι το κρυμμένο εστιατόριο που μας κάλυψε τη δύσκολη ώρα της σιέστας (Le Nicchie).
Επίλογος:
Με αυτοκίνητο οπωσδήποτε, γυρίζεται άνετα και σχετικά γρήγορα. Υπάρχουν πολλά μέρη προς επίσκεψη, πολεις, χωριά και παραθαλάσσια αλλά η διαφορά αισθητή σε σχέση με βόρεια Ιταλία, σε υποδομές, κόσμο, τόνους, ρυθμούς και χρώμα. Σε κόστη οι τιμές κυμαίνονται σε επίπεδα Ελλάδας. Εντάξει, τα κακά κλισέ των Ιταλών εξάρονται κομμάτι παραπάνω αλλά κι αυτό είναι ένας παράγοντας να σε βάζει σε περιβάλλον οικειότητας και να ξέρεις τι να περιμένεις και πως να συμπεριφερθείς. Δώστε μια ευκαιρία, με το πλοίο από Ηγουμενίτσα διαρκεί λιγότερο απ´όσο αν ταξιδέψετε από τον Πειραιά προς ανατολικό Αιγαίο (για να μην πω και φθηνότερα).
Attachments
Last edited:
