Τανζανία Pole pole και hakuna matata!

[antonis_b]

Ωραίο ταξίδι που εύχομαι να κάνω σύντομα.
Οι περιγραφές σου λιτές και ουσιαστικές.
Και οι φωτογραφίες δείχνουν το θέμα με σαφήνεια.
Η ερώτησή μου είναι αν κάνατε και επί πλέον τεστ κορωνοϊού για τις εσωτερικές πτήσεις.
Περιμένουμε Ζανζιβάρη. Ελπίζω να κάνατε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες και όχι μόνο μπάνια.

Για τις εσωτερικές πτήσεις δεν υπήρχε έλεγχος σε πιστοποιητικά εμβολιασμού αλλά ούτε χρειαζόταν κάποιο τεστ. Λειτουργούν όλα σε ρυθμούς hakuna matata!

 

[antonis_b]

Ζανζιβάρη- η πρώτη κρυάδα
Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά, όταν επιτέλους προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Ζανζιβάρης. Μετά από λίγη αναμονή για τις αποσκευές, δύο επιπλέον έλεγχοι και αναζήτηση συναλλάγματος και κάποιας κάρτας ίντερνετ για το κινητό, μιας και είχαμε κλείσει αυτοκίνητο και σίγουρα στα τυφλά δε νομίζω να φτάναμε στο ξενοδοχείο. Εν τέλει τίποτα από τα δύο δεν έγινε καθώς υπάλληλος δεν υπήρχε στα εν λόγω γραφεία του αεροδρομίου. Όσον αφορά το αυτοκίνητο, αντιμετωπίζοντας κάποιο θέμα στην ηλεκτρονική πληρωμή, επικοινώνησα μαζί τους και με διαβεβαίωσαν ότι η πληρωμή θα γινόταν στο αεροδρόμιο. Βγαίνοντας χαλαρός λοιπόν και με αέρα "πως τα κατάφερα και τα κανόνισα όλα μόνος μου", ψάχνω για την κλασική πινακίδα "ΑΝΤΟΝΙΟS" αλλά μάταια. Βλέποντάς μας κάτι τύποι μας πλησιάζουν προσφέροντάς μας αυτοκίνητα, ταξί, εκδρομές και λοιπά. Ρε παιδιά έχουμε κλείσει ήδη, περιμένουμε, να προσπαθώ να πιάσω ίντερνετ για να δω τί γίνεται με το όχημα αλλά τίποτα. Τελικά μου λέει ένας θα σου φέρω εγώ όχημα, λέω δε βαριέσαι, ούτε πληρώσαμε ούτε υποχρέωση έχουμε. Κάνοντας τα καθιερωμένα παζάρια και κλείνοντας καλύτερη τιμή από την κράτησή μας, κανονίζουμε να πάμε με ένα βανάκι λίγο έξω από το χώρο του αεροδρομίου να παραλάβουμε. Μπαίνοντας στο βανάκι και υπό συνθήκες σχεδόν απόλυτου σκότους, αρχίζω να σκέφτομαι ότι ενδέχεται να εξελιχθούν σκηνές "εξπρές του μεσονυχτίου" και αποφασίζουμε να κατέβουμε και να περιμένουμε την παραλαβή στο σημείο που είμαστε, όπως και έγινε. Να πω εδώ ότι μια χαρά ευγενικοί ήταν οι άνθρωποι, αλλά λίγο η νύχτα, λίγο τα σουαχίλι που ακούγαμε, λίγο η πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα, όπως να το κάνεις σε ανησυχούν. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο με τη διαβεβαίωση ότι με μια φωτογραφία του διπλώματός μου την επομένη θα είχαμε την τοπική άδεια οδήγησης και ξεκινήσαμε για την Stone Town, χωρίς internet και με ένα offline gps της κακιάς ώρας. Περίπου 500 μέτρα από το ξενοδοχείο μία πινακίδα STOP στη μέση του δρόμου απαγόρευε την κυκλοφορία. Γινόταν μονόδρομος το βράδυ και φυσικά το gps δεν έβγαζε την άλλη διαδρομή. Μετά από μισή ώρα γύρους στην "πλήρως τετραγωνισμένη" περιοχή, αποφασίζω να κάνω την παρανομία και να μπω ανάποδα. Πριν προλάβουμε να διασχίσουμε 100 μέτρα, βλέπω κάποιον να τρέχει πίσω μας και να φωνάζει. Κάνουμε στην άκρη και μας ενημερώνει ότι παραβήκαμε το νόμο και δείχνοντάς μας μια κάρτα που αποδείκνυε ότι είναι officer έπρεπε να τον ακολουθήσουμε στο τμήμα για να δούμε τί θα γίνει. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι η κάρτα περισσότερο για κάρτα πόντων σούπερ μάρκετ μου φάνηκε παρά για ταυτότητα αστυνομικού, αλλά δεν είχα άδεια οδήγησης και επίσης ήμουν παράνομος. Οπότε του λέω συνθηματικά αν μπορούμε να το κανονίσουμε αλλιώς, όπως και έγινε με παζάρι πάντα, και από τα 50 που ζητούσε αρχικά καθαρίσαμε με 4 δολάρια. Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο, τσιμπήσαμε και μετά από μια μικρή βόλτα γρήγορα για ύπνο.

Stown Town
Το πρόγραμμα ήταν να διανυκτερεύσουμε ακόμα ένα βράδυ, πριν αναχωρήσουμε για τις παραλίες. Πρωινό ξύπνημα για πρωινό, καφέ και να οργανώσουμε την ημέρα μας.

Αποφασίσαμε να κάνουμε την εκδρομή στο Changu Island με τις γιγάντιες χελώνες, όπου θα σπαταλούσαμε τουλάχιστον ένα τρίωρο. Η εκδρομή αξίζει κατ' εμέ, δίνοντας τη δυνατότητα να δεις τις χελώνες και το χώρο κράτησης των σκλάβων, αλλά και να κάτσεις στο εστιατόριο και να κολυμπήσεις.

Επιστροφή στη Stown Town προς αναζήτηση κανονικού καφέ, μιας και όπως είχαμε διαβάσει όντως υπήρχαν κάποια πολύ καλά καφέ, πληροφορία που αποδείχτηκε σωστή. Στη ταράτσα ενός τέτοιου καφέ λοιπόν απολαύσαμε τον καφέ μας, κανονικό εσπρέσσο, υπό τους ήχους των ιμάμηδων, που εκείνη την ώρα ξεκινούσαν. Επόμενος προορισμός το παζάρι φυσικά με ό,τι μπορείς να φανταστείς, από ψάρια και κρέατα μέχρι μπαχαρικά φρούτα και ρούχα.

Μετά τα ψώνια μας, κατεύθυνση για το δωμάτιο, όπου μετά από λίγη ξεκούραση ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή βόλτα και φαγητό. Περάσαμε από τη βραδινή αγορά με street food, την οποία δεν τιμήσαμε αν και μια βόλτα αξίζει και μετά από μια περιήγηση στα σοκάκια βρεθήκαμε σε έναν όμορφο κήπο να τρώμε στα βουβά, μιας και ήταν ώρα προσευχής για τους μουσουλμάνους. Φεύγοντας και ενώ η προσευχή δεν είχε τελειώσει αντικρύσαμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα της πόλης, με άδειους δρόμους και ησυχία, ενώ μέχρι πριν από λίγη ώρα στα ίδια σημεία γινόταν ο κακός χαμός. Ξανά στο δωμάτιο και προετοιμασία για την αυριανή αναχώρηση.

 

[antonis_b]

Εξερεύνηση στη Ζανζιβάρη
Μετά το πρωινό μας και έναν καλό καφέ φορτώσαμε αποσκευές και ξεκινήσαμε για τα βόρεια του νησιού με κατεύθυνση την παραλία Nungwi, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες μας εμφάνιζε λιγότερο το φαινόμενο της παλίρροιας και τις περισσότερες επιλογές για φαγητό και βόλτες. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στη διαδρομή μας για να επισκεφτούμε μια από τις διάσπαρτες φυτείες μπαχαρικών του νησιού, την οποία επιλέξαμε με μία απλή αναζήτηση στο Google. Νομίζω ότι αξίζει το χρόνο μια τέτοια επίσκεψη, εκτός αν κάποιος δε βλέπει την ώρα να αράξει στην ξαπλώστρα. Ανάμεσα στα μπαχαρικά που παράγουν είναι διάφορα πιπέρια, κόκκινο κάρυ, κουρκουμάς, κανέλλα, γαρύφαλλο, λενομόχορτο και ένα περίεργο μοσχοκάρυδο.

Μας εξήγησαν ότι ανάλογα με την επεξεργασία των πιπεριών παίρνουν και το αντίστοιχο χρώμα τους, ότι τα ξύλα κανέλλας προέρχονται από τον κορμό του δέντρου της κανέλλας, ο οποίος μετά το κόψιμο αναγεννάται μόνος του και ότι το γαρύφαλλο όπως και ο καφές, διαχειρίζονται αποκλειστικά από το κράτος. Επίσης είδαμε καρποφόρα δέντρα και δοκιμάσαμε μπανάνα, ανανά, μάνγκο και καρύδες, τις οποίες κατέβασε για εμάς ένα παιδί, αφού ανέβηκε τραγουδώντας το

.

Εντύπωση μας έκανε το δέντρο του ανανά, το οποίο δεν ξεπερνά σε ύψος το ένα μέτρο, παράγει ένα μόνο φρούτο και αυτό σε διάστημα ενός έτους.

Στο τέλος της ξενάγησης υπήρχε πάγκος με διάφορα μπαχαρικά, τον οποίο τιμήσαμε και αναχωρήσαμε προς Nungwi σε μία πολύ ωραία διαδρομή μέσα στο πράσινο, με πολύ κόσμο μέσα στο δρόμο ως συνήθως και όχι μόνο.

Nungwi beach
Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας μετά από μια διαδρομή μίας ώρας περίπου, υποδοχή με χυμό μάνγκο, check-in, μαγιό και κατεύθυνση προς την παραλία.

Τεράστια αμμουδιά με ξενοδοχεία, beach bars, εστιατόρια και τα beach boys που σου τη πέφτουν συνεχώς για να σου κανονίσουν ταξί, εκδρομές ή να πουλήσουν αναμνηστικά και οτιδήποτε παράνομο! Ελάχιστα πιο πέραψαράδες να μαζεύουν δίχτυα σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό.

Η θάλασσα εκνευριστικά ρηχή και πολύ ζεστή και μάλλον γι' αυτό οι περισσότεροι προτιμούσαν να αράξουν στην παραλία και όχι να βουτήξουν. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή μας έξοδο για φαγητό, κάνοντας το λάθος να βγούμε με το αυτοκίνητο, κάτι που μας κόστισε περίπου μια ώρα άσκοπης διαδρομής στους χωματόδρομους του νησιού. Δυστυχώς η μαζική τουριστοποίηση του τόπου έχει στην ουσία κόψει την πρόσβαση στις παραλίες για τους ντόπιους. Τα μεγάλα παραλιακά ξενοδοχεία περιβάλλονται από τεράστιες μάντρες που όχι μόνο εμποδίζουν την πρόσβαση στην παραλία αλλά και τη θέα της. Πραγματικά δύο διαφορετικοί κόσμοι στις δύο πλευρές.

Με έναν περίπατο όχι περισσότερο της μισής ώρας έχεις διασχίσει σχεδόν όλη την παραλία και έχεις επιλέξει που θα κάτσεις. Οι τιμές του φαγητού με ελάχιστες εξαιρέσεις οικονομικές, με τα θαλασσινά να έχουν την τιμητική τους. Θεωρώ ότι είναι παράδεισος για τους ψαροφάγους, με τα ψάρια αλλά κυρίως τα θαλασσινά τους να είναι σχεδόν ίδια με τα δικά μας, ίσως σε μια πιο γλυκιά έκδοση λόγω της θάλασσας.

Μετά από ένα υπέροχο δείπνο και μερικές παγωμένες Kilimanjaro πίσω στο ξενοδοχείο, με τις επιλογές για ξενύχτι έτσι κι αλλιώς να είναι περιορισμένες.

 

[travelbreak]

Εξερεύνηση στη Ζανζιβάρη
Μετά το πρωινό μας και έναν καλό καφέ φορτώσαμε αποσκευές και ξεκινήσαμε για τα βόρεια του νησιού με κατεύθυνση την παραλία Nungwi, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες μας εμφάνιζε λιγότερο το φαινόμενο της παλίρροιας και τις περισσότερες επιλογές για φαγητό και βόλτες. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στη διαδρομή μας για να επισκεφτούμε μια από τις διάσπαρτες φυτείες μπαχαρικών του νησιού, την οποία επιλέξαμε με μία απλή αναζήτηση στο Google. Νομίζω ότι αξίζει το χρόνο μια τέτοια επίσκεψη, εκτός αν κάποιος δε βλέπει την ώρα να αράξει στην ξαπλώστρα. Ανάμεσα στα μπαχαρικά που παράγουν είναι διάφορα πιπέρια, κόκκινο κάρυ, κουρκουμάς, κανέλλα, γαρύφαλλο, λενομόχορτο και ένα περίεργο μοσχοκάρυδο.
View attachment 380180 Μας εξήγησαν ότι ανάλογα με την επεξεργασία των πιπεριών παίρνουν και το αντίστοιχο χρώμα τους, ότι τα ξύλα κανέλλας προέρχονται από τον κορμό του δέντρου της κανέλλας, ο οποίος μετά το κόψιμο αναγεννάται μόνος του και ότι το γαρύφαλλο όπως και ο καφές, διαχειρίζονται αποκλειστικά από το κράτος. Επίσης είδαμε καρποφόρα δέντρα και δοκιμάσαμε μπανάνα, ανανά, μάνγκο και καρύδες, τις οποίες κατέβασε για εμάς ένα παιδί, αφού ανέβηκε τραγουδώντας το

.
View attachment 380171
Εντύπωση μας έκανε το δέντρο του ανανά, το οποίο δεν ξεπερνά σε ύψος το ένα μέτρο, παράγει ένα μόνο φρούτο και αυτό σε διάστημα ενός έτους. View attachment 380173
Στο τέλος της ξενάγησης υπήρχε πάγκος με διάφορα μπαχαρικά, τον οποίο τιμήσαμε και αναχωρήσαμε προς Nungwi σε μία πολύ ωραία διαδρομή μέσα στο πράσινο, με πολύ κόσμο μέσα στο δρόμο ως συνήθως και όχι μόνο. View attachment 380176
Nungwi beach
Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας μετά από μια διαδρομή μίας ώρας περίπου, υποδοχή με χυμό μάνγκο, check-in, μαγιό και κατεύθυνση προς την παραλία.
View attachment 380181 Τεράστια αμμουδιά με ξενοδοχεία, beach bars, εστιατόρια και τα beach boys που σου τη πέφτουν συνεχώς για να σου κανονίσουν ταξί, εκδρομές ή να πουλήσουν αναμνηστικά και οτιδήποτε παράνομο! Ελάχιστα πιο πέραψαράδες να μαζεύουν δίχτυα σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό. View attachment 380177 View attachment 380178 View attachment 380179
Η θάλασσα εκνευριστικά ρηχή και πολύ ζεστή και μάλλον γι' αυτό οι περισσότεροι προτιμούσαν να αράξουν στην παραλία και όχι να βουτήξουν. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή μας έξοδο για φαγητό, κάνοντας το λάθος να βγούμε με το αυτοκίνητο, κάτι που μας κόστισε περίπου μια ώρα άσκοπης διαδρομής στους χωματόδρομους του νησιού. Δυστυχώς η μαζική τουριστοποίηση του τόπου έχει στην ουσία κόψει την πρόσβαση στις παραλίες για τους ντόπιους. Τα μεγάλα παραλιακά ξενοδοχεία περιβάλλονται από τεράστιες μάντρες που όχι μόνο εμποδίζουν την πρόσβαση στην παραλία αλλά και τη θέα της. Πραγματικά δύο διαφορετικοί κόσμοι στις δύο πλευρές. View attachment 380182
Με έναν περίπατο όχι περισσότερο της μισής ώρας έχεις διασχίσει σχεδόν όλη την παραλία και έχεις επιλέξει που θα κάτσεις. Οι τιμές του φαγητού με ελάχιστες εξαιρέσεις οικονομικές, με τα θαλασσινά να έχουν την τιμητική τους. Θεωρώ ότι είναι παράδεισος για τους ψαροφάγους, με τα ψάρια αλλά κυρίως τα θαλασσινά τους να είναι σχεδόν ίδια με τα δικά μας, ίσως σε μια πιο γλυκιά έκδοση λόγω της θάλασσας. View attachment 380183 View attachment 380184
Μετά από ένα υπέροχο δείπνο και μερικές παγωμένες Kilimanjaro πίσω στο ξενοδοχείο, με τις επιλογές για ξενύχτι έτσι κι αλλιώς να είναι περιορισμένες.

Αρχίζω να ξενερώνω με τη Ζανζιβάρη. Ελπίζω οι επόμενες μέρες να είχαν περισσότερες επιλογές.

 

[antonis_b]

Αρχίζω να ξενερώνω με τη Ζανζιβάρη. Ελπίζω οι επόμενες μέρες να είχαν περισσότερες επιλογές.

Μη φανταστείς. Δεν είμαι ο πλέον αντικειμενικός βέβαια γιατί προτιμώ χειμερινούς προορισμούς, αλλά το νησί προσφέρεται κυρίως για χαλάρωση και ηλιοθεραπεία.

 

[travelbreak]

Μη φανταστείς. Δεν είμαι ο πλέον αντικειμενικός βέβαια γιατί προτιμώ χειμερινούς προορισμούς, αλλά το νησί προσφέρεται κυρίως για χαλάρωση και ηλιοθεραπεία.

Αυτό εννοούσα!

 

[antonis_b]

Την επόμενη ημέρα, το πρόγραμμα είχε snorkelingκαι κολύμπι μαζί με δελφίνια, σε μία από τις βασικές δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις στο νησί. Μετά από μια έρευνα το προηγούμενο βράδυ στις 08:30 ο καπετάν Χουσεΐν μας περίμενε και αφού εξοπλιστήκαμε με μάσκες, αναπνευστήρες και βατραχοπέδιλα η βαρκάδα ξεκίνησε. Όσον αφορά το κολύμπι με τα δελφίνια, όντως η βάρκα σε πάει σε απόσταση που μπορείς ακόμα και να ακουμπήσεις. Μετά από 5-6 προσπάθειες να τα προσεγγίσουμε και άλλες τόσες βουτιές μπορώ να πω ότι αξίζει τον κόπο. Φωτογραφικό υλικό βέβαια δεν καταφέραμε να έχουμε γιατί και εξοπλισμός και κάμερα και βουτιά την κατάλληλη στιγμή αποδείχθηκαν ιδιαίτερα δύσκολος συνδυασμός. Έπειτα το πρόγραμμα είχε snorkeling κοντά στο νησί Mnemba και λέω κοντά γιατί το νησί είναι ιδιωτικό και δεν επιτρέπεται η απόβαση εκεί. Πολύ καλή στιγμή του όλου ταξιδιού μας, με μελανό στοιχείο της όλης υπόθεσης τα ελάχιστα ζωντανά κοράλλια που έχουν απομείνει που επαλήθευσαν τα όσα ξέραμε για τη δραματική μείωση του πληθυσμού τους παγκοσμίως, κυρίως λόγω της κλιματικής αλλαγής. Έτσι ο βυθός δεν ήταν τόσο πολύχρωμος όσο περιμέναμε, με τα ψάρια όμως να βάζουν την πινελιά τους.

Αν και είχαμε μαζευτεί πολλοί στην περιοχή τα ψάρια δεν έδειχναν να ενοχλούνται ιδιαίτερα. Μετά από περίπου μία ώρα βουτιές και κουβέντα με τους υπόλοιπους, ο καπετάνιος μας έκοψε φρέσκα φρούτα.

Επόμενη εξόρμηση ήταν το δάσος Jozani, στο οποίο θα συναντούσαμε τον red colobus, ένα είδος κόκκινου πίθηκου μοναδικού στον κόσμο.

Μετά τη βόλτα μέσα στο δάσος- φυσικό περιβάλλον του red colobus,η ξενάγηση τελείωνε με επίσκεψη στο δάσος με τα μαγκρόβια. Πραγματικά φοβερό σκηνικό με αυτά τα ιδιαίτερα δέντρα που αντέχουν στο αλμυρό νερό, με αμέτρητα μαύρα καβουράκια να κάνουν βόλτες στις ρίζες τους. Κλασικό σκηνικό θρίλερ με μια ομάδα ανθρώπων που χάνονται στο δάσος και τους την πέφτουν τη νύχτα υπερφυσικά πλάσματα κλπ κλπ.

Ευτυχώς τη στιγμή που φτάσαμε το φαινόμενο της άμπωτης ήταν στο πικ του με αποτέλεσμα να μπορέσουμε να δούμε καθαρά και τις ρίζες των δέντρων αλλά και τα καβουράκια. Ευχαριστήσαμε τον ξεναγό μας στη βόλτα που μας παρέλαβε από τοπ χώρο έκδοσης εισιτηρίων και πήραμε το δρόμο για την παραλία Pongwe που δεν απείχε πολύ. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε η παραλία, η οποία λόγω της παλίρροιας είχε συρρικνωθεί. Βέβαια είδαμε πολλές σχολές kitesurf και η αλήθεια είναι ότι ο αέρας ήταν δυνατός οπότε μάλλον προσφέρεται για τέτοιες δραστηριότητες.

Αφού χαιρετίσαμε τις παραθαλάσσιες αγελάδες πήραμε το δρόμο της επιστροφής γιατί εντωμεταξύ είχε περάσει η ώρα και σίγουρα θα φτάναμε πίσω μέσα στη νύχτα.
Τελευταία βόλτα μας εκτός Nungwi ήταν στην παραλία Pingwe και στο διάσημο εστιατόριο "The rock".

Είχαμε κλείσει τραπέζι για μεσημέρι και ο βράχος ήταν στεγνός λόγω παλίρροιας πάλι, πιστεύω να ήταν καλύτερο το σκηνικό αν είμασταν "μέσα" στη θάλασσα. Τιμές ενός ακριβούτσικου εστιατορίου στα μέρη μας με το φαγητό όμως πολύ μέτριο για τα γούστα μας. Από την άλλη το όλο σκηνικό με ένα εστιατόριο πάνω σε έναν βράχο άξιζε την επίσκεψη. Να σημειώσω ότι εδώ όπως και στη Pongwe εκτός από τα beach boys και τα πιτσιρίκια της περιοχής ήταν στο κόλπο, προσφέροντας κοχύλια και ξενάγηση για μερικά δολάρια, κάτι που στην παραλία μας την Nungwi δεν συνέβη πουθενά.
Μετά το τελευταίο μας βράδυ στο ξενοδοχείο μαζέψαμε αποσκευές και πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο αεροδρόμιο της Zανζιβάρης, όπου φάγαμε και την πρώτη μας κλήση. Μας κάνει νόημα ο officer (κανονικός αυτή τη φορά) και σε άπταιστα αγγλικά μας ενημερώνει ότι έχουμε ξεπεράσει το όριο (50km/h) και θα πρέπει να μεταβούμε στη Stown Town για να κάνουμε την πληρωμή. Το πρόστιμο ήταν 70 δολάρια, κάτι που το διάβασα σε ένα επίσημο βιβλίο- κοκ που μου έδωσε. Βρε χριστιανέ το αεροπλάνο μας φεύγει, δε θα προλάβουμε, αυτός εκεί. Τον ρωτάω συνθηματικά να μπορούμε να το κανονίσουμε "αλλιώς" όχι μου λέει δε γίνονται αυτά και τέτοια. Εν τέλει, εκεί που έχω αποφασίσει ότι η κλήση θα φύγει στον ινδικό ωκεανό, μου δίνει το βιβλίο λέγοντάς μου βάλε ό,τι θέλεις μέσα. Βγάζω άλλα 4 δολάρια, το κλείνω και χαιρετηθήκαμε σε ευχάριστο ύφος. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο, από όπου θα ξεκινούσε ο Γολγοθάς μας για να φτάσουμε τελικά στην πατρίδα μετά από τέσσερις πτήσεις και περίπου 20 ώρες.
Conclusions
Τρομερή ταξιδιωτική εμπειρία, μην έχοντας ταξιδέψει εκτός Ευρώπης. Πραγματικά ένας άλλος κόσμος, με την πλειονότητα των ντόπιων να ζούνε μια ζωή, που αντίστοιχή της εδώ θα υπήρχε αρκετές δεκαετίες πριν. Παρόλα αυτά σχεδόν παντού έβλεπες χαμογελαστά πρόσωπα και ανθρώπους έτοιμους να σε βοηθήσουν. Σημειώνω τα παρακάτω, πάντα σύμφωνα με αυτά που είδα και έζησα:
α) Το παζάρι είναι μέσα στην κουλτούρα τους οπότε και ο τουρίστας πρέπει να προσαρμοστεί και το λέει κάποιος αυτό, ο οποίος δεν είναι πολύ δυνατός στον συγκεκριμένο τομέα. Προσπαθούν να πουλήσουν σε τιμές 20πλάσιες της αξίας του προϊόντος για να κλείσει το deal κάπου ενδιάμεσα.
β) Εκτός από το σαφάρι, που είναι μοναδική εμπειρία, η ηπειρωτική χώρα προσφέρεται για πεζοπορία- ορειβασία στο Κιλιμάντζαρο ή αλλού, επίσκεψη σε διάφορα εθνικά πάρκα και φυλές και βόλτες σε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο. Από την άλλη στη Ζανζιβάρη δε ξέρω πως θα μπορούσε κάποιος να περάσει αρκετές μέρες κάνοντας δραστηριότητες εκτός των water sports. Κάτι που δεν προλάβαμε να κάνουμε ήταν επίσκεψη σε ένα από τα πολλά σπήλαια του νησιού, χωρίς όμως να ξέρω αν τελικά άξιζε. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να πάνε σε μια εξωτική παραλία αράζοντας στην ξαπλώστρα και πίνοντας μοχιτάκια. Για αυτούς θεωρώ ότι είναι ο ιδανικός προορισμός.
γ) Είναι εντελώς διαφορετική η εικόνα της χώρας τη νύχτα και την ημέρα. Τη νύχτα πραγματικά βλέπεις ένα χάος, χωρίς ωστόσο να ξαναπώ ότι κάποια στιγμή αισθανθήκαμε φόβο ή ανησυχία. Οι ντόπιοι είναι πραγματικά πάρα πολύ καλοί.
δ) Οι Τανζανές είναι ιδιαίτερα όμορφες. Δεν μπορώ να έχω εικόνα για όλη την Αφρική, αλλά με τις Αφρικανές που έχω δεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σίγουρα θα την κατέτασσα πολύ πάνω από το μέσο όρο.
ε) Η Η Ζανζιβάρη δεν είναι ένα μόνο νησί αλλά ένα σύμπλεγμα νησιών.
Κλείνοντας, σίγουρα θα πρότεινα σε κάποιον να επισκεφτεί τον τόπο.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική