Rain King
Member
- Μηνύματα
- 14
- Likes
- 43
- Επόμενο Ταξίδι
- κάπου στην Ευρώπη...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Λίγα λόγια αντί προλόγου
Η συγγραφή μιας ταξιδιωτικής ιστορίας γύρναγε στο μυαλό μου εδώ και καιρό. Λίγο η απουσία χρόνου, λίγο η μικρή πίστη στις συγγραφικές μου ιδιότητες ... , κατέληξα, αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να ξεκινήσω από τούτη εδώ.
Ιταλία. Νότιος Ιταλία. Για την ακρίβεια Σικελία, Παλέρμο. Για μεγαλύτερη ακρίβεια Castelbuono! Σκοπός το φεστιβάλ μουσικής Ypsigrock που διοργανώνεται από το 1997 και θεωρείται από τα καλύτερα "μπουτίκ" φεστιβάλ της Ευρώπης. Το γιατί θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Προγραμματισμός ταξιδιού
Ημέρα 1η
Η πτήση αναχωρούσε από Αθήνα στις 14.30 το μεσημέρι και είχε διάρκεια 2 περίπου ώρες. Η άφιξη στο αεροδρόμιο και η εύρεση του εκδοτηρίου εισιτηρίων για το λεωφορείο προς το κέντρο αρκετά εύκολη. Δεν προτίμησα το τρένο, αν και μόλις φτάνεις υπάρχουν παντού στο αεροδρόμιο διαφημίσεις της trenitalia που σε προτρέπουν να το δοκιμάσεις.
Με το λεωφορείο λοιπόν η διαδρομή μέχρι το κέντρο της πόλης διαρκούσε περίπου 50 λεπτά. Όπως έχουν γράψει και άλλοι συνταξιδιώτες στο forum η πρώτη εντύπωση δεν σε προετοιμάζει με τίποτα για αυτό που πρόκειται να αντικρίσεις μόλις φτάσεις στην παλιά πόλη.
Καιρός ? περίπου 30 βαθμοί με υγρασία στο 120%.. όχι και πολύ βολικό για ταξιδιωτικό περπάτημα. Για αυτό ίσως η καλύτερη εποχή επίσκεψης θα ήταν Άνοιξη ή Φθινόπωρο.
Ψηλά δεκαόροφα κτίρια, απρόσωπα μου θύμισαν σε πολλές περιπτώσεις ανατολικό μπλοκ..
Το τέρμα της διαδρομής ήταν ο σταθμός των τρένων και από εκεί με τα πόδια για να γνωρίσω το δωμάτιο που θα με φιλοξενούσε τις επόμενες μέρες. Ήταν τόσο κεντρικά που δεν χρειάστηκε λεωφορείο. Άλλωστε το περπάτημα σε βοηθά ώστε να γνωρίσεις καλύτερα την κάθε πόλη.
Ανέβηκα λοιπόν την Vittorio Emanuele που από ένα σημείο και έπειτα είναι πεζόδρομος βάζοντας σε στο κλίμα του τι πρόκειται να συναντήσεις.
Με λίγο κόπο βρίσκω την διεύθυνση Corso Calatafimi 2.
Ενθουσιασμένος από την κεντρική τοποθεσία. Δίπλα στάση λεωφορείου και αμέσως πιο μετά ξεκίναγε ο κεντρικότερος πεζόδρομος της πόλης. "Μπράβο σου, διάνα πέτυχες" σκέφτηκα.
Χτυπάω το κουδούνι και προς έκπληξη μου, μου ανοίγει μια γιαγιά. Συμπαθέστατη, ήτανε δεν ήτανε 80 χρονών. Πρέπει να είχε 3 με 4 δόντια όλα κι όλα και φυσικά ούτε κουβέντα αγγλικά. Αλλά ούτε κουβέντα όμως στην κυριολεξία. Ούτε Hello, ούτε τίποτα. Συννενοούμασταν με χειρονομίες. Το δωμάτιο ήταν τύπου γκαρσονιέρα στο εσωτερικό μια παλιάς πολυκατοικίας. Είχε δικό του μπάνιο, μικρή κουζίνα, ψυγείο και το μονό κρεβάτι κρεμόταν από το ταβάνι όπου ανέβαινες με μια σκάλα. Κλιματιστικό για την ζέστη και ανεμιστήρα οροφής. Μέχρι και μπισκοτάκια είχε φροντίσει να είχε σε ένα μπολ. Το προτείνω ανεπιφύλακτα, αλλά υποστηρίζει μόνο solo ταξιδιώτες. Σε βάζει όμως για τα καλά στο κλίμα του Παλέρμο. Αισθάνεσαι ότι το ζεις από το να επισκεπτόσουνα ένα απρόσωπο ξενοδοχείο.
Τακτοποίηση στο δωμάτιο λοιπόν, ξαλάφρωμα την τσάντα πλάτης γιατί δεν γίνεται να τα κουβαλάς όλα αυτά κάθε μέρα, και τι άλλο.. περπάτημα και εύρεση φαγητού.
Το Παλέρμο αποπνέει μια παραδοσιακή ιταλική ατμόσφαιρα. Οι απευθείας πτήσεις που δεν χρειάζεται πλέον ανταπόκριση, τα τελευταία χρόνια έχουν ανεβάσει κατά πολύ το επίπεδο του τουρισμού. Παρόλαυτα δεν φαίνεται να έχει χάσει την αυθεντικότητα του. Σε προκαλεί να το ανακαλύψεις.
Οι αντιθέσεις μέσα στην πόλη πολλές. Οι εμπορικοί δρόμοι από τη μία γεμάτοι μαγαζιά, και οι κάθετοι δρόμοι λες και είναι εγκαταλελημένοι, συμπληρώνουν τον παραδοσιακό ιταλικό χαρακτήρα.
Η πρώτη μέρα στο πρόγραμμα θα είχε μόνον περπάτημα και ξεκούραση για φαγητό και ποτό. Επίσκεψη στα αξιοθέατα θα ξεκινούσε την 2η μέρα. Άλλωστε χρόνος υπήρχε.
Κατέβασμα την Vittorio Emanuele και στροφή στον δεύτερο μεγάλο πεζόδρομο, την Via Maqueda, όπου είναι γεμάτος με φαγητά, παγωτά και μπαρ. Εκεί γίνεται η απαραίτητη στάση για να γεμίσει το στομάχι από ταξίδι. Τα πιο ψαγμένα είχανε μπει στο πρόγραμμα των επομένων ημερών.
Panini με - δεν ξέρω τι έχει μέσα, νομίζω πως κατάλαβα - το γνωστό σε εμάς σάντουιτς
Focazzia παρέα με γνωστή ιταλική μπύρα.
Η συνέχεια πήγαινε προς την παραλία. Δεν μπορώ να πω πως για εμάς τους Έλληνες μπορεί να δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση, όμως δεν παύει να είναι αυτό που συμπληρώνει μια παραθαλάσσια ιταλική πόλη.
Τμήμα παραλιακής ζώνης
Μία ομάδα ντόπιων το έχει ρίξει στην μπάλα.
Ώρα περισυλλογής και ηρεμίας καθώς σουρουπώνει στην πρωτεύουσα του ιταλικού νότου.
Επιστροφή στην Via Maqueda για να ξεδιψάσουμε με μια ακόμη μπύρα. Οι τιμές να πω φυσιολογικές. Και στο φαγητό (όπως προανέφερα το ταξίδι επέβαλε αποκλειστικά street food), και στο ποτό ή τον καφέ.
Η νύχτα ξεκίνησε να πέφτει για τα καλά και έπρεπε να γίνει συντήρηση δυνάμεων για την επόμενη μέρα που θα είχε και το ταξίδι στο Castelbuono για την συναυλία.
Ημέρα 2η
Το ξημέρωμα της δεύτερης ημέρας, που περιείχε και τον κύριο σκοπό του ταξιδιού με βρήκε να κατεβαίνω για άλλη μία φορά την Vittorio Emanuele.
Στάση για ένα εσπρέσο και ένα κρουασάν για πρωινό απέναντι από τον καθεδρικό ναό του Παλέρμο.
Η είσοδος για το εσωτερικό του καθεδρικού ελεύθερη. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα από τα must αξιοθέατα της πόλης και δεν γίνεται να το χάσεις. Υπάρχει εισιτήριο για να ανέβεις ψηλά στην στέγη για την πανοραμική θέα (προτίμησα άλλο μέρος, το γράφω πιο κάτω) και επίσης για τα υπόγεια του ναού.
Το εσωτερικό επιβλητικό.
Η συνέχεια ήθελε την πορεία προς την Fontana Petoria. Το συντριβάνι της πόλης. Ποια ιταλική πόλη δεν έχει και από ένα συντριβάνι ?
Ακριβώς πιο πίσω η επίσης περίφημη Μαρτοράνα ή αλλιώς Santa Maria dell'Ammiraglio. Εντυπωσιακός συνδυασμός στο εσωτερικό βυζαντινού και καθολικού ρυθμού.
Η ώρα προχωρούσε προς το μεσημέρι και η ζέστη με την υγρασία άρχισε να γίνεται αισθητή για τα καλά. Προσπαθώντας να βρω λίγη δροσιά κατευθύνθηκα προς τους βοτανικούς κήπους. Σκέφτηκα αν δεν βρω και εκεί λίγη δροσιά να ξαποστάσω, που θα βρω.
Η είσοδος ήταν € 6 και να είμαι ειλικρινής ακόμη δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως άξιζε τον κόπο για το ποσό αυτό. Το θέαμα εντυπωσιακό σε κάποιες λίγες περιπτώσεις, η σκιά που προσέφερε ανεκτίμητη..
Σου έδινε όμως την αίσθηση ότι ήταν ελαφρώς παραμελημένοι.
Τεραστίων διαστάσεων αιωνόβιο δέντρο.
Μικρή τεχνητή λίμνη στη μέση του πάρκου.
Επίσης περίεργοι σχηματισμοί δέντρων από όλα τα σημεία της γης.
Συνέχισα προς το περίφημο Teatro Massimo. Στα σκαλιά του οποίου γυρίστηκε η περίφημη σκηνή του Νονού 3 (δεν έχει spoilers, μπορείτε να συνεχίσετε το διάβασμα).
Εξωτερικά.
Και η θέα από τα σκαλιά του.
Η ώρα απαιτούσε φαγητό ώστε να ξεκινήσουμε χορτασμένοι προς το Castelbuono. Γνωριμία λοιπόν με τα ανεπανάληπτα arancini. Κεφτέδες ρυζιού, γεμιστοί με ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Κόστος περίπου € 2 ο ένας. Το Παλέρμο προσέφερε την μεγαλύτερη και καλύτερη ποικιλία street food σχεδόν από όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις που έχω επισκεφτεί.
Επίσης για επιδόρπιο δεν γίνεται να μην δοκιμάσετε το παγωτό σε ψωμάκι μπριόζ ..!
Οι ζελατερίες (aka παγωτατζίδικα) ξεπηδούσαν από παντού. Ναι, υπήρχαν ψαγμένα μέρη που μπορούσες να φας, αλλά σχεδόν από όπου και αν δοκίμαζες οι γεύσεις και οι ποσότητες ήταν θεϊκές.
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 14.00 και είχα ήδη πάρει τον δρόμο περπατώντας πάλι, προς την αφετηρία των λεωφορείων που είναι και αυτή δίπλα από τον σταθμό των τρένων. Το λεωφορείο θα με πήγαινε προς το Castelbuono, ένα ορεινό σχετικά χωριό, παραδοσιακό, όπου και λάμβανε χώρα το festival Ypsigrock.
Η διαδρομή κρατούσε περίπου 2 ώρες και έκανε στάση στην Cefalu (παραλιακή πόλη) για να πάρει κι άλλο κόσμο. Είχα αποφασίσει να πάω αρκετά νωρίς (το φεστιβάλ άνοιγε τις πόρτες του στις 20.00) ώστε να μπορέσω να περπατήσω και το Castelbuono. Άλλωστε πόσες φορές έχεις την ευκαιρία να επισκεφτείς ένα ορεινό χωριό της Σικελίας ?
Και όντως με την άφιξη μου εκεί μπορώ να πω ότι υπήρξε κεραυνοβόλος - ταξιδιωτικός - έρωτας.
Γραφικό.
Μία λέξη μόνο. Ιταλία.
Μία στάση για ένα διπλό εσπρέσο και συνέχεια για το τέρμα του δρόμου. Τιμή του καφέ ? € 0,80 ..!
Στο τέρμα του κεντρικού πεζόδρομου, έφτανες στο κάστρο της χωριού. Εκεί λοιπόν γινόταν και το φεστιβάλ. Για αυτό και έχει και το παρατσούκλι "φεστιβάλ μπουτίκ".
Η είσοδος.
Το εσωτερικό.
Και η σκηνή.
Επειδή είχα πάει αρκετά νωρίς είπα να ξαποστάσω λίγο στην πλατεία του χωριού μέχρι να περάσει η ώρα.
Εκεί κατάφερα να τραβήξω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες του ταξιδιού.
Οι συνήθειες είναι παντού οι ίδιες.
Οι ηλικιωμένοι του χωριού είχανε βγει για την απογευματινή τους κουβέντα. Σκέφτηκα να προσπαθήσω να τους μιλήσω αλλά μετά σκέφτηκα πως τα αγγλικά εδώ θα ήταν ότι τα φλαμανδικά σε εμάς..
Επιστροφή στο φεστιβάλ για να πιάσω σειρά. Τόσο νωρίς που είχα πάει θα ήταν κρίμα να μην ανταμειφτώ με μια καλή θέση.
Η χωρητικότητα είναι περίπου για 3.000 άτομα. Και όντως παρόλο που είχε ανακοινωθεί ότι ήταν sold out, σίγουρα έπαιρνε να κόψουν 500 εισιτήρια ακόμα. Οι διοργανωτές όμως έδωσαν βαρύτητα στην ασφάλεια και την άνεση του κόσμου. Μπράβο τους.
Η συναυλία ξεκίνησε στην ώρα της με τα πρώτα ονόματα. Κατά τις 23.20 βγήκαν στη σκηνή οι National οι οποίοι τα έδωσαν όλα. Τελείωσαν στις 01.30 και γίνανε ένα με τον κόσμο.
Όλοι μαζί τραγουδήσαμε, χορέψαμε, βουρκώσαμε.. όλα.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την εμφάνιση τους, άλλωστε αυτό είναι κάτι που θα αφορούσε άλλο site και όχι αυτό εδώ που μας φιλοξενεί.
Το τέλος της συναυλίας μα βρίσκει μαγεμένους, πιο ολοκληρωμένους, άλλα και πολύ κουρασμένους. Αμέσως για το λεωφορείο - charter που θα μας έπαιρνε από το Castelbuono για το Παλέρμο (το είχα κλείσει από πριν μέσω Internet, διότι τα τακτικά δρομολόγια δεν είχανε τόσο βράδυ).
Άφιξη Παλέρμο στις 03.30.
Περπατώντας για το δωμάτιο..
Άφιξη στο κρεβάτι 04.00.
Ημέρα 3η
Η κούραση είχε ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της. Λίγο το προηγούμενο ξενύχτι λόγω της συναυλίας, λίγο το ότι μέχρι στιγμής δεν είχα χρησιμοποιήσει καθόλου συγκοινωνία, το όλο θέμα χρειαζόταν διαχείριση. Να φανταστείτε ότι με το κλείσιμο του ταξιδιού μέσω του google που είχα συνεχώς το σήμα του gps ανοιχτό, έγραψα σύνολο 40 km σε 4 μέρες ...!
Να γράψω εδώ δυο λόγια για την συγκοινωνία ευκαιρίας δοθείσης.
Ο καλύτερος τρόπος να μετακινηθείς (πέρα από το περπάτημα) είναι το λεωφορείο. Μπορείς να βγάλεις εισιτήριο στα εκδοτήρια, αν θυμάμαι καλά κοστίζει € 1,5 και διαρκεί μιάμιση ώρα. Πρέπει με το που μπεις να το χτυπήσεις στα μηχανήματα (όπως και στην Ελλάδα) διότι οι έλεγχοι είναι πολύ συχνοί.
Βέβαια όσο διάστημα ήμουν εκεί δεν κατάφερα να βρω έναν αξιοπρεπή και αναλυτικό χάρτη για τα δρομολόγια των λεωφορείων της πόλης. Για να γυρίσεις μέσα στο κέντρο, φυσικά δεν μπορείς να το κάνεις με συγκοινωνία διότι το περισσότερο είναι πεζοδρομημένο είτε αποτελείται από στενά που δεν περνάνε λεωφορεία.
Επίσης υπάρχει τραμ αλλά εξυπηρετεί κάποιες άσχετες διαδρομές που δεν καλύπτουν βασικά πράγματα που πρέπει να δεις. Σαν να κάνουν την διαδρομή Κερατσίνι - Αιγάλεω ένα πράγμα..
Συνέχεια του πρωινού είχα αποφασίσει να ανέβω να δω το Παλέρμο πανοραμικά. Είχα υπόψη μου και από ιστορίες του Forum κάποια σημεία αλλά είχα αποφασίσει να επισκεφτώ το Chiesa del Santissimo Salvatore.
Βρίσκεται επί της Vittorio Emanuele. Πληρώνεις μια μικρή είσοδο € 3 για να επισκεφτείς την εκκλησία στο εσωτερικό, και αν ανέβεις και στην κορυφή έχεις μια έκπτωση και πληρώνεις € 2,5.
Το εσωτερικό του εντυπωσιακό.
Αλλά αυτό που σου κόβει την ανάσα είναι η θέα από το καμπαναριό.
Παλέρμο...
Συνεχίζω με επίσκεψη στο teatro Politeama
Και κατόπιν στο εσωτερικό της Santa Caterina. Η πιο εντυπωσιακή εκκλησία από όλες που επισκέφτηκα στο Palermo..
Η περιήγηση στις γειτονιές της Kalsa είναι από τα must που πρέπει να κάνετε. Δεν σταματάς να ανακαλύπτεις. Εκεί βρίσκεις και την περίφημη Antica Focacceria San Francesco.
Το φαγητό εκπληκτικό.
Παγωτό στην gelateria ciccio de adelfio.
Και εσπρέσο στην piazza bologni
Άλλη μια βόλτα στην Via Maqueda.
Μουσικός του δρόμου. Φαινόμενο συχνό, αλλά πολύ όμορφο.
Το απόγευμα αποφάσισα να επισκεφτώ τις κατακόμβες των καπουτσίνων μοναχών. Να πω πως η είσοδος κοστίζει € 6. Το θέαμα είναι για γερά στομάχια. Εκθέτονται μούμιες και μοναχών (μεταξύ άλλων) που έχουν πεθάνει μέχρι το 1880. Ειδικά στο τμήμα με τις μούμιες των βρεφών χρειάζεται να το αντιμετωπίσεις πολύ ψυχρά.
Το όλο θέμα μου άφησε την εντύπωση πλήρους εκμετάλλευσης της μνήμης των νεκρών. Δεν θα πω πως δεν είχε ενδιαφέρον από ιστορικής άποψης αλλά είναι πολύ ειρωνικό να απαγορεύονται οι φωτογραφίες λόγω σεβασμού στους νεκρούς και από την άλλη να πληρώνεις εισιτήριο για να του δεις να εκθέτονται κρεμασμένοι.
Η απόφαση είναι δική σας.
Και η βραδιά κλείνει με βόλτα στην Vucciria, η οποία φημίζεται για το ωραίο φαγητό της, ποτό της και κόσμο της.
Vucciria (πρωινή φωτογραφία)
Είχα εξαντλήσει τα περισσότερα από αυτά που ήθελα να δω, οπότε είχα αφήσει για την τελευταία μέρα συγκεκριμένα πράγματα μεταξύ των άλλων και την ανακάλυψη του Μονρεάλε για την πανοραμική θέα της πόλης.
Ημέρα 4η
Η τελευταία μέρα λοιπόν ξεκίνησε με πολύ αργούς ρυθμούς. Η σωματική καταπόνηση ήταν σε υψηλά επίπεδα. Μήπως το είχα παρακάνει με το περπάτημα ? αναρωτιόμουνα..
Όπως και να έχει τον πρωινό καφέ απέναντι από το Teatro Massimo τον σκεφτόμουν μέρες.
Μιας και ήταν Κυριακή, συνέχισα με μια επίσκεψη στην Saint Augustine που ήταν κοντά. Εκεί ήταν σε εξέλιξη η κυριακάτικη λειτουργία. Κάθισα σε μια άκρη πίσω πίσω και την παρακολούθησα μέχρι τέλος που όλοι ψάλανε το Ave Maria. Όσο διαφορετική και αν είναι σε σχέση με μια ορθόδοξη λειτουργία, βλέπεις πως η κατάνυξη και το κλίμα που δημιουργούν όσοι συμμετέχουν δεν αλλάζει καθόλου.
Όταν τελείωσε κατάφερα να τραβήξω μια φωτογραφία από την εσωτερική αυλή της εκκλησίας.
Η συνέχεια με ήθελε να κλείνω 2 εκκρεμότητες που είχαν μείνει. Η αρχική σκέψη για ημερήσια εκδρομή στην Cefalu δεν υλοποιήθηκε λόγω κούρασης. Αν και είναι αρκετά εύκολο μέσω του τρένου που έχει απευθείας και συχνό δρομολόγιο.
Επόμενη στάση το καμπαναριό της San Giuseppe Cafasso. Το εσωτερικό ενδιαφέρον όπως άλλωστε και σχεδόν σε όλες τις καθολικές εκκλησίες. Ένα μικρό αντίτιμο (€ 3 αν θυμάμαι καλά) για να ανέβεις στο καμπαναριό. Μαζί σου δίνουν και ένα εργατικό κράνος καθώς η άνοδος περνάει από πολύ χαμηλές πόρτες και σκάλες με επίσης μικρό ύψος.
Παραξενεύτηκα στην αρχή αλλά την δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω. Αν δεν το φορούσα θα είχα φύγει με τουλάχιστον 2 γερά καρούμπαλα.
Η θέα από το καμπαναριό πανέμορφη.
Τι δεν είχα υπολογίσει ? Καθώς καθόμουν αμέριμνος και απολάμβανα το τοπίο, έβγαζα φωτογραφίες και το ωραίο αεράκι βοηθούσε να δροσιστώ από την ζέστη της ημέρας που έκανε σιγά σιγά την εμφάνιση της...
Δεν είχα υπολογίσει ότι ήταν Κυριακή πρωί.
Δηλαδή ?
Είχε και εκεί λειτουργία.
Δηλαδή ?
Η λειτουργία τελείωνε όταν ήμουνα πάνω στο καμπαναριό.
Και όταν τελειώνει η λειτουργία...
Τότε χτυπάνε οι καμπάνες...
Ξαφνικά.. Όλες μαζί..
Δυνατά.. πολύ δυνατά...
Σοκ ! Μου έπεσαν από τα χέρια τσάντες, φωτογραφικές και κρατιόμουν από τα κάγκελα μέχρι να τελειώσουν.
Ρε αδερφέ σκέφτηκα θα κουφαθώ στην Σικελία ή θα μείνω από καρδιά. Αδικία.
Τέλος πάντων μετά το αρχικό σοκ που ξεπέρασα, δεν μετάνιωσα καθόλου την θέα από ψηλά και συνέχισα για το λεωφορείο που θα με πήγαινε στο Monreale.
To Monreale είναι μια μικρή πόλη στους πρόποδες του όρους Καπούτο, περίπου 10 χλμ από το Παλέρμο. Ένα απλό λεωφορείο της γραμμής αρκεί για να σε πάει σε 25 λεπτά. Τα δρομολόγια δεν είναι και τόσο συχνά (ανά μιάμιση με δύο ώρες) οπότε πρέπει να γνωρίζεις από πριν για να κάνεις το πρόγραμμα σου.
Γραφικό, ξεχωρίζει κυρίως για τον καθεδρικό του ναό, τον οποίο δυστυχώς τον βρήκα κλειστό και δεν μπόρεσα να τον επισκεφτώ εσωτερικά, αλλά και για την θέα προς την πόλη του Παλέρμο.
Εξωτερικά ένα μέρος του καθεδρικού
Το Παλέρμο όπως φαίνεται από το Monreale.
Γενικά δεν θα το έβαζα πολύ ψηλά στις προτεραιότητες του Παλέρμο. Δεδομένου ότι λόγω αραιών δρομολογίων πρέπει να καθίσεις τουλάχιστον 2 με 2μιση ώρες, δεν είμαι βέβαιος πως γεμίζει εύκολα ο χρόνος.
Το υπόλοιπο της ημέρας είχε μόνον ένα ποτό σε μια από τις πολλές και όμορφες εκπλήξεις που σου κρύβει η γειτονιά της Kalsa.
Και κάπου εδώ αποσύρομαι στο υπερυψωμένο μου κρεβάτι.
Την επόμενη μέρα πολύ πρωί είχε εγερτήριο διότι η πτήση ήταν στις 07.45.
Λίγα λόγια αντί επιλόγου
Η εκδρομή στο Παλέρμο ήταν πολύ όμορφη. Αξίζει να την δοκιμάσετε. Είναι εύκολη και σχετικά οικονομική. Νομίζω πως 4 βράδια είναι υπεραρκετά. Μπορείτε να συνδυάσετε μεσώ τρένου και μια ημερήσια σε κοντινή πόλη (Cefalu) όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, ίσως και στο Castelbuono, γιατί όχι..
Από εκεί και έπειτα είναι θέμα του καθένα πόσο θέλει να ζήσει την πόλη και με τι ρυθμούς να κινηθεί.
Η βοήθεια που είχα από το travelstories και όλους τους φίλους που μοιράζονται τις εμπειρίες τους ήταν πολύτιμη και τους ευχαριστώ. Επίσης ευχαριστώ και όσους κάνανε τον κόπο και αφιέρωσαν τον χρόνο τους για να διαβάσουν την ιστορία μου.
Η συγγραφή μιας ταξιδιωτικής ιστορίας γύρναγε στο μυαλό μου εδώ και καιρό. Λίγο η απουσία χρόνου, λίγο η μικρή πίστη στις συγγραφικές μου ιδιότητες ... , κατέληξα, αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να ξεκινήσω από τούτη εδώ.
Ιταλία. Νότιος Ιταλία. Για την ακρίβεια Σικελία, Παλέρμο. Για μεγαλύτερη ακρίβεια Castelbuono! Σκοπός το φεστιβάλ μουσικής Ypsigrock που διοργανώνεται από το 1997 και θεωρείται από τα καλύτερα "μπουτίκ" φεστιβάλ της Ευρώπης. Το γιατί θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Προγραμματισμός ταξιδιού
Η προσπάθεια μου εδώ και κάποια χρόνια είναι κάθε καλοκαίρι να πραγματοποιώ ένα budget ταξίδι (μόνος μου) κάπου στην Ευρώπη με σκοπό την παρακολούθηση κάποιας συναυλίας. Είτε αυτή γίνεται σε φεστιβάλ είτε μεμονωμένα. Μουσικόφιλος γαρ, φέτος με αφορμή αρκετές νέες κυκλοφορίες μουσικών που τους έφερνε σε περιοδεία ανά την Ευρώπη, έψαχνα τον ιδανικό συνδυασμό ημερομηνιών, κόστους και ονόματος.
Ο κλήρος έπεσε στους The National οι οποίοι, αν και τους είχα δει πριν από αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, φέτος γυρνούσαν σχεδόν όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης.
Η απευθείας σύνδεση του Παλέρμο με Αθήνα μέσω Ryan και Aegean διευκόλυνε την κατάσταση αρκετά.
Σε αυτό το σημείο να ανοίξω μια παρένθεση και να διευκρινίσω τι ακριβώς εννοώ budget ταξίδι στο εξωτερικό για συναυλία. Οι κανόνες που έχω ορίσει είναι οι εξής :
1. Τα αεροπορικά δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα € 150 πήγαινε - έλα.
2. Ό,τι χωράει ένα σακίδιο πλάτης είναι όλα αυτά που επιτρέπεται να πάρεις μαζί σου.
3. Η διαμονή δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα € 50 - € 60 ανά ημέρα και να είναι σε όσο πιο κεντρικό σημείο.
4. Το φαγητό στηρίζεται αποκλειστικά σε street food της εκάστοτε πόλης.
5. Το ταξίδι δεν επιτρέπεται να περάσει τα 4 βράδια (ιδεατά 3 βράδια).
Οι ημερομηνίες το μεσημέρι της 8 Αυγούστου 2019 με επιστροφή το πρωί της 12 Αυγούστου 2019. Οριακά τα επιτρεπτά βράδια που είχα ορίσει. Μέσω του Skyscanner περίμενα να πέσουν τα εισιτήρια στις επιθυμητές τιμές, όπερ και εγένετο (€ 150). Ryan air λοιπόν, όπου την έχω ξαναχρησιμοποιήσει και οφείλω να πω ότι με αφήνει κάθε φορά ικανοποιημένο.
Τα εισιτήρια της συναυλίας τα πρόλαβα λίγο πριν εξαντληθούν (€ 53). Πάλι καλά γιατί χρειάζεται συγχρονισμός με το κλείσιμο των αεροπορικών.
Η διαμονή δεν με δυσκόλεψε διότι όταν ταξιδεύεις μόνος οι απαιτήσεις είναι συγκεκριμένες και δεν υπάρχουν παράπονα από πουθενά ..
Το booking ήταν το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε. Μονόκλινο για 4 βράδια σύνολο € 100 (€ 25 / βραδιά)... super. Και όχι σε Hostel παρακαλώ.
Ας ταξιδέψουμε λοιπόν !Ο κλήρος έπεσε στους The National οι οποίοι, αν και τους είχα δει πριν από αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, φέτος γυρνούσαν σχεδόν όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης.
Η απευθείας σύνδεση του Παλέρμο με Αθήνα μέσω Ryan και Aegean διευκόλυνε την κατάσταση αρκετά.
Σε αυτό το σημείο να ανοίξω μια παρένθεση και να διευκρινίσω τι ακριβώς εννοώ budget ταξίδι στο εξωτερικό για συναυλία. Οι κανόνες που έχω ορίσει είναι οι εξής :
1. Τα αεροπορικά δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα € 150 πήγαινε - έλα.
2. Ό,τι χωράει ένα σακίδιο πλάτης είναι όλα αυτά που επιτρέπεται να πάρεις μαζί σου.
3. Η διαμονή δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα € 50 - € 60 ανά ημέρα και να είναι σε όσο πιο κεντρικό σημείο.
4. Το φαγητό στηρίζεται αποκλειστικά σε street food της εκάστοτε πόλης.
5. Το ταξίδι δεν επιτρέπεται να περάσει τα 4 βράδια (ιδεατά 3 βράδια).
Οι ημερομηνίες το μεσημέρι της 8 Αυγούστου 2019 με επιστροφή το πρωί της 12 Αυγούστου 2019. Οριακά τα επιτρεπτά βράδια που είχα ορίσει. Μέσω του Skyscanner περίμενα να πέσουν τα εισιτήρια στις επιθυμητές τιμές, όπερ και εγένετο (€ 150). Ryan air λοιπόν, όπου την έχω ξαναχρησιμοποιήσει και οφείλω να πω ότι με αφήνει κάθε φορά ικανοποιημένο.
Τα εισιτήρια της συναυλίας τα πρόλαβα λίγο πριν εξαντληθούν (€ 53). Πάλι καλά γιατί χρειάζεται συγχρονισμός με το κλείσιμο των αεροπορικών.
Η διαμονή δεν με δυσκόλεψε διότι όταν ταξιδεύεις μόνος οι απαιτήσεις είναι συγκεκριμένες και δεν υπάρχουν παράπονα από πουθενά ..
Το booking ήταν το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε. Μονόκλινο για 4 βράδια σύνολο € 100 (€ 25 / βραδιά)... super. Και όχι σε Hostel παρακαλώ.
Ημέρα 1η
Η πτήση αναχωρούσε από Αθήνα στις 14.30 το μεσημέρι και είχε διάρκεια 2 περίπου ώρες. Η άφιξη στο αεροδρόμιο και η εύρεση του εκδοτηρίου εισιτηρίων για το λεωφορείο προς το κέντρο αρκετά εύκολη. Δεν προτίμησα το τρένο, αν και μόλις φτάνεις υπάρχουν παντού στο αεροδρόμιο διαφημίσεις της trenitalia που σε προτρέπουν να το δοκιμάσεις.
Με το λεωφορείο λοιπόν η διαδρομή μέχρι το κέντρο της πόλης διαρκούσε περίπου 50 λεπτά. Όπως έχουν γράψει και άλλοι συνταξιδιώτες στο forum η πρώτη εντύπωση δεν σε προετοιμάζει με τίποτα για αυτό που πρόκειται να αντικρίσεις μόλις φτάσεις στην παλιά πόλη.
Καιρός ? περίπου 30 βαθμοί με υγρασία στο 120%.. όχι και πολύ βολικό για ταξιδιωτικό περπάτημα. Για αυτό ίσως η καλύτερη εποχή επίσκεψης θα ήταν Άνοιξη ή Φθινόπωρο.
Ψηλά δεκαόροφα κτίρια, απρόσωπα μου θύμισαν σε πολλές περιπτώσεις ανατολικό μπλοκ..
Το τέρμα της διαδρομής ήταν ο σταθμός των τρένων και από εκεί με τα πόδια για να γνωρίσω το δωμάτιο που θα με φιλοξενούσε τις επόμενες μέρες. Ήταν τόσο κεντρικά που δεν χρειάστηκε λεωφορείο. Άλλωστε το περπάτημα σε βοηθά ώστε να γνωρίσεις καλύτερα την κάθε πόλη.
Ανέβηκα λοιπόν την Vittorio Emanuele που από ένα σημείο και έπειτα είναι πεζόδρομος βάζοντας σε στο κλίμα του τι πρόκειται να συναντήσεις.
Με λίγο κόπο βρίσκω την διεύθυνση Corso Calatafimi 2.
Ενθουσιασμένος από την κεντρική τοποθεσία. Δίπλα στάση λεωφορείου και αμέσως πιο μετά ξεκίναγε ο κεντρικότερος πεζόδρομος της πόλης. "Μπράβο σου, διάνα πέτυχες" σκέφτηκα.
Χτυπάω το κουδούνι και προς έκπληξη μου, μου ανοίγει μια γιαγιά. Συμπαθέστατη, ήτανε δεν ήτανε 80 χρονών. Πρέπει να είχε 3 με 4 δόντια όλα κι όλα και φυσικά ούτε κουβέντα αγγλικά. Αλλά ούτε κουβέντα όμως στην κυριολεξία. Ούτε Hello, ούτε τίποτα. Συννενοούμασταν με χειρονομίες. Το δωμάτιο ήταν τύπου γκαρσονιέρα στο εσωτερικό μια παλιάς πολυκατοικίας. Είχε δικό του μπάνιο, μικρή κουζίνα, ψυγείο και το μονό κρεβάτι κρεμόταν από το ταβάνι όπου ανέβαινες με μια σκάλα. Κλιματιστικό για την ζέστη και ανεμιστήρα οροφής. Μέχρι και μπισκοτάκια είχε φροντίσει να είχε σε ένα μπολ. Το προτείνω ανεπιφύλακτα, αλλά υποστηρίζει μόνο solo ταξιδιώτες. Σε βάζει όμως για τα καλά στο κλίμα του Παλέρμο. Αισθάνεσαι ότι το ζεις από το να επισκεπτόσουνα ένα απρόσωπο ξενοδοχείο.
Τακτοποίηση στο δωμάτιο λοιπόν, ξαλάφρωμα την τσάντα πλάτης γιατί δεν γίνεται να τα κουβαλάς όλα αυτά κάθε μέρα, και τι άλλο.. περπάτημα και εύρεση φαγητού.
Το Παλέρμο αποπνέει μια παραδοσιακή ιταλική ατμόσφαιρα. Οι απευθείας πτήσεις που δεν χρειάζεται πλέον ανταπόκριση, τα τελευταία χρόνια έχουν ανεβάσει κατά πολύ το επίπεδο του τουρισμού. Παρόλαυτα δεν φαίνεται να έχει χάσει την αυθεντικότητα του. Σε προκαλεί να το ανακαλύψεις.
Οι αντιθέσεις μέσα στην πόλη πολλές. Οι εμπορικοί δρόμοι από τη μία γεμάτοι μαγαζιά, και οι κάθετοι δρόμοι λες και είναι εγκαταλελημένοι, συμπληρώνουν τον παραδοσιακό ιταλικό χαρακτήρα.
Η πρώτη μέρα στο πρόγραμμα θα είχε μόνον περπάτημα και ξεκούραση για φαγητό και ποτό. Επίσκεψη στα αξιοθέατα θα ξεκινούσε την 2η μέρα. Άλλωστε χρόνος υπήρχε.
Κατέβασμα την Vittorio Emanuele και στροφή στον δεύτερο μεγάλο πεζόδρομο, την Via Maqueda, όπου είναι γεμάτος με φαγητά, παγωτά και μπαρ. Εκεί γίνεται η απαραίτητη στάση για να γεμίσει το στομάχι από ταξίδι. Τα πιο ψαγμένα είχανε μπει στο πρόγραμμα των επομένων ημερών.
Panini με - δεν ξέρω τι έχει μέσα, νομίζω πως κατάλαβα - το γνωστό σε εμάς σάντουιτς
Focazzia παρέα με γνωστή ιταλική μπύρα.
Η συνέχεια πήγαινε προς την παραλία. Δεν μπορώ να πω πως για εμάς τους Έλληνες μπορεί να δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση, όμως δεν παύει να είναι αυτό που συμπληρώνει μια παραθαλάσσια ιταλική πόλη.
Τμήμα παραλιακής ζώνης
Μία ομάδα ντόπιων το έχει ρίξει στην μπάλα.
Ώρα περισυλλογής και ηρεμίας καθώς σουρουπώνει στην πρωτεύουσα του ιταλικού νότου.
Επιστροφή στην Via Maqueda για να ξεδιψάσουμε με μια ακόμη μπύρα. Οι τιμές να πω φυσιολογικές. Και στο φαγητό (όπως προανέφερα το ταξίδι επέβαλε αποκλειστικά street food), και στο ποτό ή τον καφέ.
Η νύχτα ξεκίνησε να πέφτει για τα καλά και έπρεπε να γίνει συντήρηση δυνάμεων για την επόμενη μέρα που θα είχε και το ταξίδι στο Castelbuono για την συναυλία.
Ημέρα 2η
Το ξημέρωμα της δεύτερης ημέρας, που περιείχε και τον κύριο σκοπό του ταξιδιού με βρήκε να κατεβαίνω για άλλη μία φορά την Vittorio Emanuele.
Στάση για ένα εσπρέσο και ένα κρουασάν για πρωινό απέναντι από τον καθεδρικό ναό του Παλέρμο.
Η είσοδος για το εσωτερικό του καθεδρικού ελεύθερη. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα από τα must αξιοθέατα της πόλης και δεν γίνεται να το χάσεις. Υπάρχει εισιτήριο για να ανέβεις ψηλά στην στέγη για την πανοραμική θέα (προτίμησα άλλο μέρος, το γράφω πιο κάτω) και επίσης για τα υπόγεια του ναού.
Το εσωτερικό επιβλητικό.
Η συνέχεια ήθελε την πορεία προς την Fontana Petoria. Το συντριβάνι της πόλης. Ποια ιταλική πόλη δεν έχει και από ένα συντριβάνι ?
Ακριβώς πιο πίσω η επίσης περίφημη Μαρτοράνα ή αλλιώς Santa Maria dell'Ammiraglio. Εντυπωσιακός συνδυασμός στο εσωτερικό βυζαντινού και καθολικού ρυθμού.
Η ώρα προχωρούσε προς το μεσημέρι και η ζέστη με την υγρασία άρχισε να γίνεται αισθητή για τα καλά. Προσπαθώντας να βρω λίγη δροσιά κατευθύνθηκα προς τους βοτανικούς κήπους. Σκέφτηκα αν δεν βρω και εκεί λίγη δροσιά να ξαποστάσω, που θα βρω.
Η είσοδος ήταν € 6 και να είμαι ειλικρινής ακόμη δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως άξιζε τον κόπο για το ποσό αυτό. Το θέαμα εντυπωσιακό σε κάποιες λίγες περιπτώσεις, η σκιά που προσέφερε ανεκτίμητη..
Σου έδινε όμως την αίσθηση ότι ήταν ελαφρώς παραμελημένοι.
Τεραστίων διαστάσεων αιωνόβιο δέντρο.
Μικρή τεχνητή λίμνη στη μέση του πάρκου.
Επίσης περίεργοι σχηματισμοί δέντρων από όλα τα σημεία της γης.
Συνέχισα προς το περίφημο Teatro Massimo. Στα σκαλιά του οποίου γυρίστηκε η περίφημη σκηνή του Νονού 3 (δεν έχει spoilers, μπορείτε να συνεχίσετε το διάβασμα).
Εξωτερικά.
Και η θέα από τα σκαλιά του.
Η ώρα απαιτούσε φαγητό ώστε να ξεκινήσουμε χορτασμένοι προς το Castelbuono. Γνωριμία λοιπόν με τα ανεπανάληπτα arancini. Κεφτέδες ρυζιού, γεμιστοί με ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Κόστος περίπου € 2 ο ένας. Το Παλέρμο προσέφερε την μεγαλύτερη και καλύτερη ποικιλία street food σχεδόν από όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις που έχω επισκεφτεί.
Επίσης για επιδόρπιο δεν γίνεται να μην δοκιμάσετε το παγωτό σε ψωμάκι μπριόζ ..!
Οι ζελατερίες (aka παγωτατζίδικα) ξεπηδούσαν από παντού. Ναι, υπήρχαν ψαγμένα μέρη που μπορούσες να φας, αλλά σχεδόν από όπου και αν δοκίμαζες οι γεύσεις και οι ποσότητες ήταν θεϊκές.
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 14.00 και είχα ήδη πάρει τον δρόμο περπατώντας πάλι, προς την αφετηρία των λεωφορείων που είναι και αυτή δίπλα από τον σταθμό των τρένων. Το λεωφορείο θα με πήγαινε προς το Castelbuono, ένα ορεινό σχετικά χωριό, παραδοσιακό, όπου και λάμβανε χώρα το festival Ypsigrock.
Η διαδρομή κρατούσε περίπου 2 ώρες και έκανε στάση στην Cefalu (παραλιακή πόλη) για να πάρει κι άλλο κόσμο. Είχα αποφασίσει να πάω αρκετά νωρίς (το φεστιβάλ άνοιγε τις πόρτες του στις 20.00) ώστε να μπορέσω να περπατήσω και το Castelbuono. Άλλωστε πόσες φορές έχεις την ευκαιρία να επισκεφτείς ένα ορεινό χωριό της Σικελίας ?
Και όντως με την άφιξη μου εκεί μπορώ να πω ότι υπήρξε κεραυνοβόλος - ταξιδιωτικός - έρωτας.
Γραφικό.
Μία λέξη μόνο. Ιταλία.
Μία στάση για ένα διπλό εσπρέσο και συνέχεια για το τέρμα του δρόμου. Τιμή του καφέ ? € 0,80 ..!
Στο τέρμα του κεντρικού πεζόδρομου, έφτανες στο κάστρο της χωριού. Εκεί λοιπόν γινόταν και το φεστιβάλ. Για αυτό και έχει και το παρατσούκλι "φεστιβάλ μπουτίκ".
Η είσοδος.
Το εσωτερικό.
Και η σκηνή.
Επειδή είχα πάει αρκετά νωρίς είπα να ξαποστάσω λίγο στην πλατεία του χωριού μέχρι να περάσει η ώρα.
Εκεί κατάφερα να τραβήξω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες του ταξιδιού.
Οι συνήθειες είναι παντού οι ίδιες.
Οι ηλικιωμένοι του χωριού είχανε βγει για την απογευματινή τους κουβέντα. Σκέφτηκα να προσπαθήσω να τους μιλήσω αλλά μετά σκέφτηκα πως τα αγγλικά εδώ θα ήταν ότι τα φλαμανδικά σε εμάς..
Επιστροφή στο φεστιβάλ για να πιάσω σειρά. Τόσο νωρίς που είχα πάει θα ήταν κρίμα να μην ανταμειφτώ με μια καλή θέση.
Η χωρητικότητα είναι περίπου για 3.000 άτομα. Και όντως παρόλο που είχε ανακοινωθεί ότι ήταν sold out, σίγουρα έπαιρνε να κόψουν 500 εισιτήρια ακόμα. Οι διοργανωτές όμως έδωσαν βαρύτητα στην ασφάλεια και την άνεση του κόσμου. Μπράβο τους.
Η συναυλία ξεκίνησε στην ώρα της με τα πρώτα ονόματα. Κατά τις 23.20 βγήκαν στη σκηνή οι National οι οποίοι τα έδωσαν όλα. Τελείωσαν στις 01.30 και γίνανε ένα με τον κόσμο.
Όλοι μαζί τραγουδήσαμε, χορέψαμε, βουρκώσαμε.. όλα.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την εμφάνιση τους, άλλωστε αυτό είναι κάτι που θα αφορούσε άλλο site και όχι αυτό εδώ που μας φιλοξενεί.
Το τέλος της συναυλίας μα βρίσκει μαγεμένους, πιο ολοκληρωμένους, άλλα και πολύ κουρασμένους. Αμέσως για το λεωφορείο - charter που θα μας έπαιρνε από το Castelbuono για το Παλέρμο (το είχα κλείσει από πριν μέσω Internet, διότι τα τακτικά δρομολόγια δεν είχανε τόσο βράδυ).
Άφιξη Παλέρμο στις 03.30.
Περπατώντας για το δωμάτιο..
Άφιξη στο κρεβάτι 04.00.
Ημέρα 3η
Η κούραση είχε ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της. Λίγο το προηγούμενο ξενύχτι λόγω της συναυλίας, λίγο το ότι μέχρι στιγμής δεν είχα χρησιμοποιήσει καθόλου συγκοινωνία, το όλο θέμα χρειαζόταν διαχείριση. Να φανταστείτε ότι με το κλείσιμο του ταξιδιού μέσω του google που είχα συνεχώς το σήμα του gps ανοιχτό, έγραψα σύνολο 40 km σε 4 μέρες ...!
Να γράψω εδώ δυο λόγια για την συγκοινωνία ευκαιρίας δοθείσης.
Ο καλύτερος τρόπος να μετακινηθείς (πέρα από το περπάτημα) είναι το λεωφορείο. Μπορείς να βγάλεις εισιτήριο στα εκδοτήρια, αν θυμάμαι καλά κοστίζει € 1,5 και διαρκεί μιάμιση ώρα. Πρέπει με το που μπεις να το χτυπήσεις στα μηχανήματα (όπως και στην Ελλάδα) διότι οι έλεγχοι είναι πολύ συχνοί.
Βέβαια όσο διάστημα ήμουν εκεί δεν κατάφερα να βρω έναν αξιοπρεπή και αναλυτικό χάρτη για τα δρομολόγια των λεωφορείων της πόλης. Για να γυρίσεις μέσα στο κέντρο, φυσικά δεν μπορείς να το κάνεις με συγκοινωνία διότι το περισσότερο είναι πεζοδρομημένο είτε αποτελείται από στενά που δεν περνάνε λεωφορεία.
Επίσης υπάρχει τραμ αλλά εξυπηρετεί κάποιες άσχετες διαδρομές που δεν καλύπτουν βασικά πράγματα που πρέπει να δεις. Σαν να κάνουν την διαδρομή Κερατσίνι - Αιγάλεω ένα πράγμα..
Συνέχεια του πρωινού είχα αποφασίσει να ανέβω να δω το Παλέρμο πανοραμικά. Είχα υπόψη μου και από ιστορίες του Forum κάποια σημεία αλλά είχα αποφασίσει να επισκεφτώ το Chiesa del Santissimo Salvatore.
Βρίσκεται επί της Vittorio Emanuele. Πληρώνεις μια μικρή είσοδο € 3 για να επισκεφτείς την εκκλησία στο εσωτερικό, και αν ανέβεις και στην κορυφή έχεις μια έκπτωση και πληρώνεις € 2,5.
Το εσωτερικό του εντυπωσιακό.
Αλλά αυτό που σου κόβει την ανάσα είναι η θέα από το καμπαναριό.
Παλέρμο...
Συνεχίζω με επίσκεψη στο teatro Politeama
Και κατόπιν στο εσωτερικό της Santa Caterina. Η πιο εντυπωσιακή εκκλησία από όλες που επισκέφτηκα στο Palermo..
Η περιήγηση στις γειτονιές της Kalsa είναι από τα must που πρέπει να κάνετε. Δεν σταματάς να ανακαλύπτεις. Εκεί βρίσκεις και την περίφημη Antica Focacceria San Francesco.
Το φαγητό εκπληκτικό.
Παγωτό στην gelateria ciccio de adelfio.
Και εσπρέσο στην piazza bologni
Άλλη μια βόλτα στην Via Maqueda.
Μουσικός του δρόμου. Φαινόμενο συχνό, αλλά πολύ όμορφο.
Το απόγευμα αποφάσισα να επισκεφτώ τις κατακόμβες των καπουτσίνων μοναχών. Να πω πως η είσοδος κοστίζει € 6. Το θέαμα είναι για γερά στομάχια. Εκθέτονται μούμιες και μοναχών (μεταξύ άλλων) που έχουν πεθάνει μέχρι το 1880. Ειδικά στο τμήμα με τις μούμιες των βρεφών χρειάζεται να το αντιμετωπίσεις πολύ ψυχρά.
Το όλο θέμα μου άφησε την εντύπωση πλήρους εκμετάλλευσης της μνήμης των νεκρών. Δεν θα πω πως δεν είχε ενδιαφέρον από ιστορικής άποψης αλλά είναι πολύ ειρωνικό να απαγορεύονται οι φωτογραφίες λόγω σεβασμού στους νεκρούς και από την άλλη να πληρώνεις εισιτήριο για να του δεις να εκθέτονται κρεμασμένοι.
Η απόφαση είναι δική σας.
Και η βραδιά κλείνει με βόλτα στην Vucciria, η οποία φημίζεται για το ωραίο φαγητό της, ποτό της και κόσμο της.
Vucciria (πρωινή φωτογραφία)
Είχα εξαντλήσει τα περισσότερα από αυτά που ήθελα να δω, οπότε είχα αφήσει για την τελευταία μέρα συγκεκριμένα πράγματα μεταξύ των άλλων και την ανακάλυψη του Μονρεάλε για την πανοραμική θέα της πόλης.
Ημέρα 4η
Η τελευταία μέρα λοιπόν ξεκίνησε με πολύ αργούς ρυθμούς. Η σωματική καταπόνηση ήταν σε υψηλά επίπεδα. Μήπως το είχα παρακάνει με το περπάτημα ? αναρωτιόμουνα..
Όπως και να έχει τον πρωινό καφέ απέναντι από το Teatro Massimo τον σκεφτόμουν μέρες.
Μιας και ήταν Κυριακή, συνέχισα με μια επίσκεψη στην Saint Augustine που ήταν κοντά. Εκεί ήταν σε εξέλιξη η κυριακάτικη λειτουργία. Κάθισα σε μια άκρη πίσω πίσω και την παρακολούθησα μέχρι τέλος που όλοι ψάλανε το Ave Maria. Όσο διαφορετική και αν είναι σε σχέση με μια ορθόδοξη λειτουργία, βλέπεις πως η κατάνυξη και το κλίμα που δημιουργούν όσοι συμμετέχουν δεν αλλάζει καθόλου.
Όταν τελείωσε κατάφερα να τραβήξω μια φωτογραφία από την εσωτερική αυλή της εκκλησίας.
Η συνέχεια με ήθελε να κλείνω 2 εκκρεμότητες που είχαν μείνει. Η αρχική σκέψη για ημερήσια εκδρομή στην Cefalu δεν υλοποιήθηκε λόγω κούρασης. Αν και είναι αρκετά εύκολο μέσω του τρένου που έχει απευθείας και συχνό δρομολόγιο.
Επόμενη στάση το καμπαναριό της San Giuseppe Cafasso. Το εσωτερικό ενδιαφέρον όπως άλλωστε και σχεδόν σε όλες τις καθολικές εκκλησίες. Ένα μικρό αντίτιμο (€ 3 αν θυμάμαι καλά) για να ανέβεις στο καμπαναριό. Μαζί σου δίνουν και ένα εργατικό κράνος καθώς η άνοδος περνάει από πολύ χαμηλές πόρτες και σκάλες με επίσης μικρό ύψος.
Παραξενεύτηκα στην αρχή αλλά την δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω. Αν δεν το φορούσα θα είχα φύγει με τουλάχιστον 2 γερά καρούμπαλα.
Η θέα από το καμπαναριό πανέμορφη.
Τι δεν είχα υπολογίσει ? Καθώς καθόμουν αμέριμνος και απολάμβανα το τοπίο, έβγαζα φωτογραφίες και το ωραίο αεράκι βοηθούσε να δροσιστώ από την ζέστη της ημέρας που έκανε σιγά σιγά την εμφάνιση της...
Δεν είχα υπολογίσει ότι ήταν Κυριακή πρωί.
Δηλαδή ?
Είχε και εκεί λειτουργία.
Δηλαδή ?
Η λειτουργία τελείωνε όταν ήμουνα πάνω στο καμπαναριό.
Και όταν τελειώνει η λειτουργία...
Τότε χτυπάνε οι καμπάνες...
Ξαφνικά.. Όλες μαζί..
Δυνατά.. πολύ δυνατά...
Σοκ ! Μου έπεσαν από τα χέρια τσάντες, φωτογραφικές και κρατιόμουν από τα κάγκελα μέχρι να τελειώσουν.
Ρε αδερφέ σκέφτηκα θα κουφαθώ στην Σικελία ή θα μείνω από καρδιά. Αδικία.
Τέλος πάντων μετά το αρχικό σοκ που ξεπέρασα, δεν μετάνιωσα καθόλου την θέα από ψηλά και συνέχισα για το λεωφορείο που θα με πήγαινε στο Monreale.
To Monreale είναι μια μικρή πόλη στους πρόποδες του όρους Καπούτο, περίπου 10 χλμ από το Παλέρμο. Ένα απλό λεωφορείο της γραμμής αρκεί για να σε πάει σε 25 λεπτά. Τα δρομολόγια δεν είναι και τόσο συχνά (ανά μιάμιση με δύο ώρες) οπότε πρέπει να γνωρίζεις από πριν για να κάνεις το πρόγραμμα σου.
Γραφικό, ξεχωρίζει κυρίως για τον καθεδρικό του ναό, τον οποίο δυστυχώς τον βρήκα κλειστό και δεν μπόρεσα να τον επισκεφτώ εσωτερικά, αλλά και για την θέα προς την πόλη του Παλέρμο.
Εξωτερικά ένα μέρος του καθεδρικού
Το Παλέρμο όπως φαίνεται από το Monreale.
Γενικά δεν θα το έβαζα πολύ ψηλά στις προτεραιότητες του Παλέρμο. Δεδομένου ότι λόγω αραιών δρομολογίων πρέπει να καθίσεις τουλάχιστον 2 με 2μιση ώρες, δεν είμαι βέβαιος πως γεμίζει εύκολα ο χρόνος.
Το υπόλοιπο της ημέρας είχε μόνον ένα ποτό σε μια από τις πολλές και όμορφες εκπλήξεις που σου κρύβει η γειτονιά της Kalsa.
Και κάπου εδώ αποσύρομαι στο υπερυψωμένο μου κρεβάτι.
Την επόμενη μέρα πολύ πρωί είχε εγερτήριο διότι η πτήση ήταν στις 07.45.
Λίγα λόγια αντί επιλόγου
Η εκδρομή στο Παλέρμο ήταν πολύ όμορφη. Αξίζει να την δοκιμάσετε. Είναι εύκολη και σχετικά οικονομική. Νομίζω πως 4 βράδια είναι υπεραρκετά. Μπορείτε να συνδυάσετε μεσώ τρένου και μια ημερήσια σε κοντινή πόλη (Cefalu) όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, ίσως και στο Castelbuono, γιατί όχι..
Από εκεί και έπειτα είναι θέμα του καθένα πόσο θέλει να ζήσει την πόλη και με τι ρυθμούς να κινηθεί.
Η βοήθεια που είχα από το travelstories και όλους τους φίλους που μοιράζονται τις εμπειρίες τους ήταν πολύτιμη και τους ευχαριστώ. Επίσης ευχαριστώ και όσους κάνανε τον κόπο και αφιέρωσαν τον χρόνο τους για να διαβάσουν την ιστορία μου.
Attachments
Last edited:
