corazonviajera
Member
- Μηνύματα
- 107
- Likes
- 39
- Επόμενο Ταξίδι
- Κωσταντινούπολη!
- Ταξίδι-Όνειρο
- O γύροs του κόσμου!
Περιεχόμενα
Για άλλη μια φορά, ετοιμάζομαι για ταξίδι στην αγαπημένη μου Νάπολη! Παρασκευή μεσημέρι 23 Απριλίου 2010, έχοντας πάρει μια ώρα άδεια απο τη δουλειά φεύγω στις 14:00, γρήγορα στο σπίτι , τελευταίες αποσκευές στο αυτοκίνητο και βουρ για το λιμάνι της Πάτρας! Check in και επιβίβαση στο Superfast I για το λιμάνι του Bari. Ώρα αναχώρησης: 18:00 ακριβώς! Η ποιότητα και εξυπηρέτηση των Superfast γνωστές, αλλά με "χαλασε" λίγο το γεγονός οτι τα πλοία που πάνε στο Μπάρι, δεν είναι όπως πριν...διαθέτουν λιγότερους χώρους και θυμίζουν κλασσικά ferry boat που απλά σε μεταφέρουν...τέλος πάντων, δεν αφήνω το γεγονός να μου χαλάσει τη διάθεση: βουλιάζω σε μιά άνετη πολυθρόνα, απολαμβάνω ενα espresso freddo και κάνω σχέδια για τις μέρες που θα περάσω στη Νάπολη!
Άφιξη στο Μπάρι το Σάββατο 24 Απριλίου 2010 στις 09:30 ώρα Ιταλίας με μιά μικρή καθυστέρηση λόγω "κίνησης" στο λιμάνι! Μετά απο ένα καφεδάκι στο Μπάρι και 2 στάσεις στα γνωστά Autogrill καθ'οδόν των Α14 και Α16, έθφασα στη Νάπολη...περνώντας απο την tagenziale κατευθυνόμενη στο Soccavo, ένιωσα τη γνώριμη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό καθώς έβλεπα τη θάλασσα, το San Martino και τη Mergellina απο ψηλά!
Έφτασα στο σπίτι των Ναπολετάνων φίλων οι οποίοι μας περίμεναν στην πόρτα με χαρά!
Για να μην σας κουράσω με περιττές λεπτομέρειες θα αναφερθώ μόνο σε στοιχεία που έχουν σχέση με την πόλη και τα σημεία που επισκέθφηκα.
Στη Νάπολη έχω πάει αρκετές φορές και έχω δει πολλά, αλλά αυτή η "πόλη των αντιθέσεων" όπως την αποκαλώ συχνά πυκνά, πάντα με εκπλήσσει ευχάριστα και με γοητεύει...
Η πρώτη βόλτα είναι κλασσικά στη Mergellina, στην παραλιακή της πόλης η οποία είναι must κάθε ώρα της ημέρας! Βέβαια, υπάρχουν ώρες που η κίνηση είναι πολύ έντονη αλλά οι Ναπολετάνοι στα διπλανά αυτοκίνητα είναι "θέαμα" : τραγουδούν, φλερτάρουν, αστειεύονται, είναι απίστευτοι! Περνάει η ώρα και φθάνεις στον προορισμό σου. Ο δικός μας ήταν το Chalet del mare, ένα απο τα "καλά" καφέ της παραλιακής. Πήρα ένα aperitivo bianco και η φίλη μου έναν caffe del nonno: Τα aperitivi τα συνηθίζουν οι Ιταλοί γενικότερα και σε κάποιες περιοχές μάλιστα συνοδεύονται απο διάφορα μεζεδάκια! Ο caffe del nonno, είναι espresso κρύος, χτυπημένος και έχει μέσα nutella: νόστιμη παραλλαγή καφέ, ειδικά για το καλοκαίρι!
Η Mergellina είναι πολύ όμορφη ειδικά το βράδυ , με όλα τα καφέ φωτισμένα και γεμάτα κόσμο, στα πεζοδρόμια βολτάρουν παρέες και ζευγαράκια και στο βάθος φαίνεται το επίσης φωταγωγημένο Castel dell'Ovo μέσα στη θάλασσα!
Σύντομα η συνέχεια...
__________________________________________________ ___________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010, ξημερώνει μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα στη Napoli την οποία όφειλα να εκμεταλευτώ κατάλληλα. Αποφασίζω λοιπόν, εκδρομούλα στην πολύ κοντινή Caserta! Φοράω μοντομάνικο μπλουζάκι και άνετα αθλητικά παπουτσάκια γιατί ο προορισμός μου είναι η Reggia di Caserta και ξέρω οτι με περιμένει πολύ περπάτημα! Μετά απο μισή ώρα οδήγηση στην ιταλική autostrada και συγκεκριμένα στην A1- Napoli-Roma (autostrada del sole), βγαίνω στην έξοδο "Caserta Nord" και ακολουθώ τις πινακίδες προς Reggia di Caserta, στο κέντρο της πόλης. Βρίσκω ιδιωτικό parking μπροστά απο την είσοδο του Palazzo με χρέωση μόλις 1 Ευρώ την ώρα παρακαλώ! Μάλιστα , βγαίνοντας απο το parking προς το Palazzo, βρήκα και Pizza al taglio νοστιμότατη και φθηνή και δίπλα caffe σερβιρισμένο σε τραπεζάκι με 1 Ευρώ! Μου έκανε εντύπωση γιατί συνήθως σε τουριστικά μέρη τα πάντα είναι ακριβά...αλλά ξεχνάω πως εκεί είναι Ιταλία και οχι Ελλάδα!
Και συνεχιζω: η Reggia di Caserta, είναι στην ουσία το καλοκαιρινό ανάκτορο του Carlo III di Borbone! Ένα κτίριο τεράστιο, απ'αυτά που πάντα μου προκαλούν εντύπωση για το μέγεθος τους και τους φανταστικούς κήπους! Τέτοιο είναι και αyτό: εντυπωσιακό και μεγαλειώδες! Πλήρωσα είσοδο για τους κήπους 3 ευρώ και μόλις έφθασα μπροστά τους έμεινα να κοιτάζω για ώρα με το στόμα ανοιχτό!!! Πράσινο-πράσινο-πράσινο παντού και στη μέση συντριβάνια με νερά να τρέχουν: παράδεισος!!! Αφού...συνήλθα, πήρα το λεωφορειάκι (ηλεκτρικό παρακαλώ για να μην εκπέμπει καυσαέρια-εισητήριο 1 ευρω andata e ritorno). Έφτασα στο τέρμα,ανάμεσα σε ένα τσούρμο ιταλάκια που έκαναν σχολική εκδρομή και αποφάσισα πως θα γύριζα με τα πόδια για να μπορέσω να απολαύσω όλο αυτό το κατάφυτο τοπίο με τα νερά να τρέχουν και τα διάσπαρτα αγάλματα. Άφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες, άρχισα να κατηφορίζω και να σκέφτομαι οτι ήταν και μια καλή ευκαιρία για λίγη γυμναστική μετά απο τα πλούσια γεύματα στο σπίτι των ναπολετάνων φίλων!!! Δεν το μετάνιωσα ούτε για μιά στιγμή...κατηφόριζα και κάθε τόσο σταματούσα να βγάλω φωτογραφίες να δω απο κοντά τα αγάλματα και...τα τεράστια ψάρια που είχαν μέσα τα συντριβάνια. Α, εδω αξίζει μια περιγραφή στα συντριβάνια: το νερό ξεκινά να τρέχει απο ψηλά και να πέφτει σαν έναι μικρός καταρράκτης στο πρώτο συντριβάνι και μετά στο δεύτερο και μετά στο τρίτο και μετά....και συνεχίζει έτσι μέχρι το τέλος!
Κάπου στη μέση του πάρκου, υπάρχει και ένας άλλος μικρός κήπος γεμάτος με χρωματιστά λουλούδια: ε, ναι, χρειζόταν και λίγο χρώμα! Εκεί ήταν που μ'επιασε και μιά σύντομη μπόρα αρκετή για να με...δροσίσει!
Βγήκα απο τον κήπο και τα ανάκτορα με ...βρεγμένα ρούχα αλλά μ'ενα χαμόγελο στα χείλη σκεφτόμενη πως αυτή θα ήταν μιά βόλτα που θα θυμάμαι για πολύ καιρό!
Ιταλία
Διαβάστε Ταξιδιωτικές Ιστορίες των μελών του TravelStories για την Ιταλία:
Άλλη μια υπέροχη μέρα ξημερώνει στην αγαπημένη ιταλική πόλη και είναι η σειρά του shopping ! Τι να πρωτοπεί κανείς γι'αυτό το ...σπορ στη Νάπολη? Δεν ξέρεις απο που ν'αρχίσεις και που να τελειώσεις! Η πόλη λέγεται οτι διαθέτει ίσως την καλύτερη αγορά όλης της Ιταλίας και δεν νομίζω οτι έχω λόγους να το αμφισβητήσω αφού πολλές φορές κάνω εδω τα ψώνια μου σε ο,τι μπορείτε να φανταστείτε...έχω και το αυτοκίνητο συνήθως μαζί οπότε: απο ρούχα και αρώματα μέχρι...σπόρους και φυτάκια ντοματίνια απο το Sorrento και πλατύφυλλο αρωματικό βασιλικό! Φυσικά, ποτέ δε μου λείπει ο espresso που για τους περισσότερους Ναπολιτάνους είναι συνώνυμο του Kimbo!
Ξεκινάμε λοιπόν απο τη βάση μας που είναι στην περιοχή του Soccavo (μα γι'αυτήν την περιοχή θα σας μιλήσω πιο κάτω) και πάμε να πάρουμε την Cumana (κάτι σαν τον δικό μας ηλεκτρικό). Απο το σταθμό Piave καταλήγουμε στο Montesanto.-
(Απο 'κει, "φεύγει" και το τελεφερίκ που σε ανεβάζει σε μία απο τις in περιοχές της Napoli το Vomero.)-
Εννοείται ότι έχουμε εφοδιαστεί με μπόλικη διάθεση και άνετα παπουτσάκια γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά οτι μας περιμένουν...ώρες περπατήματος χαζολογώντας στις αμέτρητες βιτρίνες των καταστημάτων αλλά και στους πάγκους των πλανόδιων. Περνάμε λοιπόν απο την Piazza Montesanto και κατηφορίζουμε προς την Via Porta Medina, τη Via Pigna Secca, Piazza Carita και καταλήγουμε στη Via Toledo! Ω, η Via Toledo...είναι τόσο εύκολο να χαθείς εδω απο την παρέα σου καθώς ο καθένας χαζεύει και σε μιά βιτρίνα ανάλογα με τα γούστα και το τι ψάχνει και ξεχνιέται και ξαφνικά γυρίζει δίπλα του και βλέπει οτι η παρέα κάπου χάθηκε...μπρός,πίσω...μέσα σ'ένα κατάστημα να ρωτήσει για κάτι που είδε, σε ένα πάγκο να παζαρέψει μία μπλούζα κι ένα καπέλο της ομάδας της Napoli
.
Κάπου εδω να αναφέρω οτι απο άποψη ασφάλειας, δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να προσέχετε απ'οτι προσέχετε ένα Σαββατιάτικο πρωινό στην Ερμού...Επίσης , κατηφορίζοντας, στα δεξιά σας βρίσκονται τα Quartieri Spagnoli τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα των παλιών συνοικιών της Napoli.
Μετά απο 3,5 περίπου ώρες φτάσαμε στο τέλος της Via Toledo αναζητώντας το caffe που θα ξεκουράσει τα ποδαράκια μας και μια καλή ευκαιρία να κάνουμε ένα απολογισμό στις...τσάντες που κρατάμε στα χέρια μας (δεν έιναι τυχαίο που ο απολογισμός έδειξε οτι ο μεγάλος νικητής ήταν ο μικρός ανηψιός μου 2,5 ετών που περίμενε στην Ελλάδα και για τον οποίο αγοράσαμε τα περισσότερα πράγματα!). Εχουμε φτάσει λοιπόν, σε μιά απο τις πιο σπουδαίες περιοχές της Napoli: στην Piazza Trieste e Trento μερικά μόλις βήματα απο την Galleria Umberto,το Teatro San Carlo,την Piazza Plebiscito και το Palazzo Reale! Το διάλειμμα κρίνεται απαραίτητο λοιπόν μιας και ...υπάρχει συνέχεια στη βόλτα! Όσες φορές και να έρθεις στη Napoli, απλά δεν μπορείς να περάσεις απο αυτό το σημείο και να μην μπείς στον πειρασμό να ξαναδείς έστω και για μερικά λεπτά αυτά τα πανέμορφα κτίρια-μνημεία!
Ξεκουραζόμαστε σ'ενα απο τα πιο ονομαστά caffe της πόλης, το Gambrinus, θαυμάζοντας απέναντί μας το Teatro San Carlo που επιτέλους είναι και πάλι επισκέψιμο αφού πριν λίγο τελείωσε η ανακαίνισή του! Έχω μια φοβερή ανυπομονησία να το επισκεφτώ που ήπια το καφεδάκι μου σχεδόν μονορούφι (με ιταλικό τρόπο δηλαδή!) για να τρέξω να το δω απο κοντά! Μπαίνω στην είσοδο και μόλις που προλαβαίνω να ενσωματωθώ σε ενα μικρό γκρουπάκι λίγων τουριστών που είναι έτοιμοι για μια εσωτερική ξενάγηση με μία απο τις ξεναγούς του θεάτρου ,με εισητήριο 5 ευρώ. Μπαίνουμε λοιπόν, στην αίθουσα και μένουμε κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό! Το Θέατρο είναι πανέμορφο και γυαλίζει απο άκρη σ'άκρη μετά την ανακαίνιση κι έχει τον τρόπο του να σε μεταφέρει σ'αλλες εποχές...νομίζεις οτι σε κάθε θεωρείο θα δεις βασίλισσες και βασιλιάδες, κυρίους και κυρίες της εποχής με τις ωραίες φορεσιές τους και τα περίεργα γυαλάκια τους να απολαμβάνουν την Aida του Verdi, εκστασιασμένοι...Το Teatro San Carlo είναι το παλιότερο θέατρο της Ευρώπης που είναι ακόμα σε λειτουργία. Κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1737 με εντολή του γνωστού μας απο το Reggio di Caserta, Carlo dei Borboni που ήθελε να φτιάξει για την πόλη του ένα μεγαλοπρεπές θέατρο σε αντικατάσταση του παλαιού-μικρότερου
San Bartolomeo. Επισκεφτήκαμε ακόμα το Βασιλικό Θεωρείο που βρίσκεται στον πρώτο όροφο ακριβώς πάνω απο την κεντρική είσοδο της αίθουσας στο κέντρο του θεάτρου και τα δύο φουγιέ, το παλιό και το καινούργιο. Βγαίνοντας ένιωσα πολύ χαρούμενη καθώς ήθελα απο καιρό να το επισκεφτώ αλλά βρισκόταν σε ανακαίνιση και ήταν κλειστό.
"Άλλος ένας στόχος επετεύχθει", σκέφτηκα καθώς διέσχιζα την Via San Carlo για να πάω απέναντι στην Galleria Umberto. Η Galleria είναι ένα μεγάλο κτίριο σε σχήμα σταυρού το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ 1887 και 1891 και αποτελεί ακόμα και σήμερα εμπορικό κέντρο της πόλης. Είναι πολύ εντυπωσιακό με τα μάρμαρα και τους θόλους του και διαθέτει μερικά απο τα καλύτερα καταστήματα της πόλης. Βγαίνοντας πάλι απο τη πλευρά της Via San Carlo αν κατηφορίσεις, θα βρεθείς μπροστά στο Castel Nuovo, ένα απο τα 2 κάστρα της πόλης, απ'όπου μπορείς να δεις τόσο το Castel dell'Ovo (το άλλο κάστρο) που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα, καθώς και ένα απο τα λιμάνια της Napoli. Απ'αυτό το λιμάνι, φεύγουν τα ferry που πάνε στο Capri την Ischia, το Sorrento, το Amalfi και άλλους προορισμούς.
Επιστρέφω πίσω στο Caffe Gambrinus για να βρω την υπόλοιπη παρέα και να κάνουμε μιά ακόμα βόλτα στην Piazza Plebiscito, (την πλατεία του λαού) κοιτάζοντας το Palazzo Reale,(το βασιλικό ανάκτορο) που έχουμε δει πάρα πολλές φορές. αλλά είπαμε: "δεν λέει να πας Napoli και να μην τα δεις!"
Τέλος, αποκαμωμένοι απο την κούραση, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι μετά απο 6 περίπου ώρες περιπλάνησης!
Μιας και αναφέρθηκα στο shoping να σας πω οτι εκτός απο την Via Toledo,υπάρχει και η Via Chiaia (ξεκινά ακριβώς δίπλα απ'το Caffe Gambrinus) καθώς και όλοι οι γύρω δρόμοι στούς οποίους μπορείτε να βρείτε απο οίκους σχεδιαστών (Gucci, Armani, Prada κτλ) μέχρι πολυκαταστήματα και μικρά μαγαζάκια...ψώνια για όλα τα γούστα δηλαδή!
Σήμερα θα σας πω λίγα πράγματα για την περιοχή στην οποία μένω κάθε φορά που πάω στη Napoli, το Soccavo!
Το Soccavo είναι για μένα η αγαπημένη γειτονιά. Το σπίτι (τα σπίτια για την ακρίβεια) των Ναπολετάνων φίλων, εκεί που φιλοξενήθηκα για πρώτη φορά το 1999 και πέρασα τέλεια. Εκεί που πήγα γνωρίζοντας μόλις δυο οικογένειες και τώρα όπου κι αν βρεθώ και σταθώ, νιώθω σαν στο σπίτι μου, γνωρίζω τους δρόμους, τα καταστήματα, τους ιδιοκτήτες τους που με θυμούνται κάθε φορά που πάω να ψωνίσω και μου λένε "Ah, tu sei la ragazza greca, vero?" και μου φέρονται σαν να είμαι της γειτονιάς, εκεί που πλέον όταν βολτάρω στη Via Epomeo, στο mercato ή στα γύρω δρομάκια, πάντα συναντώ γνωστές φυσιογνωμίες και ανθρώπους που γνωρίζω και με καλούν να μου προσφέρουν ένα espresso σε κάποιο απο τα bar της περιοχής!
Το Soccavo είναι μια απλή περιοχή, για όλους. Θα συναντήσετε κυρίως απλά σπίτια , οχι πολλές πολυτέλειες αλλά και κάποια πολύ φτωχικά σπιτάκια στα γύρω στενάκια. Βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο καθώς είναι δίπλα στο Vomero και στο Posillipo που θεωρούνται απο τις in και ακριβές περιοχές της πόλης καθώς επίσης είναι πολύ εύκολο να φτάσεις στη Mergellina, την παραλιακή της Napoli.
Ένας απο τους πιο κεντρικούς δρόμους της περιοχής, είναι η Via Epomeo, ένας μεγάλος εμπορικός δρόμος με κάθε λογής καταστήματα στον οποίο περνάω αμέτρητες ώρες κάθε μέρα κάνοντας βόλτα και χαζεύοντας τις βιτρίνες. Εκεί μπορείς να βρεις ο,τι θες, αλλά κυρίως μικρά συνοικιακά μαγαζάκια που κρύβουν πολύ καλές ευκαιρίες. Κάθε φορά που πάω ανακαλύπτω και κάτι νεο...οι ώρες κυλούν ευχάριστα σε κάποιο κατάστημα ρούχων, σε μια profumeria δοκιμάζοντας αρώματα, σ'ένα απο τα αμέτρητα καταστήματα με παπούτσια ή δίπλα σ'ενα άλλο με αθλητικά παπούτσια (μεγάλη μανία!) ή αντικείμενα Napolimania (καταστήματα με ο,τι μπορείς να φανταστείς γύρω απο την πόλη και κυρίως την ομάδα της Napoli).
Μετά, μια στάση κρίνεται απαραίτητη για caffe σ'ένα απο τα πολλά bar ή για ένα παγωτό απ'τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει ποτέ στο bar "Santa Lucia"...μμμ! Παρακάτω θα δεις την ουρά που σχηματίζεται μπροστά απο κάποιο μανάβικο για να αγοράσουν ματσάκια φρέσκου βασιλικού (απ'αυτά που "σπάνε μύτη" που λέω κι εγώ !) και pomodorini Vesuviani ή μπροστά απο ένα ψαράδικο για Cozze (μεγάλα μύδια) και Vongole. Αυτές οι τελευταίες , είναι οι αχιβάδες για τις οποίες τρελλαίνομαι όταν τις φτιάχνουν με spaghetti aglio e olio και καμιά φορά προσθέτουν και μερικά τοματάκια!
Στη συνέχεια, περνάς μια βόλτα κι απο το mercato: το υπαίθριο καθημερινό σχεδόν παζάρι του Soccavo! Κι άλλες βόλτες , κι άλλα ψώνια σε ένα σχετικά μικρό παζάρι απ'αυτά όμως που συμπαθώ πολύ να τριγυρνώ , να χαζεύω, να ψωνίζω και να μιλώ με τους συμπαθητικούς Ναπολετάνους!
Αυτό είναι το Soccavo την ημέρα. Το βραδάκι, ο star της περιοχής είναι και πάλι η Via Epomeo. Όπου κι αν περάσεις, θα συναντήσεις παρέες νεαρών Ναπολετάνων που μαζεύονται με τα scooter τους στις άκρες των δρόμων, λένε τα νέα της ημέρας, αστιεύονται , πειράζονται, γελούν και κανονίζουν τα σχέδια για την νυχτερινή έξοδο τους! Όπου κι αν πάνε, είτε βγουν πιο αργά είτε οχι, πάντα περνούν απο τα "σημεία συνάντησης" όπως τα αποκαλώ εγω! Κάθε παρεούλα έχει και το δικό της σημείο συνάντησης κι είναι πολύ όμορφο να τους βλέπεις να διασκεδάζουν και να αστιεύονται ξένοιαστοι και χαμογελαστοί...σχεδόν τους ζηλεύω καθώς με γυρίζουν πίσω σε άλλες εποχές...
Αυτό είναι το "δικό μου" Soccavo...μέρα -νύχτα, "ζωντανό" και ξεχωριστό για μένα, κυρίως για τους ανθρώπους του!
Κλείνοντας την περιγραφή του ταξιδιού μου στην αγαπημένη πόλη, θα ήθελα να σας δώσω και μερικά γενικά στοιχεία για την πόλη.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Η Νάπολη βρίσκεται στον Ιταλικό νότο στα δυτικά, περίπου 2 ώρες κάτω απο τη Ρώμη. Έχει υπέροχη θέση καθώς είναι αμφιθεατρική και είναι παραθαλάσσια. Είναι μία απο τις πιο ξεχωριστές πόλεις της Ιταλίας καθώς ο κόσμος της ξεχωρίζει...σε όλα! Απο τη διάλεκτο του (βλέπε Napoletano!) που στην αρχή σε μπερδεύει καθώς νομίζεις οτι "έκανα λάθος χώρα? Εδω ιταλικά δε μιλάνε? Ε, τότε εγω γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα?" αλλά σιγά σιγά τα συνηθίζεις και σου αρέσουν κιόλας! Ο τρόπος ζωής τους: είναι πάντα "ζωντανοί" και ορεξάτοι.Όλη μέρα γυρίζουν σαν τις σβούρες. Απο το πρωί ως το βράδυ τρέχουν στις δουλειές τους, το μεσημέρι σπίτι για φαγητό μετά βουρ για κεφαδάκι και κουβεντούλα με τους φίλους τ'απόγευμα πάλι στη δουλειά ή αν έχουν τελειώσει, βόλτα στα μαγαζιά και το βραδάκι στις παρεούλες , στις πιτσαρίες και στα καφέ της παραλιακής...ακούραστοι πραγματικά.
Τα σπίτια τους, δεν κλείνουν ποτέ! Μπορεί όλα μα όλα να διαθέτουν καγκελόπορτες βαριές και σιδερένιες (το ίδιο και τα παντζούρια τους είναι σιδερένια και έχουν λουκέτα!) αλλά "τα σπίτια τους" είναι ανοιχτά και φιλόξενα σαν τις ...καρδιές τους: όλη μέρα μπαινοβγαίνει το σόι και οι φίλοι. Πρακτικά, δεν υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας για τους Ναπολετάνους κι αν θέλεις να ηρεμήσεις και να ξεκουραστείς τότε...μην πας στη Νάπολη! Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι πως οι περισσότεροι στα σπίτια τους έχουν τραπέζια...σιδηρόδρομους! Ναι, αλήθεια λέω! Έχουν μεγάλα τραπέζια αφού συχνά πυκνά μαζεύονται για φαγητό με τους συγγενείς , τους φίλους και τους γείτονες για φαγητό και κουβεντούλα. Πραγματική κοσμοσυρροή!
Επίσης , μιά άλλη αντίφαση: τα σπίτια των περισσοτέρων λάμπουν αφού οι νοικοκυρές όλη μέρα πλένουν , καθαρίζουν, σιδερώνουν ρούχα και μαγειρεύουν, αλλά δεν μπορείς να πεις το ίδιο και για την πόλη: ε, ναι, η Νάπολη δεν είναι δα και η καθαρότερη πόλη της Ιταλίας αφού συχνά θα βλέπεις σκουπίδια στους δρόμους απο'δω κι απο κει και γενικά κάποιες εικόνες που...θα σου χαλάσουν λίγο την αισθητική...αλλά θα τις προσπεράσεις γρήγορα, είναι σίγουρο!
Ο τρόπος οδήγησης...ε, καλά, δε θα σας πω και κάτι καινούργιο τώρα! το ξέρετε οτι οι Ναπολετάνοι έχουν ιδιαίτερο τρόπο οδήγησης! Βέβαια, δεν ξεχωρίζουν πλέον πολύ απο τον τρόπο οδήγησης που βλέπετε στους ελληνικούς δρόμους...αλλά και πάλι, αυτό που εμένα μου κάνει εντύπωση είναι οτι παρόλο που οδηγούν έτσι, δύσκολα θα τους πετύχεις να εκνευρίζονται, να βρίζονται , να κορνάρουν ή να κάνουν απρεπείς χειρονομίες. Είναι σαν να έχουν ένα μυστικό κώδικα συνεννόησης. Κάτι σαν να λέει "ε, αφού όλοι έτσι οδηγούμε γιατί να εκνευριζόμαστε μεταξύ μας" (δίκαιο μου ακούγεται) πάντως , αν τύχει να οδηγήσετε στη Νάπολη, τα καλά αντανακλαστικά κρίνονται απαραίτητα! Να είστε σε ετοιμότητα! Εγω πάντως , κάθε φορά που οδηγώ στη Νάπολη, υιοθετώ την δική τους τακτική e tutto a posto!
Η κουζίνα τους είναι απλή αλλά πεντανόστιμη! Στη Νάπολη θα απολαύσετε την καλύτερη pizza margherita, την καταπλητική φρέσκια mozzarella η οποία παράγεται λίγο έξω απο τη Νάπολη, κάπου κοντά στην Caserta απο βουβαλίσιο γάλα, άφθονο φρεσκοκομμένο prosciutto και υπέροχα θαλασσινά για όλα τα γούστα. Επίσης, τα πεντανόστιμα μικρά τοματάκια απο το Vesuvio ή απο το Sorrento, άφθονο μοσχομυριστό πλατύφυλλο βασιλικό και φυσικά μην παραλείψετε ενα cornetto alla nutella!
Όπως και να το δεις, ένα ταξίδι στη Νάπολη είναι εμπειρία! Απο όλες τις απόψεις. Οπότε, πάρε μαζί σου την πιο χαλαρή σου διάθεση και απόλαυσε ένα ταξίδι σε μια απο τις πιο όμορφες περιοχές της Ιταλίας. Αν θες, βγες και παραέξω: Caserta, Salerno, Amalfi, Sorrento, Positano και Pompei βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής με πολύ όμορφα γραφικά τοπία και ωραίες θάλασσες. Θέλεις νησιά? Capri και Ischia: σκεφτεσαι τίποτα καλύτερο? Το σίγουρο είναι πως ο χρόνος σου θα γεμίσει, δεν θα βαρεθείς ούτε για ένα λεπτό και...Θα ξαναπάς!
Άφιξη στο Μπάρι το Σάββατο 24 Απριλίου 2010 στις 09:30 ώρα Ιταλίας με μιά μικρή καθυστέρηση λόγω "κίνησης" στο λιμάνι! Μετά απο ένα καφεδάκι στο Μπάρι και 2 στάσεις στα γνωστά Autogrill καθ'οδόν των Α14 και Α16, έθφασα στη Νάπολη...περνώντας απο την tagenziale κατευθυνόμενη στο Soccavo, ένιωσα τη γνώριμη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό καθώς έβλεπα τη θάλασσα, το San Martino και τη Mergellina απο ψηλά!
Έφτασα στο σπίτι των Ναπολετάνων φίλων οι οποίοι μας περίμεναν στην πόρτα με χαρά!
Για να μην σας κουράσω με περιττές λεπτομέρειες θα αναφερθώ μόνο σε στοιχεία που έχουν σχέση με την πόλη και τα σημεία που επισκέθφηκα.
Στη Νάπολη έχω πάει αρκετές φορές και έχω δει πολλά, αλλά αυτή η "πόλη των αντιθέσεων" όπως την αποκαλώ συχνά πυκνά, πάντα με εκπλήσσει ευχάριστα και με γοητεύει...
Η πρώτη βόλτα είναι κλασσικά στη Mergellina, στην παραλιακή της πόλης η οποία είναι must κάθε ώρα της ημέρας! Βέβαια, υπάρχουν ώρες που η κίνηση είναι πολύ έντονη αλλά οι Ναπολετάνοι στα διπλανά αυτοκίνητα είναι "θέαμα" : τραγουδούν, φλερτάρουν, αστειεύονται, είναι απίστευτοι! Περνάει η ώρα και φθάνεις στον προορισμό σου. Ο δικός μας ήταν το Chalet del mare, ένα απο τα "καλά" καφέ της παραλιακής. Πήρα ένα aperitivo bianco και η φίλη μου έναν caffe del nonno: Τα aperitivi τα συνηθίζουν οι Ιταλοί γενικότερα και σε κάποιες περιοχές μάλιστα συνοδεύονται απο διάφορα μεζεδάκια! Ο caffe del nonno, είναι espresso κρύος, χτυπημένος και έχει μέσα nutella: νόστιμη παραλλαγή καφέ, ειδικά για το καλοκαίρι!
Η Mergellina είναι πολύ όμορφη ειδικά το βράδυ , με όλα τα καφέ φωτισμένα και γεμάτα κόσμο, στα πεζοδρόμια βολτάρουν παρέες και ζευγαράκια και στο βάθος φαίνεται το επίσης φωταγωγημένο Castel dell'Ovo μέσα στη θάλασσα!
Σύντομα η συνέχεια...
__________________________________________________ ___________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010, ξημερώνει μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα στη Napoli την οποία όφειλα να εκμεταλευτώ κατάλληλα. Αποφασίζω λοιπόν, εκδρομούλα στην πολύ κοντινή Caserta! Φοράω μοντομάνικο μπλουζάκι και άνετα αθλητικά παπουτσάκια γιατί ο προορισμός μου είναι η Reggia di Caserta και ξέρω οτι με περιμένει πολύ περπάτημα! Μετά απο μισή ώρα οδήγηση στην ιταλική autostrada και συγκεκριμένα στην A1- Napoli-Roma (autostrada del sole), βγαίνω στην έξοδο "Caserta Nord" και ακολουθώ τις πινακίδες προς Reggia di Caserta, στο κέντρο της πόλης. Βρίσκω ιδιωτικό parking μπροστά απο την είσοδο του Palazzo με χρέωση μόλις 1 Ευρώ την ώρα παρακαλώ! Μάλιστα , βγαίνοντας απο το parking προς το Palazzo, βρήκα και Pizza al taglio νοστιμότατη και φθηνή και δίπλα caffe σερβιρισμένο σε τραπεζάκι με 1 Ευρώ! Μου έκανε εντύπωση γιατί συνήθως σε τουριστικά μέρη τα πάντα είναι ακριβά...αλλά ξεχνάω πως εκεί είναι Ιταλία και οχι Ελλάδα!
Και συνεχιζω: η Reggia di Caserta, είναι στην ουσία το καλοκαιρινό ανάκτορο του Carlo III di Borbone! Ένα κτίριο τεράστιο, απ'αυτά που πάντα μου προκαλούν εντύπωση για το μέγεθος τους και τους φανταστικούς κήπους! Τέτοιο είναι και αyτό: εντυπωσιακό και μεγαλειώδες! Πλήρωσα είσοδο για τους κήπους 3 ευρώ και μόλις έφθασα μπροστά τους έμεινα να κοιτάζω για ώρα με το στόμα ανοιχτό!!! Πράσινο-πράσινο-πράσινο παντού και στη μέση συντριβάνια με νερά να τρέχουν: παράδεισος!!! Αφού...συνήλθα, πήρα το λεωφορειάκι (ηλεκτρικό παρακαλώ για να μην εκπέμπει καυσαέρια-εισητήριο 1 ευρω andata e ritorno). Έφτασα στο τέρμα,ανάμεσα σε ένα τσούρμο ιταλάκια που έκαναν σχολική εκδρομή και αποφάσισα πως θα γύριζα με τα πόδια για να μπορέσω να απολαύσω όλο αυτό το κατάφυτο τοπίο με τα νερά να τρέχουν και τα διάσπαρτα αγάλματα. Άφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες, άρχισα να κατηφορίζω και να σκέφτομαι οτι ήταν και μια καλή ευκαιρία για λίγη γυμναστική μετά απο τα πλούσια γεύματα στο σπίτι των ναπολετάνων φίλων!!! Δεν το μετάνιωσα ούτε για μιά στιγμή...κατηφόριζα και κάθε τόσο σταματούσα να βγάλω φωτογραφίες να δω απο κοντά τα αγάλματα και...τα τεράστια ψάρια που είχαν μέσα τα συντριβάνια. Α, εδω αξίζει μια περιγραφή στα συντριβάνια: το νερό ξεκινά να τρέχει απο ψηλά και να πέφτει σαν έναι μικρός καταρράκτης στο πρώτο συντριβάνι και μετά στο δεύτερο και μετά στο τρίτο και μετά....και συνεχίζει έτσι μέχρι το τέλος!
Κάπου στη μέση του πάρκου, υπάρχει και ένας άλλος μικρός κήπος γεμάτος με χρωματιστά λουλούδια: ε, ναι, χρειζόταν και λίγο χρώμα! Εκεί ήταν που μ'επιασε και μιά σύντομη μπόρα αρκετή για να με...δροσίσει!
Βγήκα απο τον κήπο και τα ανάκτορα με ...βρεγμένα ρούχα αλλά μ'ενα χαμόγελο στα χείλη σκεφτόμενη πως αυτή θα ήταν μιά βόλτα που θα θυμάμαι για πολύ καιρό!
- bella Calabria/Νότια Ιταλία
- Ραντεβού στην Τοσκάνη...
- Χαμένος στο Βergamo και στη λίμνη του Como...
- Ένα ναυάγιο, δεσμός φιλίας δύο τόπων
- Λίμνη Ματζόρε (Ιταλία)
- ΣΑΡΔΗΝΙΑ - ΚΟΡΣΙΚΗ
- Ρώμη
- Brunate Ένα χωριό ξεχασμένο από το χρόνο
- Β.Αν.Ιταλία: Δολομίτες
- Β.Αν.Ιταλία: Περιοχή Βενετίας
- Ρώμη: Γάμος και Ψώνια Νοέμβριος 2007
- Βενετία...η υδάτινη πόλη
- Ματέρα - μουσικό ταξιδι
- Μια γεύση από το Νότο... Καλαβρία - Σικελία
- Milano per sempre
- Ιταλία - Αυστρία - Τσεχία.... καλοκαίρι 2003
- Φλωρεντία, με... ολίγη από Σιένα και Σαν Τζιμινιάνο
- Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο...
- Μιλάνο Εξπρές την Άνοιξη
- Ιούλιος 2009 Νότια Ιταλία: Brindisi-Reggio
- Λίμνη Κόμο, Varenna, Bellagio... και άλλα πολλά...
- Αύρα....μεσογειακή
- Ρώμη, Ρώμη! Κάθε φορά... τρέχω να σε δω και δε σε... προλαβαίνω! Ατελείωτη!
- Ρώμη για μία εβδομάδα
- Photo review.. "Μια άλλη Ρώμη"
- Χαλαροί στο Μιλάνο!
- Πρωτοχρονιά στην Βενετία
- Λίμνη Maggiore: Το πράσινο διαμάντι
- Βενετία. Η Βασίλισσα της Αδριατικής
- Veni, Vidi, Vici e Italia!
- Arrivederci Roma......!!!!!!!!!!!!
- Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη
Άλλη μια υπέροχη μέρα ξημερώνει στην αγαπημένη ιταλική πόλη και είναι η σειρά του shopping ! Τι να πρωτοπεί κανείς γι'αυτό το ...σπορ στη Νάπολη? Δεν ξέρεις απο που ν'αρχίσεις και που να τελειώσεις! Η πόλη λέγεται οτι διαθέτει ίσως την καλύτερη αγορά όλης της Ιταλίας και δεν νομίζω οτι έχω λόγους να το αμφισβητήσω αφού πολλές φορές κάνω εδω τα ψώνια μου σε ο,τι μπορείτε να φανταστείτε...έχω και το αυτοκίνητο συνήθως μαζί οπότε: απο ρούχα και αρώματα μέχρι...σπόρους και φυτάκια ντοματίνια απο το Sorrento και πλατύφυλλο αρωματικό βασιλικό! Φυσικά, ποτέ δε μου λείπει ο espresso που για τους περισσότερους Ναπολιτάνους είναι συνώνυμο του Kimbo!
Ξεκινάμε λοιπόν απο τη βάση μας που είναι στην περιοχή του Soccavo (μα γι'αυτήν την περιοχή θα σας μιλήσω πιο κάτω) και πάμε να πάρουμε την Cumana (κάτι σαν τον δικό μας ηλεκτρικό). Απο το σταθμό Piave καταλήγουμε στο Montesanto.-
(Απο 'κει, "φεύγει" και το τελεφερίκ που σε ανεβάζει σε μία απο τις in περιοχές της Napoli το Vomero.)-
Εννοείται ότι έχουμε εφοδιαστεί με μπόλικη διάθεση και άνετα παπουτσάκια γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά οτι μας περιμένουν...ώρες περπατήματος χαζολογώντας στις αμέτρητες βιτρίνες των καταστημάτων αλλά και στους πάγκους των πλανόδιων. Περνάμε λοιπόν απο την Piazza Montesanto και κατηφορίζουμε προς την Via Porta Medina, τη Via Pigna Secca, Piazza Carita και καταλήγουμε στη Via Toledo! Ω, η Via Toledo...είναι τόσο εύκολο να χαθείς εδω απο την παρέα σου καθώς ο καθένας χαζεύει και σε μιά βιτρίνα ανάλογα με τα γούστα και το τι ψάχνει και ξεχνιέται και ξαφνικά γυρίζει δίπλα του και βλέπει οτι η παρέα κάπου χάθηκε...μπρός,πίσω...μέσα σ'ένα κατάστημα να ρωτήσει για κάτι που είδε, σε ένα πάγκο να παζαρέψει μία μπλούζα κι ένα καπέλο της ομάδας της Napoli
. Κάπου εδω να αναφέρω οτι απο άποψη ασφάλειας, δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να προσέχετε απ'οτι προσέχετε ένα Σαββατιάτικο πρωινό στην Ερμού...Επίσης , κατηφορίζοντας, στα δεξιά σας βρίσκονται τα Quartieri Spagnoli τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα των παλιών συνοικιών της Napoli.
Μετά απο 3,5 περίπου ώρες φτάσαμε στο τέλος της Via Toledo αναζητώντας το caffe που θα ξεκουράσει τα ποδαράκια μας και μια καλή ευκαιρία να κάνουμε ένα απολογισμό στις...τσάντες που κρατάμε στα χέρια μας (δεν έιναι τυχαίο που ο απολογισμός έδειξε οτι ο μεγάλος νικητής ήταν ο μικρός ανηψιός μου 2,5 ετών που περίμενε στην Ελλάδα και για τον οποίο αγοράσαμε τα περισσότερα πράγματα!). Εχουμε φτάσει λοιπόν, σε μιά απο τις πιο σπουδαίες περιοχές της Napoli: στην Piazza Trieste e Trento μερικά μόλις βήματα απο την Galleria Umberto,το Teatro San Carlo,την Piazza Plebiscito και το Palazzo Reale! Το διάλειμμα κρίνεται απαραίτητο λοιπόν μιας και ...υπάρχει συνέχεια στη βόλτα! Όσες φορές και να έρθεις στη Napoli, απλά δεν μπορείς να περάσεις απο αυτό το σημείο και να μην μπείς στον πειρασμό να ξαναδείς έστω και για μερικά λεπτά αυτά τα πανέμορφα κτίρια-μνημεία!
Ξεκουραζόμαστε σ'ενα απο τα πιο ονομαστά caffe της πόλης, το Gambrinus, θαυμάζοντας απέναντί μας το Teatro San Carlo που επιτέλους είναι και πάλι επισκέψιμο αφού πριν λίγο τελείωσε η ανακαίνισή του! Έχω μια φοβερή ανυπομονησία να το επισκεφτώ που ήπια το καφεδάκι μου σχεδόν μονορούφι (με ιταλικό τρόπο δηλαδή!) για να τρέξω να το δω απο κοντά! Μπαίνω στην είσοδο και μόλις που προλαβαίνω να ενσωματωθώ σε ενα μικρό γκρουπάκι λίγων τουριστών που είναι έτοιμοι για μια εσωτερική ξενάγηση με μία απο τις ξεναγούς του θεάτρου ,με εισητήριο 5 ευρώ. Μπαίνουμε λοιπόν, στην αίθουσα και μένουμε κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό! Το Θέατρο είναι πανέμορφο και γυαλίζει απο άκρη σ'άκρη μετά την ανακαίνιση κι έχει τον τρόπο του να σε μεταφέρει σ'αλλες εποχές...νομίζεις οτι σε κάθε θεωρείο θα δεις βασίλισσες και βασιλιάδες, κυρίους και κυρίες της εποχής με τις ωραίες φορεσιές τους και τα περίεργα γυαλάκια τους να απολαμβάνουν την Aida του Verdi, εκστασιασμένοι...Το Teatro San Carlo είναι το παλιότερο θέατρο της Ευρώπης που είναι ακόμα σε λειτουργία. Κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1737 με εντολή του γνωστού μας απο το Reggio di Caserta, Carlo dei Borboni που ήθελε να φτιάξει για την πόλη του ένα μεγαλοπρεπές θέατρο σε αντικατάσταση του παλαιού-μικρότερου
San Bartolomeo. Επισκεφτήκαμε ακόμα το Βασιλικό Θεωρείο που βρίσκεται στον πρώτο όροφο ακριβώς πάνω απο την κεντρική είσοδο της αίθουσας στο κέντρο του θεάτρου και τα δύο φουγιέ, το παλιό και το καινούργιο. Βγαίνοντας ένιωσα πολύ χαρούμενη καθώς ήθελα απο καιρό να το επισκεφτώ αλλά βρισκόταν σε ανακαίνιση και ήταν κλειστό.
"Άλλος ένας στόχος επετεύχθει", σκέφτηκα καθώς διέσχιζα την Via San Carlo για να πάω απέναντι στην Galleria Umberto. Η Galleria είναι ένα μεγάλο κτίριο σε σχήμα σταυρού το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ 1887 και 1891 και αποτελεί ακόμα και σήμερα εμπορικό κέντρο της πόλης. Είναι πολύ εντυπωσιακό με τα μάρμαρα και τους θόλους του και διαθέτει μερικά απο τα καλύτερα καταστήματα της πόλης. Βγαίνοντας πάλι απο τη πλευρά της Via San Carlo αν κατηφορίσεις, θα βρεθείς μπροστά στο Castel Nuovo, ένα απο τα 2 κάστρα της πόλης, απ'όπου μπορείς να δεις τόσο το Castel dell'Ovo (το άλλο κάστρο) που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα, καθώς και ένα απο τα λιμάνια της Napoli. Απ'αυτό το λιμάνι, φεύγουν τα ferry που πάνε στο Capri την Ischia, το Sorrento, το Amalfi και άλλους προορισμούς.
Επιστρέφω πίσω στο Caffe Gambrinus για να βρω την υπόλοιπη παρέα και να κάνουμε μιά ακόμα βόλτα στην Piazza Plebiscito, (την πλατεία του λαού) κοιτάζοντας το Palazzo Reale,(το βασιλικό ανάκτορο) που έχουμε δει πάρα πολλές φορές. αλλά είπαμε: "δεν λέει να πας Napoli και να μην τα δεις!"
Τέλος, αποκαμωμένοι απο την κούραση, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι μετά απο 6 περίπου ώρες περιπλάνησης!
Μιας και αναφέρθηκα στο shoping να σας πω οτι εκτός απο την Via Toledo,υπάρχει και η Via Chiaia (ξεκινά ακριβώς δίπλα απ'το Caffe Gambrinus) καθώς και όλοι οι γύρω δρόμοι στούς οποίους μπορείτε να βρείτε απο οίκους σχεδιαστών (Gucci, Armani, Prada κτλ) μέχρι πολυκαταστήματα και μικρά μαγαζάκια...ψώνια για όλα τα γούστα δηλαδή!
Σήμερα θα σας πω λίγα πράγματα για την περιοχή στην οποία μένω κάθε φορά που πάω στη Napoli, το Soccavo!
Το Soccavo είναι για μένα η αγαπημένη γειτονιά. Το σπίτι (τα σπίτια για την ακρίβεια) των Ναπολετάνων φίλων, εκεί που φιλοξενήθηκα για πρώτη φορά το 1999 και πέρασα τέλεια. Εκεί που πήγα γνωρίζοντας μόλις δυο οικογένειες και τώρα όπου κι αν βρεθώ και σταθώ, νιώθω σαν στο σπίτι μου, γνωρίζω τους δρόμους, τα καταστήματα, τους ιδιοκτήτες τους που με θυμούνται κάθε φορά που πάω να ψωνίσω και μου λένε "Ah, tu sei la ragazza greca, vero?" και μου φέρονται σαν να είμαι της γειτονιάς, εκεί που πλέον όταν βολτάρω στη Via Epomeo, στο mercato ή στα γύρω δρομάκια, πάντα συναντώ γνωστές φυσιογνωμίες και ανθρώπους που γνωρίζω και με καλούν να μου προσφέρουν ένα espresso σε κάποιο απο τα bar της περιοχής!
Το Soccavo είναι μια απλή περιοχή, για όλους. Θα συναντήσετε κυρίως απλά σπίτια , οχι πολλές πολυτέλειες αλλά και κάποια πολύ φτωχικά σπιτάκια στα γύρω στενάκια. Βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο καθώς είναι δίπλα στο Vomero και στο Posillipo που θεωρούνται απο τις in και ακριβές περιοχές της πόλης καθώς επίσης είναι πολύ εύκολο να φτάσεις στη Mergellina, την παραλιακή της Napoli.
Ένας απο τους πιο κεντρικούς δρόμους της περιοχής, είναι η Via Epomeo, ένας μεγάλος εμπορικός δρόμος με κάθε λογής καταστήματα στον οποίο περνάω αμέτρητες ώρες κάθε μέρα κάνοντας βόλτα και χαζεύοντας τις βιτρίνες. Εκεί μπορείς να βρεις ο,τι θες, αλλά κυρίως μικρά συνοικιακά μαγαζάκια που κρύβουν πολύ καλές ευκαιρίες. Κάθε φορά που πάω ανακαλύπτω και κάτι νεο...οι ώρες κυλούν ευχάριστα σε κάποιο κατάστημα ρούχων, σε μια profumeria δοκιμάζοντας αρώματα, σ'ένα απο τα αμέτρητα καταστήματα με παπούτσια ή δίπλα σ'ενα άλλο με αθλητικά παπούτσια (μεγάλη μανία!) ή αντικείμενα Napolimania (καταστήματα με ο,τι μπορείς να φανταστείς γύρω απο την πόλη και κυρίως την ομάδα της Napoli).
Μετά, μια στάση κρίνεται απαραίτητη για caffe σ'ένα απο τα πολλά bar ή για ένα παγωτό απ'τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει ποτέ στο bar "Santa Lucia"...μμμ! Παρακάτω θα δεις την ουρά που σχηματίζεται μπροστά απο κάποιο μανάβικο για να αγοράσουν ματσάκια φρέσκου βασιλικού (απ'αυτά που "σπάνε μύτη" που λέω κι εγώ !) και pomodorini Vesuviani ή μπροστά απο ένα ψαράδικο για Cozze (μεγάλα μύδια) και Vongole. Αυτές οι τελευταίες , είναι οι αχιβάδες για τις οποίες τρελλαίνομαι όταν τις φτιάχνουν με spaghetti aglio e olio και καμιά φορά προσθέτουν και μερικά τοματάκια!
Στη συνέχεια, περνάς μια βόλτα κι απο το mercato: το υπαίθριο καθημερινό σχεδόν παζάρι του Soccavo! Κι άλλες βόλτες , κι άλλα ψώνια σε ένα σχετικά μικρό παζάρι απ'αυτά όμως που συμπαθώ πολύ να τριγυρνώ , να χαζεύω, να ψωνίζω και να μιλώ με τους συμπαθητικούς Ναπολετάνους!
Αυτό είναι το Soccavo την ημέρα. Το βραδάκι, ο star της περιοχής είναι και πάλι η Via Epomeo. Όπου κι αν περάσεις, θα συναντήσεις παρέες νεαρών Ναπολετάνων που μαζεύονται με τα scooter τους στις άκρες των δρόμων, λένε τα νέα της ημέρας, αστιεύονται , πειράζονται, γελούν και κανονίζουν τα σχέδια για την νυχτερινή έξοδο τους! Όπου κι αν πάνε, είτε βγουν πιο αργά είτε οχι, πάντα περνούν απο τα "σημεία συνάντησης" όπως τα αποκαλώ εγω! Κάθε παρεούλα έχει και το δικό της σημείο συνάντησης κι είναι πολύ όμορφο να τους βλέπεις να διασκεδάζουν και να αστιεύονται ξένοιαστοι και χαμογελαστοί...σχεδόν τους ζηλεύω καθώς με γυρίζουν πίσω σε άλλες εποχές...
Αυτό είναι το "δικό μου" Soccavo...μέρα -νύχτα, "ζωντανό" και ξεχωριστό για μένα, κυρίως για τους ανθρώπους του!
Κλείνοντας την περιγραφή του ταξιδιού μου στην αγαπημένη πόλη, θα ήθελα να σας δώσω και μερικά γενικά στοιχεία για την πόλη.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Η Νάπολη βρίσκεται στον Ιταλικό νότο στα δυτικά, περίπου 2 ώρες κάτω απο τη Ρώμη. Έχει υπέροχη θέση καθώς είναι αμφιθεατρική και είναι παραθαλάσσια. Είναι μία απο τις πιο ξεχωριστές πόλεις της Ιταλίας καθώς ο κόσμος της ξεχωρίζει...σε όλα! Απο τη διάλεκτο του (βλέπε Napoletano!) που στην αρχή σε μπερδεύει καθώς νομίζεις οτι "έκανα λάθος χώρα? Εδω ιταλικά δε μιλάνε? Ε, τότε εγω γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα?" αλλά σιγά σιγά τα συνηθίζεις και σου αρέσουν κιόλας! Ο τρόπος ζωής τους: είναι πάντα "ζωντανοί" και ορεξάτοι.Όλη μέρα γυρίζουν σαν τις σβούρες. Απο το πρωί ως το βράδυ τρέχουν στις δουλειές τους, το μεσημέρι σπίτι για φαγητό μετά βουρ για κεφαδάκι και κουβεντούλα με τους φίλους τ'απόγευμα πάλι στη δουλειά ή αν έχουν τελειώσει, βόλτα στα μαγαζιά και το βραδάκι στις παρεούλες , στις πιτσαρίες και στα καφέ της παραλιακής...ακούραστοι πραγματικά.
Τα σπίτια τους, δεν κλείνουν ποτέ! Μπορεί όλα μα όλα να διαθέτουν καγκελόπορτες βαριές και σιδερένιες (το ίδιο και τα παντζούρια τους είναι σιδερένια και έχουν λουκέτα!) αλλά "τα σπίτια τους" είναι ανοιχτά και φιλόξενα σαν τις ...καρδιές τους: όλη μέρα μπαινοβγαίνει το σόι και οι φίλοι. Πρακτικά, δεν υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας για τους Ναπολετάνους κι αν θέλεις να ηρεμήσεις και να ξεκουραστείς τότε...μην πας στη Νάπολη! Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι πως οι περισσότεροι στα σπίτια τους έχουν τραπέζια...σιδηρόδρομους! Ναι, αλήθεια λέω! Έχουν μεγάλα τραπέζια αφού συχνά πυκνά μαζεύονται για φαγητό με τους συγγενείς , τους φίλους και τους γείτονες για φαγητό και κουβεντούλα. Πραγματική κοσμοσυρροή!
Επίσης , μιά άλλη αντίφαση: τα σπίτια των περισσοτέρων λάμπουν αφού οι νοικοκυρές όλη μέρα πλένουν , καθαρίζουν, σιδερώνουν ρούχα και μαγειρεύουν, αλλά δεν μπορείς να πεις το ίδιο και για την πόλη: ε, ναι, η Νάπολη δεν είναι δα και η καθαρότερη πόλη της Ιταλίας αφού συχνά θα βλέπεις σκουπίδια στους δρόμους απο'δω κι απο κει και γενικά κάποιες εικόνες που...θα σου χαλάσουν λίγο την αισθητική...αλλά θα τις προσπεράσεις γρήγορα, είναι σίγουρο!
Ο τρόπος οδήγησης...ε, καλά, δε θα σας πω και κάτι καινούργιο τώρα! το ξέρετε οτι οι Ναπολετάνοι έχουν ιδιαίτερο τρόπο οδήγησης! Βέβαια, δεν ξεχωρίζουν πλέον πολύ απο τον τρόπο οδήγησης που βλέπετε στους ελληνικούς δρόμους...αλλά και πάλι, αυτό που εμένα μου κάνει εντύπωση είναι οτι παρόλο που οδηγούν έτσι, δύσκολα θα τους πετύχεις να εκνευρίζονται, να βρίζονται , να κορνάρουν ή να κάνουν απρεπείς χειρονομίες. Είναι σαν να έχουν ένα μυστικό κώδικα συνεννόησης. Κάτι σαν να λέει "ε, αφού όλοι έτσι οδηγούμε γιατί να εκνευριζόμαστε μεταξύ μας" (δίκαιο μου ακούγεται) πάντως , αν τύχει να οδηγήσετε στη Νάπολη, τα καλά αντανακλαστικά κρίνονται απαραίτητα! Να είστε σε ετοιμότητα! Εγω πάντως , κάθε φορά που οδηγώ στη Νάπολη, υιοθετώ την δική τους τακτική e tutto a posto!
Η κουζίνα τους είναι απλή αλλά πεντανόστιμη! Στη Νάπολη θα απολαύσετε την καλύτερη pizza margherita, την καταπλητική φρέσκια mozzarella η οποία παράγεται λίγο έξω απο τη Νάπολη, κάπου κοντά στην Caserta απο βουβαλίσιο γάλα, άφθονο φρεσκοκομμένο prosciutto και υπέροχα θαλασσινά για όλα τα γούστα. Επίσης, τα πεντανόστιμα μικρά τοματάκια απο το Vesuvio ή απο το Sorrento, άφθονο μοσχομυριστό πλατύφυλλο βασιλικό και φυσικά μην παραλείψετε ενα cornetto alla nutella!
Όπως και να το δεις, ένα ταξίδι στη Νάπολη είναι εμπειρία! Απο όλες τις απόψεις. Οπότε, πάρε μαζί σου την πιο χαλαρή σου διάθεση και απόλαυσε ένα ταξίδι σε μια απο τις πιο όμορφες περιοχές της Ιταλίας. Αν θες, βγες και παραέξω: Caserta, Salerno, Amalfi, Sorrento, Positano και Pompei βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής με πολύ όμορφα γραφικά τοπία και ωραίες θάλασσες. Θέλεις νησιά? Capri και Ischia: σκεφτεσαι τίποτα καλύτερο? Το σίγουρο είναι πως ο χρόνος σου θα γεμίσει, δεν θα βαρεθείς ούτε για ένα λεπτό και...Θα ξαναπάς!
