Αυστρία Σλοβακία Na zdravie Bratislava

[psilos3]

Στις ομορφιές της πόλης:



Προχωρήσαμε στα ενδότερα της Σλοβάκικης πρωτεύουσας τηρώντας πιστά το πλάνο (το ποιο της εκδρομής. Για αρχή θαυμάσαμε τη λεγόμενη στήλη της πανούκλας ‘’Morový stĺp’’ ,ένα μνημείο που συναντάει συχνά κάποιος στη Σλοβακία αλλά και τη Τσεχία και πρόκειται ουσιαστικά για μια μπαρόκ στήλη αφιερωμένη στη χριστιανική αγία τριάδα, αφιερωμένη εορτασμό του τέλους της πανώλης:

Μνημείο που βρίσκεται σχεδόν δίπλα στην εκκλησία του καθεδρικού του «St Martin's»

Κινηθήκαμε προς τα δεξιά, βλέποντας παράλληλα και το άγαλμα του Δανού συγγραφέα «Hans Christian Andersen» που δεν έχω ιδέα γιατί βρίσκεται εκεί:

Μπροστά μας ξεδιπλώνονταν η υπέροχη πλατεία ‘’Hviezdoslav’’ με τα πολλά και σκιερά δέντρα της, πεζοδρομημένη όπως είναι λογικό:

Τα διάφορα σταντ συγκέντρωναν εκείνη την ώρα πολύ κόσμο:

Όπως και τα διάσπαρτα καφέ κι εστιατόρια της πλατείας:

Ο καλός καιρός αποτελούσε σύμμαχο για εξορμήσεις στη πόλη και η ιδιαίτερη για την εποχή ζέστη έκανε τους Σλοβάκους να ξεμυτίσουν και να χαρούν τις ομορφιές της:

Το απόγευμα του Σαββάτου είχε όντως και το περισσότερο κόσμο που είδαμε στη πόλη!
Η πλατεία ήταν ιδιαίτερα όμορφη κι εμείς δε χάσαμε την ευκαιρία να την εξαντλήσουμε περπατώντας την:

Βρίσκοντας την ευκαιρία να ψωνίσουμε και ορισμένα σουβενίρ από τα υπαίθρια περίπτερα που βρίσκονταν εκεί:

Φτάνοντας παράλληλα μέχρι και το κτήριο του εθνικού θεάτρου της Σλοβακίας ‘’Slovenské národné divadlo’’

Με ένα σάλτο σχεδόν βρεθήκαμε ξανά στα αγαπημένα στενάκια του ιστορικού κέντρου, που επίσης έσφυζαν από ζωή:

Στη συμβολή των οδών Rybárska brána & Panská είδαμε ξανά μέσα σε λίγες ώρες το γλυπτό ‘’man at work’’ ,με απόλυτη διαύγεια όμως αυτή τη φορά ως οφείλαμε:

Όπως και τη πλατεία Hlavné námestie:

Κατευθυνόμενοι πλέον προς τη πύλη του Μιχαήλ:

Ανακαλύψαμε κάτι πολύ ωραίο μέσα σε μια στοά, στο οποίο μπήκαμε από καθαρή περιέργεια:

Ένας υπαίθριος χώρος με κάτι σαν αναψυκτήριο – καντίνα στο κέντρο της πόλης, στον οποίο οι περισσότεροι έτρωγαν κάτι σαν τηγανιτό ψάρι, εμείς όμως βρήκαμε ευκαιρία να παραγγείλουμε δυο παγωμένες ξανθιές Σλοβάκικες μπυρίτσες:

Κάπου εκεί θυμηθήκαμε βεβαίως και το γεγονός ότι ήμασταν νηστικοί, έτσι με συνοπτικές διαδικασίες κατευθυνθήκαμε στη ‘’The Dubliner Irish Pub’’ (άλλο που δε θέλαμε) ,παραγγέλνοντας δύο μπέργκερ για να χορτάσουμε τη πείνα μας μαζί με δυο Guinness (άλλο που δε θέλαμε), με τιμές όμως που μόνο Σλοβακία δε θύμιζαν. Είπαμε, πόλη χωρίς Ιρλανδική μπυραρία δύσκολα να υπάρξει!

Φροντίσαμε να ρωτήσουμε και για το βραδινό τελικό, λαμβάνοντας την απάντηση ότι όσο πιο νωρίς έρθετε τόσο το καλύτερο όπως είναι λογικό. Ήταν βλέπετε το τελευταίο Σάββατο του Μάη, βραδιά τελικού champions league όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια.

Συμφωνώντας λοιπόν να έρθουμε όσο πιο νωρίς γίνεται για να πιάσουμε καλή θέση για το ματς ξεκινήσαμε προς επιστροφή. Τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, γιατί λίγο μετά η περιέργεια μας χτύπησε και πάλι τη πόρτα. Και τι πόρτα… Γεμάτη ερωτηματικά. Κάναμε συμφωνία κυρίων ότι δε θα βουλιάξουμε και μπήκαμε να εξερευνήσουμε και το επόμενο μπαράκι...

Σε καμία περίπτωση δε περιμέναμε βέβαια ότι το ‘’Goblins Pub’’ θα είναι ένα μέρος τόσο μεγάλης ομορφιάς, μιας και με τίποτα δε φαινόταν κάτι τέτοιο από την είσοδο του.

Πέσαμε όμως σε διαμάντι, κάτι που εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς. Οι τιμές φυσικά εξευτελιστικές, επιπέδου Σλοβακίας, με τη μεγάλη μπύρα να κοστίζει περίπου 1,70€.

Η ώρα περνούσε απειλητικά όμως και καθώς δεν έπρεπε να χάσουμε άλλο χρόνο κινηθήκαμε γρήγορα προς το διαμέρισμα μας προκειμένου να ετοιμαστούμε, κάνοντας ένα γρήγορο πέρασμα και από τη πλατεία ‘’Mariánsky’’, βλέποντας τους υπαίθριους πάγκους έξω από την Προτεσταντική εκκλησία του 17ου αιώνα ‘’Jesuit Church’’

Αλλά και υπόλοιπα γνωστά πλέον σημεία της παλιάς πόλης:

Φτάσαμε στο σπίτι αλλά δεν ετοιμαστήκαμε όσο γρήγορα θέλαμε, καθώς αφενός το υπόλοιπο του μπουκαλιού της βότκας, αλλά και τα διαόλια που μας έβαλε το email με τις προσφορές της Aegeanν που ήρθε αναπάντεχα, δε μας άφησαν σε ησυχία. Γεμίσαμε τα ποτήρια, φωνάξαμε Na zdravie και κάναμε το πολυπόθητο κλικ που θα μας έστελνε στο Δουβλίνο ένα εξάμηνο μετά…

Την ώρα που βγήκαμε τελικώς έξω, λίγο πριν τις εννιά δηλαδή με τη σέντρα του τελικού να είναι σε μερικά λεπτά, δεν υπήρχαν και πολλές ελπίδες. Φάγαμε «πόρτα» από το Red Lion καθώς δεν είχε χώρο ούτε για όρθιους και βολευτήκαμε τελικά στο Dubiner όπως-όπως, βλέποντας το παιχνίδι διαγώνια και μετ’ εμποδίων, ευτυχώς πίνοντας μπυρίτσες.
Η εμπειρία να βλέπεις τελικό μαζί με Αγγλάρες, ειδικά όταν συμμετέχει Αγγλική ομάδα είναι μοναδική. Δυστυχώς ο καφενές με τα κόκκινα, σήμα το κορμοράνο και ατραξιόν έναν αστείο γκολκιπερ δε μας έκανε τα κέφια, μιας και ο Ουαλός πρώην ποδοσφαιριστής έβαλε αυτά που δε μπαίνουν και η μικρή ομάδα της Μαδρίτης πήρε ακόμα ένα τρόπαιο. Ευτυχώς έχω να θυμάμαι τα πανηγύρια και τις φωνές στο 1-1 με την ισοφάριση του Μανέ. Γιεεεεεεεε.
Άκου γιεεεεεεε οι ξενέρωτοι…

Τις μπύρες που δεν ήπιαμε στο red lion βλέποντας το ματς τις ήπιαμε εν τέλει μετά από αυτό, κάνοντας ένα ακόμη πέρασμα από τα μπαράκια, με αποκορύφωμα το barrock, φάγαμε μια πίτσα γιατί μας έκοψε και όντας πολύ κουρασμένοι (άραγε από τι επιστρέψαμε λίγο πριν τις τρεις στο διαμέρισμα για ξεκούραση.

 

[psilos3]

Ε, δεν αλλάζουμε χώρα; (ημέρα τρίτη)



Σε μια συζήτηση της προηγουμένης σε ένα από τα μπαρ που πήγαμε, είχαμε κάνει τη κοινή διαπίστωση ότι η Μπρατισλάβα είναι η μόνη πρωτεύουσα κράτους που βρίσκεται τόσο κοντά στα σύνορα. Επίσης είδαμε ότι έχει πολύ κοντινή γειτνίαση με τη Βιέννη. Τηρώντας πιστά λοιπόν το πρόγραμμα της εκδρομής και για τρίτη συναπτή ημέρα, δίνοντας βάση στην οργάνωση αναρωτηθήκαμε «ε δε πάμε μια Βιέννη;». Και δε πάμε;

Σηκωθήκαμε λοιπόν ξανά χαράματα όχι και τόσο νωρίς, και ξεχυθήκαμε στους δρόμους, με άλλη κατεύθυνση αυτή τη φορά:

Η απουσία κίνησης λόγω της Κυριακής στη πρωτεύουσα ήταν παραπάνω από εμφανέστατη:

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρούμε το κεντρικό σταθμό λεωφορείων ‘’Autobusova Stanica’’ στην οδό Bottova όπου αφού εκδώσαμε τα εισιτήρια μας κόστους περίπου 16€ μετ’ επιστροφής, επιβιβαστήκαμε χωρίς καθόλου αναμονή στο λεωφορείο που θα μας μετέφερε στην Αυστρία, αφού πρώτα έκανε μια στάση στο αεροδρόμιο της Βιέννης:

Η διαδρομή ήταν αδιάφορη, πλην όμως ανεμπόδιστη και κράτησε παραπάνω από μια ώρα. Το λεωφορείο είχε δωρεάν WiFi & νεράκι, οπότε ο χρόνος πέρασε ευχάριστα.

Κατεβήκαμε και πήρα μια φωτογραφία με το κινητό καλού κακού το σταθμό, για να μη ψαχνόμαστε στην επιστροφή.

Οι διαφορά της πόλης σε σχέση με τη Μπρατισλάβα από την οποία ερχόμασταν ήταν εμφανέστατη από τα πρώτα κιόλας βήματα:

Αποφασίσαμε να μη χρησιμοποιήσουμε κάποιο μέσο για να κατέβουμε στο κέντρο, ή τέλος πάντων αυτό που προσδιορίζαμε ως κέντρο, καθώς σε ακόμα μια περίπτωση δεν υπήρχε το παραμικρό πρόγραμμα:

Προχωρούσαμε στους άδειους και εκεί δρόμους:

Μ’ εμένα να φωτογραφίζω μετά μανίας τη πόλη και τα επιβλητικά της κτήρια, κάτι που μ’ αρέσει πολύ σε κάθε εκδρομή μου:

Δε κάναμε καμία στάση στη διαδρομή,

παρά μόνο όταν είδαμε από μακριά ένα πάρκο και περάσαμε κατευθείαν απέναντι στο δρόμο. Ένα άγαλμα μεγάλων διαστάσεων μας τράβηξε τη προσοχή:

Φυσικά το άγαλμα δεν ήταν άλλο από αυτό που έχει στηθεί από το 1896 για να τιμήσει τον τεράστιο συνθέτη Wolfgang Amadeus Mozart που πέρασε τα χρόνια της ζωής (και δημιουργίας) του στη Βιέννη:

Το μεγάλο πάρκο με το όνομα ‘’Burggarten’’ αποτελούσε μια όαση δροσιάς για τους Βιεννέζους, που απολάμβαναν κατά συρροή τα γρασίδια του μια τέτοια μέρα με μεγάλη –για τα δεδομένα της χώρας- ζέστη:

Προχωρήσαμε περιμετρικά θαυμάζοντας παράλληλα το πάρκο και το ‘’Hofburg Palace’’

Το οποίο ήταν υπό ανακατασκευή:

Οι εικόνες του κόσμου μου ήταν τόσο παράξενες και άγνωστες ως εκείνη τη στιγμή, μιας και είναι κάτι το οποίο δε συνηθίζεται στη χώρα μας:

Αφού βγήκαμε ξανά στο δρόμο αγοράσαμε δυο μπυρίτσες από το διπλανό αναψυκτήριο για να σβήσουμε τη δίψα μας απ’ το περπάτημα. Οι εικόνες συνέχιζαν να είναι υπέροχες:

Και γίνονταν όλο και πιο όμορφες όσο συνεχίζαμε, μιας και φτάναμε στην πλατεία ‘’Ablertina’’ παρατηρώντας τα γλυπτά έξω απ’ το μουσείο:

Η πόλη – αποκάλυψη ξεδιπλώνονταν μπροστά μας με όλο και πιο δυνατά στιγμιότυπα. Μπήκαμε στο περίφημο πεζόδρομο της οδού Graben που ξεκινάει από την πλατεία ‘’Stephansplatz’’ όπου υπάρχει και η ομώνυμη στάση του Μετρό:

Βέβαια δεν είχαμε δει ακόμα το σημαντικότερο και πλέον επιβλητικό σημείο της πόλης, κάτι που συνέβη μερικά μέτρα πιο κάτω:

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου (Domkirche St. Stephan), αποτελεί βεβαίως την έδρα της μητρόπολης της Βιέννης και θεμελιώθηκε πάνω σε δύο αρχαιότερους ναούς:

Ο ναός που έχει αποτελέσει επίκεντρο σημαντικών γεγονότων της Αυστρίας, είναι χτισμένος σε μεικτό ρoμανικό και γοτθικό ρυθμό και δικαίως νομίζω αναφέρεται ως κεντρικό αξιοθέατο της πόλης:

Κάναμε το γύρο κοιτώντας αποσβολωμένοι το θεόρατο μέγεθος του, προτού συνεχίσουμε για τα υπόλοιπα...

 

[psilos3]

Κι εδώ ποτάμι έχει – Βιέννης συνέχεια



Έτσι ακανόνιστα είχαμε σκοπό να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Δεν υπήρχε άλλωστε λόγος για κάτι πιο συγκεκριμένο πέρα από βόλτα κι ευχαρίστηση. Σχεδόν αυθόρμητα διαπιστώσαμε από την αρχή συμφωνώντας παράλληλα, ότι τη Βιέννη πρέπει να τη δούμε σ’ ένα άλλο ταξίδι δίνοντας της το χρόνο που της αρμόζει. Συνεπώς τις υπόλοιπες ώρες που είχαμε στη πόλη θα τις επενδύαμε σε ότι μας κινούσε τη περιέργεια, κινούμενοι προς το Δούναβη όπως ήταν ο στόχος μας.

Χωρίς λοιπόν να το καταλάβουμε πέσαμε πάνω στο περίφημο ‘’Ankeruhr clock’’,ένα ρολόι κατασκευής του 1914 (ωραία χρονιά) και διάσημο αξιοθέατο του κέντρου:

Που βρίσκεται σε μια αν μη τι άλλο πολύ όμορφη γειτονιά η οποία πλαισιώνεται και από το εξίσου γνωστό σιντριβάνι ‘’Vermählungsbrunnen’’ όνομά που έλαβε από τη σκηνή του γάμου της Μαρίας και του Ιωσήφ:

Προς στιγμήν είχαμε πιστέψει ότι βγήκαμε στο ποτάμι, όταν 400 μέτρα πιο κάτω βρεθήκαμε πάνω στη γέφυρα ‘’Marienbrücke’’ ,αντικρίζοντας τα καραβάκια να πηγαινοέρχονται ανάμεσα στα διάφορα καφέ και καταστήματα εστίασης:

Δεν ήταν τίποτε παραπάνω όμως από το κανάλι που στην ουσία ορίζει τη συνοικία ‘’Leopoldstadt’’ οπότε συνεχίσαμε αμέριμνοι το δρόμο μας:

Η πόλη μας έδειχνε την ομορφιά της ακόμα και στα πιο μικρά κι ασήμαντα στενάκια της:

Χωρίς φυσικά να στερείται αξιοθέατων, όπως για παράδειγμα το μνημείο ‘’Tegetthoffdenkmal’’ ,αφιερωμένο στον Αυστριακό ναύαρχο Wilhelm von Tegetthoff, αξιωματικό του 19ου αιώνα:

Η αλληλουχία των σημείων ενδιαφέροντος όμως δε σταματούσε καθόλου σ’ αυτή την εντυπωσιακή πόλη, με αποτέλεσμα ενάμισι χιλιόμετρο πιο κάτω και βλέποντας πλέον μπροστά μας τις γέφυρες του ποταμού, να έχουμε στα δεξιά μας τον εντυπωσιακό ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης (Kirche zum heiligen Franz von Assisi)

Η θεόρατη αυτή καθολική εκκλησία χτίστηκε μεταξύ του 1898 και του 1910 και αποτελεί το επιβλητικότερο κτίσμα της περιοχής:

Η συγκίνηση ήταν βαθιά, η εντύπωση μεγάλη, ωστόσο η πείνα μεγαλύτερη, έτσι πριν κάνουμε το βήμα προς το Δούναβη σταματήσαμε επιτόπου σε μία από τις καντίνες.
Ζήτησα κάτι ντόπιο, δοκιμάζοντας λευκό λουκάνικο, φυσικά με την υποστήριξη μιας παγωμένης, με τσουχτερή Αυστριακή τιμή:

Πήραμε τα ποτά και τα φαγώσιμα και πεταχτήκαμε απέναντι για να καθίσουμε να τα απολαύσουμε στο ποτάμι:

Ανεβήκαμε από τα σκαλιά στη πεζογέφυρα, όπου η θέα προς την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου ήταν αρκετά πιο καλή:

Αλλά και προς τα κλασσικά πλέον πλωτά καταστήματα του Δούναβη:

Εννοείται πως δε χάσαμε την ευκαιρία να φωτογραφηθούμε κι εμείς με τέτοιο ωραίο φόντο, αλλά και τέτοιες ωραίες μπλούζες Κουβανέζικες. Είπαμε, Αβάνα – Μπρατισλάβα, ένα τσιγάρο δρόμος!

Για μια ακόμη φορά σε εκδρομή είχαμε απεριόριστη θέα προς το μεγάλο ποτάμι, κάτι που μας άρεσε ιδιαίτερα. Από τη μία ο χώρος για περπάτημα, από την άλλη το πάρκο με γρασσίδι, συντελούσαν στη πολύ όμορφη εικόνα που βλέπαμε:

Μαζί με τους κύκνους που κολυμπούσαν αμέριμνοι. Εντάξει, το ποδήλατο στο βυθό ήταν λίγο παράταιρο, αλλά αυτά γίνονται παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα:

Είχαμε ήδη περπατήσει πολύ έχοντας δει αρκετά πράγματα από τη πόλη, ώστε θεωρήσαμε χρησιμότερο για εξοικονόμηση χρόνου να πάρουμε το μετρό για την επιστροφή μας στο κέντρο της. Αφενός ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο σταθμός βρισκόταν κάτω από τη γέφυρα του Δούναβη αλλά παράλληλα πάνω σ’ αυτήν. Αφετέρου ήρθαμε για μια ακόμα φορά σε επαφή με την ακριβή πραγματικότητα της Αυστριακής πρωτεύουσας, δίνοντας 2,40€ για εισιτήριο μονής διαδρομής!

Επιστρέψαμε στο κέντρο και τη περιοχή του Stephansdom συνεχίζοντας το αγαπημένο μας σπορ, να περιφερόμαστε δηλαδή στα στενά της πόλης:

Φτάνοντας σε μια ακόμα καθολική εκκλησία με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική:

Μία από τις πολλές που είδαμε εκείνη την ημέρα, την ‘’Katholische Kirche Jesuitenkirche – Universitätskirche’’

Επιστρέφοντας ως τη Stephansplatz για μερικές ακόμα μοναδικές λήψεις:

Ώσπου ξαφνικά στ’ αυτιά μας έφτασε μουσική. Βιεννέζικη κλασσική μουσική:

Είχαμε φτάσει ήδη έξω από το μουσείο τέχνης Albertina, σε μια ακόμα πολύ όμορφη περιοχή, εκεί όπου βρίσκεται και το περίτεχνο σιντριβάνι ‘’Albrechtsbrunnen’’ κάτω από το οποίο οι μουσικοί χάριζαν στο κόσμο καταπληκτικές στιγμές:

Εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός ύπαρξης καντίνας στη πλατεία για μια ακόμη παραδοσιακή λιχουδιά, μαζί με μια τοπική βαις μπύρα για συνοδεία όπως είναι λογικό:

Ο κόσμος εξακολουθούσε να πυκνώνει στη Κυριακάτικη βόλτα του, λίγο πριν πέσει η νύχτα:

Με ‘μας να κινούμαστε προς το σταθμό των λεωφορείων για την επιστροφή μας στη Σλοβακία:

Κρατώντας τις πιο όμορφες εικόνες από τη πολύ περιεκτική επίσκεψη μας στη Βιέννη:

Φτάσαμε περίπου μισή ώρα νωρίτερα από την αναχώρηση μας, αξιοποιώντας το χρόνο στο διπλανό αναψυκτήριο πίνοντας από μια μπύρα αρχικά και άλλη μία στη συνέχεια αφήνοντας τα τελευταία χρήματα που είχαμε πάνω μας (χωρίς λόγο) με τον Αυστριακό μάλιστα να μας κάνει και «ψαλίδι» στη τιμή…

 

[psilos3]

Μια τελευταία βόλτα και φεύγουμε…



Η απόσταση των 70 χιλιομέτρων καλύφθηκε σε μια περίπου ώρα, με αποτέλεσμα γύρω στις 10 το βράδυ τοπική να είμαστε και πάλι στη Σλοβάκικη πρωτεύουσα.

Διανύαμε τις τελευταίες ώρες εκεί και δε θέλαμε με τίποτα να τις αφήσουμε ανεκμετάλλευτες. Μετά από ένα σύντομο λοιπόν φρεσκάρισμα ξανοιχτήκαμε και πάλι στους δρόμους προς αναζήτηση κάποιου φιλόξενου μπαρ.

Χωρίς να το ψάξουμε και πολύ μπήκαμε στο κοντινότερο όλων, το ‘’bukowski bar’’ με τ’ όνομα, κάνοντας τη κοινή διαπίστωση ότι φερθήκαμε πολύ επιπόλαια που δεν είχαμε μπει στο μαγαζί αυτό τις προηγούμενες ημέρες:

Από την υπέροχη είσοδο λοιπόν ενός νεοκλασικού, οδηγείσαι στην ουσία σ’ έναν αυλόγυρο γεμάτο stand και τραπεζάκια, με πολύ κόσμο και δυνατές μουσικές, απόλυτα ταιριαστές με το περιβάλλον που πλαισιώνει την αυλή γεμάτη μαρμάρινες προθήκες και κολώνες με γλυπτά:

Ο χώρος όπως καταλαβαίνετε ήταν πολύ ωραίος εντός και εκτός, ο κόσμος ακόμη καλύτερος, δίνοντας μας την ευκαιρία για μερικά ποτάκια, άλλο που δε θέλαμε κι εμείς…

Βγήκαμε βολτάροντας για τελευταία φορά στη νυχτερινή Μπρατισλάβα:

Προχωρήσαμε στα γνωστά στέκια περνώντας από τη πύλη του Μιχαήλ, φτάνοντας ως την οδό Župné námestie και τα εκεί μπαράκια, τα μόνα που είχαν λίγο κόσμο εκείνη την ώρα. Ήταν βλέπετε μια τυπική Κυριακή βράδυ για τη Σλοβακία και όχι μια παραμονή αργίας όπως σε μας!

Μερικές τελευταίες μπυρίτσες που μας άξιζαν για το κλείσιμο και αυτής της βραδιάς λοιπόν κι επιστροφή για το διαμέρισμα για τις λίγες ώρες ξεκούρασης που απέμεναν, βλέποντας παράλληλα τις αφίσες με τις συναυλίες που επρόκειτο να διεξαχθούν στη πόλη, ζηλεύοντας παράφορα γι΄αυτό…

Το ταξί που μας είχε κανονίσει ο σπιτονοικοκύρης, μας παρέλαβε λίγο πριν τις δέκα το πρωί για το αεροδρόμιο. Η καθυστέρηση της Ryan μας βοήθησε ώστε να κάνουμε λίγα ψώνια, κάτι το οποίο μας βγήκε σε καλό. Η αγορά του τοπικού αποστάγματος ‘’Koniferum’’ ήταν κάτι που απέδωσε χωρίς να το ξέρουμε και επίσης κάτι που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Προσοχή, πίνεται αυστηρώς παγωμένο (όπως στην εικόνα που βρήκα στο νετ) και κατά προτίμηση για χωνευτικό!

Επιβιβαστήκαμε τελικά στο αεροπλάνο αποχαιρετώντας τη Μπρατισλάβα με εξαίσιο καιρό:

Η δίωρη πτήση προς το αεροδρόμιο Μακεδονία ολοκληρώθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα και η μέρα αργίας συνεχίστηκε με διασκέδαση στις ταβέρνες και τα μπαράκια της πόλης.

Μια ακόμα όμορφη εκδρομή είχε τελειώσει!

 

[psilos3]

Επίλογος – συμπεράσματα.



1. Νομίζω ότι το τριημεράκι για τη συγκεκριμένη πόλη είναι ικανοποιητικότατο, δεδομένου του μικρού μεγέθους και της ευκολίας της. Ξέρω ότι δεν είμαι ο κατάλληλος να το κρίνω βάσει του προγράμματος που ακολουθήθηκε, υπάρχουν πολύ καλύτερες ιστορίες γι’ αυτό, ωστόσο θα έλεγα ότι ακόμα και με 2 ημέρες στη Μπρατισλάβα παίρνεις αρκετά καλή γεύση.

2. Σημαντικό για μια ακόμη φορά, σε μία ακόμη εκδρομή το γεγονός ότι νύχτωνε πολύ αργά, κάτι που εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο. Τείνει για το λόγο αυτό να είναι η αγαπημένη μου περίοδος για εκδρομές στα βόρεια...

3. Προφανώς υπήρχαν πράγματα που δε κάναμε κι άλλα τόσα που δεν είδαμε, ήμουν νομίζω απόλυτα ξεκάθαρος σ’ αυτό από την αρχή.

4. Περιττό να πω ότι δεν αντιμετωπίσαμε πουθενά το παραμικρό θέμα με την ασφάλεια μας, κινούμενοι βέβαια στα πολύ τουριστικά σημεία μόνο.

5. Από την ελάχιστη τριβή που είχαμε με τους Σλοβάκους δεν έχω να θυμάμαι κάτι αρνητικό, κάθε άλλο. Σίγουρα παίζει ρόλο το γεγονός ότι μιλάμε για άκρως τουριστική πόλη.

6. Για τον ακριβώς από πάνω λόγο έχω να επισημάνω λοιπόν ότι παντού μπορούσες να βγάλεις σχετικά καλή συνεννόηση και να κατατοπιστείς σε ότι ψάχνεις. Τουριστική μεν, φιλική δε, χωρίς να στερείται αυθεντικότητας όσο κι αν έχει αλλοιωθεί από τον κόσμο που την επισκέπτεται αλλά και τους πολλούς φοιτητές που φιλοξενεί.

7. Το φαγητό σε όσα λίγα δοκιμάσαμε ήταν νοστιμότατο αλλά όχι τόσο οικονομικό για τα δεδομένα της πόλης πάντα. Η διαμονή σχετικά φυσιολογική και το αλκοόλ αρκετά φθηνό, ακόμα και στα καλά μπαρ της πόλης. Μεγάλο ρόλο σε αυτά παίζει το γεγονός ότι η Σλοβακία βρίσκεται στη ζώνη του ευρώ.

8. Εν κατακλείδι ήταν μια οικονομικότατη και πολύ βολική εκδρομή. Αεροπορικό εισιτήριο κάτω των 90€, διαμονή περίπου στα 80€-90€ για τρία βράδια, φθηνές μετακινήσεις, νορμάλ τιμές στα υπόλοιπα, κάτι που καθιστά τη Μπρατισλάβα μια καλή επιλογή.

9. Κλείνοντας λοιπόν τα συμπεράσματα μου κι έχοντας ως κύριο γνώρισμα την ευκολία, θα έλεγα ότι η εκδρομή αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή, ιδανική για λίγες ημέρες χαλάρωσης βόλτας και φυσικά παρταρίσματος.


Ραντεβού στην επόμενη ιστορία, σε κοντινή ή μακρινή, παλιά ή -ελπίζω- νέα εκδρομή!

Na zdravie

 

[Eleni P]

Επίλογος – συμπεράσματα.



1. Νομίζω ότι το τριημεράκι για τη συγκεκριμένη πόλη είναι ικανοποιητικότατο, δεδομένου του μικρού μεγέθους και της ευκολίας της. Ξέρω ότι δεν είμαι ο κατάλληλος να το κρίνω βάσει του προγράμματος που ακολουθήθηκε, υπάρχουν πολύ καλύτερες ιστορίες γι’ αυτό, ωστόσο θα έλεγα ότι ακόμα και με 2 ημέρες στη Μπρατισλάβα παίρνεις αρκετά καλή γεύση.

2. Σημαντικό για μια ακόμη φορά, σε μία ακόμη εκδρομή το γεγονός ότι νύχτωνε πολύ αργά, κάτι που εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο. Τείνει για το λόγο αυτό να είναι η αγαπημένη μου περίοδος για εκδρομές στα βόρεια...

3. Προφανώς υπήρχαν πράγματα που δε κάναμε κι άλλα τόσα που δεν είδαμε, ήμουν νομίζω απόλυτα ξεκάθαρος σ’ αυτό από την αρχή.

4. Περιττό να πω ότι δεν αντιμετωπίσαμε πουθενά το παραμικρό θέμα με την ασφάλεια μας, κινούμενοι βέβαια στα πολύ τουριστικά σημεία μόνο.

5. Από την ελάχιστη τριβή που είχαμε με τους Σλοβάκους δεν έχω να θυμάμαι κάτι αρνητικό, κάθε άλλο. Σίγουρα παίζει ρόλο το γεγονός ότι μιλάμε για άκρως τουριστική πόλη.

6. Για τον ακριβώς από πάνω λόγο έχω να επισημάνω λοιπόν ότι παντού μπορούσες να βγάλεις σχετικά καλή συνεννόηση και να κατατοπιστείς σε ότι ψάχνεις. Τουριστική μεν, φιλική δε, χωρίς να στερείται αυθεντικότητας όσο κι αν έχει αλλοιωθεί από τον κόσμο που την επισκέπτεται αλλά και τους πολλούς φοιτητές που φιλοξενεί.

7. Το φαγητό σε όσα λίγα δοκιμάσαμε ήταν νοστιμότατο αλλά όχι τόσο οικονομικό για τα δεδομένα της πόλης πάντα. Η διαμονή σχετικά φυσιολογική και το αλκοόλ αρκετά φθηνό, ακόμα και στα καλά μπαρ της πόλης. Μεγάλο ρόλο σε αυτά παίζει το γεγονός ότι η Σλοβακία βρίσκεται στη ζώνη του ευρώ.

8. Εν κατακλείδι ήταν μια οικονομικότατη και πολύ βολική εκδρομή. Αεροπορικό εισιτήριο κάτω των 90€, διαμονή περίπου στα 80€-90€ για τρία βράδια, φθηνές μετακινήσεις, νορμάλ τιμές στα υπόλοιπα, κάτι που καθιστά τη Μπρατισλάβα μια καλή επιλογή.

9. Κλείνοντας λοιπόν τα συμπεράσματα μου κι έχοντας ως κύριο γνώρισμα την ευκολία, θα έλεγα ότι η εκδρομή αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή, ιδανική για λίγες ημέρες χαλάρωσης βόλτας και φυσικά παρταρίσματος.


Ραντεβού στην επόμενη ιστορία, σε κοντινή ή μακρινή, παλιά ή -ελπίζω- νέα εκδρομή!

Na zdravie

Όπως και οι υπόλοιπες ιστορίες σου, έτσι και αυτή ήταν πολύ όμορφη, κατατοπιστική και με υπέροχες φωτογραφίες. Ομολογώ ότι την Μπρατισλάβα δεν την εκτίμησα όπως θα έπρεπε, μιας και πήγαμε μετά από μια εβδομάδα στην Βουδαπέστη, για τριήμερο κλείσιμο το 2018 και εμείς. Βέβαια αν με ξανά βγάλει ο δρόμος, η ιστορία σου θα βοηθήσει πολύ

 

[psilos3]

Όπως και οι υπόλοιπες ιστορίες σου, έτσι και αυτή ήταν πολύ όμορφη, κατατοπιστική και με υπέροχες φωτογραφίες. Ομολογώ ότι την Μπρατισλάβα δεν την εκτίμησα όπως θα έπρεπε, μιας και πήγαμε μετά από μια εβδομάδα στην Βουδαπέστη, για τριήμερο κλείσιμο το 2018 και εμείς. Βέβαια αν με ξανά βγάλει ο δρόμος, η ιστορία σου θα βοηθήσει πολύ

Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα πολύ όμορφα λόγια σου.
Το εκτιμώ ιδιαίτερα.

Είναι εύκολη και βολική η Μπρατισλάβα, δε το συζητώ, ίσως όμως μετά από τη Βουδαπέστη κι εγώ να μη την εκτιμούσα τόσο.
Να είσαι καλά, αν και δεν είναι από τις εκδρομές που ψάχτηκα πολύ ή έκανα/είδα αρκετά πράγματα, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.

 

[Eleni P]

Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα πολύ όμορφα λόγια σου.
Το εκτιμώ ιδιαίτερα.

Είναι εύκολη και βολική η Μπρατισλάβα, δε το συζητώ, ίσως όμως μετά από τη Βουδαπέστη κι εγώ να μη την εκτιμούσα τόσο.
Να είσαι καλά, αν και δεν είναι από τις εκδρομές που ψάχτηκα πολύ ή έκανα/είδα αρκετά πράγματα, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.

Κάπως έτσι κ εμείς πήγαμε λίγο χύμα αλλά κάποιες φορές χρειάζεται και αυτό!!

 

[psilos3]

Κάπως έτσι κ εμείς πήγαμε λίγο χύμα αλλά κάποιες φορές χρειάζεται και αυτό!!

Επιβάλλεται, όχι μόνο χρειάζεται.
Μας είχε τραβήξει τόση ενέργεια η προετοιμασία του ταξιδιού στη Κούβα όπως γράφω και στο πρόλογο μου, που δεν είχαμε όρεξη ν' ασχοληθούμε παρά ελάχιστα.
Χύμα στο κύμα.

 

[Eleni P]

Επιβάλλεται, όχι μόνο χρειάζεται.
Μας είχε τραβήξει τόση ενέργεια η προετοιμασία του ταξιδιού στη Κούβα όπως γράφω και στο πρόλογο μου, που δεν είχαμε όρεξη ν' ασχοληθούμε παρά ελάχιστα.
Χύμα στο κύμα.

Λογικό τότε , χρειαζόταν ένα city break στην Μπρατισλάβα!!

 

[Sassenach77]

Τη Μπρατισλάβα τη λιμπιζομαι αρκετά χρόνια τώρα λόγω της νυχτερινής της ζωής και όλο δεν μου κάθεται..... Οταν λυγίσει όμως και μου κάτσει θα γίνει της Μπρατισλάβας

Όμορφα

 

[psilos3]

Τη Μπρατισλάβα τη λιμπιζομαι αρκετά χρόνια τώρα λόγω της νυχτερινής της ζωής και όλο δεν μου κάθεται..... Οταν λυγίσει όμως και μου κάτσει θα γίνει της Μπρατισλάβας
Όμορφα

Σ' ευχαριστώ.
Είναι πολύ βολικό κι εύκολο εκδρομάκι είναι η αλήθεια, δυο-τρεις μέρες αρκούν για όλα!
Με το καλό μόλις ανοίξουν λίγο τα πράγματα.