evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.734
- Likes
- 14.472
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Πρόλογος
Γεμάτο είναι το Travelstories από ιστορίες και πληροφορίες για Νάπολη και τα πέριξ...πραγματικά δε νομίζω ότι γράφοντας τα δικά μου έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο.
Από την άλλη σκέφτηκα πως τελικά τα ταξίδια μας χωρίζονται σε π.κ. (προ κόβιντ) και μ.κ. εποχή οπότε καλό είναι όσο μπορούμε να γράφουμε ιστοριούλες...τόσο για να βλέπουν όσοι ενδιαφέρονται τα πιο επίκαιρα δεδομένα, όσο και για να ...ζεσταίνουμε και πάλι τις μηχανές μετά από τόσο καιρό απραξίας.
Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ταξίδι κλείστηκε πριν ακόμα ξεκινήσω για το...προηγούμενο (όπως ορθά μας συμβουλεύει πάντα ο φίλος κ συμφορουμίτης @psilos3
) και για να λέω τα πράγματα με τ όνομά τους, με το που έκανα τη 2η δόση του εμβολίου και ταυτοχρόνως άρχισαν να πέφτουν βροχή οι προσφορές για τα αεροπορικά...λίγο η καθήλωση επί ενάμισι χρόνο, λίγο το ένα, λίγο το άλλο έπαθα τον ατελείωτο!
Οι προορισμοί χόρευαν ο ένας μετά τον άλλον μπροστά στα μάτια μου και δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω!
Η Νάπολη ήδη έπαιζε δυνατά ως επιλογή από το καλοκαίρι αλλά μετατέθηκε χρονικά λόγω ανυπόφορης ζέστης και τουριστικού πικ. Και αφού ήδη ..... ξεπέταξα τρία συναπτά 4μερα σε βορειότερες χώρες μαζί με μια χορταστικότατη εβδομάδα που γυρνοβολούσα προς Ιόνιο μεριά (ξέρω ξέρω με λυπάται η ψυχή σας τόσο χάλια που περνάω) και Νάπολη λέγαμε και Νάπολη δε βλέπαμε… ήρθε κι ώρα της.
Στο μεταξύ στα ανάμεσα, επειδή κάθε φορά που βγαίναμε για καφέ ή μπύρα με φίλους και ρωτούσαν θα βάλεις κ…. κάτω ή θα μας σπάσεις κ άλλο τα νεύρα….και έλεγα το δεύτερο μέχρι να τελειώσω όλες τις άδειες ή την καβάντζα (ότι από τα δύο έρθει πρώτο!) τελικά από κει που θα είμαστε μόνες εγώ με μια καλή φίλη, λίγο που η ζήλια είναι ψώρα λίγο που έχουμε καλούς φίλους, φτάσαμε αισίως τους ...5!!!
Με σύνθεση παρέας που δεν είχαμε ιδέα πως και τι θα μας έβγαινε στην πράξη...ο ένας μάλιστα ήταν φίλος φίλου τον είδαμε για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο. Ωστόσο λέμε δε βαριέσαι….καθένας κάνει το πρόγραμμά του δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουμε παντού μαζί αν δεν γουστάρουμε.
Κάπως έτσι κλείσαμε και ένα από τα μεγαλύτερα σπίτια που βρήκαμε κοντά στο κέντρο (ώστε να έχουμε μια σχετική άνεση σε δωμάτια και μπάνια) και στις 21 του Οκτώβρη δώσαμε ραντεβού στο αεροδρόμιο Μακεδονία.
Άφιξη
Φουλ το αεροπλάνο της Ράιαν (ένεκα οι προσφορές) και μετά από 1 ώρα και 20 λεπτάκια προσγειωθήκαμε στο Capodichino της Νάπολης. Οι έλεγχοι δειγματοληπτικοί από Ελλάδα για το plf ενώ για τα πιστοποιητικά εμβολιασμού έβλεπαν απλά αν υπήρχαν -ούτε καν όνομα διάβαζαν. Στην Ιταλία σημασία δεν μας έδωσαν, αεροπλάνο, τέρμιναλ και έξω από την πόρτα!
Εν τω μεταξύ με όλα αυτά τα έντυπα που έχουν προκύψει λόγω κόβιντ η πολιτική για βαλίτσες και χειραποσκευές έχει πάει περίπατο...Οι περισσότεροι μπαίνουν με το εισιτήριο value και κουβαλάν backpack γκουμούτσες συν σακούλες με τρόφιμα στο χέρι και γενικώς δεν ανοίγει μύτη!! Αν τα κοιτούσαν κ αυτά το κάθε αεροπλάνο θα έφευγε με 2 ώρες καθυστέρηση….
Σε άλλα νέα η συνεννόηση με τον σπιτονοικοκύρη ήταν πως έναντι έξτρα αμοιβής θα μας έστελνε ταξί για να μας πάρει και τους 5, λόγω του ότι φτάναμε μετά τις 10 το βράδυ και το μετρό τους έκλεινε νωρίς. Το λεωφορείο που εξυπηρετεί το αεροδρόμιο μας άφηνε μακριά από το σπίτι που θα μέναμε οπότε δεν είχαμε άλλη επιλογή. Η τιμή ήταν συμπαθητική οπότε και το δεχθήκαμε.
Ελα όμως που αντί για ταξί ήρθε ο ίδιος με ένα μικρό αυτοκίνητο και λέει θα έστελνα και το γιό μου αλλά πάθαμε λάστιχο στο δεύτερο αυτοκίνητο οπότε θα σας πάω σε δύο δόσεις εγώ.
Όμως έχει ξεκινήσει να βρέχει….πρώτη κίτρινη κάρτα! Μπαίνουμε οι πρώτοι τρεις ενώ οι άλλοι δύο έμειναν πίσω να περιμένουν κάτω από ένα μισο-υπόστεγο.
Δεν θα αργήσουμε λέει, έχει ερημιά απόψε γιατί η Νάπολη έπαιζε με τη Λέγκια Βαρσοβίας για το Europa league και όλοι ήταν καρφωμένοι στις τηλεοράσεις. Αμάν κ αυτή η Ράιαν….κάτι ώρες που πάει και βάζει τις πτήσεις της και χάνουμε τα καλύτερα!!!!
Το αυτοκίνητο εκτός από μικρό ήταν και “ελαφρώς” τρακαρισμένο. Όπως και τα περισσότερα αυτοκίνητα μέσα στην πόλη (γιατί άραγε!). Έκανε και έναν περίεργο ήχο που ερχόταν από το αριστερό πίσω τροχό...Τον ρώτησα αλλά μου είπε να μην αγχώνομαι!
Στο σπίτι μας περίμενε ο γιός με το κλαταρισμένο (και καλά) αυτοκίνητο για να μας δείξει τα του σπιτιού.
Το οποίο σπίτι ένα περίπου μαυσωλείο που υποτίθεται ότι ήταν στον 3ο όροφο και χωρίς ασανσέρ μόνο που είχαν ξεχάσει τα μεσοπατώματα και ο 3ος έγινε χαλαρά 5ος….
Ωστόσο ήταν καθαρό και είχε τους χώρους που θέλαμε. Ο μικρός ιδιοκτήτης άρχισε τα ναπολιτάνικα….είχαμε και έξτρα χρεώσεις εκτός μπούκιγκ-τις οποίες ναι μεν είχαμε δει αλλά πουθενά δεν έγραφε ότι οι πληρωμές θα ήταν αυστηρά τις μετρητοίς.
Λέω δεν κουβαλάμε μαζί μας μετρητά θα πρέπει να δεχθείς κάρτα. Ανένδοτος αυτός. Κάρτα δεν παίρνουμε λέει μόνο μετρητά κ αν δεν έχετε θα σας πάω σε ΑΤΜ για να τραβήξετε!
Δεν ξεκινήσαμε καλά….
Αφού περιμέναμε να έρθουν κι οι υπόλοιποι, του την πέσαμε όλοι μαζί και ναι μεν τα στάξαμε τελικά ντάγκα ντάγκα αλλά αποφύγαμε έστω ένα ποσό για εγγύηση που μας ζητούσε στο τσεκ ιν (και θα επιστρεφόταν μετά από έλεγχο του διαμερίσματος στην έξοδο) .
Μ αυτά και μ αυτά ή ώρα είχε ήδη πάει 11.30 το βράδυ αλλά δεν μας σταματούσε τίποτα από το να βγούμε και να περπατήσουμε την πόλη . Ο μικρός μας είπε ότι λόγω ώρας ένα σημείο που θα βρίσκαμε λίγο κόσμο και κάτι να πιούμε ήταν η Piazza Bellini που ήταν περίπου στο χιλιόμετρο από το σπίτι.
Κι έτσι ξεκινήσαμε την περιήγηση….
Το στενό που βρίσκεται το σπίτι μας. Σαν σκηνικό από ταινία του Κοστουρίτσα...
Ερημιά!
Chiesa del Gesu Nuovo
Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι η Νάπολη εκτός από παλιά ήταν κ βρώμικη! Πολύ βρώμικη όμως...Οι κάδοι ξεχειλισμένοι από σκουπίδια και στο δρόμο πεταμένα κάτω ότι μπορείς να φανταστείς.
Στην Piazza Bellini γινόταν ένας μικρός κακός χαμός...Φοιτητοκατάσταση κατά δεκάδες, όλοι στο δρόμο με ένα ποτό στο χέρι και ο μπάφος πήγαινε σύννεφο! Αιθαλομίχλη κανονικά.
Αφού χαζέψαμε και περπατήσαμε όσο αντέξαμε, βρήκαμε ένα όσο το δυνατόν πιο ήσυχο καφέ-μπαρ με τραπεζάκια έξω και αφού η βροχή είχε σταματήσει και η θερμοκρασία ήταν σούπερ απολαύσαμε ένα Aperol Spritz χαζεύοντας από σχετική απόσταση το μπουλούκι της πιτσιρικαρίας.
Κάναμε ακόμα μια μεγάλη βόλτα προς τη Scappanapoli όμως δεν υπήρχε ψυχή και τα πάντα ήταν κλειστά εκείνη την ώρα οπότε και αποφασίσαμε να κρατήσουμε την όρεξή μας για επόμενη μέρα που προβλεπόταν μεγάλη και πήγαμε για νανάκια...
Γεμάτο είναι το Travelstories από ιστορίες και πληροφορίες για Νάπολη και τα πέριξ...πραγματικά δε νομίζω ότι γράφοντας τα δικά μου έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο.
Από την άλλη σκέφτηκα πως τελικά τα ταξίδια μας χωρίζονται σε π.κ. (προ κόβιντ) και μ.κ. εποχή οπότε καλό είναι όσο μπορούμε να γράφουμε ιστοριούλες...τόσο για να βλέπουν όσοι ενδιαφέρονται τα πιο επίκαιρα δεδομένα, όσο και για να ...ζεσταίνουμε και πάλι τις μηχανές μετά από τόσο καιρό απραξίας.
Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ταξίδι κλείστηκε πριν ακόμα ξεκινήσω για το...προηγούμενο (όπως ορθά μας συμβουλεύει πάντα ο φίλος κ συμφορουμίτης @psilos3
) και για να λέω τα πράγματα με τ όνομά τους, με το που έκανα τη 2η δόση του εμβολίου και ταυτοχρόνως άρχισαν να πέφτουν βροχή οι προσφορές για τα αεροπορικά...λίγο η καθήλωση επί ενάμισι χρόνο, λίγο το ένα, λίγο το άλλο έπαθα τον ατελείωτο!Οι προορισμοί χόρευαν ο ένας μετά τον άλλον μπροστά στα μάτια μου και δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω!
Η Νάπολη ήδη έπαιζε δυνατά ως επιλογή από το καλοκαίρι αλλά μετατέθηκε χρονικά λόγω ανυπόφορης ζέστης και τουριστικού πικ. Και αφού ήδη ..... ξεπέταξα τρία συναπτά 4μερα σε βορειότερες χώρες μαζί με μια χορταστικότατη εβδομάδα που γυρνοβολούσα προς Ιόνιο μεριά (ξέρω ξέρω με λυπάται η ψυχή σας τόσο χάλια που περνάω) και Νάπολη λέγαμε και Νάπολη δε βλέπαμε… ήρθε κι ώρα της.
Στο μεταξύ στα ανάμεσα, επειδή κάθε φορά που βγαίναμε για καφέ ή μπύρα με φίλους και ρωτούσαν θα βάλεις κ…. κάτω ή θα μας σπάσεις κ άλλο τα νεύρα….και έλεγα το δεύτερο μέχρι να τελειώσω όλες τις άδειες ή την καβάντζα (ότι από τα δύο έρθει πρώτο!) τελικά από κει που θα είμαστε μόνες εγώ με μια καλή φίλη, λίγο που η ζήλια είναι ψώρα λίγο που έχουμε καλούς φίλους, φτάσαμε αισίως τους ...5!!!
Με σύνθεση παρέας που δεν είχαμε ιδέα πως και τι θα μας έβγαινε στην πράξη...ο ένας μάλιστα ήταν φίλος φίλου τον είδαμε για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο. Ωστόσο λέμε δε βαριέσαι….καθένας κάνει το πρόγραμμά του δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουμε παντού μαζί αν δεν γουστάρουμε.
Κάπως έτσι κλείσαμε και ένα από τα μεγαλύτερα σπίτια που βρήκαμε κοντά στο κέντρο (ώστε να έχουμε μια σχετική άνεση σε δωμάτια και μπάνια) και στις 21 του Οκτώβρη δώσαμε ραντεβού στο αεροδρόμιο Μακεδονία.
Άφιξη
Φουλ το αεροπλάνο της Ράιαν (ένεκα οι προσφορές) και μετά από 1 ώρα και 20 λεπτάκια προσγειωθήκαμε στο Capodichino της Νάπολης. Οι έλεγχοι δειγματοληπτικοί από Ελλάδα για το plf ενώ για τα πιστοποιητικά εμβολιασμού έβλεπαν απλά αν υπήρχαν -ούτε καν όνομα διάβαζαν. Στην Ιταλία σημασία δεν μας έδωσαν, αεροπλάνο, τέρμιναλ και έξω από την πόρτα!
Εν τω μεταξύ με όλα αυτά τα έντυπα που έχουν προκύψει λόγω κόβιντ η πολιτική για βαλίτσες και χειραποσκευές έχει πάει περίπατο...Οι περισσότεροι μπαίνουν με το εισιτήριο value και κουβαλάν backpack γκουμούτσες συν σακούλες με τρόφιμα στο χέρι και γενικώς δεν ανοίγει μύτη!! Αν τα κοιτούσαν κ αυτά το κάθε αεροπλάνο θα έφευγε με 2 ώρες καθυστέρηση….
Σε άλλα νέα η συνεννόηση με τον σπιτονοικοκύρη ήταν πως έναντι έξτρα αμοιβής θα μας έστελνε ταξί για να μας πάρει και τους 5, λόγω του ότι φτάναμε μετά τις 10 το βράδυ και το μετρό τους έκλεινε νωρίς. Το λεωφορείο που εξυπηρετεί το αεροδρόμιο μας άφηνε μακριά από το σπίτι που θα μέναμε οπότε δεν είχαμε άλλη επιλογή. Η τιμή ήταν συμπαθητική οπότε και το δεχθήκαμε.
Ελα όμως που αντί για ταξί ήρθε ο ίδιος με ένα μικρό αυτοκίνητο και λέει θα έστελνα και το γιό μου αλλά πάθαμε λάστιχο στο δεύτερο αυτοκίνητο οπότε θα σας πάω σε δύο δόσεις εγώ.
Όμως έχει ξεκινήσει να βρέχει….πρώτη κίτρινη κάρτα! Μπαίνουμε οι πρώτοι τρεις ενώ οι άλλοι δύο έμειναν πίσω να περιμένουν κάτω από ένα μισο-υπόστεγο.
Δεν θα αργήσουμε λέει, έχει ερημιά απόψε γιατί η Νάπολη έπαιζε με τη Λέγκια Βαρσοβίας για το Europa league και όλοι ήταν καρφωμένοι στις τηλεοράσεις. Αμάν κ αυτή η Ράιαν….κάτι ώρες που πάει και βάζει τις πτήσεις της και χάνουμε τα καλύτερα!!!!
Το αυτοκίνητο εκτός από μικρό ήταν και “ελαφρώς” τρακαρισμένο. Όπως και τα περισσότερα αυτοκίνητα μέσα στην πόλη (γιατί άραγε!). Έκανε και έναν περίεργο ήχο που ερχόταν από το αριστερό πίσω τροχό...Τον ρώτησα αλλά μου είπε να μην αγχώνομαι!
Στο σπίτι μας περίμενε ο γιός με το κλαταρισμένο (και καλά) αυτοκίνητο για να μας δείξει τα του σπιτιού.
Το οποίο σπίτι ένα περίπου μαυσωλείο που υποτίθεται ότι ήταν στον 3ο όροφο και χωρίς ασανσέρ μόνο που είχαν ξεχάσει τα μεσοπατώματα και ο 3ος έγινε χαλαρά 5ος….
Ωστόσο ήταν καθαρό και είχε τους χώρους που θέλαμε. Ο μικρός ιδιοκτήτης άρχισε τα ναπολιτάνικα….είχαμε και έξτρα χρεώσεις εκτός μπούκιγκ-τις οποίες ναι μεν είχαμε δει αλλά πουθενά δεν έγραφε ότι οι πληρωμές θα ήταν αυστηρά τις μετρητοίς.
Λέω δεν κουβαλάμε μαζί μας μετρητά θα πρέπει να δεχθείς κάρτα. Ανένδοτος αυτός. Κάρτα δεν παίρνουμε λέει μόνο μετρητά κ αν δεν έχετε θα σας πάω σε ΑΤΜ για να τραβήξετε!
Δεν ξεκινήσαμε καλά….
Αφού περιμέναμε να έρθουν κι οι υπόλοιποι, του την πέσαμε όλοι μαζί και ναι μεν τα στάξαμε τελικά ντάγκα ντάγκα αλλά αποφύγαμε έστω ένα ποσό για εγγύηση που μας ζητούσε στο τσεκ ιν (και θα επιστρεφόταν μετά από έλεγχο του διαμερίσματος στην έξοδο) .
Μ αυτά και μ αυτά ή ώρα είχε ήδη πάει 11.30 το βράδυ αλλά δεν μας σταματούσε τίποτα από το να βγούμε και να περπατήσουμε την πόλη . Ο μικρός μας είπε ότι λόγω ώρας ένα σημείο που θα βρίσκαμε λίγο κόσμο και κάτι να πιούμε ήταν η Piazza Bellini που ήταν περίπου στο χιλιόμετρο από το σπίτι.
Κι έτσι ξεκινήσαμε την περιήγηση….
Το στενό που βρίσκεται το σπίτι μας. Σαν σκηνικό από ταινία του Κοστουρίτσα...
Ερημιά!
Chiesa del Gesu Nuovo
Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι η Νάπολη εκτός από παλιά ήταν κ βρώμικη! Πολύ βρώμικη όμως...Οι κάδοι ξεχειλισμένοι από σκουπίδια και στο δρόμο πεταμένα κάτω ότι μπορείς να φανταστείς.
Στην Piazza Bellini γινόταν ένας μικρός κακός χαμός...Φοιτητοκατάσταση κατά δεκάδες, όλοι στο δρόμο με ένα ποτό στο χέρι και ο μπάφος πήγαινε σύννεφο! Αιθαλομίχλη κανονικά.
Αφού χαζέψαμε και περπατήσαμε όσο αντέξαμε, βρήκαμε ένα όσο το δυνατόν πιο ήσυχο καφέ-μπαρ με τραπεζάκια έξω και αφού η βροχή είχε σταματήσει και η θερμοκρασία ήταν σούπερ απολαύσαμε ένα Aperol Spritz χαζεύοντας από σχετική απόσταση το μπουλούκι της πιτσιρικαρίας.
Κάναμε ακόμα μια μεγάλη βόλτα προς τη Scappanapoli όμως δεν υπήρχε ψυχή και τα πάντα ήταν κλειστά εκείνη την ώρα οπότε και αποφασίσαμε να κρατήσουμε την όρεξή μας για επόμενη μέρα που προβλεπόταν μεγάλη και πήγαμε για νανάκια...
Last edited:
