Musica Italiana

[elli_ilvolover]

Buonanotte ragazzi!
The tenors of my heart...

 

[elli_ilvolover]

Καλησπερα σε ολους!Τι κανετε?

 

[elli_ilvolover]

Καλησπερα!Καλο μηνα!!!

 

[Italitsa]

Άργησα λίγο αλλά είχα να αναρρώσω και από μια ιωσούλα που με ταλαιπώρησε. Λοιπόν, φέτος το Sanremo (το φεστιβάλ εννοείται) μου άφησε μια γλυκόπικρη επίγευση. Γλυκιά, γιατί ήμουν σίγουρη για τους νικητές του φετινού διαγωνισμού από όταν ανακοινώθηκαν τα ονόματα των συμμετεχόντων, χωρίς να έχω ακούσει κανένα τραγούδι. Πρόκειται για αξιόλογους καλλιτέχνες, ειδικά τον Ermal Meta τον θεωρώ ποιητή, γράφει εξαιρετικά τραγούδια και ο Fabrizio Moro δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, με το Pensa μας είχε κάνει να ανατριχιάσουμε πριν 11 χρόνια, αλλά πέρα από το φεστιβάλ έχει παρουσιάσει υπέροχη, σοβαρή και μεστή δισκογραφία. Πικρή, γιατί από την διοργάνωση τους φέρθηκαν σαν να επρόκειτο για 2 τσαρλατάνους και όχι για τους μεγάλους καλλιτέχνες που είναι. Έτσι, ενώ τελικά κατάφεραν και κέρδισαν το φεστιβάλ δε μπορώ ακόμη να χωνέψω τη δεύτερη βραδιά που δεν τους επέτρεψαν να βγουν στη σκηνή μέχρι να λυθεί το θέμα με το αν το τραγούδι τους "κλεμμένο"!

Όπως και να έχει, νικήσαμε του πάντες και σας παρουσιάζω την τραγουδάρα που μας χάρισαν τα παιδιά, έχει και μετάφραση στα αγγλικά για τους μη γνώστες της γλώσσας. Μιλάει για την τρομοκρατία και τον φόβο που προσπαθούν να μας σπείρουν, τον φόβο να ζούμε. Μιλάει όμως και για ελπίδα, και ότι κόντρα σε αυτό που επιδιώκουν κάποιοι δε θα αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας,τον τρόπο σκέψης μας, και κυρίως δε θα ακολουθήσουμε στους "άχρηστους πολέμους τους". Φράση που κάνει όλο το σώμα μου να μουδιάζει "non esiste bomba pacifista".
Απολαύστε!

 

[giannismits]

Η live εμφάνιση

Το βίντεο κλιπ. Εικόνες από Συρία, Παρίσι, Λονδίνο και μέρη τρομοκρατικών επιθέσεων και πολέμων. Τα βλέμματα των παιδιών γεμίζουν συγκίνηση τον θεατή. Υπότιτλοι σε διάφορες γλώσσες, μεταξύ των οποίων και τα ελληνικά. Στο τέλος υπάρχει η ελπίδα ότι τα παιδιά θα αλλάξουν τον κόσμο με το χαμόγελό τους ακόμα κι αν όλα γκρεμιστούν, αλλά και η απαισιοδοξία ότι οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω και τίποτα δεν θα κάνει ξανά ευτυχισμένους όσους έχασαν κάποιον δικό τους.

Δεν μου κάνατε τίποτα (Non mi avete fatto niente)

Στο Κάιρο δεν ξέρουν τι ώρα είναι τώρα
Ο ήλιος πάνω από τη Ράμπλα δεν είναι ο ίδιος σήμερα
Στη Γαλλία έχει μια συναυλία, ο κόσμος διασκεδάζει
Κάποιος τραγουδά δυνατά, κάποιος φωνάζει «Θάνατος»

Στο Λονδίνο πάντα βρέχει, αλλά σήμερα δεν είναι άσχημα
Ο ουρανός δεν χαρίζεται, ούτε καν σε μια κηδεία
Στη Νίκαια η θάλασσα είναι κόκκινη από φωτιές και ντροπή
Από κόσμο στην άσφαλτο και αίμα στον υπόνομο

Κι αυτό το γιγάντιο σώμα που ονομάζουμε γη
Πληγωμένο στα όργανά του από την Ασία ως την Αγγλία
Γαλαξίες ανθρώπων διασκορπισμένων στο διάστημα
Αλλά το σημαντικότερο είναι ο χώρος μιας αγκαλιάς

Από μητέρες χωρίς παιδιά από παιδιά χωρίς πατέρες
Από φωτισμένα πρόσωπα, σαν τοίχοι χωρίς κάδρα
Λεπτά σιγής, σπασμένα από μια φωνή
«Δεν μου κάνατε τίποτα»

Δεν μου κάνατε τίποτα
Δεν μου πήρατε τίποτα
Αυτή είναι η ζωή μου που πάει μπροστά
Πέρα από όλα, πέρα απ’ τον κόσμο
Δεν μου κάνατε τίποτα
Δεν είχατε τίποτα
Γιατί όλα πάνε πέρα
Από τους άχρηστους πολέμους σας

Υπάρχει αυτός που κάνει το σταυρό, αυτός που προσεύχεται πάνω σε χαλί
Οι εκκλησίες και τα τζαμιά, οι ιμάμηδες και όλοι οι ιερείς
Χωριστές είσοδοι στο ίδιο σπίτι
Δισεκατομμύρια άνθρωποι που ελπίζουν σε κάτι

Μπράτσα χωρίς χέρια, πρόσωπα χωρίς ονόματα
Να αλλάξουμε το δέρμα, κατά βάθος είμαστε άνθρωποι
Γιατί η ζωή μας δεν είναι άποψη
Και δεν υπάρχει ειρηνική βόμβα

Θα πέσουν οι ουρανοξύστες, τα μετρό
Τα τείχη της αντίθεσης, χτισμένα για το ψωμί
Αλλα ενάντια σε κάθε τρόμο που εμποδίζει το μονοπάτι
Ο κόσμος θα σηκωθεί με το χαμόγελο ενός παιδιού
Με το χαμόγελο ενός παιδιού
Με το χαμόγελο ενός παιδιού

Ξέρω ότι τίποτα δεν γυρίζει πια
Η ευτυχία πέταξε
Όπως πετά μακριά μια φούσκα

Μετά την Γαλλία και η Ιταλία στη Eurovision με τραγούδι με βαθύ νόημα. Όχι ότι πιο εύπεπτο αλλά σίγουρα με συγκλονιστικό στίχο!