Αυστρία Γαλλία Γερμανία Ιταλία Τσεχική Δημοκρατία MotoEurope 2023 - Ο μοναχικός περιπλανώμενος περιπλανιέται ξανά.

[VADIM]

Το τελευταίο μου απόγευμα στην Αβινιόν με βρίσκει στο ψηλότερο σημείο της, στο πανέμορφο πάρκο Ροσέ ντε Ντομ (Rocher des Domes), πάνω απ' το Παπικό ανάκτορο. Εδώ θα κλείσω τη μέρα μου, στην ανοιχτή βεράντα του καφέ, δοκιμάζοντας ένα ποτήρι παστίς (τοπικό απεριτίφ), .....

.... και απολαμβάνοντας τη μοναδική θέα: Στους πρόποδες του λόφου να ρέει ήρεμος ο Ροδανός με το δεύτερο σήμα κατατεθέν της Αβινιόν, τη μισογκρεμισμένη γέφυρα Πον Σεν Μπενεζέ ή πιο γνωστή Πον ντ' Αβινιόν (θυμηθείτε το παιδικό τραγουδάκι "Sur le pont d' Avignon")....

.... και απέναντι απ' τον ποταμό να ορθώνεται το κάστρο του Αγίου Ανδρέα, πάνω από τα μεσαιωνικά σπιτάκια του χωριού Βιλενέβ-Λεζ-Αβινιόν. Εικόνες που εύχεσαι να μπορούσες να παγώσεις το χρόνο, για να τις κρατήσεις πάντα ζωντανές!

Και ο χάρτης της σημερινής διαδρομής:

 

[Sassenach77]

• Σ' ένα τέτοιο λατομείο δημιουργήθηκε το 2012 το Carrieres des Lumieres και από τότε παρουσιάζει κάθε χρόνο αυτές τις μοναδικές ψηφιακές εκθέσεις, αφιερωμένες σε σημαντικούς ζωγράφους όλων των εποχών.

Αυτή τη μαγική εμπειρία είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε με τη σύζυγό μου το 2015, με πίνακες των αναγεννησιακών ζωγράφων Μικελάντζελο, Ραφαέλ και Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Οκτώ χρόνια αργότερα, θα χαθώ και πάλι στους δαιδάλους του λατομείου για να θαυμάσω αυτή τη φορά το αφιέρωμα στους μεγάλους Ολλανδούς ζωγράφους Βαν Γκογκ και Βερμέερ. Αν βρεθείτε στην περιοχή, νομίζω ότι δεν πρέπει να χάσετε αυτό το εκπληκτικό θέαμα.

Υπέροχο!!!

 

[VADIM]

Ημέρα 12η (Αβινιόν - Μεντόν)

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι σήμερα είναι Παρασκευή, αλλά από το ύψος του Saint Tropez και μετά άναψε ο κινητήρας μου από την τρομερή κίνηση.

Όσοι διαβάζετε τα οδοιπορικά μου, θα έχετε προσέξει ότι στις επιστροφές από δυτική Ευρώπη μου αρέσει πάντα να κάνω μια στάση στην περιοχή της Γαλλικής Ριβιέρας. Μέχρι τώρα συνήθιζα να διανυκτερεύω στη Νίκαια ή στη Βιλφράνς, παραβλέποντας τη λιγότερο διάσημη γειτόνισσά τους που επέλεξα να διανυκτερεύσω σήμερα, τη Μεντόν. Σωστά επέλεξα;

Κινούμαι στο ύψος της Νίκαιας, όταν αποφασίζω να αφήσω τον βαρετό αυτοκινητόδρομο Α8 και να πάρω έναν από τους ωραίους στριφτερούς δρόμους Κορνίς (Corniche).

Λίγες γραμμές για όσους δεν έχετε ακούσει γι' αυτούς: Οι δρόμοι Κορνίς είναι τρεις επαρχιακοί δρόμοι που ξεκινούν από τη Νίκαια και φθάνουν μέχρι τη Μεντόν. Απ' αυτούς, ο μεγάλος (Grande) και ο μεσαίος (Moyenne) είναι οι καλύτεροι, αφού προσφέρουν μαγευτικό θέαμα στη καταγάλανη Μεσόγειο, στους γύρω λόφους και στις πολυτελείς επαύλεις και τους κήπους τους. Ο κάτω δρόμος (Corniche Inferieure) είναι αυτός δίπλα στη θάλασσα, περνάει μέσα από όλες τις κοσμοπολίτικες κωμοπόλεις και η κίνηση είναι ιδιαίτερα προβληματική τους καλοκαιρινούς μήνες. Εγώ θα επιλέξω το μεσαίο και θα ανταμειφτώ με υπέροχες εικόνες.

Εκτός από μια μικρή βόλτα στο διπλανό Μονακό, ....

.... το υπόλοιπο της ημέρας το πέρασα γνωρίζοντας τη Μεντόν και πολύ καλά έκανα. Η παλιά πόλη είναι μια μικρογραφία της αντίστοιχης της Νίκαιας, χωρίς όμως την πολυκοσμία της. Είναι το ίδιο πανέμορφη, με τα γραφικά σοκάκια της και τα σπίτια βαμμένα στα χρώματα της ώχρας, ....

.... με τους ελκυστικούς τροπικούς κήπους της ....

.... και με την Promenade du Soleil, την παραλιακή με τα δεκάδες εστιατόρια και καφέ. Σ' ένα απ' αυτά θα με βρει η ώρα του δειλινού, να χαλαρώνω παρακολουθώντας μαγεμένος τις μοναδικές χρωματικές πινελιές να βάφουν τον ορίζοντα.

Και ο σημερινός χάρτης διαδρομών:

 

[VADIM]

Ημέρα 13η (Μεντόν - Τοσκάνη)

Πολύ θα ήθελα να κάνω έστω ένα πέρασμα για εσπρεσάκι στη Piazza della Signoria στη Φλωρεντία, αλλά είναι πολλά τα 500 χιλιόμετρα και το 6ωρο που χρειάζομαι για να τα διανύσω, ώστε να πρωτογνωρίσω κάποιες άλλες γωνιές της Τοσκάνης. Ευτυχώς, παρότι Σάββατο, το ταξίδι παράλληλα στις ακτές της Λιγουρίας είναι ήσυχο και ευχάριστο, έτσι φτάνω ακμαίος στην πρώτη και σπουδαιότερη στάση της ημέρας, στο Σαν Τζιμινιάνο. Ακόμη αναρωτιέμαι πώς τόσα χρόνια που περιδιαβαίνω την Ιταλία, είχα αφήσει στο περιθώριο των επιλογών μου αυτήν την πανέμορφη και τόσο καλά διατηρημένη μεσαιωνική κωμόπολη.

Μετά από 30 χλμ έρχεται η επόμενη στάση, η Βολτέρα, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του αρχαίου λαού των Ετρούσκων. Ανηφορίζοντας τα γραφικά μεσαιωνικά στενά της θα βγω στην καρδιά της κωμόπολης, την πλατεία Piazza dei Priori, όπου με περιμένει μια έκπληξη. Στον περιορισμένο χώρο της πλατείας έχουν χωρέσει δεκάδες παλιά κλασικά Renault 4 και Citroen 2CV. Όπως με πληροφόρησαν, πρόκειται για την ετήσια συγκέντρωση των ανά την Ευρώπη κατόχων αυτών των Ι.Χ., που φέτος γίνεται στην περιοχή της Τοσκάνης. Ένα εντυπωσιακό πανηγύρι, με μεγάφωνα να αναγγέλλουν νικητές και βραβεύσεις, με μουσική και πλήθος κόσμου να διασκεδάζει. Ωραία ήταν!

 

[VADIM]

Κατάκοπος, φεύγω για τον τόπο που θα διανυκτερεύσω. Ψάχνοντας χθες στο Booking, βρήκα σ' ένα χωριουδάκι εδώ κοντά, το Λαγιάτικο (Lajatico), έναν ξενώνα με εξαιρετική βαθμολογία. Και λίγο πριν φθάσω, παραλίγο να πάθω ό,τι δεν έπαθα σ' όλα τα προηγούμενα οδοιπορικά μου. Να πέσω! Νιώθω τη μηχανή να μου γλιστράει σε μια στροφή και ευτυχώς - παρά την κούραση - λειτούργησαν τα αντανακλαστικά μου και την κράτησα. Και από τι θα την πάθαινα;; Από σκ..., συγγνώμη περιττώματα, ενός κοπαδιού συμπαθέστατων αγελάδων δίπλα στο δρόμο.

Μπαίνοντας στο συμπαθητικό Λαγιάτικο, μου κάνει εντύπωση μια σειρά φωτογραφιών από συναυλίες, καθώς και graffiti καλλιτεχνών στους τοίχους.

Στον ξενώνα έμαθα περί τίνος πρόκειται: Το Λαγιάτικο είναι η γενέτειρα του Αντρέα Μποτσέλι. O μεγάλος τενόρος θέλοντας να βοηθήσει το χωριό του, ίδρυσε το 2006 ένα υπαίθριο αμφιθέατρο, στο οποίο δίνει συναυλίες με τη συμμετοχή και άλλων καλλιτεχνών μια φορά το χρόνο, κάθε Ιούλιο. Τον υπόλοιπο χρόνο το θέατρο είναι σιωπηλό, γι' αυτό και ονομάζεται Teatro del Silenzio (Θέατρο της Σιωπής).

Μετά απ' αυτήν την ατέλειωτη μέρα, δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη επιλογή ξεκούρασης από αυτόν τον ξενώνα στη μέση ενός εξαίσιου τοσκανικού τοπίου.

Και το βράδυ, ο ιδιοκτήτης, ο Νικόλας, μου σύστησε την πρωτοποριακή κουζίνα του εστιατορίου του, για την οποία, όπως με υπερηφάνεια μου είπε, περιμένει το πρώτο του αστέρι Michelin. Δεν ξέρω αν το πήρε τελικά, αλλά από το πιάτο του - που είναι αδύνατο να βρείτε τι είναι - κατασπάραξα και τα λουλουδάκια!

Και ο σημερινός χάρτης διαδρομών.

 

[VADIM]

Ημέρες 14η - 15η (Λαγιάτικο - Αρέτσο - Περούτζια - Ασίζη)

Πριν μπω στην "πράσινη καρδιά της Ιταλίας" , την Ούμπρια, θα περάσω από μια ακόμη ετρουσκική πόλη της Τοσκάνης που δεν έχω γνωρίσει, ή μάλλον την έχω γνωρίσει μέσα από τη κινηματογραφική οθόνη. Θυμάστε την υπέροχη ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι "Η ζωή είναι ωραία"; Ένα μέρος της ήταν γυρισμένο σε μια πανέμορφη πλατεία, που τότε αναρωτιόμουν πού βρίσκεται για να τρέξω να την επισκεφθώ. Η πλατεία αυτή είναι η Piazza Grande, η κεντρική μεσαιωνική πλατεία του Αρέτσο (Arezzo), εκεί που βρίσκομαι τώρα μ' ένα καπουτσίνο στο χέρι και δεν χορταίνουν τα μάτια μου την ομορφιά της.

Με την υπόσχεση να ξαναγυρίσω και να απολαύσω αυτήν την υπέροχη πόλη τουλάχιστον ένα διήμερο, βγαίνω ξανά στους δρόμους.

Το ότι η Ούμπρια δεν έχει την τουριστική αναγνωρισιμότητα της γειτονικής Τοσκάνης δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού την έχει βοηθήσει να διατηρήσει στις πόλεις της μιαν αυθεντικότητα. Πάρτε παράδειγμα την πρωτεύουσά της Περούτζια, που μόλις αρχίζω να ανηφορίζω προς το κέντρο της. Εντάξει, δεν είναι Φλωρεντία, αλλά διακρίνεις ότι έχει κρατήσει έναν γνήσιο χαρακτήρα. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα εδώ και εκατονταετίες. Λιθόστρωτα στενά με πέτρινες αψίδες, εκκλησίες με μοναδικό διάκοσμο, αναγεννησιακά παλάτια, πλατείες με πανέμορφες κρήνες.

 

[VADIM]

Φθάνω στην κορυφή του λόφου, στην Piazza Italia με την απίθανη θέα στην κάτω πόλη ....

.... κι εκεί που προβληματίζομαι πού μπορώ να παρκάρω τη μηχανή μου, εμφανίζεται ένας ευγενικός κύριος με τη σύζυγό του και μου υποδεικνύει ένα ασφαλές και νόμιμο σημείο.

Πάνω που τον ευχαριστώ για τη διάθεση να με βοηθήσει, μου λέει ότι το έναυσμα για να με πλησιάσει ήταν οι ελληνικές πινακίδες. Κι έτσι ξεκινάει στη μέση της πλατείας μια συζήτηση γνωριμίας. Είναι ο Βιτόριο ....

.... ένας Ιταλοαμερικανός, με καταγωγή από την Περούτζια αλλά ζει στο Τέξας πολλά χρόνια και - το σπουδαιότερο - η γιαγιά του ήταν Ελληνίδα από τη Ρόδο, επισκέπτεται το νησί κάθε χρόνο και μάλιστα το θεωρεί τον επί γης παράδεισο!

Απόγευμα βγαίνω στο ιστορικό κέντρο με την πανέμορφη πλατεία Piazza 4 Novebre και το Palazzo dei Priori ....

.... και γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο, ιδιαίτερα στη κεντρική οδό, τη μεσαιωνική Corso Vannucci.

 

[VADIM]

Βλέπω μπουκάλια κρασί να μεταφέρονται, ....

.... κιόσκια με ποτήρια να στήνονται, ....

.... γωνιές να έχουν μετατραπεί σε τηλεοπτικά στούντιο....

.... και όλος ο κόσμος μ' ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.

Είναι η τελευταία μέρα του ετήσιου 3ήμερου φεστιβάλ γευσιγνωσίας με προϊόντα αποκλειστικά της Ούμπρια. Δεν έχω άλλη επιλογή, παίρνω κι εγώ ένα ποτήρι κι ενσωματώνομαι στο γλέντι, δοκιμάζοντας μαζί με το πλήθος τα γευστικότατα κρασιά της περιοχής μέχρι αργά το βράδυ και μέχρι τελικής πτώσεως ... χικ!.

 

[VADIM]

Μετά τη 10ωρη γνωριμία μου σήμερα με την Ασίζη, μπορώ με σιγουριά να γράψω ότι αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα επέλεγα να κάνω σ' αυτό το μεσαιωνικό διαμαντάκι τις δύο διανυκτερεύσεις. Παρά την εκνευριστική εμπορευματοποίηση της πίστης (μέχρι και Άγιο Φραγκίσκο σε μπισκοτάκι είδα), η κωμόπολη με μάγεψε και - μαζί με το Αρέτσο - σίγουρα σε επόμενο πέρασμά μου θα της διαθέσω το χρόνο που της αξίζει.

Και ο χάρτης διαδρομών του διημέρου:

Εδώ ρίχνει αυλαία κι αυτό το MotoEurope. Σας ευχαριστώ για τη διάθεσή σας να με διαβάσετε. Να είστε καλά και καλά ταξίδια!

Υ.Γ.: Και όπως πάντα, ακολουθεί το φιλμάκι μου με στιγμιότυπα του ταξιδιού, πλαισιωμένα από τις μουσικές επιλογές μου.

 

[chris7]

Θαυμάσια ιστορία !!!!!!!
Καταπληκτικές φωτογραφίες!!!!!!!!!!!!
Εξαιρετικό βίντεο!!!!!!!!!!
Να είσαι γερός και να ταξιδεύεις.

 

[Sassenach77]

Μετά τη 10ωρη γνωριμία μου σήμερα με την Ασίζη, μπορώ με σιγουριά να γράψω ότι αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα επέλεγα να κάνω σ' αυτό το μεσαιωνικό διαμαντάκι τις δύο διανυκτερεύσεις.

Και πολύ καλά θα κάνεις! Μετά τις 6-7 το απόγευμα η πόλη αλλάζει. Επικρατεί ηρεμία και η ατμόσφαιρα της σε στέλνει σε άλλους αιώνες... Το πρωί δε πριν φτάσουν οι ημερήσιοι επισκέπτες επικρατει η ίδια ατμόσφαιρα! Ένα απο τα ομορφότερα μέρη της Ιταλίας που θέλει οπωσδήποτε μία διανυκτέρευση.

Πολύ ωραίο οδοιπορικό! Με ταξίδεψες σε μέρη που θέλω να δω, σε σημεία ενδιαφέροντος που δεν γνώριζα και μου άρεσαν πολύ και σε μέρη που έχω αγαπήσει πολύ. Να είσαι πάντα καλά να ταξιδεύεις όπως σου αρέσει!

 

[VADIM]

Θαυμάσια ιστορία !!!!!!!
Καταπληκτικές φωτογραφίες!!!!!!!!!!!!
Εξαιρετικό βίντεο!!!!!!!!!!
Να είσαι γερός και να ταξιδεύεις.

chris7 σ' ευχαριστώ θερμά για το κολακευτικό σου σχόλιο!!!